Γιατί απαγορεύεται να πιάνει ο μουσουλμάνος φιλίες με απίστους

Κρίνουμε σκόπιμο να παρουσιάσουμε ένα άρθρο του γνωστού και έγκυρου σεΐχη Muhammed Salih Al-Munajjid με τίτλο «Διευκρίνιση του σημαντικού κανόνα: Είναι απαγορευμένο (χαράαμ) να λάβει [ο μουσουλμάνος] απίστους (kaafirs) ως στενούς φίλους και προστάτες».

Ολόκληρο το διευκρινιστικό άρθρο του σεΐχη βρίσκεται από κάτω στα αγγλικά. Εμείς λέμε επιγραμματικά ότι σύμφωνα με αυτό, στο οποίο ο σεΐχης τεκμηριώνει τη θέση του με αποσπάσματα του Κορανίου και αχαντίθ, στους μουσουλμάνους απαγορεύεται:

• Η αποδοχή της απιστίας των απίστων και η αμφιβολία ότι πρόκειται για απιστία, ή η αποχή από την επισήμανση τους ως απίστων, ή ο έπαινος για τη θρησκεία τους. [al-Nahl 16: 106]. [al -Baqarah 2: 256]. [Al- Nisa 4:51] [al-Nisa 4:60]

• Το να κάνουν τους απίστους φίλους και να τους αρέσουν. [al-Mujaadilah 58:22]

• Το να κλίνουν προς το μέρος των απίστων, να στηρίζονται πάνω τους και να τους λαμβάνουν ως υποστηρικτές. [Hood 11: 113]

• Το να τους βοηθούν και να τους στηρίζουν εναντίον των Μουσουλμάνων. [al-Tawbah 9:71]. [al-Maa’idah 5:51]. [Al-Maa’idah 5:51]. (Εύκολα βγαίνει το συμπέρασμα ότι αν π.χ. η αστυνομία των «απίστων» κυνηγά έναν μουσουλμάνο βομβιστή και υπάρχουν μουσουλμάνοι που μπορούν να τους βοηθήσουν να τον πιάσουν, δεν πρέπει να το κάνουν).

• Το να γίνουν μέλη των κοινωνιών των απίστων, το να συμμετέχουν στα κόμματά τους, το να αυξάνουν τον αριθμό τους, το να λαμβάνουν τις υπηκοότητές τους (εκτός από περιπτώσεις ανάγκης), το να υπηρετούν στους στρατούς τους ή να τους βοηθούν να αναπτύξουν τα όπλα τους.

• Το να φέρνουν τους νόμους και τους κανόνες των απίστων στις μουσουλμανικές χώρες. [al-Maa’idah 5:50] (Εύκολα καταλαβαίνει κανείς γιατί μουσουλμάνες γυναίκες διαδήλωναν στην Υεμένη κατά της θέσπισης ορίου ηλικίας γάμου στα 18 έτη, και ζητούσαν να είναι νόμιμο να παντρεύονται κοριτσάκια 9 ετών)

• Το να έχουν απίστους για φίλους, σε γενικές γραμμές, να τους παίρνουν ως βοηθούς και υποστηρικτές, και να συμπαρατάσσονται μαζί τους. [al-Maa’idah 5:51].

• Το να συμβιβάζονται με τους απίστους και να είναι καλοί μαζί τους εις βάρος της θρησκείας τους. [al-Qalam 68: 9] [al-Nisa ‘4: 140]

• Το να εμπιστεύονται τους απίστους και να παίρνουν απίστους ως συμβούλους αντί για μουσουλμάνους. [Aal Imran 3: 118-120].

Και μας λέει ο σεΐχης:

«Από τα κείμενα αυτά είναι σαφές ότι απαγορεύεται στους μουσουλμάνους να διορίζουν άπιστους σε θέσεις στις οποίες θα μπορούσαν να ανακαλύψουν τα μυστικά των μουσουλμάνων και να ραδιουργήσουν εναντίον τους, προσπαθώντας να τους κάνουν κακό κάθε είδους.

(Απαγορεύεται) η τοποθέτηση των απίστων σε διοικητικές θέσεις όπου είναι αφεντικά των μουσουλμάνων και μπορούν να τους ταπεινώσουν, να διεκπεραιώσουν τις υποθέσεις τους και να τους αποτρέψουν από την άσκηση της θρησκείας τους. Ο ΑΛΛΑΧ λέει (ερμηνεία της έννοιας): «… και ποτέ ο ΑΛΛΑΧ δεν θα δώσει στους δύσπιστους ένα τρόπο (να θριαμβεύσουν) επί των πιστών.» [Al-Nisa ‘4: 141].
Ο Imaam Ahmad ανέφερε ότι ο Abu Moosa al-Ash’ari (μακάρι ο ΑΛΛΑΧ να είναι ευχαριστημένος μαζί του) είπε: «Είπα στον Umar (μακάρι ο ΑΛΛΑΧ να είναι ευχαριστημένος μαζί του) «Έχω έναν χριστιανό γραφέα.» Είπε «Τι πάει στραβά με σένα, μπα που να σε αφήσει στον τόπο ο ΑΛΛΑΧ! Δεν έχεις ακούσει τα λόγια του ΑΛΛΑΧ (ερμηνεία της έννοιας), «Ω εσείς που πιστεύετε! Μην παίρνετε Εβραίους και Χριστιανούς ως «awliya»(φίλους, προστάτες, βοηθούς, κ.λπ.), αυτοί δεν είναι παρά «awliya» ο ένας στον άλλο … » [al-Maa’idah 5:51]»; Γιατί δεν προσλαμβάνεις έναν χανίφη [δηλαδή, ένα μουσουλμάνο];» Είπα, « Ω αρχηγέ των πιστών, θα επωφεληθώ από το έργο του και κρατά τη θρησκεία του για τον εαυτό του.» Είπε, «Εγώ ποτέ δεν θα τους τιμήσω όταν ο ΑΛΛΑΧ τους έχει ταπεινώσει, και ποτέ δεν θα τους φέρω κοντά μου όταν ο ΑΛΛΑΧ τους έχει αποβάλλει από το έλεός του.»

Ομοίως, δεν πρέπει οι άπιστοι να απασχολούνται σε μουσουλμανικά σπίτια όπου μπορούν να δουν ιδιωτικές υποθέσεις των μουσουλμάνων και να αναθρέψουν τα παιδιά τους ως απίστους. Αυτό συμβαίνει σήμερα όταν άπιστοι έρχονται σε μουσουλμανικές χώρες ως εργαζόμενοι, οδηγοί, υπάλληλοι και νταντάδες στα μουσουλμανικά σπίτια και οικογένειες.

Ούτε οι μουσουλμάνοι θα πρέπει να στέλνουν τα παιδιά τους σε σχολεία απίστων, ιεραποστολικά ιδρύματα και κακά κολέγια και πανεπιστήμια, ή να ζήσουν με οικογένειες απίστων.

Ούτε να μιμούνται τους απίστους στην ενδυμασία, την εμφάνιση, την ομιλία, κλπ, γιατί αυτό δείχνει αγάπη στο άτομο ή τον λαό που μιμήθηκαν. Ο Προφήτης (Η ειρήνη και η ευλογία του ΑΛΛΑΧ να είναι μαζί του) είπε: «Όποιος μιμείται ένα λαό είναι ένας από αυτούς».

Απαγορεύεται να μιμηθούν τους απίστους στα έθιμα, τις συνήθειες και τα θέματα της εξωτερικής εμφάνισης και συμπεριφοράς που είναι χαρακτηριστικά σε αυτούς. Αυτό περιλαμβάνει το ξύρισμα της γενειάδας, το ν’ αφήνουν το μουστάκι να μακραίνουν, και το να μιλούν τη γλώσσα τους, εκτός εάν αυτό απαιτείται, καθώς και σε θέματα ειδών ένδυσης, τροφίμων και ποτών, κλπ

Απαγορεύεται στους μουσουλμάνους να μένουν στις χώρες των απίστων, όταν δεν υπάρχει καμία ανάγκη να το πράξουν. Ο ΑΛΛΑΧ απαγόρευσε στους αδύναμους και καταπιεσμένους μουσουλμάνους να παραμείνουν μεταξύ των απίστων εάν είναι σε θέση να μεταναστεύσουν. Λέει (ερμηνεία της έννοιας): «Αληθώς! Όσο για εκείνους που παίρνουν οι άγγελοι (για θάνατο), ενώ έχουν σφάλλει οι ίδιοι (καθώς έμειναν ανάμεσα στους άπιστους, ακόμη και αν η μετανάστευση ήταν υποχρεωτική γι’ αυτούς), αυτοί (οι άγγελοι) λένε (προς αυτούς): «Σε τι (κατάσταση) ήσασταν;» θα απαντήσουν, «Ήμασταν αδύναμοι και καταπιεσμένοι στη γη.» Αυτοί (οι άγγελοι) λένε: «Δεν ήταν η γη του ΑΛΛΑΧ αρκετά ευρύχωρη για να μπορείτε να μεταναστεύσετε εκεί;» Αυτοί οι άνθρωποι θα βρουν την κατοικία τους στην κόλαση – τι κακός προορισμός! Εκτός από τους αδύναμους ανάμεσά τους άνδρες, γυναίκες και παιδιά, που δεν μπορούν να επινοήσουν ένα σχέδιο, ούτε έχουν τη δυνατότητα να κατευθύνουν το δρόμο τους ». [Al-Nisa ‘4: 97-98].

Κανείς δεν θα συγχωρηθεί για την παραμονή σε μια χώρα απίστων, εκτός από εκείνους που είναι πραγματικά αδύναμοι και καταπιέζονται και δεν μπορούν να μεταναστεύσουν, ή εκείνους που μένουν για ένα έγκυρο θρησκευτικό σκοπό, όπως το κήρυγμα/πρόσκληση στο Ισλάμ (da’wah) και η εξάπλωση του Ισλάμ στις χώρες των απίστων.

Απαγορεύεται στους μουσουλμάνους να ζουν ανάμεσα στους απίστους, όταν δεν υπάρχει καμία ανάγκη να το πράξουν. Ο Προφήτης (ειρήνη και ευλογία του ΑΛΛΑΧ να του παρέχονται), δήλωσε: «Έχω αποκηρύξει αυτός που μένουν μεταξύ των mushrikeen.»

(Απαγορεύεται στους μουσουλμάνους) το να ταξιδεύουν στις χώρες των απίστων για διακοπές και αναψυχή. Αλλά το να πηγαίνουν εκεί για ένα νόμιμο λόγο – όπως ιατρική περίθαλψη, εμπόριο, και εκμάθηση εξειδικευμένων δεξιοτήτων που δεν μπορεί να επιτευχθεί με οποιοδήποτε άλλο τρόπο – επιτρέπεται σε περιπτώσεις ανάγκης, και όταν έχει εκπληρωθεί η ανάγκη, είναι υποχρεωτικό ο μουσουλμάνος να επιστρέψει στον μουσουλμανικό κόσμο.

Αυτή η άδεια δίνεται επίσης υπό την προϋπόθεση ότι ο επίδοξος ταξιδιώτης έχει επαρκείς γνώσεις για να διαλύσει τις αμφιβολίες του, να ελέγξει τις φυσικές επιθυμίες του, να αποδείξει τη θρησκεία του, να είναι υπερήφανος που είναι μουσουλμάνος, να κρατηθεί μακριά από τους κακούς χώρους, και να γνωρίζει και να προσέχει τις δολοπλοκίες των εχθρών του. Είναι επίσης επιτρεπτό, ακόμη και υποχρεωτικό, να ταξιδέψουν οι μοσουλμάνοι στα εδάφη των απίστων για χάρη της da’wah και για την εξάπλωση του Ισλάμ.

Απαγορεύεται οι μουσουλμάνοι να επαινούν τους απίστους και τον πολιτισμό και την κουλτούρα τους, να τους υπερασπίζουν και να θαυμάζουν τη συμπεριφορά και τις δεξιότητές τους, χωρίς να λαμβάνουν γνώση των ψευδών τους ιδεολογιών και της διεφθαρμένης θρησκείας τους. Ο ΑΛΛΑΧ λέει (ερμηνεία της έννοιας): «Και μη στρέφετε τα μάτια σας με λαχτάρα στα πράγματα που έχουν δοθεί για την απόλαυση σε διάφορες ομάδες από αυτούς (τους δύσπιστους), στο μεγαλείο της ζωής αυτού του κόσμου με το οποίο μπορεί να τους δοκιμάσω. Όμως, η εξασφάλιση (καλή ανταμοιβή στη μέλλουσα ζωή) του Κυρίου σου είναι καλύτερη και πιο διαρκής» [Ta-Ha 20: 131].. Είναι, επίσης, απαγορευμένο να τους τιμούν, να τους δίνουν τίτλους σεβασμού, να τους χαιρετούν πρώτοι, να τους δίνουν τις καλύτερες θέσεις σε συγκεντρώσεις, και να τους κάνουν τόπο για να περάσουν στο δρόμο. Ο Προφήτης (η ειρήνη και η ευλογία του ΑΛΛΑΧ να είναι μαζί του) είπε: «Μην χαιρετάτε πρώτοι έναν Εβραίο ή έναν Χριστιανό, και αν συναντήσετε έναν από αυτούς στο δρόμο, στη συνέχεια, να τον πιέσετε να πάει στο στενότερο μέρος του δρόμου.»

(Απαγορεύεται στους μουσουλμάνους) να εγκαταλείπουν το ισλαμικό ημερολόγιο και να χρησιμοποιούν το ημερολόγιο των απίστων, ειδικά δεδομένου ότι αντανακλά τελετές και γιορτές τους, όπως συμβαίνει με το Γρηγοριανό ημερολόγιο (Δυτικό), το οποίο συνδέεται με την υποτιθέμενη ημερομηνία γέννησης του Μεσσία (ειρήνη σ ‘αυτόν), η οποία είναι μια καινοτομία που έχουν επινοήσει και δεν έχει τίποτα να κάνει με τη θρησκεία του Eesa (Ιησού). Η χρήση αυτού του ημερολογίου προϋποθέτει την έγκριση των γιορτών και των συμβόλων των απίστων.

Προκειμένου να αποφευχθούν όλα αυτά, όταν οι σύντροφοι του προφήτη (Sahaabah) (ο ΑΛΛΑΧ να είναι ευχαριστημένος μαζί τους), θέσπισαν ένα ημερολόγιο για τους μουσουλμάνους όταν ήταν χαλίφης ο Umar (ο ΑΛΛΑΧ να είναι ευχαριστημένος μαζί του), αγνόησαν όλα τα συστήματα των απίστων και δημιούργησαν ένα νέο ημερολόγιο, αρχής γενομένης από την ημερομηνία της Εγίρα (Hijrah) του Προφήτη. Αυτό δείχνει ότι είναι υποχρεωτικό να διαφέρουν οι μουσουλμάνοι από τους απίστους σε αυτό το θέμα και άλλα όπου υπάρχει θέμα διακριτών χαρακτηριστικών. Και ο ΑΛΛΑΧ είναι η Πηγή της Βοήθειας.

(Απαγορεύεται στους μουσουλμάνους) να λαμβάνουν μέρος σε γιορτές και πανηγύρια απίστων, να τους βοηθούν να τα γιορτάσουν, να τους συγχαίρουν σε αυτές τις περιπτώσεις ή να πηγαίνουν σε χώρους όπου γίνονται τέτοιες γιορτές. Η φράση al-zoor [ψεύδος] στο στίχο (ερμηνεία της έννοιας) “Και αυτοί που δεν γίνονται μάρτυρες σε ψεύδος…” [al-Furqaan 25:72] έχει την έννοια των πανηγύρεων των απίστων.

(Απαγορεύεται στους μουσουλμάνους) να χρησιμοποιούν τα ονόματα απίστων, που έχουν κακή έννοια (Σ. Τ. Μ.: Για τους μη γνωρίζοντες αραβικά, εννοεί ονόματα όπως π.χ. Χριστόδουλος = δούλος του Χριστού).

(Απαγορεύεται στους μουσουλμάνους) να αναζητούν συγχώρεση για τους απίστους και να ζητούν το έλεος του ΑΛΛΑΧ για αυτούς. Ο ΑΛΛΑΧ λέει (ερμηνεία της έννοιας): «Δεν είναι (σωστό) για τον προφήτη και εκείνους που πιστεύουν να ζητήσουν τη συγχώρεση του ΑΛΛΑΧ για τους mushrikeen, ακόμα κι αν είναι συγγενείς, αφού έχει γίνει σαφές σε αυτούς ότι είναι οι κάτοικοι της Φωτιάς [της κόλασης] (επειδή πέθαναν σε κατάσταση δυσπιστίας) «[al-Tawbah 9: 113]

Τα παραδείγματα αυτά θα πρέπει να δώσουν μια σαφή εικόνα του τι εννοείται με την απαγόρευση να σχηματίζουν οι μουσουλμάνοι στενές φιλίες με τους kaafirs. Ζητάμε από τον ΑΛΛΑΧ να κρατήσει υγιείς τις πεποιθήσεις μας και την πίστη μας ισχυρή. Και ο ΑΛΛΑΧ είναι η Πηγή της Βοήθειας.»

Μετά από όλα αυτά που μας λέει ο σεΐχης, εμείς τι άλλο να πούμε για τη μισαλλοδοξία του Ισλάμ; Αυτά να τα βλέπουν όσοι φαντάζονται ότι οι πιστοί μουσουλμάνοι μπορούν να ενσωματωθούν σε κοινωνίες «απίστων». Και ας έχει υπόψη του ο αναγνώστης ότι ο κάθε «μετριοπαθής μουσουλμάνος», δηλαδή ο κάθε άπιστος ή ανενημέρωτος σχετικά με την πίστη του μουσουλμάνος, μπορεί από τη μια στιγμή στην άλλη να μεταβληθεί σε πιστό και να αρχίσει να εφαρμόζει τις οδηγίες του εν λόγω σεΐχη. Άλλωστε αυτό το έχουμε δει αρκετές φορές τελευταία, καθώς διάφοροι μουσουλμάνοι χλιαροί ως προς την πίστη τους μετατράπηκαν σε όργανα του νεοφανούς «χαλιφάτου».

ΤΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΑΡΘΡΟ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ

Clarification of the important rule: it is haraam to take kaafirs as close friends and protectors

Praise be to Allaah.

Yes, examples will certainly explain and clarify what is meant, so we will move straight on to quoting some of the most important points that the scholars and leaders of da’wah have said about different ways of showing friendship towards kaafirs.Accepting their kufr and doubting that it is kufr at all, or refraining from labelling them as kaafirs, or praising their religion. Allaah says about the kufr of the one who accepts them (interpretation of the meaning): “… but such as open their breasts to disbelief…” [al-Nahl 16:106]. Allaah says, making it obligatory to label the kaafirs as such (interpretation of the meaning): “… Whoever disbelieves in Taaghoot [false deities] and believes in Allaah, then he has grasped the most trustworthy handhold that will never break…” [al-Baqarah 2:256]. Allaah says about the munaafiqoon (hypocrites) who prefer the kuffaar to the Muslims (interpretation of the meaning) “… [they] say to the disbelievers that they are better guided as regards the way than the believers (Muslims).” [al-Nisa’ 4:51].Referring to them for judgement. Allaah says (interpretation of the meaning): “… they wish to got for judgement (in their disputes) to the Taaghoot (false judges, etc.) while they have been ordered to reject them…” [al-Nisa’ 4:60] Befriending and liking them. Allaah says (interpretation of the meaning): “You will not find any people who believe in Allaah and the Last Day, making friendship with those who oppose Allaah and His Messenger…” [al-Mujaadilah 58:22]Inclining towards them, relying upon them and taking them as a support. Allaah says (interpretation of the meaning): “And incline not towards those who do wrong, lest the Fire should touch you…” [Hood 11:113]Helping and supporting them against the Muslims. Allaah says (interpretation of the meaning): “The believers, men and women, are awliya’ (helpers, supporters, friends, protectors) of one another…” [al-Tawbah 9:71]. He also says of the kuffaar that they are “ but awliya’ (helpers, supporters, friends, protectors) to one another…” [al-Maa’idah 5:51]. And He says (interpretation of the meaning): “…And if any amongst you takes them as awliya’, then surely he is one of them.” [al-Maa’idah 5:51].Becoming members of their societies, joining their parties, increasing their numbers, taking their nationalities (except in cases of necessity), serving in their armies or helping to develop their weapons.Bringing their laws and rules to the Muslim countries. Allaah says (interpretation of the meaning): “Do they then seek the judgement of the Days of Ignorance?…” [al-Maa’idah 5:50]

Taking them as friends in general terms, taking them as helpers and supporters, and throwing in one’s lot with them. Allaah forbids all this, as He says (interpretation of the meaning): “O you who believe! Take not the Jews and the Christians as awliya’ (friends, protectors, helpers, etc.), they are but awliya’ to one another…” [al-Maa’idah 5:51].

Compromising with them and being nice to them at the expense of one’s religion. Allaah says (interpretation of the meaning): “They wish that you should compromise (in religion out of courtesy) with them, so that they (too) would compromise with you.” [al-Qalam 68:9]. This includes sitting with them and entering upon them at the time when they are making fun of the Signs of Allaah. Allaah says (interpretation of the meaning): “And it has already been revealed to you in the Book that when you hear the Verses of Allaah being denied and mocked at, then sit not with them, until they engage in a talk other than that; (but if you stayed with them), certainly in that case you would be like them…” [al-Nisa’ 4:140]

Trusting them and taking them as advisors and consultants instead of the believers. Allaah says (interpretation of the meaning): “O you who believe! Take not as (your) bitaanah (advisors, consultants, protectors, helpers, friends, etc.) those outside your religion (pagans, Jews, Christians, and hypocrites) since they will not fail to do their best to corrupt you. They desire to harm you severely. Hatred has already appeared from their mouths, but what their breasts conceal is far worse. Indeed We have made clear to you the aayaat (proofs, evidence, verses), if you understand. Lo! You are the ones who love them but they love you not, and you believe in all the Scriptures [i.e., you believe in the Tawraat and the Injeel, while they disbelieve in your Book (the Qur’aan)]. And when they meet you, they say, ‘We believe.’ But when they are alone, they bite the tips of their fingers at you in rage. Say: ‘Perish in your rage. Certainly Allaah knows what is in the breasts (all the secrets).’ If a good befalls you, it grieves them, but some evil overtakes you, they rejoice at it…” [Aal ‘Imran 3:118-120].

Imaam Ahmad and Muslim reported that the Prophet (peace and blessings of Allaah be upon him) went out to (the battle of) Badr, and a man from among the mushrikeen followed him and caught up with him at al-Harrah. He said, “I wanted to follow you and join you, and have some of the war-booty with you.” (The Prophet (peace and blessings of Allaah be upon him)) said: “Do you believe in Allaah and His Messenger?” He said, “No.” He said, “Go back, I do not need help from a mushrik.”

From these texts it is clear that we are forbidden to appoint kaafirs to positions whereby they could find out the secrets of the Muslims and plot against them by trying to do all kinds of harm.

Putting them in administrative positions where they are bosses of Muslims and can humiliate them, run their affairs and prevent them from practising their religion. Allaah says (interpretation of the meaning): “… and never will Allaah grant to the disbelievers a way (to triumph) over the believers.” [al-Nisa’ 4:141]. Imaam Ahmad reported that Abu Moosa al-Ash’ari (may Allaah be pleased with him) said: “I said to ‘Umar (may Allaah be pleased with him). ‘I have a Christian scribe.’ He said, ‘What is wrong with you, may Allaah strike you dead! Have you not heard the words of Allaah (interpretation of the meaning), “O you who believe! Take not the Jews and the Christians as awliya’ (friends, protectors, helpers, etc.), they are but awliya’ to one another…” [al-Maa’idah 5:51]”? Why do you not employ a haneef [i.e., a Muslim]?’ I said, ‘O Ameer al-Mu’mineen, I benefit from his work and he keeps his religion to himself.’ He said, ‘I will never honour them when Allaah has humiliated them, and I will never bring them close to me when Allaah has expelled them from His mercy.’”

Similarly, we should not employ them in Muslim homes where they can see our private matters and they bring our children up as kaafirs. This is what is happening nowadays when kaafirs are brought to Muslim countries as workers, drivers, servants and nannies in Muslim homes and families.

Neither should we send our children to kaafir schools, missionary institutions and evil colleges and universities, or make them live with kaafir families.

Imitating the kaafirs in dress, appearance, speech, etc., because this indicates love of the person or people imitated. The Prophet (peace and blessings of Allaah be upon him) said: ‘Whoever imitates a people is one of them.”

It is forbidden to imitate the kaafirs in customs, habits and matters of outward appearance and conduct that are characteristic of them. This includes shaving the beard, letting the moustache grow long, and speaking their languages, except when necessary, as well as matters of clothing, food and drink, etc.

Staying in their countries when there is no need to do so. Allaah forbade the weak and oppressed Muslims to stay among the kaafirs if they are able to migrate. He says (interpretation of the meaning): “Verily! As for those whom the angels take (in death) while they are wronging themselves (as they stayed among the disbelievers even though emigration was obligatory for them), they (angels) say (to them): ‘In what (condition) were you?’ They reply, ‘We were weak and oppressed on earth.’ They (angels) say: ‘Was not the earth of Allaah spacious enough for you to emigrate therein?’ Such men will find their abode in Hell –what an evil destination! Except the weak ones among men, women and children, who cannot devise a plan, nor are the able to direct their way.” [al-Nisa’ 4:97-98].

Nobody will be excused for staying in a kaafir country except for those who are truly weak and oppressed and cannot migrate, or those who stay among them for a valid religious purpose such as da’wah and spreading Islam in their countries.

It is forbidden to live among them when there is no need to do so. The Prophet (peace and blessings of Allaah be upon him) said: “I disown the one who stays among the mushrikeen.”

Travelling to their countries for vacations and leisure purposes. But going there for a legitimate reason – such as medical treatment, trade, and learning specialized skills that cannot be obtained in any other way – is permitted in cases of need, and when the need has been fulfilled, it is obligatory to return to the Muslim world.

This permission is also given under the condition that the would-be traveller has sufficient knowledge to dispel his doubts, to control his physical desires, to demonstrate his religion, to be proud of being Muslim, to keep away from evil places, and to be aware and cautious of the plots of his enemies. It is also permissible, and even obligatory, to travel to their lands for the sake of da’wah and spreading Islam.

Praising them and their civilization and culture, defending them, and admiring their behaviour and skills, without taking note of their false ideology and corrupt religion. Allaah says (interpretation of the meaning): “And strain not your eyes in longing for the things We have given for enjoyment to various groups of them (disbelievers), the splendour of the life of this world that We may test them thereby. But the provision (good reward in the Hereafter) of your Lord is better and more lasting.” [Ta-Ha 20:131]. It is also forbidden to honour them, give them titles of respect, initiate greetings to them, give them the best seats in gatherings, and give way to them in the street. The Prophet (peace and blessings of Allaah be upon him) said: “Do not be the first to greet a Jew or a Christian (do not initiate the greeting), and if you meet one of them in the street, then push him to the narrowest part of the way.”

Forsaking the Islamic calendar and using their calendar, especially since it reflects their rituals and festivals, as is the case with the Gregorian (Western) calendar, which is connected to the supposed date of the birth of the Messiah (peace be upon him), which is an innovation that they have fabricated and that has nothing to do with the religion of ‘Eesa (Jesus). Using this calendar implies approval of their festivals and symbols.

In order to avoid all of that, when the Sahaabah (may Allaah be pleased with them) established a calendar for the Muslims during the time of ‘Umar (may Allaah be pleased with him), they ignored all the systems of the kuffaar and created a new calendar starting from the date of the Prophet’s Hijrah. This indicates that it is obligatory to differ from the kuffaar in this matter and others where it is the matter of distinct characteristics. And Allaah is the Source of Help.

Taking part in their holidays and festivals, helping them to celebrate them, congratulating them on these occasions or attending places where such celebrations are held. The phrase al-zoor [falsehood] in the aayah (interpretation of the meaning) “And those who do not witness falsehood…” [al-Furqaan 25:72] was interpreted as meaning the festivals of the kuffaar.

Using their names that have bad meanings. The Prophet (peace and blessings of Allaah be upon him) changed names whose meanings involved shirk, such as ‘Abd al-‘Uzza and ‘Abd al-Ka’bah.

Seeking forgiveness for them and asking Allaah for mercy for them. Allaah says (interpretation of the meaning): “It is not (proper) for the Prophet and those who believe to ask Allaah’s forgiveness for the mushrikeen, even though they be of kin, after it has become clear to them that they are the dwellers of the Fire (because they died in s state of disbelief).” [al-Tawbah 9:113]

These examples should give a clear picture of what is meant by the prohibition of forming close friendships with the kaafirs. We ask Allaah to keep our belief sound and our faith strong. And Allaah is the Source of Help.

Sheikh Muhammed Salih Al-Munajjid

Πηγή: https://islamqa.info/en/2179 (Υπάρχει και σε άλλους ιστότοπους όπως: http://islam.worldofislam.info/index.php/islam/131-jihad/1256-clarification-of-the-important-rule-it-is-haraam-to-take-kaafirs-as-close-friends-and-protectors)

 

Το σχέδιο του Ισλάμ για κυριαρχία στον κόσμο και οι πρόσφατες εξελίξεις

Είναι γεγονός ότι δεν γράφουμε άρθρα για την κάθε ισλαμική ομάδα που επιχειρεί να πραγματώσει το σκοπό του Ισλάμ, που είναι η επικράτηση της ισλαμικής θεοκρατίας σε όλο τον κόσμο, ή τις ισλαμικές χώρες που για διάφορους λόγους χρηματοδοτούν και εκπαιδεύουν τέτοιες ομάδες κ.α. τέτοια θέματα (με ελάχιστες εξαιρέσεις, όπως τις «Εξομολογήσεις ενός πρώην ισλαμιστή«). Επειδή όμως πολλοί αναγνώστες, τόσο με σχόλια όσο και με ημέηλ, αναφέρονται στα θέματα αυτά και στις πρόσφατες εξελίξεις στις ισλαμικές χώρες, αποφασίσαμε να αναδημοσιεύσουμε δυο σχετικά άρθρα του Πάνου Μητρονίκα που θεωρούμε πολύ ψύχραιμες και εύστοχες αναλύσεις. Ελπίζουμε η ανάρτηση αυτή να ικανοποιήσει τους αναγνώστες μας και να βοηθήσει όσους παραπλανημένους έχουν γίνει πιόνια σε αυτό το διαβολικό παιχνίδι.

1) Το σχέδιο άλωσης της Δύσης μέσω ‘ήπιας πολιτισμικής Τζιχάντ’, με στοιχεία (από εδώ)

Η εμφάνιση του ISIL στις αρχές του 2014 και η σαρωτική του επικράτηση στο Ιράκ και την Συρία έφερε στην επιφάνεια μια πλευρά του Ισλάμ που η σύγχρονη δύση αγνοούσε. Την πλευρά του βάρβαρου Ισλάμ της Μεδίνας που λατρεύει τον πόλεμο, αναζητά την απόλυτη επικράτηση έναντι όλων, και προσβλέπει στην επιβολή της Σαρίας στον κόσμο σαν τον μόνο και απόλυτο νόμο του Θεού. Του Ισλάμ που για έναν αιώνα τώρα κάποιοι κρατούσαν πολύ καλά κρυμμένο από τον υπόλοιπο κόσμο αλλά τώρα φαίνεται να πιστεύουν ότι ήρθε η ώρα του να εμφανιστεί και να πρωτοστατήσει σε παγκόσμιο επίπεδο.

Πέραν όμως των γεγονότων που διαδραματίζονται αυτό το διάστημα στο Ιράκ και την Συρία με το ISIL, μια σειρά από άλλα γεγονότα που φαίνονται άσχετα με την πρώτη ματιά ή είναι άγνωστα στο ευρύ κοινό, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο Ισλαμικός κόσμος σήμερα ζει μια άλλη, πολύ σοβαρότερη, εσωτερική διαμάχη που αφορά άμεσα και την Δύση. Μια διαμάχη της οποίας το αποτέλεσμα θα παίξει καθοριστικό ρόλο στο πρόσωπο που θα παρουσιάζει το ίδιο το Ισλάμ από εδώ και πέρα.

Τα γεγονότα αυτά αφορούν δύο άξονες. Πρώτα έναν όλο και αυξανόμενο σε ένταση «πόλεμο» εξουσίας ανάμεσα στην Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, και δεύτερον σε μια πρωτοφανή για την Δύση ανάδυση Ισλαμιστών που ζητούν την επιβολή της Σαρίας σε δυτικές χώρες.

Ο «πόλεμος» εξουσίας Κατάρ και Σαουδικής Αραβίας

Λίγο μετά την ανάληψη επιχειρήσεων από το ISIL στο Ιράκ, οι χώρες του κόλπου βίωσαν μια κρίση όταν η Σαουδική Αραβία, τα ΗΑΕ και το Μπαχρέιν απέσυραν τους πρεσβευτές τους από το Κατάρ και απαίτησαν από αυτό να αποκηρύξει την «Μουσουλμανική Αδελφότητα» και να κλείσει το τηλεοπτικό δίκτυο Al Jazeera.

Η κρίση ανάμεσα στο Κατάρ και τον Σαουδαραβικό κύκλο βέβαια είχε ξεκινήσει να χτίζεται σιγά σιγά από το 2011 και την έναρξη του φαινομένου που αποκαλούμε «Αραβική Άνοιξη». Μια απρόσμενη εξέγερση με ανατροπές κυβερνήσεων και ραγδαία άνοδο του Ισλαμισμού που άρχισε από την Τυνησία, πέρασε στην Αίγυπτο, την Ιορδανία, το Μπαχρέιν και την Υεμένη, μετά στην Λιβύη και τέλος στην Συρία με τον εμφύλιο.

Ο κύριος λόγος πίσω από αυτόν τον «πόλεμο» Σαουδικής Αραβίας και Κατάρ δεν είναι άλλος από την «Μουσουλμανική Αδελφότητα» και τον ρόλο που διαδραματίζει σε αραβικό αλλά και παγκόσμιο επίπεδο.

Η Σαουδική Αραβία είναι σε άμεση κόντρα με την «Μουσουλμανική Αδελφότητα» από την ίδρυση της τελευταίας για μια σειρά από λόγους που μερικοί είναι σχετικοί ακόμα και με την ιστορική καταγωγή της ίδια της Σαουδικής Αραβίας από τον 18ο αιώνα και το κίνημα του Ουαχαμπισμού/Σαλαφισμού που βρέθηκε σε αντίθεση με την Οθωμανική τότε ηγεμονία, συνέχεια της οποίας είναι όπως θα δούμε η «Μουσουλμανική Αδελφότητα».

Η αναφορά όλων των λόγων είναι πέραν του σκοπού αυτής της ανάλυσης αλλά για όσους ενδιαφέρονται, μια καλή σύνοψη στα Αγγλικά μπορεί να βρεθεί στο άρθρο «Why the Saudis and Muslim Brotherhood hate each other», του Dr. Mordechai Kedar. [1]

Το Κατάρ από την άλλη, παρότι και αυτό μια χώρα της σφαίρας επιρροής της Σαουδικής Αραβίας και του Ουαχαμπισμού, έχει από την δεκαετία του ‘60 ισχυρούς δεσμούς με την «Μουσουλμανική Αδελφότητα», την οποία βλέπει ως εργαλείο εξάπλωσης της επιρροής του σε παγκόσμιο επίπεδο και παράλληλα ανταγωνισμού με το Ριάντ.

Το Κατάρ υποστήριξε την «Αραβική Άνοιξη», το ISIL, και την «Μουσουλμανική Αδελφότητα» παντού αντιθέτως με την Σαουδική Αραβία που την καταδίκασε, επενέβη στο Μπαχρέιν όταν η «Άνοιξη» χτύπησε την πόρτα του, βοήθησε στην ανατροπή της Αδελφότητας στην Αίγυπτο, και πρόσφατα χαρακτήρισε το ISIL τρομοκρατική οργάνωση.

Το καθεστώς της Σαουδικής Αραβίας έχει πολλά να φοβηθεί από μια δυναμική επικράτηση της «Μουσουλμανικής Αδελφότητας» ενώ το καθεστώς του Κατάρ έχει επενδύσει ακριβώς σε αυτή την επικράτηση και την αλλαγή που βιώνουμε στις μέρες μας και θα αναλύσουμε στην συνέχεια.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις σχέσεις Κατάρ και «Μουσουλμανικής Αδελφότητας» μπορεί κάποιος να ανατρέξει στα άρθρα που δίνονται στις παραπομπές [2] και [3].
Τι είναι η Μουσουλμανική Αδελφότητα

Η «Μουσουλμανική Αδελφότητα» (ΜΑ) ιδρύθηκε στην Αίγυπτο το 1928 από τον Hassan al Banna, όταν μετά την διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας το 1923 και την επιλογή του Κεμάλ να δέσει την Τουρκία με την Δύση σε ένα κοσμικό μοντέλο, η Ισλαμική κοινότητα (η γνωστή και ως Ούμμα) έμμεινε χωρίς Χαλιφάτο.

Ο στόχος της ΜΑ είναι διπλός και συνοψίζεται στα εξής:

1. Να επιβάλει την Σαρία σε παγκόσμιο επίπεδο
2. Να επανιδρύσει το παγκόσμιο Ισλαμικό Χαλιφάτο.

Το δόγμα της ΜΑ είναι το παρακάτω:

«Ο Αλλάχ είναι ο στόχος μας. Το κοράνι είναι ο νόμος μας. Ο Προφήτης είναι ο ηγέτης μας. Ο δρόμος μας είναι η Τζιχάντ (Ιερός πόλεμος). Ο θάνατος στο όνομα του Αλλάχ είναι η μεγαλύτερη μας φιλοδοξία»[4]

Η ΜΑ είναι ενεργή σε περισσότερες από 80 χώρες ανά τον κόσμο και σε κάθε μία από αυτές τις χώρες διαθέτει μια δομή με Οργανωτική Ομάδα, Νομική Ομάδα και Αρχηγό. Γενικός καθοδηγητής της ΜΑ είναι ο αρχηγός της «Διεθνούς Μουσουλμανικής Αδελφότητας» που βρίσκεται στο Κάιρο.

Η «Μουσουλμανική Αδελφότητα» στην Δύση

Σημείο καμπής για την κατανόηση της δομής, του ρόλου και της δράσης της ΜΑ στην Δύση αποτέλεσε ένα τυχαίο γεγονός τον Αύγουστο του 2004 στο Μέριλαντ των ΗΠΑ. Ένα γεγονός που οδήγησε σε μια τεράστια έρευνα από το FBI και τελικά στην δίκη του “Holy Land Foundation” (HLF). [5]

Η δίκη αυτή έφερε στο φως την ύπαρξη ενός μεγάλου δικτύου Ισλαμικών οργανώσεων, οργανισμών, ΜΚΟ και κοινωφελών ιδρυμάτων στις ΗΠΑ και την Ευρώπη, τα οποία σχετίζονταν άμεσα με την ΜΑ και είχαν σαν κύριο σκοπό την προώθηση με πλάγια μέσα των στόχων της.

Οδήγησε επίσης και στην ανακάλυψη τεράστιου όγκου δεδομένων σχετικά με το πώς λειτουργεί η ίδια η ΜΑ στις ΗΠΑ και τον δυτικό κόσμο, ποιο είναι το επιχειρησιακό της πλάνο, και ποιοι οι στρατηγικοί της στόχοι μέσα σε αυτό.

Η «πολιτισμική Τζιχάντ» και οι φάσεις του σχεδίου

Το ποιο κρίσιμο έγγραφο που βρέθηκε από το FBI κατά την διάρκεια της δίκης του HLF ήταν το επιχειρησιακό πλάνο της ΜΑ στις ΗΠΑ. Ένα έγγραφο με τον τίτλο: «An Explanatory Memorandum: On the General Strategic Goal for the Group». [6]

Το έγγραφο αυτό είχε την αποδοχή όλων των οργάνων της ΜΑ από το 1987 και καθόριζε την αποστολή και την στρατηγική της οργάνωσης ως εξής:

«Η διαδικασία της εποίκησης είναι μια διαδικασία Πολιτισμικής-Τζιχάντ με όλο το νόημα των λέξεων. Η ΜΑ πρέπει να κατανοήσει ότι η δουλειά της στην Αμερική είναι ένα είδος υπέρ-Τζιχάντ με στόχο την εξαφάνιση και καταστροφή του Δυτικού πολιτισμού εκ των έσω, σαμποτάροντας τον άθλιο οίκο τους από τα ίδια τους τα χέρια μαζί με τα χέρια των πιστών, έτσι ώστε να εξαφανιστεί (ο οίκος τους) και η θρησκεία του Θεού να κυριαρχήσει επί όλων των άλλων θρησκειών» [6]

Με άλλα λόγια η στρατηγική της ΜΑ αδελφότητας για την Δύση είναι το να οδηγήσει στην αυτοκαταστροφή μας μέσω της επιβολής μια ήπιας «πολιτισμικής τζιχάντ» που θα προκαλέσει στην κατάλυσης του δυτικού πολιτισμού από εμάς τους ίδιους και τις ηγεσίες μας.

Η διαδικασία αυτή προβλέπεται να γίνει σε στάδια όπως μας αναφέρει ένα άλλο πολύ σημαντικό έγγραφο από την ίδια δίκη με τίτλο: «Phases of the World Underground Movement Plan» [7] (προσοχή ο τίτλος αναφέρει, παγκόσμιο, όχι μόνο Αμερικανικό κίνημα).

Σε αυτό διαβάζουμε τα παρακάτω:

Φάση πρώτη: Φάση διακριτικής και κρυφής εγκατάστασης στην ηγεσία

Φάση δεύτερη: Φάση σταδιακής προβολής στο κοινό μέσω διαφόρων δραστηριοτήτων και ακτιβισμού (πετύχαμε μεγάλη επιτυχία στην εφαρμογή αυτού του σταδίου). Επίσης πετύχαμε ένα σημαντικό αριθμό άλλων στόχων όπως την διείσδυση διαφόρων τομέων της Κυβέρνησης, την προσάρτηση θρησκευτικών οργανισμών και επιφανών ακαδημαϊκών, την αποδοχή της κοινής γνώμης, και την ίδρυση μιας (κρυφής) σκιώδους Κυβέρνησης μέσα στην Κυβέρνηση.

Φάση τρίτη: Φάση κλιμάκωσης πριν από την σύγκρουση με τις ηγεσίες τους με χρήση των ΜΜΕ. Σε εξέλιξη.

Φάση τέταρτη: Ανοιχτή δημόσια αντιπαράθεση με τις κυβερνήσεις μέσω της εξάσκησης πολιτικής πίεσης. Εφαρμόζουμε επιθετικά αυτό το στάδιο. Εκπαίδευση στην χρήση όπλων εγχώρια αλλά και στο εξωτερικό σε προσμονή της ώρας μηδέν. Έχουμε σημαντικές δραστηριότητες σε αυτό το στάδιο.

Φάση πέμπτη: Κατάληψη της εξουσίας ώστε να εγκαθιδρύσουμε το Ισλαμικό κράτος κάτω από το οποίο όλες οι Ισλαμικές ομάδες θα ενωθούν.

Το έγγραφο από τα σχόλια δείχνει να αποτελεί κάποιον γενικότερο οδηγό πάνω στον οποίο το αμερικανικό τμήμα της ΜΑ είχε σημειώσει την δική του πρόοδο.

Πρέπει να αναφερθεί σε αυτό το σημείο ότι τα στάδια που βλέπουμε στο υλικό που ανακάλυψε το FBI δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσσουν καθότι η στρατηγική αυτή της ΜΑ είναι γνωστή και διατυπωμένη ανοιχτά από θεωρητικούς του Ισλαμικού χώρου και της ΜΑ από την δεκαετία του ‘60.

Η διαδικασία της παγκόσμιας εφαρμογής της Σαρία έχει διατυπωθεί στο βιβλίο Milestones (ορόσημα) [8] το 1964 και από τα ανωτέρω φαίνεται να ακολουθείτε κατά γράμμα.

Η σταδιακή εφαρμογή βασίζεται στην ισλαμική λογική, ότι όπως το Κοράνι παρουσιάστηκε στον Μωάμεθ σε ένα διάστημα 22 ετών και σταδιακά περνώντας από την μια φάση στην επόμενη ανάλογα με την ωριμότητα της κατάστασης, έτσι θα πρέπει να εξαπλωθεί και στις μέρες μας σε φάσεις, η Σαρία και η Ισλαμική παγκόσμια επικράτηση.

Περισσότερο υλικό σχετικά με την δίκη του HLF, την «Μουσουλμανική Αδελφότητα», τον ρόλο της, τις διασυνδέσεις της σε Αμερική και Ευρώπη, και την Σαρία, μπορεί να βρει κάποιος στην παραπομπή [13] που αποτελεί μια ολοκληρωμένη μελέτη πάνω στο θέμα με τίτλο «Σαρία, η απειλή για την Αμερική».

Η μελέτη αυτή συντέθηκε από μια ομάδα Αμερικανών ειδικών ασφαλείας (όλοι τους πρώην υψηλόβαθμοι στρατιωτικοί, μέλη των υπηρεσιών πληροφοριών και ασφαλείας, ακαδημαϊκοί, και σύμβουλοι ασφαλείας των Κυβερνήσεων των Δημοκρατικών και των Ρεπουμπλικάνων) και παρουσιάστηκε το 2010 στο Αμερικανικό Κογκρέσο. Πιθανώς αυτή η μελέτη να είναι και ο κύριος λόγος της «αλλοπρόσαλλης» και διστακτικής Αμερικανικής πολιτικής στην μέση ανατολή τα τελευταία χρόνια.

Αλ Κάιντα και Χαμάς, η άλλη όψη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας

Μόλις η βαρβαρότητα της επικράτησης του ISIL στο Ιράκ είχε αρχίσει να κυριαρχεί στα διεθνή ΜΜΕ, ένας πόλεμος ανάμεσα στο Ισραήλ και την Χαμάς στην Γάζα ήρθε να τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας.

Πολλά γράφτηκαν για το ακατανόητο της επίθεσης αυτής της Χαμάς στο Ισραήλ, αλλά αν κρίνουμε τα γεγονότα μέσα στο γενικότερο πλαίσιο της αλλαγής που βιώνουμε τότε ίσως και να βγάζουν περισσότερο νόημα.

Αντιθέτως με την παγκόσμια κοινή γνώμη που θέλει οργανώσεις σαν την Αλ Κάιντα και την Χαμάς (αμφότερες προερχόμενες από την ΜΑ) να αποτελούν απειλή μέσω των δικτύων τρομοκρατών που διαθέτουν, τα τελευταία χρόνια μια άλλη άποψη θέλει τον κυριότερο κίνδυνο που πηγάζει από αυτές τις οργανώσεις να είναι η ικανότητα τους να αποσπούν τις δυτικές ηγεσίες και την δυτική κοινή γνώμη από την «κρυφή» πολιτισμική Τζιχάντ που διεξάγει συστηματικά η ΜΑ.

Σύμφωνα με αναφορές του NEFA Foundation [11] το οποίο παρακολουθούσε την ισλαμική τρομοκρατία μετά την 11η Σεπτεμβρίου και είχε πάρει συνεντεύξεις και από πολλούς Ταλιμπάν, μια διαδικτυακή αναφορά Τζιχαντιστών το 2002 ανέφερε τα παρακάτω:

«Είναι γνωστό και έχει επικοινωνηθεί ανάμεσα στους πρωτοπόρους της θυσίας, ότι η Αλ Κάιντα υιοθέτησε ένα νέο πλάνο για να δελεάσει τους εχθρούς να την ακολουθήσουν στο Αφγανιστάν. Το πλάνο αυτό προϋποθέτει να επιτεθεί ευθέως στους Αμερικάνους και στους τρείς πυλώνες εξουσίας τους, την πολιτική, την οικονομική και την στρατιωτική, έτσι ώστε να πετύχει μια σειρά από σημαντικούς στόχους:

1) Να παραπλανήσει τις Αμερικανικές δυνάμεις σε έναν ασύμμετρο πόλεμο, για να αποδυναμώσει την ισχύ του αντιπάλου και να τον κάνει να χρεοκοπήσει.

2) Να αρχίσει έναν αγώνα ανάμεσα στους Αμερικάνους και τους άνδρες του ισλαμικού κράτους (όχι τους στρατούς των ηγεμόνων) σε μια μακριά και χωρίς όρια μάχη που θα ξεκινά από την Αμερική και θα εκτίνεται μέχρι το Αφγανιστάν και την Μαυριτανία, έτσι ώστε με αυτήν να επανέλθει το πνεύμα της ισλαμικής άμυνας στους νέους μουσουλμάνους που θα φέρουν τα όπλα.» [12]

Αν η παραπάνω αναφορά ευσταθεί, τότε πιθανότατα η δράση αυτών των ομάδων να έχει έναν πολύ διαφορετικό κοινό (και άγνωστο σε εμάς) σχεδιασμό. Πιθανότατα επίσης η τελευταία διένεξη της Χαμάς με το Ισραήλ να ήταν στα πλαίσια της δημιουργίας ενός αντιπερισπασμού που θα έδινε στο ISIL και άλλα τμήματα του γενικότερου σχεδίου τον απαραίτητο χρόνο ή απλά θα αποδιοργάνωναν τη Δύση περισσότερο.

Από την πολιτισμική τζιχάντ στην «Αραβική Άνοιξη» και το ISIL

Έχοντας πλέον τα δεδομένα μας για τους στόχους, τον τρόπο λειτουργίας και τις δράσης της ΜΑ ανά τον κόσμο αρχίζει να διαφαίνεται μια αλληλουχία κινήσεων που δίνει νέο νόημα στα όσα διαδραματίζονται στον Αραβικό κόσμο τα τελευταία 4 χρόνια.

Η «Μουσουλμανική Αδελφότητα» μετά από χρόνια ήσυχης και αδιαφανούς λειτουργίας σε παγκόσμιο επίπεδο, ξαφνικά αλλάζει στάση και «πηδάει» από την φάση της Μέκκας (το ήπιο και μετριοπαθές Ισλάμ με τους 150 οπαδούς) στη φάση της Μεδίνας (το Ισλάμ που κατέκτησε τον κόσμο από την Ισπανία μέχρι τα όρια της Κίνας σε 100 χρόνια).

Μέσα σε μια μόνο χρονιά (2011) όλες οι Αραβικές χώρες κατακτώνται κυριολεκτικά από τους Ισλαμιστές η μία μετά της άλλη. Καθεστώτα που κυριαρχούσαν για δεκαετίες στην Αίγυπτο, την Λιβύη, την Συρία, την Τυνησία και την Υεμένη τραντάζονται συθέμελα και εξαφανίζονται. Στην θέση τους εμφανίζονται ισλαμικές ομάδες με σχέσεις με την ΜΑ και στην Αίγυπτο η ίδια η ΜΑ.

Στο Μπαχρέιν η κατάσταση αντιστρέφετε από την δυναμική παρέμβαση της Σαουδικής Αραβίας. Στη Συρία, το καθεστώς Άσσαντ παλεύει ακόμα αλλά η εμφάνιση του ακόμα πιο ακραίου «κακού» παιδιού της ΜΑ του ISIL δείχνει να ξεκαθαρίζει την κατάσταση κι εκεί.

Δεν αποκλείεται μάλιστα, η όλη εμφάνιση του ISIL να είναι αποτέλεσμα αυτής της αντίστασης που βρήκε η ΜΑ στον Αραβικό κόσμο από την Σαουδική Αραβία. Και στο Μπαχρέιν, και στο ίδιο της το σπίτι την Αίγυπτο, όπου ανατράπηκε με πραξικόπημα υποστηριζόμενο από την Σαουδική Αραβία.

Αν ισχύει το ανωτέρω, τότε θα πρέπει να περιμένουμε και άλλα παρακλάδια του ISIL να ξεπηδήσουν σε όλες τις Αραβικές χώρες με τις οποίες η ΜΑ έχει ακόμα ανοιχτούς λογαριασμούς όπως η Υεμένη, η Αίγυπτος, η Ιορδανία, ο Λίβανος, η Λιβύη, το Μπαχρέιν και ακόμα και η ίδια η Σαουδική Αραβία.

Ξαφνική αλλαγή στάσης των Ισλαμικών κοινοτήτων στην Δύση

Το πιο πρόσφατο μεγάλο ξάφνιασμα για την Δύση μετά το ISIL ήρθε εντός των τειχών και δεν είναι άλλο από τη σχεδόν μαζική ενεργοποίηση των Ισλαμικών κινημάτων/ομάδων σε ορισμένες δυτικές χώρες με κύριο αίτημα την επιβολή της Σαρίας για τους ίδιους και τις περιοχές στις οποίες διαμένουν.

Αρχικά είχαμε την ανοιχτή έκκληση Ισλαμιστών στη Νορβηγία για δημιουργία Χαλιφάτου εκεί. [9] Παράλληλα σχεδόν την δυναμική απαίτηση των Ισλαμιστών στην Αγγλία για επιβολή της Σαρίας στις περιοχές τους στο Λονδίνο και αλλού. Απαίτηση που μάλιστα συνοδεύτηκε και με πράξεις όπως την δημιουργία ζωνών Σαρίας και ισλαμικών ομάδων αστυνόμευσης για αυτές τις περιοχές. [10]

Πρόβλεψη (και φόβος) του γράφοντος, είναι ότι αυτά είναι μόνο η αρχή και ότι ανάλογα γεγονότα θα εμφανιστούν και στις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές Χώρες σύντομα με πιο πιθανές υποψήφιες την Σουηδία, την Δανία, την Ολλανδία, το Βέλγιο, και ίσως και η χώρα μας.

Αναλόγως δε με τη στάση της Δύσης στα γεγονότα του Αραβικού κόσμου και την πιθανή εμπλοκή της σε αυτά πιο δυναμικά, είναι σχεδόν βέβαιο, ότι εκτός από τις απαιτήσεις θα ακολουθήσουν και ταραχές (ημέρες οργής των μουσουλμάνων) ή ακόμα και τρομοκρατικές επιθέσεις σε Ευρώπη και Αμερική.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ

Από τα δεδομένα που παραθέσαμε στην παρούσα ανάλυση, φαίνεται ότι το Ισλάμ περνάει σε μια νέα πιο δυναμική φάση. Πιθανότατα αυτή η αλλαγή «εκβιάζεται» κιόλας λόγω των συνθηκών και της μερικής αποτυχίας της φάσης κατάκτησης του Αραβικού κόσμου από την ΜΑ με την «Αραβική Άνοιξη». Μια φάση μάλλον αναγκαία αν ευσταθούν οι σχεδιασμοί της ΜΑ για παγκόσμια επικράτηση (πρώτα κοιτάς τα του οίκου του Ισλάμ και μετά τα του οίκου του πολέμου για να χρησιμοποιήσουμε και ισλαμικούς όρους).

Η στάση της Σαουδικής Αραβίας καθώς και της Δύσης στην Αίγυπτο πιθανότατα οδήγησαν την ΜΑ στην πυροδότηση του ISIL από τη μία και την μεταπήδηση της «πολιτισμικής Τζιχάντ» από την φάση τρία στην φάση τέσσερα του σχεδίου της από την άλλη.

Η επιλογή του Ιράκ και η εμπλοκή του Ιράν και του σιιτικού στοιχείου στην εξίσωση, φαίνεται να είναι και αυτή μια στρατηγική επιλογή της ΜΑ έτσι ώστε να διασπαστεί η δύναμη και η προσοχή της Σαουδικής Αραβίας και να περιοριστεί ο ρόλος της. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τις ΗΠΑ που αυτή την στιγμή καλούνται να συνεργαστούν με τους μέχρι χθες ορκισμένους εχθρούς τους. Οι ανίερες αυτές «συμμαχίες» με το Ιράν σμπαραλιάζουν τα δόγματα επιχειρήσεων των ΗΠΑ και Σαουδικής Αραβίας ενώ δημιουργούν διχασμό στην κοινή γνώμη και των δύο χωρών. Πολύ περισσότερο στον ακραία σουνιτικό πληθυσμό της Σαουδικής Αραβίας και του Αραβικού κόσμου γενικότερα.

Ερωτηματικό ακόμα αποτελεί ο ρόλος της Τουρκίας που με τον Ερντογάν στο τιμόνι έχει δεθεί στο άρμα της «Μουσουλμανικής Αδελφότητας» και του Κατάρ αλλά παράλληλα φαίνεται να θέλει και η ίδια έναν ηγετικό ρόλο στις εξελίξεις. Θα ακολουθήσει την ροή; Θα βρεθεί απέναντι στην ΜΑ και το ISIL; Θα παρατηρεί τις εξελίξεις φοβούμενη την αντίδραση της Δύσης και την πιθανή ευθυγράμμιση της με τους Κούρδους; Είναι μήπως η Τουρκία η στρατηγική εφεδρεία της ΜΑ για την ΕΕ; Οι καταστάσεις δείχνουν ότι πολύ σύντομα θα αναγκαστεί να πάρει θέση και πρόβλεψη του γράφοντος είναι ότι θα ταχθεί με την ΜΑ.

Η Δύση για πρώτη φορά βρίσκεται μπροστά σε ένα πολύ δύσκολο πρόβλημα που κάθε επιλογή δείχνει να οδηγεί μόνο σε μερική, και όχι απαραίτητα καλή, λύση. Το χειρότερο όμως είναι ότι πιθανώς θα κληθεί και για πρώτη φορά να υπερασπιστεί τα ίδια τα εδάφη της από ισχυρές πέμπτες φάλαγγες που βρίσκονται ήδη βαθιά εντός των τειχών της.

Αυτός ο παράγοντας ίσως τελικά και να αναγκάσει την Δύση στο να συμβιβαστεί σε ρόλο παρατηρητή του τι διαδραματίζεται στην μάχη ανάμεσα στην «Μουσουλμανική Αδελφότητα» και το βασίλειο των Σαούντ. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, αυτό θα αποτελέσει μια τεράστια επιτυχία για την ΜΑ και τους σχεδιασμούς της, ενώ το μόνο που θα καταφέρει θα είναι να αναβάλει την εμπλοκή για αργότερα και πιθανότατα με χειρότερους όρους.

Ίσως έχει έλθει ο καιρός για την Δύση να κληθεί να αντιμετωπίσει ενωμένη, με σοβαρότητα, σχεδιασμό και αποτελεσματικότητα το θέμα του Ισλάμ, εντός και εκτός των τειχών της. Μια αντιμετώπιση που μοιραία θα αλλάξει ραγδαία τις παγκόσμιες ισορροπίες και την ηρεμία που έχουμε συνηθίσει και θεωρούμε δεδομένη όλοι μας μετά το τέλος του Β’ ΠΠ.

[1] – http://www.israelnationalnews.com/Articles/Article.aspx/14994#.VACP3PmSxu4
[2] – http://www.csmonitor.com/World/Middle-East/2014/0418/Behind-Qatar-s-bet-on-the-Muslim-Brotherhood
[3] – http://www.thenational.ae/world/qatar/inside-doha-at-the-heart-of-a-gcc-dispute
[4] – Steven Emerson, “Report on the Roots of Violent Islamist Extremism and Efforts to Counter It: The Muslim Brotherhood,” Hearing before the Committee on Homeland Security and Governmental Affairs, United States Senate, July 10, 2008, accessed September 1, 2010, http://www.gpo.gov/fdsys/pkg/CHRG-110shrg942/html/CHRG-110shrg942.htmReport
[5] – US v HLF Trial http://www.investigativeproject.org/case/65
[6] – US v HLF, Government Exhibit, “An Explanatory Memorandum” May 1991
[7] – US v HLF, Government Exhibit, “Underground Movement Plan” http://www.centerforsecuritypolicy.org/upload/wysiwyg/article%20pdfs/Underground%20Movement%20Plan.pdf
[8] – Milestones by Sayyid Qutb: http://en.wikipedia.org/wiki/Ma’alim_fi_al-Tariq
[9] –Χαλιφάτο στην Νορβηγία: http://www.vg.no/nyheter/innenriks/islam-debatten/stoetter-is-halshugging/a/23275610/
[10] – Σαρία στο Λονδίνο: http://rt.com/news/sharia-law-conquer-london/
[11] – NEFA Foundation: http://en.wikipedia.org/wiki/Nine_Eleven_Finding_Answers_Foundation
[12] – “Salem al-Mekki: Bin Laden and I…and the Americans,” The NEFA Foundation.
[13] – Sharia, the threat to America: http://www.centerforsecuritypolicy.org/upload/wysiwyg/article%20pdfs/Shariah%20-%20The%20Threat%20to%20America%20(Team%20B%20Report)%2009142010.pdf

Το δεύτερο άρθρο του ίδιου συγγραφέα, που δημοσιεύουμε αποσπασματικά και υπάρχει ολόκληρο εδώ, τιτλοφορείται «Πολυπολιτισμικότητα, Ισλαμισμός και η ανόητη στάση της Δύσης» κι έχει ως θέμα του «τι είναι το Ισλάμ, γιατί είναι τόσο ελκυστικό σε μεγάλη μερίδα Μουσουλμάνων που ζουν ήδη στην Δύση, και μπορεί να είναι μέρος μιας γενικότερης «πολυπολιτισμικής» (ή ορθότερα πολυφυλετικής) κοινότητας;»

Τι είναι το Ισλάμ;

Αν μπορούσε κάποιος να δώσει έναν σύντομο και επιστημονικά ακριβή ορισμό για το Ισλάμ τότε αυτός είναι:

«Το Ισλάμ είναι ένα πολιτικό σύστημα φτιαγμένο για να ορίζει τις συμπεριφορές ανθρώπων μέσα σε μια κοινωνία, πάνω σε συγκεκριμένους, πολύ σαφείς και ανελαστικούς άξονες. Ο θρησκευτικός του χαρακτήρας είναι πολύ περιορισμένος και υπάρχει απλά και μόνο για να δικαιολογεί ή να προβάλει τον πολιτικό του χαρακτήρα.»

Το παραπάνω είναι προφανές αν κάποιος μελετήσει το δόγμα και τα κείμενα του τα οποία είναι το Κοράνι, η Σίρα (Sira / βιογραφία του Μωάμεθ) και τα Χαντίθ (σειρά από ιστορίες, γράμματα, μύθους, και άλλα έγγραφα γύρω από την ζωή του Μωάμεθ).

Οι περισσότεροι θεωρούν ότι το Ισλάμ περιορίζεται στο τι λέει το Κοράνι όμως αυτό δεν είναι αληθές, γιατί μέσα στο Κοράνι (στο οποίο υπάρχει μεν διάχυτο το θρησκευτικό στοιχείο αλλά και πολλές κοινωνικοπολιτικές παράμετροι), δεν υπάρχει καμιά αναφορά για τους 5 πυλώνες που καθορίζουν την ζωή του καλού Μουσουλμάνου. Αντιθέτως υπάρχουν πάνω από 90 αναφορές σχετικά με το ότι ο καλός Μουσουλμάνος πρέπει να μιμηθεί πιστά τον Προφήτη (τον Μωάμεθ) πράγμα που παραπέμπει ουσιαστικά στα άλλα δύο μεγαλύτερα κείμενα που χειρίζονται το θέμα της ζωής του.

Το Ισλάμ σε αριθμούς βάση των γραπτών ιερών κειμένων του είναι 14% Αλλάχ και 86% Μωάμεθ. 14% Θρησκεία, και 86% πολιτικό σύστημα και τρόπος ζωής. Και είναι έτσι για 1.400 χρόνια τώρα ενώ απαγορεύεται δια απαγχονισμού το να το αλλάξει κάποιος.

Το Ισλάμ γεννήθηκε στην Αραβική Μέση Ανατολή αλλά όχι σε κάποιο μέρος της όπως η Αίγυπτος, η Παλαιστίνη, ή η Συρία που είχαν πολύ ισχυρές Ελληνικές επιρροές και δεν θα αποτελούσε έκπληξη η δημιουργία μας νέας θρησκείας. Γεννήθηκε στην πιο άγρια και οπισθοδρομική περιοχή της Αραβικής χερσονήσου, σε μια περιοχή που κυριαρχούσαν οι φυλές και οι φατρίες και στις οποίες η μόνη πίστη κάποιου ήταν προς την ομάδα στην οποία ανήκει.

Το άτομο και η ανθρώπινη ζωή δεν είχαν καμιά αξία παρά μόνο την υποχρέωση να υπηρετούν την φυλή, μέσω της υποστήριξης της οποίας ήταν και ο μόνος δρόμος για να επιβιώσει κάποιος. Δεν υπήρχε εμπιστοσύνη, ούτε δίκαιο και ο μόνος ανασταλτικός παράγοντας για τις εχθροπραξίες ήταν ο φόβος εκδίκησης από την φυλή και οι βεντέτες.

Το Ισλάμ του Μωάμεθ ήρθε σε αυτόν τον κόσμο προσφέροντας μια νέα ταυτότητα για τους Άραβες σαν Μουσουλμάνους, μια ταυτότητα που καταργούσε την υπάρχουσα κοινωνική διάρθρωση και στην οποία όλοι είναι ίσοι ανεξάρτητα προέλευσης και τάξης. Υποσχέθηκε την ένωση τους πάνω από φυλές, κάστες και φατρίες, μια ένωση πραγματικών πιστών σε μια μονάδα (την «Ούμα») μέσω της υποταγής στον Αλλάχ και την ευλαβική προσήλωση στους κανόνες και τρόπους του ενός και μοναδικού προφήτη, του Μωάμεθ.

Πέραν του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο γεννήθηκε το Ισλάμ, ένα βασικό χαρακτηριστικό του δόγματος του που αποτελεί παράγοντα σύγχυσης για εμάς τους Δυτικούς, αλλά είναι βασικό να κατανοήσουμε, είναι η εγγενής δυαδικότητα και αντίφαση που παρουσιάζει το Κοράνι, η οποία δίνει και χώρο σε όρους όπως «ακραίο» και «μετριοπαθές» Ισλάμ.

Αυτό ισχύει γιατί στην πράξη το Κοράνι αποτελείται από δυο διαφορετικά τμήματα, το αρχικό της Μέκκας που ο Μωάμεθ ήταν ακόμα στην αρχή της διδασκαλίας του, αδύναμος και πολύ διαλλακτικός με τους γύρω του, και το μετέπειτα της Μεδίνας όπου ο Μωάμεθ μεταμορφώθηκε σε πολέμαρχο, απέκτησε δύναμη και επέβαλε την πίστη με το σπαθί.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της δυαδικότητας και αντίφασης που συναντάμε στο Ισλάμ είναι οι παρακάτω στοίχοι από το ίδιο το Κοράνι:

109:1 (Τμήμα Μέκκας) «Έχεις την θρησκεία σου και εγώ έχω την δική μου»
8:12 (Τμήμα Μεδίνας) «Θα σπείρω τον τρόμο στις καρδιές των απίστων (Kafir), θα κόψω τα κεφάλια τους, θα κόψω τις άκρες των δακτύλων τους»

Τα δύο αυτά εδάφια είναι προφανέστατα ασύμβατα μεταξύ τους και αδύνατο να συνυπάρχουν αρμονικά στο ίδιο ιερό κείμενο που αποτελεί άξονα του δόγματος. Ποιο είναι το σωστό; Τι θέλει ο Αλλάχ; Τι ήθελε να πει ο… ποιητής;

Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, το ίδιο το Κοράνι που αποτελεί τον απόλυτο κανόνα, ορίζει το πώς πρέπει να το ερμηνεύει αυτός που το διαβάζει, μέσω της «κατάργησης» (Abrogation). Η κατάργηση ορίζει ότι όταν δύο στοίχοι είναι αντικρουόμενοι, τότε ισχύ έχει ο πιο πρόσφατος (αυτός δηλαδή της Μεδίνας) έναντι του παλαιού (της Μέκκας).

Είναι προφανές λοιπόν, ότι δεν υπάρχουν δύο Ισλάμ αλλά μόνο ένα, και δεν είναι καθόλου μετριοπαθές. Προσοχή, μιλάμε για το Ισλάμ σαν δόγμα, όχι για τους Μουσουλμάνους σαν άτομα που μπορούν φυσικά να ασπάζονται ή όχι την ίδια την πίστη τους σε διαφορετικό βαθμό (και κρίνονται για αυτό από όσους αποκαλούμε «φανατικούς» αλλά στην ουσία είναι απλά οι σωστοί «ορθόδοξοι» Μουσουλμάνοι που ακολουθούν τα διδάγματα του Προφήτη κατά γράμμα όπως ορίζει το Κοράνι).

Η ιστορία του ίδιου του Ισλάμ επίσης μας δείχνει και ποιο τμήμα του Κορανίου είχε και πραγματικά απήχηση στους Άραβες. Στα 13 χρόνια της διδασκαλίας στην Μέκκα ο Μωάμεθ κατάφερε να έχει 150 πιστούς. Στα επόμενα 10 χρόνια της Μεδίνας με το σπαθί και μάχες κάθε 6 βδομάδες κατά μέσο όρο, κατέκτησε όλη σχεδόν την Αραβική χερσόνησο και το Ισλάμ έφτασε τους 100.000 πιστούς.

Ο τρόμος λοιπόν τρέφει το Ισλάμ, όχι η αγάπη και η ανοχή. Και αυτό ισχύει για όλες τις μορφές του μιας και οι δύο κύριες τάσεις του (Σουνίτες και Σιίτες) δεν έχουν διαφορές στο δόγμα, αλλά μόνο σε διαδικαστικής και κληρονομικής φύσης θέματα (ποιος έπρεπε να είναι ο διάδοχος του Μωάμεθ, πόση προίκα έπρεπε να πάρει η κόρη του, κ.λπ.) που μπροστά τους οι διαφορές των Χριστιανικών εκκλησιών φαντάζουν φιλοσοφία υψηλότατου επιπέδου.

Το Ισλάμ σήμερα

Αυτό που πρότεινε στους Άραβες ο Μωάμεθ τον 7ο αιώνα μ.χ. δεν ήταν άλλο από την υπόσχεση που δίνουν όλοι οι ηγέτες οργανώσεων που βασίζονται στην πίστη για μια νέα τάξη πραγμάτων. Η υπόσχεση αυτή ασκεί πολύ ισχυρή έλξη απέναντι σε όλους τους δυσαρεστημένους που ψάχνουν μια νέα ταυτότητα και ένα υψηλότερο ιδανικό. Η θρησκευτική χροιά υπήρχε μόνο και μόνο για να δώσει την απαραίτητη «μαγεία» που χρειάζεται μια πίστη για να ευδοκιμήσει, να είναι δυνατή και να δικαιολογεί μερικές φορές τα αδικαιολόγητα.

Σήμερα για εμάς τους Δυτικούς η απήχηση σε ένα τέτοιο κάλεσμα θα προκαλούσε στους περισσότερους σκεπτικισμό και ίσως γέλιο, αλλά βλέποντας την οποιαδήποτε Αραβική χώρα παρατηρούμε ότι οι ίδιες συνθήκες που επικρατούσαν στον κόσμο του Μωάμεθ δεν έχουν αλλάξει και πολύ για αυτές τις χώρες και στις μέρες μας. Οι κυβερνήσεις τους είναι οικογενειακές ή βασίζονται σε συγκεκριμένες φυλές και κάστες, ενώ οι κρατικές δομές και οι ένοπλες δυνάμεις τους στελεχώνονται σχεδόν αποκλειστικά από τους γιούς και τους συγγενείς αυτών των οικογενειών και όσων έχουν ισχυρούς δεσμούς με αυτές.

Κάτω από τους δυτικοποιημένους τίτλους πρωθυπουργών και προέδρων βλέπουμε τις παλιές φυλές και φατρίες να διοικούν αυτές τις χώρες με τον ίδιο τρόπο που έκαναν και 1400 χρόνια πριν το Ισλάμ τις βάλει σε δεύτερη μοίρα και ορίσει τα Χαλιφάτα. Για να διοικήσει ή και απλά να επιβιώσει κάποιος σε ένα τέτοιο περιβάλλον πρέπει να έχει την εύνοια τους. Για να την αποκτήσει πρέπει να ανταλλάξει χάρες.

Και έτσι επικρατεί διαχρονικά ο νεποτισμός, η διαφθορά και η κακή κρατική λειτουργία, όπως θα περίμενε κανείς και από ηγεσίες των οποίων η μόνη αξία είναι η πίστη στη φυλή και τίποτε άλλο (ΟΚ, αν θυμίζει και λίγο Ελλάδα σε μερικούς βάζοντας την λέξη κόμμα και οικογένεια έναντι της φυλής, τότε ας το δούμε και σαν τροφή για σκέψη σχετικά με την δική μας κατάσταση και το γιατί φαινόμενα όπως η ΧΑ έχουν τόσο μεγάλη απήχηση).

Σε αυτή λοιπόν την περιοχή έρχονται ξανά οι Ισλαμιστές τα τελευταία χρόνια να επαναφέρουν το μήνυμα του Μωάμεθ ότι μπορούν να ανατρέψουν όλη αυτή την διαφθορά και να ενώσουν τους πάντες κάτω από μια νέα ταυτότητα, αυτή του Ισλάμ.

Υπόσχονται «θεϊκή» δικαιοσύνη μέσω της Σαρίας, αδιάφθορες διοικήσεις από πραγματικούς πιστούς οι οποίες δεν θα είναι πια μαριονέτες στα χέρια των πλούσιων, των απίστων και των δυνατών. Και αν ζεις σε μια πόλη σαν το Κάιρο, το Ισλαμαμπάντ, ή τη Μοσούλη με ανύπαρκτες κρατικές δομές, διεφθαρμένους νόμους και διοίκηση, και έχεις μεγαλώσει με τα διδάγματα του Ισλάμ δεν μοιάζει καθόλου κακή ιδέα αυτή η υπόσχεση ακόμα και σήμερα.

Οι Ισλαμιστές φυσικά δεν μπορούν να προσφέρουν αυτό που υπόσχονται γιατί κατά κανόνα οι ηγεσίες τους είναι και αυτές το ίδιο διεφθαρμένες όπως όλη η υπόλοιπη Μέση Ανατολή, αλλά κερδίζουν πολλά από την αγανάκτηση του κόσμου με το να διαδίδουν αυτές τις ιδέες περί αδελφότητας και ανωτερότητας των Μουσουλμάνων και ιδανικών κοινωνιών (κάτι όπως και οι Αριστεροί και οι αυτοαποκαλούμενοι Προοδευτικοί στον Δυτικό κόσμο).

Αυτό είναι και το πρόβλημα με την κάθε προσπάθεια εφαρμογής της Δημοκρατίας στον Μουσουλμανικό κόσμο. Όταν πας να επιβάλεις την Δημοκρατία πάνω από ένα σύστημα φυλών και φατριών, τότε ουσιαστικά το μόνο που κάνεις είναι το να δώσεις εκπροσώπηση στους αρχηγούς και τους αρεστούς αυτών των φυλών. Και επειδή αυτοί είναι ήδη το status quo και όλο το κράτος, η Δημοκρατία δεν μπορεί ποτέ να τους μετακινήσει από τις θέσεις τους, μόνο να τους επισημοποιήσει σε αυτές.

Αυτό που κάνει όμως η Δημοκρατία σε αυτές τις χώρες είναι το να δώσει ισχύ στους Ισλαμιστές που κεφαλαιοποιούν την λαϊκή αγανάκτηση και οργή προσφέροντας την μόνη ενοποιητική ιδέα, εκεί που δεν υπάρχει καμιά άλλη εκτός ίσως από την ξενοφοβία και την έλλειψη ανεκτικότητας για οτιδήποτε εκτός του συνηθισμένου.

Αυτό έγινε και στην Γάζα όταν στις πρώτες Δημοκρατικές εκλογές ο λαός εξέλεξε πανηγυρικά την Χαμάς (η οποία φυσικά μετά κατήργησε σιωπηλά τις εκλογές μιας και ήταν προφανώς θέλημα Θεού να κυβερνά αυτή από εδώ και πέρα). Το ίδιο έγινε και στην Αίγυπτο με την άνοδο στην εξουσία δημοκρατικά της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.

Παρότι κάποιοι λίγοι Άραβες πειραματίστηκαν με τον εθνικισμό και τον παναραβισμό (Μπααθισμός) οι προσπάθειες αυτές απέτυχαν επίσης να φέρουν κάποια σημαντικότερη αλλαγή πλην της ισορροπίας ανάμεσα στις φυλές, και αυτό γιατί δεν υπάρχει πραγματική εθνική ταυτότητα για όλα αυτά τα Αραβικά κράτη που βλέπουμε σήμερα. Είναι όλα τους αποτέλεσμα αυθαίρετων διαχωρισμών από τους Άγγλους και Γάλλους αποικιοκράτες των αρχών του 20ου αιώνα ή βίαιων αποσχίσεων όπως το Πακιστάν και το Μπαγκλαντές και οι ίδιοι οι κάτοικοι τους το γνωρίζουν πολύ καλά. Αυτή είναι η πραγματικότητα τους.

Οι Ισλαμιστές της Δύσης

Βλέποντας όμως τον μεγάλο αριθμό Ισλαμιστών που προέρχονται από Δυτικές χώρες (οι περισσότεροι γεννημένοι και μεγαλωμένοι στην Δύση), καθώς και το ότι ουσιαστικά ο σύγχρονος Ισλαμικός φονταμενταλισμός φαίνεται να βρήκε τους ηγέτες του εκεί, κάποιος θα μπορούσε να αναρωτηθεί γιατί όλοι αυτοί οι «δυτικοποιημένοι» Μουσουλμάνοι φτάνουν να ασπάζονται τον Ισλαμισμό και μάλιστα κατά κανόνα πιο φανατικά και από τους αδερφούς τους της Μέσης Ανατολής;

Ο λόγος είναι απλός και αφορά το ότι οι πολυφυλετικές δυτικές κοινωνίες στις οποίες καλούνται να συνυπάρχουν καθημερινά με ανθρώπους άλλων θρησκειών, ιδεών, και τρόπων ζωής είναι ακόμα πιο περίπλοκες, αντικρουόμενες και διασπασμένες και από τις δομές φυλών και καστών των Αραβικών/Μουσουλμανικών χωρών. Και αυτό είναι κάτι πολύ δύσκολο για κάποιον που έχει μεγαλώσει με τα διδάγματα και τους τρόπους του Ισλάμ.

Επιπροσθέτως, με τη συνεχή υποχωρητικότητα των δυτικών κοινωνιών με στόχο να υποστηρίξουν ισότιμα στους κόλπους τους όλο αυτό το πολύχρωμο πολιτισμικό μωσαϊκό και να δημιουργήσουν μια «πολυπολιτισμικότητα» (ό,τι και αν είναι αυτό), οι κανόνες αλλάζουν συνέχεια και γίνονται όλο και πιο ασαφείς. Αυτό μπορεί να δείχνει καλό σε εμάς τους ανεκτικούς, ανοιχτόμυαλους και λίγο αφελείς δυτικούς, όμως σε συνδυασμό με το Ισλάμ που αποτελεί την θρησκεία και τον τρόπο ζωής των Μουσουλμάνων δημιουργεί ένα εκρηκτικό μείγμα μιας και το Ισλάμ υπάρχει ακριβώς για να ακυρώνει αυτές τις διαφορές και την «κακοφωνία» των πολλών απόψεων και τρόπων ζωής σε μια ισοπεδωτική και απλουστευτική ενότητα.

Η ιδέα ότι το Ισλάμ μπορεί να συνυπάρξει αρμονικά με μια ποικιλία άλλων θρησκειών και ιδεών είναι απλά ανόητη και ανέφικτη. Το Ισλάμ φτιάχτηκε ακριβώς για να εξαφανίσει αυτή την ποικιλία και την διαφορετικότητα σαν υπέρτατο σύστημα από τον Θεό. Είναι οξύμωρο να θέλεις κάποιος να το δει σαν μέρος αυτού του μωσαϊκού που το ίδιο το Ισλάμ απεχθάνεται και έχει ως στόχο να καταστρέψει.

Η έξαρση του Ισλαμικού φονταμενταλισμού στις δυτικές κοινωνίες δεν αντιστρέφεται με περισσότερη ανεκτικότητα και «πολυπολιτισμικότητα». Αντιθέτως ο Ισλαμισμός φαίνεται να είναι η αντίδραση σε όλη αυτή την διαφορετικότητα και την «πολυπολιτισμικότητα». Ο Μουσουλμάνος που καλείται καθημερινά να ελίσσεται ανάμεσα σε ένα παράλογο για αυτόν και ιδιαίτερα πολύπλοκο σύστημα κοινωνικών κανόνων, τρέχει στο παλιό καλό Ισλάμ για να βρει ηρεμία και νόημα γιατί το Ισλάμ έχει ένα πολύ απλό και απόλυτα σαφές σύστημα κανόνων για το πώς πρέπει ο καθένας να συμπεριφέρεται.

Το Ισλάμ στα ιερά του κείμενα παρέχει κανόνες για τους άνδρες, τις γυναίκες, τους πιστούς και τους άπιστους για το σύνολο των θεμάτων. Από το πώς πρέπει να συμπεριφέρονται μέχρι και πως θα καθαρίζουν τα δόντια τους (κάτι που παραβλέπουν πολλοί είναι ότι κάπου 60% των κειμένων του Ισλάμ αφορούν τους άπιστους και το πώς πρέπει να τους αντιμετωπίζει ο καλός Μουσουλμάνος, θέμα αν μη τι άλλο καθαρά πολιτικό).

Αλλά δεν είναι αυτός ο μόνος λόγος για έναν «δυτικό» Μουσουλμάνο να τρέξει σε αυτό. Το κύριο όφελος από το Ισλάμ είναι ότι αυτόματα κάθε Μουσουλμάνος είναι ανώτερος από κάθε άλλο άπιστο. Όχι μόνο ο Μουσουλμάνος μηχανικός, γιατρός ή επιστήμονας είναι καλύτερος από τον οποιοδήποτε άπιστο συνάδελφο του αλλά κάθε Μουσουλμάνος είναι ανώτερος από κάθε άλλο άπιστο γενικά. Καλύτερος και από κάθε άλλο Μουσουλμάνο αδερφό που έχει αφήσει τον εαυτό του να «δυτικοποιηθεί» υπέρ το δέον και να ξεχάσει τον σωστό δρόμο του Προφήτη.

Έτσι ο Ισλαμιστής της Δύσης βρίσκει ένα νέο νόημα στην ζωή του και αποκτά ηρεμία, μεγάλη αυτοπεποίθηση και αυτοσεβασμό με το να αφιερώνει τον εαυτό του στο πώς θα ανατρέψει και θα κατακτήσει αυτόν τον κόσμο των απίστων φέρνοντας τον υπό την απεριόριστη δικαιοσύνη, απλότητα και σοφία του Ισλάμ.

Την ίδια στιγμή φυσικά, σε κάποιες χώρες του κόλπου όπως η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, οι φατρίες που διοικούν διεφθαρμένα και φασιστικά τον τόπο χρηματοδοτούν όλους αυτούς τους φανατικούς της Δύσης έτσι ώστε πρώτον να τους κρατάνε μακριά από τους ίδιους, και δεύτερον ώστε να μπορούν να τους χρησιμοποιήσουν κατά της Δύσης όποτε κρίνουν ότι πρέπει το Ισλάμ να βγει πάλι από το καβούκι του.

Γιατί παρότι η Δύση δείχνει να το αγνοεί επιδεικτικά, το Ισλάμ έχει έναν μόνο στόχο εδώ και 1400 χρόνια, αυτόν της παγκόσμιας απόλυτης επικράτησης έναντι όλων των άλλων… και δεν έχει παρεκκλίνει καθόλου από αυτόν, άσχετα με το αν μετά την πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας βρέθηκε αδύναμο και ανίκανο να τον διεκδικήσει για έναν αιώνα (πράγμα που έχει συμβεί φυσικά και στο παρελθόν την περίοδο της Αυτοκρατορίας των Μογγόλων).

[1] – http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=35626
[2] – http://www.defence-point.gr/news/?p=77654

Τα πόδια του Αλλάχ και ο ανθρωπομορφισμός του Ισλάμ

Για να καταλάβετε το κείμενο που παραθέτουμε πιο κάτω, έχετε υπόψη ότι saheeh (σαχίχ) όσον αφορά κάποιο χαντίθ, δηλ. κάποιο λόγο που συνήθως είναι του «προφήτη» Μουχάμμαντ, σημαίνει «αυθεντικό», mawqoof (μαουκούφ) σημαίνει κάποιο χαντίθ που αποτελεί δήλωση ενός Συντρόφου του Μουχάμμαντ, την οποία αυτός δεν απέδωσε απευθείας στον Μουχάμμαντ, ενώ isnaad σημαίνει «αλυσίδα αφηγητών», δηλ. ποιος αφηγήθηκε το χαντίθ σε ποιον, μέχρι να φτάσει το χαντίθ σε αυτόν που το κατέγραψε. Σύμφωνα με τους λογίους του Ισλάμ που έκαναν το «ξεσκαρτάρισμα» ανάμεσα στα χιλιάδες αχαντίθ, για να χαρακτηριστεί ένα χαντίθ αυθεντικό πρέπει να πληροί 5 προϋποθέσεις:

1) Καθένας από τους αφηγητές του να ήταν καλού χαρακτήρα

2) Καθένας από τους αφηγητές του να είχε καλή μνήμη

3) Η αλυσίδα αφηγητών να μην διακόπτεται από την αρχή ως το τέλος

4) Το χαντίθ να είναι βάσιμο και χωρίς ανωμαλίες στην αλυσίδα αφηγητών και στο κείμενό του

5) Το χαντίθ να είναι βάσιμο και χωρίς λάθη στην αλυσίδα αφηγητών και στο κείμενό του.

Μπορείτε να επιβεβαιώσετε ότι αυτά ισχύουν, επισκεπτόμενοι την έγκυρη ισλαμική ιστοσελίδα http://www.onislam.net/english/shariah/hadith/faqs/452206-what-is-a-hadith-sahih-and-its-isnad-is-sahih.html

Ας προχωρήσουμε λοιπόν στην ανάγνωση του κειμένου με τίτλο «Βεβαίωση πως ο Αλλάχ έχει δύο πόδια», (Affirmation that Allah has two feet) το οποίο μπορείτε να βρείτε στα αγγλικά στη σελίδα http://islamqa.info/en/166843. Πρόκειται για τον έγκυρο ισλαμικό ιστότοπο «IslamQuestionandAnswer», με γενικό επόπτη (General Supervisor) τον σεΐχη (Shaykh) Muhammad Saalih al-Munajjid. Στον οποίο κάποιος απηύθυνε την παρακάτω ερώτηση:

Είμαι ένας αναζητητής της γνώσης και είμαι μπερδεμένος: Οφείλουμε να βεβαιώνουμε πως ο Αλλάχ έχει δύο πόδια – όπως αναφέρεται μέσα στο mawqoof χαντίθ, το isnaad του οποίου καταλήγει με τα λόγια του IbnAbbaas: “Το kursiy (υποπόδιο) είναι η θέση των ποδιών”; Ή οφείλουμε να βεβαιώνουμε πως ο Αλλάχ έχει μόνο ένα πόδι, όπως λέει μέσα το χαντίθ: “… μέχρι ο Θεός της Δόξας τοποθετήσει το πόδι Του πάνω της…); Αν ο Αλλάχ έχει δύο πόδια, τότε θα τοποθετήσει ο Αλλάχ –ας είναι δοξασμένος και εξυψωμένος- και τα δύο Του πόδια πάνω στην Κόλαση, λαμβάνοντας υπ’ όψιν το γεγονός πως στα λόγια του Προφήτη (οι ευλογίες και η ειρήνη του Αλλάχ ας είναι επάνω του) το “πόδι Του” εμφανίζεται στην Γενική (ή ως Κτητική) και -όπως γνωρίζουμε- η γενική στον ενικό αριθμό είναι γενική σε νόημα;

Δοξασμένος ο Αλλάχ.

Η απάντηση του σεΐχη, που ταξινομήθηκε στην ενότητα «Βασικά δόγματα της πίστεως – Ταουχίντ (Μονοθεϊσμός) Ονόματα και χαρακτηριστικά του Αλλάχ»[1] έχει ως εξής:

Ένα από τα χαρακτηριστικά του Αλλάχ – ας είναι δοξασμένος και εξυψωμένος – είναι το πόδι.

Η απόδειξη για αυτό είναι η αναφορά που αφηγείται ο al-Bukhaari (6661) και Muslim (2848) από τον AnasibnMaalik, σύμφωνα με την οποία ο Προφήτης (οι ευλογίες και η ειρήνη του Αλλάχ ας είναι επάνω του) είπε: «Η Κόλαση συνεχώς θα λέει, ‘Είναι και άλλοι (να έρθουν);’ μέχρι ο Κύριος της Δόξας – ας είναι δοξασμένος και εξυψωμένος – να τοποθετήσει το πόδι Του επάνω της, και τότε αυτή θα πει, ‘Αρκετοί, αρκετοί, δια της δόξας Σου!’, και όλα τα τμήματά της θα ενωθούν μαζί.»

Οι Al-Bukhaari (4850) και Muslim (2847) αφηγήθηκαν πως ο AbuHurayrah (είθε να ευχαριστεί τον Αλλάχ) είπαν: «Ο προφήτης (οι ευλογίες και η ειρήνη του Αλλάχ ας είναι επάνω του) είπε: «Η Κόλαση και ο Παράδεισος φιλονικούσαν, και η Κόλαση είπε: ‘Εγώ έχω τύχει εύνοιας, με τους υπερήφανους και τους υπερόπτες.’ Ο Παράδεισος είπε: ‘Τι συμβαίνει με μένα, ώστε κανείς δεν θα εισέλθει μέσα μου παρά μόνο οι αδύναμοι, οι ταπεινοί και οι ποδοπατημένοι;’ Ο Αλλάχ, – ας είναι δοξασμένος και εξυψωμένος – είπε στον Παράδεισο: ‘Εσύ είσαι το έλεός Μου, δια του οποίου θα δείξω έλεος σε οποιονδήποτε από τους δούλους Μου θελήσω. Και ο καθένας σας θα είναι πλήρης.’ Όσο για την Κόλαση, δεν θα είναι πλήρης μέχρι ο Αλλάχ – ας είναι δοξασμένος και εξυψωμένος – να τοποθετήσει το πόδι Του επάνω της και πει ‘Αρκετά, αρκετά.’ Τότε θα είναι πλήρης και όλα τα μέρη της θα ενωθούν μαζί, και ο Αλλάχ δεν θα συμπεριφερθεί άδικα σε οποιοδήποτε μέρος της δημιουργίας Του. Όσο για τον Παράδεισο, ο Αλλάχ θα δημιουργήσει μια δημιουργία μόνο για αυτόν.»

Αυτό δείχνει πως επιβεβαιώνεται ότι ο Αλλάχ – ας είναι εξυψωμένος – έχει ένα πόδι.

Ο Ibn ‘Abbaas (είθε να ευχαριστεί τον Αλλάχ) είπε: «Το Kursiy (υποπόδιο) είναι η θέση των δύο ποδιών, και το μέγεθος του θρόνου δεν είναι δυνατόν να γίνει γνωστό.”

Αυτό αφηγήθηκε από τον IbnKhuzaymah στο at-Tawheed, 1/248, no. 154, τον IbnAbiShaybah στο al-‘Arsh, 61, τον ad-Daarimi στο ar-Radd ‘alaal-Muraysi, τον Abdullahibnal-ImamAhmad στο as-Sunnah, και τον al-Haakim στο al-Mustadrak, 2/282 (αυτός το ενέταξε στα saheeh σύμφωνα με τους όρους των δύο σεΐχηδων – τον al-Bukhaari και τον Muslim – και συμφώνησε μαζί του ο adh-Dhahabi. Παρομοίως χαρακτηρίστηκε ως saheeh από τον al-Albaani στο Mukhtasaral-‘Uluw, σελ. 102, και από τον AhmadShaakir στο ‘Umdatat-Tafseer, 2/163.

Ο AbuMoosaal-Ash‘ari (είθε να ευχαριστεί τον Αλλάχ) είπε: «Το Kursiy (υποπόδιο) είναι η θέση για τα δύο πόδια, και τρίζει όπως τρίζει μια σέλλα.»

Αυτό αφηγήθηκε από τον ‘Abdullahibnal-ImamAhmad στο as-Sunnah, τον IbnAbuShaybah στο al-‘Arsh, 60, και από τον IbnJareer, τον al-Bayhaqi και άλλους. Το isnaad του χαρακτηρίστηκε ως saheeh στο al-Fath, 8/47 και από τον al-Albaani στο Mukhtasaral-‘Uluw, σελ. 123-124

Οι δύο αυτές αναφορές επιβεβαιώνουν πως ο Αλλάχ – ας είναι δοξασμένος και εξυψωμένος – έχει δύο πόδια, και αυτό είναι η πίστη του Ahlas-Sunnah.

Ο Ιμάμης Abu ‘Ubaydal-QaasimibnSalaam (είθε ο Αλλάχ να τον ελεεί) είπε: «Αυτά τα χαντίθ που λένε πως ο Κύριός μας χαμογελά με την απόγνωση των δούλων Του όταν σύντομα αλλάξουν τα πράγματα, και πως η Κόλαση δεν θα γεμίσει μέχρι ο Κύριός σας να τοποθετήσει το πόδι Του επάνω της, και πως το Kursiy (υποπόδιο) είναι η θέση για τα δύο πόδια – αυτά τα χαντίθ, όπως αφηγούνται, είναι αληθινά κατά την γνώμη μας∙ είχαν αφηγηθεί από αξιόπιστους αφηγητές σε άλλους αξιόπιστους αφηγητές. Αν όμως μας ρωτήσουν για το νόημά τους, δεν τα εξηγούμε, και ούτε έχουμε δει ποτέ κανένα λόγιο να συζητά τα νοήματά τους.»

Αφηγήθηκε από τον al-Bayhaqi στο al-Asma’ wa’s-Sifaat, 2/198, τον Ibn ‘Abdal-Barr στο at-Tamheed, 7/149

Στο Fataawaal-Lajnahad-Daa’imah (2/376) αναφέρει: Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να βεβαιώνουμε αυτό που ο Αλλάχ έχει επιβεβαιώσει για τον εαυτόν Του, όπως δύο χέρια, δύο πόδια, δάχτυλα και άλλα χαρακτηριστικά που αναφέρονται στο Κοράνι και την Σούννα, με τρόπο που αρμόζει στον Αλλάχ – ας είναι εξυψωμένος – χωρίς να παραποιείται το νόημα, συζητώντας πώς, παρομοιάζοντάς Τον στην δημιουργία Του ή αρνούμενοι οποιοδήποτε από τα χαρακτηριστικά Του, επειδή Εκείνος – ας είναι εξυψωμένος – λέει (ερμηνεία της έννοιας):

“Πες, (Ω Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν)): «Είναι ο Αλλάχ, ο Ένας.

Ο Allah-us-Samad (Ο Αυτάρκης Κύριος, τον Οποίον έχουν ανάγκη όλα τα δημιουργήματα, ο Οποίος ούτε τρώει ούτε πίνει).

Δεν γεννά, ούτε ήταν γεννητός;

Και δεν υπάρχει κανείς να είναι ίσος ή συγκρίσιμος με Εκείνον.”

[al-Ikhlaas 112:1-3]

“Δεν υπάρχει τίποτε σαν Εκείνον, και Εκείνος είναι ο Ακούων τα πάντα και ο τα πάντα βλέπων”

[ash-Shoora 42:11].

Έτσι παίρνουμε όλα αυτά (τα χαρακτηριστικά) ως αληθή πραγματικώ τω τρόπω και όχι μεταφορικά. Όσο το να πηγαίνουμε στα άκρα για να βεβαιωθούν χαρακτηριστικά που δεν αναφέρονται στο Κοράνι ή Σούννα, οφείλουμε να αποφεύγουμε να το διαπράττουμε αυτό.

Μόνιμη Επιτροπή για την Ακαδημαϊκή Έρευνα και έκδοση Fatwas :

Bakr Abu Zayd, ‘Abd al-‘Azeez Aal ash-Shaykh, Saalih al-Fawzaan, ‘Abdullah ibn Ghadyaan, ‘Abd al-‘Azeez ibn ‘Abdullah ibn Baaz.

Τέλος παράθεσης.

Ο Σεΐχης ‘Abdar-Rahmaanal-Barraak (είθε να τον διαφυλάξει ο Αλλάχ) είπε: Αυτό το χαντίθ επιβεβαιώνει πως ο Αλλάχ – ας είναι δοξασμένος και εξυψωμένος – έχει πόδι.   Τα Ahlas-Sunnah βεβαιώνουν πως ο Αλλάχ έχει εκείνο που αναφέρεται μέσα στο χαντίθ αυτό με αληθή τρόπο, όπως βεβαιώνουν όλα τα άλλα θεϊκά χαρακτηριστικά, όπως βεβαιώνουν ότι έχει δύο χέρια και δύο μάτια, και λένε πως Εκείνος – ας είναι δοξασμένος και εξυψωμένος – έχει δύο πόδια, όπως αναφέρεται μέσα στην πασίγνωστη αναφορά από τον Ibn ‘Abbaas που περιγράφει το Kursiy (υποπόδιο) και λέει πως είναι η θέση για τα πόδια, δηλαδή, τα πόδια του Κυρίου – ας είναι δοξασμένος και εξυψωμένος.

Η θεώρηση περί των ποδιών και των χεριών είναι η ίδια, και δεν υπάρχει χώρος για διαφοροποίηση.

Τέλος παράθεσης από το Sharh al-Waasitah, σελ. 172

Αυτό που αποδεικνύεται είναι πως ο Αλλάχ – ας είναι εξυψωμένος – θα τοποθετήσει το πόδι Του πάνω στην Κόλαση. Πιστεύουμε σε αυτό, αλλά σταματούμε στο σημείο αυτό και αποφεύγουμε να προχωρούμε πιο πέρα (στην συζήτηση). Δεν λέμε πως θα τοποθετήσει και τα δύο Του πόδια πάνω της, ακριβώς όπως δεν λέμε πως Εκείνος έγραψε την Τορά με τα δύο Του χέρια. Μάλλον προσκολλώμεθα σε ό,τι έχει αφηγηθεί, επειδή σε ό,τι αφορά τα θεϊκά χαρακτηριστικά, το ζήτημα βασίζεται πάνω σε tawqeef (δηλαδή, στο να περιορίζεται μόνο σε ό,τι έχει αφηγηθεί σε ηχητικά κείμενα).

Και ο Αλλάχ γνωρίζει καλύτερα.»

Όπως είδαμε λοιπόν, σύμφωνα με το Ισλάμ, ο Αλλάχ έχει δυο πόδια, δυο χέρια και δυο μάτια, με δυο λόγια στο Ισλάμ υπάρχει ανθρωπομορφισμός: «Ανθρωπομορφισμός νοείται η προσπάθεια του ανθρώπου να αποδώσει σε μη ανθρώπινα όντα, αντικείμενα, φυσικά ή υπερφυσικά φαινόμενα, ανθρώπινες ιδιότητες ή μορφή».[2] Τον ανθρωπομορφισμό τον γνωρίζουμε ήδη από τους αρχαίους Έλληνες, Ρωμαίους κ.α. ειδωλολατρικούς λαούς, αλλά δεν περιορίζεται στις δικές τους ειδωλολατρικές θρησκείες. Για την ακρίβεια, «και η Ιουδαϊκή θρησκεία και η Μουσουλμανική καίτοι απαγορεύουν την απεικόνιση του «Θείου», με ανθρωπομορφισμό τον εννοούν (να ομιλεί, να σκέπτεται και να αποφασίζει)».[3] Με δυο λόγια, η απαγόρευση απεικόνισης του Θείου που υπάρχει στο Ισλάμ και που παρουσιάζεται ως υψηλό πνευματικό χαρακτηριστικό αυτής της θρησκείας, είναι ένα προκάλυμμα του πόσο ανθρωπομορφική, βαθιά υλιστική και χονδροειδής είναι η προσέγγιση της θρησκείας αυτής προς το θείο, αφού σύμφωνα με αυτήν ο Θεός έχει «δύο χέρια, δύο πόδια, δάχτυλα και άλλα χαρακτηριστικά που αναφέρονται στο Κοράνι και την Σούννα» και «παίρνουμε όλα αυτά (τα χαρακτηριστικά) ως αληθή πραγματικώ τω τρόπω και όχι μεταφορικά».

Όλα αυτά όμως, έρχονται σε απόλυτη αντίθεση με τον Χριστιανισμό. Όπως σημειώνει ο π. Γεώργιος Φλωρόφσκι, ακόμα και «οι ανθρωπομορφίτες της αιγυπτιακής ερήμου», οι οποίοι κατηγορήθηκαν από τους οπαδούς του Ωριγένη ως αιρετικοί που, παρασυρόμενοι από την «ιουδαϊκή αδυναμία» (τον ανθρωπομορφισμό) φαντάζονται τον Θεό με ανθρώπινα χαρακτηριστικά, απλά την ώρα που προσεύχονταν εστιάζονταν στη μορφή που πήρε ο Λόγος του Θεού με την ενσάρκωσή Του.[4] Αυτό μπορεί να μην είναι το τέλειο, καθώς το ζητούμενο είναι στην προσευχή ο νους να είναι άδειος από οποιαδήποτε εικόνα, δεν είναι όμως και κατακριτέο, καθώς ο Θεάνθρωπος είναι όχι μόνο ο προαιώνιος Λόγος του Θεού, αλλά και το ιστορικό πρόσωπο Ιησούς Χριστός, με μητέρα και κανονικότατο ανθρώπινο σώμα, αλλά και όλα τα αδιάβλητα πάθη[5]: «…η ίδια η υπόσταση του Θεού Λόγου έγινε υπόσταση με σάρκα, και σχετικά μ’ αυτό ‘ο Λόγος σαρκώθηκε’, δηλαδή χωρίς μεταβολή, και
η σάρκα έγινε Λόγος χωρίς μεταβολή, και ο Θεός έγινε άνθρωπος· διότι ο Λόγος ήταν Θεός και ο άνθρωπος έγινε Θεός χάρη στην υποστατική ένωση.»[6]

Ασφαλώς, γνωρίζουμε ότι διάφοροι απολογητές του Ισλάμ μαζεύουν κακομεταφρασμένα εδάφια της Παλαιάς Διαθήκης από τα οποία προσπαθούν να εξάγουν τραβηγμένα από τα μαλλιά συμπεράσματα, ότι δήθεν και οι χριστιανοί έχουν ανθρωπομορφική θεώρηση του Θεού. Δυστυχώς όμως γι’ αυτούς, για τους χριστιανούς ισχύουν οι αρχές που διατυπώθηκαν αιώνες τώρα στο έργο «Έκδοσις ακριβὴς της ορθοδόξου πίστεως» του αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού:

«Γνωρίζουμε και ομολογούμε ότι ο Θεός είναι χωρίς αρχή και τέλος, αιώνιος, παντοτινός, αδημιούργητος, αμετάβλητος, αναλλοίωτος, απλός, ασύνθετος, ασώματος, αόρατος, αψηλάφητος, απερίγραπτος, άπειρος, απεριόριστος, ακατάληπτος, αχώρητος στο νου, αγαθός, δίκαιος, παντοδύναμος, δημιουργός όλων των κτισμάτων,παντοκράτορας, παντεπόπτης, προνοητής όλων, εξουσιαστής και κριτής.[7] {…} Επειδή όμως βρίσκουμε στην Αγία Γραφή να έχουν ειπωθεί πάρα πολλά για το Θεό με τρόπο ανθρωπομορφικό, πρέπει να γνωρίζουμε, εφόσον είμαστε άνθρωποι και έχουμε αυτή την παχιά σάρκα, ότι είναι αδύνατο να εννοήσουμε ή να μιλήσουμε για τις θείες, υψηλές και άϋλες ενέργειες της θεότητος, εάν δεν χρησιμοποιήσουμε ανάλογες σε μας εικόνες, τύπους και σύμβολα. Όσα, λοιπόν, λέμε με ανθρωπομορφικό τρόπο για το Θεό, τα λέμε με συμβολική σημασία, και έχουν κάποιο βαθύτερο νόημα· διότι το θείο είναι απλό και δεν παίρνει σχήματα.
Λέγοντας μάτια, βλέφαρα και όραση του Θεού, ας εννοήσουμε συμβολικά την εποπτεία του πάνω σ’ όλα και το αλάθητο της γνώσεώς του· διότι μ’ αυτή την αίσθηση (της οράσεως) αποκτάμε πιο τέλεια γνώση και μάθηση.
Λέγοντας αυτιά και ακοή, ας εννοήσουμε συμβολικά τη διάθεσή του να μας σπλαγχνιστεί και να δεχθεί τη δική μας δέηση· διότι κι εμείς μ’ αυτή την αίσθηση γινόμαστε ευδιάθετοι σ’ αυτούς που μας παρακαλούν και τους ακούμε με περισσότερο ενδιαφέρον. Όταν λέμε στόμα και ομιλία, να εννοήσουμε τη φανέρωση της θελήσεώς του, διότι και σε μας οι διαθέσεις της καρδιάς φανερώνονται με το στόμα και την ομιλία. Όταν λέμε φαγητό και πιοτό, ας εννοήσουμε τη δική μας συμμόρφωση στο θέλημά του· διότι κι εμείς με την αίσθηση της γεύσεως ικανοποιούμε την αναγκαία επιθυμία της φύσεώς μας. Όταν λέμε όσφρηση, ας εννοήσουμε την αποδοχή της σκέψεως και της αγάπης μας γι’ αυτόν, διότι κι εμείς μ’ αυτή την αίσθηση δεχόμαστε την ευωδία ευχάριστα.
Λέγοντας πάλι πρόσωπο ας εννοήσουμε την απόδειξη και την εμφάνισή του με τα έργα του, διότι και η δική μας εμφάνιση γίνεται με το πρόσωπο.
Λέγοντας χέρια, ας νοήσουμε την αποτελεσματικότητα της ενέργειάς του· κι εμείς τα πιο αναγκαία και σπουδαία τα πετυχαίνουμε με τα χέρια μας.
Λέγοντας δεξί χέρι, ας εννοήσουμε τη βοήθειά του για να έλθουν όλα καλά· διότι κι εμείς χρησιμοποιούμε το δεξί χέρι για τα πιο αξιοπρεπή και δίκαια και που χρειάζονται μεγάλη δύναμη.
Λέγοντας ψηλάφηση ας εννοήσουμε την πιο ακριβή και τέλεια γνώση και προσβολή των πιο λεπτών και κρυφών λογισμών· διότι και αυτούς που εμείς ψηλαφούμε δεν μπορούν να κρύψουν κάτι πάνω τους.
Λέγοντας επίσης πόδια και βάδην εννοούμε τον ερχομό και την παρουσία του, για να βοηθήσει όσους έχουν ανάγκη ή ν’ αντιμετωπίσουν τους εχθρούς ή για κάποια άλλη πράξη· διότι και σε μας η άφιξη γίνεται με τη χρήση των ποδιών. {…}
Και μ’ ένα λόγο, όλα όσα έχουν ειπωθεί για το Θεό με ανθρωπομορφικές εκφράσεις, έχουν κρυμμένη κάποια σημασία που διδάσκει τα υπερφυσικά με ανθρωπομορφικές εκφράσεις, εκτός μόνον αν ειπωθεί κάτι για την σωματική έλευση του Θεού Λόγου. Διότι Αυτός ανάλαβε όλη την ανθρώπινη φύση για τη σωτηρία μας, δηλαδή τη νοερή ψυχή, το σώμα και τα χαρακτηριστικά της ανθρωπίνης φύσεως, που είναι τα φυσικά και αδιάβλητα πάθη.»[8]

 

Στο μέλλον, πρώτα ο Θεός, θα αναφερθούμε στις αποτυχημένες προσπάθειες απολογητών του Ισλάμ να παρουσιάσουν την ιδέα περί Θεού που προωθεί το Κοράνι ως δήθεν ανώτερη από αυτήν που περιγράφει η Αγία Γραφή. Στο μεταξύ, οι μουσουλμάνοι που βλέπουν πόσο θεοπρεπέστερη είναι η χριστιανική αντίληψη περί Θεού από τις χονδροειδείς υλιστικές χειροποδολογίες του Κορανίου και της Σούννα, αλλά από εγωισμό και άλλους λόγους που αυτοί ξέρουν, δεν σκοπεύουν να πάψουν να τις προωθούν και να τις υπερασπίζονται, ας παρηγορηθούν: Κι αυτό όχι επειδή θα μπορούσε το Ισλάμ να πάσχει και από ζωομορφισμό εκτός από ανθρωπομορφισμό, να παρουσιάζει π.χ. τον Αλλάχ με κεφάλι σκύλου όπως οι αρχαίοι Αιγύπτιοι τον Αννούβι, ή επειδή ο Αλλάχ έχει τουλάχιστον δύο πόδια αντί για ένα… Αλλά επειδή ο πραγματικός Θεός που περιγράφουν και λατρεύουν οι Χριστιανοί, αυτός που τους ακολούθους Του οι ομόπιστοί τους συνηθίζουν να δολοφονούν κραυγάζοντας «Ο Θεός είναι μεγάλος!» δεν θα πάψει ποτέ να τους περιμένει, γεμάτος αγάπη, να έρθουν στην επίγνωση της Αλήθειας Του.

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1]Basic Tenets of Faith » Tawheed (Divine Unity) » Names and Attributes of Allaah.

[2]http://el.wikipedia.org/wiki/Ανθρωπομορφισμός

[3] Στο ίδιο.

[4] Φλορόφκσι Γεωργίου, Θέματα εκκλησιαστικής Ιστορίας, Θεσσαλονίκη 1979, εκδ. Πουρνάρα, σελ. 105-114

[5] «Πιστεύουμε ακόμη ότι (ο Χριστός) πήρε όλα τα φυσικά και αδιάβλητα (άμεμπτα) πάθη του ανθρώπου. Διότι προσέλαβε όλο τον άνθρωπο καί όλα τα γνωρίσματα του ανθρώπου, εκτός από την αμαρτία. Διότι αυτή δεν είναι φυσικό πράγμα ούτε ο Δημιουργός την έσπειρε μέσα μας, αλλά την αποκτήσαμε θεληματικά με την επίδραση του διαβόλου στην προαίρεσή μας, χωρίς να κυριαρχεί πάνω μας με βία. Φυσικά και αδιάβλητα πάθη είναι αυτά που δεν εξαρτώνται από τη θέλησή μας· όσα εισήλθαν στην ανθρώπινη ζωή μας εξαιτίας της καταδίκης λόγω της παραβάσεώς μας· για παράδειγμα η πείνα, η δίψα, ο κόπος, ο πόνος, τα δάκρυα, η φθορά, η αποφυγή του θανάτου, η δειλία, η αγωνία (από την οποία προέρχονται οιιδρώτες και οι θρόμβοι του αίματος), η βοήθεια από τους αγγέλους εξαιτίας της αδύναμης φύσεώς μας και τα παρόμοια, τα οποία υπάρχουν μέσα σε κάθε άνθρωπο από τη φύση του. Όλα, λοιπόν, τα προσέλαβε, για να τ’ αγιάσει όλα.» Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού, Έκδοσις ακριβὴς της ορθοδόξου πίστεως, ΚΕΦΑΛΑΙΟ 64, «Για τα φυσικά και αδιάβλητα πάθη» (βλ. http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/paterikon/iwannhs_damaskhnos_ekdosis_akribhs.htm).

[6] Στο ίδιο, κεφ. 5 «Για τη φύση και διαφορά, την ένωση και σάρκωση που θεωρείται στο γένος και στο άτομο, και πώς πρέπει να εννοούμε ‘τη μία φύση του Θεού Λόγου σαρκωμένη’».

[7] Στο ίδιο, κεφ. 2 «Γι’ αυτά που είναι δυνατόν να λεχθούν και γι’ αυτά που είναι άρρητα, και για όσα μπορεί να είναι γνωστά και όσα άγνωστα».

[8] Στο ίδιο, κεφάλαιο 11, «Γι’ αυτά που λέγονται για το Θεό ανθρωποπαθώς».

Μοσούλη 2014: Αποκεφαλίστε τους χριστιανούς και πάρτε τις γυναίκες τους – σας ανήκουν!

Αυτά που θα διαβάσετε παρακάτω (και αντιγράψαμε από εδώ) δεν είναι κατορθώματα του «προφήτη» Μουχάμμαντ και των οπαδών του, για τις ληστρικές επιδρομές του οποίου έχετε ενημερωθεί, ούτε συνέβησαν τους πρώτους αιώνες επέκτασης του Ισλάμ. Γίνονται βέβαια από πιστούς ακολούθους του Μουχάμμαντ και είναι απόλυτα σύμφωνα με το Ισλάμ αλλά συμβαίνουν τώρα, αυτή τη στιγμή! Παρακαλούμε διαβάστε προσεκτικά, έχοντας κατά νου ότι οι οπαδοί του Ισλάμ ζητούν συνέχεια διάφορα δικαιώματα, τα οποία το Ισλάμ, όταν εφαρμόζεται, τα αφαιρεί από τους άλλους… με πρώτο και καλύτερο το δικαίωμα στη ζωή!

Άραγε, θα βρεθεί ξανά κανένας απατεώνας να ισχυριστεί ότι αυτά δεν είναι σύμφωνα με το «πραγματικό Ισλάμ» το οποίο «είναι ειρηνικό», κι ακόμα χειρότερα, ότι οι χριστιανές της Μοσούλης θέλουν τους τζιχαντιστές να αποκεφαλίσουν τους άντρες τους και να τις κάνουν ιδιοκτησία τους;

Η ΕΙΙL ΜΕ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΣΤΗ ΜΟΣΟΥΛΗ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ ΣΤΑΥΡΩΣΗ,ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΣΜΟ ΑΝΤΙΠΑΛΩΝ

June 24, 2014

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ: ΠΑΡΤΕ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΑΝΤΡΕΣ

 

Πορφύρης Δ Σταφυλά Π

Δύο ημέρες ματά την κατάκτηση της Μοσούλης στις 11 Ιούνη στο Ιράκ η τζιχαντιστική οργάνωση ΙSIS (ή ΕΙΙL αυτοαποκαλούμενη Daech) εξέδωσε μια χάρτα του τρόμου. Αποτελείται από 16 άρθρα τρόμου που ρυθμίζουν τη ζωή των 1,5 εκατομυρίων κατοίκων  της πόλης:

Το άρθρο 5 προβλέπει την «εκτέλεση, σταύρωση, ακρωτηριασμό άνω και κάτω άκρων ή εξορία» πριν βέβαια την αιώνια κόλαση για όσους «καταστρέφουν τη γη» εναντιώμενοι στο θέλημα του Θεού.

Στο άρθρο 8 απαγορεύει τη χρήση αλκοόλ,καπνίσματος και ναρκωτικών.

Το άρθρο 10 απαγορεύει έκτοτε κάθε δημόσια εκδήλωση που αντιτίθεται στο ισλάμ.

Το άρθρο 13 προβλέπει την καταστροφή των αγαλμάτων που προυπήρχαν  του ισλάμ και στα αποία αποδίδονταν τιμή. Αυτό θεμελιώνεται στην καταστροφή από τον Μωάμεθ 360 αγαλμάτων στη Μέκκα. Εδράζεται στο εδάφιο του κεφαλαίου (sourate) Al-Maeda: «Ω πιστοί! Το κρασί, τα τυχερά παιχνίδια, τα είδωλα, τα βέλη της μαντικής δεν είναι παρά βδέλυγμα, έργο του διαβόλου. Αποχωριστείτε τα για να ευημερήσετε.» Υπάρχει ο φόβος ότι το  Daech θα επιτεθεί στον αρχαιολογικό χώρο της Νινευί έναν από τους καλύτερους της Μ. Ανατολής.

Το άρθρο 14 προβλέπει ότι οι γυναίκες οφείλουν να καλύπτουν το πρόσωπο και όλο το σώμα με ένα niqab όταν βγαίνουν. Η έξοδός τους επιτρέπεται μόνο αν η «μετακίνηση είναι απαραίτητη» και εξουσιοδοτημένη από τον πατέρα, τον αδερφό ή τον άντρα και μόνο αν συνοδεύoνται από έναν από αυτούς.

Η Daech επιβάλει το status dhimmi (που είναι ταπεινωτικό και προβλέπει ότι ο χριστιανός είναι υπό κηδεμονία σε γη του ισλάμ) στους χριστιανούς της Μοσούλης. Αυτό σημαίνει ότι επιβάλεται κεφαλικός φόρος 250 δολαρίων μηνιαίως.

Εκδόθηκε στη Μοσούλη στις 13 Ιουνίου 2014. (liberation 23/06/14)

Επίσης το site Breitbart στις 20 Ιουνίου δημοσίευσε άρθρο της Katie Gorka προέδρου του  Council on Global Security και συνεργάτιδα του Center for Security Policy (Washington D.C., États-Unis) όπου ανακοινώνει ότι επίκειται επίθεση του  (EIIL) κατά της περιφέρειας Al-Hasaka. Η Katie Gorkα μεταφράζει από αραβικά ένα ανακοινωθέν της οργάνωσης της 17^ης Ιουνίου:

«To EIIL καλεί τους μαχητές του Θεού να  υψώσουν τη σημαία του ισλάμ στην περιφέρεια της Al-Hasaka για να την απελευθερώσουν από το συριακό καθεστώς  το Κόμμα της Δημοκρατικής ένωσης των κούρδων ….και των απογόνων των σταυροφόρων τους άπιστους χριστιανούς.

“Το δικαστήριο της σαρία εξέδωσε μια fatwa δηλώνοντας ότι η πόλη Al-Qamishli με την έντονη παρουσία χριστιανικού και κούρδικου στοιχείου ανήκει στην l’EIIL :

1. Κάψτε και κατακτήστε όλους τους τόπους της περιοχής του Al-Qamishli

2. Κάψτε όλα τα μαγαζιά που πουλούν αλκοόλ και τσιγάρα

3. Πάρτε τον ολοκληρωτικό έλεγχο της φημισμένης αγοράς των κοσμημάτων: όλος ο χρυσός και τ΄ασήμι θα παθεί από τους μαχητές του EIIL γιατί σε αυτούς ανήκει δικαιωματικά.

4. Πάρτε τον ολοκληρωτικό έλεγχο των μαγαζιών διατροφής και ρουχισμού και δώστε το εμπόρευμα στους αδερφούς μαχητές τζιχαντιστές.

5. Εκκενώστε την πόλη από όλους τους χριστιανούς: πάρτε τις γυναίκες τους, αυτές σας ανήκουν, και αποκεφαλίστε τους άντρες.»

ΠΗΓΗ: http://dimpenews.com/2014/06/24/%CE%B7-%CE%B5%CE%B9%CE%B9l-%CE%BC%CE%B5-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%BC%CE%BF%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B7-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B2%CE%BB%CE%B5%CF%80%CE%B5/

Κοράνι και απόκρυφα χριστιανικά κείμενα

Όπως έχουμε ξαναγράψει, το Κοράνιο περιέχει ποίηση συγγενών του Μουχάμμαντ και διηγήσεις που η ιστορική μελέτη και η αρχαιολογική σκαπάνη αποδεικνύουν φανταστικές, παραμύθια κατάλληλα για μικρά παιδιά ή για καμηλιέρηδες που χρειάζονταν ψυχαγωγία στα μακριά ταξίδια τους. Το άρθρο του θεολόγου Θεοδώρου Ρηγινιώτη που ακολουθεί αποκαλύπτει την επιρροή των «αποκρύφων» στη συγγραφή του Κορανίου.

————————————————

Σε διαθρησκειακή εκδήλωση σχετική με το Ισλάμ και το χριστιανισμό, ένας ευγενέστατος κύριος, κατά το πλείστον αραβόφωνος, μου επισήμανε ότι το Κοράνι συμπληρώνει κενά των ευαγγελικών διηγήσεων δίνοντας λεπτομέρειες, όπως η ηλικία της Παναγίας όταν έμεινε έγκυος τον Ιησού, πού ζούσε κατά το διάστημα της εγκυμοσύνης της κ.λ.π.

Η επισήμανσή του ενίσχυσε την υποψία μου ότι πρέπει να κατατάξουμε το Κοράνι σε χώρο συγγενικό προς στα απόκρυφα χριστιανικά κείμενα.

Τα έργα που ονομάζουμε «απόκρυφα» είναι δύο ειδών:

Α) Ιερά βιβλία αποκρυφιστικών ομάδων (κυρίως παραφυάδων του Γνωστικισμού, μια πολύμορφης θρησκείας πολύ διαδεδομένης κατά τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες), που περιείχαν δήθεν «υπερφυσική αποκάλυψη» και ήταν απαγορευμένα για τους αμύητους (τα όντως «απόκρυφα»).

Β) Ορθόδοξα χριστιανικά κείμενα με ιστορίες (είτε πραγματικές, αντλημένες από την παράδοση και τη συλλογική μνήμη των χριστιανών, αποδεκτές από την Εκκλησία, είτε φανταστικές), που «συμπλήρωναν τα κενά» των ευαγγελικών διηγήσεων. Έδιναν δηλ. λεπτομέρειες για τη γέννηση και το βίο της Παναγίας, την παιδική ηλικία του Χριστού, την ταυτότητα των Τριών Μάγων, που προσκύνησαν το Χριστό τη νύχτα της γέννησής Του, τι έκαναν οι Μάγοι όταν επέστρεψαν στην πατρίδα τους, τι συνέβη στο μικρό Ιησού και την οικογένειά Του κατά τη φυγή στην Αίγυπτο, πώς ακριβώς έγινε η ανάσταση, ποιους νεκρούς συνάντησε ο Ιησούς στον άδη, ποιοι νεκροί αναστήθηκαν κατά το θάνατο του Ιησού στο σταυρό (Ματθ. 27, 52-53), τι είδε και άκουσε ο Παύλος όταν «ηρπάγη εις τον παράδεισο» (Β΄ Κορινθ. 12, 2-4), και ένα σωρό τέτοια. Ανάλογα απόκρυφα έχει και η Παλαιά Διαθήκη, που συμπληρώνουν διηγήσεις των παλαιοδιαθηκικών βιβλίων. Τα έργα αυτής της κατηγορίας δεν είναι στην πραγματικότητα «απόκρυφα» (δεν ήταν απαγορευμένα για κάποιους), αλλά οι φιλόλογοι τα ονομάζουν έτσι, γιατί ο όρος έχει γίνει τεχνικός και σημαίνει έργα γραμμένα κατά μίμησιν των κανονικών, είτε της ΠΔ είτε της ΚΔ.

Το Κοράνι συνδυάζει και τα δύο είδη. Περιέχει και «υπερφυσική αποκάλυψη» – μαζί με τη θεμελιώδη ιδέα των γνωστικών απόκρυφων ότι ο Χριστός δε σταυρώθηκε αληθινά – και διηγήσεις συμπληρωματικές (κατά φαντασίαν βέβαια) των βιβλικών διηγήσεων.

Ο Μητροπολίτης του Όρους Λιβάνου Ζορζ Κοντρ επισημαίνει:

«Εντούτοις, όποιος συγκρίνει με κριτικό μάτι, δίχως πίστη στην κορανική αποκάλυψη, διαπιστώνει πρόδηλες ομοιότητες με το βιβλικό κείμενο και τα χριστιανικά απόκρυφα. Τα δάνεια από τα απόκρυφα είναι τόσο φανερά, ώστε μπορεί κανείς να παραθέσει σε παράλληλη σύνοψη – και έχει γίνει στη δυτική μελέτη – κορανικά κείμενα και χριστιανικά απόκρυφα. Το κορανικό περιεχόμενο δείχνει κάτι παραπάνω από μια απλή ομοιότητα. Ο ουλεμάς, στον οποίο μετέφερα αυτές τις γραπτές αποδείξεις, μου είπε: “εμείς δεν έχουμε κανένα πρόβλημα, ο Θεός αποκάλυψε τα χριστιανικά απόκρυφα, το ίδιο και το Κοράνιο”».[1]

Βέβαια, αυτή η απάντηση δεν ευσταθεί, κατ’ αρχάς γιατί ένα βιβλίο, που δανείζεται στοιχεία από άλλα βιβλία, είναι προφανώς γραμμένο από άνθρωπο κι όχι ακριβές αντίγραφο ενός αιώνιου ουράνιου βιβλίου (είναι γνωστό ότι το Κοράνι αποκρυσταλλώθηκε στην παρούσα μορφή από επιτροπή γραμματέων, διορισμένη από τον τρίτο διάδοχο του Μωάμεθ, χαλίφη Ουθμάν, που επέλεξε ανάμεσα σε τέσσερις εκδοχές[2] – δε στέκομαι εδώ όμως, γιατί οι μουσουλμάνοι προφανώς αρνούνται ότι το κείμενο υπέστη επεξεργασία, ενώ μπορεί να αντιπαραθέσουν το μύθο ότι τα βιβλία της Καινής Διαθήκης επίσης επιλέχτηκαν ανάμεσα σε πολλά απόκρυφα, ενώ στην πραγματικότητα τα απόκρυφα γράφτηκαν αργότερα, κατά μίμησιν των βιβλίων της Καινής Διαθήκης, γι’ αυτό και περιέχουν φράσεις και ιδέες της). Για να προλάβω αντιδράσεις, διευκρινίζω πως η Αγία Γραφή, κατά τους χριστιανούς, γράφτηκε από ανθρώπους, εμπνεόμενους από τη χάρη του Αγίου Πνεύματος ώστε να διακρίνουν την αλήθεια από το ψεύδος, αλλά δεν υπαγορεύτηκε κατά λέξιν από ένα πνεύμα. Επιπλέον, τα απόκρυφα κείμενα περιέχουν πλήθος ιδεών, που το Ισλάμ δε θα μπορούσε ποτέ ν’ αποδεχτεί ως θεόπνευστες.

Σημειωτέον ότι η Αγία Γραφή (κατ’ εξοχήν η Καινή Διαθήκη) αποφεύγει να αφηγείται γεγονότα που δεν παίζουν ρόλο στην εκπλήρωση του θείου σχεδίου για την ενανθρώπιση του Χριστού και τη σωτηρία του ανθρώπου. Η ανθρώπινη περιέργεια όμως αναζήτησε τις παραλειπόμενες λεπτομέρειες και, όπου δεν τις βρήκε, τις επινόησε.

Οι διηγήσεις του Κορανίου για τον Ιησού περιέχουν ένα κυρίαρχο χαρακτηριστικό των απόκρυφων διηγήσεων: το υπερβολικό υπερφυσικό στοιχείο, που τονίζεται με έμφαση για εντυπωσιασμό των αναγνωστών ή ακροατών. Κατ’ αυτό, ο Ιησούς μίλησε από βρέφος και ανάγγειλε σοφά λόγια του Θεού (σούρα 19, 29-33). Το περιστατικό θυμίζει το απόκρυφο κατά Θωμάν ευαγγέλιο της παιδικής ηλικίας, που περιγράφει φανταστικά την παντογνωσία και τα θαύματα του Ιησού ως παιδιού (πράγματα που δεν αναφέρονται καθόλου στην ΚΔ), εκτρεπόμενο σε διηγήσεις χωρίς καμία σοβαρότητα (π.χ. ο Ιησούς κάνει θαύματα για παιχνίδι ή ακόμη και για εκδίκηση – θανατώνει ένα άλλο παιδί και μετά το ανασταίνει – προσβάλλει το δάσκαλό του με επίδειξη γνώσεων κ.τ.λ.).

Είναι αξιοσημείωτο ότι το Κοράνι κάνει αναφορές και σε πληροφορίες που περιέχονται σε απόκρυφα κείμενα. Δύο τέτοιες αναφορές είναι η φροντίδα της Μαριάμ από το Ζαχαρία και η διατροφή της απευθείας από το Θεό (αναφέρεται στο Πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου και στο Κοράνι, 3, 35-37. 5, 110) και το θαύμα των χωματένιων πτηνών, που ο (μικρός) Ιησούς τα φύσηξε και έγιναν αληθινά πουλιά (αναφέρεται στο κατά Θωμάν ευαγγέλιο της παιδικής ηλικίας του Κυρίου και στο Κοράνι 3, 49-50).

Δύο παρατηρήσεις: α) οι γονείς της Μαριάμ στο Πρωτευαγγέλιο ονομάζονται Ιωακείμ και Άννα, β) η ζωή που προέρχεται από το φύσημα του Ιησού είναι κάτι αντίστοιχο με τη ζωή που προήλθε από το φύσημα του Θεού στον Αδάμ (Γένεσις, 2, 7), πράγμα που βασίζεται στην πεποίθηση ότι ο Ιησούς, εκτός από άνθρωπος, είναι και Θεός. Η φράση βέβαια του ισλαμικού κορανίου, ότι αυτό θα γίνει «με την άδεια του Αλλάχ», δεν υπάρχει καθόλου στο χριστιανικό κείμενο, που φυσικά είναι πολύ αρχαιότερο (του 2^ου ή του 3^ου αιώνα).

Μία άλλη αναφορά είναι ότι η πτώση του διαβόλου από τη θεία δόξα συνίσταται στο ότι αρνήθηκε να προσκυνήσει τον Αδάμ, όπως τον διέταξε ο Θεός (σούρα 2, 30-34. 17, 61-62, κ.α.). Η διήγηση αυτή – αν και δίνεται πιο λιτά – προέρχεται από το απόκρυφο Ευαγγέλιο του Βαρθολομαίου[3] και ας μου επιτραπεί να πω ότι δε βλέπω να έχει κάποια σοβαρότητα.

Από τα γνωστικά κείμενα, το Κοράνι έχει διατηρήσει την πεποίθηση ότι ο Ιησούς δε σταυρώθηκε, αλλά ο Θεός «έκανε τους εχθρούς Του να νομίζουν ότι Τον σταυρώνουν», ενώ στην πραγματικότητα Τον έκρυψε. Η πεποίθηση αυτή ήταν θεμελιώδης στο γνωστικισμό, που αρνιόταν ότι ο Ιησούς διέθετε αληθινό ανθρώπινο σώμα[4] – το Ισλάμ τη διατηρεί, επειδή πιστεύει πως ο Θεός είναι Θεός πολεμικής νίκης, συνεπώς δε μπορεί να επέτρεψε σ’ ένα μεγάλο προφήτη να υποστεί τόσα βάσανα. Ας σημειωθεί ότι στο ουράνιο ταξίδι (Meraj) που, κατά τη μουσουλμανική παράδοση, πραγματοποίησε ο Μωάμεθ καβάλα στον Μπούρακ, το ουράνιο άλογο, με οδηγό το Γαβριήλ, συνάντησε τον Ιησού στο 2ο από τους 7 ουρανούς[5].

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1] Μητροπολίτου Όρους Λιβάνου Ζορζ (Κοντρ), Η φύση του Ισλάμ, μετάφραση Ρόνι Μπού Σάμπα, εκδ. Μαΐστρος, Αθήνα 2009, σελ.27-28.

[2] «Ο Abū Bakr, ο πρώτος χαλίφης και ηγέτης του ισλαμικού κράτους από το 632 ως το 634 μ. Χ., ενδιαφέρθηκε για την περισυλλογή των προφητειών του Μωάμεθ. Όπως αναφέρει η παράδοση, ένας από τους γραμματείς του Προφήτη, ο ZaidIbnThâbit, έδωσε στον χαλίφη ό,τι είχε συγκεντρώσει από το κήρυγμα του Μωάμεθ. Ο Αμπού Μπακρ εμπιστεύθηκε το πολύτιμο αυτό υλικό στην Hafsa, μία από τις χήρες του Προφήτη και θυγατέρα του ‘Umar, ο οποίος αργότερα έγινε δεύτερος χαλίφης (634-644). Κατά την ηγεμονία του Όμαρ κυκλοφορούσαν τέσσερεις διάφορετικές εκδόσεις του ιερού βιβλίου. Ο τρίτος χαλίφης, o ‘Uthmân (644-656), προς αποφυγή περαιτέρω συγχύσεως, ανέθεσε σε μία επιτροπή να συλλέξει ό,τι γραπτό υπήρχε από τις προφητείες του Μωάμεθ, να επιλέξει μεταξύ των διαφόρων μορφών και να ετοιμάσει ενιαίο κείμενο. Στις εργασίες της επιτροπής αυτής κύριο ρόλο διαδραμάτισε ο μνημονευθείς Zaid, ο επονομαζόμενος «Γραμματεύς». Μετά την εργασία της επιτροπής, ένα μόνο κείμενο θεωρήθηκε αυθεντικό και δόθηκε εντολή να καταστραφεί κάθε άλλη γραφή ή παραλλαγή.

Η ενιαία αυτή μορφή του Κορανίου δεν έγινε δεκτή χωρίς αντιρρήσεις από τον μουσουλμανικό κόσμο. Οι κάτοικοι της Kofa διατηρούσαν δική τους γραφή μέχρι το τέλος της πρώτης χιλιετηρίδας. Ο Zaid, κατά μία παράδοση, διαμόρφωσε και άλλη συλλογή, για να άρει τις διαφορές των κειμένων, των χρησιμοποιούμενων από τους μουσουλμάνους της Συρίας και της Βαβυλωνίας. Τελικά επικράτησε κείμενο που διαμορφώθηκε από την επιτροπή. Η μορφή συνεπώς του σημερινού επίσημου κειμένου χρονολογείται από την εποχή του τρίτου χαλίφη, η οποία απέχει από τον θάνατο του Μωάμεθ δύο μόνο δεκαετίες» [Αναστασίου Γιαννουλάτου, ό.π., κεφ. 3, βλ. σελ. 97-114 (μεταφορά στη δημοτική Ταρίκ Σ.)].

[3] «Ο διάβολος όμως είπε: “Επίτρεψέ μου να σου πω πώς με έριξαν εδώ και πώς ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο. Περιπλανιόμουν εδώ κι εκεί και ο Θεός είπε στο Μιχαήλ, “Φέρε μου χώμα και νερό από τις τέσσεριες γωνιές του κόσμου και νερό από τα τέσσερα ποτάμια του παραδείσου” κι αφού ο Μιχαήλ τα έφερε, δημιούργησε τον Αδάμ στην ανατολή, έδωσε μορφή στο άμορφο χώμα, άπλωσε τα νεύρα και τις αρτηρίες και διαμόρφωσε ένα αρμονικό σύνολο. Και του έδειξε εκτίμηση γιατί ήταν κατ’ εικόνα του. και τον προσκύνησε κι ο Μιχαήλ. Και όταν ήρθα από τα άκρα του κόσμου, ο Μιχαήλ μου είπε, “Προσκύνησε την εικόνα του Θεού, την οποία έπλασε καθ’ ομοίωσή του”. Εγώ όμως είπα, “Εγώ είμαι φωτιά από φωτιά. Ήμουν ο πρώτος άγγελος που δημιουργήθηκε· θα προσκυνήσω λοιπόν εγώ τον πηλό και την ύλη;”. Ο Μιχαήλ μου είπε, “Προσκύνησε γιατί αλλιώς θα οργιστεί μαζί σου ο Θεός”. Εγώ απάντησα, “Ο Θεός δεν θα θυμώσει μαζί μου. Εγώ όμως θα βάλω το θρόνο μου ενάντια στο δικό του και θα γίνω σαν κι αυτόν”. Τότε ο Θεός θύμωσε μαζί μου και με έριξε χαμηλά αφού πρώττα διεταξε ν’ ανοίξουν τα παράθυρα των ουρανών”» («Το Ευαγγέλιο το Βαρθολομαίου», στο Απόκρυφα Κείμενα Καινής Διαθήκης, τόμ. 1, Πύρινος Κόσμος, Αθήνα χ.χ., σελ. 112-113).

[4] Παραδείγματα: «Ο Βασιλείδης, πιθανώς Σύρος παρουσιάσθη εν Αλεξανδρεία ως διδάσκαλος (περί το 130)… Όπως και ο Σατουρνείλος, ούτω και ο Βασιλείδης τον Σωτήρα ωνόμαζε “νουν” (όνομα, ως είδομεν, ειλημμένον εκ της ελληνικής φιλοσοφίας), ώριζεν όμως σαφώς, ότι ούτος είναι η πρώτη απόρροια του θεού. Ο Σωτήρ ενεφανίσθη εν φαινομενικώ σώματι, ο δε θάνατος αυτού ήτο επίσης φαινομενικός. Αντ’ αυτού εσταυρώθη Σίμων ο Κηρυναίος, εις τον οποίον ο Σωτήρ έδωκε την μορφήν αυτού, αυτός δε έλαβε την μορφήν του Σίμωνος και ίστατο πλησίον του σταυρού…». Ο Βαλεντίνος: «Την σωτηρίαν των ανθρώπων ετέλεσεν ο Σωτήρ, αλλ’ η περί αυτού διδασκαλία είναι ασαφής. Πάντως ήτο θείον ον, το οποίον ενηνθρώπησε και έπαθε φαινομενικώς». Ο Μαρκίων: «Ενώ ο Μαρκίων εδέχετο φαινομενικόν σώμα του Χριστού και επομένως φαινομενικόν σταυρικόν θάνατον, απέδιδεν εις αυτόν πραγματικήν σωτηριώδη ενέργειαν» (αρχιμανδρίτου Βασιλείου Στεφανίδου, καθηγητού του πανεπιστημίου Αθηνών, Εκκλησιαστική Ιστορία, Παπαδημητρίου ⁶1998, σελ. 65-68).

[5] Βλ. Elias, Mufti A.H. «Jesus (Isa) A.S. in Islam, and his Second Coming», Islam.tc. Retrieved 2012-04-20, στο http://www.islam.tc/prophecies/jesus.html.

Φυλαχτείτε από την τιμωρία μέσα στον τάφο…

Για να θεωρείται ένας μουσουλμάνος/μια μουσουλμάνα πιστός, κι όχι άπιστος που του αξίζει ο θάνατος, πρέπει να πιστεύει ότι όταν ο άνθρωπος πεθαίνει και θάβεται, η ψυχή επιστρέφει στο σώμα μέσα στον τάφο, έρχονται δυο άγγελοι που λέγονται Munkar και Nakir, τον ρωτάνε τι γνώμη είχε για τον Μουχάμμαντ κι αν δεν τους πει ότι τον θεωρούσε προφήτη του Αλλάχ, αρχίζουν να τον βασανίζουν με σφυριά εκεί μέσα. Αν όμως πει ότι πίστευε στον Μουχάμμαντ κι έκανε και κάποιες άλλες καλές πράξεις, π.χ. πλενόταν καλά όταν τελείωνε από την τουαλέτα, οι άγγελοι θα του πουν να κοιμηθεί σαν τον γαμπρό, που θα τον ξυπνήσει μόνο η πιο αγαπημένη του γυναίκα! Ναι, καλά διαβάσατε… Ορίστε κι ο σεΐχης Riyadh ul Haq που μας διαβεβαιώνει ότι όλες οι σχολές ισλαμικής σκέψης το δέχονται αυτό και ότι θεμελιώνεται και στο Κοράνι:

Ας δούμε πιο συγκεκριμένα την ιερή παράδοση του Ισλάμ, τα Αχαντίθ, τα οποία ο μουσουλμάνος δεν πρέπει να αμφισβητεί γιατί τότε γίνεται άπιστος και πρέπει να πεθάνει:

Ο Προφήτης Μουχάμμαντ είπε, «Όταν ένα ανθρώπινο ον είναι στον τάφο του και οι σύντροφοί του επιστρέφουν και ακούει ακόμα τα βήματα των ποδιών τους, δύο άγγελοι έρχονται σ αυτόν και τον κάνουν να καθίσει και τον ρωτούν: «Τι συνήθιζες να λες για αυτόν τον άνθρωπο, τον Μουχάμμαντ;» Αυτός θα πει: «Δηλώνω ότι είναι δούλος του Αλλάχ και του Αποστόλου του». Τότε θα του πουν, « Κοίτα τη θέση σου στο πυρ της κόλασης. Ο Αλλάχ σου έχει δώσει μια θέση στον Παράδεισο αντί γι ‘αυτό.» Ο Προφήτης Μουχάμμαντ πρόσθεσε, « Ο νεκρός θα δει και τα δύο μέρη του. Όμως, ένας άπιστος [Σ. τ. Μ. δηλ. ένας που δεν πιστεύει ότι ο Αλλάχ είναι ο Θεός και ο Μουχάμμαντ ο προφήτης του] ή υποκριτής θα πει στους αγγέλους, «δεν ξέρω, αλλά συνήθιζα να λέω ό, τι οι άνθρωποι συνήθιζαν να λένε! Θα του πουν, «Ούτε ξέρεις ούτε  πήρες την καθοδήγηση (με απαγγελία του Κορανίου).»  Τότε θα τον χτυπήσουν με ένα σιδερένιο σφυρί ανάμεσα στα δύο αυτιά του, και θα κλάψει και η κραυγή θα ακουστεί από ό, τι τον πλησιάζει, εκτός από τον άνθρωπο και τα τζίνι.»* (Χαντίθ από τη συλλογή Sahih Bukhari 3:810)

Σε κάποιες περιπτώσεις αναφέρεται ότι ο άνθρωπος βασανίζεται για 7 μέρες μέσα στον τάφο**. Σε γενικές γραμμές,

«Μετά την αποσύνθεση του σώματος του ατόμου (1) [Τα σώματα των Προφητών και των Μαρτύρων της μάχης δεν αποσυντίθενται. Επίσης, τα σώματα μερικών «Awliyaa» (Πολύ Δικαίων Μουσουλμάνων) δεν αποσυντίθενται.], η ψυχή του ευσεβούς πιστού πάει στον Παράδεισο. Η ψυχή του βλάσφημου πάει στο Sijjin (2). [Sijjin είναι ένα μέρος στην 7η γη. Οι ψυχές των βλάσφημων θα βασανίζονται εκεί μετά την αποσύνθεση των σωμάτων τους. Θα βασανίζονται μέχρι την Ημέρα της Κρίσης, στην οποία θα αντιμετωπίσουν ακόμα περισσότερα βασανιστήρια.] Και η ψυχή του αμαρτωλού πιστού είναι ανάμεσα στη γη και τον ουρανό. Και κάποιες είναι στον πρώτο ουρανό.»***

Στις τιμωρίες του τάφου περιλαμβάνονται, εκτός από το σφυροκόπημα, και οι εξής:

• Πύρινο κρεβάτι
• Το να  είναι ο νεκρός στο σκοτάδι
  
• Το να του δείξουν μια θέση στον παράδεισο η οποία στη συνέχεια θα εξαφανιστεί  σε μια εικόνα από την κόλαση του πυρός
• Πίεση για να σπάσουν τα πλευρά του

Δείτε εδώ μερικά αχαντίθ όπου περιγράφονται οι τιμωρίες (στα αγγλικά):

Ορίστε και τα πράγματα που πρέπει να αποφύγουμε για να μην τιμωρηθούμε στον τάφο, όπως τα βρίσκουμε στην παράδοση του Ισλάμ (οι βιασμοί σκλάβων δεν συμπεριλαμβάνονται):

Απιστία (το να μην πιστεύουμε ότι ο Αλλάχ του Κορανίου είναι ο Θεός και ο Μουχάμμαντ ο προφήτης του)
Κακή προσωπική υγιεινή μετά τη χρήση της τουαλέτας
Κουτσομπολιό, διάδοση φημών
Πρόσκληση σε καινοτομίες
Το να απομνημονεύουμε το Κοράνιο αλλά να μην προσευχόμαστε στο tahajjud (νυχτερινή προσευχή)
Τοκογλυφία /τόκος
Κλοπή από τα ορφανά
Έκθεση των λαθών ενός Μουσουλμάνου
Αυτοκτονία (εξαιρείται η αυτοκτονία όπου δολοφονούμε μαζί και απίστους. Τότε θεωρούμαστε μάρτυρες, γλυτώνουμε την τιμωρία του τάφου και πάμε απευθείας στον παράδεισο)
Το να μην ξυπνάμε για τις προσευχές
Το να καταλύουμε γρήγορα τη νηστεία, πριν την ώρα της
Το να μην πληρώνουμε τα χρέη μας ενώ μπορούμε,

κ.α.

Η πίστη στην τιμωρία μέσα στον τάφο κάνει πολλούς να κοροϊδεύουν το Ισλάμ, όπως ο αθεϊστής Βρετανός που έχει πάρει στο ψιλό αυτόν τον μουσουλμάνο:

Εμείς πάλι πιστεύουμε ότι ο συγκεκριμένος μουσουλμάνος έχει καλές προθέσεις: Μέσα από όλη την τρομοκρατία που έχει υποστεί, προσπαθεί να σώσει το ακροατήριό του από τις φοβερές τιμωρίες του τάφου… Τώρα, το πώς συμβιβάζεται να πιστεύει κανείς αυτά και να θεωρεί τη θρησκεία του επιστημονική, είναι άλλη ιστορία…

——–ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ————–

* The Prophet Muhammad said, “When a human being is laid in his grave and his companions return and he even hears their foot steps, two angels come to him and make him sit and ask him: ‘What did you use to say about this man, Muhammad?’ He will say: ‘I testify that he is Allah’s slave and His Apostle.’ Then it will be said to him, ‘Look at your place in the Hell-Fire. Allah has given you a place in Paradise instead of it.’ ” The Prophet Muhammad added, “The dead person will see both his places. But a non-believer or a hypocrite will say to the angels, ‘I do not know, but I used to say what the people used to say! It will be said to him, ‘Neither did you know nor did you take the guidance (by reciting the Quran).’ Then he will be hit with an iron hammer between his two ears, and he will cry and that cry will be heard by whatever approaches him except human beings and jinns.”  Hadith – Sahih Bukhari 3:810

**In some hadith narrated from the Prophet صلى الله عليه و سلم, it is mentioned that the believer, who is tortured in the grave, will be tortured for 7 days in the grave. Shaykh ^Abdullah told us:

In the vicinity of Harar, there was a man who was an unjust, yet powerful Muslim. He cooperated with some non-Muslims in the area and had power at the time. He used to make deals with people with ar-Riba; and out of his injustice, to show you to which extent he went — one time he was walking and he saw a female. He liked her so he took her. She was married and her husband couldn’t prevent him from doing that because her husband was a weak person. This unjust person later died. After he was buried, the people saw the smoke coming out from his grave. So his family went to some shaykhs and asked what to do. They told them to go to the people, whom this person did injustice to, and ask them to forgive him. So they asked some people to recite al-Quran next to his grave and they started to go from one person to another, asking them to forgive him. Still, the smoke continued to come out of his grave for 7 days. After 7 days, it stopped. (http://www.islamicknowledge.org/creed/99-the-torture-in-the-grave-and-the-enjoyment-therein.html)

***’After the person’s body decays (1) [The bodies of the Prophets and the Martyrs of Battle do not decay.  Also, the bodies of some of the ‘Awliyaa (Highly Righteous Muslims) do not decay.]; the soul of the pious believer is in Paradise; the soul of the blasphemer is in Sijjin (2) [The Sijjin is a place in the 7th earth. The souls of the blasphemers will be tortured there after their bodies decay. They will be tortured there until the Day of Judgment, on which they will face even more torture.]; and the soul of the sinful believer is in between the earth and the sky; and some in the first sky.’ (http://www.islamicknowledge.org/creed/99-the-torture-in-the-grave-and-the-enjoyment-therein.html)

Γιατί οι μουσουλμάνοι πιστεύουν ότι το κείμενο της Βίβλου έχει παραχαραχθεί;

Γιατί οι μουσουλμάνοι πιστεύουν ότι το κείμενο της Βίβλου έχει παραχαραχθεί;

1. Το Κοράνιο δηλώνει η Αγία Γραφή είναι μια πραγματική αποκάλυψη του Θεού και απαιτεί πίστη στη Βίβλο.

Βλ. τις σούρα 2:40-42,126,136,285· 3:3,71,93· 4:47,136· 5:47-51, 69,71-72; 6:91· 10:37,94· 21:7· 29:45,46· 35:31· 46:11.
α. Όλα αυτά τα παραπάνω κείμενα προϋποθέτουν ότι η αληθινή αποκάλυψη του Θεού ήταν διαθέσιμη στους ανθρώπους της εποχής του Μουχάμμαντ. Σούρα 3:71,93· 10:94· 21:71.

β. Ένας αληθινός μουσουλμάνος είναι υποχρεωμένος να πιστεύει σε όλες τις αποκαλύψεις του Θεού. Σούρα 2:136· 4:136· 29:46.

γ. Το Κοράνι δεν κάνει διάκριση μεταξύ των αποκαλύψεων του Θεού. Σούρα 2:136

2. Το Κοράνιο ισχυρίζεται ότι κανείς δεν μπορεί να αλλάξει το Λόγο του Θεού. Σούρα 6:34· 10:34.

ΑΛΛΑ,

3. Η Βίβλος και το Κοράνι δεν συμφωνούν.

Η Βίβλος και το Κοράνι διαφέρουν σε μεγάλο βαθμό σε θεμελιώδεις αρχές πίστης και πρακτικής.

ΑΛΛΑ,

4. Εφόσον η Αγία Γραφή υπήρχε πριν από το Κοράνιο, το βάρος της απόδειξης ότι η Βίβλος είναι ανακριβής και ότι το Κοράνιο είναι ορθό πέφτει στους μουσουλμάνους.

α. Η Αγία Γραφή ολοκληρώθηκε 500 χρόνια πριν αποκαλυφθεί το Κοράνι στον Μουχάμμαντ. Αν κάποιος έγραφε σήμερα ένα βιβλίο που έρχεται σε αντίθεση με ένα ιστορικό βιβλίο που έχει συνταχθεί το 1497 και περιγράφει ένα γεγονός που έλαβε χώρα την εποχή εκείνη, το πρόσωπο που έγραψε το δεύτερο βιβλίο θα πρέπει να είναι σε θέση να αποδείξει ότι το παλαιότερο βιβλίο ήταν εσφαλμένο, και επιπλέον να αποδείξει ότι τα περιστατικά που αυτό περιγράφει είναι αληθινά.

β. Το έγγραφο που έχει συνταχθεί κατά το χρόνο του γεγονότος δεν οφείλει να αποδείξει την αξιοπιστία του σε σχέση με τα μεταγενέστερα. Αυτό δεν είναι ούτε λογικό, ούτε σύμφωνο με τις αρχές της επιστήμης της Ιστορίας.

γ. Το να αποδείξουμε ότι το παλαιότερο έγγραφο δεν ήταν ακριβές απλώς αποδεικνύει ότι το παλαιότερο έγγραφο δεν είναι ακριβές. Όμως, δεν σημαίνει εξ ορισμού ότι το νεότερο έγγραφο λέει αλήθεια. Αυτό εξακολουθεί να χρειάζεται να αποδείξει ότι αυτά που περιγράφει είναι αλήθεια.

ΓΙΑΤΙ οι Μουσουλμάνοι λένε ότι η Βίβλος είναι παραχαραγμένη;

5. Το 1064, ΠΡΩΤΟΣ ο Ibn-Khazem καταλόγισε στη Βίβλο παραχάραξη και παραποίηση. Η κατηγορία αυτή διατυπώθηκε για να υπερασπιστεί το Ισλάμ έναντι του Χριστιανισμού, διότι ο Ibn-Khazem είχε συναντήσει διαφορές και αντιφάσεις μεταξύ της Βίβλου και του Κορανίου.

Επειδή πίστευε ότι το Κοράνι ήταν αλήθεια, κατά συνέπεια η Αγία Γραφή έπρεπε να είναι ψευδής.

Είπε:

«Δεδομένου ότι το Κοράνι πρέπει να είναι αλήθεια, πρέπει να είναι ψευδή τα επίμαχα ευαγγελικά κείμενα. Αλλά ο Μουχάμμαντ μας λέει να σεβόμαστε το ευαγγέλιο. Ως εκ τούτου, το παρόν κείμενο πρέπει να έχει παραποιηθεί από τους Χριστιανούς μετά την εποχή του Μουχάμμαντ».

Το επιχείρημά του δεν στηρίζεται σε κανένα στοιχείο ή ιστορικά γεγονότα αλλά μόνο στην προσωπική πίστη του, τη συλλογιστική του και την επιθυμία να προστατεύσει το Κοράνιο. Αυτό τον οδήγησε να διδάξει ότι: «Οι Χριστιανοί έχασαν το αποκεκαλυμμένο Ευαγγέλιο, εκτός από κάποια ίχνη που ο Θεός άφησε ανέπαφα ως επιχείρημα εναντίον τους.»

ΑΛΛΑ,

6. Πολλοί μεγάλοι ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ διδάσκαλοι ΔΕΝ πιστεύουν ότι η Βίβλος έχει παραχαραχθεί και ΔΕΧΟΝΤΑΙ τη γνησιότητα των τωρινών κειμένων της Καινής Διαθήκης (των τωρινών, επειδή αυτά που έχουμε τώρα είναι τα ίδια που υπήρχαν στην εποχή τους).

α. Ο Ali al-Tabari (πέθανε το 855) δεχόταν τα ευαγγελικά κείμενα.

β. O Amr al-Ghakhiz (πέθανε το 869)  δεχόταν τα ευαγγελικά κείμενα.

γ. O BUKHARI (810-870)  δεχόταν τα ευαγγελικά κείμενα.

(Συγκέντρωσε μερικές από τις πρώτες παραδόσεις του Ισλάμ και παρέθεσε το ίδιο το Κοράνι για να στηρίξει την πίστη του στο κείμενο της Βίβλου – Σούρα 3:72,78)

δ. O Al-Mas’udi (πέθανε το 956)   δεχόταν τα ευαγγελικά κείμενα.

ε. O Abu Ali Husain Bin Sina (πέθανε το 1037) δεχόταν τα ευαγγελικά κείμενα.

στ. O AL-GHAZZALI (πέθανε το 1111)   δεχόταν τα ευαγγελικά κείμενα.

(Ίσως ο μεγαλύτερος μουσουλμάνος μελετητής που έζησε μετά τον Ibn-Khazem αλλά δεν δέχθηκε τη διδασκαλία του.)

ζ. O Ibn-Khaldun (πέθανε το 1406)   δεχόταν τα ευαγγελικά κείμενα.

(έζησε μετά τον Ibn-Khazem αλλά δεν δέχθηκε τις διδασκαλίες του, παρά πίστευε τους προγενέστερους λογίους του Ισλάμ.)

η. O Sir Sayyid Ahmad Khan, ιδρυτής του Κολλεγίου Aligarh είπε:

«Κατά τη γνώμη υμών των Μωαμεθανών δεν έχει αποδειχθεί ότι ασκήθηκε παραχάραξη (tahrif-i-lafzi).»

θ. O Fakhruddin Razi λέει για λογαριασμό του Ibn Αμπάς, ανιψιού του Μουχάμμαντ: «Οι Εβραίοι και οι πρώτοι Χριστιανοί είχαν ενοχοποιηθεί για αλλοίωση του κειμένου της Taurat και του Injil. Όμως κατά τη γνώμη επιφανών διδασκάλων και των θεολόγων δεν ήταν εφικτό να αλλοιωθεί το κείμενο, διότι οι Γραφές αυτές γενικά ήταν γνωστές και είχαν κυκλοφορήσει ευρέως, αφού μεταφέρονται από γενιά σε γενιά».

Έτσι,

ΓΙΑΤΙ πιστεύετε ότι το κείμενο της Αγίας Γραφής έχει παραποιηθεί;

Γιατί πιστεύετε τον Ibn-Khazem περισσότερο από τη μαρτυρία του Κορανίου, το λόγο του Μουχάμμαντ, και αυτούς τους 10 μεγάλους μουσουλμάνους μελετητές που όλοι πίστευαν ότι τα κείμενα της Βίβλου να είναι γνήσια;

Πηγές:

Christians Answer Muslims, Gerhard Nehls, 1992

Can We Trust the Bible?, J Wijngaard

Κοράνιο, A. Yusuf Ali

Kitab al-Asnam, Ibn al-Kalbi, 1952

Sahih al Bukhari, 6η έκδοση. 1986

The Islamic Christian Controversy, LCA 1996

Το αρχικό κείμενο είναι μετάφραση της σελίδας http://www.answering-islam.org/Bible/jrwhy.html

Για περισσότερα δείτε: http://en.wikipedia.org/wiki/Tahrif

Για τη ζωή του Ibn-Khazem: http://www.muslimheritage.com/topics/default.cfm?ArticleID=476

Οι Βυζαντινοί έχουν το νοστιμότερο αίμα. Ήρθαμε για να το πιούμε.

Τα τελευταία χρόνια οι προπαγανδιστές του Ισλάμ βάζουν τα δυνατά τους να μας πείσουν ότι το Ισλάμ είναι μια ειρηνική θρησκεία που τάχα δεν εξαπλώθηκε με το σπαθί αλλά με την πειθώ. Για να μας πείσουν χρησιμοποιούν τα επιχειρήματα ότι
1) Οι πρώτοι μουσουλμάνοι (η σύζυγος του Μουχάμμαντ η Χαντίζα, ο μικρός του εξάδελφος ο Αλή -ένα παιδάκι 11 ετών- και ο θετός του γιος πρώην σκλάβος, ο Ζαΐντ, και στη συνέχεια μερικοί ακόμα φίλοι του «προφήτη»), δεν έγιναν μουσουλμάνοι με το ζόρι.
2) Διάφοροι άλλοι άνθρωποι που γίνονται μουσουλμάνοι σήμερα, δεν γίνονται με το ζόρι αλλά «από μόνοι τους».

Φυσικά αυτά τα επιχειρήματα είναι άσχετα. Σίγουρα κάποιοι άνθρωποι γίνονται μουσουλμάνοι χωρίς βία. Κι εγώ χωρίς βία έγινα. Έγινα όμως χωρίς να γνωρίζω καλά ποιο είναι το Ισλάμ. Άλλοι που γίνονται μουσουλμάνοι δε γνωρίζουν στην αρχή αλλά και όταν μαθαίνουν, αυτό που μαθαίνουν ικανοποιεί τον ψυχισμό τους κι έτσι παραμένουν. Τέτοιοι προσήλυτοι υπάρχουν σε κάθε θρησκεία, λατρεία και σέχτα. Μερικοί γίνονται οπαδοί δαιμόνων, άλλοι εξωγηινων, άλλοι του Βούδα, άλλοι του Ινδουισμού. Άλλοι γίνονται μουσουλμάνοι για να παντρευτούν το πρόσωπο που θέλουν. Δεν είναι όμως αυτού του είδους οι μεταστροφές που έφεραν πολύ κόσμο στο Ισλάμ. Είναι τεκμηριωμένο ιστορικά ότι το Ισλάμ επεκτάθηκε με πόλεμο ή απειλή πολέμου, ή λόγω της οικονομικής εξαθλίωσης που έφερναν οι φόροι των μουσουλμάνων στους υπόδουλους λαούς. Επίσης είναι γνωστό ότι όταν κάποιος μουσουλμάνος απαρνείται το Ισλάμ κινδυνεύει με θάνατο. Αν είναι σε ισλαμικό κράτος πολύ δύσκολα σώζει τη ζωή του.
Συμπερασματικά, ποτέ στο Ισλάμ δεν παρατηρήθηκε αργή και σταθερή μεταστροφή όλο και μεγαλύτερου αριθμού ανθρώπων, όπως συνέβη με τον Χριστιανισμό, όπου αυτοί που γίνονταν χριστιανοί απειλούνταν με θάνατο κι όμως όλο και περισσότεροι άνθρωποι επέλεγαν να γίνουν χριστιανοί.

Αυτά τα θέματα θα αναπτυχθούν αργότερα από τον Greek Murtad. Εγώ δεν θα επεκταθώ πολύ. Θα σας παρουσιάσω ένα βίντεο με αγγλικούς υπότιτλους και από κάτω τους διαλόγους στα ελληνικά. Βγάλτε μόνοι σας τα συμπεράσματά σας για την ειρηνική εξάπλωση του Ισλάμ και για το πώς ακριβώς εννοούν τις μεταστροφές οι μουσουλμάνοι. Σε περίπτωση που σας έχουν πει ότι τάχα «δεν υπάρχει καταναγκασμός στη θρησκεία» επειδή το γράφει ένας στίχος του Κορανίου, διαβάστε κι εδώ.

http://www.youtube.com/watch?v=QB4hMMsT2fg

Αιγύπτιος κληρικός Hamdan Badr

[μέλος της οργάνωσης] Διεθνής Ένωση Μουσουλμάνων Λογίων (International Association of Muslim Scholars)

Al-Shabab TV (Αίγυπτος)

8 Δεκεμβρίου 2009

——————————

Ο Chaled (Ibn Al-Walid) πήγε στον διοικητή του Βυζαντινού στρατού,

που τον κοίταξε και είπε:

«Khaled, έχω ακούσει ότι αυτό που σας έκανε ν’αφήσετε τα σπίτια σας

ήταν η πείνα και η δίψα.

Πήγαινε πίσω με τους υπόλοιπους μουσουλμάνους.»

Εσύ και οι θεατές καλύτερα να δώσετε πολλή προσοχή.

«Πήγαινε πίσω με τους υπόλοιπους μουσουλμάνους, κι ο καθένας από σας θα πάρει τροφή, ποτό και ρούχα,

και θα τα παίρνετε αυτά κάθε χρόνο.»

Επειδή ήταν ο διοικητής, ήθελα να του  δώσουν λίγο… Θα μπορούσε να έχει τελειώσει τη δουλειά και να πάει πίσω… Κανένα πρόβλημα.

-Σωστά;

-Ναι, κανένα πρόβλημα.

-Γίνομαι σαφής;

-Ναι, οι θεατές μας το καταλαβαίνουν αυτό.

-Τι του είπε ο Khaled; Είπε: «Έχεις δίκιο Διοικητή!»

-Τι εντιμότητα.

-Σωστά.

«Ήταν η δίψα που μας έκανε ν’ αφήσουμε τα σπίτια μας.

Ακούσαμε ότι το Βυζαντινό αίμα είναι το νοστιμότερο, και ήρθαμε να το πιούμε.»

Μην το πάρετε στραβά αυτό. Δεν εννοεί ότι θα έπρεπε… [να πίνουμε αίμα]. Όχι.

Προτείναμε να μεταστραφούν στο Ισλάμ και να σωθούν, ή να πληρώσουν το φόρο Τζίζια,

αλλιώς θα τους κηρύσσαμε πόλεμο.

Αυτό δεν συνιστά επίθεση,

επειδή υπερασπίζουμε τα σύνορα του ισλαμικού κράτους.

Έχουμε διαταγή να επιβάλλουμε στους ανθρώπους να λατρεύουν τον Αλλάχ.

Είμαστε εντεταλμένοι να επιβάλλουμε στα πλάσματα να λατρέψουν τον Δημιουργό τους,

να σώσουμε όποιους θέλουν να σωθούν από το να λατρεύουν δούλους

έτσι ώστε να λατρέψουν τον Κύριο των Δούλων,

και να τους φέρουμε από την αδικία των άλλων θρησκειών στη δικαιοσύνη του Ισλάμ,

από τα στενά αδιέξοδα αυτού του κόσμου στην ευρυχωρία του κόσμου που πρόκειται να έρθει.

Αυτή είναι η αποστολή του κάθε μουσουλμάνου σ’ αυτή τη ζωή.

Ο Khaled ειπε αυτά τα πράγματα, κι ο άντρας γέμισε οργή.

Ο Khaled άρπαξε τα ηνία του αλόγου του,

και κάλπασε προς το στρατό των μουσουλμάνων,

φωνάζοντάς τους με την πιο δυνατή φωνή του:

«Φύσα, ω άνεμε του Παραδείσου!»

-Τι όμορφο.

– Τι ηγέτες…

Τι ωραία έκφραση. Πού είναι αυτοί οι ηγέτες; Θα ήθελα…

Θα θέλαμε τέτοιους ηγέτες, αλλά…

Θα μπορούσαν να πάρουν ένα μάθημα από τον Khaled…

Άρπαξε τα ηνία του αλόγου του και κάλπασε, φωνάζοντάς: «Φύσα, ω άνεμε του Παραδείσου!»

Ένας από τους μουσουλμάνους σ’ εκείνη τη μάχη πλησίασε τον Abu Obeida Ibn Jarrah,

και του είπε: «Abu Obeida,

θα ήθελες να δώσεις κάτι στον Προφήτη Μουχάμμαντ (στον Παράδεισο);»

Ξέρεις ποιος ήταν; Ήταν ο Omar Ibn-Al-Khattab.

Ήξερε ότι μέσα σε λίγα λεπτά, θα συναντούσε τον Προφήτη στον Παράδεισο.

Ο Ibn Obeida είπε: «Γιατί ρωτάς;»

Ο Ομάρ είπε: «Αποφάσισα να γίνω μάρτυρας για χάρη του Αλλάχ.»

Θα ήθελα το έθνος να ξυπνήσει και να γίνει πάλι αυτό που ήταν,

Να σταματήσει να ψάχνει για αγκάθια παντού και ν’ αρχίσει να ψάχνει για τριαντάφυλλα,

Να τα μυρίσει και να τα δώσει στους άλλους.

Μου θυμίζει την ιστορία για το πώς χάθηκε η Ανδαλουσία.

(Οι χριστιανοί) έστειλαν τους κατασκόπους τους,

Οι οποίοι συνάντησαν έναν νεαρό άντρα που έκλαιγε.

Τον ρώτησαν: «Γιατί κλαις, νεαρέ;»

Αυτός είπε: «Έρριξα δέκα βέλη κι ένα αστόχησε. Γι’ αυτό κλαίω.»

Έτσι οι κατάσκοποι γύρισαν στον Φερδινάνδο και την Ισαβέλλα,

Τους μονάρχες της Καστίλλης και της Αραγωνίας,

Και είπαν: «Όχι, δεν μπορείτε να τους νικήσετε.»

Δέκα χρόνια μετά, οι κατάσκοποι ξαναγύρισαν, και συνάντησαν έναν νεαρό άντρα να κλαίει.

«Γιατί κλαις;» τον ρώτησαν. «Η φιλενάδα μου με παράτησε» είπε αυτός.

Οι κατάσκοποι επέστρεψαν και είπαν: «Τώρα είναι ο καιρός!»

O Abū-Tāhir Al-Jannābī και η βεβήλωση της Μέκκας

Υπάρχει ένα πολύ ακριβό βιβλίο, που όμως αξίζει να αγοραστεί από όσους θέλουν να μαθαίνουν σωστά την ιστορία και γνωρίζουν αγγλικά. Είναι το «The Empire of the Mahdi: The Rise of the Fatimids (Handbook of Oriental Studies/Handbuch Der Orientalistik)» (Η αυτοκρατορία του Μαχντί: Η άνοδος των Φατιμιδών/Εγχειρίδιο Ανατολικών Σπουδών) των Heinz Halm και M. Bonner και μπορείτε να το παραγγείλετε από εδώ.

Στο βιβλίο αυτό διαβάζουμε – μεταξύ άλλων – για τους Καρμαθίτες, μια ισμαηλιτική σέχτα που έχει κατηγορηθεί για αμοραλισμό και μηδενισμό. Πιο γνωστοί έγιναν για την επανάστασή τους κατά των Αμπασιδών και τη λεηλασία της Μέκκας υπό την ηγεσία του Αμπου Ταχιρ αλ-Τζαναμπι.

Αυτή η λεηλασία της Μέκκας που περιλάμβανε και «απαγωγή» της Μαύρης Πέτρας συνήθως δεν αναφέρεται από τους απολογητές του Ισλάμ. Ακόμα κι όταν αναφέρεται, επικεντρώνονται συνήθως στην επιστροφή της Πέτρας . Γιατί δε μας λένε λεπτομέρειες; Επειδή οι Καρμαθίτες έσφαξαν τους μουσουλμάνους προσκυνητές κατά τη διάρκεια του Χατζ, φωνάζοντας στίχους του Κορανίου. Συγκεκριμένααπό τη σούρα Αλ Φιλ:

Η παράδοση γύρω από αυτούς τους στίχους (που μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά στα αγγλικά εδώ) λέει ότι:

Τη χρονιά της γέννησης του Προφήτη Μουχάμμαντ, ένας ισχυρός αιθιοπικός στρατός βάδισε κατά της Μέκκας (της πόλης όπου γεννήθηκε ο Μουχάμμαντ) με σκοπό να καταστρέψει τον Άγιο Οίκο του ΑΛΛΑΧ (το χώρο του προσκυνήματος).  Οι Άραβες δεν είχαν δύναμη να πολεμήσουν εναντίον του πολύ μεγάλου και ισχυρού στρατού. Οι Άραβες άφησαν μόνη τη Μέκκα. Ο Αλλάχ έστειλε σμήνη πουλιών και υπεράσπισαν τον Άγιο Οίκο Του. Εκατοντάδες πουλιά που δεν είχαν ειδωθεί ποτέ πριν πέταξαν προς τη Μέκκα. Κάθε πουλί είχε τρεις μικρές πέτρες. Αυτά τα πουλιά νίκησαν τον αιθιοπικό στρατό.1

Σύντροφοι του ελέφαντα ονομάστηκαν οι Αιθίοπες επειδή ο στρατός τους είχε πολλούς ελέφαντες. Και το έτος της εισβολής τους ονομαζόταν επίσης το έτος του ελέφαντα. Οι μουσουλμάνοι βασισμένοι σε αυτούς τους στίχους, πίστευαν ότι αυτό πραγματικά είχε συμβεί, μια και το Κοράνι θεωρείται ο κατά γράμμα λόγος του Θεού. Μερικοί ακόμα και σήμερα περιμένουν ότι ο Αλλάχ θα στείλει πουλιά που θα κρατούν πέτρες και θα τους βοηθήσουν να πάρουν το τέμενος Αλ-Ακσά. Έτσι, πίστευαν ότι κάθε επίθεση κατά της Μέκκας θα εξουδετερωνόταν από τον Αλλάχ. Αυτό το ήξερε ο αλ-Τζαναμπι, και μέσα στη σφαγή των μουσουλμάνων και τη γενική λεηλασία, φώναζε:

«Πού είναι ο Αλλάχ; Πού είναι τα μεγάλα πουλιά να μας ρίξουν πέτρες; Γιατί ο Αλλάχ δεν προστατεύει τον Οίκο Του; Δεν μπορεί; Ή δεν υπάρχει;»

Τα πτώματα των προσκυνητών αφέθηκαν να σαπίσουν στους δρόμους, ενώ μερικά πετάχτηκαν μέσα στο πηγάδι του Ζάμζαμ, που υποτίθεται ότι ξεπήδησε όταν ο μικρός Ισμαήλ σκάλιζε διψασμένος την άμμο με το πόδι του. (Το νερό του θεωρείται από τους μουσουλμάνους ιαματικό παρότι καμιά ανεξάρτητη μελέτη δεν το επιβεβαιώνει και μοιάζει μάλλον με θαλασσινό νερό). Αλλά η λεηλασία δε σταμάτησε εδώ. Ο Τζανάμπι πήρε τη Μαύρη Πέτρα μαζί του στο αλ-Χασα και την έσπασε σε κομμάτια. Μετά εκβίαζε τους Αμπασίδες να του δώσουν ένα μεγάλο ποσό για να την επιστρέψει. Μια Παρασκευή χρόνια αργότερα την πέταξαν δεμένη σε σάκκο μέσα σ’ ένα τζαμί της Κούφα (Ιράκ) με αποτέλεσμα να σπάσει κι άλλο και να γίνει 7 κομμάτια.

Πρέπει να πούμε ότι μερικοί πίστευαν ότι αυτή η επίθεση κατά της Μέκκας θα έφερνε την έλευση του Μαχντί, όπως λένε οι διάφορες ισλαμικές προφητείες. Βέβαια όπως δεν ήρθαν και πουλιά με πέτρες, δεν ήρθε ούτε και ο Μαχντί.

Υ.Γ. Για τους αναγνώστες που ρωτούν για τον Greek Murtad, είναι πολύ καλά στην υγεία του αλλά δεν θα επιστρέψει πριν το Σεπτέμβριο. Όλοι οι αποστάτες είμαστε πολύ καλά και πληθαίνουμε αριθμητικά.

—————————————————-

[1] At the year of the birth of the Prophet Mohammad, a strong Ethiopian Army went towards Makkah (the city of birth of Mohammad) in order to destroy the Holy Home of ALLAH (the place of pilgrim). The Arabs had no power to fight against that very big and strong army. The Arabs left Makka alone. Allah sent flights of Birds and defended His Holy House. Hundreds of birds which had never been seen before flew towards Makkah. Each bird had 3 little stones. These Birds beat the Ethiopian Army. (http://www.streetdirectory.com/travel_guide/153821/religion/the_birds_in_bible_and_quran.html)

The Empire of the Mahdi: The Rise of the Fatimids (Handbook of Oriental Studies/Handbuch Der Orientalistik)

Γάμοι χριστιανών με μουσουλμάνους

Το κείμενο αυτό βασίζεται σε απαντήσεις που είχε δώσει ο GreekMurtadd σε σχετικά ερωτήματα χριστιανών γυναικών που σκέφτονταν να παντρευτούν μουσουλμάνους. Έχει εμπλουτιστεί με μεταφράσεις από τα λινκ που έδωσε και με σχόλια αναγνωστών του ιστολογίου μας. Αργότερα που ο GreekMurtadd θα επιστρέψει, μπορεί να το επεξεργαστεί ξανά.

Εύχομαι να ωφελήσει τους αναγνώστες μας που καταλήγουν σ’ αυτό το ιστολόγιο αναζητώντας στοιχεία για γάμους χριστιανών με μουσουλμάνους.

Chalil loves Jesus – 18 Ιουλίου 2010

—————

Διαδικαστικά στοιχεία για το γάμο μεταξύ χριστιανής και μουσουλμάνου (από εδώ):

(Απευθύνεται σε χριστιανή που σκέφτεται να παντρευτεί μουσουλμάνο.) «Αν ο γάμος γίνει σύμφωνα με τη σαρία μπορείς να κάνεις προγαμιαίο συμφωνητικό, τα πράγματα όμως περιπλέκονται γιατί μπαίνουν στη μέση άλλες λεπτομέρειες. Δεν θα συνιστούσαμε ποτέ σε μη μουσουλμάνα να παντρευτεί μουσουλμάνο σύμφωνα με τη σαρία.
Προγαμιαίο συμφωνητικό μπορεί να γίνει και σε συμβολαιογράφο, όπως κάνουν αρκετά διάσημα πρόσωπα τα τελευταία χρόνια, αλλά από ισλαμικής απόψεως δεν είναι ό,τι πιο έγκυρο.
Σε περίπτωση που παντρευτείτε σύμφωνα με τη σαρία, μπορείς να κρατήσεις το θρήσκευμά σου, τα παιδιά όμως που θα κάνετε πρέπει οπωσδήποτε να ανατραφούν ως μουσουλμάνοι. Το ερώτημα είναι, μπορείς εσύ ενώ πιστεύεις σε ένα άλλο θρήσκευμα να δώσεις στα παιδιά σου ισλαμική ανατροφή; Εσύ θα το κρίνεις αυτό.

Εάν κάνετε προγαμιαίο συμφωνητικό σε συμβολαιογράφο, το προσαρμόζετε στο νόμο της χώρας όπου κατοικείτε. Εάν παντρευτείτε σύμφωνα με τη σαρία με τον όρο να μην πάρει άλλη σύζυγο, τότε σε περίπτωση που θα το κάνει μπορείς είτε να το αποδεχτείς, είτε να κηρύξεις το γάμο άκυρο, επειδή ο σύζυγος αθέτησε το συμφωνητικό.

Αν διατηρήσεις το θρήσκευμά σου, σύμφωνα με τη σαρία δεν γίνεται να τον κληρονομήσεις όταν πεθάνει. Σε περίπτωση που πεθάνεις πρώτα εσύ, σύμφωνα με κάποιους λογίους μπορεί αυτός να κληρονομήσει εσένα, σύμφωνα με άλλους όμως ούτε αυτό γίνεται, βάσει του χαντίθ ότι ούτε οι μουσουλμάνοι κληρονομούν αλλόθρησκούς ούτε οι αλλόθρησκοι μουσουλμάνους. Βέβαια σύμφωνα με τις νομοθεσίες δυτικών χωρών μπορείτε να κληρονομήσετε ο ένας τον άλλο. Οπότε, και πάλι εξαρτάται από το πού θα κατοικείτε όταν συμβεί κάποιος θάνατος: σε ένα κοσμικό κράτος ή σε κράτος που οι νόμοι του βασίζονται στη Σαρία;»

Πώς αντιμετωπίζει ο Χριστιανισμός και το Ισλάμ τέτοιους γάμους (από εδώ):

Από χριστιανικής απόψεως δεν εγκρίνονται οι γάμοι με αλλοδόξους. Ο Παύλος έχει γράψει (B΄ Kορ. 6, 14-17).

“Mην κάνετε αταίριαστους δεσμούς γάμου με απίστους. Γιατί, ποια σχέση μπορεί να έχει η δικαιοσύνη με την ανομία; Ή τι κοινό υπάρχει ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι; Ποια συμφωνία μπορεί να γίνει ανάμεσα στο Xριστό και στο διάβολο; Ή τι έχει να μοιράσει ο πιστός με τον άπιστο; Mπορεί να υπάρχουν στον ίδιο τόπο ο ναός του Θεού – που είστε εσείς – και ο ναός των ειδώλων; Γι’ αυτό, λέει ο Kύριος: Φύγετε μακριά απ’ αυτούς και ξεχωρίστε.»

Ο Παύλος δέχεται να μην εγκαταλείπει ο Χριστιανός ή η Χριστιανή το γαμήλιο σύντροφο, ΟΤΑΝ ο γάμος έχει προηγηθεί της μεταστροφής στον Χριστιανισμό. Δηλ. όταν δεν ήταν χριστιανός όταν τελέστηκε ο γάμος: Α΄Κορ. 7:12-17:

12 Αν κάποιος έχει γυναίκα άπιστη, κι αυτή είναι σύμφωνη να συνοικεί μαζί του, ας μη την αφήνει.
13 Και η γυναίκα που έχει άνδρα άπιστο, κι αυτός είναι σύμφωνος να συνοικεί μαζί της, ας μη τον αφήνει.
14 Επειδή, ο άπιστος άνδρας αγιάστηκε διαμέσου τής γυναίκας• και η γυναίκα η άπιστη αγιάστηκε διαμέσου τού άνδρα• επειδή, διαφορετικά, τα παιδιά σας θα ήσαν ακάθαρτα• τώρα, όμως, είναι άγια.
15 Αλλά, αν ο άπιστος προβαίνει σε χωρισμό, ας χωρίσει. Ο αδελφός ή η αδελφή δεν είναι δουλωμένοι σε τέτοια• ο Θεός, όμως, μας προσκάλεσε σε ειρήνη.
16 Επειδή, τι ξέρεις, γυναίκα, αν πρόκειται να σώσεις τον άνδρα; Ή, τι ξέρεις, άνδρα, αν πρόκειται να σώσεις τη γυναίκα;
17 Αλλά, καθώς ο Θεός μοίρασε σε κάθε έναν, και καθώς ο Κύριος προσκάλεσε κάθε έναν, έτσι ας περπατάει• και έτσι διατάζω σε όλες τις εκκλησίες.”

Στηριγμένοι οι Πατέρες της Eκκλησία μας, όπως ο Mέγας Bασίλειος, σ’ αυτές κυρίως τις δύο αγιογραφικές προτάσεις όρισαν πως ακόμα και ο γάμος με χριστιανούς μη Ορθοδόξους απαγορεύεται, πόσο μάλλον αυτός με αλλοδόξους: «Δεν επιτρέπεται σε ορθόδοξο άνδρα να συνάψει γάμο με αιρετική γυναίκα ή και το αντίθετο» (Mεγ. Bασίλειος, Στ΄ 72). Kανόνες Oικουμενικών Συνόδων κι όχι μόνο, κατηγορηματικά αποφαίνονται: Oι Oρθόδοξοι, κληρικοί και λαϊκοί, δεν θα πρέπει να παντρεύουν τα παιδιά τους με αιρετικούς. «Mη δειν τους της Eκκλησίας αδιαφόρως πρός Γάμου κοινωνίαν συνάπτειν τά εαυτών παιδία αιρετικοίς» (Δ΄ Oικουμ. Σύνοδος κανών 14· Σύνοδος Λαοδικείας Kανόνες 10, 31, 33, 37· ΣT΄ Oικουμ. Σύνοδος Kανών 72 και Σύνοδος Kαρθαγένης Kανών 29). Tελευταία, «κατ’ οικονομίαν», ευλογείται ο γάμος ορθοδόξου με αιρετικό-σχισματικό, αν ο δεύτερος είναι βαφτισμένος χριστιανός και εφ’ όσον η χριστιανική ομολογία στην οποία ανήκει αποδέχεται το Iερό Bάπτισμα ως Mυστήριο. Kατά την έκδοση της άδειας της τέλεσης αυτού του γάμου, μ’ έναν προτεστάντη ή με έναν ρωμαιοκαθολικό λ.χ., ο ορθόδοξος μέλλων ή μέλλουσα σύζυγος, διαβεβαιώνει εγγράφως την Ιερή Μητρόπολη, εκεί όπου θα γίνει ο γάμος, πως τα παιδιά που θα προέλθουν από αυτόν το μικτό γάμο, θα τα μεγαλώσει σύμφωνα με το Oρθόδοξο δόγμα. Kάτι βέβαια που σε καμία περίπτωση δεν ελέγχεται ή δεν πιέζεται ο ορθόδοξος στη συνέχεια να κάνει, και που είναι αδύνατο να πραγματοποιηθεί σε γάμο με μουσουλμάνο γιατί κι αυτός έχει ακριβώς την ίδια δέσμευση: ότι τα παιδιά του θα γίνουν μουσουλμάνοι.
Γιατί όμως αυτή η απαγόρευση εκ μέρους του Χριστιανισμού; Δείτε λίγο εδώ (το κείμενο είναι για τις προγαμιαίες σχέσεις αλλά μας ενδιαφέρει για το θέμα μας):

http://www.oodegr.com/oode/koinwnia/oikogeneia/progamiaies2.htm

Εντός την Εκκλησίας, ο γάμος εντάσσεται στο σχέδιο της σωτηρίας. Ο στόχος, δεν είναι να ΩΦΕΛΗΘΕΙ κάποιος από τις σεξουαλικές χάρες του άλλου. Ούτε να ζήσουν απλώς μαζί “ευτυχισμένοι” δύο άνθρωποι. Ο στόχος του γάμου ως ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ, (ως “μύησης”, για να γίνει κατανοητή η έννοια της λέξης), είναι ΝΑ ΕΝΤΑΧΘΕΙ Ο ΓΑΜΟΣ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΘΕΩΤΙΚΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΤΟΥ ΖΕΥΓΑΡΙΟΥ. Με άλλα λόγια, εκτός από τους δύο, βάζουμε στη ζωή της οικογενείας μας ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΕΟ. Δεν ζούμε ερήμην του Θεού, ούτε τεκνοποιούμε χωρίς Αυτόν. Αλλά “εαυτούς και αλλήλους, και ΠΑΣΑΝ ΤΗΝ ΖΩΗΝ ΗΜΩΝ, Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα”. Λέμε δια της μύησης αυτής στον Θεό: “Θεέ μου, η πορεία μας προς τη Θέωση, στα πλαίσια της Εκκλησίας σου, είναι δεδομένη. Παρακαλούμε, να ευλογήσεις αυτή τη νέα κατάσταση της ζωής μας, ώστε πλέον, όχι ένας, αλλά ΔΥΟ μαζί, ενωμένοι ως ανδρόγυνο, να συνεχίσουμε αυτή την πορεία, που είναι και το κέντρο της ζωής μας, και ο στόχος μας”.
Ο στόχος λοιπόν, ΔΕΝ είναι ούτε η “ευτυχία” των δύο, ούτε “η τεκνοποιία”, ούτε “το σεξ”. Ο στόχος είναι Η ΘΕΩΣΗ. Ο ίδιος στόχος που είχαν οι δύο (υποτίθεται, εφ’ όσον ήταν Χριστιανοί) και πριν! Μόνο που τώρα, ο ίδιος αυτός στόχος, συνεχίζεται συντροφικά, όχι μόνο σε κοινή πορεία ΣΥΖΥΓΩΝ, αλλά ΚΑΙ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΑΔΕΛΦΩΝ!!!”

Κι ερχόμαστε στο πρακτικό του θέματος: Όταν ένα ζευγάρι παντρεύεται, με όποιο γάμο κι αν το κάνει (π.χ. πολιτικό) κάποια στιγμή είναι αναμενόμενο να κάνει παιδιά. Γνώμη μας είναι ότι τα παιδιά πρέπει να έρχονται στον κόσμο μόνο από πραγματική ένωση, όπου οι δυο γονείς τους είναι ΜΙΑ ΨΥΧΗ κι ΕΝΑ ΣΩΜΑ. Είναι δυνατόν αυτό να γίνει σε ένα γάμο μεικτό, όπου άλλα πιστεύει ο ένας κι άλλα ο άλλος και διαφωνούν στο τόσο βασικό θέμα της θρησκείας; Ας πούμε ότι οι γονείς δεν θα προσπαθήσουν να επιβάλουν ο καθένας το δικό του θρήσκευμα στα παιδιά, ή ότι οι δυο τους θα συμφωνήσουν ότι αυτά θα ακολουθήσουν το θρήσκευμα του ενός. Τι γνώμη θα έχουν τα παιδιά για τους γονείς τους και τη θρησκεία; Θα τρέμουν μήπως ο ένας από τους δυο, που δεν δέχεται την “αληθινή θρησκεία” (όποια κι αν πιστεύουν ότι είναι αυτή) θα πάει στην κόλαση; Θα αρχίσουν να τον αντιμετωπίζουν ως “άπιστο”; Ή θα περιφρονήσουν την έννοια της θρησκείας, για να αποφύγουν την εσωτερική σύγκρουση; Εμείς γνωρίζουμε δείγματα από την κάθε περίπτωση και δεν θα ευχόμασταν σε καμιά οικογένεια να γίνει έτσι. Επίσης γνωρίζουμε ότι η χριστιανή γυναίκα μπαίνει σε μια διαδικασία πίεσης να γίνει μουσουλμάνα. Αυτό δεν είναι απαραίτητο να γίνει με βία – αν και αυτό συμβαίνει – αλλά συμβαίνει. Ο κάθε μουσουλμάνος που παντρεύεται χριστιανή είναι υποχρεωμένος να προσπαθήσει να την επηρεάσει ώστε να δεχθεί το Ισλάμ. Το πώς θα το κάνει εξαρτάται από τον χαρακτήρα του, πάντως υπάρχουν σύζυγοι που χρησιμοποιούν ακόμη και τα παιδιά για να εξαναγκάσουν τη γυναίκα τους να αλλαξοπιστήσει.

Μερικοί λένε ότι το γεγονός ότι στους μουσουλμάνους επιτρέπεται να παντρευτούν εκτός από μουσουλμάνες, χριστιανές και Εβραίες συζύγους, αποδεικνύει ότι το Ισλάμ είναι ανεκτικό. Αυτά είναι απλά ανακρίβειες.
Κατ’ αρχήν ο μουσουλμάνος δεσμεύεται από τη Σαρία να μην παντρευτεί ειδωλολάτρισσα ή άθεη/αγνωστικίστρια, παρά μόνο μουσουλμάνα ή χριστιανή ή Εβραία (από το «λαό του βιβλίου»). Αν κάποιος έγινε μουσουλμάνος και η σύζυγός του δεν εμπίπτει στις τρεις αυτές κατηγορίες, οφείλει να τη χωρίσει.  Δείτε εδώ πώς απαντά έγκυρος θεολόγος του σουνιτικού Ισλάμ σε ερώτηση αν μπορεί να παραμείνει σε γάμο με ειδωλολάτρισσα κάποιος που έγινε μουσουλμάνος:

http://www.islam-qa.com/en/ref/9949

Δεν επιτρέπεται ένας μουσουλμάνος να παραμείνει σε συζυγική σχέση με μια γυναίκα που δεν είναι μουσουλμάνα, επειδή ο Αλλάχ λέει (ερμηνεία της έννοιας):

«Και μην παντρεύεστε Αλ Mushrikaat (ειδωλολάτρισσες) μέχρι να πιστέψουν (να λατρέψουν τον Αλλάχ μόνο) [al-Baqarah 2:221]

«Επίσης μην κρατάτε τις άπιστες γυναίκες ως συζύγους» [al-Mumtahanah 60:10]

«Δεν είναι νόμιμες (σύζυγοι) γι’ αυτούς που αρνούνται να πιστέψουν, ούτε αυτοί που αρνούνται να πιστέψουν νόμιμοι (σύζυγοι) γι’ αυτές» [al-Mumtahanah 60:10]

«Ο Ομάρ (ο Αλλάχ ας είναι ευχαριστημένος μαζί του) χώρισε δύο από τις συζύγους του που ήταν ειδωλολάτρισσες όταν αποκαλύφθηκε αυτό το εδάφιο. Ο Ibn Qudaamah αναφέρει στο al-Mughni ότι υπάρχει ijmaa (συναίνεση των λογίων) στο σημείο αυτό. Είπε: «Δεν υπάρχει καμία διαφορά απόψεων μεταξύ των μελετητών ότι οι γυναίκες τους απαγορεύονται (για γάμο).» (Al-Mughni 7 / 503)

Ο Αλλάχ έχει κάνει μια εξαίρεση στην περίπτωση των γυναικών από τους Λαούς του Βιβλίου [τους Εβραίους και τους Χριστιανούς]. Λέει (ερμηνεία της έννοιας):

«(Νόμιμες σε σας για γάμο) είναι αγνές γυναίκες από τους πιστούς και αγνές γυναίκες από αυτούς που είχαν την Αγία Γραφή (Εβραίοι και Χριστιανοί) πριν από τον καιρό σας» [al-Maaa’idah 5:05]

Η λέξη «αγνή» (muhsanaat) σημαίνει ότι δεν συμμετέχει σε zinaa (παράνομες σεξουαλικές σχέσεις).

Καθώς η γυναίκα που αναφέρεται στην ερώτηση δεν είναι μεταξύ των Λαών της Βίβλου, ο μουσουλμάνος σύζυγός της πρέπει να φοβηθεί τον Αλλάχ και την αφήσει, γιατί η σχέση του μαζί της είναι χαράαμ (απαγορευμένη) σύμφωνα με τη Σαρία, και η εμμονή σε αυτή είναι zinaa και είναι χαράαμ. Αν μια γυναίκα γίνει Μουσουλμάνα και ο σύζυγός της είναι άπιστος, ανεξάρτητα αν είναι μεταξύ των Λαών της Βίβλου ή όχι, η σύμβαση γάμου καθίσταται αμέσως άκυρη, από τα αποδεικτικά στοιχεία που προαναφέρθηκαν. Γίνεται απαγορευμένη για τον σύζυγό της επειδή έγινε μουσουλμάνα, και δεν είναι πλέον επιτρεπτή σ’ αυτόν, εκτός αν γίνει μουσουλμάνος κατά τη διάρκεια της iddah της (περίοδο αναμονής μετά το διαζύγιο). Και ο Αλλάχ ξέρει καλύτερα.»

Ενώ λοιπόν στον Χριστιανισμό επιτρέπεται κάποιος που έγινε χριστιανός να συνεχίσει το γάμο του με τον μη χριστιανό σύζυγο, εφόσον κι εκείνος συμφωνεί, στο Ισλάμ αυτό απαγορεύεται. Πού λοιπόν είναι η μεγαλύτερη ανεκτικότητα;

Ας δούμε περισσότερες λεπτομέρειες για τις γυναίκες που θεωρούνται κατάλληλες σύζυγοι για έναν μουσουλμάνο άνδρα:

http://www.jannah.org/sisters/intermarriage.html

Μουσουλμάνος άνδρας και μη μουσουλμάνα γυναίκα:

Γάμος με χριστιανές και Εβραίες: Οι γάμοι μεταξύ μουσουλμάνων ανδρών και ορισμένων μη μουσουλμάνων γυναικών είναι επιτρεπτοί. Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένοι περιορισμοί σε αυτούς τους γάμους, ιδίως όταν συμβαίνουν σε μη μουσουλμανικές χώρες, όπου ο ισλαμικός νόμος και η θρησκεία δεν επικρατούν.

Εδώ μεταφράζω το «fatwaa» του Maulana Muhammad Yousuf Ludhianvi, γνωστού μουσουλμάνου λογίου από το Πακιστάν, σε απάντηση μιας ερώτησης σχετικά με την θέση της Σαρία για γάμους στις ΗΠΑ με μη μουσουλμάνες γυναίκες. Αυτή η ερώτηση τέθηκε από Πακιστανό Μουσουλμάνο που ζει στις ΗΠΑ και εμφανίστηκε στη στήλη του Maulana που δημοσιεύεται κάθε Παρασκευή στην ημερήσια εφημερίδα «Jang». Αυτός ερμηνεύει τον ισλαμικό νόμο ως εξής:

1 – Οι μη μουσουλμάνες γυναίκες, τις οποίες μπορούν να παντρευτούν Μουσουλμάνοι άνδρες, είναι γυναίκες από τη χριστιανική και εβραϊκή θρησκεία που είναι κάτοικοι εθνών «Daar-ul-Islam»(έθνη όπου ο ισλαμικός νόμος υπερισχύει) και που γι’ αυτό ονομάζονται, «Dhi’mmi» (αυτοί που δίνουν φόρο υποτέλειας αντί για ελεημοσύνη σε ένα ισλαμικό κράτος), αλλά ΟΧΙ κάτοικοι του «dar al-kufr» (όπου υπάρχουν οι νόμοι των απίστων ή μη ισλαμικοί κανόνες). Με αυτές τις γυναίκες, ο γάμος επιτρέπεται, αλλά είναι «mukrooh tanzihi.» (Δεν μπορώ να το μεταφράσω σωστά).

2- Με χριστιανές ή εβραίες γυναίκες, που είναι κάτοικοι του «dar a-harb»****, το nikah (το συμβόλαιο του γάμου) θα είναι έγκυρο, αλλά θα είναι μια κατάσταση «mukrooh Tahrimi» (χειρότερη από ό, τι η tanzihi).
Η πράξη η οποία είναι «mukrooh tarhimi» είναι τόσο κοντά στην «χαράαμ» (αυτή που δεν επιτρέπεται καθόλου) που είναι σχεδόν «χαράαμ» και είναι «na’jaiz» δηλαδή όχι νόμιμη. Ο άνδρας που εμπλέκεται θα είναι υπεύθυνος για τη διάπραξη μιας πράξης η οποία είναι τόσο κοντά σε μια κατάσταση «αμαρτίας».

**** Ο Victor Danner περιγράφει το «Dar al-Islam» ως:

Ο οίκος του Ισλάμ, ή ο ισλαμικός κόσμος. Η Ισλαμική κοινότητα, όπου επικρατεί η υποταγή στο Θείο Θέλημα. Σε αντίθεση με το Dar-al-Harb (τη μη ισλαμική κοινότητα).

Να κάνουμε μια μικρή παρέμβαση για να εξηγήσουμε τον όρο Dar al-Harb (στα αραβικά: دار الحرب ), μια που ο αρθρογράφος αποφεύγει να το κάνει. Σημαίνει «οίκος του πολέμου» και σύμφωνα με το εγχειρίδιο της Σαρία «Reliance of the Traveller: The Classic Manual of Islamic Sacred Law Umdat Al-Salik” σελ. 647, οι ισλαμικές αρχές που η γη τους συνορεύει με τέτοιες εχθρικές περιοχές (dar al-harb) υποχρεούνται σε τζιχάντ κατά των εχθρών, διαίρεση των λαφύρων του πολέμου ανάμεσα στους πολεμιστές, και ξεχώρισμα ενός πέμπτου για παραλήπτες «που το αξίζουν».

Συνεχίζουμε με το άρθρο:

3 – Είναι απαραίτητο ότι οι γυναίκες θα πρέπει να ασκούν τη θρησκεία τους κατά τη στιγμή του γάμου και δεν θα είναι πρακτικώς «Mulhid» (άθεες). Ο γάμος με οποιαδήποτε γυναίκα, που δεν πιστεύει στο Θεό και στο μήνυμα του Θεού και δεν εξασκεί καμιά θρησκεία θα είναι άκυρος και σύμφωνα με τη Σαρία (τον ισλαμικό νόμο), ένα τέτοιο ζευγάρι εμπλέκεται σε αμαρτία.

4- Εάν οποιοσδήποτε μουσουλμάνος παντρεύεται μια γυναίκα από τους «Λαούς της Βίβλου», τα παιδιά θεωρούνται από τη Σαρία (ισλαμικό νόμο) ότι είναι μουσουλμάνοι.

Για παράδειγμα, συχνά στο «Dar al-harb» τα παιδιά ακολουθούν τη θρησκεία της μητέρας τους, και μερικές φορές ο γάμος γίνεται με συμφωνίες μεταξύ των ζευγαριών ότι τα μισά από τα παιδιά θα υιοθετήσουν τη θρησκεία της μητέρας και τα άλλα μισά θα ακολουθήσουν τη θρησκεία του πατέρα τους. Εάν ένας Μουσουλμάνος άνδρας συμφωνεί με οποιονδήποτε από αυτούς τους όρους δεχόμενος τα παιδιά να μην ανατραφούν ως μουσουλμάνοι, το άτομο θα πρέπει να θεωρηθεί ως «Murtid» (αυτός που αρνήθηκε το Ισλάμ – αποστάτης), επειδή έχει επιτρέψει να γίνουν «kaafir» (άπιστοι) τα παιδιά του που μπορούσαν να έχουν ανατραφεί στην Ισλαμική θρησκεία. Όποιος πρόθυμα και συνειδητά επιτρέπει / συμφωνεί τα παιδιά του να γίνουν «kaafir» θεωρείται «kaafir.» Είναι έξω από τον Ισλαμικό κύκλο. Αν είχε γάμο με οποιαδήποτε γυναίκα μουσουλμάνα πριν από το γάμο αυτό, η μουσουλμάνα είναι ελεύθερη από αυτόν (γιατί μια μουσουλμάνα δεν μπορεί να παραμείνει παντρεμένη με μη μουσουλμάνο).

5 – Δεδομένου ότι ορισμένοι από τους αφελείς νέους μουσουλμάνους μας, που ζουν στη Δύση, παντρεύονται με χριστιανές γυναίκες στις χώρες τους. Και δεδομένου ότι, συνήθως, τα τοπικά δικαστήρια επιτρέπουν στις γυναίκες να πάρουν την επιμέλεια των παιδιών και το διαζύγιο κανονίζεται υπέρ τους, οι νέοι μας είναι «khusar al-duniyaa wal’-aakhiraah», που σημαίνει περιπλανώμενοι ή χαμένοι σε αυτόν τον κόσμο και στον μετά θάνατον. Δεδομένου ότι, σύμφωνα με τη Σαρία, το «al-maa’roof ka’almashrrot», που σημαίνει όποια πρακτική είναι επικρατούσα ή κοινή στην κοινωνία, είναι αποδεκτή σε ένα συμβόλαιο γάμου.

Αυτό σημαίνει ότι ένας άνδρας μουσουλμάνος, με το γάμο υπό αυτές τις συνθήκες σε αυτές τις χώρες, συμφωνεί εν γνώσει του ότι η γυναίκα μπορεί, σε περίπτωση διαζυγίου, να πάρει την επιμέλεια των παιδιών και είναι ελεύθερη να τα μεγαλώσει αργότερα όπως η ίδια θέλει.

6 – Για όλους τους προαναφερθέντες λόγους, σε μη μουσουλμανικές χώρες, δεν επιτρέπεται σε μουσουλμάνους νέους να παντρευτούν χριστιανές γυναίκες. Για το λόγο # 3 (γυναίκα που δεν ασκεί μια θρησκεία), ο γάμος δεν είναι καν έγκυρος. Δεδομένου ότι ο λόγος # 4, οδηγεί σε «απιστία» και αυτός καθίσταται «αποστάτης», ο γάμος με κάθε γυναίκα μουσουλμάνα γίνεται άκυρος. Ο λόγος # 5 δεν υφίσταται, αν οι τοπικοί νόμοι δεν χορηγούν συνήθως την επιμέλεια στη γυναίκα ή αν ο μουσουλμάνος άνδρας δεν έχει συμφωνήσει σε κανένα «kufriaah» όρο (όπως η αποδοχή κάποια τα παιδιά να ανατραφούν ως μη μουσουλμάνοι).

«*******/

Όπως είναι σαφές, η θέση του Maulana Yousuf είναι εξαιρετικά αυστηρή όσον αφορά το θέμα του γάμου με μη μουσουλμάνες γυναίκες στη Δύση. Αλλά έτσι έχει η σοβαρότητα των καταστάσεων αυτών. Ένας λόγιος στο σχολείο hifz του Dar ul-Noor και του τζαμιού Al-Farooq Masjid στην Ατλάντα, ο Δρ Abdul Ghaffar, συνιστά ότι, εάν ένας μουσουλμάνος είναι ήδη παντρεμένος με μια μη μουσουλμάνα, θα πρέπει να παραμείνει παντρεμένος μαζί της. Θα πρέπει να είναι καλος και θερμός μαζί της και να τη διευκολύνει να κατανοήσει το πραγματικό Ισλάμ. Αυτός θα πρέπει να αντικατοπτρίζει το Ισλάμ στο χαρακτήρα του και να την ενθαρρύνει να γίνει Μουσουλμάνα οικειοθελώς πριν να γεννηθούν παιδιά σ’ ένα τέτοιο γάμο. Εκείνη την εποχή, ανακάλυψα ότι το τζαμί Al-Farooq δεν έχει πραγματοποιήσει ακόμα ΚΑΝΕΝΑ διαθρησκευτικό γάμο.

Η καλύτερη επιλογή υπό αυτές τις συνθήκες είναι να παρουσιάσουμε στη γυναίκα το Ισλάμ και την περιμένουμε να αποδεχτεί το Ισλάμ πριν το γάμο. Η επιβολή οποιωνδήποτε αυστηρών προϋποθέσεων αποδοχής του Ισλάμ πριν από το γάμο ΔΕΝ θα κάνει κανένα καλό. Διότι, αν μια γυναίκα είναι διατεθειμένη να δεχθεί το Ισλάμ απλώς για να παντρευτεί έναν μουσουλμάνο άνδρα που της αρέσει, το πιο πιθανό είναι να εγκαταλείψει το Ισλάμ, αν ο γάμος καταλήξει σε διαζύγιο ή ακόμη και αν ο γάμος γίνει δυσάρεστος γι’ αυτήν.

Θα πρέπει να επιθυμητό μια γυναίκα να δέχεται το Ισλάμ αποκλειστικά και μόνο για το λόγο ότι της αρέσει το Ισλάμ. Οποιαδήποτε αποδοχή του Ισλάμ με πίεση δεν είναι πιθανό να είναι μόνιμη ούτε είναι ιδιαίτερα κατάλληλη για έναν ευτυχισμένο γάμο.

Εάν η γυναίκα δεν είναι μουσουλμάνα από δική της επιλογή, στη συνέχεια, σε περίπτωση διαζυγίου, μπορεί να φύγει από το Ισλάμ και να είναι ελεύθερη να κάνει σχέση και να παντρευτεί μη μουσουλμάνο.

Η νέα οικογένειά της μπορεί εντέλει να αποφασίσει με ποιον τρόπο θα αναθρέψει τα παιδιά του μουσουλμάνου άνδρα. Η κατάσταση αυτή δεν θα πρέπει ποτέ να είναι αποδεκτή από κανέναν άνδρα μουσουλμάνο.

ΓΑΜΟΣ ΜΕ KUFFAR (ΑΠΙΣΤΟΥΣ):

Γάμοι μεταξύ Μουσουλμάνων και άθεων δεν είναι καθόλου ανεκτοί. Στις περιπτώσεις αυτές, ο άνδρας ή η γυναίκα θα πρέπει να αποδεχθεί το Ισλάμ πριν εισέλθει σε γάμο που διέπεται από το νόμο της Σαρία.»
…

ΓΑΜΟΣ ΜΕ ΕΒΡΑΙΑ: Σύμφωνα με τους Εβραίους, μια Εβραία μητέρα γεννά Εβραίο. Όπως λέει ένας από τους φίλους μου, το θέμα αυτό έχει προκαλέσει προβλήματα ειδικά στο Ισραήλ, όπου μια γυναίκα που παντρεύτηκε μουσουλμάνο νουθετήθηκε από τους Εβραίους και τελικά δέχτηκε το Ισλάμ για να αποφύγει την πίεση στην οικογένειά της. Όλοι οι κανόνες που ισχύουν για τις χριστιανές γυναίκες, ισχύουν και εδώ.»

Ένας αναγνώστης του ιστολογίου μας έχει κάνει το εξής σχόλιο
(εδώ):

«Ξέρεις ποια είναι η πλάκα με το Ισλάμ, θεωρούν πως είναι εντάξει να πάρεις (“ορθόδοξη”, δηλαδή του χασεδιτικού, κτλ κλάδου όχι όμως καινούριων) Ιουδαία σύζυγο (δες, προστατευόμενοι της Βίβλου). Εδώ είναι και η πλάκα. Ο λόγος γι’ αυτό προσάπτεται στο γεγονός της ανατροφής των τέκνων, καθώς θα μάθουν να σέβονται τους προφήτες. Άρα και τον Γιεσούα/Ισά. Αλήθεια; Πως μπορεί μία να είναι Ιουδαία και να θεωρεί τον Ιησού (όπως και τον Μπαρ Κοχμπά, κ.α.) προφήτη; Η άρνηση του Ιησού ως προφήτη ή θεού είναι βασικός πυλώνας του Ιουδαισμού. Αν θεωρείς τον Ισά προφήτη δε θεωρείσαι Ιουδαία, τέλος. Ένα καλό τεκμήριο για να βάλει σε σκέψη μερικούς μουσουλμάνους, για την ορθότητα των γραπτών τους.»

Όπως είδαμε και στο κείμενο από το δεύτερο λινκ, τη χριστιανή και την Εβραία ο μουσουλμάνος τις παντρεύεται υπό τον όρο ότι η μήτρα τους θα παράγει μουσουλμάνους για την ενδυνάμωση του Ισλάμ: θα κρατήσουν τη θρησκεία τους ιδιωτική τους υπόθεση και δεν θα προσπαθήσουν να τη διδάξουν στα παιδιά τους. Ορίστε τι ωραία που αναφέρεται ο ιμάμης εδώ στη “σοφία της Σαρία” που επιτρέπει στον μουσουλμάνο άνδρα να παντρεύεται μη μουσουλμάνα γυναίκα:

http://askimam.org/fatwa/fatwa.php?askid=172ecff9098aa6d9d31dbfd4e7bea063
Ένα σοφό πράγμα στη Σαρία που επιτρέπει σε έναν μουσουλμάνο άνδρα να παντρευτεί μια χριστιανή γυναίκα αλλά δεν επιτρέπει το αντίθετο, είναι το ότι ο άνδρας είναι υπεύθυνος για τις υποθέσεις του σπιτιού. Είναι σε θέση να ελέγχει ό,τι συμβαίνει κάτω από τη στέγη του. Όσο για τη γυναίκα, αυτή είναι συναισθηματικά αδύναμη και δεν έχει ισχυρό έλεγχο στις υποθέσεις του σπιτιού.[1]

Σε περίπτωση που η χριστιανή σύζυγος ενός μουσουλμάνου θέλει να αναθρέψει τα παιδιά χριστιανικά, ο μουσουλμάνος οφείλει να τη χωρίσει και να πάρει τα παιδιά. Δείτε εδώ:

http://www.zawaj.com/askbilqis/converted-to-islam-but-wife-is-christian/ «Όμως η σύζυγός σου είναι ενεργά εχθρική προς το Ισλάμ και βρίσκεται σταθερά σε άλλο μονοπάτι. Επιπλέον, βλάπτει την προσπάθειά σου να μορφώσεις την κόρη σου στο Ισλάμ. Αυτό είναι κρίσιμης σημασίας, επειδή η κόρη σου είναι στην τέλεια ηλικία για να της μιλήσεις για τον Αλλάχ, να της διδάξεις ισλαμική προσευχή, να την πας στο τζαμί, κτλ. Η συμβουλή μου είναι να χωρίσεις τη γυναίκα σου και να ζητήσεις την από κοινού επιμέλεια του παιδιού σου. Αν καταλήξεις να έχεις το παιδί για ορισμένο χρόνο, θα μπορείς τουλάχιστον να της μάθεις το Ισλάμ κατά το χρόνο που θα είναι μαζί σου.

Επιπλέον, μπορείς ν’ αρχίσεις να ψάχνεις για μια καλή μουσουλμάνα σύζυγο που θα είναι έτοιμη να χτίσει μαζί σου μια νέα οικογένεια βασισμένη στο να λατρεύετε μαζί τον Αλλάχ μόνο, και να αγωνίζεστε μαζί για πίστη και δικαιοσύνη και φόβο Θεού. Κάποια που να αναπτύσσεται μαζί σου στη θρησκεία και τρόπο ζωής, να κάνει μαζί σου την πρωινή προσευχή, να σε θαυμάζει (όπως θα τη θαυμάζεις κι εσύ), και να δίνει καλό παράδειγμα στα παιδιά σου. Είμαι σίγουρη ότι θα βρεις μεγάλη παρηγοριά κι ευτυχία σ’ αυτό,  αν είναι θέλημα του Αλλάχ.[2]

Ας δούμε και τι καταθέτει μια αναγνώστρια του ιστολογίου που γνωρίζει πώς έχει η κατάσταση στην Ελλάδα με τους γάμους μεταξύ μουσουλμάνων ανδρών και Ελληνίδων γυναικών (από εδώ):

«Πριν από λίγο καιρό που μίλησα με έναν σεΐχη παρόντων κι άλλων μουσουλμάνων που είναι παντρεμένοι με Ελληνίδες, μου είπαν όλοι με μια φωνή, οτι ο γάμος τους με τις Ελληνίδες έχει πάρα πολλά προβλήματα και επίσης προβληματίζονται πολύ για τα παιδιά τους που μεγαλώνουν εδώ και πολλοί απο αυτούς επιθυμούν να επιστρέψουν στις πατρίδες τους με τα παιδιά τους, ώστε να τα μεγαλώσουν σωστά (κατά αυτούς), με ή χωρίς τις εδώ συζύγους τους…»

Αν ο λόγος που το Ισλάμ επιτρέπει να παντρεύονται οι μουσουλμάνοι μη-μουσουλμάνες είναι τάχα η ανεκτικότητα, γιατί η μουσουλμάνα απαγορεύεται να παντρευτεί άντρα άλλου θρησκεύματος αλλά πρέπει οπωσδήποτε να πάρει μουσουλμάνο; Αν κάποιος ρωτήσει, πιθανώς θα του πουν κάποια προπαγανδιστική σαχλαμάρα ότι ο μη μουσουλμάνος «δεν τιμά όλους τους προφήτες» γι’ αυτό. ΟΥΤΕ και η Εβραία σύζυγος «τιμά όλους τους προφήτες» όπως εύστοχα παρατήρησε ο αναγνώστης μας. Τότε λοιπόν γιατί εκείνη είναι κατάλληλη για σύζυγος μουσουλμάνου ενώ ένας μη μουσουλμάνος δεν είναι κατάλληλος για σύζυγος μουσουλμάνας;

Ο πραγματικός λόγος είναι αυτός που είπε ο Μουχάμμαντ: ότι το Ισλάμ δεν μπορεί να υποταχθεί, αλλά μόνο να κυριαρχήσει, κι επειδή ο άνδρας θεωρείται αρχηγός της οικογένειας στον οποίο η γυναίκα είναι υποταγμένη, η γυναίκα-φορέας του Ισλάμ δεν είναι δυνατόν να υποταχθεί σε «άπιστο». Ενώ ο αρχηγός μουσουλμάνος άνδρας, μπορεί να έχει μη μουσουλμάνες συζύγους στην εξουσία του αφού αυτός είναι το αφεντικό που κυριαρχεί πάνω τους, κι εκείνες είναι υποδεέστερες και με περιορισμένη εξουσία ακόμη και μέσα στο σπίτι. Γι’ αυτόν το λόγο, αν ο άντρας μουσουλμάνος αλλάξει θρησκεία δεν επιτρέπεται στο Ισλάμ η μουσουλμάνα σύζυγος να μείνει μαζί του. Πρέπει να τον αφήσει και να πάρει τα παιδιά, για να τα μεγαλώσει ισλαμικά. Οπότε τα περί δήθεν μεγαλύτερης «ανεκτικότητας» του Ισλάμ από τον Χριστιανισμό είναι ψέματα.

Δείτε τις λεπτομέρειες από το λινκ που έχουμε δώσει πιο πάνω:

«Μουσουλμάνα γυναίκα και μη μουσουλμάνος άνδρας:

….. ….. Και να μην δώσετε (τις κόρες σας) για γάμο σε Al-Mushrikun μέχρι να πιστέψουν στον Αλλάχ μόνο και αληθώς ένας σκλάβος που πιστεύει είναι καλύτερος από το έναν (ελεύθερο) Mushrik, έστω και αν σας ευχαριστεί ….[ 2:221] **

**Al-Mushrikun=> παγανιστές, ειδωλολάτρες, πολυθεϊστές και δύσπιστοι ως προς την Μοναδικότητα του Αλλάχ και τον αγγελιοφόρο Του Προφήτη Μωάμεθ, ειρήνη και ευλογία του Αλλάχ σ’ αυτόν.

Το Ισλάμ θεωρεί ότι ο σύζυγος είναι η κεφαλή της οικογένειας και ως εκ τούτου επιτάσσει ότι η μουσουλμάνα δεν μπορεί να παντρευτεί ένα μη μουσουλμάνο επειδή θα είναι υπό την εξουσία ενός μη μουσουλμάνου συζύγου. Μπορεί να την εμποδίζει από την εκτέλεση των θρησκευτικών καθηκόντων της είτε πιέζοντάς την είτε κακοποιώντας την σωματικά.»

Ας κάνουμε εδώ μια παρένθεση για να αναρωτηθούμε, ΓΙΑΤΙ ο μουσουλμάνος αρθρογράφος φαντάζεται ότι ένας μη μουσουλμάνος θα κάνει τέτοια πράγματα στη μουσουλμάνα σύζυγό του; Πολύ απλά επειδή ένας μουσουλμάνος σύζυγος ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ να φέρεται έτσι στη σύζυγό του. Η μουσουλμάνα ΔΕΝ μπορεί να νηστέψει χωρίς τη συγκατάθεση του άντρα της και παρά τις γενικόλογες συμβουλές για ευγενική μεταχείριση της συζύγου, ένας μουσουλμάνος άντρας μπορεί να δέρνει τη γυναίκα του χωρίς να του ζητά το λόγο κανείς:

«Sunaan Abu Dawud, Βιβλίο 11, Αρ. 2142: Διηγήθηκε ο Umar ibn al-Khattab: Ο προφήτης (ειρήνη σ’ αυτόν) είπε: ένας άνδρας δεν θα ερωτηθεί για το λόγο που χτυπά τη σύζυγό του.[3]»

Ας δούμε τη συνέχεια του κειμένου:

«Αλλά δεν είναι αυτός ο μόνος λόγος για την επιβολή του περιορισμού. Η κατάσταση μετά θεωρείται πολύ επιζήμια για τη γυναίκα που εφαρμόζει το Ισλάμ και ακόμη χειρότερα για τα παιδιά σε αυτούς τους γάμους.

ΔΕΝ αναφέρονται όροι υπό τους οποίους επιτρέπεται σε μια μουσουλμάνα να παντρευτεί μη μουσουλμάνο σύζυγο ή να παραμείνει παντρεμένη με μη μουσουλμάνο αφότου αυτή δέχτηκε το Ισλάμ. Ως εκ τούτου, ακόμη και αν έχει την ελευθερία να εξασκεί το Ισλάμ μετά τον γάμο, δεν της επιτρέπεται να εισέλθει σε διαθρησκευτικό γάμο.»

Δείτε εδώ πώς συμβουλεύουν μια μουσουλμάνα που θέλει να παντρευτεί καθολικό, ο οποίος μάλιστα θα την άφηνε να κάνει τα παιδιά της μουσουλμάνους:

http://www.zawaj.com/askbilqis/i-want-a-christian-husband-to-let-me-raise-my-children-as-muslims/
Αδελφή, γιατί σκέφτεσαι να παντρευτείς κάποιον μη-μουσουλμάνο; Αν είχες πάθος με την πίστη σου, σίγουρα θα ήθελες έναν σύζυγο που μοιράζεται τα ίδια πιστεύω και τρόπο ζωής μ’ εσένα. Ίσως να περνάς φάση που η πίστη σου δεν είναι ισχυρή; …
Ο γάμος δεν μπορεί να βασιστεί απλώς σε ρομαντισμό, “αγάπη” και πάθος. Ένας πραγματικά σταθερός γάμος πρέπει να βασίζεται σε κοινές αξίες και πεποιθήσεις. Δεν είναι ότι σ’ αυτόν αρέσει το ποδόσφαιρο και σ’ εσένα το ράγκμπυ. Αυτός λέει ότι ο Θεός είναι τρεις κι εσύ λες ότι ο Θεός είναι ένας. Αυτό είναι αγεφύρωτο χάσμα και κινδυνεύεις να χάσεις το Ισλάμ σου αν μείνεις μαζί του. Είτε θα τον παντρευτείς και θα εγκαταλείψεις το Ισλάμ, είτε αυτή η πίεση θα σε καταβάλει και δεν θα μπορέσεις να μείνεις μαζί του αν παραμείνει χριστιανός. Τελικά, μόνο δυστυχία θα υπάρχει σ’ έναν τέτοιο γάμο.[4]

Γιατί δεν λένε τα ίδια σε έναν μουσουλμάνο που σκέφτεται να παντρευτεί χριστιανή, και η μόνη ένσταση είναι αν αυτό γίνει σε ένα μη ισλαμικό κράτος οπότε ο μουσουλμάνος δεν θα μπορεί να έχει τη χριστιανή (ή Εβραία) του χεριού του; Γιατί σκέφτονται αυτά που λένε και στη μουσουλμάνα που θέλει να παντρευτεί χριστιανό: Ότι η χριστιανή, είτε θα χάσει το Χριστιανισμό της αν μείνει με τον μουσουλμάνο σύζυγο, είτε θα αναγκαστεί να τον χωρίσει όμως τα παιδιά τους θα τα κρατήσει εκείνος και θα τα κάνει μουσουλμάνους. (Εκεί εξάλλου όπως είδαμε, είναι και η βασική ένσταση για τους γάμους με μη μουσουλμάνες σε μη ισλαμικές χώρες: ότι εκεί το δικαστήριο δίνει και στη μητέρα την επιμέλεια των παιδιών και το δικαίωμα να τα αναθρέψει με όποια θρησκεία θέλει.) Οπότε σε κάθε περίπτωση το Ισλάμ θα βγει κερδισμένο από το γάμο του μουσουλμάνου με την “άπιστη”, αν ο γάμος γίνει σύμφωνα με τη σαρία και σε ισλαμική χώρα.

Μια αναγνώστρια του ιστολογίου μας είχε επισημάνει σε χριστιανή που είχε αγαπήσει μουσουλμάνο και προσπαθούσε να τον κάνει χριστιανό τα εξής (από εδώ):

«Αν όντως είσαι τόσο συνδεδεμένη με τον Χριστιανισμό θα σου εισηγόμουνα να παντρευτείς ένα χριστιανό διότι σκέψου πως ο σύζυγος αυτός/ ο πατέρας των παιδιών σου/ το άλλο σου μισό αν πάθεις κάτι (Θεός φυλάξοι) θα αναλάβει αυτός την ανατρφή των παιδιών σου και αν δεν ξέρει καν να βάζει το σταυρό του και για σένα είναι σημαντικός ο θρησκευτικός παράγοντας, τότε μάλλον πρέπει να το ξανασκεφτείς και να σκεφτείς πιο λογικά για αποφυγή μελλοντικών προβλημάτων και εκπλήξεων».

Ο Greek Murtadd παλιότερα απάντησε σε προσωπικό μήνυμα μιας χριστιανής που είχε ήδη σχέση με μουσουλμάνο και ήθελε να τον παντρευτεί επισημαίνοντας τα παρακάτω:

Η πείρα δυστυχώς δείχνει ότι οι μουσουλμάνοι συχνά υποκρίνονται θρησκευτικές μεταβολές για να επιτύχουν αυτό που επιθυμούν και μετά αλλάζουν δραματικά. Επίσης, ότι γενικά οι άνθρωποι πριν παντρευτούν εμφανίζονται με το καλό τους πρόσωπο, και μετά όταν δέσουν το γάιδαρό τους παρουσιάζονται όπως είναι. Μετά το γάμο κανείς, χριστιανός ή μουσουλμάνος (απ’ όσο ξέρουμε) δεν έγινε καλύτερος. Πολλοί όμως έγιναν χειρότεροι, ή αποκαλύφθηκε ότι ήταν χειρότεροι. Οπότε κατά πάσα πιθανότητα το «καλό» πρόσωπο είναι αυτό που βλέπεις τώρα. Σου κάνει το πρόσωπο αυτό; Μπορείς να ζήσεις τη ζωή σου με αυτό; Να το κάνεις πατέρα των παιδιών σου και να δικαιολογείς τη στάση του σε αυτά; Εσύ αποφασίζεις. Και από τη στιγμή που ξέρεις ότι ο μουσουλμάνος δικαιούται να λέει ψέματα και να υποκρίνεται μεταστροφή, να πάρει μέχρι 4 γυναίκες, ακόμα και να έχει μερικές κρυφά από τις άλλες σε άλλη χώρα (το έχουμε δει αυτό…) και παράλληλα είναι υποχρεωμένος να κάνει τα παιδιά του μουσουλμάνους, δεν έχεις καμία δικαιολογία ότι δεν τα ήξερες αν αργότερα συμβεί το χ ή ψ δραματικό γεγονός.

Ένα απόφθεγμα λέει «με το γάμο οι δύο γίνονται ένας. Το θέμα είναι ΠΟΙΟΣ από τους δύο είναι αυτός ο ένας». Όποιος και να είναι, δηλαδή όποιος κι αν επηρεάσει περισσότερο τον άλλο φέρνοντάς τον στα δικά του νερά, δεν είναι δείγμα υγείας αυτό. Οι άνθρωποι πρέπει από την αρχή να ταιριάζουν για να έρθουν σε κοινωνία γάμου, όχι να ζουν μια ζωή γεμάτη συγκρούσεις και αμοιβαίες πιέσεις. Σίγουρα ο Θεός όταν έδωσε ευλογία για το γάμο, δεν θα είχε κατά νου ανθρώπους που θα πολεμούν για να εξουσιάσει ο ένας τον άλλο, και παιδιά που θα βλέπουν τους γονείς τους στα δυο άκρα και θα διχάζονται εσωτερικά. Η βάση της οικογένειας είναι οι ενωμένοι γονείς, κι ακόμα και οι ενωμένοι συγγενείς – γιατί έχουν τον τρόπο τους αυτοί να δυναμιτίζουν τα ζευγάρια. Είναι ωραίο πράγμα και καλό για τα παιδιά, η μια πεθερά να κοιτά τη νύφη υποτιμητικά επειδή «είναι άπιστη» κι η άλλη να θεωρεί το γαμπρό της ακάθαρτο, και ο καθένας να προσπαθεί να επηρεάσει τα εγγόνια προς τη δική του θρησκεία;

Η σεξουαλική ορμή είναι ένα από τα πράγματα που μας επηρεάζουν πολύ στη ζωή μας, και συχνά οι πιο αταίριαστες σχέσεις είναι και οι πιο παθιασμένες. Είναι καλό για μας να μπορούμε να τη βάζουμε στην άκρη αυτή την ορμή. Εξάλλου η θρησκεία μας είναι ασκητική, που μας ζητά να υποτάσσουμε τα πάθη μας όσο μπορεί ο καθένας, και η παρθενία πριν το γάμο δεν συνιστάται για λόγους κοινωνικούς, αλλά πνευματικούς. Προς Θεού, δεν λέω να μισούμε το σώμα μας, να φοβόμαστε το σεξ και να ψάχνουμε να παντρευτούμε άτομα που δεν μας συγκινούν ερωτικά… Αλλά κακά τα ψέματα, το σεξ πρέπει να έρχεται τελευταίο, όταν ταιριάξουν όλα τα υπόλοιπα, και όταν τα υπόλοιπα δεν ταιριάζουν να μην προχωράμε σ’ αυτό όσο κι αν το θέλουμε. (Το τέλειο είναι να έρχεται μετά την ευλογία του Θεού, αλλά δύσκολα οι άνθρωποι το καταφέρνουμε). Σε αντίθετη περίπτωση, όταν αρχίζουμε την ένωση  από το τέλος, το πάθος δεν μας αφήνει να σκεφτούμε καθαρά πριν πάρουμε την απόφαση για γάμο. Ο εθισμός στην ερωτική σχέση με ένα πρόσωπο είναι κάπως σαν ναρκομανία. Και το λέω εκ πείρας αυτό.

Ίσως είναι χρήσιμο για κάθε χριστιανή που θέλει να παντρευτεί μουσουλμάνο να διαβάσει ξανά τις συμβουλές που δίνουν οι μουσουλμάνοι στη μουσουλμάνα που θέλει να παντρευτεί χριστιανό, αντικαθιστώντας τις λέξεις σαν να συμβούλευαν χριστιανοί μια χριστιανή που θέλει να παντρευτεί μουσουλμάνο:

«Αδελφή, γιατί σκέφτεσαι να παντρευτείς κάποιον μη-χριστιανό; Αν είχες πάθος με την πίστη σου, σίγουρα θα ήθελες έναν σύζυγο που μοιράζεται τα ίδια πιστεύω και τρόπο ζωής μ’ εσένα. Ίσως να περνάς φάση που η πίστη σου δεν είναι ισχυρή;
…
Ο γάμος δεν μπορεί να βασιστεί απλώς σε ρομαντισμό, “αγάπη” και πάθος. Ένας πραγματικά σταθερός γάμος πρέπει να βασίζεται σε κοινές αξίες και πεποιθήσεις. Δεν είναι ότι σ’ αυτόν αρέσει το ποδόσφαιρο και σ’ εσένα το ράγκμπυ. Αυτός λέει ότι ο Θεός είναι ένας και μοναδικός, κι εσύ λες ότι ο Θεός είναι ένας και τριαδικός. Αυτό είναι αγεφύρωτο χάσμα και κινδυνεύεις να χάσεις τη χριστιανική σου πίστη αν μείνεις μαζί του. Είτε θα τον παντρευτείς και θα εγκαταλείψεις το Χριστιανισμό, είτε αυτή η πίεση θα σε καταβάλει και δεν θα μπορέσεις να μείνεις μαζί του αν παραμείνει μουσουλμάνος. Τελικά, μόνο δυστυχία θα υπάρχει σ’ έναν τέτοιο γάμο.»

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ GREEK MURTAD – 04/03/2018: Δεχόμαστε διάφορα μηνύματα με ερωτήσεις για νομικές πτυχές του διαζυγίου σε ισλαμικές χώρες. Δυστυχώς, ο χρόνος δεν επαρκεί για να απαντάμε σε όλα. Μέχρι να ασχοληθούμε με το θέμα του διαζυγίου σε ειδικό άρθρο, συνιστούμε όποιον και όποια ενδιαφέρεται να ανατρέξει στην διπλωματική εργασία της Νικολέττας Τζιανουδάκη με θέμα «O ΓΑΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΣΤΟ ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ. ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΝΑΚΥΠΤΟΥΝ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΑΞΗΣ» εδώ http://ikee.lib.auth.gr/record/112371/files/%CE%A4%CE%96%CE%99%CE%91%CE%9D%CE%9F%CE%A5%CE%94%CE%91%CE%9A%CE%97.pdf

---

[1] One of the wisdoms of Shariah permitting a Muslim man to marry a Christian woman but not vice versa is that a man is in charge of the household affairs. He is able to control what takes place under his roof. As for a woman, she is emotionally weak and does not have a strong authority in the household affairs. (http://askimam.org/fatwa/fatwa.php?askid=172ecff9098aa6d9d31dbfd4e7bea063)

[2] But your wife is actively hostile to Islam and is firmly set on another path. Furthermore, she is damaging your attempt to educate your daughter in Islam. This is crucial, because your daughter is at the perfect age for you to begin talking to her about Allah, teaching her salat, taking her to the masjid, etc.

My advice is to divorce your wife and seek joint custody of your child. If you end up having the child part time, then you can at least teach her about Islam during the time she’s with you.

Furthermore, you can begin looking for a good Muslim wife who will be ready to build a new family with you based on worshiping Allah together, and striving together for imaan and taqwa. Someone who will grow with you in deen, pray Fajr with you, admire you (as you admire her), and set a good example for your children. I am sure that you will find great comfort and happiness in that, Insha’Allah. (http://www.zawaj.com/askbilqis/converted-to-islam-but-wife-is-christian/)

[3] Sunaan Abu Dawud Book 11, Number 2142: Narrated Umar ibn al-Khattab: The Prophet (peace_be_upon_him) said: A man will not be asked as to why he beat his wife.

[4] Sister, why are you considering marrying a non-Muslim? If you were passionate about your deen, surely you would want a husband who shares the same beliefs and way of life as yourself. Maybe you are going through a phase of low eemaan? …
Marriage cannot just be based on romance, “love”, and passion. A true stable marriage must be based on shared values and beliefs. It’s not just that he likes soccer and you like rugby; he says God is three and you say God is one. This is an unbridgeable gulf and you are in danger of losing your Islam if you stay with him. You will either marry and abandon Islam, or the stress of this will get to you over time and you will not be able to stay with him if he remains a Christian. Ultimately, there will be only unhappiness in a marriage like this. (http://www.zawaj.com/askbilqis/i-want-a-christian-husband-to-let-me-raise-my-children-as-muslims/)