«Αγοράστε αιχμάλωτες πολέμου για να σωθείτε από τη μοιχεία»…

Για τη σκλαβιά και τις σκλάβες του σεξ έχουμε γράψει αρκετές φορές. Υπάρχουν κάποιοι που τολμούν χωρίς ίχνος ντροπής να αμφισβητούν αυτή την πραγματικότητα, για λόγους που οι ίδιοι ξέρουν. Ας δούμε όμως τι είπε το 2011 μια πρώην υποψήφια βουλευτής -ή αν προτιμάτε, βουλεύτρια του Κουβέιτ, η οποία είναι νυν και όχι πρώην μουσουλμάνα και συμβουλεύτηκε διάφορους μουσουλμάνους νομοδιδασκάλους, κάποιους από αυτούς στη Μέκκα.

Όσοι γνωρίζουν ποιο είναι το Ισλάμ, δεν εξεπλάγησαν καθόλου από τα λεγόμενα της Salwa al Mutairi. Η γυναίκα δεν λέει ψέματα ότι όλα αυτά είναι «σύμφωνα με τη Σαρία»… Κάποιοι που επίσης γνωρίζουν το Ισλάμ αλλά δεν θέλουν να το μάθουν και οι άλλοι, έσπευσαν να την καταδικάσουν και να πουν ότι «εξέφρασε τις προσωπικές της απόψεις», ότι «είναι γραφική» και τα γνωστά παραπλανητικά. Βέβαια αν αύριο το Ισλάμ κυριαρχούσε παντού, κάποιοι από αυτούς θα έτρεχαν πρώτοι να αγοράσουν αιχμάλωτες πολέμου… Ευτυχώς δεν θα δούμε ποτέ κάτι τέτοιο, αφού το Ισλάμ δεν πρόκειται να κυριαρχήσει παντού.

Όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το Κουβέιτ – και ασφαλώς, και οι άλλες ισλαμικές χώρες – έχει «πολλούς ευσεβείς εμπόρους που ενδιαφέρονται γι’ αυτό το είδος εμπορίου». Γι’ αυτό οι «μαχητές» του «χαλιφάτου» πουλάνε Γεζίντι και άλλες δύστυχες γυναίκες σαν τα ζώα σε σκλαβοπάζαρα στην Τουρκία.

Ας δούμε όμως τι έχουν να πουν και κάποιες γυναίκες που «δεν πέθαναν από την πείνα» επειδή τις αγόρασαν μουσουλμάνοι και τις έσωσαν…

Για όποιον θέλει να εντρυφήσει περισσότερο στο θέμα μέσα από τις πηγές του Ισλάμ, υπάρχουν τα άρθρα:

Ο Μουχάμμαντ απέτρεπε τους βιασμούς κρατουμένων γυναικών;

Βιάστε χωρίς ενοχές… σαν να τρώτε ψάρια

Ισλάμ, δουλεία και επίδοξοι αναμορφωτές

Περισσότερα για το Ισλάμ, τη δουλεία και τις παλλακίδες

Χριστιανισμός, Ισλάμ και δουλεία

Ισλάμ και δουλεία

Το σχέδιο του Ισλάμ για κυριαρχία στον κόσμο και οι πρόσφατες εξελίξεις

Είναι γεγονός ότι δεν γράφουμε άρθρα για την κάθε ισλαμική ομάδα που επιχειρεί να πραγματώσει το σκοπό του Ισλάμ, που είναι η επικράτηση της ισλαμικής θεοκρατίας σε όλο τον κόσμο, ή τις ισλαμικές χώρες που για διάφορους λόγους χρηματοδοτούν και εκπαιδεύουν τέτοιες ομάδες κ.α. τέτοια θέματα (με ελάχιστες εξαιρέσεις, όπως τις «Εξομολογήσεις ενός πρώην ισλαμιστή«). Επειδή όμως πολλοί αναγνώστες, τόσο με σχόλια όσο και με ημέηλ, αναφέρονται στα θέματα αυτά και στις πρόσφατες εξελίξεις στις ισλαμικές χώρες, αποφασίσαμε να αναδημοσιεύσουμε δυο σχετικά άρθρα του Πάνου Μητρονίκα που θεωρούμε πολύ ψύχραιμες και εύστοχες αναλύσεις. Ελπίζουμε η ανάρτηση αυτή να ικανοποιήσει τους αναγνώστες μας και να βοηθήσει όσους παραπλανημένους έχουν γίνει πιόνια σε αυτό το διαβολικό παιχνίδι.

1) Το σχέδιο άλωσης της Δύσης μέσω ‘ήπιας πολιτισμικής Τζιχάντ’, με στοιχεία (από εδώ)

Η εμφάνιση του ISIL στις αρχές του 2014 και η σαρωτική του επικράτηση στο Ιράκ και την Συρία έφερε στην επιφάνεια μια πλευρά του Ισλάμ που η σύγχρονη δύση αγνοούσε. Την πλευρά του βάρβαρου Ισλάμ της Μεδίνας που λατρεύει τον πόλεμο, αναζητά την απόλυτη επικράτηση έναντι όλων, και προσβλέπει στην επιβολή της Σαρίας στον κόσμο σαν τον μόνο και απόλυτο νόμο του Θεού. Του Ισλάμ που για έναν αιώνα τώρα κάποιοι κρατούσαν πολύ καλά κρυμμένο από τον υπόλοιπο κόσμο αλλά τώρα φαίνεται να πιστεύουν ότι ήρθε η ώρα του να εμφανιστεί και να πρωτοστατήσει σε παγκόσμιο επίπεδο.

Πέραν όμως των γεγονότων που διαδραματίζονται αυτό το διάστημα στο Ιράκ και την Συρία με το ISIL, μια σειρά από άλλα γεγονότα που φαίνονται άσχετα με την πρώτη ματιά ή είναι άγνωστα στο ευρύ κοινό, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο Ισλαμικός κόσμος σήμερα ζει μια άλλη, πολύ σοβαρότερη, εσωτερική διαμάχη που αφορά άμεσα και την Δύση. Μια διαμάχη της οποίας το αποτέλεσμα θα παίξει καθοριστικό ρόλο στο πρόσωπο που θα παρουσιάζει το ίδιο το Ισλάμ από εδώ και πέρα.

Τα γεγονότα αυτά αφορούν δύο άξονες. Πρώτα έναν όλο και αυξανόμενο σε ένταση «πόλεμο» εξουσίας ανάμεσα στην Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, και δεύτερον σε μια πρωτοφανή για την Δύση ανάδυση Ισλαμιστών που ζητούν την επιβολή της Σαρίας σε δυτικές χώρες.

Ο «πόλεμος» εξουσίας Κατάρ και Σαουδικής Αραβίας

Λίγο μετά την ανάληψη επιχειρήσεων από το ISIL στο Ιράκ, οι χώρες του κόλπου βίωσαν μια κρίση όταν η Σαουδική Αραβία, τα ΗΑΕ και το Μπαχρέιν απέσυραν τους πρεσβευτές τους από το Κατάρ και απαίτησαν από αυτό να αποκηρύξει την «Μουσουλμανική Αδελφότητα» και να κλείσει το τηλεοπτικό δίκτυο Al Jazeera.

Η κρίση ανάμεσα στο Κατάρ και τον Σαουδαραβικό κύκλο βέβαια είχε ξεκινήσει να χτίζεται σιγά σιγά από το 2011 και την έναρξη του φαινομένου που αποκαλούμε «Αραβική Άνοιξη». Μια απρόσμενη εξέγερση με ανατροπές κυβερνήσεων και ραγδαία άνοδο του Ισλαμισμού που άρχισε από την Τυνησία, πέρασε στην Αίγυπτο, την Ιορδανία, το Μπαχρέιν και την Υεμένη, μετά στην Λιβύη και τέλος στην Συρία με τον εμφύλιο.

Ο κύριος λόγος πίσω από αυτόν τον «πόλεμο» Σαουδικής Αραβίας και Κατάρ δεν είναι άλλος από την «Μουσουλμανική Αδελφότητα» και τον ρόλο που διαδραματίζει σε αραβικό αλλά και παγκόσμιο επίπεδο.

Η Σαουδική Αραβία είναι σε άμεση κόντρα με την «Μουσουλμανική Αδελφότητα» από την ίδρυση της τελευταίας για μια σειρά από λόγους που μερικοί είναι σχετικοί ακόμα και με την ιστορική καταγωγή της ίδια της Σαουδικής Αραβίας από τον 18ο αιώνα και το κίνημα του Ουαχαμπισμού/Σαλαφισμού που βρέθηκε σε αντίθεση με την Οθωμανική τότε ηγεμονία, συνέχεια της οποίας είναι όπως θα δούμε η «Μουσουλμανική Αδελφότητα».

Η αναφορά όλων των λόγων είναι πέραν του σκοπού αυτής της ανάλυσης αλλά για όσους ενδιαφέρονται, μια καλή σύνοψη στα Αγγλικά μπορεί να βρεθεί στο άρθρο «Why the Saudis and Muslim Brotherhood hate each other», του Dr. Mordechai Kedar. [1]

Το Κατάρ από την άλλη, παρότι και αυτό μια χώρα της σφαίρας επιρροής της Σαουδικής Αραβίας και του Ουαχαμπισμού, έχει από την δεκαετία του ‘60 ισχυρούς δεσμούς με την «Μουσουλμανική Αδελφότητα», την οποία βλέπει ως εργαλείο εξάπλωσης της επιρροής του σε παγκόσμιο επίπεδο και παράλληλα ανταγωνισμού με το Ριάντ.

Το Κατάρ υποστήριξε την «Αραβική Άνοιξη», το ISIL, και την «Μουσουλμανική Αδελφότητα» παντού αντιθέτως με την Σαουδική Αραβία που την καταδίκασε, επενέβη στο Μπαχρέιν όταν η «Άνοιξη» χτύπησε την πόρτα του, βοήθησε στην ανατροπή της Αδελφότητας στην Αίγυπτο, και πρόσφατα χαρακτήρισε το ISIL τρομοκρατική οργάνωση.

Το καθεστώς της Σαουδικής Αραβίας έχει πολλά να φοβηθεί από μια δυναμική επικράτηση της «Μουσουλμανικής Αδελφότητας» ενώ το καθεστώς του Κατάρ έχει επενδύσει ακριβώς σε αυτή την επικράτηση και την αλλαγή που βιώνουμε στις μέρες μας και θα αναλύσουμε στην συνέχεια.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις σχέσεις Κατάρ και «Μουσουλμανικής Αδελφότητας» μπορεί κάποιος να ανατρέξει στα άρθρα που δίνονται στις παραπομπές [2] και [3].
Τι είναι η Μουσουλμανική Αδελφότητα

Η «Μουσουλμανική Αδελφότητα» (ΜΑ) ιδρύθηκε στην Αίγυπτο το 1928 από τον Hassan al Banna, όταν μετά την διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας το 1923 και την επιλογή του Κεμάλ να δέσει την Τουρκία με την Δύση σε ένα κοσμικό μοντέλο, η Ισλαμική κοινότητα (η γνωστή και ως Ούμμα) έμμεινε χωρίς Χαλιφάτο.

Ο στόχος της ΜΑ είναι διπλός και συνοψίζεται στα εξής:

1. Να επιβάλει την Σαρία σε παγκόσμιο επίπεδο
2. Να επανιδρύσει το παγκόσμιο Ισλαμικό Χαλιφάτο.

Το δόγμα της ΜΑ είναι το παρακάτω:

«Ο Αλλάχ είναι ο στόχος μας. Το κοράνι είναι ο νόμος μας. Ο Προφήτης είναι ο ηγέτης μας. Ο δρόμος μας είναι η Τζιχάντ (Ιερός πόλεμος). Ο θάνατος στο όνομα του Αλλάχ είναι η μεγαλύτερη μας φιλοδοξία»[4]

Η ΜΑ είναι ενεργή σε περισσότερες από 80 χώρες ανά τον κόσμο και σε κάθε μία από αυτές τις χώρες διαθέτει μια δομή με Οργανωτική Ομάδα, Νομική Ομάδα και Αρχηγό. Γενικός καθοδηγητής της ΜΑ είναι ο αρχηγός της «Διεθνούς Μουσουλμανικής Αδελφότητας» που βρίσκεται στο Κάιρο.

Η «Μουσουλμανική Αδελφότητα» στην Δύση

Σημείο καμπής για την κατανόηση της δομής, του ρόλου και της δράσης της ΜΑ στην Δύση αποτέλεσε ένα τυχαίο γεγονός τον Αύγουστο του 2004 στο Μέριλαντ των ΗΠΑ. Ένα γεγονός που οδήγησε σε μια τεράστια έρευνα από το FBI και τελικά στην δίκη του “Holy Land Foundation” (HLF). [5]

Η δίκη αυτή έφερε στο φως την ύπαρξη ενός μεγάλου δικτύου Ισλαμικών οργανώσεων, οργανισμών, ΜΚΟ και κοινωφελών ιδρυμάτων στις ΗΠΑ και την Ευρώπη, τα οποία σχετίζονταν άμεσα με την ΜΑ και είχαν σαν κύριο σκοπό την προώθηση με πλάγια μέσα των στόχων της.

Οδήγησε επίσης και στην ανακάλυψη τεράστιου όγκου δεδομένων σχετικά με το πώς λειτουργεί η ίδια η ΜΑ στις ΗΠΑ και τον δυτικό κόσμο, ποιο είναι το επιχειρησιακό της πλάνο, και ποιοι οι στρατηγικοί της στόχοι μέσα σε αυτό.

Η «πολιτισμική Τζιχάντ» και οι φάσεις του σχεδίου

Το ποιο κρίσιμο έγγραφο που βρέθηκε από το FBI κατά την διάρκεια της δίκης του HLF ήταν το επιχειρησιακό πλάνο της ΜΑ στις ΗΠΑ. Ένα έγγραφο με τον τίτλο: «An Explanatory Memorandum: On the General Strategic Goal for the Group». [6]

Το έγγραφο αυτό είχε την αποδοχή όλων των οργάνων της ΜΑ από το 1987 και καθόριζε την αποστολή και την στρατηγική της οργάνωσης ως εξής:

«Η διαδικασία της εποίκησης είναι μια διαδικασία Πολιτισμικής-Τζιχάντ με όλο το νόημα των λέξεων. Η ΜΑ πρέπει να κατανοήσει ότι η δουλειά της στην Αμερική είναι ένα είδος υπέρ-Τζιχάντ με στόχο την εξαφάνιση και καταστροφή του Δυτικού πολιτισμού εκ των έσω, σαμποτάροντας τον άθλιο οίκο τους από τα ίδια τους τα χέρια μαζί με τα χέρια των πιστών, έτσι ώστε να εξαφανιστεί (ο οίκος τους) και η θρησκεία του Θεού να κυριαρχήσει επί όλων των άλλων θρησκειών» [6]

Με άλλα λόγια η στρατηγική της ΜΑ αδελφότητας για την Δύση είναι το να οδηγήσει στην αυτοκαταστροφή μας μέσω της επιβολής μια ήπιας «πολιτισμικής τζιχάντ» που θα προκαλέσει στην κατάλυσης του δυτικού πολιτισμού από εμάς τους ίδιους και τις ηγεσίες μας.

Η διαδικασία αυτή προβλέπεται να γίνει σε στάδια όπως μας αναφέρει ένα άλλο πολύ σημαντικό έγγραφο από την ίδια δίκη με τίτλο: «Phases of the World Underground Movement Plan» [7] (προσοχή ο τίτλος αναφέρει, παγκόσμιο, όχι μόνο Αμερικανικό κίνημα).

Σε αυτό διαβάζουμε τα παρακάτω:

Φάση πρώτη: Φάση διακριτικής και κρυφής εγκατάστασης στην ηγεσία

Φάση δεύτερη: Φάση σταδιακής προβολής στο κοινό μέσω διαφόρων δραστηριοτήτων και ακτιβισμού (πετύχαμε μεγάλη επιτυχία στην εφαρμογή αυτού του σταδίου). Επίσης πετύχαμε ένα σημαντικό αριθμό άλλων στόχων όπως την διείσδυση διαφόρων τομέων της Κυβέρνησης, την προσάρτηση θρησκευτικών οργανισμών και επιφανών ακαδημαϊκών, την αποδοχή της κοινής γνώμης, και την ίδρυση μιας (κρυφής) σκιώδους Κυβέρνησης μέσα στην Κυβέρνηση.

Φάση τρίτη: Φάση κλιμάκωσης πριν από την σύγκρουση με τις ηγεσίες τους με χρήση των ΜΜΕ. Σε εξέλιξη.

Φάση τέταρτη: Ανοιχτή δημόσια αντιπαράθεση με τις κυβερνήσεις μέσω της εξάσκησης πολιτικής πίεσης. Εφαρμόζουμε επιθετικά αυτό το στάδιο. Εκπαίδευση στην χρήση όπλων εγχώρια αλλά και στο εξωτερικό σε προσμονή της ώρας μηδέν. Έχουμε σημαντικές δραστηριότητες σε αυτό το στάδιο.

Φάση πέμπτη: Κατάληψη της εξουσίας ώστε να εγκαθιδρύσουμε το Ισλαμικό κράτος κάτω από το οποίο όλες οι Ισλαμικές ομάδες θα ενωθούν.

Το έγγραφο από τα σχόλια δείχνει να αποτελεί κάποιον γενικότερο οδηγό πάνω στον οποίο το αμερικανικό τμήμα της ΜΑ είχε σημειώσει την δική του πρόοδο.

Πρέπει να αναφερθεί σε αυτό το σημείο ότι τα στάδια που βλέπουμε στο υλικό που ανακάλυψε το FBI δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσσουν καθότι η στρατηγική αυτή της ΜΑ είναι γνωστή και διατυπωμένη ανοιχτά από θεωρητικούς του Ισλαμικού χώρου και της ΜΑ από την δεκαετία του ‘60.

Η διαδικασία της παγκόσμιας εφαρμογής της Σαρία έχει διατυπωθεί στο βιβλίο Milestones (ορόσημα) [8] το 1964 και από τα ανωτέρω φαίνεται να ακολουθείτε κατά γράμμα.

Η σταδιακή εφαρμογή βασίζεται στην ισλαμική λογική, ότι όπως το Κοράνι παρουσιάστηκε στον Μωάμεθ σε ένα διάστημα 22 ετών και σταδιακά περνώντας από την μια φάση στην επόμενη ανάλογα με την ωριμότητα της κατάστασης, έτσι θα πρέπει να εξαπλωθεί και στις μέρες μας σε φάσεις, η Σαρία και η Ισλαμική παγκόσμια επικράτηση.

Περισσότερο υλικό σχετικά με την δίκη του HLF, την «Μουσουλμανική Αδελφότητα», τον ρόλο της, τις διασυνδέσεις της σε Αμερική και Ευρώπη, και την Σαρία, μπορεί να βρει κάποιος στην παραπομπή [13] που αποτελεί μια ολοκληρωμένη μελέτη πάνω στο θέμα με τίτλο «Σαρία, η απειλή για την Αμερική».

Η μελέτη αυτή συντέθηκε από μια ομάδα Αμερικανών ειδικών ασφαλείας (όλοι τους πρώην υψηλόβαθμοι στρατιωτικοί, μέλη των υπηρεσιών πληροφοριών και ασφαλείας, ακαδημαϊκοί, και σύμβουλοι ασφαλείας των Κυβερνήσεων των Δημοκρατικών και των Ρεπουμπλικάνων) και παρουσιάστηκε το 2010 στο Αμερικανικό Κογκρέσο. Πιθανώς αυτή η μελέτη να είναι και ο κύριος λόγος της «αλλοπρόσαλλης» και διστακτικής Αμερικανικής πολιτικής στην μέση ανατολή τα τελευταία χρόνια.

Αλ Κάιντα και Χαμάς, η άλλη όψη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας

Μόλις η βαρβαρότητα της επικράτησης του ISIL στο Ιράκ είχε αρχίσει να κυριαρχεί στα διεθνή ΜΜΕ, ένας πόλεμος ανάμεσα στο Ισραήλ και την Χαμάς στην Γάζα ήρθε να τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας.

Πολλά γράφτηκαν για το ακατανόητο της επίθεσης αυτής της Χαμάς στο Ισραήλ, αλλά αν κρίνουμε τα γεγονότα μέσα στο γενικότερο πλαίσιο της αλλαγής που βιώνουμε τότε ίσως και να βγάζουν περισσότερο νόημα.

Αντιθέτως με την παγκόσμια κοινή γνώμη που θέλει οργανώσεις σαν την Αλ Κάιντα και την Χαμάς (αμφότερες προερχόμενες από την ΜΑ) να αποτελούν απειλή μέσω των δικτύων τρομοκρατών που διαθέτουν, τα τελευταία χρόνια μια άλλη άποψη θέλει τον κυριότερο κίνδυνο που πηγάζει από αυτές τις οργανώσεις να είναι η ικανότητα τους να αποσπούν τις δυτικές ηγεσίες και την δυτική κοινή γνώμη από την «κρυφή» πολιτισμική Τζιχάντ που διεξάγει συστηματικά η ΜΑ.

Σύμφωνα με αναφορές του NEFA Foundation [11] το οποίο παρακολουθούσε την ισλαμική τρομοκρατία μετά την 11η Σεπτεμβρίου και είχε πάρει συνεντεύξεις και από πολλούς Ταλιμπάν, μια διαδικτυακή αναφορά Τζιχαντιστών το 2002 ανέφερε τα παρακάτω:

«Είναι γνωστό και έχει επικοινωνηθεί ανάμεσα στους πρωτοπόρους της θυσίας, ότι η Αλ Κάιντα υιοθέτησε ένα νέο πλάνο για να δελεάσει τους εχθρούς να την ακολουθήσουν στο Αφγανιστάν. Το πλάνο αυτό προϋποθέτει να επιτεθεί ευθέως στους Αμερικάνους και στους τρείς πυλώνες εξουσίας τους, την πολιτική, την οικονομική και την στρατιωτική, έτσι ώστε να πετύχει μια σειρά από σημαντικούς στόχους:

1) Να παραπλανήσει τις Αμερικανικές δυνάμεις σε έναν ασύμμετρο πόλεμο, για να αποδυναμώσει την ισχύ του αντιπάλου και να τον κάνει να χρεοκοπήσει.

2) Να αρχίσει έναν αγώνα ανάμεσα στους Αμερικάνους και τους άνδρες του ισλαμικού κράτους (όχι τους στρατούς των ηγεμόνων) σε μια μακριά και χωρίς όρια μάχη που θα ξεκινά από την Αμερική και θα εκτίνεται μέχρι το Αφγανιστάν και την Μαυριτανία, έτσι ώστε με αυτήν να επανέλθει το πνεύμα της ισλαμικής άμυνας στους νέους μουσουλμάνους που θα φέρουν τα όπλα.» [12]

Αν η παραπάνω αναφορά ευσταθεί, τότε πιθανότατα η δράση αυτών των ομάδων να έχει έναν πολύ διαφορετικό κοινό (και άγνωστο σε εμάς) σχεδιασμό. Πιθανότατα επίσης η τελευταία διένεξη της Χαμάς με το Ισραήλ να ήταν στα πλαίσια της δημιουργίας ενός αντιπερισπασμού που θα έδινε στο ISIL και άλλα τμήματα του γενικότερου σχεδίου τον απαραίτητο χρόνο ή απλά θα αποδιοργάνωναν τη Δύση περισσότερο.

Από την πολιτισμική τζιχάντ στην «Αραβική Άνοιξη» και το ISIL

Έχοντας πλέον τα δεδομένα μας για τους στόχους, τον τρόπο λειτουργίας και τις δράσης της ΜΑ ανά τον κόσμο αρχίζει να διαφαίνεται μια αλληλουχία κινήσεων που δίνει νέο νόημα στα όσα διαδραματίζονται στον Αραβικό κόσμο τα τελευταία 4 χρόνια.

Η «Μουσουλμανική Αδελφότητα» μετά από χρόνια ήσυχης και αδιαφανούς λειτουργίας σε παγκόσμιο επίπεδο, ξαφνικά αλλάζει στάση και «πηδάει» από την φάση της Μέκκας (το ήπιο και μετριοπαθές Ισλάμ με τους 150 οπαδούς) στη φάση της Μεδίνας (το Ισλάμ που κατέκτησε τον κόσμο από την Ισπανία μέχρι τα όρια της Κίνας σε 100 χρόνια).

Μέσα σε μια μόνο χρονιά (2011) όλες οι Αραβικές χώρες κατακτώνται κυριολεκτικά από τους Ισλαμιστές η μία μετά της άλλη. Καθεστώτα που κυριαρχούσαν για δεκαετίες στην Αίγυπτο, την Λιβύη, την Συρία, την Τυνησία και την Υεμένη τραντάζονται συθέμελα και εξαφανίζονται. Στην θέση τους εμφανίζονται ισλαμικές ομάδες με σχέσεις με την ΜΑ και στην Αίγυπτο η ίδια η ΜΑ.

Στο Μπαχρέιν η κατάσταση αντιστρέφετε από την δυναμική παρέμβαση της Σαουδικής Αραβίας. Στη Συρία, το καθεστώς Άσσαντ παλεύει ακόμα αλλά η εμφάνιση του ακόμα πιο ακραίου «κακού» παιδιού της ΜΑ του ISIL δείχνει να ξεκαθαρίζει την κατάσταση κι εκεί.

Δεν αποκλείεται μάλιστα, η όλη εμφάνιση του ISIL να είναι αποτέλεσμα αυτής της αντίστασης που βρήκε η ΜΑ στον Αραβικό κόσμο από την Σαουδική Αραβία. Και στο Μπαχρέιν, και στο ίδιο της το σπίτι την Αίγυπτο, όπου ανατράπηκε με πραξικόπημα υποστηριζόμενο από την Σαουδική Αραβία.

Αν ισχύει το ανωτέρω, τότε θα πρέπει να περιμένουμε και άλλα παρακλάδια του ISIL να ξεπηδήσουν σε όλες τις Αραβικές χώρες με τις οποίες η ΜΑ έχει ακόμα ανοιχτούς λογαριασμούς όπως η Υεμένη, η Αίγυπτος, η Ιορδανία, ο Λίβανος, η Λιβύη, το Μπαχρέιν και ακόμα και η ίδια η Σαουδική Αραβία.

Ξαφνική αλλαγή στάσης των Ισλαμικών κοινοτήτων στην Δύση

Το πιο πρόσφατο μεγάλο ξάφνιασμα για την Δύση μετά το ISIL ήρθε εντός των τειχών και δεν είναι άλλο από τη σχεδόν μαζική ενεργοποίηση των Ισλαμικών κινημάτων/ομάδων σε ορισμένες δυτικές χώρες με κύριο αίτημα την επιβολή της Σαρίας για τους ίδιους και τις περιοχές στις οποίες διαμένουν.

Αρχικά είχαμε την ανοιχτή έκκληση Ισλαμιστών στη Νορβηγία για δημιουργία Χαλιφάτου εκεί. [9] Παράλληλα σχεδόν την δυναμική απαίτηση των Ισλαμιστών στην Αγγλία για επιβολή της Σαρίας στις περιοχές τους στο Λονδίνο και αλλού. Απαίτηση που μάλιστα συνοδεύτηκε και με πράξεις όπως την δημιουργία ζωνών Σαρίας και ισλαμικών ομάδων αστυνόμευσης για αυτές τις περιοχές. [10]

Πρόβλεψη (και φόβος) του γράφοντος, είναι ότι αυτά είναι μόνο η αρχή και ότι ανάλογα γεγονότα θα εμφανιστούν και στις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές Χώρες σύντομα με πιο πιθανές υποψήφιες την Σουηδία, την Δανία, την Ολλανδία, το Βέλγιο, και ίσως και η χώρα μας.

Αναλόγως δε με τη στάση της Δύσης στα γεγονότα του Αραβικού κόσμου και την πιθανή εμπλοκή της σε αυτά πιο δυναμικά, είναι σχεδόν βέβαιο, ότι εκτός από τις απαιτήσεις θα ακολουθήσουν και ταραχές (ημέρες οργής των μουσουλμάνων) ή ακόμα και τρομοκρατικές επιθέσεις σε Ευρώπη και Αμερική.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ

Από τα δεδομένα που παραθέσαμε στην παρούσα ανάλυση, φαίνεται ότι το Ισλάμ περνάει σε μια νέα πιο δυναμική φάση. Πιθανότατα αυτή η αλλαγή «εκβιάζεται» κιόλας λόγω των συνθηκών και της μερικής αποτυχίας της φάσης κατάκτησης του Αραβικού κόσμου από την ΜΑ με την «Αραβική Άνοιξη». Μια φάση μάλλον αναγκαία αν ευσταθούν οι σχεδιασμοί της ΜΑ για παγκόσμια επικράτηση (πρώτα κοιτάς τα του οίκου του Ισλάμ και μετά τα του οίκου του πολέμου για να χρησιμοποιήσουμε και ισλαμικούς όρους).

Η στάση της Σαουδικής Αραβίας καθώς και της Δύσης στην Αίγυπτο πιθανότατα οδήγησαν την ΜΑ στην πυροδότηση του ISIL από τη μία και την μεταπήδηση της «πολιτισμικής Τζιχάντ» από την φάση τρία στην φάση τέσσερα του σχεδίου της από την άλλη.

Η επιλογή του Ιράκ και η εμπλοκή του Ιράν και του σιιτικού στοιχείου στην εξίσωση, φαίνεται να είναι και αυτή μια στρατηγική επιλογή της ΜΑ έτσι ώστε να διασπαστεί η δύναμη και η προσοχή της Σαουδικής Αραβίας και να περιοριστεί ο ρόλος της. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τις ΗΠΑ που αυτή την στιγμή καλούνται να συνεργαστούν με τους μέχρι χθες ορκισμένους εχθρούς τους. Οι ανίερες αυτές «συμμαχίες» με το Ιράν σμπαραλιάζουν τα δόγματα επιχειρήσεων των ΗΠΑ και Σαουδικής Αραβίας ενώ δημιουργούν διχασμό στην κοινή γνώμη και των δύο χωρών. Πολύ περισσότερο στον ακραία σουνιτικό πληθυσμό της Σαουδικής Αραβίας και του Αραβικού κόσμου γενικότερα.

Ερωτηματικό ακόμα αποτελεί ο ρόλος της Τουρκίας που με τον Ερντογάν στο τιμόνι έχει δεθεί στο άρμα της «Μουσουλμανικής Αδελφότητας» και του Κατάρ αλλά παράλληλα φαίνεται να θέλει και η ίδια έναν ηγετικό ρόλο στις εξελίξεις. Θα ακολουθήσει την ροή; Θα βρεθεί απέναντι στην ΜΑ και το ISIL; Θα παρατηρεί τις εξελίξεις φοβούμενη την αντίδραση της Δύσης και την πιθανή ευθυγράμμιση της με τους Κούρδους; Είναι μήπως η Τουρκία η στρατηγική εφεδρεία της ΜΑ για την ΕΕ; Οι καταστάσεις δείχνουν ότι πολύ σύντομα θα αναγκαστεί να πάρει θέση και πρόβλεψη του γράφοντος είναι ότι θα ταχθεί με την ΜΑ.

Η Δύση για πρώτη φορά βρίσκεται μπροστά σε ένα πολύ δύσκολο πρόβλημα που κάθε επιλογή δείχνει να οδηγεί μόνο σε μερική, και όχι απαραίτητα καλή, λύση. Το χειρότερο όμως είναι ότι πιθανώς θα κληθεί και για πρώτη φορά να υπερασπιστεί τα ίδια τα εδάφη της από ισχυρές πέμπτες φάλαγγες που βρίσκονται ήδη βαθιά εντός των τειχών της.

Αυτός ο παράγοντας ίσως τελικά και να αναγκάσει την Δύση στο να συμβιβαστεί σε ρόλο παρατηρητή του τι διαδραματίζεται στην μάχη ανάμεσα στην «Μουσουλμανική Αδελφότητα» και το βασίλειο των Σαούντ. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, αυτό θα αποτελέσει μια τεράστια επιτυχία για την ΜΑ και τους σχεδιασμούς της, ενώ το μόνο που θα καταφέρει θα είναι να αναβάλει την εμπλοκή για αργότερα και πιθανότατα με χειρότερους όρους.

Ίσως έχει έλθει ο καιρός για την Δύση να κληθεί να αντιμετωπίσει ενωμένη, με σοβαρότητα, σχεδιασμό και αποτελεσματικότητα το θέμα του Ισλάμ, εντός και εκτός των τειχών της. Μια αντιμετώπιση που μοιραία θα αλλάξει ραγδαία τις παγκόσμιες ισορροπίες και την ηρεμία που έχουμε συνηθίσει και θεωρούμε δεδομένη όλοι μας μετά το τέλος του Β’ ΠΠ.

[1] – http://www.israelnationalnews.com/Articles/Article.aspx/14994#.VACP3PmSxu4
[2] – http://www.csmonitor.com/World/Middle-East/2014/0418/Behind-Qatar-s-bet-on-the-Muslim-Brotherhood
[3] – http://www.thenational.ae/world/qatar/inside-doha-at-the-heart-of-a-gcc-dispute
[4] – Steven Emerson, “Report on the Roots of Violent Islamist Extremism and Efforts to Counter It: The Muslim Brotherhood,” Hearing before the Committee on Homeland Security and Governmental Affairs, United States Senate, July 10, 2008, accessed September 1, 2010, http://www.gpo.gov/fdsys/pkg/CHRG-110shrg942/html/CHRG-110shrg942.htmReport
[5] – US v HLF Trial http://www.investigativeproject.org/case/65
[6] – US v HLF, Government Exhibit, “An Explanatory Memorandum” May 1991
[7] – US v HLF, Government Exhibit, “Underground Movement Plan” http://www.centerforsecuritypolicy.org/upload/wysiwyg/article%20pdfs/Underground%20Movement%20Plan.pdf
[8] – Milestones by Sayyid Qutb: http://en.wikipedia.org/wiki/Ma’alim_fi_al-Tariq
[9] –Χαλιφάτο στην Νορβηγία: http://www.vg.no/nyheter/innenriks/islam-debatten/stoetter-is-halshugging/a/23275610/
[10] – Σαρία στο Λονδίνο: http://rt.com/news/sharia-law-conquer-london/
[11] – NEFA Foundation: http://en.wikipedia.org/wiki/Nine_Eleven_Finding_Answers_Foundation
[12] – “Salem al-Mekki: Bin Laden and I…and the Americans,” The NEFA Foundation.
[13] – Sharia, the threat to America: http://www.centerforsecuritypolicy.org/upload/wysiwyg/article%20pdfs/Shariah%20-%20The%20Threat%20to%20America%20(Team%20B%20Report)%2009142010.pdf

Το δεύτερο άρθρο του ίδιου συγγραφέα, που δημοσιεύουμε αποσπασματικά και υπάρχει ολόκληρο εδώ, τιτλοφορείται «Πολυπολιτισμικότητα, Ισλαμισμός και η ανόητη στάση της Δύσης» κι έχει ως θέμα του «τι είναι το Ισλάμ, γιατί είναι τόσο ελκυστικό σε μεγάλη μερίδα Μουσουλμάνων που ζουν ήδη στην Δύση, και μπορεί να είναι μέρος μιας γενικότερης «πολυπολιτισμικής» (ή ορθότερα πολυφυλετικής) κοινότητας;»

Τι είναι το Ισλάμ;

Αν μπορούσε κάποιος να δώσει έναν σύντομο και επιστημονικά ακριβή ορισμό για το Ισλάμ τότε αυτός είναι:

«Το Ισλάμ είναι ένα πολιτικό σύστημα φτιαγμένο για να ορίζει τις συμπεριφορές ανθρώπων μέσα σε μια κοινωνία, πάνω σε συγκεκριμένους, πολύ σαφείς και ανελαστικούς άξονες. Ο θρησκευτικός του χαρακτήρας είναι πολύ περιορισμένος και υπάρχει απλά και μόνο για να δικαιολογεί ή να προβάλει τον πολιτικό του χαρακτήρα.»

Το παραπάνω είναι προφανές αν κάποιος μελετήσει το δόγμα και τα κείμενα του τα οποία είναι το Κοράνι, η Σίρα (Sira / βιογραφία του Μωάμεθ) και τα Χαντίθ (σειρά από ιστορίες, γράμματα, μύθους, και άλλα έγγραφα γύρω από την ζωή του Μωάμεθ).

Οι περισσότεροι θεωρούν ότι το Ισλάμ περιορίζεται στο τι λέει το Κοράνι όμως αυτό δεν είναι αληθές, γιατί μέσα στο Κοράνι (στο οποίο υπάρχει μεν διάχυτο το θρησκευτικό στοιχείο αλλά και πολλές κοινωνικοπολιτικές παράμετροι), δεν υπάρχει καμιά αναφορά για τους 5 πυλώνες που καθορίζουν την ζωή του καλού Μουσουλμάνου. Αντιθέτως υπάρχουν πάνω από 90 αναφορές σχετικά με το ότι ο καλός Μουσουλμάνος πρέπει να μιμηθεί πιστά τον Προφήτη (τον Μωάμεθ) πράγμα που παραπέμπει ουσιαστικά στα άλλα δύο μεγαλύτερα κείμενα που χειρίζονται το θέμα της ζωής του.

Το Ισλάμ σε αριθμούς βάση των γραπτών ιερών κειμένων του είναι 14% Αλλάχ και 86% Μωάμεθ. 14% Θρησκεία, και 86% πολιτικό σύστημα και τρόπος ζωής. Και είναι έτσι για 1.400 χρόνια τώρα ενώ απαγορεύεται δια απαγχονισμού το να το αλλάξει κάποιος.

Το Ισλάμ γεννήθηκε στην Αραβική Μέση Ανατολή αλλά όχι σε κάποιο μέρος της όπως η Αίγυπτος, η Παλαιστίνη, ή η Συρία που είχαν πολύ ισχυρές Ελληνικές επιρροές και δεν θα αποτελούσε έκπληξη η δημιουργία μας νέας θρησκείας. Γεννήθηκε στην πιο άγρια και οπισθοδρομική περιοχή της Αραβικής χερσονήσου, σε μια περιοχή που κυριαρχούσαν οι φυλές και οι φατρίες και στις οποίες η μόνη πίστη κάποιου ήταν προς την ομάδα στην οποία ανήκει.

Το άτομο και η ανθρώπινη ζωή δεν είχαν καμιά αξία παρά μόνο την υποχρέωση να υπηρετούν την φυλή, μέσω της υποστήριξης της οποίας ήταν και ο μόνος δρόμος για να επιβιώσει κάποιος. Δεν υπήρχε εμπιστοσύνη, ούτε δίκαιο και ο μόνος ανασταλτικός παράγοντας για τις εχθροπραξίες ήταν ο φόβος εκδίκησης από την φυλή και οι βεντέτες.

Το Ισλάμ του Μωάμεθ ήρθε σε αυτόν τον κόσμο προσφέροντας μια νέα ταυτότητα για τους Άραβες σαν Μουσουλμάνους, μια ταυτότητα που καταργούσε την υπάρχουσα κοινωνική διάρθρωση και στην οποία όλοι είναι ίσοι ανεξάρτητα προέλευσης και τάξης. Υποσχέθηκε την ένωση τους πάνω από φυλές, κάστες και φατρίες, μια ένωση πραγματικών πιστών σε μια μονάδα (την «Ούμα») μέσω της υποταγής στον Αλλάχ και την ευλαβική προσήλωση στους κανόνες και τρόπους του ενός και μοναδικού προφήτη, του Μωάμεθ.

Πέραν του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο γεννήθηκε το Ισλάμ, ένα βασικό χαρακτηριστικό του δόγματος του που αποτελεί παράγοντα σύγχυσης για εμάς τους Δυτικούς, αλλά είναι βασικό να κατανοήσουμε, είναι η εγγενής δυαδικότητα και αντίφαση που παρουσιάζει το Κοράνι, η οποία δίνει και χώρο σε όρους όπως «ακραίο» και «μετριοπαθές» Ισλάμ.

Αυτό ισχύει γιατί στην πράξη το Κοράνι αποτελείται από δυο διαφορετικά τμήματα, το αρχικό της Μέκκας που ο Μωάμεθ ήταν ακόμα στην αρχή της διδασκαλίας του, αδύναμος και πολύ διαλλακτικός με τους γύρω του, και το μετέπειτα της Μεδίνας όπου ο Μωάμεθ μεταμορφώθηκε σε πολέμαρχο, απέκτησε δύναμη και επέβαλε την πίστη με το σπαθί.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της δυαδικότητας και αντίφασης που συναντάμε στο Ισλάμ είναι οι παρακάτω στοίχοι από το ίδιο το Κοράνι:

109:1 (Τμήμα Μέκκας) «Έχεις την θρησκεία σου και εγώ έχω την δική μου»
8:12 (Τμήμα Μεδίνας) «Θα σπείρω τον τρόμο στις καρδιές των απίστων (Kafir), θα κόψω τα κεφάλια τους, θα κόψω τις άκρες των δακτύλων τους»

Τα δύο αυτά εδάφια είναι προφανέστατα ασύμβατα μεταξύ τους και αδύνατο να συνυπάρχουν αρμονικά στο ίδιο ιερό κείμενο που αποτελεί άξονα του δόγματος. Ποιο είναι το σωστό; Τι θέλει ο Αλλάχ; Τι ήθελε να πει ο… ποιητής;

Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, το ίδιο το Κοράνι που αποτελεί τον απόλυτο κανόνα, ορίζει το πώς πρέπει να το ερμηνεύει αυτός που το διαβάζει, μέσω της «κατάργησης» (Abrogation). Η κατάργηση ορίζει ότι όταν δύο στοίχοι είναι αντικρουόμενοι, τότε ισχύ έχει ο πιο πρόσφατος (αυτός δηλαδή της Μεδίνας) έναντι του παλαιού (της Μέκκας).

Είναι προφανές λοιπόν, ότι δεν υπάρχουν δύο Ισλάμ αλλά μόνο ένα, και δεν είναι καθόλου μετριοπαθές. Προσοχή, μιλάμε για το Ισλάμ σαν δόγμα, όχι για τους Μουσουλμάνους σαν άτομα που μπορούν φυσικά να ασπάζονται ή όχι την ίδια την πίστη τους σε διαφορετικό βαθμό (και κρίνονται για αυτό από όσους αποκαλούμε «φανατικούς» αλλά στην ουσία είναι απλά οι σωστοί «ορθόδοξοι» Μουσουλμάνοι που ακολουθούν τα διδάγματα του Προφήτη κατά γράμμα όπως ορίζει το Κοράνι).

Η ιστορία του ίδιου του Ισλάμ επίσης μας δείχνει και ποιο τμήμα του Κορανίου είχε και πραγματικά απήχηση στους Άραβες. Στα 13 χρόνια της διδασκαλίας στην Μέκκα ο Μωάμεθ κατάφερε να έχει 150 πιστούς. Στα επόμενα 10 χρόνια της Μεδίνας με το σπαθί και μάχες κάθε 6 βδομάδες κατά μέσο όρο, κατέκτησε όλη σχεδόν την Αραβική χερσόνησο και το Ισλάμ έφτασε τους 100.000 πιστούς.

Ο τρόμος λοιπόν τρέφει το Ισλάμ, όχι η αγάπη και η ανοχή. Και αυτό ισχύει για όλες τις μορφές του μιας και οι δύο κύριες τάσεις του (Σουνίτες και Σιίτες) δεν έχουν διαφορές στο δόγμα, αλλά μόνο σε διαδικαστικής και κληρονομικής φύσης θέματα (ποιος έπρεπε να είναι ο διάδοχος του Μωάμεθ, πόση προίκα έπρεπε να πάρει η κόρη του, κ.λπ.) που μπροστά τους οι διαφορές των Χριστιανικών εκκλησιών φαντάζουν φιλοσοφία υψηλότατου επιπέδου.

Το Ισλάμ σήμερα

Αυτό που πρότεινε στους Άραβες ο Μωάμεθ τον 7ο αιώνα μ.χ. δεν ήταν άλλο από την υπόσχεση που δίνουν όλοι οι ηγέτες οργανώσεων που βασίζονται στην πίστη για μια νέα τάξη πραγμάτων. Η υπόσχεση αυτή ασκεί πολύ ισχυρή έλξη απέναντι σε όλους τους δυσαρεστημένους που ψάχνουν μια νέα ταυτότητα και ένα υψηλότερο ιδανικό. Η θρησκευτική χροιά υπήρχε μόνο και μόνο για να δώσει την απαραίτητη «μαγεία» που χρειάζεται μια πίστη για να ευδοκιμήσει, να είναι δυνατή και να δικαιολογεί μερικές φορές τα αδικαιολόγητα.

Σήμερα για εμάς τους Δυτικούς η απήχηση σε ένα τέτοιο κάλεσμα θα προκαλούσε στους περισσότερους σκεπτικισμό και ίσως γέλιο, αλλά βλέποντας την οποιαδήποτε Αραβική χώρα παρατηρούμε ότι οι ίδιες συνθήκες που επικρατούσαν στον κόσμο του Μωάμεθ δεν έχουν αλλάξει και πολύ για αυτές τις χώρες και στις μέρες μας. Οι κυβερνήσεις τους είναι οικογενειακές ή βασίζονται σε συγκεκριμένες φυλές και κάστες, ενώ οι κρατικές δομές και οι ένοπλες δυνάμεις τους στελεχώνονται σχεδόν αποκλειστικά από τους γιούς και τους συγγενείς αυτών των οικογενειών και όσων έχουν ισχυρούς δεσμούς με αυτές.

Κάτω από τους δυτικοποιημένους τίτλους πρωθυπουργών και προέδρων βλέπουμε τις παλιές φυλές και φατρίες να διοικούν αυτές τις χώρες με τον ίδιο τρόπο που έκαναν και 1400 χρόνια πριν το Ισλάμ τις βάλει σε δεύτερη μοίρα και ορίσει τα Χαλιφάτα. Για να διοικήσει ή και απλά να επιβιώσει κάποιος σε ένα τέτοιο περιβάλλον πρέπει να έχει την εύνοια τους. Για να την αποκτήσει πρέπει να ανταλλάξει χάρες.

Και έτσι επικρατεί διαχρονικά ο νεποτισμός, η διαφθορά και η κακή κρατική λειτουργία, όπως θα περίμενε κανείς και από ηγεσίες των οποίων η μόνη αξία είναι η πίστη στη φυλή και τίποτε άλλο (ΟΚ, αν θυμίζει και λίγο Ελλάδα σε μερικούς βάζοντας την λέξη κόμμα και οικογένεια έναντι της φυλής, τότε ας το δούμε και σαν τροφή για σκέψη σχετικά με την δική μας κατάσταση και το γιατί φαινόμενα όπως η ΧΑ έχουν τόσο μεγάλη απήχηση).

Σε αυτή λοιπόν την περιοχή έρχονται ξανά οι Ισλαμιστές τα τελευταία χρόνια να επαναφέρουν το μήνυμα του Μωάμεθ ότι μπορούν να ανατρέψουν όλη αυτή την διαφθορά και να ενώσουν τους πάντες κάτω από μια νέα ταυτότητα, αυτή του Ισλάμ.

Υπόσχονται «θεϊκή» δικαιοσύνη μέσω της Σαρίας, αδιάφθορες διοικήσεις από πραγματικούς πιστούς οι οποίες δεν θα είναι πια μαριονέτες στα χέρια των πλούσιων, των απίστων και των δυνατών. Και αν ζεις σε μια πόλη σαν το Κάιρο, το Ισλαμαμπάντ, ή τη Μοσούλη με ανύπαρκτες κρατικές δομές, διεφθαρμένους νόμους και διοίκηση, και έχεις μεγαλώσει με τα διδάγματα του Ισλάμ δεν μοιάζει καθόλου κακή ιδέα αυτή η υπόσχεση ακόμα και σήμερα.

Οι Ισλαμιστές φυσικά δεν μπορούν να προσφέρουν αυτό που υπόσχονται γιατί κατά κανόνα οι ηγεσίες τους είναι και αυτές το ίδιο διεφθαρμένες όπως όλη η υπόλοιπη Μέση Ανατολή, αλλά κερδίζουν πολλά από την αγανάκτηση του κόσμου με το να διαδίδουν αυτές τις ιδέες περί αδελφότητας και ανωτερότητας των Μουσουλμάνων και ιδανικών κοινωνιών (κάτι όπως και οι Αριστεροί και οι αυτοαποκαλούμενοι Προοδευτικοί στον Δυτικό κόσμο).

Αυτό είναι και το πρόβλημα με την κάθε προσπάθεια εφαρμογής της Δημοκρατίας στον Μουσουλμανικό κόσμο. Όταν πας να επιβάλεις την Δημοκρατία πάνω από ένα σύστημα φυλών και φατριών, τότε ουσιαστικά το μόνο που κάνεις είναι το να δώσεις εκπροσώπηση στους αρχηγούς και τους αρεστούς αυτών των φυλών. Και επειδή αυτοί είναι ήδη το status quo και όλο το κράτος, η Δημοκρατία δεν μπορεί ποτέ να τους μετακινήσει από τις θέσεις τους, μόνο να τους επισημοποιήσει σε αυτές.

Αυτό που κάνει όμως η Δημοκρατία σε αυτές τις χώρες είναι το να δώσει ισχύ στους Ισλαμιστές που κεφαλαιοποιούν την λαϊκή αγανάκτηση και οργή προσφέροντας την μόνη ενοποιητική ιδέα, εκεί που δεν υπάρχει καμιά άλλη εκτός ίσως από την ξενοφοβία και την έλλειψη ανεκτικότητας για οτιδήποτε εκτός του συνηθισμένου.

Αυτό έγινε και στην Γάζα όταν στις πρώτες Δημοκρατικές εκλογές ο λαός εξέλεξε πανηγυρικά την Χαμάς (η οποία φυσικά μετά κατήργησε σιωπηλά τις εκλογές μιας και ήταν προφανώς θέλημα Θεού να κυβερνά αυτή από εδώ και πέρα). Το ίδιο έγινε και στην Αίγυπτο με την άνοδο στην εξουσία δημοκρατικά της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.

Παρότι κάποιοι λίγοι Άραβες πειραματίστηκαν με τον εθνικισμό και τον παναραβισμό (Μπααθισμός) οι προσπάθειες αυτές απέτυχαν επίσης να φέρουν κάποια σημαντικότερη αλλαγή πλην της ισορροπίας ανάμεσα στις φυλές, και αυτό γιατί δεν υπάρχει πραγματική εθνική ταυτότητα για όλα αυτά τα Αραβικά κράτη που βλέπουμε σήμερα. Είναι όλα τους αποτέλεσμα αυθαίρετων διαχωρισμών από τους Άγγλους και Γάλλους αποικιοκράτες των αρχών του 20ου αιώνα ή βίαιων αποσχίσεων όπως το Πακιστάν και το Μπαγκλαντές και οι ίδιοι οι κάτοικοι τους το γνωρίζουν πολύ καλά. Αυτή είναι η πραγματικότητα τους.

Οι Ισλαμιστές της Δύσης

Βλέποντας όμως τον μεγάλο αριθμό Ισλαμιστών που προέρχονται από Δυτικές χώρες (οι περισσότεροι γεννημένοι και μεγαλωμένοι στην Δύση), καθώς και το ότι ουσιαστικά ο σύγχρονος Ισλαμικός φονταμενταλισμός φαίνεται να βρήκε τους ηγέτες του εκεί, κάποιος θα μπορούσε να αναρωτηθεί γιατί όλοι αυτοί οι «δυτικοποιημένοι» Μουσουλμάνοι φτάνουν να ασπάζονται τον Ισλαμισμό και μάλιστα κατά κανόνα πιο φανατικά και από τους αδερφούς τους της Μέσης Ανατολής;

Ο λόγος είναι απλός και αφορά το ότι οι πολυφυλετικές δυτικές κοινωνίες στις οποίες καλούνται να συνυπάρχουν καθημερινά με ανθρώπους άλλων θρησκειών, ιδεών, και τρόπων ζωής είναι ακόμα πιο περίπλοκες, αντικρουόμενες και διασπασμένες και από τις δομές φυλών και καστών των Αραβικών/Μουσουλμανικών χωρών. Και αυτό είναι κάτι πολύ δύσκολο για κάποιον που έχει μεγαλώσει με τα διδάγματα και τους τρόπους του Ισλάμ.

Επιπροσθέτως, με τη συνεχή υποχωρητικότητα των δυτικών κοινωνιών με στόχο να υποστηρίξουν ισότιμα στους κόλπους τους όλο αυτό το πολύχρωμο πολιτισμικό μωσαϊκό και να δημιουργήσουν μια «πολυπολιτισμικότητα» (ό,τι και αν είναι αυτό), οι κανόνες αλλάζουν συνέχεια και γίνονται όλο και πιο ασαφείς. Αυτό μπορεί να δείχνει καλό σε εμάς τους ανεκτικούς, ανοιχτόμυαλους και λίγο αφελείς δυτικούς, όμως σε συνδυασμό με το Ισλάμ που αποτελεί την θρησκεία και τον τρόπο ζωής των Μουσουλμάνων δημιουργεί ένα εκρηκτικό μείγμα μιας και το Ισλάμ υπάρχει ακριβώς για να ακυρώνει αυτές τις διαφορές και την «κακοφωνία» των πολλών απόψεων και τρόπων ζωής σε μια ισοπεδωτική και απλουστευτική ενότητα.

Η ιδέα ότι το Ισλάμ μπορεί να συνυπάρξει αρμονικά με μια ποικιλία άλλων θρησκειών και ιδεών είναι απλά ανόητη και ανέφικτη. Το Ισλάμ φτιάχτηκε ακριβώς για να εξαφανίσει αυτή την ποικιλία και την διαφορετικότητα σαν υπέρτατο σύστημα από τον Θεό. Είναι οξύμωρο να θέλεις κάποιος να το δει σαν μέρος αυτού του μωσαϊκού που το ίδιο το Ισλάμ απεχθάνεται και έχει ως στόχο να καταστρέψει.

Η έξαρση του Ισλαμικού φονταμενταλισμού στις δυτικές κοινωνίες δεν αντιστρέφεται με περισσότερη ανεκτικότητα και «πολυπολιτισμικότητα». Αντιθέτως ο Ισλαμισμός φαίνεται να είναι η αντίδραση σε όλη αυτή την διαφορετικότητα και την «πολυπολιτισμικότητα». Ο Μουσουλμάνος που καλείται καθημερινά να ελίσσεται ανάμεσα σε ένα παράλογο για αυτόν και ιδιαίτερα πολύπλοκο σύστημα κοινωνικών κανόνων, τρέχει στο παλιό καλό Ισλάμ για να βρει ηρεμία και νόημα γιατί το Ισλάμ έχει ένα πολύ απλό και απόλυτα σαφές σύστημα κανόνων για το πώς πρέπει ο καθένας να συμπεριφέρεται.

Το Ισλάμ στα ιερά του κείμενα παρέχει κανόνες για τους άνδρες, τις γυναίκες, τους πιστούς και τους άπιστους για το σύνολο των θεμάτων. Από το πώς πρέπει να συμπεριφέρονται μέχρι και πως θα καθαρίζουν τα δόντια τους (κάτι που παραβλέπουν πολλοί είναι ότι κάπου 60% των κειμένων του Ισλάμ αφορούν τους άπιστους και το πώς πρέπει να τους αντιμετωπίζει ο καλός Μουσουλμάνος, θέμα αν μη τι άλλο καθαρά πολιτικό).

Αλλά δεν είναι αυτός ο μόνος λόγος για έναν «δυτικό» Μουσουλμάνο να τρέξει σε αυτό. Το κύριο όφελος από το Ισλάμ είναι ότι αυτόματα κάθε Μουσουλμάνος είναι ανώτερος από κάθε άλλο άπιστο. Όχι μόνο ο Μουσουλμάνος μηχανικός, γιατρός ή επιστήμονας είναι καλύτερος από τον οποιοδήποτε άπιστο συνάδελφο του αλλά κάθε Μουσουλμάνος είναι ανώτερος από κάθε άλλο άπιστο γενικά. Καλύτερος και από κάθε άλλο Μουσουλμάνο αδερφό που έχει αφήσει τον εαυτό του να «δυτικοποιηθεί» υπέρ το δέον και να ξεχάσει τον σωστό δρόμο του Προφήτη.

Έτσι ο Ισλαμιστής της Δύσης βρίσκει ένα νέο νόημα στην ζωή του και αποκτά ηρεμία, μεγάλη αυτοπεποίθηση και αυτοσεβασμό με το να αφιερώνει τον εαυτό του στο πώς θα ανατρέψει και θα κατακτήσει αυτόν τον κόσμο των απίστων φέρνοντας τον υπό την απεριόριστη δικαιοσύνη, απλότητα και σοφία του Ισλάμ.

Την ίδια στιγμή φυσικά, σε κάποιες χώρες του κόλπου όπως η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, οι φατρίες που διοικούν διεφθαρμένα και φασιστικά τον τόπο χρηματοδοτούν όλους αυτούς τους φανατικούς της Δύσης έτσι ώστε πρώτον να τους κρατάνε μακριά από τους ίδιους, και δεύτερον ώστε να μπορούν να τους χρησιμοποιήσουν κατά της Δύσης όποτε κρίνουν ότι πρέπει το Ισλάμ να βγει πάλι από το καβούκι του.

Γιατί παρότι η Δύση δείχνει να το αγνοεί επιδεικτικά, το Ισλάμ έχει έναν μόνο στόχο εδώ και 1400 χρόνια, αυτόν της παγκόσμιας απόλυτης επικράτησης έναντι όλων των άλλων… και δεν έχει παρεκκλίνει καθόλου από αυτόν, άσχετα με το αν μετά την πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας βρέθηκε αδύναμο και ανίκανο να τον διεκδικήσει για έναν αιώνα (πράγμα που έχει συμβεί φυσικά και στο παρελθόν την περίοδο της Αυτοκρατορίας των Μογγόλων).

[1] – http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=35626
[2] – http://www.defence-point.gr/news/?p=77654

Μοσούλη 2014: Αποκεφαλίστε τους χριστιανούς και πάρτε τις γυναίκες τους – σας ανήκουν!

Αυτά που θα διαβάσετε παρακάτω (και αντιγράψαμε από εδώ) δεν είναι κατορθώματα του «προφήτη» Μουχάμμαντ και των οπαδών του, για τις ληστρικές επιδρομές του οποίου έχετε ενημερωθεί, ούτε συνέβησαν τους πρώτους αιώνες επέκτασης του Ισλάμ. Γίνονται βέβαια από πιστούς ακολούθους του Μουχάμμαντ και είναι απόλυτα σύμφωνα με το Ισλάμ αλλά συμβαίνουν τώρα, αυτή τη στιγμή! Παρακαλούμε διαβάστε προσεκτικά, έχοντας κατά νου ότι οι οπαδοί του Ισλάμ ζητούν συνέχεια διάφορα δικαιώματα, τα οποία το Ισλάμ, όταν εφαρμόζεται, τα αφαιρεί από τους άλλους… με πρώτο και καλύτερο το δικαίωμα στη ζωή!

Άραγε, θα βρεθεί ξανά κανένας απατεώνας να ισχυριστεί ότι αυτά δεν είναι σύμφωνα με το «πραγματικό Ισλάμ» το οποίο «είναι ειρηνικό», κι ακόμα χειρότερα, ότι οι χριστιανές της Μοσούλης θέλουν τους τζιχαντιστές να αποκεφαλίσουν τους άντρες τους και να τις κάνουν ιδιοκτησία τους;

Η ΕΙΙL ΜΕ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΣΤΗ ΜΟΣΟΥΛΗ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ ΣΤΑΥΡΩΣΗ,ΑΚΡΩΤΗΡΙΑΣΜΟ ΑΝΤΙΠΑΛΩΝ

June 24, 2014

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ: ΠΑΡΤΕ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΕΦΑΛΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΑΝΤΡΕΣ

 

Πορφύρης Δ Σταφυλά Π

Δύο ημέρες ματά την κατάκτηση της Μοσούλης στις 11 Ιούνη στο Ιράκ η τζιχαντιστική οργάνωση ΙSIS (ή ΕΙΙL αυτοαποκαλούμενη Daech) εξέδωσε μια χάρτα του τρόμου. Αποτελείται από 16 άρθρα τρόμου που ρυθμίζουν τη ζωή των 1,5 εκατομυρίων κατοίκων  της πόλης:

Το άρθρο 5 προβλέπει την «εκτέλεση, σταύρωση, ακρωτηριασμό άνω και κάτω άκρων ή εξορία» πριν βέβαια την αιώνια κόλαση για όσους «καταστρέφουν τη γη» εναντιώμενοι στο θέλημα του Θεού.

Στο άρθρο 8 απαγορεύει τη χρήση αλκοόλ,καπνίσματος και ναρκωτικών.

Το άρθρο 10 απαγορεύει έκτοτε κάθε δημόσια εκδήλωση που αντιτίθεται στο ισλάμ.

Το άρθρο 13 προβλέπει την καταστροφή των αγαλμάτων που προυπήρχαν  του ισλάμ και στα αποία αποδίδονταν τιμή. Αυτό θεμελιώνεται στην καταστροφή από τον Μωάμεθ 360 αγαλμάτων στη Μέκκα. Εδράζεται στο εδάφιο του κεφαλαίου (sourate) Al-Maeda: «Ω πιστοί! Το κρασί, τα τυχερά παιχνίδια, τα είδωλα, τα βέλη της μαντικής δεν είναι παρά βδέλυγμα, έργο του διαβόλου. Αποχωριστείτε τα για να ευημερήσετε.» Υπάρχει ο φόβος ότι το  Daech θα επιτεθεί στον αρχαιολογικό χώρο της Νινευί έναν από τους καλύτερους της Μ. Ανατολής.

Το άρθρο 14 προβλέπει ότι οι γυναίκες οφείλουν να καλύπτουν το πρόσωπο και όλο το σώμα με ένα niqab όταν βγαίνουν. Η έξοδός τους επιτρέπεται μόνο αν η «μετακίνηση είναι απαραίτητη» και εξουσιοδοτημένη από τον πατέρα, τον αδερφό ή τον άντρα και μόνο αν συνοδεύoνται από έναν από αυτούς.

Η Daech επιβάλει το status dhimmi (που είναι ταπεινωτικό και προβλέπει ότι ο χριστιανός είναι υπό κηδεμονία σε γη του ισλάμ) στους χριστιανούς της Μοσούλης. Αυτό σημαίνει ότι επιβάλεται κεφαλικός φόρος 250 δολαρίων μηνιαίως.

Εκδόθηκε στη Μοσούλη στις 13 Ιουνίου 2014. (liberation 23/06/14)

Επίσης το site Breitbart στις 20 Ιουνίου δημοσίευσε άρθρο της Katie Gorka προέδρου του  Council on Global Security και συνεργάτιδα του Center for Security Policy (Washington D.C., États-Unis) όπου ανακοινώνει ότι επίκειται επίθεση του  (EIIL) κατά της περιφέρειας Al-Hasaka. Η Katie Gorkα μεταφράζει από αραβικά ένα ανακοινωθέν της οργάνωσης της 17^ης Ιουνίου:

«To EIIL καλεί τους μαχητές του Θεού να  υψώσουν τη σημαία του ισλάμ στην περιφέρεια της Al-Hasaka για να την απελευθερώσουν από το συριακό καθεστώς  το Κόμμα της Δημοκρατικής ένωσης των κούρδων ….και των απογόνων των σταυροφόρων τους άπιστους χριστιανούς.

“Το δικαστήριο της σαρία εξέδωσε μια fatwa δηλώνοντας ότι η πόλη Al-Qamishli με την έντονη παρουσία χριστιανικού και κούρδικου στοιχείου ανήκει στην l’EIIL :

1. Κάψτε και κατακτήστε όλους τους τόπους της περιοχής του Al-Qamishli

2. Κάψτε όλα τα μαγαζιά που πουλούν αλκοόλ και τσιγάρα

3. Πάρτε τον ολοκληρωτικό έλεγχο της φημισμένης αγοράς των κοσμημάτων: όλος ο χρυσός και τ΄ασήμι θα παθεί από τους μαχητές του EIIL γιατί σε αυτούς ανήκει δικαιωματικά.

4. Πάρτε τον ολοκληρωτικό έλεγχο των μαγαζιών διατροφής και ρουχισμού και δώστε το εμπόρευμα στους αδερφούς μαχητές τζιχαντιστές.

5. Εκκενώστε την πόλη από όλους τους χριστιανούς: πάρτε τις γυναίκες τους, αυτές σας ανήκουν, και αποκεφαλίστε τους άντρες.»

ΠΗΓΗ: http://dimpenews.com/2014/06/24/%CE%B7-%CE%B5%CE%B9%CE%B9l-%CE%BC%CE%B5-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%BC%CE%BF%CF%83%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B7-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B2%CE%BB%CE%B5%CF%80%CE%B5/

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ ΔΙΩΞΕΙΣ

Χριστός ετέχθη! Είχα τη χαρά να περάσω τα Χριστούγεννα στην Ελλάδα μαζί με τον Greek Murtad ο οποίος Θεού θέλοντος σύντομα θα αναλάβει και πάλι το μπλογκ. Άλλοι χριστιανοί όμως δεν είναι σε θέση να γιορτάσουν ελεύθερα τα Χριστούγεννα, και να δηλώσουν τη χριστιανική τους ιδιότητα. Γιατί ζουν σε χώρες όπου κυριαρχεί το Ισλάμ. Και εκεί οι χριστιανοί νοούνται ως δεύτερης κατηγορίας πολίτες, που πρέπει να πληρώνουν ειδικό φόρο και να μην εκδηλώνονται πολύ.

Δείτε αυτή τη λίστα με εμπρησμούς και καταστροφές εναντίον χριστιανών στην Ινδονησία: http://friendsofindonesia.org/2010/12/muslim-harassment-indonesian-christians-intensify/

Όλες οι χριστιανικές ομολογίες που αναφέρονται έχουν δεχτεί επιθέσεις από ισλαμιστές «ακτιβιστές» ή/και από το κράτος. Όχλος από 200 και περισσότερα άτομα κάνει καταστροφές και βάζει και τις σημαίες του από πάνω! Η αστυνομία «ψάχνει» για τους ταραχοποιούς που εξακολουθούν να καταστρέφουν ανενόχλητοι. Δήμαρχοι κλείνουν χριστιανικές εκκλησίες με διάφορες προφάσεις κ.τ.λ.

Ας προσευχηθούμε όλοι για τους αδελφούς μας που ζουν σε συνθήκες διωγμού, στην Ινδονησία και όπου αλλού βρίσκονται υπό το ζυγό του Ισλάμ.

Οι Βυζαντινοί έχουν το νοστιμότερο αίμα. Ήρθαμε για να το πιούμε.

Τα τελευταία χρόνια οι προπαγανδιστές του Ισλάμ βάζουν τα δυνατά τους να μας πείσουν ότι το Ισλάμ είναι μια ειρηνική θρησκεία που τάχα δεν εξαπλώθηκε με το σπαθί αλλά με την πειθώ. Για να μας πείσουν χρησιμοποιούν τα επιχειρήματα ότι
1) Οι πρώτοι μουσουλμάνοι (η σύζυγος του Μουχάμμαντ η Χαντίζα, ο μικρός του εξάδελφος ο Αλή -ένα παιδάκι 11 ετών- και ο θετός του γιος πρώην σκλάβος, ο Ζαΐντ, και στη συνέχεια μερικοί ακόμα φίλοι του «προφήτη»), δεν έγιναν μουσουλμάνοι με το ζόρι.
2) Διάφοροι άλλοι άνθρωποι που γίνονται μουσουλμάνοι σήμερα, δεν γίνονται με το ζόρι αλλά «από μόνοι τους».

Φυσικά αυτά τα επιχειρήματα είναι άσχετα. Σίγουρα κάποιοι άνθρωποι γίνονται μουσουλμάνοι χωρίς βία. Κι εγώ χωρίς βία έγινα. Έγινα όμως χωρίς να γνωρίζω καλά ποιο είναι το Ισλάμ. Άλλοι που γίνονται μουσουλμάνοι δε γνωρίζουν στην αρχή αλλά και όταν μαθαίνουν, αυτό που μαθαίνουν ικανοποιεί τον ψυχισμό τους κι έτσι παραμένουν. Τέτοιοι προσήλυτοι υπάρχουν σε κάθε θρησκεία, λατρεία και σέχτα. Μερικοί γίνονται οπαδοί δαιμόνων, άλλοι εξωγηινων, άλλοι του Βούδα, άλλοι του Ινδουισμού. Άλλοι γίνονται μουσουλμάνοι για να παντρευτούν το πρόσωπο που θέλουν. Δεν είναι όμως αυτού του είδους οι μεταστροφές που έφεραν πολύ κόσμο στο Ισλάμ. Είναι τεκμηριωμένο ιστορικά ότι το Ισλάμ επεκτάθηκε με πόλεμο ή απειλή πολέμου, ή λόγω της οικονομικής εξαθλίωσης που έφερναν οι φόροι των μουσουλμάνων στους υπόδουλους λαούς. Επίσης είναι γνωστό ότι όταν κάποιος μουσουλμάνος απαρνείται το Ισλάμ κινδυνεύει με θάνατο. Αν είναι σε ισλαμικό κράτος πολύ δύσκολα σώζει τη ζωή του.
Συμπερασματικά, ποτέ στο Ισλάμ δεν παρατηρήθηκε αργή και σταθερή μεταστροφή όλο και μεγαλύτερου αριθμού ανθρώπων, όπως συνέβη με τον Χριστιανισμό, όπου αυτοί που γίνονταν χριστιανοί απειλούνταν με θάνατο κι όμως όλο και περισσότεροι άνθρωποι επέλεγαν να γίνουν χριστιανοί.

Αυτά τα θέματα θα αναπτυχθούν αργότερα από τον Greek Murtad. Εγώ δεν θα επεκταθώ πολύ. Θα σας παρουσιάσω ένα βίντεο με αγγλικούς υπότιτλους και από κάτω τους διαλόγους στα ελληνικά. Βγάλτε μόνοι σας τα συμπεράσματά σας για την ειρηνική εξάπλωση του Ισλάμ και για το πώς ακριβώς εννοούν τις μεταστροφές οι μουσουλμάνοι. Σε περίπτωση που σας έχουν πει ότι τάχα «δεν υπάρχει καταναγκασμός στη θρησκεία» επειδή το γράφει ένας στίχος του Κορανίου, διαβάστε κι εδώ.

http://www.youtube.com/watch?v=QB4hMMsT2fg

Αιγύπτιος κληρικός Hamdan Badr

[μέλος της οργάνωσης] Διεθνής Ένωση Μουσουλμάνων Λογίων (International Association of Muslim Scholars)

Al-Shabab TV (Αίγυπτος)

8 Δεκεμβρίου 2009

——————————

Ο Chaled (Ibn Al-Walid) πήγε στον διοικητή του Βυζαντινού στρατού,

που τον κοίταξε και είπε:

«Khaled, έχω ακούσει ότι αυτό που σας έκανε ν’αφήσετε τα σπίτια σας

ήταν η πείνα και η δίψα.

Πήγαινε πίσω με τους υπόλοιπους μουσουλμάνους.»

Εσύ και οι θεατές καλύτερα να δώσετε πολλή προσοχή.

«Πήγαινε πίσω με τους υπόλοιπους μουσουλμάνους, κι ο καθένας από σας θα πάρει τροφή, ποτό και ρούχα,

και θα τα παίρνετε αυτά κάθε χρόνο.»

Επειδή ήταν ο διοικητής, ήθελα να του  δώσουν λίγο… Θα μπορούσε να έχει τελειώσει τη δουλειά και να πάει πίσω… Κανένα πρόβλημα.

-Σωστά;

-Ναι, κανένα πρόβλημα.

-Γίνομαι σαφής;

-Ναι, οι θεατές μας το καταλαβαίνουν αυτό.

-Τι του είπε ο Khaled; Είπε: «Έχεις δίκιο Διοικητή!»

-Τι εντιμότητα.

-Σωστά.

«Ήταν η δίψα που μας έκανε ν’ αφήσουμε τα σπίτια μας.

Ακούσαμε ότι το Βυζαντινό αίμα είναι το νοστιμότερο, και ήρθαμε να το πιούμε.»

Μην το πάρετε στραβά αυτό. Δεν εννοεί ότι θα έπρεπε… [να πίνουμε αίμα]. Όχι.

Προτείναμε να μεταστραφούν στο Ισλάμ και να σωθούν, ή να πληρώσουν το φόρο Τζίζια,

αλλιώς θα τους κηρύσσαμε πόλεμο.

Αυτό δεν συνιστά επίθεση,

επειδή υπερασπίζουμε τα σύνορα του ισλαμικού κράτους.

Έχουμε διαταγή να επιβάλλουμε στους ανθρώπους να λατρεύουν τον Αλλάχ.

Είμαστε εντεταλμένοι να επιβάλλουμε στα πλάσματα να λατρέψουν τον Δημιουργό τους,

να σώσουμε όποιους θέλουν να σωθούν από το να λατρεύουν δούλους

έτσι ώστε να λατρέψουν τον Κύριο των Δούλων,

και να τους φέρουμε από την αδικία των άλλων θρησκειών στη δικαιοσύνη του Ισλάμ,

από τα στενά αδιέξοδα αυτού του κόσμου στην ευρυχωρία του κόσμου που πρόκειται να έρθει.

Αυτή είναι η αποστολή του κάθε μουσουλμάνου σ’ αυτή τη ζωή.

Ο Khaled ειπε αυτά τα πράγματα, κι ο άντρας γέμισε οργή.

Ο Khaled άρπαξε τα ηνία του αλόγου του,

και κάλπασε προς το στρατό των μουσουλμάνων,

φωνάζοντάς τους με την πιο δυνατή φωνή του:

«Φύσα, ω άνεμε του Παραδείσου!»

-Τι όμορφο.

– Τι ηγέτες…

Τι ωραία έκφραση. Πού είναι αυτοί οι ηγέτες; Θα ήθελα…

Θα θέλαμε τέτοιους ηγέτες, αλλά…

Θα μπορούσαν να πάρουν ένα μάθημα από τον Khaled…

Άρπαξε τα ηνία του αλόγου του και κάλπασε, φωνάζοντάς: «Φύσα, ω άνεμε του Παραδείσου!»

Ένας από τους μουσουλμάνους σ’ εκείνη τη μάχη πλησίασε τον Abu Obeida Ibn Jarrah,

και του είπε: «Abu Obeida,

θα ήθελες να δώσεις κάτι στον Προφήτη Μουχάμμαντ (στον Παράδεισο);»

Ξέρεις ποιος ήταν; Ήταν ο Omar Ibn-Al-Khattab.

Ήξερε ότι μέσα σε λίγα λεπτά, θα συναντούσε τον Προφήτη στον Παράδεισο.

Ο Ibn Obeida είπε: «Γιατί ρωτάς;»

Ο Ομάρ είπε: «Αποφάσισα να γίνω μάρτυρας για χάρη του Αλλάχ.»

Θα ήθελα το έθνος να ξυπνήσει και να γίνει πάλι αυτό που ήταν,

Να σταματήσει να ψάχνει για αγκάθια παντού και ν’ αρχίσει να ψάχνει για τριαντάφυλλα,

Να τα μυρίσει και να τα δώσει στους άλλους.

Μου θυμίζει την ιστορία για το πώς χάθηκε η Ανδαλουσία.

(Οι χριστιανοί) έστειλαν τους κατασκόπους τους,

Οι οποίοι συνάντησαν έναν νεαρό άντρα που έκλαιγε.

Τον ρώτησαν: «Γιατί κλαις, νεαρέ;»

Αυτός είπε: «Έρριξα δέκα βέλη κι ένα αστόχησε. Γι’ αυτό κλαίω.»

Έτσι οι κατάσκοποι γύρισαν στον Φερδινάνδο και την Ισαβέλλα,

Τους μονάρχες της Καστίλλης και της Αραγωνίας,

Και είπαν: «Όχι, δεν μπορείτε να τους νικήσετε.»

Δέκα χρόνια μετά, οι κατάσκοποι ξαναγύρισαν, και συνάντησαν έναν νεαρό άντρα να κλαίει.

«Γιατί κλαις;» τον ρώτησαν. «Η φιλενάδα μου με παράτησε» είπε αυτός.

Οι κατάσκοποι επέστρεψαν και είπαν: «Τώρα είναι ο καιρός!»

O Abū-Tāhir Al-Jannābī και η βεβήλωση της Μέκκας

Υπάρχει ένα πολύ ακριβό βιβλίο, που όμως αξίζει να αγοραστεί από όσους θέλουν να μαθαίνουν σωστά την ιστορία και γνωρίζουν αγγλικά. Είναι το «The Empire of the Mahdi: The Rise of the Fatimids (Handbook of Oriental Studies/Handbuch Der Orientalistik)» (Η αυτοκρατορία του Μαχντί: Η άνοδος των Φατιμιδών/Εγχειρίδιο Ανατολικών Σπουδών) των Heinz Halm και M. Bonner και μπορείτε να το παραγγείλετε από εδώ.

Στο βιβλίο αυτό διαβάζουμε – μεταξύ άλλων – για τους Καρμαθίτες, μια ισμαηλιτική σέχτα που έχει κατηγορηθεί για αμοραλισμό και μηδενισμό. Πιο γνωστοί έγιναν για την επανάστασή τους κατά των Αμπασιδών και τη λεηλασία της Μέκκας υπό την ηγεσία του Αμπου Ταχιρ αλ-Τζαναμπι.

Αυτή η λεηλασία της Μέκκας που περιλάμβανε και «απαγωγή» της Μαύρης Πέτρας συνήθως δεν αναφέρεται από τους απολογητές του Ισλάμ. Ακόμα κι όταν αναφέρεται, επικεντρώνονται συνήθως στην επιστροφή της Πέτρας . Γιατί δε μας λένε λεπτομέρειες; Επειδή οι Καρμαθίτες έσφαξαν τους μουσουλμάνους προσκυνητές κατά τη διάρκεια του Χατζ, φωνάζοντας στίχους του Κορανίου. Συγκεκριμένααπό τη σούρα Αλ Φιλ:

Η παράδοση γύρω από αυτούς τους στίχους (που μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά στα αγγλικά εδώ) λέει ότι:

Τη χρονιά της γέννησης του Προφήτη Μουχάμμαντ, ένας ισχυρός αιθιοπικός στρατός βάδισε κατά της Μέκκας (της πόλης όπου γεννήθηκε ο Μουχάμμαντ) με σκοπό να καταστρέψει τον Άγιο Οίκο του ΑΛΛΑΧ (το χώρο του προσκυνήματος).  Οι Άραβες δεν είχαν δύναμη να πολεμήσουν εναντίον του πολύ μεγάλου και ισχυρού στρατού. Οι Άραβες άφησαν μόνη τη Μέκκα. Ο Αλλάχ έστειλε σμήνη πουλιών και υπεράσπισαν τον Άγιο Οίκο Του. Εκατοντάδες πουλιά που δεν είχαν ειδωθεί ποτέ πριν πέταξαν προς τη Μέκκα. Κάθε πουλί είχε τρεις μικρές πέτρες. Αυτά τα πουλιά νίκησαν τον αιθιοπικό στρατό.1

Σύντροφοι του ελέφαντα ονομάστηκαν οι Αιθίοπες επειδή ο στρατός τους είχε πολλούς ελέφαντες. Και το έτος της εισβολής τους ονομαζόταν επίσης το έτος του ελέφαντα. Οι μουσουλμάνοι βασισμένοι σε αυτούς τους στίχους, πίστευαν ότι αυτό πραγματικά είχε συμβεί, μια και το Κοράνι θεωρείται ο κατά γράμμα λόγος του Θεού. Μερικοί ακόμα και σήμερα περιμένουν ότι ο Αλλάχ θα στείλει πουλιά που θα κρατούν πέτρες και θα τους βοηθήσουν να πάρουν το τέμενος Αλ-Ακσά. Έτσι, πίστευαν ότι κάθε επίθεση κατά της Μέκκας θα εξουδετερωνόταν από τον Αλλάχ. Αυτό το ήξερε ο αλ-Τζαναμπι, και μέσα στη σφαγή των μουσουλμάνων και τη γενική λεηλασία, φώναζε:

«Πού είναι ο Αλλάχ; Πού είναι τα μεγάλα πουλιά να μας ρίξουν πέτρες; Γιατί ο Αλλάχ δεν προστατεύει τον Οίκο Του; Δεν μπορεί; Ή δεν υπάρχει;»

Τα πτώματα των προσκυνητών αφέθηκαν να σαπίσουν στους δρόμους, ενώ μερικά πετάχτηκαν μέσα στο πηγάδι του Ζάμζαμ, που υποτίθεται ότι ξεπήδησε όταν ο μικρός Ισμαήλ σκάλιζε διψασμένος την άμμο με το πόδι του. (Το νερό του θεωρείται από τους μουσουλμάνους ιαματικό παρότι καμιά ανεξάρτητη μελέτη δεν το επιβεβαιώνει και μοιάζει μάλλον με θαλασσινό νερό). Αλλά η λεηλασία δε σταμάτησε εδώ. Ο Τζανάμπι πήρε τη Μαύρη Πέτρα μαζί του στο αλ-Χασα και την έσπασε σε κομμάτια. Μετά εκβίαζε τους Αμπασίδες να του δώσουν ένα μεγάλο ποσό για να την επιστρέψει. Μια Παρασκευή χρόνια αργότερα την πέταξαν δεμένη σε σάκκο μέσα σ’ ένα τζαμί της Κούφα (Ιράκ) με αποτέλεσμα να σπάσει κι άλλο και να γίνει 7 κομμάτια.

Πρέπει να πούμε ότι μερικοί πίστευαν ότι αυτή η επίθεση κατά της Μέκκας θα έφερνε την έλευση του Μαχντί, όπως λένε οι διάφορες ισλαμικές προφητείες. Βέβαια όπως δεν ήρθαν και πουλιά με πέτρες, δεν ήρθε ούτε και ο Μαχντί.

Υ.Γ. Για τους αναγνώστες που ρωτούν για τον Greek Murtad, είναι πολύ καλά στην υγεία του αλλά δεν θα επιστρέψει πριν το Σεπτέμβριο. Όλοι οι αποστάτες είμαστε πολύ καλά και πληθαίνουμε αριθμητικά.

—————————————————-

[1] At the year of the birth of the Prophet Mohammad, a strong Ethiopian Army went towards Makkah (the city of birth of Mohammad) in order to destroy the Holy Home of ALLAH (the place of pilgrim). The Arabs had no power to fight against that very big and strong army. The Arabs left Makka alone. Allah sent flights of Birds and defended His Holy House. Hundreds of birds which had never been seen before flew towards Makkah. Each bird had 3 little stones. These Birds beat the Ethiopian Army. (http://www.streetdirectory.com/travel_guide/153821/religion/the_birds_in_bible_and_quran.html)

The Empire of the Mahdi: The Rise of the Fatimids (Handbook of Oriental Studies/Handbuch Der Orientalistik)

Η θρησκεία της ειρήνης: μουσουλμάνοι απειλούν με φόνο συντελεστές τηλεοπτικής σειράς

Ο δολοφονημένος Τέο Βαν Γκογκ

Θα χρησιμοποιούσαν ποτέ χριστιανοί απειλές φόνου για να σταματήσει κάποια εκπομπή που σατιρίζει τον Ιωάννη τον Πρόδρομο, ή ακόμα και τον Θεάνθρωπο Χριστό; Όχι βέβαια. Η πιο «δυναμική» αντίδραση που συνιστά Πατέρας της Ορθόδοξης Εκκλησίας κατά ανθρώπων που βλαστημούν ΤΟΝ ΘΕΟ και όχι κάποιον προφήτη, είναι το ράπισμα (κοινώς, σφαλιάρα, χαστούκι).

Τι γίνεται όμως, όταν έχουμε αρνητική αναφορά στον Μουχάμμαντ, που δεν είναι βέβαια θεός αλλά οι μουσουλμάνοι θεωρούν προφήτη του Θεού; Τι γίνεται όταν ασκείται κριτική στο Ισλάμ και τονίζονται κάποιες άσχημες πλευρές του; Τότε έχουμε απειλές για κακοποίηση και φόνο, αλλά και κανονικότατους φόνους των «βλασφήμων». Πάρτε για παράδειγμα τον φόνο του Τέο Βαν Γκογκ, απογόνου του γνωστού ζωγράφου, που τόλμησε, σε συνεργασία με την αποστάτρια Ayaan Hirsi Ali, να γυρίσει την ταινία «Υποταγή» (Submission) δηλ. Ισλάμ.

Στην ταινία αυτή μια ηθοποιός ερμηνεύει ρόλους 4 διαφορετικών γυναικών που κακοποιούνται σε ισλαμικό περιβάλλον. Η ηθοποιός φορά μαντήλα, και από μέσα διαφανές ρούχο, ενώ έχει  εδάφια του Κορανίου γραμμένα στο σώμα της. Δείτε την ταινία εδώ, και σκεφτείτε ότι λόγω αυτής η σεναριογράφος κρύβεται μέχρι σήμερα και ο σκηνοθέτης δολοφονήθηκε! http://www.youtube.com/watch?v=6rS8FJyX3gs

Ψηφιακή αναπαράσταση του δολοφόνου που εξηγεί στους γονείς του δολοφονημένου γιατί το έκανε…http://www.youtube.com/watch?v=asyJZWly8ok

Θα μου πείτε, γιατί θυμηθήκαμε τώρα τη δολοφονία του Βαν Γκογκ, που έγινε το 2004; Βασικά, επειδή την ανέφερε ως παράδειγμα μουσουλμάνος, όπως θα διαβάσετε στις παρακάτω ειδήσεις:

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1128767

Προειδοποίηση για βίαια αντίδραση απηύθυνε ισλαμιστής κατά των δημιουργών της δημοφιλούς σειράς καρτούν South Park γιατί σε πρόσφατο επεισόδιο απεικονίστηκε ο προφήτης Μωάμεθ με τη στολή αρκούδας.

Σε επώνυμο μήνυμα του που δημοσιεύτηκε σε ιστοσελίδα με αποδέκτη τους δημιουργούς της σειράς Ματ Στόουν και Τρέι Πάρκερ, ο Αμπού Ταλά αλ-Αμρίκι αναφέρει ότι «κάνουν μία ανοησία και μπορεί να καταλήξουν σαν τον Τεό βαν Γκογκ», τον Ολλανδό σκηνοθέτη που δολοφονήθηκε το 2004 για την ταινία του σχετικά με την κακοποίηση γυναικών στον ισλαμικό κόσμο.

Δημοσίευσε ακόμη διευθύνσεις κατοικιών και γραφείων που σχετίζονται με τους δημιουργούς του South Park. «Δεν είναι απειλή αλλά προειδοποίηση» επισήμανε.

Οι παραγωγοί της σειράς δεν σχολίασαν το γεγονός.

Στο επίμαχο επεισόδιο εμφανίζονταν ιδρυτές θρησκειών όπως ο Μωάμεθ με στολή αρκούδας και ένας ναρκομανής Βούδας.

Υπενθυμίζεται ότι η απεικόνιση του Μωάμεθ θεωρείται βλάσφημη και απαγορεύεται σύμφωνα με την ισλαμική θρησκεία.

Μουσουλμάνοι διαμαρτύρονται για τα καρτούν με τον Μουχάμμαντ καίγοντας τη σημαία της Δανίας

"Πρόσεχε, εχθρέ του Ισλάμ"

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=1129210

Με τα επίμαχα σημεία λογοκριμένα μεταδόθηκε το νέο επεισόδιο της δημοφιλούς σειράς καρτούν South Park λίγες ημέρες μετά την απειλή για τη ζωή των δημιουργών του επειδή απεικόνισαν τον προφήτη Μωάμεθ με στολή αρκούδας.

Όσοι το παρακολούθησαν είδαν με έκπληξη ότι η ελευθεριάζουσα γλώσσα των πρωταγωνιστών περιορίστηκε με αρκετά μπιπ ενώ πινακίδες με τη λέξη «λογοκριμένο» κάλυπταν πλάνα όπου εμφανίζονταν ο Μωάμεθ. Μάλιστα το επεισόδιο δεν είναι διαθέσιμο στο δίκτυο από την ιστοσελίδα της σειράς όπως είναι όλα τα προηγούμενα.

Όπως παραδέχτηκε το Comedy Central, το τηλεοπτικό δίκτυο που μεταδίδει τη σειρά φέρει την ευθύνη αυτό για τη λογοκρισία και όχι οι δημιουργοί της σειράς, Ματ Στόουν και Τρέι Πάρκερ.

Με δήλωσή τους αναφέρουν ότι «στα 14 χρόνια που κάνουμε τη σειρά ποτέ δεν κάναμε μία εκπομπή την οποία δεν μπορούσαμε να υπερασπιστούμε» και επιβεβαιώνουν ότι η λογοκρισία έγινε από το κανάλι.

Αλλη μία αναφορά του South Park στον Μωάμεθ είχε λογοκριθεί από το τηλεοπτικό δίκτυο το 2006, χωρίς να έχουν αντιδράσει μουσουλμάνοι.

Λίγες ημέρες νωρίτερα ένας μουσουλμάνος που ζει στις ΗΠΑ είχε προειδοποιήσει επώνυμα σε ιστοσελίδα αποδέκτη τους δημιουργούς της σειράς Ματ Στόουν και Τρέι Πάρκερ ότι η σατιρική απεικόνιση του προφήτη είναι «μία ανοησία και μπορεί να καταλήξουν σαν τον Τεό βαν Γκογκ», τον Ολλανδό σκηνοθέτη που δολοφονήθηκε το 2004 για την ταινία του σχετικά με την κακοποίηση γυναικών στον ισλαμικό κόσμο. «Δεν είναι απειλή αλλά προειδοποίηση» επισήμανε.

Υπενθυμίζεται ότι η απεικόνιση του Μωάμεθ θεωρείται βλάσφημη και απαγορεύεται σύμφωνα με την ισλαμική θρησκεία.

Από τη καυστική σάτιρα του South Park δεν έχουν ξεφύγει στο παρελθόν πολιτικοί, καλλιτέχνες και δημόσια πρόσωπα αλλά ακόμα και θρησκευτικοί ηγέτες.

Ας δούμε όμως μια περιγραφή του 200οστού επεισοδίου, και κρίνετε μόνοι σας αν αξίζει να απειληθεί η ζωή ανθρώπων για κάτι τέτοιο:

Τα παιδάκια του South Park πάνε σε ένα εργοστάσιο όπου βλέπουν τον Τομ Κρουζ να πακετάρει γλυκά (fudgepacker) – η ίδια λέξη σημαίνει τον ομοφυλόφιλο στα αγγλικά . Ο Τομ Κρουζ τότε κάνει μήνυση στην πόλη του South Park και απειλεί να χρεωκοπήσει την πόλη. Ο μόνος τρόπος να αποσύρει την μήνυση είναι αν του φέρουν τον Μωάμεθ. Προβληματίζονται πώς θα τον δείξουν στην Τιβί και τελικά τον βάζουν σε μια στολή «μασκότ» αγώνων που μοιαζει με …αρκούδα…  Τελευταία στιγμή επιτίθεται και ζητάει να πάρει τον Μωάμεθ η τρομοκρατική οργάνωση των… κοκκινομάλληδων… που θέλουν να κατακτήσουν τον κόσμο (λένε πως οι κοκκινομάλληδες είναι η Αρία Φυλή). Όμως ο Τομ Κρουζ για να ανταπαντήσει ελευθερώνει το γιγαντιαίο ρομπότ ΜΠΑΡΜΠΑΡΑ ΣΤΡΑΪΖΑΝΤ….και εκεί τελειώνει το πρώτο μέρος.

Εδώ περισσότερα: http://www.youtube.com/watch?v=AJTHPxcCyCY

O Αρχηγός της οργάνωσης λέει «Μας διατάζει -το Κοράνι- να τρομοκρατούμε τους απίστους».

Δείτε εδώ μια συνέντευξη των δημιουργών: http://www.youtube.com/watch?v=Vp9bYLa5gaA

Βλέπουμε ότι στο εν λόγω επεισόδιο σατιρίζονται δυο διάσημοι άνθρωποι που ζουν σήμερα (Τομ Κρουζ και Μπάρμπρα Στρέιζαντ), και οι οποίοι δεν διαμαρτύρονται καθόλου για τη σάτιρα αυτή.

Και για να θυμηθούμε και άλλα πρόσφατα περιστατικά επιθέσεων και ραδιουργιών κατά ατόμων που «πρόσβαλαν τον Προφήτη», δείτε εδώ και εδώ (στο πλάι δεξιά υπάρχουν λινκς και για άλλα σχετικά άρθρα).

Αναρωτιέται κανείς, όλοι αυτοί οι δολοφόνοι και επίδοξοι δολοφόνοι βασίζονται κάπου και προβαίνουν σε τέτοιες πράξεις; Ασφαλώς. Διαβάστε τα ακόλουθα και θα δείτε πού:

http://www.islam-qa.com/en/ref/22809

Απόφαση για αυτόν που προσβάλλει τον Προφήτη (ειρήνη και ευλογία του Αλλάχ να του παρέχονται)

Άκουσα σε μια κασέτα ότι όποιος προσβάλλει τον Προφήτη (ειρήνη και ευλογία του Αλλάχ σ’ αυτόν) θα πρέπει να εκτελείται ακόμη και αν δείχνει ότι έχει μετανοήσει. Θα πρέπει αυτός να θανατωθεί με τιμωρία hadd ή λόγω της απιστίας (kufr); Αν η μετάνοιά του είναι ειλικρινής, ο Αλλάχ θα τον συγχωρέσει ή θα πάει στην Κόλαση και η μετάνοια του δεν θα τον ωφελήσει;

Ας είναι αινετός ο Αλλάχ.

Η απάντηση στο ερώτημα αυτό μπορεί να δοθεί από την αντιμετώπιση των δύο ακόλουθων ζητημάτων:

1 – Η (δικαστική) απόφαση για εκείνον που προσβάλλει τον Προφήτη (ειρήνη και ευλογία του Αλλάχ σ’ αυτόν)

Οι λόγιοι συμφωνούν ομόφωνα ότι ένας μουσουλμάνος ο οποίος προσβάλλει τον Προφήτη (ειρήνη και ευλογία του Αλλάχ σ’ αυτόν) γίνεται άπιστος (kaafir) και ένας αποστάτης ο οποίος πρόκειται να εκτελεστεί. Αυτή την ομοφωνία την διηγήθηκαν περισσότεροι από ένας μελετητές, όπως οι Imaam Ishaaq ibn Raahawayh, Ibn al-Mundhir, al-Qaadi ‘Iyaad, al-Khattaabi και άλλοι. Al-Saarim al-Maslool, 2/13-16. Η απόφαση αυτή φαίνεται από το Κοράνι και τη Σούννα.

Στο Κοράνιο λέει (ερμηνεία της έννοιας):

«Οι υποκριτές φοβούνται μήπως μια σούρα (κεφάλαιο του Κορανίου) αποκαλυφθεί σχετικά με αυτούς, δείχνοντάς τους τι είναι στις καρδιές τους. Πες: «(Συνεχίστε να) κοροϊδεύετε! Σίγουρα, όμως, ο Αλλάχ θα φέρει στο φως όλα αυτά που φοβάστε».

Αν τους ρωτήσεις (γι ‘αυτό), δηλώνουν: «Εμείς μόνο συζητούσαμε ανόητα και αστειευόμασταν». Πες: «Ήταν ο Αλλάχ, και τα Ayaat Του (αποδείξεις, μαρτυρίες, στίχους, μαθήματα, σημεία, αποκαλύψεις, κ.λπ.) και ο Αγγελιοφόρος του που κοροϊδεύατε;»

Μην δικαιολογείστε· Απιστήσατε, αφού είχατε πιστέψει.»

[Al-Tawbah 9:64-66]

Αυτός ο στίχος αναφέρει σαφώς ότι το να κοροϊδεύει κανείς τον Αλλάχ, τους στίχους του και τον Αγγελιοφόρο Του αποτελεί απιστία (kufr), ώστε αυτό ισχύει ακόμη περισσότερο για την προσβολή. Ο στίχος δείχνει επίσης ότι όποιος μειώνει τον Αγγελιοφόρο του Αλλάχ (ειρήνη και ευλογία του Αλλάχ να του παρέχονται) είναι επίσης ένας άπιστος, είτε το έκανε στα σοβαρά είτε στα αστεία.

Όσον αφορά την Σούννα, ο Abu Dawood (4362), αφηγείται από τον Άλι ότι μια Εβραία γυναίκα συνήθιζε να προσβάλλει τον Προφήτη (ειρήνη και ευλογία του Αλλάχ να του παρέχονται) και να λέει άσχημα πράγματα γι ‘αυτόν, οπότε ένας άντρας της στραγγάλισε μέχρι που τη θανάτωσε, και ο Προφήτης (ειρήνη και ευλογία του Αλλάχ να του παρέχονται) έκρινε ότι (ο δολοφόνος) δεν όφειλε τα χρήματα του αίματος στην προκειμένη περίπτωση.

Ο σεΐχης al-Islam Ibn Taymiyah είπε στο αλ-Saarim al-Maslool (1/162): Αυτό είναι jayyid χαντίθ, και υπάρχει μια αναφορά που το επιβεβαιώνει στα χαντίθ του Ιμπν Αμπάς την οποίο θα παραθέσω παρακάτω.

Αυτό το χαντίθ δείχνει σαφώς ότι ήταν επιτρεπτό να σκοτώσει τη γυναίκα επειδή συνήθιζε να  προσβάλει τον Προφήτη (ειρήνη και ευλογία του Αλλάχ να του παρέχονται).

Ο Abu Dawood (4361), αφηγείται από τον Ιμπν Αμπάς ότι ένας τυφλός άνθρωπος είχε μια απελεύθερη παλλακίδα (umm walad, «μητέρα παιδιού» του) που συνήθιζε να προσβάλει τον Προφήτη (ειρήνη και ευλογία του Αλλάχ να του παρέχονται) και να λέει άσχημα πράγματα γι ‘αυτόν. Της είπε να μην το κάνει αυτό, αλλά εκείνη δεν σταματούσε, και αυτός την επέπληξε, αλλά εκείνη δεν τον πρόσεξε. Μια νύχτα, όταν άρχισε να λέει άσχημα πράγματα για τον Προφήτη (ειρήνη και ευλογία του Αλλάχ να του παρέχονται) και να τον προσβάλει, πήρε ένα κοντό σπαθί ή μαχαίρι, το έβαλε στην κοιλιά της και το πίεσε και τη σκότωσε. Το επόμενο πρωί αυτό αναφέρθηκε στον Αγγελιοφόρο του Αλλάχ (ειρήνη και ευλογία του Αλλάχ να του παρέχονται). Κάλεσε τον κόσμο να συγκεντρωθεί και είπε, «Ορκίζω στον Αλλάχ τον άνθρωπο που έχει κάνει αυτήν την ενέργεια, και τον εξορκίζω στο δικαίωμά μου πάνω του να σηκωθεί.» Ο τυφλός άντρας σηκώθηκε και είπε, «Ω αγγελιοφόρε του Αλλάχ, εγώ είμαι αυτός που το έκανε· εκείνη συνήθιζε να σε προσβάλλει και να λέει άσχημα πράγματα για σένα. Της το απαγόρευσα, αλλά εκείνη δεν σταμάτησε, και εγώ την επέπληξα, αλλά δεν άφησε τη συνήθεια της. Έχω δύο γιους σαν μαργαριτάρια από αυτήν, και ήταν καλή μαζί μου. Χτες το βράδυ άρχισε να σε προσβάλλει και να λέει άσχημα πράγματα για σένα. Έτσι πήρα ένα στιλέτο, το έβαλα στην κοιλιά της και το πίεσα μέχρι που τη σκότωσα.» Κατόπιν αυτού, ο Προφήτης (ειρήνη και ευλογία του Αλλάχ να του παρέχονται), δήλωσε: «Είστε μάρτυρες, δεν οφείλονται χρήματα για το αίμα της. »

(Χαρακτηρίστηκε ως saheeh (γνήσιο) από τον al-Albaani στο Saheeh Abi Dawood, 3655)

Φαίνεται ότι αυτή η γυναίκα ήταν άπιστη, όχι μουσουλμάνα, γιατί μια μουσουλμάνα ποτέ δεν θα μπορούσε να κάνει μια τέτοια κακή πράξη. Αν ήταν μουσουλμάνα θα είχε γίνει αποστάτρια από την πράξη αυτή, οπότε δεν θα ήταν αποδεκτό για τον κάτοχό της να την κρατήσει· στην περίπτωση αυτή δεν θα ήταν αρκετά καλό να την κρατήσει και απλά να την επιπλήξει.

Ο Al-Nasaa’i αφηγείται (4071) ότι ο Abu al-Barzah Aslami δήλωσε τα εξής: Ένας άνδρας μίλησε σκληρά στον Abu Bakr al-Siddeeq και είπα, «Να τον σκοτώσω εγώ;» Με επέπληξε και είπε: «Αυτό δεν γίνεται για κανέναν μετά τον Αγγελιοφόρο του Αλλάχ (ειρήνη και ευλογία του Αλλάχ να του παρέχονται).'» (Saheeh al-Nasaa’i, 3795)

Πρέπει να σημειωθεί από αυτά ότι ο Προφήτης (ειρήνη και ευλογία του Αλλάχ να του παρέχονται) είχε το δικαίωμα να σκοτώσει όποιον τον πρόσβαλε και του μιλούσε σκληρά, και ότι σ’ αυτό περιλαμβάνονται τόσο οι μουσουλμάνοι όσο και οι άπιστοι.

Το δεύτερο ζήτημα είναι το εξής: αν ένα άτομο που προσέβαλε τον Προφήτη (ειρήνη και ευλογία του Αλλάχ να του παρέχονται) μετανοεί, πρέπει η μετάνοιά του να γίνει αποδεκτή ή όχι;

Οι μελετητές συμφωνούν ότι εάν ένα τέτοιο πρόσωπο μετανοήσει με ειλικρίνεια και εκφράσει τη λύπη του για ό,τι έχει κάνει, αυτή η μετάνοια θα τον ωφελήσει την Ημέρα της Ανάστασης και ο Αλλάχ θα τον συγχωρήσει.

Αλλά διαφέρουν ως προς το αν η μετάνοιά του θα πρέπει να γίνει αποδεκτή σε αυτόν τον κόσμο και αν αυτό σημαίνει ότι δεν θα υπόκειται πια στην ποινή της εκτέλεσης.

Οι Maalik και Ahmad ήταν της άποψης ότι δεν πρέπει να γίνει δεκτή, και ότι θα πρέπει να θανατώνεται ακόμη και αν έχει μετανοήσει.

Ανέφεραν ως αποδεικτικό στοιχείο τη Σούννα και τη σωστή κατανόηση των χαντίθ:

Στη Σούννα, ο Abu Dawood (2683), διηγήθηκε ότι ο Sa’d ibn Abi Waqqaas δήλωσε: «Από την ημέρα της κατάκτησης της Μέκκα, ο Αγγελιοφόρος του Αλλάχ (ειρήνη και ευλογία του Αλλάχ να του παρέχονται) χορήγησε ασφάλεια στους πολίτες εκτός από τέσσερις άνδρες και δύο γυναίκες, και τους κατονόμασε, και τον Ibn Abi Sarh … Όσο για τον Ibn Abi Sarh, κρύφτηκε με τον Uthmaan ibn Affaan, και όταν ο Αγγελιοφόρος του Αλλάχ (ειρήνη και ευλογία του Αλλάχ να του παρέχονται) κάλεσε το λαό να δηλώσει την υποταγή του σ ‘αυτόν, [ο Uthmaan ibn Affaan] τον έφερε να σταθεί ενώπιον του Αγγελιοφόρου του Αλλάχ (ειρήνη και ευλογία του Αλλάχ να του παρέχονται). Είπε, «Ω Προφήτη του Αλλάχ, δέξου την υποταγή του ‘Abd-Allaah.»Αυτός σήκωσε το κεφάλι και τον κοίταξε τρεις φορές, απορρίπτοντας το αίτημά του, και δέχτηκε την υποταγή του, μετά την τρίτη φορά. Στη συνέχεια γύρισε προς τους συντρόφους του και είπε: «Δεν υπήρχε μεταξύ σας κανένας έξυπνος άνθρωπος που θα μπορούσε να έχει σηκωθεί και να σκοτώσει αυτό το πρόσωπο όταν με είδε ότι αρνήθηκα να του δώσω το χέρι μου και να δεχθώ την υποταγή του;» Αυτοί είπαν: «Δεν ξέρουμε τι είναι στην καρδιά σου, ω Αγγελιοφόρε του Αλλάχ. Γιατί δεν μας έκανες κάποιο νόημα με τα μάτια σου;» [Ο Μουχάμμαντ] είπε, «Δεν ταιριάζει σε έναν Προφήτη να προδώσει ένα άτομο με μια κίνηση των ματιών του. »

(Χαρακτηρίστηκε ως saheeh από τον al-Albaani στο Saheeh Abi Dawood, 2334)

Αυτό δείχνει σαφώς ότι σε μια περίπτωση όπως αυτού του αποστάτη ο οποίος είχε προσβάλει τον Προφήτη (ειρήνη σ’ αυτόν), δεν είναι υποχρεωτικό να δεχθούμε τη μετάνοια του, αλλά είναι επιτρεπτό να τον σκοτώσουμε, ακόμη και αν έρθει μετανιωμένος.

«Ο ‘Abd-Allaah ibn Sa’d ήταν ένας από εκείνους που συνήθιζαν να καταγράφουν την Αποκάλυψη, μετά αποστάτησε, και ισχυρίστηκε ότι συνήθιζε να προσθέτει ό, τι ήθελε στην Αποκάλυψη. Αυτό ήταν ένα ψέμα και σε μια επινόηση κατά του Προφήτη (ειρήνη και ευλογία του Αλλάχ να του παρέχονται), και ήταν ένα είδος προσβολής. Στη συνέχεια έγινε μουσουλμάνος και πάλι και ήταν ένας καλός μουσουλμάνος, ο Αλλάχ ας είναι ευχαριστημένος μαζί του. Al-Saarim 115.

Όσον αφορά την ορθή κατανόηση του χαντίθ:

Είπαν ότι το να προσβάλλει κανείς τον Προφήτη (ειρήνη και ευλογία του Αλλάχ να του παρέχονται) έχει να κάνει με δύο δικαιώματα, το δικαίωμα του Αλλάχ και το δικαίωμα ενός ανθρώπου. Όσον αφορά το δικαίωμα του Αλλάχ, αυτό είναι προφανές, διότι διαβάλλει το μήνυμά του, το βιβλίο του και την θρησκεία του. Όσον αφορά το δικαίωμα ενός ανθρώπου, αυτό είναι επίσης προφανές, διότι είναι σαν να προσπαθείς να κατασυκοφαντήσεις τον Προφήτη (ειρήνη και ευλογία του Αλλάχ να του παρέχονται) με την παρούσα προσβολή. Σε μια υπόθεση η οποία αφορά τόσο τα δικαιώματα των Αλλάχ όσο και τα δικαιώματα του ανθρώπου, τα δικαιώματα των ανθρώπινων όντων δεν παύουν όταν το πρόσωπο μετανοεί, όπως στην περίπτωση της τιμωρίας για ληστείες, διότι εάν ο ληστής έχει σκοτώσει κάποιον, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να εκτελεστεί και να σταυρωθεί. Αλλά αν αυτός μετανοήσει πριν τον πιάσουν, τότε το δικαίωμα του Αλλάχ πάνω του, ότι θα πρέπει να εκτελεστεί και να σταυρωθεί, δεν ισχύει πλέον, αλλά τα δικαιώματα άλλων ανθρώπων σε σχέση με το qisaas (τιμωρία με αντίποινα) εξακολουθούν να ισχύουν. Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση αυτή. Αν εκείνος που προσέβαλε τον Προφήτη (ειρήνη και ευλογία του Αλλάχ να του παρέχονται) μετανοήσει, τότε τα δικαιώματα του Αλλάχ δεν ισχύουν πλέον, αλλά εξακολουθεί να υπάρχει το δικαίωμα του Αγγελιοφόρου του Αλλάχ (ειρήνη και ευλογία του Αλλάχ να του παρέχονται), το οποίο διατηρείται ακόμη, παρά τη μετάνοια του.

Λέγεται, «Δεν μπορούμε να τον συγχωρέσουμε, επειδή στη διάρκεια της ζωής του, ο Προφήτης (ειρήνη και ευλογία του Αλλάχ να του παρέχονται) συγχώρεσε πολλούς από εκείνους που τον είχαν προσβάλει και δεν τους εκτέλεσε;» Η απάντηση είναι:

Ο Προφήτης (ειρήνη και ευλογία του Αλλάχ να του παρέχονται) μερικές φορές επέλεξε να συγχωρήσει αυτούς που τον είχαν προσβάλει, και μερικές φορές διέταξε, ότι θα έπρεπε να εκτελούνται, αν αυτό εξυπηρετούσε μεγαλύτερο σκοπό. Αλλά τώρα συγχώρεσή του είναι αδύνατη, επειδή είναι νεκρός, έτσι ώστε η εκτέλεση αυτού που τον προσβάλλει παραμένει δικαίωμα του Αλλάχ, του αγγελιοφόρου του και των πιστών, και αυτός που αξίζει να εκτελεστεί, δεν μπορεί να απαλλαγεί, κι έτσι η τιμωρία πρέπει να εκτελεστεί.

Al-Saarim al-Maslool, 2/438

Η προσβολή του Προφήτη (ειρήνη και ευλογία του Αλλάχ να του παρέχονται) είναι μία από τις χειρότερες των απαγορευμένων ενεργειών, και αποτελεί απιστία (kufr) και αποστασία από το Ισλάμ, σύμφωνα με την συναίνεση των λογίων, είτε γίνει στα σοβαρά είτε στα αστεία. Αυτός που το κάνει πρόκειται να εκτελεστεί, ακόμη και αν μετανοήσει, και είτε είναι μουσουλμάνος είτε άπιστος (kaafir). Αν μετανοήσει ειλικρινά και εκφράσει τη λύπη του γι’ αυτό που έχει κάνει, αυτή η μετάνοια θα τον ωφελήσει την Ημέρα της Ανάστασης και ο Αλλάχ θα τον συγχωρήσει.

Ο σεΐχης al-Islam Ibn Taymiyah (ο Αλλάχ ας τον ελεήσει) έγραψε ένα αξιόλογο βιβλίο για το θέμα αυτό, με τίτλο «al-Saarim al-Maslool ‘ala Shaatim al-Rasool» που κάθε οπαδός θα πρέπει να διαβάσει, ειδικά σε αυτές τις στιγμές που πολλοί υποκριτές και αιρετικοί τολμούν να προσβάλουν τον Αγγελιοφόρο (ειρήνη και ευλογία του Αλλάχ να του παρέχονται) γιατί βλέπουν ότι οι μουσουλμάνοι είναι απρόσεκτοι και δεν αισθάνονται πολλή προστατευτική ζήλια απέναντι στη θρησκεία τους και τον προφήτη τους, και δεν εφαρμόζουν την τιμωρία της σαρία που θα μπορούσε να αποτρέψει αυτούς τους ανθρώπους και τους όμοίους τους, από το να διαπράξουν αυτή την κραυγαλέα πράξη απιστίας.

Και ο Αλλάχ ξέρει καλύτερα. Μακάρι ο Αλλάχ να στείλει ευλογία και ειρήνη στον Προφήτη μας Μουχάμμαντ και σ’ όλη την οικογένειά του και τους συντρόφους του.

"Ετοιμαστείτε για το *πραγματικό* ολοκαύτωμα!"

Με τέτοια διδάγματα λοιπόν, δεν είναι να απορεί κανείς με όλες αυτές τις επιθέσεις μουσουλμάνων κάθε φορά που θεωρούν ότι θίγεται η θρησκεία τους, ο θεός τους και ο άνθρωπος που θεωρούν προφήτη του θεού τους. Δεν είναι επίσης να απορούμε που, όταν μουσουλμάνοι απολογητές «στριμώχνονται» με την αποκάλυψη του βίαιου χαρακτήρα της θρησκείας τους, προσπαθούν να αλλάξουν θέμα με την τεχνική των «άσχετων επιχειρημάτων» και επικαλούνται από παρερμηνευμένα ή καταργημένα από τον Χριστό εδάφια της Βίβλου μέχρι τους… Σταυροφόρους. Αυτό που δημιουργεί απορία και πολλά ερωτηματικά είναι οι εκτός πραγματικότητας ισχυρισμοί μερικών μουσουλμάνων, ότι η θρησκεία τους είναι «θρησκεία ειρήνης». Ερωτηματικά όπως:

• Πώς είναι δυνατόν κάποιος να ανήκει σε μια θρησκεία χωρίς να ξέρει τι πρεσβεύει σε τόσο κρίσιμα θέματα;
• Πόσο θράσος χρειάζεται για να ψεύδεται κάποιος που γνωρίζει τη θέση της θρησκείας του σε τέτοια θέματα, αλλά ισχυρίζεται ότι πρόκειται για μια θρησκεία ειρήνης;
• Αν το Ισλάμ είναι ειρηνική θρησκεία, τότε πώς είναι μια μη-ειρηνική θρησκεία;

Το Ισλάμ είναι υπεύθυνο για επιστημονικές ανακαλύψεις;

Διάφοροι Μουσουλμάνοι συχνά ισχυρίζονται ότι η θρησκεία τους υπέθαλψε μια πλούσια κληρονομιά επιστημονικών ανακαλύψεων, «ανοίγοντας το δρόμο» για τις σύγχρονες εξελίξεις στην τεχνολογία και την ιατρική. Συνήθως αναφέρονται στην περίοδο μεταξύ του 7^ου και 13^ου αιώνα, όταν η Ευρώπη αντιμετώπιζε τους «Σκοτεινούς Αιώνες» ή Μεσαίωνα, και ο μουσουλμανικός κόσμος κατακτούσε νέους λαούς και πολιτισμούς. Για παράδειγμα, κάποιος με αυτή την οπτική έχει γράψει:

ΤΟ ΙΣΛΑΜ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΓΝΩΡΙΣΕΙ Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ.Κ ΑΥΤΟ ΧΑΡΗ ΣΤΟΥΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΥΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥΣ Κ ΣΟΦΟΥΣ ΠΟΥ ΕΣΩΣΑΝ ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ. ΔΕΝ ΘΑ ΥΠΗΡΧΑΝ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΕΣ ΑΝ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ Η ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ (ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΑΛΓΕΒΡΑΣ), ΣΤΗΝ ΙΑΤΡΙΚΗ,ΣΤΗΝ ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ Κ ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ.

Σε αυτούς τους ισχυρισμούς βλέπουμε μια σύγχυση του αραβικού-ή αν προτιμάτε αραβο-περσικού –  πολιτισμού με το Ισλάμ, πράγμα που είναι λογικό λάθος. Οι φίλοι μουσουλμάνοι ας δουν αυτά τα επιχειρήματα όπως θα τα έθετε ένας παγανιστής, και ας μας πουν αν συμφωνούν:

«Ο πολυθεϊσμός εκτός από θρησκεία είναι ένας από τους μεγαλύτερους πολιτισμούς που έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα. Κι αυτό χάρη στους παγανιστές φιλοσόφους & σοφούς που δημιούργησαν τα βασικά κείμενα της αρχαίας ελληνικής Γραμματείας. Δεν θα υπήρχαν σύγχρονες επιστήμες αν δεν υπήρχε η βοήθεια του παγανιστικού κόσμου στα Μαθηματικά & Μηχανική (Αρχιμήδης), στην Ιατρική (Ιπποκράτης) στην Αστρονομία (Αρίσταρχος Σάμιος).»

Λοιπόν, συμφωνείτε; Φανταζόμαστε πως όχι… Άλλο οι Έλληνες φιλόσοφοι και επιστήμονες, οι οποίοι δεν έπαψαν να εμφανίζονται με την αλλαγή της θρησκείας, και άλλο η θρησκεία. Ή μήπως πριν την εμφάνιση του Ισλάμ δεν υπήρχαν πολύ μορφωμένοι Άραβες οι οποίοι μάλιστα σπούδαζαν σε χριστιανικές σχολές τα ελληνικά κείμενα; Δείτε λίγο τα παρακάτω από ισλαμική ιστοσελίδα:

http://www.islamfriends.gr/syrian_christians.asp
“Για παράδειγμα, ο Σέργιος της Ρεσάινα (απ.536) είχε σπουδάσει ιατρική στην Αλεξάνδρεια και ολοκλήρωσε τις μεταφράσεις πάνω στα ιατρικά συγγράμματα του Γαληνού αλλά και άλλες μεταφράσεις. Ήταν Σύριος Χριστιανός Ορθόδοξος (Ιακωβίτης) αλλά εργαζόταν σε συνεργασία με τους Νεστοριανούς και οι μεταφράσεις τους πέρασαν μέσα στην Περσική Αυτοκρατορία.

Όταν ιδρύθηκε το Ισλαμικό Χαλιφάτο, οι χριστιανοί αυτοί αποδείχθηκαν ανεκτίμητη πηγή για τους νέους ηγεμόνες. Όταν το χαλιφάτο των Αββασιδών εγκαταστάθηκε στη Βαγδάτη, οι επικεφαλής της Νεστοριανής Εκκλησίας μετέφεραν την κατοικία τους εκεί. Και οι Νεστοριανοί γιατροί για παράδειγμα, ήταν διαθέσιμοι με την καλύτερη ιατρική γνώση της εποχής, και είχαν γαλουχηθεί στο σπουδαίο Νεστοριανό Πανεπιστήμιο του Ιουντισαπούρ (Jundishapur). Ασχολήθηκαν επίσης με άλλους κλάδους την επιστημών και της φιλοσοφίας. Όμως μία συγκεκριμένη όψη της Νεστοριανής συνεισφοράς ήταν ο ρόλος που έπαιξαν στην μετάφραση των ελληνικών επιστημονικών συγγραμμάτων στην αραβική γλώσσα”.

Αν και δεν υπάρχει αμφισβήτηση ότι ο μουσουλμανικός κόσμος ήταν πιο προχωρημένος κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου από τον δυτικό «χριστιανικό» κόσμο, οι λόγοι για αυτό δεν έχουν τόσο σχέση με την ισλαμική θρησκεία (εκτός από την εντολή της για στρατιωτική επέκταση). Η θρησκεία από μόνη της ενθαρρύνει τις γνώσεις σχετικά με την ίδια, γι ‘αυτό οι πιο παραγωγικοί λόγιοι μουσουλμάνοι στη διάρκεια της ιστορίας τείνουν να είναι μαθητές της θρησκείας και όχι της επιστήμης, ενώ στη θρησκεία αυτή καθ’ εαυτή οφείλονται παραδόσεις που μόνο επιστημονικές δεν μπορούν να χαρακτηριστούν. Δείτε σχετικά με αυτές:

«Μια άλλη παράδοση ιατρικής καθοδήγησης ήρθε μέσα από το ίδιο το Ισλάμ. Παίρνει μερικές από τις ιδέες της από το Κοράνι και μερικές από τις συλλογές με τα λόγια του Προφήτη, τα χαντίθ. Σε ένα βιβλιοπωλείο στο Μοναστίρ [Μοναστήρι] της Τυνησίας, βρήκα το αντίτυπο ενός πολύ δημοφιλούς βιβλίου διαθέσιμου στον ισλαμικό κόσμο: Αυτό το βιβλίο λέγεται «Η Ιατρική του Προφήτη». Είναι παλιό, από τον 14ο αιώνα. «Αν πάτε σε μια χώρα που έχει πέσει επιδημία, μην μπείτε στη χώρα, κι αν η επιδημία έρθει στη χώρα σας μην εγκαταλείψετε τα σπίτια σας με την ελπίδα να γλυτώσετε από την επιδημία.» Φαίνεται να έχει νόημα… Να κι ένα διασκεδαστικό κομμάτι. Λέει για την επιληψία, «Οι Έλληνες και ο Γαληνός πίστευαν ότι η επιληψία προέρχεται από τον εγκέφαλο. Όμως, είχαν άγνοια. Δεν αντιλαμβάνονταν την πραγματική αιτία της επιληψίας, που είναι η κατοχή του σώματος από κακά πνεύματα. Η θεραπεία για την επιληψία είναι ο εξορκισμός».

(Δείτε τον Jim Al-Khalili να διαβάζει αποσπάσματα από αυτό το βιβλίο εδώ: http://www.youtube.com/watch?v=xMzwBSAV59M περίπου στο 6^ο λεπτό. Για περισσότερα δείγματα «ισλαμικής» επιστήμης κάντε κλικ εδώ: https://greekmurtadeen.wordpress.com/islam-science/)

Εδώ ας σημειώσουμε ότι στο ντοκιμαντέρ αυτό του BBC  ο παρουσιαστής κάνει κάποιες προσπάθειες να αποδώσει επιστημονικό «αέρα» στη θρησκεία του Ισλάμ. Για παράδειγμα σε ένα σημείο (SCIENCE & ISLAM 3/6 http://www.youtube.com/watch?v=xMzwBSAV59M γύρω στο 1.34) μας διαβάζει χαντίθ σύμφωνα με το οποίο «ο Θεός δεν έστειλε κάτω μια αρρώστεια χωρίς να στείλει και τη θεραπεία της». Παραλείπει βέβαια να μας πει τον ακριβή αριθμό και τη συλλογή όπου μπορούμε να βρούμε το συγκεκριμένο χαντίθ, και να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες για το τι εννοούσε ο Μουχάμμαντ, όπως για την αρρώστια και τη θεραπεία της που βρίσκουμε (κατά τον Μουχάμμαντ πάντα) στα φτερά της μύγας…

Υπάρχουν μερικοί βασικοί λόγοι για τους οποίους το Ισλάμ δεν έχει πολλές πραγματικές αξιώσεις για επιστημονικά επιτεύγματα:

Πρώτον, όπως είδαμε είναι λογικό λάθος να συνδέουμε τα επιστημονικά επιτεύγματα με τη θρησκεία μέσα στην οποία γεννήθηκαν οι επιστήμονες που τα δημιούργησαν.

Δεύτερον, ακόμα κι αν η θρησκεία των επιστημόνων έπαιζε ρόλο στα επιστημονικά επιτεύγματά τους, ειδικά η θρησκεία του Ισλάμ η οποία για ψύλλου πήδημα σε χαρακτηρίζει αποστάτη και τιμωρεί την αποστασία με θάνατο, ωθεί τους ανθρώπους να κρύβουν τις πραγματικές πεποιθήσεις τους και να υποκρίνονται ότι είναι πιστοί της. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για τα πραγματικά πιστεύω των μουσουλμάνων, επιστημόνων και μη, που εξωτερικά παρουσιάζονται ως πιστοί. Μάλιστα για μια περίοδο ακμής των επιστημών, ο σε γενικές γραμμές ανεκτικός χαλίφης Αλ-Μαμούν είχε συστήσει ένα είδος «Ιερής Εξέτασης» για λογίους κι επιστήμονες, μέσω της οποίας προσπαθούσε να επιβάλει την άποψη ότι το Κοράνι ήταν ο διημιουργημένος, και όχι ο αδημιούργητος λόγος του Θεού. Όσοι διαφωνούσαν με την αποψη του χαλίφη (την οποία ασπάζονταν διάφορες σχολές σκέψης στο Ισλάμ, όπως οι οπαδοί του Jahm bin Safwan, οι Μουταζιλίτες και οι Σιΐτες) τιμωρούνταν με αποπομπή από τυχόν δημόσιο αξίωμα που κατείχαν, φυλάκιση κι ακόμη μαστίγωση.  Αυτό κράτησε για 15 χρόνια και το εφάρμοσαν και οι δυο επόμενοι στη σειρά χαλίφες, ώσπου το κατάργησε το 861 ο ανηψιός του Αλ-Μαμούν  al-Mutawakkil. (βλ. http://en.wikipedia.org/wiki/Mihna). Οπότε δεν μπορούμε να ξέρουμε με σιγουριά τι πραγματικά πίστευαν διάφοροι μουσουλμάνοι επιστήμονες που παρουσιάζονταν ως πιστοί, τόσο γενικά όσο και ιδιαίτερα κατά το διάστημα εκείνο.

Τρίτον, ο μουσουλμανικός κόσμος είχε ωφεληθεί πολύ από τις ελληνικές επιστήμες των αρχαίων και Βυζαντινών Ελλήνων, οι οποίες μεταφράζονταν από τους Χριστιανούς και τους Εβραίους. Προς τιμήν τους, οι μουσουλμάνοι έκαναν καλύτερη δουλειά στη διατήρηση των κειμένων στην ελληνική γλώσσα από ό, τι οι Ευρωπαίοι της εποχής εκείνης, και αυτό έγινε το θεμέλιο για τους δικές τους γνώσεις. (Ένας σοβαρός λόγος ωστόσο,που οι Ευρωπαίοι χριστιανοί δεν είχαν εύκολη πρόσβαση σε αυτό το μέρος του κόσμου ήταν ότι την έκοβαν τα μουσουλμανικά πλοία που αιχμαλώτιζαν ανθρώπους κάνοντάς τους σκλάβους σε παράκτιες επιδρομές που ρήμαξαν τη Μεσόγειο κατά την περίοδο αυτή.)

Τέταρτον, πολλές από τις επιστημονικές προόδους που «χρεώνονται» στον «Ισλαμικό πολιτισμό» ήταν στην πραγματικότητα «δάνεια» από άλλους πολιτισμούς που κατακτήθηκαν από τους Μουσουλμάνους. Η αλγεβρική έννοια του «μηδέν», για παράδειγμα, αποδίδεται λανθασμένα στο Ισλάμ, αλλά ήταν, στην πραγματικότητα, μια ανακάλυψη των Ινδών που οι μουσουλμάνοι απλώς εισήγαγαν στη Δύση. Υπάρχουν και άλλα διάφορα επιτεύγματα, κυρίως ιατρικά, που ήταν άγνωστα στη Δύση, αλλά γνωστά π.χ. στη Ρωμανία που κατέκτησαν οι μουσουλμάνοι. Για παράδειγμα, οι μουσουλμάνοι γιατροί βασίστηκαν κατά πολύ σε συγγράμματα όπως η δωδεκάτομη «Παθολογία» του εκ Τράλλεων Αλεξάνδρου όπου δίνονται λεπτομέρειες για 120 εγχειρήσεις, από τη μαστεκτομή ώς την αφαίρεση ουρόλιθων, η «Σύνοψη της Ιατρικής» των Νικήτα και Λέοντα (9ος αι.) που αναφέρεται σε χειρουργικά θέματα και εργαλεία, και το «Ιατρικά εκκαίδεκα» του Αέτιου, ένα γιγαντιαίο έργο 16 τόμων, εκ των οποίων ο 7ος αφορά την οφθαλμολογία (φάρμακα και επεμβάσεις). Εξέλιξαν μάλιστα την τεχνική αφαίρεσης οφθαλμικού καταρράκτη, η οποία περιγράφεται εκεί.[1] Και τα νοσοκομεία του «ισλαμικού κόσμου», για τα οποία υπερηφανεύονται οι μουσουλμάνοι απολογητές, από τη Ρωμανία προέρχονται και αυτά, και μάλιστα εκεί είχαν και γυναίκες γιατρούς και νοσοκόμες.[2]

Στην πραγματικότητα, οι κατακτημένοι πληθυσμοί συνέβαλαν τα μέγιστα στην ιστορία της «μουσουλμανικής επιστήμης» μέχρι που σταδιακά αποδεκατίστηκαν από τη μεταστροφή τους στο Ισλάμ (υπό την πίεση του «καθεστώτος προστασίας» με φόρο υποτέλειας). Η αύξηση των μουσουλμάνων σε ένα κατακτημένο πληθυσμό είναι ανάλογη με την πτώση των επιστημονικών επιτευγμάτων. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο μουσουλμανικός κόσμος δεν έχει να επιδείξει σχεδόν τίποτα τα τελευταία 600 χρόνια περίπου, δεδομένου ότι δεν έχει κατακτήσει νέους πολιτισμούς για να τους κανιβαλίσει.

Πέμπτον, αρκετοί μεγάλοι μουσουλμάνοι επιστήμονες θεωρήθηκαν συχνά αιρετικοί στην εποχή τους, και μερικές φορές εύλογα. Ορισμένοι δήλωναν πιστοί μουσουλμάνοι, πρέπει όμως για να σταθμίσουμε την ειλικρίνεια τέτοιων δηλώσεων νομιμοφροσύνης, να έχουμε υπόψη μας ότι γνώριζαν πως η ανοιχτή αντίθεσή τους με τις διδασκαλίες του Ισλάμ σήμαινε κίνδυνο για τη ζωή τους. Λίγοι τοποθετήθηκαν ανοιχτά εναντίον του Ισλάμ.

Για παράδειγμα, ο Άραβας ή Πέρσης Alhazen (Abū Alī al-Ḥasan ibn al-Ḥasan ibn al-Haytham)), ένας πολύ μεγάλος επιστήμονας, λέγεται ότι ασπαζόταν τις θεωρίες της σχολής Mu’tazili που ήταν επηρεασμένη από την Αριστοτέλεια σκέψη και τον ελληνικό ορθολογισμό, πίστευε ότι το Κοράνιο ήταν δημιουργημένο, και θεωρούσε τον ανθρώπινο στοχασμό σημαντικότερο από την παράδοση. Επίσης, ο Αβικέννας (Ibn Sina) παρότι υπερασπίστηκε έμμετρα τον εαυτό του ως πιστό μουσουλμάνο, δεν πίστευε στην κορανική διδασκαλία για την ανάσταση των σωμάτων, ούτε στο ότι ο Θεός νοιαζόταν για τους ανθρώπους, και θεωρούσε ότι ο κόσμος δημιουργήθηκε ως αιώνια εκπόρευση ύπαρξης από το Αναγκαίο Ον. Όμως αυτές οι αντιλήψεις, όπως επισημαίνει ο Αλ-Γκαζάλι που τον χαρακτήρισε αποστάτη, έρχονται σε αντίθεση με τη διδασκαλία του Κορανίου. Παράλληλα ο Πέρσης επιστήμονας και φιλόσοφος, al-Razi, που ανακάλυψε το οινόπνευμα, την κηροζίνη κ.α. και θεωρείται πατέρας της Παιδιατρικής, και του οποίου τα εντυπωσιακά έργα χρησιμοποιούν συχνά σήμερα οι μουσουλμάνοι ως «απόδειξη» των επιτευγμάτων των μουσουλμάνων, είχε καταγγελθεί ως βλάσφημος επειδή ακολουθούσε τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του – που ήταν σε προφανή αντίθεση με το παραδοσιακό Ισλάμ, ένα μείγμα μανιχαϊσμού και ερμητικών κειμένων. Είχε γράψει διάφορα θρησκευτικά βιβλία, μεταξύ αυτών και το «Για την αντίκρουση των αποκεκαλυμμένων θρησκειών» (نقض الادیان). Ορίστε τι λέει ο «μουσουλμάνος» αυτός για το Κοράνι (απο εδώ http://www.amazon.com/Doubt-Doubters-Innovation-Jefferson-Dickinson/dp/0060097957):

«Όσο για το Κοράνι, δεν είναι τίποτ’ άλλο από ένα ανάκατο μείγμα από «παράλογους και αντιφατικούς μύθους» το οποίο έχει με γελοίο τρόπο κριθεί ασυναγώνιστο, όταν, στην πραγματικότητα, η γλώσσα του, το στυλ του και η πολυεκθειαζόμενη «κομψότητά» του απέχουν πολύ απ’ το να μην έχουν λάθη.»[3]

«Ισχυρίζεστε ότι το αποδεδειγμένο θαύμα είναι παρόν και προσιτό, δηλαδή (ότι είναι) το Κοράνι. Λέτε: Όποιος το αρνείται, ας φτιάξει ένα παρόμοιο». Πραγματικά, θα φτιάξουμε χίλια παρόμοια, από τα έργα των ρητόρων, των τεχνιτών του λόγου και γενναίων ποιητών, που έχουν πιο κατάλληλες φράσεις και μιλούν πιο περιεκτικά για τα θέματα. Μεταφέρουν το νόημα καλύτερα και η ρυθμική πρόζα τους έχει καλύτερο μέτρο. …Μα το Θεό αυτό που λέτε μας εκπλήσσει! Μιλάτε για ένα έργο το οποίο ξαναδιηγείται αρχαίους μύθους, και ταυτόχρονα είναι γεμάτο αντιφάσεις και δεν περιέχει καμιά χρήσιμη πληροφορία ή εξήγηση. Και μετά λέτε «Φτιάξτε κάτι σαν αυτό»;!»[4]

Ο «μουσουλμάνος επιστήμονας» Αλ-Ραζί μιλά απαξιωτικά και για τις θρησκείες γενικά, τις οποίες κατηγορεί ότι αιματοκύλησαν την ανθρωπότητα! Προφανώς δεν ήταν καθόλου υπέρμαχος της Τζιχάντ… Ακόμη κατηγορεί τις θρησκείες ότι είναι εχθρικές στην επιστημονική έρευνα, καταρρίπτοντας τον ισχυρισμό των ισλαμιστών που προσπαθούν να παρουσιάσουν τη θρησκεία τους ως φιλικά διακείμενη προς την επιστήμη χρησιμοποιώντας το μεγάλο έργο του Αλ-Ραζί:

«Τα έθιμα, η παράδοση και η διανοητική τεμπελιά έχουν κάνει τους ανθρώπους να ακολουθούν τυφλά τους θρησκευτικούς ηγέτες τους. Οι θρησκείες είναι η μόνη αιτία των αιματηρών πολέμων που έχουν ρημάξει την ανθρωπότητα. Οι θρησκείες είναι επίσης ανυποχώρητα εχθρικές στον φιλοσοφικό στοχασμό και την επιστημονική έρευνα.»[5]

Και άλλα πολλά, και ίσως χειρότερα λέει ο Ραζί, πχ. Για τους «τράγους προφήτες» και τα «τεχνάσματά» τους, ενώ συμπεραίνει:

«Οι δήθεν Άγιες Γραφές είναι άχρηστες κι έχουν κάνει περισσότερο κακό παρά καλό, ενώ τα συγγράμματα των αρχαίων όπως ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης, ο Ευκλείδης και ο Ιπποκράτης έχουν προσφέρει πολύ μεγαλύτερες υπηρεσίες στην ανθρωπότητα.»[6]

Έκτον, πολύ σημαντικότερο ρόλο από το Ισλάμ (και την οποιαδήποτε θρησκεία γενικότερα) στην εξέλιξη της επιστήμης παίζει η στάση των ηγεμόνων μιας κοινωνίας. Παρατηρούμε ότι η μεγάλη άνθηση των επιστημών συνέβη σε συγκεκριμένες περιόδους όπου κυβερνούσαν χαλίφες με αγάπη στη γνώση (όπως οι Αμπασίδες και Σαμανίδες). Όσο το χαλιφάτο παρακμάζει από πολιτική άποψη και υπερισχύει η θρησκευτική πλευρά του Ισλάμ, οι επιστημονικές ανακαλύψεις μειώνονται δραματικά, μέχρι που τελικά εξαφανίζονται τελείως. Αυτή την εύνοια των χαλιφών προς τη γνώση και την επιστήμη περιγράφει και σε σχετική του παρουσίαση ο Jim Al-Khalili, καθηγητής Φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Surrey:

«Στις αρχές του 8^ου αι. οι χαλίφες κυβερνούσαν μια αχανή περιοχή… και κατάλαβαν ότι η πολιτική δύναμη και η επιστημονική γνώση πάνε χέρι-χέρι. Η Ιατρική μπορούσε να σώσει ζωές, η στρατιωτική τεχνολογία να κερδίσει πολέμους, τα μαθηματικά να βοηθήσουν στα οικονομικά του κράτους…  Η κατοχή της γνώσης θεωρήθηκε ως απόδειξη της ανωτερότητας της νέας αυτοκρατορίας έναντι του υπόλοιπου κόσμου. Τον 8^ο αι. ο χαλίφης Αμπντούλ Μάλικ επέβαλε ως κοινή γλώσσα της αυτοκρατορίας τα αραβικά. Οι λόγιοι δεν κινούνταν μόνο από την αγάπη για τη γνώση… Το χρήμα μπορεί επίσης να κινητοποιήσει το νου. Η άρχουσα ελίτ έδινε πολλά χρήματα για να συγκεντρωθούν τα βιβλία (κυρίως από την Κωνσταντινούπολη) και να μεταφραστούν στα αραβικά (κίνηση της μετάφρασης). Οι λόγιοι κατέβαλαν εκπληκτικές προσπάθειες να βρουν αρχαία χειρόγραφα κι ένας βασικός λόγος γι’ αυτό ήταν ότι το να φέρουν ένα βιβλίο στον χαλίφη να το προσθέσει στη βιβλιοθήκη του μπορούσε να είναι πολύ επικερδές. Ο χαλίφης Αλ-Μαμούν είχε πάθος με τα βιβλία και πλήρωνε όσους του έδιναν βιβλία που δεν είχε, το βάρος τους σε χρυσάφι.» (Βλ. SCIENCE & ISLAM 2/6, http://www.youtube.com/watch?v=JuMHkmbcQQ4)

Να συμπληρώσουμε ότι, ενώ ο Αλ-Μαμούν είχε νικήσει τους Βυζαντινούς στον πόλεμο, σύναψε ειρήνη με τον όρο να του παραδώσει ο αυτοκράτορας ένα αντίγραφο του έργου «Μαθηματικἠ Σύνταξις» του Πτολεμαίου Αλεξανδρείας. Πρόκειται για το μεγαλύτερο και σημαντικότερο αστρονομικό σύγγραμμα της Αρχαιότητας, που γράφτηκε τον 2^ο αι. και η αυθεντία του διατηρήθηκε μέχρι τον δέκατο έκτο αιώνα. (Στα αραβικά το έργο λέγεται al-kitabu-l-mijisti الكتاب المجسطي, και στα Λατινικά ονομάστηκε Αλμαγέστη.)

Οι μουσουλμάνοι απολογητές υπερηφανεύονται επίσης για την αντιγραφή και διάσωση έργων των αρχαίων Ελλήνων κλασσικών συγγραφέων τα οποία χρησίμευσαν στην Αναγέννηση της Δυτικής Ευρώπης. Προφανώς αυτό είναι σωστό σε περιπτώσεις όπως της «Αλμαγέστης» του Κλαυδίου Πτολεμαίου, καθώς η Δύση τη γνώρισε αρχικά από μετάφραση της αραβικής μετάφρασης, μέχρι που κατά τον 15ο αιώνα ο Ιωάννης Βησσαρίων την έφερε στη Δύση στα ελληνικά. Όμως είναι γεγονός ότι «Τουλάχιστον το 75% των γνωστών σήμερα Αρχαίων Ελλήνων κλασσικών συγγραφέων μάς έγιναν γνωστοί μέσω Βυζαντινών χειρογράφων.» [Πηγή: History of Libraries in the Western World, Michael H. Harris, Scarecrow 1995].

Συμπερασματικά: Ο Αραβικός, ή, πιο σωστά, Αραβο-περσικός (μετά την κατάκτηση της Περσίας από τους μουσουλμάνους) πολιτισμός, που συχνά αποκαλείται «ισλαμικός», ήταν μεγάλος κυρίως επειδή αντέγραψε τον ανατολικορωμαϊκό πολιτισμό και χρησιμοποίησε ό,τι άλλο είχαν να προσφέρουν οι κατακτημένες από τους μουσουλμάνους περιοχές, όπως η Περσία και η Ινδία. Σίγουρα έχει μεγάλη προσφορά σε εποχές που «οι δυτικοί έτρωγαν βελανίδια» επειδή κατέστρεψαν τις δικές τους πηγές γνώσης (βλ. κατάληψη Κων/πολής από τους Φράγκους το 1204). Αυτό όμως ούτε επιβεβαιώνει ούτε αποθαρρύνει την σύνδεση Ισλάμ-Επιστήμης: η άνοδος των επιστημων στην ισλαμική αυτοκρατορία δεν έγινε ΛΟΓΩ του Ισλάμ αλλα ΠΑΡΑ το Ισλάμ.

Και, όπως το θέτει ο καθηγητής  Chalili στο τελευταίο τμήμα του πρώτου επεισοδίου του ντοκιμαντέρ του BBC εδώ http://www.youtube.com/watch?v=6IFOwyKRkv4:

Οι επιστήμονες του Ισλάμ πήραν «ιδέες από την Ελλάδα και την Ινδία, συνδυάζοντάς τες και αυξάνοντάς τες. Παρόμοια η σύγχρονη Ιατρική οφείλει ένα μεγάλο χρέος στο έργο των γιατρών του Ισλάμ.
Αλλά νομίζω ότι το πραγματικό σημαντικό που συνέβη στην επιστήμη στον ισλαμικό κόσμο σε αυτούς τους αιώνες μας λέει περισσότερα απ’ ότι η κάθε ανακάλυψη από μόνη της. Μας λέει για την παγκόσμια αλήθεια της ίδιας της Επιστήμης. Πιστεύω ότι το πρώτο επίτευγμα των ισλαμικών μεσαιωνικών επιστημών ήταν να αποδείξουν ότι η επιστήμη δεν είναι ισλαμική, ή ινδική ή ελληνιστική ή εβραϊκή, βουδιστική ή χριστιανική. Δεν μπορεί να την διεκδικήσει κανένας πολιτισμός. Πριν το Ισλάμ, η επιστήμη ήταν εξαπλωμένη σ’ όλο τον κόσμο. Αλλά οι λόγιοι του μεσαιωνικού Ισλάμ ταίριαξαν αυτό το γιγαντιαίο επιστημονικό παζλ, απορροφώντας γνώσεις που προέρχονταν από μέρη πολύ μακριά από τα σύνορα της δικής τους αυτοκρατορίας. Αυτό δεν παρήγαγε μόνο νέα επιστήμη, αλλά έδειξε για πρώτη φορά ότι η επιστήμη ως εγχείρημα ξεπερνά πολιτικά σύνορα και θρησκευτικές σχέσεις. Είναι ένα σώμα γνώσης που ωφελεί όλους τους ανθρώπους.

---

[1] Στην Ρωμανία γίνονταν επιτυχείς εγχειρήσεις δύσκολες, όπως η εγχείρηση διαχωρισμού σιαμαίων τον 10ο αι., ενδοκυστικής λιθοτριψίας εντός της ουροδόχου κύστης (9ος αιώνας) επί του άγιου Θεοφάνη (Βίος και Εγκώμιο συμπλεκόμενον του οσίου πατρός ημών Θεοφάνους τού και Ισαακίου, γραμμένη από τον Νικηφόρο Σκευοφύλακα, που προτάσσεται στην έκδοση της Χρονογραφίας του Θεοφάνη [Theophanis Chronographia, de Boor, II, Teubner, Lipsae 1885, 23] ), όπου αναφέρεται ότι ειδικά εργαλεία εισήλθαν στην κύστη δια της φυσικής οδού και έτριψαν τους λίθους απαλλάσσοντας τον Θεοφάνη από τη δυσουρία. Βλ. http://www.romanity.oodegr.com/politismos.html

[2] Στην Ρωμανία υπήρχαν από τους πρώτους αιώνες ως το 1453 σε όλες τις πόλεις (π.χ. στην Αντιόχεια του 12ου αι. υπήρχαν δύο) «ξενώνες» δηλαδή νοσοκομεία με ιατρικό προσωπικό, νοσοκόμους και χειρούργους ακόμη. Τρανό παράδειγμα, τον 12ο αι. το νοσοκομείο του Παντοκράτορα το οποίο είχε στην Κωνσταντινούπολη του 12ου αι. 5 θαλάμους, συνολικά 50 κρεβάτια και 5 επικουρικά ανά θάλαμο, 12 εκ των οποίων για τις άρρωστες γυναίκες, 8 για οφθαλμικές παθήσεις, 13 άντρες γιατροί, μία γυναίκα γιατρός, τέσσερις γυναίκες βοηθοί γιατροί, δύο γυναίκες αναπληρωματικοί βοηθοί (σ.σ. Την ίδια εποχή  φραγκολατίνοι θεολόγοι, προσπαθούσαν να αποφασίσουν αν η γυναίκα είναι άνθρωπος, ενώ στην Αρχαία Ελλάδα δεν υπάρχει ούτε μία γυναίκα Ιατρός.)  και 2 χειρούργοι, 11 υπηρέτες, 5 πλύντριες, 2 μάγειρους, 2 αρτοποιούς, 1 κλητήρα, 1 θερμαστή, 1 ιπποκόμο για τα άλογα των γιατρών, 1 θυρωρό, 4 σαβανωτές, 1 μυλωνά, 1 καθαριστή αποθηκών, κι έναν για να τροχίζει τα χειρουργικά εργαλεία [Πηγή: περ. Βυζαντινός Δόμος, τ.4] Βλ. http://www.romanity.oodegr.com/politismos.html

[3] As for the Koran, it is but an assorted mixture of «absurd and inconsistent fables,» which has ridiculously been judged inimitable, when, in fact, its language, style, and its much vaunted «eloquence» are far from being faultless.»

[4] You claim that the evidentiary miracle is present and available, namely, the Koran. You say: «Whoever denies it, let him produce a similar one.» Indeed, we shall produce a thousand similar, from the works of rhetoricians, eloquent speakers and valiant poets, which are more appropriately phrased and state the issues more succinctly. They convey the meaning better and their rhymed prose is in better meter. … By God what you say astonishes us! You are talking about a work which recounts ancient myths, and which at the same time is full of contradictions and does not contain any useful information or explanation. Then you say: «Produce something like it»?!

[5] Custom, tradition, and intellectual laziness lead men to follow their religious leaders blindly. Religions have been the sole cause of the bloody wars that have ravaged mankind. Religions have also been resolutely hostile to philosophical speculation and to scientific research.»

[6] The so-called holy scriptures are worthless and have done more harm than good, whereas the «writings of the ancients like Plato, Aristotle, Euclid, and Hippocrates have rendered much greater service to humanity.»

Ο Μουχάμμαντ απέτρεπε τους βιασμούς κρατουμένων γυναικών;

Μετά την αγανάκτηση που εξέφρασε ο απολογητής του Ισλάμ Άχμεντ Ελντίν, για τους υποτιθέμενους βιασμούς αιχμαλώτων γυναικών στη Βίβλο, αξίζει να ανασκοπήσουμε λίγο το πώς αντιμετωπίζεται το θέμα του βιασμών αιχμαλώτων γυναικών στο Ισλάμ.

Όπως έχουμε δει σε προηγούμενα άρθρα το Ισλάμ έχει δυο μέτρα και δυο σταθμά για τους ανθρώπους: υπάρχουν οι πιστοί, και οι άπιστοι. Εάν ο Αλλάχ μετά από μάχη ρίξει στα χέρια των μουσουλμάνων άπιστες γυναίκες, αυτοί μπορούν να τις δώσουν στους δικούς τους για λύτρα, να τις ελευθερώσουν (μια πολύ σπάνια περίπτωση), να τις πουλήσουν ή να τις κρατήσουν για προσωπική τους χρήση. Ο Μουχάμμαντ, σε αντίθεση με τον Μωυσή, ενθάρρυνε πραγματικά το βιασμό των γυναικών που συνελήφθησαν στη μάχη. Το παρακάτω χαντίθ παρέχει το πλαίσιο για τον κορανικό στίχο 4:24 («Επίσης σας απαγορεύονται οι έγγαμες γυναίκες, εκτός αυτές που το δεξί σας χέρι εξουσιάζει (ως αιχμάλωτες). Αυτός είναι γραπτός νόμος του ΑΛΛΑΧ για σας.» [1])

Ο Απόστολος του Αλλάχ (ειρήνη σ’ αυτόν), έστειλε ένα στρατιωτικό απόσπασμα στο Awtas με την ευκαιρία της μάχης του Hunain. Συναντήθηκαν με τους εχθρούς τους και πολέμησαν μαζί τους. Τους νίκησαν και τους πήραν αιχμαλώτους.

Μερικοί από τους Συντρόφους του Αποστόλου του Αλλάχ (ειρήνη σ’ αυτόν) ήταν απρόθυμοι να έχουν επαφή με τις γυναίκες αιχμαλώτους στην παρουσία των συζύγων τους που ήταν άπιστοι. Έτσι Αλλάχ, ο Ύψιστος, έστειλε τον κορανικό στίχο: (σούρα 4:24) «Και όλες οι έγγαμες γυναίκες (σας απαγορεύονται) εκτός από αυτές (τις αιχμάλωτες) τις το δεξί  σας χέρι εξουσιάζει.» (Abu Dawud 2150) [2]

Στην πραγματικότητα, όπως δείχνει το χαντίθ, δεν ήταν ο Μουχάμμαντ, αλλά «ο Αλλάχ ο Ύψιστος» ο οποίος είπε στους άνδρες να βιάζουν τις γυναίκες μπροστά στους συζύγους τους, κι αυτός είναι ένας λόγος παραπάνω για να σκεφτούμε ότι το Ισλάμ δεν είναι το ίδιο με άλλες θρησκείες.

Υπάρχουν αρκετά χαντίθ όπου ζητείται η γνώμη του Μουχάμμαντ σχετικά με το πώς οι γυναίκες θα πρέπει να βιάζονται μετά την αιχμαλώτισή τους. Αυτό αφορά ένα επεισόδιο στο οποίο οι άνδρες του ήταν απρόθυμοι να μειώσουν την αξία των νέων τους θηλυκών σκλάβων στην μετέπειτα μεταπώληση με το να τις καταστήσουν έγκυες. Έτσι ο Μουχάμμαντ ρωτήθηκε σχετικά με την διακοπτόμενη συνουσία:

«Ω Απόστολε του Αλλάχ! Έχουμε γυναίκες αιχμάλωτες ως μερίδιό μας από τη λεία, και μας ενδιαφέρουν οι τιμές τους, ποια είναι η γνώμη σου για τη διακεκομμένη συνουσία;» Ο Προφήτης είπε, Αλήθεια το κάνετε αυτό; Είναι καλύτερο για σας να μην το κάνετε. Μόνο οι ψυχές αυτών που ο Αλλάχ έχει προορίσει να υπάρχουν θα αρχίσουν σίγουρα να υπάρχουν. «(Σαχίχ Μπουχάρι 34:432) [3]

Όπως βλέπουμε, τον προφήτη του Ισλάμ δεν τον πείραζε να βιάζουν οι άνδρες του τις αιχμάλωτες γυναίκες, υπό την προϋπόθεση ότι θα εκσπερμάτωναν μέσα στα σώματα των θυμάτων τους.

Όπως μπορεί να φανταστεί κανείς, η προφανής έγκριση του Μουχάμμαντ να βιάζουν οι ακόλουθοί του γυναίκες που συνελήφθησαν στη μάχη, και η προσωπική συμμετοχή του, όπως καταγράφεται σε πολλά σημεία (βλ. Ρεϋχάνα, Σαφία), είναι μεγάλο πρόβλημα για τους μουσουλμάνους απολογητές της εποχής μας. Για τον λόγο αυτό, ορισμένοι από αυτούς προσπαθούν να συμμαζέψουν τα ασυμάζευτα με διάφορους τρόπους. Για παράδειγμα, παρακολουθείστε ένα ρεσιτάλ ψευδολογίας από τον εδώ εκπρόσωπο των απολογητάδων του Ισλάμ, Άχμαντ Ελντίν, όταν (δικαίως) η φεμινιστική ομάδα Αγάζηλος κατηγορεί το Ισλάμ για βιασμούς αιχμαλώτων. Με κόκκινο βλέπετε τι έγραψε η φεμινιστική ομάδα και με μπλε την απάντηση του φίλου μας:

«Πάνε κάποιοι μουσουλμάνοι που είχαν πιάσει αιχμάλωτες, να κάνουν σεξ μαζί τους. Είχαν κατά νου να εφαρμόσουν τη γνωστή “διακοπτόμενη συνουσία” για να μην μείνουν έγκυες, γιατί ο ισλαμικός νόμος απαγόρευε να πουλιούνται οι έγκυοι σκλάβες, οπότε θα έχαναν τα λεφτά από την πώλησή τους. Λένε τότε μεταξύ τους, “μια και είναι ο προφήτης εδώ, δεν πάμε να τον ρωτήσουμε;” Τον ρωτούν λοιπόν, “θέλουμε να κάνουμε σεξ με τις αιχμάλωτες, να τραβηχτούμε ή να μην τραβηχτούμε;” Και τι τους απαντάει; Μήπως να αφήσουν τις αιχμάλωτες στην ησυχία τους; Όχι, ο “προφήτης” μόνο τους λέει ‘δεν έχει σημασία αν τραβηχτείτε, γιατι όσοι είναι να γεννηθούν θα γεννηθούν” (ελεύθερη μετάφραση από το SAHIH MUSLIM, τομ 2, #3371, υπάρχει και σε άλλα χαντίθ).

Εδώ ο φίλος μας ο Άχμαντ έχει να εξουδετερώσει μια απειλή προς την «καλή εικόνα» του Ισλάμ, που με τόσο κόπο προσπαθεί να χτίσει. Κοιτάξτε με ποιον τρόπο προσπαθεί να το καταφέρει: αρχικά, κατηγορεί τις φεμινίστριες για απατεώνισσες (όπως κατηγορεί όλους σχεδόν που κριτικάρουν το Ισλάμ, μαζί κι εμάς):

Κοιτάτε τώρα την απατεωνιά. Το χαντιθ αν το διαβάσετε από την αυθεντική του πηγή, πουθενά δεν αναφέρει την λέξη «βιασμός» η «θα έχαναν τα λεφτά από την πώληση τους» και αλλά διάφορα που διαστρεβλώνει ολόκληρο το χαντιθ. Οι απατεώνισσες το αναφέρουν αυτό κρύβοντας το πίσω από την λέξη «ελεύθερη μετάφραση». Δηλαδή έκαναν ότι ήθελαν στο κείμενο και την μετάφραση του. … Ψάξτε το Νο 3371 της αναφοράς, και δείτε της προσθαφαιρέσεις της ιστορίας και την κατηγοριοποίηση να δείτε με τα ίδια σας τα μάτια πόσο απατεώνισσες και ψεύτρες είναι. … Δείτε το Χαντιθ στην αυθεντική του μετάφραση από την αραβική στην αγγλική:

Ναι, δείτε το, εμείς το μεταφράζουμε για σας και στην ελληνική!

«Book 008, Number 3371:

Ο Abu Sirma είπε στον Abu Sa’id al Khadri (ο Αλλάχ ας είναι ευχαριστημένος μαζί του): Ω Abu Sa’id, άκουσες τον αγγελιαφόρο του Αλλάχ (ειρήνη σ’ αυτόν) να αναφέρει το al-’azl (διακεκομμένη συνουσία); Αυτός είπε «ναι», και πρόσθεσε: Πήγαμε με τον απόστολο του Αλλάχ (ειρήνη σ’ αυτόν) στην εκστρατεία κατά των  Bi’l-Mustaliq και πιάσαμε αιχμάλωτες μερικές θαυμάσιες Αράβισσες· και τις επιθυμήσαμε, γιατί υποφέραμε από την έλλειψη των συζύγων μας, αλλά (ταυτόχρονα) θέλαμε και να πάρουμε λύτρα γι’ αυτές. Έτσι αποφασίσαμε να έχουμε σεξουαλική επαφή μαζί τους εφαρμόζοντας το αζλ (τράβηγμα του ανδρικού γεννητικού οργάνου πριν από την εκσπερμάτωση για την αποφυγή της σύλληψης). Αλλά είπαμε: κάνουμε μια πράξη ενώ είναι ανάμεσά μας ο αγγελιαφόρος του Αλλ΄χ; Γιατί να μην τον ρωτήσουμε; Έτσι ρωτήσαμε τον αγγελιαφόρο του Αλλάχ (ειρήνη σ’ αυτόν), κι αυτός είπε: Δεν πειράζει αν το κάνετε ή όχι, γιατί κάθε ψυχή που πρόκειται να γεννηθεί μέχρι την ημέρα της Ανάστασης θα γεννηθεί».[4]

Το «επιχείρημα» του απολογητή του Ισλάμ για ν’ αποδείξει ότι οι φεμινίστριες είναι απατεώνισσες είναι ότι το χαντίθ δεν μεταφράστηκε κατά λέξη – πράγμα ανόητο γιατί η κατά λέξη μετάφραση δεν έδωσε άλλο νόημα από αυτό που έδωσαν οι φεμινίστριες – και ότι δεν αναφέρεται η λέξη βιασμός! Μα, ούτε στο Δευτερονόμιο 21:10 αναφέρεται η λέξη βιασμός, κι ωστόσο εκεί ο φίλος μας φωνάζει ότι έγινε! Θαυμάστε την υποκρισία του:

«ΟΤΑΝ βγεις να πολεμήσεις τους εχθρούς σου, και ο Κύριος ο Θεός σου τους παραδώσει στα χέρια σου, και πάρεις απ’ αυτούς αιχμαλώτους,και δεις ανάμεσα στους αιχμαλώτους μια όμορφη γυναίκα, και την επιθυμήσεις, για να την πάρεις στον εαυτό σου για γυναίκα, τότε, θα τη φέρεις στο σπίτι σου, και θα ξυρίσει το κεφάλι της, και θα κόψει τα νύχια της· και θα βγάλει τα ενδύματα της αιχμαλωσίας της από πάνω της, και θα καθήσει στο σπίτι σου, και θα κλάψει τον πατέρα της και τη μητέρα της έναν ολόκληρο μήνα· και ύστερα θα μπεις μέσα σ’ αυτή, και θα είσαι άνδρας της, κι εκείνη θα είναι γυναίκα σου. Και αν συμβεί να μη ευχαριστιέσαι σ’ αυτήν, τότε θα την εξαποστείλεις ελεύθερη· και δεν θα την πουλήσεις για ασήμι, δεν θα την εμπορευθείς, επειδή την ταπείνωσες.» (Δευτερονόμιο 21:10)

Εδώ ο Μωυσής, σε αντίθεση με τον Μουχάμμαντ, ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ στους στρατιώτες του να βιάσουν αιχμάλωτες, και με δυο λόγια τους λέει «αν μια αιχμάλωτη σας αρέσει, πάρτε την στο σπίτι σας, αφήστε την να θρηνήσει τους δικούς της για ένα μήνα, εντάξτε την στην κουλτούρα σας και μετά κάνετε σεξ μαζί της. Και με το που θα γίνει σεξ, αυτή θα είναι νόμιμη σύζυγος και όχι αιχμάλωτη, και επειδή την αναγκάσατε να σας παντρευτεί, αν αργότερα δεν την θέλετε πια θα της δώσετε κανονικό διαζύγιο όπως σε ελεύθερη γυναίκα και δεν θα την πουλήσετε».

Όμως ο μουσουλμάνος, αυτός με τον προφήτη που επιτρέπει στους στρατιώτες του να βιάζουν τις αιχμάλωτες και μετά να τις πουλάνε σαν να μην τρέχει τίποτα, ερμηνεύει το εδάφιο του Δευτερονομίου ως εξής:

«Από τους στίχους διαβάζουμε ότι μπορούν να πάρουν όποια αιχμάλωτη θέλουν να την βιάσουν και μετά αν δεν τους κάνει άλλο να την πετάξουν. Έτσι απλά. Προσέξτε ότι το χωρίο παραδέχεται ότι η αιχμάλωτη έχει υποστεί ταπείνωση.»

Και σε ένα ηχητικό αρχείο μας λέει: «Δεν τον βλέπει ο greekmurtad τον βιασμό; Αφού λέει ξεκάθαρα μπροστά στα μάτια του «και ύστερα θα μπεις μέσα σ’ αυτή».

Καλά βρε Άχμαντ… Αυτή η αιχμάλωτη που ο Ισραηλίτης την πήρε στο σπίτι του και την περίμενε ένα μήνα να θρηνήσει τους δικούς της και να τον συνηθίσει έχει υποστεί βιασμό και ταπείνωση επειδή μετά από ένα μήνα προετοιμασίας «μπήκε μέσα σ’ αυτή», κι αυτές που με το που τις έπιαναν οι «πρώτοι μάρτυρές σας και ιερές προσωπικότητες» (!) «έμπαιναν μέσα τους» με διακοπτόμενη συνουσία και μετά τις πουλούσαν σαν τα ζώα, δεν βιάζονταν; Δεν υφίσταντο ταπείνωση; Γιατί στη μία περίπτωση βλέπεις βιασμό και στην άλλη δεν βλέπεις;

Ας δούμε όμως πως αναπτύσσονται τα «επιχειρήματα» του Άχμαντ Ελντίν προς τις φεμινίστριες:

«Επίσης προσέξτε αυτό. Το χαντιθ είναι στην κατηγορία του τόμου «ΓΑΜΟΣ» στη Συλλογή του Muslim. Δεν είναι στο 2 τόμο όπως λανθασμένα είπαν οι ψεύτρες. Γιατί στο 2 είναι το κεφάλαιο του «εξαγνισμού». … Το χαντιθ δεν κάνει λόγο πουθενά ότι δεν είχαν σκοπό να τις κρατήσουν. Απλώς το ότι σκεφτόντουσαν να τις δώσουν πίσω η να τις παντρευτούν.

ΟΥΠΣ! Πού ακριβώς βρε απολογητή, κάνει λόγο το χαντίθ ότι σκεφτόντουσαν να τις παντρευτούν;

Που τις παντρεύτηκαν μετά όπως δείχνει η κατηγοριοποίηση του χαντιθ στο κεφάλαιο του γάμου. Κάτι που το έκρυψαν επίτηδες οι «φεμινίστριες».

Εδώ αγαπητοί αναγνώστες, υπάρχει μια λεπτομέρεια που αν την αγνοείτε, μπορεί πραγματικά να μπερδευτείτε: Το κεφάλαιο του Μουσλίμ δεν είναι ακριβώς «κεφάλαιο του γάμου». Είναι Kitab Al-Nikah, βιβλίο του Nikah. Nikah δεν σημαίνει κυριολεκτικά γάμος, σημαίνει ΣΕΞ και κατ’ επέκταση γάμος, μια που ο ισλαμικός γάμος είναι πρωταρχικά συμβόλαιο για σεξ μεταξύ άνδρα και γυναίκας. Η αραβική λέξη για τον γάμο είναι zawag.

Ας δούμε τι λέει για τη λέξη ένα έγκυρο κορανικό λεξικό (Dictionary of the Quranic phrases and its meaning; Sheik Mousa Ben Mohammed Al Kaleeby, Cairo, Maktabat Al Adab, 2002):

Ο ορισμός του «Nikah» είναι η διείσδυση ενός πράγματος σε ένα άλλο. Μπορούμε να δώσουμε παραδείγματα όπως τη σπορά του σπόρου στο έδαφος. Μπορεί επίσης να σημαίνει ότι δυο αντικείμενα περιπλέκονται/περιελίσσονται το ένα με το άλλο. Ένα παράδειγμα είναι να πούμε ότι τα δέντρα (αγκαλιάζουν) το ένα το άλλο, εννοώντας ότι είναι περιπλεγμένα το ένα με το άλλο.[5]

Ας δούμε και μια πιο εμπεριστατωμένη ανάλυση:

Γλωσσολογικά, «Nikah» σημείνει το αγκάλιασμα ή τη διιείσδυση. Όταν προφέρεται «Nokh» αναφέρεται στο γυναικείο αδοίο. Χρησιμοποιείται κυρίως στο γενικό πλαίσιο της «σεξουαλικής επαφής». Όταν χρησιμοποιείται αναφορικά με το γάμο αυτό συμβαίνει επειδή το σεξ είναι μια αναγκαιότητα στο γάμο. Ο  Al Fassi είπε, αν κάποιος λέει ότι ένας συγκεκριμένος άντρας (Ν) μια συγκεκριμένη γυναίκα, σημαίνει ότι την παντρεύτηκε, και αν λέει ότι ένας άνδρας (Ν) τη σύζυγό του, σημαίνει ότι έχει σεξουαλική επαφή μαζί της. Η λέξη μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί μεταφορικά όπως στις εκφράσεις: η βροχή (Ν) το έδαφος, ή ο ύπνος (Ν) τα μάτια, ή ο σπόρος (Ν) το χώμα, ή το βότσαλο (Ν) την οπλή της καμήλας. Όταν χρησιμοποιείται στο γενικό πλαίσιο του γάμου είναι επειδή η σεξουαλική επαφή είναι ο σκοπός του γάμου. Είναι αναγκαίο στο γάμο να «γευτούμε το μέλι» (ισλαμική έκφραση που σημαίνει κυριολεκτικά συνουσία). Έτσι χρησιμοποιείται γενικά η λέξη στο Κοράνι εκτός από το εδάφιο που λέει “ Δοκιμάζετε τα ορφανά μέχρις ότου φτάσουν στην ηλικία του (Ν)» Σούρα 4: 6. Σε αυτή την περίπτωση αφορά την ηλικία της εφηβείας. Οι σχολές νομολογίας Shafia και Hanafi βεβαιώνουν ότι όταν η λέξη nikah χρησιμοποιείται ως γεγονός εκφράζει ότι έχει συμβεί σεξουαλική επαφή. Και όταν χρησιμοποιείται ως σχήμα λόγου σημαίνει γάμο. Ο λόγος γι’ αυτή τη διαφορά είναι ότι είναι προσβλητικό να αναφερθεί η λέξη «συνουσία» κι έτσι χρησιμοποιείται μια μετωνυμία. (Kitab (Book of) Al Nikah. Commentary of Imam Ahmed Ben Ali Ben Hagar Al Askalani, Beirut, Dar Al Balagha, 1986) [6]

Ο απολογητής του Ισλάμ τα γνωρίζει αυτά, όταν ισχυρίζεται ψευδώς ότι οι ανδραποδιστές και βιαστές σύντροφοι του Μουχάμμαντ δήθεν παντρεύτηκαν τις αιχμάλωτες πολέμου που βίασαν επειδή το χαντίθ βρίσκεται στο βιβλίο του Nikah. Όμως κοροϊδεύει τους αναγνώστες του χωρίς αιδώ, επειδή ξέρει ότι κατά πάσα πιθανότητα δεν γνωρίζουν τη σημασία της λέξης! Γάμο, καθαρά και ξάστερα, έχουμε στην περίπτωση του Δευτερονομίου 21:10. Όμως εκεί ο φίλος μας παραβλέπει τον γάμο και μας μιλάει για βιασμό! Καμαρώστε πώς πάει να κουκουλώσει τον πραγματικό βιασμό και την πλήρη υποτίμηση της γυναίκας από τους μουσουλμάνους στις φεμινίστριες:

Επίσης αν δεχτούμε την ψεύτικη ερμηνεία του Αγαζηλου, τότε και πάλι δεν έχουμε βιασμό. Επειδή έκαναν σεξ με αιχμάλωτες δεν σημαίνει ότι τις βίασαν. Καταλήγουν σε βιασμό, μέσα από προσωπικές τους σκέψεις και όχι των Ισλαμικών πηγών.

Το να επιλέγεις να κάνεις έρωτα με την σκλάβα σου, τότε, πρέπει να την δεχτείς και στο νοικοκυριό σου, με άλλα λόγια να είναι σαν γυναίκα σου. Και αυτό φαίνεται από τα χαντιθ και από την συμπεριφορά των σκλάβων και των αιχμαλώτων που δείξαμε στο αρχικό μας άρθρο και που ποτέ οι φεμινίστριες δεν έκαναν λόγο.»

Όταν λοιπόν ο μουσουλμάνος αφέντης επιλέγει να «κάνει έρωτα» με τη σκλάβα του, χωρίς να τη ρωτήσει ασφαλώς, τότε δεν έχουμε βιασμό γιατί… την δέχτηκε στο νοικοκυριό του. Όταν ο Ισραηλίτης βάζει την αιχμάλωτη «στο νοικοκυριό του» και την φροντίζει επί ένα μήνα ώσπου αυτή να πενθήσει τους δικούς της, και στη συνέχεια μετά το σεξ δεν είναι «σκλάβα σαν γυναίκα του» αλλά κανονική γυναίκα του, τότε έχουμε βιασμό! Και βέβαια, το γεγονός ότι σε περίπτωση που ο Ισραηλίτης δεν θέλει άλλο να έχει για σύζυγο την πρώην αιχμάλωτη, της δίνει κανονικό διαζύγιο όπως σε κάθε ελεύθερη γυναίκα, και του απαγορεύεται να την πουλήσει, ενώ ο μουσουλμάνος συνεχίζει να την έχει σκλάβα και μπορεί να την πουλήσει αν του κάνει κέφι, φυσικά το κάνει γαργάρα ο φίλος μας.

Οι φεμινίστριες παρατηρούν:

Έτσι εξηγείται και γιατί πολέμησαν με τέτοια μανία φτωχοί Άραβες υπό τις διαταγές του Μωάμεθ: δεν είχαν περιουσία ώστε να βρουν σύζυγο, κι έτρεχαν να αιχμαλωτίσουν γυναίκες είτε για να τις πουλήσουν και να καταφέρουν ν’ αποκτήσουν περιουσία ώστε να παντρευτούν, είτε για να έχουν σεξ χωρίς τις συζυγικές υποχρεώσεις, όπως γινόταν με τις σκλάβες. Οι οποίες θα μπορούσαν ασφαλώς να είναι περισσότερες από μία. Θα μπορούσε δηλ. ένας που έμενε ανύπαντρος και είχε δυο τρεις σκλάβες, να έχει και το σεξ με τρείς διαφορετικές γυναίκες χωρίς να κάνει αμαρτία, και να είναι και ελεύθερος από τις υποχρεώσεις του γάμου.

Και απαντά ο απολογητής του Ισλάμ:

Αδιαφορώντας λοιπόν για την ιστορική πραγματικότητα, κάνουν άδειες μη ιστορικές δηλώσεις, τυφλωμένες από φανατικό φεμινισμό εναντίων σε άτομα που ποτέ δεν έκατσαν να διάβασαν το παραμικρό.[Εδώ αν καταλάβατε τι λέει, πείτε και σ’ εμάς.] Οι Μουσουλμάνοι πολεμούσαν τους κατακτητές τους και τους πολέμιους τους (παγανιστές) όχι να κάνουν σκλάβους και αιχμάλωτους. Η συμπεριφορά των Μουσουλμάνων στους αιχμάλωτους τους και στους σκλάβους τους είναι ασύγκριτη ακόμα και σήμερα σε άτομα που έχουν υπηρετικό προσωπικό. [Γι’ αυτό τον ισχυρισμό κάντε κλικ εδώ και κοιτάξτε εκεί που λέει «Το ζήτημα της δουλείας στις μουσουλμανικές κοινωνίες».] Απλά η φαντασία αυτών των γυναικών οργιάζει.

Λένε:

Δεν χρειάζεται λοιπόν να αναρωτηθούμε πολύ ΓΙΑΤΙ και ΣΕ ΠΟΙΑ ΕΙΔΗ ΑΝΘΡΩΠΩΝ διαδόθηκε αρχικά το Ισλάμ.

Απαντάμε και εμείς με την σειρά μας σε αυτήν την υβριστική θέση προς τους πρώτους μάρτυρες μας και ιερές προσωπικότητες:

Δεν χρειάζεται λοιπόν να αναρωτηθούμε το ποιον αυτών των γυναικών που ονειρεύονται βιασμούς σε σκλάβες, σεξουαλικά οργιά κτλπ. Φαίνετε, ο πεινασμένος καρβέλια ονειρεύεται.

Και αφού ο απολογητής του Ισλάμ χαρακτηρίζει τις φεμινίστριες ως σεξοπεινασμένες, αρχίζει την τεχνική με τα άσχετα επιχειρήματα, ζητώντας τους «την φεμινιστική τους άποψη» για εδάφια του αποστόλου Παύλου.

Όμως, υπάρχουν κι άλλα ισλαμοαπολογητικά κόλπα. Για παράδειγμα μερικοί απολογητές ισχυρίζονται ότι οι γυναίκες αυτές που βίασαν οι μουσουλμάνοι, ήταν… γυναίκες που προσπαθούσαν να γλυτώσουν από κακούς γάμους και βρήκαν καταφύγιο στους μουσουλμάνους. Κάντε έναν κόπο να ξαναδιαβάσετε τα παραπάνω χαντίθ και πείτε μας, αν σας δίνεται πουθενά τέτοια εντύπωση.

Άλλοι απολογητές αναφέρονται σ’ αυτές ως «συζύγους», παρότι το Κοράνι κάνει σαφή διάκριση μεταξύ αληθινών συζύγων κι αιχμαλώτων που βρίσκονται υπό την κατοχή της δεξιάς χειρός ενός μουσουλμάνου (33:50).

Παρά την απελπίσία των μουσουλμάνων απολογητών, δεν υπάρχει τίποτα που να υποστηρίζει τη ρόδινη αναθεώρηση της ιστορίας που επιχειρούν μιλώντας για καλή μεταχείριση, γυναίκες που διέφυγαν από κακούς γάμους κ.α. Όπως είδαμε, οι γυναίκες των Banu Mustaliq πουλήθηκαν ως σκλάβες μετά τον βιασμό τους. Στην πραγματικότητα, γενικά οι γυναίκες σκλάβες πουλιούνταν όπως και κάθε άλλο απλό εμπόρευμα από τον Μουχάμμαντ και τους μουσουλμάνους του:

«Τότε ο απόστολος έστειλε τον Sa–d b. Zayd al–Ansari, αδελφό του Abdu’l-Ashal με ορισμένες από τις αιχμάλωτες γυναίκες των Banu Qurayza στο Najd και αυτός τις πούλησε για άλογα και όπλα.» (Ibn Ishaq 693)[7]

Πουλάνε οι μουσουλμάνοι τη γυναίκα τους για άλογα; Είναι σαφές ότι αυτές οι αιχμάλωτες δεν ήταν σύζυγοι! Όπως επίσης οι αιχμάλωτες δεν έφευγαν από τους συζύγους τους, αλλά από αυτούς που πήγαιναν να τις αιχμαλωτίσουν (δηλαδή τους μουσουλμάνους). Αυτό το χαντίθ περιγράφει μια τυπική επιδρομή, κατά την οποία γυναίκες και παιδιά που προσπαθούν να ξεφύγουν από την επίθεση των μουσουλμάνων συλλαμβάνονται:

«… Και τότε κάναμε επίθεση από όλες τις πλευρές … Ορισμένοι από τους εχθρούς σκοτώθηκαν και μερικοί πιάστηκαν αιχμάλωτοι. Είδα μια ομάδα ατόμων που αποτελείτο από γυναίκες και παιδιά [να διαφεύγουν σε απόσταση ]. Φοβήθηκα μήπως έφθαναν το βουνό πριν από εμένα, έτσι έριξα ένα βέλος μεταξύ αυτών και του βουνού. Όταν είδαν το βέλος, σταμάτησαν. Έτσι τους έφερα, οδηγώντας τους «(Σαχίχ Μουσλίμ 4345)[8]

Ο μουσουλμάνος αφηγητής (ο οποίος τυγχάνει να είναι υιοθετημένος γιος του Μουχάμμαντ) βλέπει τις γυναίκες που προσπαθούν να ξεφύγουν (μετά τη σφαγή των ανδρών τους) και κόβει τη διαδρομή τους ρίχνοντας ένα βέλος στην πορεία τους. Αυτές δεν είναι γυναίκες που προσπαθούν να καταφύγουν στους Μουσουλμάνους, αλλά που προσπαθούν να αποφύγουν τη σύλληψή τους από αυτούς.

Ο προφήτης του Ισλάμ και οι σύντροφοί του, οι «πρώτοι μάρτυρες του Ισλάμ και ιερές προσωπικότητες» χρησιμοποιούσαν πόλεμο για να πιάσουν γυναίκες για προσωπική τους σεξουαλική χρήση και για συναλλαγές. Οι γυναίκες αυτές δεν είχαν καμιά επιλογή για το μέλλον τους (δείτε περισσότερα για το τι τους συνέβαινε εδώ). Όσα ψέματα και να πουν οι απολογητές του Ισλάμ, τα πρωτότυπα κείμενα φωνάζουν πολύ δυνατά την αλήθεια… Και είναι τόσο τραγικό, όσο και γελοίο να προσπαθούν οι απολογητές αυτοί να θολώσουν τα νερά για όλα αυτά τα εγκλήματα, κατηγορώντας την – πολύ ανώτερη – αντιμετώπιση που είχαν οι αιχμάλωτες πολέμου από τους Ισραηλίτες του Μωυσή χιλιάδες χρόνια πριν τον Μουχάμμαντ.

Τα σχόλια του Αχμάντ Ελντίν για την Ομάδα Αγάζηλος υπάρχουν εδώ υπό τον πολύ δημοκρατικό τίτλο «Σιωπώντας την ομάδα «Αγάζηλος».» Τα άρθρα της ομάδας υπάρχουν εδώ και εδώ.

---

[1] Ολόκληρος ο στίχος, στην αποστειρωμένη μετάφραση των καθηγητών του Αλ-Άζχαρ, λέει: «Επίσης απαγορεύεται να παντρεύεστε με έγγαμες γυναίκες, [δείτε την κανονική μορφή της φράσης μέσα στο χαντίθ πιο πάνω] εκτός αυτές που το δεξί σας χέρι εξουσιάζει (ως αιχμάλωτες) Αυτός είναι γραπτός νόμος του ΑΛΛΑΧ για σας. Και εκτός από αυτές σας επιτρέπονται όλες οι άλλες γυναίκες μόνο ν’ αναζητήσετε τις γυναίκες σας για γάμο, με δώρα απ’ την περιουσία σας, επιδιώκοντας αγνότητα και όχι πόθο. Κι απ’ το γεγονός ότι ψφεληθήκατε απ’ αυτές, δώστε τουλάχιστον την προίκα, που έχετε ορίσει. Δεν σας καταλογίζεται αμαρτία αν μετά τη συμφωνία για την προίκα, δεχτήκατε κι οι δύο να την μεταβάλετε. Γιατί ο ΑΛΛΑΧ είναι παντογνώστης, Πάνσοφος.»

[2] The Apostle of Allah (may peace be upon him) sent a military expedition to Awtas on the occasion of the battle of Hunain. They met their enemy and fought with them.  They defeated them and took them captives. Some of the Companions of the Apostle of Allah (may peace be upon him) were reluctant to have intercourse with the female captives in the presence of their husbands who were unbelievers.  So Allah, the Exalted, sent down the Qur’anic verse: (Sura 4:24) «And all married women (are forbidden) unto you save those (captives) whom your right hands possess.» (Abu Dawud 2150)

[3] «O Allah’s Apostle! We get female captives as our share of booty, and we are interested in their prices, what is your opinion about coitus interruptus?»  The Prophet said, «Do you really do that? It is better for you not to do it. No soul that which Allah has destined to exist, but will surely come into existence.” (Bukhari 34:432 )

[4] «Book 008, Number 3371:

Abu Sirma said to Abu Sa’id al Khadri (Allah he pleased with him): 0 Abu Sa’id, did you hear Allah’s Messenger (may peace be upon him) mentioning al-’azl? He said: Yes, and added: We went out with Allah’s Messenger (may peace be upon him) on the expedition to the Bi’l-Mustaliq and took captive some excellent Arab women; and we desired them, for we were suffering from the absence of our wives, (but at the same time) we also desired ransom for them. So we decided to have sexual intercourse with them but by observing ‘azl (Withdrawing the male sexual organ before emission of semen to avoid-conception). But we said: We are doing an act whereas Allah’s Messenger is amongst us; why not ask him? So we asked Allah’s Mes- senger (may peace be upon him), and he said: It does not matter if you do not do it, for every soul that is to be born up to the Day of Resurrection will be born.» (http://www.muslimaccess.com/sunnah/hadeeth/muslim/008.html)

[5] «The definition of «Nikah» is the penetration of one thing by another. Examples would be as in saying the seed in the soil. It also can mean the entwining of two objects one with the other. An example would be saying the trees (embrace) each other, meaning they entwined with one another.» (Dictionary of the Quranic phrases and its meaning; Sheik Mousa Ben Mohammed Al Kaleeby, Cairo, Maktabat Al Adab, 2002)

[6] Linguistically, «Nikah» means embracing or penetrating. When it is pronounced «Nokh» it refers to a woman’s vagina. It is mainly used in the context of «sexual intercourse.» When it was used in reference to marriage it is because sex is a necessity in marriage. Al Fassi said,»If someone says a certain man (N) a certain woman, it means he married her, and if he says a man (N) his wife, it means he has sexual intercourse with her.» The word can also be used metaphorically as with expressions: the rain (N) the ground, or, the sleep (N) the eyes, or, the seed (N) the soil, or, the pebble (N) the camel’s hoof. When it was used in the context of marriage it is because sexual intercourse is the purpose of marriage. It is necessary in marriage to «taste the honey» (an Islamic expression meaning literal intercourse). This is the how the word has generally been used in the Quran except in the verse that says, «Make trial of orphans until they reach the age of (N)» Sura 4: 6. In that instance it pertains to the age of puberty. The Shafia and Hanafi schools of jurisprudence assert that the word nikah when used as a fact conveys that sexual intercourse has occurred. And when used as a figure of speech it denotes marriage. The reason for this variance is because it is offensive to mention the word «intercourse,» so a metonymic word is used to substitute it. (Kitab (Book of) Al Nikah. Commentary of Imam Ahmed Ben Ali Ben Hagar Al Askalani, Beirut, Dar Al Balagha, 1986)

[7] «Then the apostle sent Sa-d b. Zayd al-Ansari, brother of Abdu’l-Ashal with some of the captive women of Banu Qurayza to Najd and he sold them for horses and weapons.» (Ibn Ishaq 693)

[8] “…and then we attacked from all sides and reached their watering-place where a battle was fought.  Some of the enemies were killed and some were taken prisoners.  I saw a group of persons that consisted of women and children [escaping in the distance] . I was afraid lest they should reach the mountain before me, so I shot an arrow between them and the mountain .  When they saw the arrow, they stopped.  So I brought them, driving them along” (Sahin Muslim 4345 )

http://islamforgreeks.org/2009/08/16/silencing-agazilos-team-part-2/

Η ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΗ ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΗ ΤΟΥ ΙΣΛΑΜ-4: ΒΙΑΣΜΟΙ ΣΤΗ ΒΙΒΛΟ

Ο Άχμαντ Ελντίν αποφάσισε να απαντήσει στην απάντησή μας σχετικά με την παιδοφιλία στη Βίβλο.

Κατ’ αρχήν χαιρόμαστε που σιωπηρά παραδέχεται ότι στο προηγούμενο άρθρο του έγραφε ανοησίες, και που δεν επανήλθε σε αυτές. Μιλάμε για τα σημεία όπου τον διορθώσαμε:

1)       αναφορικά με τη Βιβλική ορολογία, για την οποία έχει μεσάνυχτα. Περί αυτού του εξηγήσαμε ότι το «Κρατήστε τες για τους εαυτούς σας» σημαίνει «κρατήστε τις ζωντανές» σε αντίθεση με το «Για τον Θεό» που σημαίνει «σκοτώστε τες».

2)      Αναφορικά με τη διαφορά στο ντύσιμο των γυναικών της εποχής. Ο φίλος μας ισχυριζόταν ότι για να καταλάβουν οι Ισραηλίτες ποιες κρατούμενες ήταν παρθένες και ποιες όχι, θα έπρεπε να τις βιάσουν όλες και όποια δεν έβρισκαν παρθένα να τη σκότωναν! Σε αυτό εξηγήσαμε στον παραληρούντα απολογητή ότι ««Ειδικά σε εκείνη την αρχαία εποχή» ήταν που ξεχώριζαν οι παρθένες από τις παντρεμένες, όπως επίσης από τις χήρες και τις πόρνες, γιατί αυτές οι τάξεις θηλέων είχαν διακριτικά στην εμφάνισή τους, δηλ. διαφορετική ενδυμασία, κομμώσεις και κοσμήματα. Αν σήμερα η παντρεμένη και η ανύπαντρη γυναίκα ξεχωρίζουν μόνο από τη βέρα (στους Χριστιανούς) τότε υπήρχαν ένα σωρό διακριτικά που επέτρεπαν σε όσους έβλεπαν μια γυναίκα να ξεχωρίσουν την θεση της μέσα στην κοινωνία και να της φερθούν ανάλογα.»

Είναι λοιπόν παρήγορο, που στην επόμενη απάντησή του ο μουσουλμάνος απολογητής δεν κατέφυγε στις ίδιες ανοησίες. Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι συνετίστηκε. Απλά προχώρησε σε άλλες, που ίσως είναι και μεγαλύτερες. Ας δούμε αναλυτικά την «απάντηση» που μας ετοίμασε κι αυτή τη φορά:

«Ο greekmurtad στην προσπάθεια του να απαντήσει το άρθρο μου που δείχνω την παιδοφιλία της Άγιας Γραφής ομολογεί ότι δεν βρίσκει τίποτα το κακό όταν ένας ιερέας παίρνει σκλάβα μια μικρή κοπέλα για να τον υπηρετεί και να εκτελεί καθήκοντα. Λέει:

«Λογικά θα ανατρέφονταν ως προσήλυτες μέσα στις οικογένειες των ιερέων. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι ίσως να εκτελούσαν καθήκοντα σκλάβων,»

Ξεκινάει ο φίλος μας τα γνωστά κόλπα, να προσπαθεί να προκαταβάλει τον αναγνώστη από τις πρώτες παραγραφους. Αυτό που γράφουμε είναι ακριβώς αυτό που γράψαμε: Ότι λογικα θα ανατρέφονταν ως προσήλυτες, αφού αποκλείεται να τους επέτρεπαν οι ιερείς του Γιαχβέ να ασκούν κάποια ειδωλολατρική θρησκεία. Κάναμε επίσης και μια υπόθεση, στα πλαίσια της λογικής πάντα: ότι ίσως εκτελούσαν καθήκοντα σκλάβων. Δεν είπαμε ότι αυτό είναι καλό, ούτε ότι είναι κακό. Οι υπόλοιπες «διαπιστώσεις» του Άχμαντ είναι τρίχες.

Αλλά ας συνεχίσουμε να παρακολουθούμε το συλλογισμό του:

Όλα αυτά τα αναφέρει για τις κοπέλες που κάνει αναφορά το χωρίο της «αγίας» γραφής:

«και τώρα, θανατώστε από τα παιδιά όλα τα αρσενικά, θανατώστε ακόμα και όλες τις γυναίκες, όσες γνώρισαν άνδρα, που κοιμήθηκαν μαζί του·18. όλα, όμως, τα μικρά κορίτσια, όσα δεν γνώρισαν κοίτη άνδρα, φυλάξτε τα για τον εαυτό σας ζωντανά» ( Αριθμοί 31:17-18)

Δεν θα αναφερθώ βεβαίως στο γεγονός ότι ο greekmurtad δεν τόλμησε να δικαιολογήσει (και λογικό) τον θεό του (σύμφωνα για αυτόν τον Ιησού)

Και σύμφωνα με τον Άχμεντ Ελντίν, τον Αλλάχ! Αν δεν το έχετε συνειδητοποιήσει, όλα αυτά τα οποία ο Άχμεντ Ελντίν καταλογίζει στον Θεό της Βίβλου με ύφος δανεισμένο από αθέους και λοιπούς αρνητικά διακείμενους προς τις θρησκείες γενικώς, η θρησκεία του δέχεται ότι τα διέταξε στον Μωυσή ο Αλλάχ – που είναι ο πραγματικός θεός για τον Άχμαντ Ελντίν – για να τιμωρήσει δια των Εβραίων τους παγανιστές της Χαναάν. Δείτε το Κοράνι Σούρα 44, πώς μιλά για τους Ισραηλίτες:

44:30 «Και σώσαμε – τότε – τα παιδιά του Ισραήλ από την εξευτελιστική τιμωρία,  31 από τον Φαραώ γιατί ήταν υπερήφανος και παραβάτης. 32 Και τους διαλέξαμε τότε – εν επιγνώσει – πάνω απ’ όλα τα έθνη (κατά την εποχή τους) [σημείωση δική μας: αυτό το «κατά την εποχή τους» δεν υπάρχει στο Κοράνι, είναι προσθήκη των σχολιαστών] 33 Και τους δώσαμε από τα σημεία εκείνα που τους έκαναν (επανειλημμένα) να δοκιμαστούν φανερά.»

Προκαλούμε τον Άχμαντ Ελντίν να μας φέρει αποσπάσματα μεγάλων λογίων του Ισλάμ που να λένε πως ό,τι έκαναν οι Ισραηλίτες στη Χαναάν το έκαναν από μόνοι τους και όχι μετά από εντολές του Αλλάχ μέσω του Μωυσή. Αν δεν μπορεί να βρει, ας μη μας σκοτίζει υποδυόμενος τον δήθεν θιγόμενο από τις πράξεις των Ισραηλιτών στη Χαναάν.

Επίσης, ας κατηγορήσει, αν του βαστάει, τον Αλλάχ που έπνιξε άντρες, γυναίκες και μικρά παιδιά, ακόμη και ζώα, στον κατακλυσμό του Νώε, τον οποίο ο Μουχάμμαντ έβαλε στο Κοράνι ισχυριζόμενος ότι 83 άνθρωποι που έγιναν «μουσουλμάνοι» σώθηκαν. Ας κατηγορήσει τον Αλλάχ και για την καταστροφή στα Σόδομα και τα Γόμορρα, πόλεις με  μεγάλο πληθυσμό που σίγουρα περιείχε και παιδιά, καταστροφή που διέταξε κατά τους Χριστιανούς ο Λόγος που αργότερα ενσαρκώθηκε στο πρόσωπο του Ιησού (αφού ως Λόγος του Θεού αυτός μιλά και στην Π.Δ.) και κατά τους Μουσουλμάνους ο Αλλάχ. Γιατί δεν το κάνει;

Γιατί πολύ απλά όλη αυτή η κριτική για τη δήθεν παιδοφιλία στη Βίβλο και τη θανάτωση των πληθυσμών  δεν είναι τίποτα άλλο, παρά ένα προπέτασμα καπνού για να καλυφθεί η παιδοφιλία του Μουχάμμαντ που υποστηρίζεται από το Κοράνιο, οι ληστείες, δολοφονίες, γενοκτονίες και βιασμοί που διέπραξε ο Μουχάμμαντ και οι μπράβοι του, ο βάρβαρος πολεμικός χαρακτήρας του Κορανίου της Μεδίνα και άλλα μελανά σημεία του Ισλάμ. Ουσιαστικά ο φίλος μας εφαρμόζει εδώ την κλασική ισλαμική τακτική με τα παραπλανητικά (άσχετα) επιχειρήματα: «Προσπαθεί να αποσπάσει την προσοχή από το Ισλάμ σε άλλα θέματα.
Επιπλέον, υποθέτει ότι, εφόσον μπορέσει να αντικρούσει την Αγία Γραφή, τότε το Κοράνι θα κερδίσει εξ ορισμού. … Αλλά αυτό είναι λογικά εσφαλμένο. Δεν μπορείτε να αποδείξετε τη θέση σας αντικρούοντας τη θέση κάποιου άλλου. … Οι Μουσουλμάνοι πρέπει να αποδείξουν την ορθότητα του δικού τους βιβλίου.»

Συνεχίζουμε:

που καλεί στην παιδοκτονία.Αλλά είναι πραγματικά απίστευτο όταν χαρακτηρίζει τις γυναίκες αυτές που σκοτώθηκαν από εντολή θεού ότι ήταν πόρνες. Λέει:

«Το εδάφιο αναφέρεται στη θανάτωση των γυναικών που είχαν πορνεύσει με τους Ισραηλίτες»

και αυτό με την λογική του ψευτοαποστάτη, κάπως δικαιολογεί τον θάνατο τους. O greekmurtad δεν παρέθεσε καμία πηγή γιαυτην την συκοφαντία νομίζοντας έτσι ότι δικαιολόγησε τα αδικαιολόγητα.

Εδώ ο απολογητής πραγματικά μας κάνει να απορούμε. Από τη μια γράφει ότι οι γυναίκες σκοτώθηκαν με εντολή Θεού, μετά ότι ο θάνατός τους πρέπει να δικαιολογηθεί και πιο κάτω και πάλι ότι είναι αδικαιολόγητος. Μήπως έχει κάποιο πρόβλημα;

Να πούμε επίσης ότι ακόμα και η Π.Δ δεν χαρακτήρισε έτσι τις γυναίκες αυτές.

Η παραπάνω δήλωση δικαιώνει τις υποψίες μας, ότι ο φίλος μας ο Άχμαντ δεν διαβάζει ολόκληρη την Π.Δ. από μόνος του, αλλά τα αποσπάσματα που βρίσκει έτοιμα στα διάφορα προπαγανδιστικά βοηθήματα για Da’wa (προσηλυτισμό στο Ισλάμ). Γιατί θα πρέπει να φέρουμε πηγή για να αποδείξουμε αυτό που λέμε, αφού το γράφει το ίδιο το βιβλίο απ’ όπου παραθέτει, κι όποιος το διαβάζει το βλέπει;

Το κεφ. 31 των «Αριθμών» από το οποίο παραθέτει ο Άχμαντ Ελντίν, ξεκινάει με τον Θεό να ζητά από τους Ισραηλίτες να «πάρουν εκδίκηση» από τους Μαδιανίτες με πόλεμο.

1 ΚΑΙ ο Κύριος μίλησε στον Μωυσή, λέγοντας:

2 Κάνε την εκδίκηση των γιων Ισραήλ ενάντια στους Μαδιανίτες·

Παρακάτω, όταν οι Ισραηλίτες φέρνουν τις αιχμάλωτες, ο Μωυσής, ο μεγάλος προφήτης Μούσα σύμφωνα με τους μουσουλμάνους, λέει θυμωμένος:

14 Και ο Μωυσής θύμωσε εναντίον των αρχηγών του στρατεύματος, των χιλιάρχων, και των εκατοντάρχων, που ήρθαν από την παράταξη του πολέμου·

15 και ο Μωυσής τούς είπε: Αφήσατε ζωντανές όλες τις γυναίκες;

16 Δέστε, αυτές έγιναν αιτία στους γιους Ισραήλ, σύμφωνα με τη συμβουλή τού Βαλαάμ, να ανομήσουν ενάντια στον Κύριο, στην υπόθεση του Φεγώρ, και έγινε η πληγή επάνω στη συναγωγή τού Κυρίου·

17 και τώρα, θανατώστε από τα παιδιά όλα τα αρσενικά, θανατώστε ακόμα και όλες τις γυναίκες, όσες γνώρισαν άνδρα, που κοιμήθηκαν μαζί του·

18 όλα, όμως, τα μικρά κορίτσια, όσα δεν γνώρισαν κοίτη άνδρα, φυλάξτε τα για τον εαυτό σας ζωντανά·» κ.ο.κ.

Για κάποιο προηγούμενο επεισόδιο με αυτές τις γυναίκες μιλάει λοιπόν ο Μωυσής. Αυτό βρίσκεται στο κεφ. 25:

1 ΚΑΙ ο Ισραήλ έμεινε στη Σιττείμ· και ο λαός άρχισε να πορνεύει με τις θυγατέρες τού Μωάβ·

2 οι οποίες προσκάλεσαν τον λαό στις θυσίες των θεών τους· και ο λαός έφαγε, και προσκύνησε τους θεούς τους.

3 Και ο Ισραήλ προσκολλήθηκε στον Βέελ-φεγώρ· και άναψε η οργή τού Κυρίου ενάντια στον Ισραήλ.

4 Και ο Κύριος είπε στον Μωυσή: Πάρε όλους τους αρχηγούς τού λαού, και κρέμασέ τους μπροστά στον Κύριο, κατάντικρυ στον ήλιο· για να σηκωθεί από τον Ισραήλ η φλογερή οργή τού Κυρίου.

5 Και ο Μωυσής είπε στους κριτές τού Ισραήλ: Φονεύστε κάθε ένας τους δικούς του ανθρώπους, εκείνους που προσκολλήθηκαν στον Βέελ-φεγώρ.

6 Και δέστε, ένας από τους γιους Ισραήλ ήρθε φέρνοντας στα αδέλφια του μία γυναίκα Μαδιανίτισσα, μπροστά στον Μωυσή, και μπροστά σε ολόκληρη τη συναγωγή των γιων Ισραήλ, καθώς έκλαιγαν στη θύρα τής σκηνής τού μαρτυρίου.

7 Και όταν το είδε ο Φινεές, ο γιος τού Ελεάζαρ, γιου τού Ααρών, του ιερέα, σηκώθηκε από το μέσον της συναγωγής, και παίρνοντας στο χέρι του ένα μικρό δόρυ,

8 πήγε πίσω από τον άνθρωπο τον Ισραηλίτη στη σκηνή, και διαπέρασε και τους δύο, και τον άνθρωπο τον Ισραηλίτη, και τη γυναίκα μέσα από την κοιλιά της. Και η πληγή των γιων Ισραήλ σταμάτησε.

9 Κι εκείνοι που πέθαναν στην πληγή ήσαν 24.000.

10 Και ο Κύριος μίλησε στον Μωυσή, λέγοντας:

11 Ο Φινεές, ο γιος τού Ελεάζαρ, γιου τού Ααρών, του ιερέα, απέτρεψε τον θυμό μου από τους γιους Ισραήλ, καθώς έδειξε ζήλο για μένα ανάμεσά τους, και έτσι δεν εξολόθρευσα τους γιους Ισραήλ μέσα στη ζηλοτυπία μου·

12 γι’ αυτό, πες τους: Δέστε, εγώ του δίνω τη διαθήκη μου της ειρήνης·

13 κι αυτή θα είναι σ’ αυτόν και στο σπέρμα του ύστερα απ’ αυτόν, διαθήκη αιώνιας ιερατείας· επειδή, στάθηκε ζηλωτής υπέρ του Θεού του, και έκανε εξιλέωση για τους γιους Ισραήλ.

14 Και το όνομα του Ισραηλίτη που θανατώθηκε, εκείνου που θανατώθηκε μαζί με τη γυναίκα τη Μαδιανίτισσα, ήταν Ζιμβρί, γιος τού Σαλού, άρχοντα επίσημης οικογένειας ανάμεσα στους Συμεωνίτες.

15 Και το όνομα της γυναίκας τής Μαδιανίτισσας, που θανατώθηκε, ήταν Χασβί, θυγατέρα τού Σουρ, αρχηγού λαού, από επίσημη οικογένεια στη Μαδιάμ.

16 Και ο Κύριος μίλησε στον Μωυσή, λέγοντας:

17 Πολεμάτε τους Μαδιανίτες, και πατάξτε τους·

18 επειδή, αυτοί σας πολεμούν με τις δολιότητές τους, με τις οποίες σας δολιεύτηκαν στην υπόθεση του Φεγώρ, και στην υπόθεση της Χασβί, της θυγατέρας τού Μαδιανίτη άρχοντα, της αδελφής τους, που θανατώθηκε την ημέρα τής πληγής για την υπόθεση του Φεγώρ.

Το βάλαμε ολόκληρο για να το δει ο φίλος μας, και να μην καταφεύγει στα αποσπάσματα από τα έτοιμα ισλαμικά προπαγανδιστικά εγχειρίδια, και μένει στο σκοτάδι.

Συνοπτικά: Οι Μαδιανίτες είχαν στείλει γυναίκες τις δικές τους και Μωαβίτισσες, μετά από σχέδιο που σκαρφίστηκε ο Βαλαάμ, να ταξιδέψουν σε μεγάλη απόσταση από την περιοχή τους, να ξελογιάσουν τους Ισραηλίτες και να τους παρασύρουν με σεξ και κατανάλωση ειδωλοθύτων (κρέατος και κρασιού τα οποία οι Ισραηλίτες είχαν στερηθεί για χρόνια στην έρημο), ώστε στη συνέχεια να προσκυνήσουν τον θεό τους Βέελ-φεγώρ (Βάαλ της Φεγόρ ή Πεόρ). Ο σκοπός πίσω από αυτό ήταν να χάσουν οι Ισραηλίτες την υποστήριξη του Θεού, εξαιτίας της ειδωλολατρίας που διέπραξαν, ώστε να μπορέσουν οι Μαδιανίτες να τους νικήσουν στη μάχη. Το αποτέλεσμα ήταν να πέσει λοιμός στους Ισραηλίτες και να πεθάνουν 24.000 άνδρες, αυτοί που πόρνευσαν με τις Μαδιανίτισσες και Μωαβίτισσες (αυτό δείχνει και ότι ο αριθμός των γυναικών που στάλθηκε ήταν μεγάλος). Την ώρα που ο κόσμος πέθαινε και κάποιοι θρηνούσαν τους νεκρούς, εμφανίστηκε ένας Ισραηλίτης, αρχηγός μιας οικογένειας Συμεωνιτών, με μια «θυγατέρα Μαδιανίτη άρχοντα», και πήγαν στη σκηνή (δεν διευκρινίζει ποια, τη δική του ή του Μαρτυρίου) όπου μέσα στο γενικό χαμό άρχισαν να επιδίδονται σε σεξ (όπως δείχνει ο τρόπος του θανάτου τους). Μετά την εκτέλεσή τους από τον Φινέες σταμάτησε ο λοιμός, και άρχισαν οι πολεμικές επιχειρήσεις κατά των Μαδιανιτών. Στο κεφ. 31 βλέπουμε ότι ο Βαλαάμ ήταν μαζί με την ηγεσία των Μαδιανιτών, καθώς εκείνος είχε σκαρφιστεί το σχέδιο με τις γυναίκες οι οποίες δεν πήγαν να ξελογιάσουν τους Ισραηλίτες σαπό μόνες τους, αλλά με εντολές από την ηγεσία τους.

«8 Και εκτός εκείνων που θανατώθηκαν, θανάτωσαν και τους βασιλιάδες τού Μαδιάμ, τον Ευί, και τον Ρεκέμ, και τον Σουρ, και τον Ουρ, και τον Ρεβά, πέντε βασιλιάδες τού Μαδιάμ· και τον Βαλαάμ, τον γιο τού Βεώρ, τον θανάτωσαν με μάχαιρα. «

Εδώ πρέπει να λάβουμε υπόψη πως δεν θανατώθηκαν όλοι οι Μαδιανίτες της Χαναάν, μια και αυτοί εμφανίστηκαν να πολεμούν τους Ισραηλίτες αργότερα, αλλά η ηγεσία που σκαρφίστηκε το κόλπο μαζί με τον Βαλαάμ, και οι γυναίκες που έλαβαν μέρος σε αυτό μαζί με τις οικογένειές τους, οι οποίοι ήταν όλοι στρατοπεδευμένοι κοντά στη Σιττείμ. Δεν τιμωρήθηκαν ούτε οι Μωαβίτες, επειδή το σχέδιο ήταν μαδιανιτικής έμπνευσης και αυτοί πείστηκαν να ακολουθήσουν.

Αυτά καταγράφονται και στον ψευδο-Φίλωνα (Pseudo-Philo/LAB 18:13) με τον Βαλαάμ να συμβουλεύει να εκπορνευθούν οι Μαδιανίτισσες με αυτό τον τρόπο, ώστε να αμαρτήσουν ενώπιον του Θεού τους οι Ισραηλίτες, να χάσουν την εύνοιά του και να πέσουν στα χέρια των Μαδιανιτών.

Ελπίζουμε μετά από αυτό το σύντομο μάθημα ο φίλος μας Άχμαντ Ελντίν να μην εκτεθεί ξανά, εκφέροντας κρίσεις για πράγματα στα οποία έχει μεσάνυχτα. Ας ασχοληθεί καλύτερα με θέματα που αναφέρονται στα δικά του βιβλία.

Μας λέει ο φίλος μας ακόμη ότι όλο το άρθρο μας «είναι μια προσωπική του γνώμη να μαζέψει τα ασυμμάζευτα για την αγία γραφή στο θέμα της παιδοφιλίας. Πάει ακόμα να αγνοήσει την ερμηνεία των Ραβίνων που εξηγούν ότι αυτές οι κοπέλες είναι ηλικίας 3 ετών οπου οι ιερείς μπορούν να έχουν ερωτικές σχέσεις. Θέλει να μας πει ότι αυτοί δεν ξέρουν και δεν ήταν μάρτυρες ενώ ο Φίλων ο Αλεξανδρεύς γνώριζε καλύτερα και πόσο μάλλον ήταν μάρτυρας! Δεν γνωρίζω αν πρέπει να γελάσω με αυτόν το ψευτοαποστατη η να τον λυπηθώ για τον συλλογισμό του.»

Στη φράση «αυτές οι κοπέλες είναι ηλικίας 3 ετών οπου οι ιερείς μπορούν να έχουν ερωτικές σχέσεις» ο Άχμαντ ψεύδεται και πάλι υπονοώντας ότι οπωσδήποτε οι ιερείς ήρθαν σε σχέσεις με κοριτσάκια 3 ετών, πράγμα που ΔΕΝ ΓΡΑΦΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΣΤΗ ΒΙΒΛΟ αλλά ούτε καν στο Ταλμούδ, το οποίο επικαλείται. Όπως είδαμε «το σχόλιο του ραββίνου Μπεν Γιοχάι, ότι «η προσήλυτη που έγινε προσήλυτη σε ηλικία μικρότερη από τριών ετών και μιας ημέρας, θεωρείται κατάλληλη να παντρευτεί ιερέα» σημαίνει ότι η κοπέλα που είχε γίνει προσήλυτη πριν φτάσει στην ηλικία που η Εβραιοπούλα υπάγεται στην ομάδα των ketannah (κορίτσια από 3 ετών και μιας ημέρας έως 12 ετών και μιας ημέρας) έχει το δικαίωμα να παντρευτεί κάποια στιγμή στη ζωή της μέλος της ιερατικής τάξης των Ιουδαίων, σε αντίθεση με τις κοπέλες που γίνονταν προσήλυτες σε μεγαλύτερη ηλικία και δεν το είχαν. Δεν σημαίνει όμως ότι οι ιερείς των Ιουδαίων ντε και καλά παντρεύονταν παιδάκια τριών ετών» ούτε ότι είχαν ερωτικές σχέσεις με όσες από τις προσήλυτες ήταν τόσο μικρές. Ο Άχμαντ επιμένει εδώ να εφαρμόζει τη λογική πλάνη που ονομάζεται «προσφυγή στην πιθανότητα»μια και κρίνει ότι τον εξυπηρετεί. Σε άλλα θέματα όμως, όπως σε χαντίθ που μιλούν ξεκάθαρα για σεξουαλική εκμετάλλευση αιχμαλώτων γυναικών οπό τζιχαντιστές  με τις ευλογίες του Μουχάμμαντ, κάνει την πάπια και προσπαθεί να τα διαψεύσει, έστω και αποτυχημένα.

Ο Φίλων ο Αλεξανδρεύς γεννήθηκε το 20 π.Χ. και πέθανε το 70 μ.Χ. Οι Τανναΐτες ραββίνοι δίδαξαν στην περίοδο από 10 μ.Χ. έως και 220 μ.Χ. Είναι λοιπόν σχεδόν σύγχρονοι. Όσο ήταν μάρτυρες εκείνοι, άλλο τόσο ήταν και ο Φίλων. Το γιατί ο φίλος μας προτιμάει τις ερμηνείες των ραββίνων που μάλιστα καταγράφονται στο Βαβυλωνιακό Ταλμούδ, ένα απόκρυφο βιβλίο, είναι κάτι παραπάνω από φανερό: Βρίσκει ότι οι Τανναΐτες τον βολεύουν καλύτερα στην αποστολή του, που είναι να ανακαλύψει βιασμούς και παιδοφιλίες στη Βίβλο ώστε να στρέψει την προσοχή μακριά από τους βιασμούς και την παιδοφιλία στο Κοράνι και τα χαντίθ. Ο Φίλων παρουσιάζει τους Εβραίους να φέρονται πιο φιλάνθρωπα, και δεν του κάνει για τη δουλειά του.

Αλλά ας συνεχίσουμε να παρακολουθούμε τους στρεβλωμένους συλλογισμούς του:

«Πάμε όμως να δείξουμε για άλλη μια φορά πόσο αδιάβαστος είναι όσον αφόρα την Π.Δ και πως αντιφάσκει καταλήγοντας ότι όντος η Π.Δ προωθεί την παιδοφιλία. Παραδέχτηκε ο greekmurtad: «θα δει ότι τις μικρές αιχμάλωτες πήραν οι ιερείς»Αυτό μας το λέει όσον αφορά για τα κοριτσάκια που λέει ο στίχος στο Αριθμοί 31:17-18.

Ας διαβάσουμε τώρα μια άλλη εντολή του Θεού που επιβεβαιώνει ότι αυτές οι αιχμάλωτες που πήραν οι ιερείς η ακόμα και οι στρατιώτες μπορούν να βιαστούν με την «ευλογία» του βιβλικού θεού:

«ΟΤΑΝ βγεις να πολεμήσεις τους εχθρούς σου, και ο Κύριος ο Θεός σου τους παραδώσει στα χέρια σου, και πάρεις απ’ αυτούς αιχμαλώτους,και δεις ανάμεσα στους αιχμαλώτους μια όμορφη γυναίκα, και την επιθυμήσεις, για να την πάρεις στον εαυτό σου για γυναίκα, τότε, θα τη φέρεις στο σπίτι σου, και θα ξυρίσει το κεφάλι της, και θα κόψει τα νύχια της· και θα βγάλει τα ενδύματα της αιχμαλωσίας της από πάνω της, και θα καθήσει στο σπίτι σου, και θα κλάψει τον πατέρα της και τη μητέρα της έναν ολόκληρο μήνα· και ύστερα θα μπεις μέσα σ’ αυτή, και θα είσαι άνδρας της, κι εκείνη θα είναι γυναίκα σου. Και αν συμβεί να μη ευχαριστιέσαι σ’ αυτήν, τότε θα την εξαποστείλεις ελεύθερη· και δεν θα την πουλήσεις για ασήμι, δεν θα την εμπορευθείς, επειδή την ταπείνωσες.» (Δευτερονόμιο 21:10)

Ξεκάθαρα λοιπόν η απελπισία του greekmurtad ξεμπροστιάζετε για άλλη μια φορά όταν προσπαθεί να μας δείξει ότι αυτά τα κοριτσάκια απλά θα ανατραφούν μαζί με τους ιερείς και τους Ισραηλινούς. [(sic) τους… Ισραηλινούς; Ισραηλινοί προ Χριστού; Μη χειρότερα!] Από τους στίχους διαβάζουμε ότι μπορούν να πάρουν όποια αιχμάλωτη θέλουν να την βιάσουν και μετά αν δεν τους κάνει άλλο να την πετάξουν. Έτσι απλά. Προσέξτε ότι το χωρίο παραδέχεται ότι η αιχμάλωτη έχει υποστεί ταπείνωση.»

Ας δούμε λοιπόν, το μέγεθος της διαστρέβλωσης που επιχειρεί ο φίλος μας. Κατ’ αρχήν επισημαίνουμε ότι έχει ήδη πηδήξει σε άλλο εδάφιο και σε άλλο θέμα, μια και κατάλαβε ότι το εδάφιο που έστιψε όσο μπορούσε για να βγάλει ξύγκι, δεν έφερε τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Δεύτερον, μας παραθέτει μια κακή μετάφραση:
«Και αν συμβεί να μη ευχαριστιέσαι σ’ αυτήν, τότε θα την εξαποστείλεις ελεύθερη»

Το κείμενο των εβδομήκοντα λέει:

«καί έσται εάν μή θέλης αυτήν, εξαποστελει̂ς αυτήν ελευθέραν»

Αλλά και η μετάφραση του μασωριτικού είναι (βιβλική εταιρεία):

«Αν αργότερα δεν του αρέσει πια η γυναίκα, μπορεί να την αφήσει ελεύθερη· πάντως απαγορεύεται να την πουλήσει ή να την μεταχειριστεί σαν δούλη, αφού την υποχρέωσε να γίνει γυναίκα του.»

Αλλά αυτό είναι πταίσμα μπροστάστα υπόλοιπα, αφού ΠΟΥΘΕΝΑ το χωρίο δεν μιλάει για βιασμό, ούτε στο πεδίο της μάχης ούτε κάπου αλλού. Εάν πραγματικά υπήρχε βιασμός, η Βίβλος δεν θα φοβόταν να το αναφέρει, καθώς έχει περιγράψει αρκετούς τέτοιους (π.χ. ο βιασμός της Θάμαρ από τον Αμνών). Ο Ισραηλίτης παίρνει την αιχμάλωτη για νόμιμη σύζυγό του, αφού πρώτα περιμένει ένα μήνα να θρηνήσει τους δικούς της, και μετά ΑΝ την αφήσει, απαγορεύεται να την πουλήσει αλλά την αφήνει ελεύθερη, επειδή, όπως μας εξηγεί το μασοριτικό, «την υποχρέωσε να γίνει γυναίκα του».

Επίσης φαίνεται αστείο όταν ένας μουσουλμάνος κριτικάρει τους Ισραηλίτες ότι μπορούν «να βιάσουν μια αιχμάλωτη και μετά αν δεν τους κάνει άλλο να την πετάξουν», γιατί σύμφωνα με τους ισλαμικούς κανόνες για τη δουλεία, οι μουσουλμάνοι μπορούν να έχουν σχέσεις με τις αιχμάλωτες/δούλες τους χωρίς να τις ρωτήσουν βέβαια, κι όταν τις βαριούνται μπορούν να τις πουλήσουν. Αντί να ντραπεί ο μουσουλμάνος που οι δικοί του κανόνες για την αντιμετώπιση αιχμαλώτων είναι τρισχειρότεροι από αυτούς που υπήρχαν 1400 ολόκληρα χρόνια πριν από τους δικούς του (οι οποίοι δικοί του ισχύουν μέχρι σήμερα…) πάει να βγει κι από πάνω;

Αλλά πριν δούμε γιατί «το χωρίο παραδέχεται ότι η αιχμάλωτη έχει υποστεί ταπείνωση» από τον Ισραηλίτη, και ότι αυτό δεν σημαίνει τους βιασμούς που ο φίλος μας προσπαθεί να αποδείξει απελπισμένα, ας δούμε πού προσπαθεί να στηρίξει την απολυτότητά του περί βιασμού της αιχμάλωτης:

«Ο Ακαδημαϊκός και Λόγιος της Βίβλου Mathew Poole υποστηρίζει την παραπάνω άποψη [ότι μπορούν να πάρουν όποια αιχμάλωτη θέλουν να την βιάσουν και μετά αν δεν τους κάνει άλλο να την πετάξουν] προσθέτοντας επίσης ότι ο πρόκειται για ερωτική επιθυμία από μεριά του άνδρα προς την αιχμάλωτη στο πεδίο μάχης ( πηγή : Matthew Poole’s Commentary on the Holy Bible, Τομος l. 1: Genesis- Job ( Hendrickson Publishers 1985 ) Σελίδα. 376)

Άλλος αυτόπτης ο Mathew Poole, Πουριτανός που έζησε από το 1624 ως το 1679. Στο απόσπασμα που αναφέρει ο Άχμαντ Ελντίν, γράφει:

11…. «την επεθύμησες» μπορεί να είναι μια μετρημένη έκφραση για συνουσία μαζί της, και φαίνεται πιθανό, γιατί λέει στο 14 «ότι την ταπείνωσε», ότι τη «γνώρισε» με στρατιωτική θρασύτητα όταν την πήρε αιχμάλωτη, όχι μετά που την παντρεύτηκε, γιατί τότε θα έλεγε «επειδή την παντρεύτηκες», που θα ήταν πιο εμφατικό από το να πει «επειδή την ταπείνωσες».[1]

Γράφει επίσης: «την ‘ταπείνωσε’ δηλ. κοιμήθηκε μαζί της, όπως σημαίνει συχνά αυτή η λέξη»[2]

Δηλ. ο Poole θεωρεί ότι ΜΠΟΡΕΙ να υπάρχει νύξη βιασμού στο «επεθύμησες» επειδή του προκαλεί υποψίες το «ταπείνωσες». Όμως το «επεθύμησες» στην ελληνική, όταν μιλάμε για τη μετάφραση των Ο΄, δεν έχει καμία σημασία βιασμού, παρά μόνο σημασία επιθυμίας. Και αν μιλάμε για το μασοριτικό, ούτε και εδώ το ρήμα που χρησιμοποιείται έχει σεξουαλική σημασία, αλλά εκφράζει επιθυμία, αίτηση, αναμονή (βλ. A. L. Breslich).

Ας δούμε τώρα γιατί ένας τέτοιος γάμος είναι ταπεινωτικός για τα δεδομένα των Ισραηλιτών: είναι φανερό ότι η γυναίκα ούτε επέλεξε τον  Ισραηλίτη – όπως είχαν δικαίωμα να κάνουν οι Εβραιοπούλες που ήταν μεγαλύτερες από 12 έτη και 1 ημέρα – ούτε την παρέδωσε στον γαμπρό ο πατέρας της, ούτε έγινε κάποιο γαμήλιο συμβόλαιο που να εξασφαλίζει τα δικαιώματά της, ούτε και ο Ισραηλίτης της έδωσε προίκα. Όλα αυτά συνέβαιναν στους γάμους μεταξύ Εβραίων. Αντίθετα στο γάμο αυτό ο Ισραηλίτης με τη δύναμη του νικητή, επέλεξε μια γυναίκα που «έβαλε στο μάτι», την έφερε από το μέρος όπου είχαν τους αιχμαλώτους στο σπίτι του, την έβαλε να αλλάξει τα ρούχα της, να κόψει τα μαλλιά και τα νύχια της – όλα αυτά σύμβολα για την καινούργια ζωή που θα ζούσε από δω και πέρα – και καθόρισε ΑΥΤΟΣ τη χρονική διάρκεια του πένθους της. (Εξυπακούεται ότι την έβαλε να μάθει τους τρόπους της φυλής του και να ασπαστεί τη θρησκεία του, αλλά αυτά δεν θα θεωρούνταν κακά πράγματα από τους Ισραηλίτες γι’ αυτό λογικά δεν χρειάζεται να μπουν στη λίστα). Αν και μετά τη σύναψη του γάμου η γυναίκα έχει τη νομική αντιμετώπιση που έχει και η παντρεμένη Εβραία, δεν παύει ένας τέτοιος γάμος χωρίς επιλογή, γαμήλιο συμβόλαιο και προίκα είναι για τα δεδομένα των Ισραηλιτών ταπεινωτικός. Για τους λόγους αυτούς έχει την υποχρέωση ο Ισραηλίτης αν δεν θέλει πια να την έχει σύζυγο, αν και στη σύναψη του γάμου δεν της φέρθηκε όπως σε μια ελεύθερη Εβραία, να της φερθεί έτσι ως προς το διαζύγιο. Το ρήμα anah που χρησιμοποιείται στο εβραϊκό ανάλογα με το ελληνικό «ταπείνωσες», έχει την έννοια του: ταπεινώνω, υποτάσσω, καταθλίβω, υποβιβάζω, προσβάλω, στεναχωρώ, φέρομαι σκληρά, εξασθενίζω, εξαναγκάζω, πληγώνω, διακορεύω, και τέλος, βιάζω.[3]

Ας δούμε τις χρήσεις του ρήματος στη Βίβλο σύμφωνα με το λεξικό του Strong (http://www.htmlbible.com/sacrednamebiblecom/kjvstrongs/CONHEB603.htm#S6031) (οι ορισμοί του Strong έχουν μεταφραστεί στην ελληνική μετά από αντιπαραβολή με το κείμενο των Ο΄και τη νεοελληνική μετάφραση του Φίλου):

επτοήθησαν

Ησ. 31:4

Ταπεινώνω-ταλαιπωρώ-καταθλίβω
Γεν. 15:13, Γεν. 31:50, Εξ. 1:11, Εξ. 22:22, Εξ. 22:23, Λε., 16:29, Λε., 16:31, Λε., 23:27, Λε., 23:32, Αρ. 24:24, Αρ. 24:24, Αρ. 29:7, Αρ. 30:13, Κρι. 16:5, Κρι. 16:6, Κρι. 16:19, 2 Σαμ. 7:10, 1 Βασ. 11:39, 2 Χρ. 6:26, Εσδ. 8:21, Ιώβ 37:23, Ψαλμ. 89:22, Ψαλμ. 94:5, Ησ. 58:5, Ησ. 64:12, Θρη 3:33, Να. 1:12, Σοφ. 3:19

Ταπεινώνω-καταθλίβω
Εξ. 1:12, Λε., 23:29, Δευτ. 26:6, 1 Βασ. 2:26, 1 Βασ. 2:26, 2 Βασ. 17:20, Ιώβ 30:11, Ψαλμ. 88:7, Ψαλμ. 90:15, Ψαλμ. 107:17, Ψαλμ. 116:10, Ψαλμ. 119:67, Ψαλμ. 119:71, Ψαλμ. 119:75, Ψαλμ. 119:107, Ησ. 53:4, Ησ. 53:7, Ησ. 58:3, Ησ. 58:10, Ησ. 60:14, Να. 1:12

Θα ταπεινώσεις
1 Βασ. 8:35

αγώνες
Ψαλμ. 132:1

αποκρίνεται
Εκκλ. 5:20

ταπεινώθηκες (Ο΄ «ταπεινωθήναι»)
Δαν. 10:12

περισπώμαι-περισπασμός-μοχθώ
Εκκλ. 1:13, Εκκλ. 3:10

εξαναγκάζω (γυναίκα σε σεξ, βιάζω)
Κρι. 20:5, 2 Σαμ. 13:12. 2 Σαμ. 13:14, 2 Σαμ. 13:22, 2 Σαμ. 13:32

υπακοή, αγαθότητα
2 Σαμ. 22:36

(μεταχειρίζομαι) κακώς

Γεν. 16:6

Ταπείνωση μετά από σεξ (ίσως διακόρευση)
Γεν. 34:2

να ταπεινωθείς μπροστά μου  (Ο΄ ἐντραπῆναί με) ταπεινώσει,
Εξ. 10:3, Δευτ. 8:2, Δευτ. 8:16, Κρι. 19:24

ταπείνωσε
Δευτ. 8:3, Δευτ. 21:14, Δευτ. 22:24, Δευτ. 22:29, Ψαλμ. 35:13, Ιεζ. 22:10, Ιεζ. 22:11

έσφιξαν (Ο΄ταπείνωσαν)
Ψαλμ. 105:18

Leannoth (όνομα)
Ψαλμ. 88:1

βίασαν
Θρη 5:11

τραγουδούν
Εξ. 32:18, Ησ. 27:2

ταπεινώσου-υποτάξου
Γεν. 16:9

ταράχτηκαν
Ζαχ. 10:2

αδυνάτισαν (δύναμη)
Ψαλμ. 102:23

κακώνω, καταθλίβω
Εξ. 22:23

Τα μοναδικά χωρία όπου σύμφωνα με τον Strong το ρήμα εννοεί βιασμό, είναι το Θρήνοι Ιερεμία 5:11: γυναῖκας ἐν σιων ἐταπείνωσαν παρθένους ἐν πόλεσιν ιουδα, 4 εδάφια στον Σαμουήλ που αναφέρουν το βιασμό της Θάμαρ από τον Αμνών, κι ένα στους Κριτές που αναφέρει το βιασμό μιας παλλακίδας από κακοποιούς. Ο Strong ταξινομεί τα εδάφια του Δευτερονομίου σε ταπείνωση, όχι σε βιασμό.

Ας δούμε και τις υπόλοιπες πηγές του φίλου μας, παραθέτοντας κιόλας τα κείμενα στα οποία παραπέμπει, κάτι το οποίο ο ίδιος αποφεύγει να κάνει (το λόγο που το αποφεύγει θα τον δείτε στη συνέχεια):

Μια άλλη ακαδημαϊκή πηγή επίσης μας πληροφορεί ότι πρόκειται για βιασμό (G. W. Bromiley ‘International Standard Bible Encyclopedia:Q Z’.(Wm..B..Eerdmans.Publishing 1995) σελ. 49)

Η πηγή αυτή λέει:

Το γενικό νόημα είναι «ταπεινώνω» ή «υποχρεώνω σε υποταγή». Σε άλλα αποσπάσματα όπου δηλώνει επιβολή σεξουαλικών σχέσεων σε γυναίκα η RSV το αποδίδει ‘ταπεινώνω» [ Γεν.34:2; Ιεζ. 22:10 ] , “εξευτελίζω” [ Δευτ. 21:14 ] , “παραβιάζω” [ 22:24, 29 ] , or “καταναγκάζω, βιάζω” [ 2. S 13:12, 14, 22, 32 ].

Επίσης δυο άλλοι ερμηνευτές και ακαδημαϊκοί μας πληροφορούν ότι πρόκειται για βιασμό της παρθένας . Την ίδια παρθένα του βιβλίου Αριθμοί 31:17-18 ( πηγή: Athalya Brenner, “Feminist Companion to the Latter Prophets” [ Continuum International Publishing 20:Group, 2004 ] , ΣΕΛ. 337-338 δείτε επίσης την ίδια αναφορά που  διαβάζουμε και από την πηγή: Saul M.Olyan, “Rites and Rank: Hierarchy in Biblical Representations of Cult” [ Princeton University Press, 2000 ] , Σελ. 166)

Δείτε τώρα την πονηριά του Άχμαντ Ελντίν, και το λόγο που αποφεύγει να δίνει αυτό που λένε οι πηγές. Η Athalya Brenner γράφει:

«Μια παρθένος αιχμάλωτη που έχει βιαστεί, μπορεί να γίνει σύζυγος και να της δοθεί διαζύγιο αλλά όχι να πουληθεί σκλάβα, επειδή η σχέση άρχισε με ένα βιασμό (Δευτ. 21:14).[4]»

Ο Saul M.Olyan γράφει: «Δευτ. 21:10-14… Όταν επιθυμεί να απαλλαγεί από τη γυναίκα που αιχμαλώτισε στον πόλεμο αν δεν την επιθυμεί πια: πρέπει να της επιτρέψει ν πάει όπου θέλει· δεν μπορεί να την πουλήσει ότι να την κακομεταχειριστεί επειδή την βίασε.[5]»

Πού ακριβώς βρε απαράδεκτε γράφουν αυτοί οι δύο ακαδημαϊκοί για «την ίδια παρθένα του βιβλίου Αριθμοί 31:17-18»; Δεν ντρέπεσαι να καταλογίζεις σε ανθρώπους πράγματα που δεν είπαν και να κοροίδεύεις τους αναγνώστες σου;

Αλλά ας δούμε τι λένε και μερικά άλλα σχολιολόγια της Βίβλου για το εδάφιο:

Δικαιώματα των αιχμαλώτων γυναικών

21:10-14 Μεταχείριση των γυναικών σε αιχμαλωσία

21:10-14. Μέρος του πολέμου είναι η διάθεση των αιχμαλώτων. Μερικές γυναίκες αιχμάλωτες μπορούσαν να αναμένουν να χρησιμεύσουν ως δούλες (2 Βασιλέων 5:2-3), αλλά πολλές θα λαμβάνονταν ως σύζυγοι από τους στρατιώτες. Ο  νόμος του Δευτερονομίου ασχολείται με τη διαδικασία μετασχηματισμού, καθώς αυτές οι γυναίκες προσαρμόζονταν στην κοινωνία  των Ισραηλιτών. Αυτή περιλαμβάνει το ξύρισμα της κεφαλής, την αλλαγή των ενδυμάτων και μια περίοδο πένθους που σηματοδοτούσε το θάνατο της παλιάς ζωής της γυναίκας και την έναρξη μιας νέας (συγκρίνετε τη μεταμόρφωση του Ιωσήφ στο Γεν. 41:41-45). Τα κείμενα Mari παρέχουν επίσης ρούχα και μια δουλειά στις αιχμάλωτες γυναίκες. Τα δικαιώματα που επεκτείνονται στην πρώην δέσμια αφού έχει παντρευτεί είναι παρόμοια με εκείνα των Ισραηλιτισσών και αποσκοπούν να αποδείξουν ότι δεν υπάρχει μείωση της θέσης της, αν συμβεί ένα διαζύγιο. Παρόμοιες ανησυχίες αντικατοπτρίζονται στους Μέσους Ασσυριακούς νόμους, οι οποίοι απαιτούν οι πρώην αιχμάλωτες που είναι τώρα παντρεμένες να ντύνονται σαν όλες τις Ασσύριες γυναίκες της τάξης αυτής.
Matthews, V. H., Chavalas, M. W., & Walton, J. H. (2000). The IVP Bible background commentary : Old Testament (electronic ed.) (Dt 21:9-14). Downers Grove, IL: InterVarsity Press.[6]

—-

Στίχος 11. Και δεις μια όμορφη γυναίκα] Η βίαιη κατοχή δεν επιτρεπόταν ούτε ακόμη και σε αυτή την περίπτωση, όταν η γυναίκα πιανόταν σε πόλεμο, και με τη γενική συναίνεση των αρχαίων εθνών,  κηρυσσόταν μέρος της λείας. Το πρόσωπο στου οποίου το μερίδιο έπεφτε μια γυναίκα τέτοια, όπως περιγράφεται εδώ, θα μπορούσε, αν το επέλεγε, να την έχει για σύζυγο, σύμφωνα με ορισμένες προϋποθέσεις· Αλλά δεν του επιτρεπόταν να την χρησιμοποιεί υπό κάποια κατώτερη ιδιότητα.[7]
Clarke, A. (1999). Clarke’s Commentary: Deuteronomy (electronic ed.). Logos Library System; Clarke’s Commentaries (Dt 21:11). Albany, OR: Ages Software.

—-

21:10-11. Σε έναν Ισραηλίτη επιτρεπόταν να παντρευτεί μια όμορφη γυναίκα από τους αιχμαλώτους μιας συγκεκριμένης μάχης. Αυτό προϋποθέτει ότι η εν λόγω μάχη θα ήταν εναντίον μίας από «τις πόλεις που βρίσκονται σε απόσταση» (20:15), δεν είναι μια πόλη εντός των συνόρων της Παλαιστίνης. Ως εκ τούτου η μελλοντική σύζυγος δεν θα ήταν Χαναναία (πρβλ. την απαγόρευση να παντρευτούν οι Ισραηλίτες άνδρες ή γυναίκες από τη Χαναάν, 7:1, 3-4).
Εάν ένας Ισραηλίτης στρατιώτης ήθελε πραγματικά μια από τις αιχμάλωτες θα μπορούσε να την έχει μόνο μέσω του γάμου. Αυτό βοήθησε στην προστασία της αξιοπρέπειας των αιχμαλώτων γυναικών και της καθαρότητας των Ισραηλιτών στρατιωτών. Οι Ισραηλίτες δεν έπρεπε να κάνουν βιασμούς, λεηλασίες, ή να κακομεταχειρίζονται αλλιώς αιχμαλώτους όπως έκαναν άλλα στρατεύματα της αρχαίας Εγγύς Ανατολής .

21:12-14. Ο γάμος ενός στρατιώτη με μια ξένη σε αιχμαλωσία δεν μπορεί να γίνει αμέσως. Η μελλοντική σύζυγος ετοιμαζόταν πρώτα ψυχολογικά για τη νέα της ζωή ως Ισραηλίτισσα. Αυτό επιτυγχανόταν με το ξύρισμα της κεφαλής της, το κόψιμο των νυχιών της, με αλλαγή των ενδυμάτων, και πένθος για τους γονείς της για ένα μήνα. Το πένθος μπορεί να σήμαινε είτε ότι ο πατέρας και η μητέρα της είχαν σκοτωθεί σε μάχη ή ότι διαχωριζόταν πλέον από αυτούς από το νέο γάμο της. Οι άλλες τελετουργίες που αναφέρονται ενδέχεται επίσης να συμβόλιζαν το πένθος της με το ότι απέκοπτε τον εαυτό της από την προηγούμενη ζωή της.
Ο πλήρης μήνας επέτρεπε στην αιχμάλωτη γυναίκα το κατάλληλο χρονικό διάστημα για το πένθος, και έδινε επίσης στον μελλοντικό σύζυγο την ευκαιρία να προβληματιστεί σχετικά με την αρχική του απόφαση να την λάβει ως σύζυγό του. Γιατί με ξυρισμένο κεφάλι αυτή θα ήταν λιγότερο ελκυστική.
Η φράση Εάν δεν είστε ικανοποιημένος μαζί της μπορεί να μην αναφέρεται σε κάποιο ασήμαντο πρόβλημα στις σχέσεις τους, αλλά στην άρνηση της νέας συζύγου να δεχθεί τις πνευματικές αξίες του συζύγου της. Στην περίπτωση αυτή, ο σύζυγος μπορεί να διαλύσει το γάμο και να εγκαταλείψει όλα τα δικαιώματά του πάνω της. Με την απαγόρευση να την αντιμετωπίσει ως δούλη, έστω και αν είχε ατιμαστεί μέσα από το διαζύγιο, η γυναίκα εξακολουθούσε να διατηρεί ένα μέτρο αξιοπρέπειας. Ο νόμος αυτός υπογράμμισε την αξία της ανθρώπινης ζωής· ερχόταν σε αντίθεση με τη φοβερή μεταχείριση των αιχμαλώτων πολέμου που ήταν κοινή σε όλη την αρχαία Εγγύς Ανατολή. [8]

Walvoord, J. F., Zuck, R. B., & Dallas Theological Seminary. (1983-c1985). The Bible knowledge commentary : An exposition of the scriptures (1:300-301). Wheaton, IL: Victor Books.

—-

Λαμβάνοντας μια σύζυγο (21:10-14). Αν και οι Εβραίοι άνδρες δεν είχαν τη δυνατότητα να λάβουν συζύγους από τα έθνη της Χαναάν (7:3), τους επιτρεπόταν να παντρευτούν γυναίκες από τις κατακτημένες πόλεις που βρίσκονταν σε απόσταση από τη Γη της Επαγγελίας (20:14-15). Φυσικά, ήταν αναμενόμενο ότι οι γυναίκες αυτές θα αποδέχονταν την πίστη του Ισραήλ και θα εισάγονταν  στη θρησκευτική ζωή του έθνους. Ωστόσο, μετά την επιστροφή στο σπίτι με τη νύφη, ο άνδρας έπρεπε να περιμένει ένα μήνα πριν ολοκληρώσει το γάμο. Κατά τη διάρκεια της περιόδου αναμονής, ο άνδρας θα μπορούσε να εξετάσει σοβαρά αυτό που έκανε, και η γυναίκα θα μπορούσε να προετοιμαστεί συναισθηματικά για μια νέα αρχή· γιατί έπρεπε να ξυρίσει το κεφάλι της, να κόψει τα νύχια της, και να φορέσει διαφορετικά ρούχα.
Το ξύρισμα της κεφαλής ήταν μέρος των τελετών καθαρισμού των λεπρών (Λευ. 14:8-9) και της αφιέρωσης των Ναζηραίων που είχαν εκπληρώσει τους όρκους τους (Αρ. 6:18). Αν και το ξύρισμα της κεφαλής θα είναι ταπεινωτική εμπειρία για την γυναίκα (βλ. Δευτ. 21:14), θα μπορούσε επίσης να είναι το σημάδι μιας νέας αρχής, όπως ήταν για τον λεπρό και τον Ναζηραίο. .³ Αποκήρυσσε την προηγούμενη θρησκεία της, τη λατρεία των ειδώλων, και αποδεχόταν τον Ιεχωβά ως Θεό της. Από πρακτική άποψη, ίσως η εμφάνισή της θα την ενθάρρυνε να μείνει στο σπίτι και να γνωρίσει καλύτερα τον Εβραίο μέλλοντα σύζυγό της. Στη διάρκεια αυτής της περιόδου αναμονής, ήταν αναμενόμενο να εκφράσει τη λύπη της για την έξοδο από την οικογένειά της και τη γενέτειρά της. Με λίγα λόγια, η εμπειρία αυτού του μήνα αναμονής, όσο οδυνηρή κι αν ήταν, είχε σχεδιαστεί για να βοηθήσει την γυναίκα να κάνει τη μετάβαση από την παλιά ζωή στη νέα.
Εάν, μετά την κορύφωση του γάμου, ο άνδρας ήταν δυσαρεστημένος με τη γυναίκα, δεν μπορούσε απλά να την πετάξει έξω ή να την πουλήσει σαν να ήταν σκλάβα. Έπρεπε να της δώσει διαζύγιο και να την αφήσει να πάει οπουδήποτε αυτή επιθυμούσε. ⁴ Είναι δεδομένο ότι ένα άλλο άτομο θα μπορούσε να την παντρευτεί ή ότι θα μπορούσε να επιστρέψει στην πόλη καταγωγής της. Η σύγχρονη κοινωνία δεν θα ανεχόταν μια γυναίκα να πιάνεται διά της βίας σε αιχμαλωσία για να γίνει η σύζυγος ενός ξένου, αλλά στον αρχαίο κόσμο ήταν συνηθισμένοι σε τέτοια πράγματα (Κρι. 21). Ωστόσο, ο νόμος αυτός την προστάτευε από τον βιασμό και την εγκατάλειψη μετά τη μάχη ή από το να εξευτελιστεί τόσο από τον σύζυγό της που ένας άλλος άνδρας δεν θα ήθελε να την παντρευτεί. Ήταν καλύτερο να αφεθεί ελεύθερη από να είναι αναγκασμένη να ζει με ένα άτομο που δεν την ήθελε. ⁵

³ Για έναν άνδρα, το ξύρισμα της κεφαλής και της γενειάδας θα ήταν μια ταπεινωτική εμπειρία (Ησαΐας 7:20· 2 Σαμ. 10:4-5), και θα ήταν σίγουρα και για μια γυναίκα (1 Κορ. 11:15). Ενώ στο πένθος, στους άνδρες Εβραίους δεν επιτρεπόταν να μιμηθούν τους ειδωλολάτρες ξυρίζοντας τα κεφάλια τους και κόβοντας γενειάδες τους (Λευ. 19:27-28), και αυτό ιδίως εφαρμοζόταν στους ιερείς (21:1-5).

⁴ Το ρήμα που μεταφράζεται, «άφησέ την να φύγει» μεταφράζεται, «διώξε την μακριά» (διαζύγιο) στο 22:19 και 29. Δεδομένου ότι ο γάμος είχε ολοκληρωθεί, ήταν άνδρας και γυναίκα, και ο γάμος θα μπορούσε να διαλυθεί νόμιμα μόνο από διαζύγιο (24:1-4).

⁵ Ορισμένοι σχολιαστές υποθέτουν ότι ο σύζυγός της την χώριζε επειδή εκείνη δεν δεχόταν τη θρησκεία των Ισραηλιτών και τη λατρεία του αληθινού και ζώντος Θεού. Ωστόσο, τίποτα στο κείμενο δεν το δείχνει αυτό.

Wiersbe, W. W. (1999). Be equipped (138). Colorado Springs, Colo.: Chariot Victor Pub.[9]

21:14. Θα ήταν δυνατό να μην είναι ο κάθε γάμος επιτυχής υπό αυτές τις συνθήκες. Ως εκ τούτου, το διαζύγιο ήταν επιτρεπτό. ²⁴  Η επιθυμία που είχε αρχικά ο νεαρός άνδρας για τη γυναίκα θα μπορούσε να ελαττωθεί. ²⁵ Εάν συνέβαινε αυτό, δεν μπορούσε να της φερθεί όπως σε σκλάβα ή παλλακίδα, αλλά έπρεπε να την αντιμετωπίσει ως μια γυναίκα με τη δική της αξιοπρέπεια και τα δικαιώματά της. Αυτή η εντολή ήταν σημαντική για την ευεξία της γυναίκας, γιατί ο άνδρας είχε σχεδόν απόλυτη εξουσία επί της γυναίκας. ²⁶  Η υπόθεση αυτή είναι παρόμοια με το νόμο προστασίας της κόρης που πωλήθηκε ως υπηρέτρια και στη συνέχεια εισερχόταν στην οικογένεια ως σύζυγος ( Εξ. 21:7-11). Αυτή είχε επίσης τα δικαιώματά της και θα μπορούσε να κερδίσει την ελευθερία της αν την κακομεταχειρίζονταν.
Η ατίμωση που ο άνδρας θα έφερνε στην γυναίκα του θέλοντας να τη χωρίσει ήταν σαν την ατιμία που επέφερε ο Συχέμ στη Δείνα με τον αρχικό του βιασμό (Γεν. 34:2) ²⁷ . Η κατηγορία ήταν πολύ σοβαρή και θα μπορούσε να φέρει ντροπή και στον άνδρα . Υπήρχε ίσως μια λεπτή αποδοκιμασία της όλης συμφωνίας από τους αρκετά συγκεχυμένους παραλληλισμούς προς την αφήγηση της Γένεσης 34 (βλ. στίχος 11 ανωτέρω) για τον Συχέμ και τη Δείνα. Ο νόμος ήταν μια παραχώρηση, αλλά ο Μωυσής αποδοκίμαζε την πρακτική και προσπάθησε να κατευθύνει όσο περισσότερα αρνητικά σχόλια μπορούσε. Οι λεπτές υποδείξεις του νόμου μέσω της επιλογής των λέξεων και η προσεκτική μέριμνα για τη δεσμευμένη γυναίκα μπορεί να είχε καταστεί σημαντικός παράγοντας για την αποθάρρυνση μιας τέτοιας πρακτικής.

²⁴ Το «Άστη να φύγει» (NIV) μεταφράζει την εβραϊκή λέξη που συνήθως χρησιμοποιούνταν για το διαζύγιο (שׁלח, slh – διώξε· Δευτ. 24:1).

²⁵ Η εβραϊκή λέξη που μεταφράζεται «ευχαριστημένος» είναι συνώνυμο της «επιθυμήσεις» στο στίχο 11.

²⁶ Η λέξη που μεταφράζεται «την αντιμετωπίσεις ως δούλα» είναι σπάνια (μόνο εδώ και στο Δευτ 24:7), αλλά προφανώς αναφέρεται είτε στην άσκηση υπερβολικής δύναμης ή την αντιμετώπισή της ως εμπόρευμα και όχι ως πρόσωπο (βλ. Mayes, Δευτερονόμιο, σελ. 303-304, και Craigie, Δευτερονόμιο, σ. 282).

²⁷ Για τη χρήση του ρήματος ענה (˓ nh) σε παρόμοιο πλαίσιο, στο οποίο η γυναίκα έχει χάσει τη νομιμότητα βλ. Κρι 19:24· 20:5· 2 Σαμ 13:12, 14, 22· Ιεζ 22:10, 11.[10]

Hall, G. H. (2000). Deuteronomy. The College Press NIV commentary. (319). Joplin, Mo.: College Press Pub. Co.

—–

Σύζυγοι και παιδιά 21:10-21

Πάντα το τμήμα αυτό έχει κάποια σχέση με την έκτη εντολή, όσο απομακρυσμένο και αν είναι σε ορισμένες περιπτώσεις.
Περιορισμοί στην εξουσία ενός συζύγου 21:10-14
Οι άνδρες Ισραηλίτες θα μπορούσαν να παντρεύονται γυναίκες που είχαν ληφθεί ως αιχμάλωτες πολέμου από μακρινές κατακτημένες πόλεις, εφόσον δεν είχαν ήδη μια σύζυγο. Μια τέτοια γυναίκα έπρεπε να ξυρίσει το κεφάλι της και να κόψει τα νύχια της. Αυτές οι τελετουργίες του καθαρισμού ήταν συνήθεις στην αρχαία Εγγύς Ανατολή. ²²⁸ Είχε ένα μήνα για να θρηνήσει για τους γονείς της (στ. 13). Αυτό μπορεί να προϋποθέτει ότι είχαν σκοτωθεί στη μάχη ή, μάλλον, ότι επρόκειτο να διακόψει τις σχέσεις με όλη την προηγούμεη ζωή της. ²²⁹
«Ένας τέτοιος ευγενικός σεβασμός των αισθημάτων του άλλου έρχεται σε έντονη αντίθεση με τη σκληρή μεταχείριση που επιφυλασσόταν στις γυναίκες που συλλαμβάνονταν στον πόλεμο μεταξύ των γειτονικών λαών. . . «²³⁰
«Αυτή η νομοθεσία θα μπορούσε να έχει δύο βασικά αποτελέσματα: οι άνδρες θα συγκρατούνταν από βιασμό, και οι γυναίκες θα είχαν χρόνο ώστε να προσαρμοστούν στη νέα κατάστασή τους.» ²³¹
Η πρόβλεψη για το διαζύγιο (στ. 14) λαμβάνει περαιτέρω διευκρινίσεις αργότερα (24:1-4). Δεν θα πρέπει να ερμηνεύσουμε το γεγονός ότι ο Θεός νομοθέτησε για τα δικαιώματα των γιων που γεννήθηκαν σε πολυγαμικές οικογένειες ως σιωπηρή έγκριση της εν λόγω μορφής γάμου. Η μονογαμία ήταν το θέλημα του Θεού (βλ. Γένεσις 2:24, Ματ. 19:4-6) . ²³² Ωστόσο, έδωσε ο Θεός, επίσης, νόμους που οργάνωναν τη  ζωή όταν οι άνθρωποί του θα ζούσαν σε ανυπακοή προς το θέλημά Του. Με άλλα λόγια, ο Θεός δεν εγκρίνει την πολυγαμία, αλλά είναι ανεκτή στο Ισραήλ με την έννοια ότι δεν τιμωρούνται οι πολύγαμοι μέσω πολιτικών διαδικασιών. Ομοίως δεν εγκρίνει το διαζύγιο, αλλά το επέτρεψε στην προκειμένη περίπτωση (βλ. Γένεσις 21:8-14, Εσδ. 9-10) . 233

_228. Keil and Delitzsch, 3:406.

²²⁹. Mayes, σελ. 303.

^230. Thompson, σελ. 228.

²³¹. Kalland, σελ. 132.

²³² Βλ. Sailhamer, σελ. 460; Merrill, Deuteronomy, σελ. 292.

²³³ Βλ. Joe M. Sprinkle, “Old Testament Perspectives on Divorce and Remarriage,” Journal of the Evangelical Theological Society 40:4 (December 1997):529-50.

Tom Constable. (2003; 2003). Tom Constable’s Expository Notes on the Bible (Dt 21:1-10). Galaxie Software.[11]

Υπάρχουν πολλά ακόμη σχολιολόγια Δυτικών που θα μπορούσαμε να φέρουμε, και τα οποία δεν δέχονται ότι οι αιχμάλωτες πολέμου βιάζονταν από τους Ισραηλίτες. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε το έγκυρο και γνωστό Lange, J. P., Schaff, P., & Schröeder, W. J. (2008). A commentary on the Holy Scriptures : Deuteronomy (160). Bellingham, WA: Logos Research Systems, Inc.

Ας δούμε όμως και τι γράφει το Σχολιολόγιο του Ορθοδοξου αρχ. Ιερεμία Φούντα.

«Το τεμάχιο αυτό επιστρέφει στο θέμα του πολέμου. Σε προηγούμενα κεφάλαια είδαμε ότι ο συγγραφέας του Δευτερονομίου απαιτούσε την τέλεια εξολόθρευση των Χαναναίων, για να μην διαστρέψουν αυτοί την πίστη και τα έθιμα των Ισραηλιτών (βλ. κεφ.7). Η αντιμετώπιση όμως των άλλων εχθρικών τους λαών δεν ήταν τόσο αρνητική.

Οι παρόντες στίχοι ασχολούνται με το θέμα του γάμου ενός Ισραηλίτου με μία ξένη γυναίκα, αιχμάλωτη πολέμου. Ήταν δυνατόν ανάμεσα στους αιχμαλώτους πολέμου, μετά από μία νίκη ενός εχθρικού λαού (στ. 10), να υπάρχει μία ωραία γυναίκα, την οποία κάποιος Ισραηλίτης θα επιθυμούσε να νυμφευθεί (στιχ. 11). Η πράξη αυτή δεν απαγορευόταν. Έπρεπε όμως η γυναίκα προτού έλθει σε γάμο με τον Ισραηλίτη να απαρνηθεί το παρελθόν της και να ενταχθεί κανονικά στην ισραηλιτική κοινωνία. Η απάρνηση του παρελθόντος της δεν γινόταν με κάποια προφορική ή γραπτή δήλωση, αλλά με κάποιες συμβολικές πράξεις: Ο μέλλων σύζυγός της έπρεπε να την φέρει στο σπίτι του, να της ξυρίσει το κεφάλι και να της κόψει τα νύχια (στιχ. 12), δείγμα ότι τώρα αυτή θα έκανε ένα νέο ξεκίνημα (βλ. την όμοια πράξη κατά την καθιέρωση των Λευιτών εις Αριθμ. 8,7). Μετά αυτή θα έβγαζε τα παλαιά ρούχα της αιχμαλωσίας της και θα πενθούσε για τους γονείς της για ένα μήνα (στιχ. 13). Έπειτα θα μπορούσε ο Ισραηλίτης να την λάβει κανονικά για γυναίκα του (στιχ. 13). Ως σύζυγός του η πλέον αιχμάλωτη δεν θα ήτανπλέον δούλη. Μάλιστα, ακόμη και αν κ΄ποια στιγμή στο μέλλον ο Ισραηλίτης ήθελε να χωρίσει από αυτήν, δεν του επιτρεπόταν πλέον να την πωλήσει αντί χρημάτων, αντιμετωπίζοντάς την ως δούλη, αλλά έπρεπε να την αφήσει ελεύθερη, διότι προηγουμένως για να την λάβει γυναίκα του την «εταπείνωσε» (στ. 14. Πρβ. και Εξ. 21,7-11)![12] Εδώ φαίνεται για μία ακόμη φορά το ανθρωπιστικό πνεύμα του Δευτερονομίου, σε σχέση βεβαίως με τα ήθη και τις αντιλήψεις της εποχής.»

Συμπέρασμα: Για να αποδείξει ο Άχμαντ Ελντίν ότι η Βίβλος θεσμοθετεί τους βιασμούς, ώστε να τραβήξει την προσοχή από τα αίσχη του προφήτη του και του δικού του ιερού βιβλίου, χρησιμοποιεί τη λογική πλάνη που λέγεται «προσφυγή στην πιθανότητα». Όσο φαίνεται πιθανό το ρήμα anah να σημαίνει στην περίπτωσή μας βιασμό της αιχμάλωτης στα πλαίσια της γαμικής αυτής σχέσης, ακόμη περισσότερο μπορεί να σημαίνει ταπείνωσή της επειδή ο Ισραηλίτης την υποχρέωσε να τον παντρευτεί (όπως λέει το μασοριτικό), επειδή την παντρεύτηκε χωρίς τους συνήθεις όρους, επειδή την διακόρευσε (στην περίπτωση που είναι παρθένα) ή ακόμη επειδή της έδωσε διαζύγιο. Μάλιστα η μεγάλη πλειοψηφία των σχολιαστών απορρίπτει την περίπτωση βιασμού στο εδάφιο αυτό, και υιοθετεί άλλες ερμηνείες.

Αλλά ας δούμε μέχρι πού φτάνει το θράσος του φίλου μας.

Ας δούμε και άλλα χωρία που ευλογούν τον βιασμό και τον προωθούν. Διαβάζουμε στην «αγία» γραφή.

« ΔΕΣ, η ημέρα τού Κυρίου έρχεται, και το λάφυρό σου θα διαμοιραστεί ανάμεσά σου. Και θα συγκεντρώσω όλα τα έθνη ενάντια στην Ιερουσαλήμ σε μάχη· και η πόλη θα αλωθεί, και τα σπίτια θα λεηλατηθούν, και οι γυναίκες θα βιαστούν· και το μισό τής πόλης θα βγει σε αιχμαλωσία, και το υπόλοιπο του λαού δεν θα εξολοθρευθεί από την πόλη.» (Ζαχαρίας 14:1-2)

Βλέπουμε πως η «επιχειρηματολογία» του greekmurtad καταρρέει σαν πύργος από τραπουλόχαρτα με το παραπάνω χωρίο μιας και τονίζετε ο ΒΙΑΣΜΟΣ.

Το εδάφιο που ανέσυρε ο απίθανος συνομιλητής μας ως απόδειξη ότι η Αγία Γραφή ευλογεί τον βιασμό και τον προωθεί, μιλάει για την άλωση της ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ από τα έθνη. Προβλέπει ότι κατά την άλωση αυτή «οι γυναίκες θα ΜΟΛΥΝΘΟΥΝ» (αι γυναίκες μολυνθήσονται) – βιαστούν, αλλά σίγουρα τον βιασμό αυτό ούτε τον «ευλογεί», ούτε τον «προωθεί». Ο Ζαχαρίας απλά προβλέπει το μέλλον. Με απλά λόγια, επειδή ο ισλαμόπληκτος εγκέφαλος ίσως αργήσει να πάρει μπροστά, ο Θεός διά του προφήτη απλά περιγράφει «τι έχετε να πάθετε» από τους ειδωλολάτρες. Ούτε ευλογεί, ούτε προωθεί τίποτα.

Ο Θεοδώρητος Κύρου ερμηνεύει αναφερόμενος στην καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 μ.Χ.:

«…αι γυναίκες μολυνθήσονται: και εξελεύσεται το ήμισυ της πόλεως εν αιχμαλωσία […] Φασί γαρ, Ουεσπασιανού και Τίτου μελλόντων επιστρατεύειν, τους τηνικαύτα πιστούς εξ αποκαλύψεως την πόλιν καταλιπείν». (PG 81,1952B)

Είναι αυτή η άλωση έργο του Θεού; Δεν κατανοείται έτσι. Ο Θεόδωρος Μομψουεστίας αποδέχεται μεν ότι η μόλυνση των γυναικών είναι ύβρις στα σώματα των γυναικών, λέει όμως:

«…τούτων γινομένων διά την ΕΤΕΡΩΝ ΚΑΚΙΑΝ« (PG 66,588D)

Επίσης, ο Κύριλλος Αλεξανδρείας λέει ότι η Ιερουσαλήμ θα μείνει αβοήθητη και όπως λέει ο προφήτης: «μολυνθήσεται δε τας γυναικάς φησιν…»

ΟΜΩΣ ευθύνεται ο Θεός; Όχι:

«πολέμου δε τα τοιαύτα πάθη» (PG 72,241Β)

Ποιανού η «επιχειρηματολογία καταρρέει σαν πύργος από τραπουλόχαρτα με το παραπάνω χωρίο»; Του Άχμαντ Ελντίν ασφαλώς. Απολογητή του Ισλάμ, μην το παλεύεις… Η Βίβλος ούτε προωθεί, ούτε ευλογεί την παιδοφιλία/παιδεραστία, τον βιασμό και τα άλλα αγαπημένα σπορ του Μουχάμμαντ που τιμάς ως προφήτη.

Αλλά ας δούμε και πώς κλείνει το άρθρο του ο φίλος μας:

«Τέλος κλείνουμε το άρθρο βάζοντας μερικές άλλες πηγές που δείχνουν ότι στην περίπτωση του χωρίου «Αριθμοί 31:17-18.»  έχουμε να κάνουμε μια βιασμό.

• Dr. Theodore Nadelson, “Trained to Kill: Soldiers at War” ( JHU Press, 2005), σελ 145

ΑΛΗΘΕΙΑ Άχμαντ; Εμείς στη σελίδα που λες είδαμε να γράφει: «Η θέση των γυναικών στις αρχαίες ιεραρχίες ήταν να υπηρετούν τους ισχυρούς άνδρες ως σύζυγοι και να υπηρετούν την ομάδα ως παραγωγοί παιδιών. Η απαγόρευση στην Εβραϊκή Βίβλο, η διαταγή από τον Θεό να καταστρέψουν όλους τους εχθρούς, χαλάρωνε απέναντι στις παρθένες γυναίκες του εχθρού, τις οποίες διατηρούσαν για να παράγουν παιδιά που θα συμμετείχαν στη δουλειά και στον πόλεμο. Η απαγόρευση επίσης αντανακλούσε την πατριαρχική αξία ότι η καθαρότητα της γενεαλογικής γραμμής ενέκειτο στο ανδρικό σπέρμα.»[13]

• Sue Sandidge, “Forty Years in The Wilderness: Moses Leads the Bible’s Lost Generation” ( Xlibris Corporation 2005 ), σελ 253

Εδώ πάλι γράφει: «Στις παρθένες μπορούσαν να χαρίσουν τη ζωή, επειδή (αυτές) θα μπορούσαν να παράγουν απογόνους για τους κατακτητές τους».[14]

• David Noel Freedman, Allen Myers and.Astrid.B..Beck: “Eerdmans Dictionary of the Bible” ( .B.Eerdmans.Publishing.2000.).,.σελ..1359

Και εδώ γράφει: «Επιθυμητές παρθένες αιχμαλωτισμένες στο πεδίο της μάχης μπορούσαν να εξαναγκαστούν να παντρευτούν αυτούς που τις αιχμαλώτισαν»[15]

Αυτά είναι όλα κι όλα που γράφουν τα βιβλία στις σελίδες που λες, και όπως ο καθένας μπορεί να δει δεν γράφουν ΤΙΠΟΤΑ για το χωρίο «Αριθμοί 31:17-18» ή για «βιασμούς στη Βίβλο», πόσο μάλλον για «παιδεραστία στη Βίβλο»! Εσύ, που εκτίθεσαι ως ψεύτης όταν λες «Τα βιβλία τα παραπάνω μπορείτε να τα προμηθευτείτε από το Amazon.com να τα μελετήσετε και να δείτε με τα ίδια σας τα μάτια την παιδοφιλία που επιβεβαιώνει η Βίβλος. Συνιστούμε επίσης να τα προμηθευτεί και ο greekmurtad έτσι ώστε την επόμενη φορά να εκτεθεί λιγότερο» ΕΙΣΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΟΤΙ ΕΧΕΙΣ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ;

Ρεζίλι έγινες πάλι βρε Άχμαντ… Αλλά, ας πρόσεχες όταν έγραφες αυτά που έγραφες.

Και τώρα αγαπητοί αναγνώστες, ρίξτε μια ματιά εδώ και εδώ για να δείτε τι προσπαθεί να κουκουλώσει ο Άχμαντ Ελντίν με τα παραμύθια που γράφει.

Ο Μουχάμμαντ απέτρεπε τους βιασμούς κρατουμένων γυναικών;

---

[1] 11…. “hast taken delight in her” ; which may be a modest expression for lying with her, and seems probable, because it is said, ver. 14 “that he had humbled her”, to wit, by military insolence, when he took her captive, not after he had married her, for then he would have expressed it thus, “because thou hast married her”, which had been more emphatical than to say, “because thou hast humbled her”

[2] Humbled her – i.e. lain with her , as this phrase is often used, as Gen. xxxiv.2; Deut. xxii. 24, 29….

[3] “anah” «a primitive root (possibly rather ident. with ‘`anah’ (6030) through the idea of looking down or browbeating); to depress literally or figuratively, transitive or intransitive (in various applications, as follows):–abase self, afflict(-ion, self), answer (by mistake for ‘`anah’ (6030)), chasten self, deal hardly with, defile, exercise, force, gentleness, humble (self), hurt, ravish, sing (by mistake for ‘`anah’ (6030)), speak (by mistake for ‘`anah’ (6030)), submit self, weaken, X in any wise. (http://www.htmlbible.com/sacrednamebiblecom/kjvstrongs/STRHEB60.htm#S6031)

[4] a virgin captive who has been raped can be made wife and divorced but not sold into slavery, because

the.relationship.began.with.a.rape.[.Deut..21:14.]..

[5] Deut 21:10-14…when he wishes to be rid of the woman he captured in war if he no longer desires her: he must allow her to go where she wishes; he may not sell her nor may he abuse .her .because he raped her

[6] Rights of Captive Women. 21:10–14. treatment of captive women. Part of warfare is the disposition of prisoners. Some female captives could expect to serve as slaves (2 Kings 5:2–3), but many would also be taken as wives by the soldiers. The Deuteronomic law deals with the transformation process as these women were adopted into Israelite society. This included the shaving of the head, a change of clothing and a period of mourning marking the death of the woman’s old life and the beginning of a new one (compare Joseph’s transformation in Gen 41:41–45). The Mari texts also provide clothing and a job to captive women. The rights extended to the former captive after she has married are similar to those of Israelite women and are designed to demonstrate that there is no reduction of her status if a divorce occurs. Similar concerns are reflected in the Middle Assyrian laws, which require former captives who are now married to dress like all Assyrian women of that class.

Matthews, V. H., Chavalas, M. W., & Walton, J. H. (2000). The IVP Bible background commentary : Old Testament (electronic ed.) (Dt 21:9-14). Downers Grove, IL: InterVarsity Press.

[7] Verse 11. And seest-a beautiful woman] No forcible possession was allowed even in this case, when the woman was taken in war, and was, by the general consent of ancient nations, adjudged as a part of the spoils. The person to whose lot or share such a woman as is here described fell, might, if he chose, have her for a wife on certain conditions; but he was not permitted to use her under any inferior character. Clarke, A. (1999). Clarke’s Commentary: Deuteronomy (electronic ed.). Logos Library System; Clarke’s Commentaries (Dt 21:11). Albany, OR: Ages Software.

[8] 21:10-11. An Israelite was permitted to marry a beautiful woman from the captives of a particular battle. This assumes the battle in question was against one of ”the cities that are at a distance“ (20:15), not a city within the borders of Palestine. Therefore the prospective wife would not have been a Canaanite woman (cf. the prohibition against marrying a Canaanite man or woman, 7:1, 3-4). If an Israelite soldier genuinely desired one of the captives he could have her only through marriage. This helped protect the dignity of the women captives and the purity of the Israelite soldiers. Israelites were not to rape, plunder, or otherwise mistreat captives as other armies of the ancient Near East did.

21:12-14. A soldier’s marriage to a foreign captive could not take place immediately. The prospective wife was first prepared psychologically for her new life as an Israelite. This was accomplished by her shaving her head, trimming her nails, having a change of clothes, and mourning for her parents for one month. The mourning may indicate either that her father and mother had been killed in battle or that she was now separated from them by her new marriage. The other rituals mentioned may also have symbolized her mourning for cutting herself off from her former life.

The full month allowed the captive woman a proper amount of time for mourning, and it also gave the prospective husband opportunity to reflect on his initial decision to take her as his wife. For with a shaved head she would be less attractive.

The phrase If you are not pleased with her may refer not to some trivial problem in their relationship, but to the new wife’s refusal to accept her husband’s spiritual values. In this case the husband could dissolve the marriage by giving up all rights over her. By forbidding him to treat her as a slave, even though she was dishonored through the divorce, the woman still retained a measure of dignity. This law underscored the value of human life; it contrasted with the terrible treatment of war captives common throughout the ancient Near East.

Walvoord, J. F., Zuck, R. B., & Dallas Theological Seminary. (1983-c1985). The Bible knowledge commentary : An exposition of the scriptures (1:300-301). Wheaton, IL: Victor Books.

[9] Taking a wife (21:10–14). While Jewish men were not allowed to take wives from the Canaanite nations (7:3), they were permitted to marry women from the conquered cities located at a distance from the Promised Land (20:14–15). Of course, it was expected that these women would accept the faith of Israel and enter into the religious life of the nation. However, on returning home with his bride, the man had to wait a month before consummating the marriage. Knowing this would keep him from acting rashly and just taking an attractive woman to satisfy his desires, as if she were part of the spoils of battle. During that waiting period, the man could give serious consideration to what he was doing, and the woman could be emotionally prepared for a new beginning; for she had to shave her head, cut her nails, and put on different clothes.

Shaving the head was part of the rituals for cleansed lepers (Lev. 14:8–9) and the dedication of Nazirites who had fulfilled their vows (Num. 6:18). While shaving the head would be a humbling experience for the woman (see Deut. 21:14), it could also be the sign of a new beginning, as it was for the leper and the Nazirite.³ She was renouncing her former religion, the worship of idols, and accepting Jehovah as her God. From a practical point of view, perhaps her appearance would encourage her to stay home and get better acquainted with her Jewish husband-to-be. During this waiting period, she was expected to express her sorrow over leaving her family and her native city. In short, the experiences of this month of waiting, painful as they might be, were designed to help the woman make the transition from the old life into the new. If after the consummation of the marriage, the man was displeased with the woman, he couldn’t just throw her out or sell her as though she were a slave. He had to divorce her and let her go wherever she desired.⁴ It’s assumed that another man could marry her or that she could return to her home city. Modern society wouldn’t countenance a woman being forcibly taken captive to become the wife of a stranger, but the ancient world was accustomed to such things (Jud. 21). However, this law did protect her from being raped and discarded after the battle or being so cheapened by her husband that another man wouldn’t want to marry her. Better that she go free than that she be forced to live with a man who didn’t want her.⁵

³ For a man, the shaving of the head and beard would be a humiliating experience (Isa. 7:20;
2 Sam. 10:4–5), and it would certainly be for a woman (1 Cor. 11:15). While in mourning, Jewish men were not allowed to imitate the pagans by shaving their heads and cutting their beards (Lev. 19:27–28), and this especially applied to the priests (21:1–5).

⁴ The verb translated, “let her go” is translated, “put her away” (divorce) in 22:19 and 29. Since the marriage had been consummated, they were man and wife, and the marriage could be legally dissolved only by divorce (24:1–4).

⁵ Some commentators suggest that the husband divorced her because she wouldn’t accept the religion of the Israelites and worship the true and living God. However, nothing in the text suggests this.

Wiersbe, W. W. (1999). Be equipped (138). Colorado Springs, Colo.: Chariot Victor Pub.

[10] 21:14 It was possible that not every marriage under these circumstances would be successful. Therefore, divorce was allowed.²⁴ The young man’s initial desire for the woman could wane.²⁵ If so, he could not treat her as a slave or concubine but had to treat her as a woman with her own dignity and rights. This instruction was important for the well being of the woman, for the man had almost absolute power over the woman.²⁶ This case is similar to the law protecting the daughter who was sold as a servant and then taken into the family as a wife (Exod 21:7–11). She too had her rights and could win her freedom if mistreated.

The dishonor the man would bring on the woman by wanting to divorce her was akin to the dishonor Shechem brought on Dinah with his initial rape (Gen 34:2).²⁷ The charge was a serious one and could bring dishonor on the man as well. There was perhaps a subtle disapproval of the whole arrangement by the rather obscure parallels to the Shechem/Dinah narrative of Genesis 34 (see verse 11 above). The law was a concession, but Moses disapproved of the practice and tried to direct as many negative comments toward it as possible. The law’s subtle hints through word choice and the careful concern for the captive woman may have become a significant factor in discouraging such a practice.

²⁴ “Let her go” (NIV) translates the Hebrew word usually used for divorce (שׁלח, šlḥ — send away; Deut 24:1).

²⁵ The Hebrew word translated “pleased” is a synonym for “attracted” in verse 11.

²⁶ The word translated “treat her as a slave” is rare (only here and in Deut 24:7) but apparently refers to either exercising undue force or treating her as a commodity and not as a person (see Mayes, Deuteronomy, pp. 303–304, and Craigie, Deuteronomy, p. 282).

²⁷ For the use of the verb ענה (˓nh) in similar contexts in which a woman has been dishonored see Judg 19:24; 20:5; 2 Sam 13:12, 14, 22; Ezek 22:10, 11.

Hall, G. H. (2000). Deuteronomy. The College Press NIV commentary. (319). Joplin, Mo.: College Press Pub. Co.

[11] Wives and children 21:10–21

Everything in this section has some connection with the sixth commandment remote though it may be in some cases.

Limits on a husband’s authority 21:10–14

Israelite men could marry women from distant conquered cities taken as prisoners of war provided they did not already have a wife. Such a woman had to shave her head and cut her nails. These were rituals of purification customary in the ancient Near East.²²⁸ She received one month to mourn her parents (v. 13). This may presuppose that they had died in the battle or, more likely, that she was to cut off all ties to her former life.²²⁹

“Such kindly consideration is in marked contrast with the cruel treatment meted out to women captured in war among the neighboring nations . . .”²³⁰

“This legislation could have two basic results: the men would be restrained from rape, and the women would have time to become adjusted to their new condition.”²³¹

The provision for divorce (v. 14) receives further clarification later (24:1–4). We should not interpret the fact that God legislated the rights of sons born into polygamous families as tacit approval of that form of marriage. Monogamy was God’s will (Gen. 2:24; cf. Matt. 19:4–6).²³² However, God also gave laws that regulated life when His people lived it in disobedience to His will. In other words, God did not approve of polygamy, but He tolerated it in Israel in the sense that He did not execute or punish polygamists through civil procedures. Similarly He did not approve of divorce, but He allowed it in this case (cf. Gen. 21:8–14; Ezra 9–10).²³³

²²⁸. Keil and Delitzsch, 3:406.

²²⁹. Mayes, p. 303.

²³⁰. Thompson, p. 228.

²³¹. Kalland, p. 132.

²³². See Sailhamer, p. 460; Merrill, Deuteronomy, p. 292.

²³³. See Joe M. Sprinkle, “Old Testament Perspectives on Divorce and Remarriage,” Journal of the Evangelical Theological Society 40:4 (December 1997):529-50.

Tom Constable. (2003; 2003). Tom Constable’s Expository Notes on the Bible (Dt 21:1-10). Galaxie Software.

[12] Εξ. 21:7-11:7 ΚΑΙ αν κάποιος πουλήσει τη θυγατέρα του για δούλη, δεν θα αφεθεί όπως αφήνονται οι δούλοι.

8 Αν δεν αρέσει στο αφεντικό της, που την αρραβωνιάστηκε για τον εαυτό του, τότε θα την απολυτρώσει· δεν έχει εξουσία να την πουλήσει σε ξένο έθνος, επειδή της φέρθηκε άπιστα [ἠθέτησεν ἐν αὐτῇ].

9 Αν, όμως, την αρραβώνιασε με τον γιο του, θα κάνει σ’ αυτή σύμφωνα με το δικαίωμα των θυγατέρων.

10 Αν πάρει για τον εαυτό του μια άλλη, δεν θα της στερήσει την τροφή, τα ενδύματά της, και το χρέος του γάμου σ’ αυτή.

11 Αν, όμως, δεν της κάνει τα τρία αυτά, τότε θα φύγει δωρεάν, χωρίς χρήματα.

[13] Women’s place in ancient hierarchies was to serve the powerful men as wives and to serve the group as

producers of children. The ban in the Hebrew Bible, the edict from God to destroy all of the enemy, was

relaxed toward virginal women of the enemy, preserving them to produce children who would join in work and war. The ban also reflected the patriarchal value that purity of lineage resided in male seed

[14] Virgins could be spared, because they could produce offspring for their conquerors

[15] Desirable virgins captured on the battlefield could be forced to marry their captors.