Γιατί απαγορεύεται να πιάνει ο μουσουλμάνος φιλίες με απίστους

Κρίνουμε σκόπιμο να παρουσιάσουμε ένα άρθρο του γνωστού και έγκυρου σεΐχη Muhammed Salih Al-Munajjid με τίτλο «Διευκρίνιση του σημαντικού κανόνα: Είναι απαγορευμένο (χαράαμ) να λάβει [ο μουσουλμάνος] απίστους (kaafirs) ως στενούς φίλους και προστάτες».

Ολόκληρο το διευκρινιστικό άρθρο του σεΐχη βρίσκεται από κάτω στα αγγλικά. Εμείς λέμε επιγραμματικά ότι σύμφωνα με αυτό, στο οποίο ο σεΐχης τεκμηριώνει τη θέση του με αποσπάσματα του Κορανίου και αχαντίθ, στους μουσουλμάνους απαγορεύεται:

• Η αποδοχή της απιστίας των απίστων και η αμφιβολία ότι πρόκειται για απιστία, ή η αποχή από την επισήμανση τους ως απίστων, ή ο έπαινος για τη θρησκεία τους. [al-Nahl 16: 106]. [al -Baqarah 2: 256]. [Al- Nisa 4:51] [al-Nisa 4:60]

• Το να κάνουν τους απίστους φίλους και να τους αρέσουν. [al-Mujaadilah 58:22]

• Το να κλίνουν προς το μέρος των απίστων, να στηρίζονται πάνω τους και να τους λαμβάνουν ως υποστηρικτές. [Hood 11: 113]

• Το να τους βοηθούν και να τους στηρίζουν εναντίον των Μουσουλμάνων. [al-Tawbah 9:71]. [al-Maa’idah 5:51]. [Al-Maa’idah 5:51]. (Εύκολα βγαίνει το συμπέρασμα ότι αν π.χ. η αστυνομία των «απίστων» κυνηγά έναν μουσουλμάνο βομβιστή και υπάρχουν μουσουλμάνοι που μπορούν να τους βοηθήσουν να τον πιάσουν, δεν πρέπει να το κάνουν).

• Το να γίνουν μέλη των κοινωνιών των απίστων, το να συμμετέχουν στα κόμματά τους, το να αυξάνουν τον αριθμό τους, το να λαμβάνουν τις υπηκοότητές τους (εκτός από περιπτώσεις ανάγκης), το να υπηρετούν στους στρατούς τους ή να τους βοηθούν να αναπτύξουν τα όπλα τους.

• Το να φέρνουν τους νόμους και τους κανόνες των απίστων στις μουσουλμανικές χώρες. [al-Maa’idah 5:50] (Εύκολα καταλαβαίνει κανείς γιατί μουσουλμάνες γυναίκες διαδήλωναν στην Υεμένη κατά της θέσπισης ορίου ηλικίας γάμου στα 18 έτη, και ζητούσαν να είναι νόμιμο να παντρεύονται κοριτσάκια 9 ετών)

• Το να έχουν απίστους για φίλους, σε γενικές γραμμές, να τους παίρνουν ως βοηθούς και υποστηρικτές, και να συμπαρατάσσονται μαζί τους. [al-Maa’idah 5:51].

• Το να συμβιβάζονται με τους απίστους και να είναι καλοί μαζί τους εις βάρος της θρησκείας τους. [al-Qalam 68: 9] [al-Nisa ‘4: 140]

• Το να εμπιστεύονται τους απίστους και να παίρνουν απίστους ως συμβούλους αντί για μουσουλμάνους. [Aal Imran 3: 118-120].

Και μας λέει ο σεΐχης:

«Από τα κείμενα αυτά είναι σαφές ότι απαγορεύεται στους μουσουλμάνους να διορίζουν άπιστους σε θέσεις στις οποίες θα μπορούσαν να ανακαλύψουν τα μυστικά των μουσουλμάνων και να ραδιουργήσουν εναντίον τους, προσπαθώντας να τους κάνουν κακό κάθε είδους.

(Απαγορεύεται) η τοποθέτηση των απίστων σε διοικητικές θέσεις όπου είναι αφεντικά των μουσουλμάνων και μπορούν να τους ταπεινώσουν, να διεκπεραιώσουν τις υποθέσεις τους και να τους αποτρέψουν από την άσκηση της θρησκείας τους. Ο ΑΛΛΑΧ λέει (ερμηνεία της έννοιας): «… και ποτέ ο ΑΛΛΑΧ δεν θα δώσει στους δύσπιστους ένα τρόπο (να θριαμβεύσουν) επί των πιστών.» [Al-Nisa ‘4: 141].
Ο Imaam Ahmad ανέφερε ότι ο Abu Moosa al-Ash’ari (μακάρι ο ΑΛΛΑΧ να είναι ευχαριστημένος μαζί του) είπε: «Είπα στον Umar (μακάρι ο ΑΛΛΑΧ να είναι ευχαριστημένος μαζί του) «Έχω έναν χριστιανό γραφέα.» Είπε «Τι πάει στραβά με σένα, μπα που να σε αφήσει στον τόπο ο ΑΛΛΑΧ! Δεν έχεις ακούσει τα λόγια του ΑΛΛΑΧ (ερμηνεία της έννοιας), «Ω εσείς που πιστεύετε! Μην παίρνετε Εβραίους και Χριστιανούς ως «awliya»(φίλους, προστάτες, βοηθούς, κ.λπ.), αυτοί δεν είναι παρά «awliya» ο ένας στον άλλο … » [al-Maa’idah 5:51]»; Γιατί δεν προσλαμβάνεις έναν χανίφη [δηλαδή, ένα μουσουλμάνο];» Είπα, « Ω αρχηγέ των πιστών, θα επωφεληθώ από το έργο του και κρατά τη θρησκεία του για τον εαυτό του.» Είπε, «Εγώ ποτέ δεν θα τους τιμήσω όταν ο ΑΛΛΑΧ τους έχει ταπεινώσει, και ποτέ δεν θα τους φέρω κοντά μου όταν ο ΑΛΛΑΧ τους έχει αποβάλλει από το έλεός του.»

Ομοίως, δεν πρέπει οι άπιστοι να απασχολούνται σε μουσουλμανικά σπίτια όπου μπορούν να δουν ιδιωτικές υποθέσεις των μουσουλμάνων και να αναθρέψουν τα παιδιά τους ως απίστους. Αυτό συμβαίνει σήμερα όταν άπιστοι έρχονται σε μουσουλμανικές χώρες ως εργαζόμενοι, οδηγοί, υπάλληλοι και νταντάδες στα μουσουλμανικά σπίτια και οικογένειες.

Ούτε οι μουσουλμάνοι θα πρέπει να στέλνουν τα παιδιά τους σε σχολεία απίστων, ιεραποστολικά ιδρύματα και κακά κολέγια και πανεπιστήμια, ή να ζήσουν με οικογένειες απίστων.

Ούτε να μιμούνται τους απίστους στην ενδυμασία, την εμφάνιση, την ομιλία, κλπ, γιατί αυτό δείχνει αγάπη στο άτομο ή τον λαό που μιμήθηκαν. Ο Προφήτης (Η ειρήνη και η ευλογία του ΑΛΛΑΧ να είναι μαζί του) είπε: «Όποιος μιμείται ένα λαό είναι ένας από αυτούς».

Απαγορεύεται να μιμηθούν τους απίστους στα έθιμα, τις συνήθειες και τα θέματα της εξωτερικής εμφάνισης και συμπεριφοράς που είναι χαρακτηριστικά σε αυτούς. Αυτό περιλαμβάνει το ξύρισμα της γενειάδας, το ν’ αφήνουν το μουστάκι να μακραίνουν, και το να μιλούν τη γλώσσα τους, εκτός εάν αυτό απαιτείται, καθώς και σε θέματα ειδών ένδυσης, τροφίμων και ποτών, κλπ

Απαγορεύεται στους μουσουλμάνους να μένουν στις χώρες των απίστων, όταν δεν υπάρχει καμία ανάγκη να το πράξουν. Ο ΑΛΛΑΧ απαγόρευσε στους αδύναμους και καταπιεσμένους μουσουλμάνους να παραμείνουν μεταξύ των απίστων εάν είναι σε θέση να μεταναστεύσουν. Λέει (ερμηνεία της έννοιας): «Αληθώς! Όσο για εκείνους που παίρνουν οι άγγελοι (για θάνατο), ενώ έχουν σφάλλει οι ίδιοι (καθώς έμειναν ανάμεσα στους άπιστους, ακόμη και αν η μετανάστευση ήταν υποχρεωτική γι’ αυτούς), αυτοί (οι άγγελοι) λένε (προς αυτούς): «Σε τι (κατάσταση) ήσασταν;» θα απαντήσουν, «Ήμασταν αδύναμοι και καταπιεσμένοι στη γη.» Αυτοί (οι άγγελοι) λένε: «Δεν ήταν η γη του ΑΛΛΑΧ αρκετά ευρύχωρη για να μπορείτε να μεταναστεύσετε εκεί;» Αυτοί οι άνθρωποι θα βρουν την κατοικία τους στην κόλαση – τι κακός προορισμός! Εκτός από τους αδύναμους ανάμεσά τους άνδρες, γυναίκες και παιδιά, που δεν μπορούν να επινοήσουν ένα σχέδιο, ούτε έχουν τη δυνατότητα να κατευθύνουν το δρόμο τους ». [Al-Nisa ‘4: 97-98].

Κανείς δεν θα συγχωρηθεί για την παραμονή σε μια χώρα απίστων, εκτός από εκείνους που είναι πραγματικά αδύναμοι και καταπιέζονται και δεν μπορούν να μεταναστεύσουν, ή εκείνους που μένουν για ένα έγκυρο θρησκευτικό σκοπό, όπως το κήρυγμα/πρόσκληση στο Ισλάμ (da’wah) και η εξάπλωση του Ισλάμ στις χώρες των απίστων.

Απαγορεύεται στους μουσουλμάνους να ζουν ανάμεσα στους απίστους, όταν δεν υπάρχει καμία ανάγκη να το πράξουν. Ο Προφήτης (ειρήνη και ευλογία του ΑΛΛΑΧ να του παρέχονται), δήλωσε: «Έχω αποκηρύξει αυτός που μένουν μεταξύ των mushrikeen.»

(Απαγορεύεται στους μουσουλμάνους) το να ταξιδεύουν στις χώρες των απίστων για διακοπές και αναψυχή. Αλλά το να πηγαίνουν εκεί για ένα νόμιμο λόγο – όπως ιατρική περίθαλψη, εμπόριο, και εκμάθηση εξειδικευμένων δεξιοτήτων που δεν μπορεί να επιτευχθεί με οποιοδήποτε άλλο τρόπο – επιτρέπεται σε περιπτώσεις ανάγκης, και όταν έχει εκπληρωθεί η ανάγκη, είναι υποχρεωτικό ο μουσουλμάνος να επιστρέψει στον μουσουλμανικό κόσμο.

Αυτή η άδεια δίνεται επίσης υπό την προϋπόθεση ότι ο επίδοξος ταξιδιώτης έχει επαρκείς γνώσεις για να διαλύσει τις αμφιβολίες του, να ελέγξει τις φυσικές επιθυμίες του, να αποδείξει τη θρησκεία του, να είναι υπερήφανος που είναι μουσουλμάνος, να κρατηθεί μακριά από τους κακούς χώρους, και να γνωρίζει και να προσέχει τις δολοπλοκίες των εχθρών του. Είναι επίσης επιτρεπτό, ακόμη και υποχρεωτικό, να ταξιδέψουν οι μοσουλμάνοι στα εδάφη των απίστων για χάρη της da’wah και για την εξάπλωση του Ισλάμ.

Απαγορεύεται οι μουσουλμάνοι να επαινούν τους απίστους και τον πολιτισμό και την κουλτούρα τους, να τους υπερασπίζουν και να θαυμάζουν τη συμπεριφορά και τις δεξιότητές τους, χωρίς να λαμβάνουν γνώση των ψευδών τους ιδεολογιών και της διεφθαρμένης θρησκείας τους. Ο ΑΛΛΑΧ λέει (ερμηνεία της έννοιας): «Και μη στρέφετε τα μάτια σας με λαχτάρα στα πράγματα που έχουν δοθεί για την απόλαυση σε διάφορες ομάδες από αυτούς (τους δύσπιστους), στο μεγαλείο της ζωής αυτού του κόσμου με το οποίο μπορεί να τους δοκιμάσω. Όμως, η εξασφάλιση (καλή ανταμοιβή στη μέλλουσα ζωή) του Κυρίου σου είναι καλύτερη και πιο διαρκής» [Ta-Ha 20: 131].. Είναι, επίσης, απαγορευμένο να τους τιμούν, να τους δίνουν τίτλους σεβασμού, να τους χαιρετούν πρώτοι, να τους δίνουν τις καλύτερες θέσεις σε συγκεντρώσεις, και να τους κάνουν τόπο για να περάσουν στο δρόμο. Ο Προφήτης (η ειρήνη και η ευλογία του ΑΛΛΑΧ να είναι μαζί του) είπε: «Μην χαιρετάτε πρώτοι έναν Εβραίο ή έναν Χριστιανό, και αν συναντήσετε έναν από αυτούς στο δρόμο, στη συνέχεια, να τον πιέσετε να πάει στο στενότερο μέρος του δρόμου.»

(Απαγορεύεται στους μουσουλμάνους) να εγκαταλείπουν το ισλαμικό ημερολόγιο και να χρησιμοποιούν το ημερολόγιο των απίστων, ειδικά δεδομένου ότι αντανακλά τελετές και γιορτές τους, όπως συμβαίνει με το Γρηγοριανό ημερολόγιο (Δυτικό), το οποίο συνδέεται με την υποτιθέμενη ημερομηνία γέννησης του Μεσσία (ειρήνη σ ‘αυτόν), η οποία είναι μια καινοτομία που έχουν επινοήσει και δεν έχει τίποτα να κάνει με τη θρησκεία του Eesa (Ιησού). Η χρήση αυτού του ημερολογίου προϋποθέτει την έγκριση των γιορτών και των συμβόλων των απίστων.

Προκειμένου να αποφευχθούν όλα αυτά, όταν οι σύντροφοι του προφήτη (Sahaabah) (ο ΑΛΛΑΧ να είναι ευχαριστημένος μαζί τους), θέσπισαν ένα ημερολόγιο για τους μουσουλμάνους όταν ήταν χαλίφης ο Umar (ο ΑΛΛΑΧ να είναι ευχαριστημένος μαζί του), αγνόησαν όλα τα συστήματα των απίστων και δημιούργησαν ένα νέο ημερολόγιο, αρχής γενομένης από την ημερομηνία της Εγίρα (Hijrah) του Προφήτη. Αυτό δείχνει ότι είναι υποχρεωτικό να διαφέρουν οι μουσουλμάνοι από τους απίστους σε αυτό το θέμα και άλλα όπου υπάρχει θέμα διακριτών χαρακτηριστικών. Και ο ΑΛΛΑΧ είναι η Πηγή της Βοήθειας.

(Απαγορεύεται στους μουσουλμάνους) να λαμβάνουν μέρος σε γιορτές και πανηγύρια απίστων, να τους βοηθούν να τα γιορτάσουν, να τους συγχαίρουν σε αυτές τις περιπτώσεις ή να πηγαίνουν σε χώρους όπου γίνονται τέτοιες γιορτές. Η φράση al-zoor [ψεύδος] στο στίχο (ερμηνεία της έννοιας) “Και αυτοί που δεν γίνονται μάρτυρες σε ψεύδος…” [al-Furqaan 25:72] έχει την έννοια των πανηγύρεων των απίστων.

(Απαγορεύεται στους μουσουλμάνους) να χρησιμοποιούν τα ονόματα απίστων, που έχουν κακή έννοια (Σ. Τ. Μ.: Για τους μη γνωρίζοντες αραβικά, εννοεί ονόματα όπως π.χ. Χριστόδουλος = δούλος του Χριστού).

(Απαγορεύεται στους μουσουλμάνους) να αναζητούν συγχώρεση για τους απίστους και να ζητούν το έλεος του ΑΛΛΑΧ για αυτούς. Ο ΑΛΛΑΧ λέει (ερμηνεία της έννοιας): «Δεν είναι (σωστό) για τον προφήτη και εκείνους που πιστεύουν να ζητήσουν τη συγχώρεση του ΑΛΛΑΧ για τους mushrikeen, ακόμα κι αν είναι συγγενείς, αφού έχει γίνει σαφές σε αυτούς ότι είναι οι κάτοικοι της Φωτιάς [της κόλασης] (επειδή πέθαναν σε κατάσταση δυσπιστίας) «[al-Tawbah 9: 113]

Τα παραδείγματα αυτά θα πρέπει να δώσουν μια σαφή εικόνα του τι εννοείται με την απαγόρευση να σχηματίζουν οι μουσουλμάνοι στενές φιλίες με τους kaafirs. Ζητάμε από τον ΑΛΛΑΧ να κρατήσει υγιείς τις πεποιθήσεις μας και την πίστη μας ισχυρή. Και ο ΑΛΛΑΧ είναι η Πηγή της Βοήθειας.»

Μετά από όλα αυτά που μας λέει ο σεΐχης, εμείς τι άλλο να πούμε για τη μισαλλοδοξία του Ισλάμ; Αυτά να τα βλέπουν όσοι φαντάζονται ότι οι πιστοί μουσουλμάνοι μπορούν να ενσωματωθούν σε κοινωνίες «απίστων». Και ας έχει υπόψη του ο αναγνώστης ότι ο κάθε «μετριοπαθής μουσουλμάνος», δηλαδή ο κάθε άπιστος ή ανενημέρωτος σχετικά με την πίστη του μουσουλμάνος, μπορεί από τη μια στιγμή στην άλλη να μεταβληθεί σε πιστό και να αρχίσει να εφαρμόζει τις οδηγίες του εν λόγω σεΐχη. Άλλωστε αυτό το έχουμε δει αρκετές φορές τελευταία, καθώς διάφοροι μουσουλμάνοι χλιαροί ως προς την πίστη τους μετατράπηκαν σε όργανα του νεοφανούς «χαλιφάτου».

ΤΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΑΡΘΡΟ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ

Clarification of the important rule: it is haraam to take kaafirs as close friends and protectors

Praise be to Allaah.

Yes, examples will certainly explain and clarify what is meant, so we will move straight on to quoting some of the most important points that the scholars and leaders of da’wah have said about different ways of showing friendship towards kaafirs.Accepting their kufr and doubting that it is kufr at all, or refraining from labelling them as kaafirs, or praising their religion. Allaah says about the kufr of the one who accepts them (interpretation of the meaning): “… but such as open their breasts to disbelief…” [al-Nahl 16:106]. Allaah says, making it obligatory to label the kaafirs as such (interpretation of the meaning): “… Whoever disbelieves in Taaghoot [false deities] and believes in Allaah, then he has grasped the most trustworthy handhold that will never break…” [al-Baqarah 2:256]. Allaah says about the munaafiqoon (hypocrites) who prefer the kuffaar to the Muslims (interpretation of the meaning) “… [they] say to the disbelievers that they are better guided as regards the way than the believers (Muslims).” [al-Nisa’ 4:51].Referring to them for judgement. Allaah says (interpretation of the meaning): “… they wish to got for judgement (in their disputes) to the Taaghoot (false judges, etc.) while they have been ordered to reject them…” [al-Nisa’ 4:60] Befriending and liking them. Allaah says (interpretation of the meaning): “You will not find any people who believe in Allaah and the Last Day, making friendship with those who oppose Allaah and His Messenger…” [al-Mujaadilah 58:22]Inclining towards them, relying upon them and taking them as a support. Allaah says (interpretation of the meaning): “And incline not towards those who do wrong, lest the Fire should touch you…” [Hood 11:113]Helping and supporting them against the Muslims. Allaah says (interpretation of the meaning): “The believers, men and women, are awliya’ (helpers, supporters, friends, protectors) of one another…” [al-Tawbah 9:71]. He also says of the kuffaar that they are “ but awliya’ (helpers, supporters, friends, protectors) to one another…” [al-Maa’idah 5:51]. And He says (interpretation of the meaning): “…And if any amongst you takes them as awliya’, then surely he is one of them.” [al-Maa’idah 5:51].Becoming members of their societies, joining their parties, increasing their numbers, taking their nationalities (except in cases of necessity), serving in their armies or helping to develop their weapons.Bringing their laws and rules to the Muslim countries. Allaah says (interpretation of the meaning): “Do they then seek the judgement of the Days of Ignorance?…” [al-Maa’idah 5:50]

Taking them as friends in general terms, taking them as helpers and supporters, and throwing in one’s lot with them. Allaah forbids all this, as He says (interpretation of the meaning): “O you who believe! Take not the Jews and the Christians as awliya’ (friends, protectors, helpers, etc.), they are but awliya’ to one another…” [al-Maa’idah 5:51].

Compromising with them and being nice to them at the expense of one’s religion. Allaah says (interpretation of the meaning): “They wish that you should compromise (in religion out of courtesy) with them, so that they (too) would compromise with you.” [al-Qalam 68:9]. This includes sitting with them and entering upon them at the time when they are making fun of the Signs of Allaah. Allaah says (interpretation of the meaning): “And it has already been revealed to you in the Book that when you hear the Verses of Allaah being denied and mocked at, then sit not with them, until they engage in a talk other than that; (but if you stayed with them), certainly in that case you would be like them…” [al-Nisa’ 4:140]

Trusting them and taking them as advisors and consultants instead of the believers. Allaah says (interpretation of the meaning): “O you who believe! Take not as (your) bitaanah (advisors, consultants, protectors, helpers, friends, etc.) those outside your religion (pagans, Jews, Christians, and hypocrites) since they will not fail to do their best to corrupt you. They desire to harm you severely. Hatred has already appeared from their mouths, but what their breasts conceal is far worse. Indeed We have made clear to you the aayaat (proofs, evidence, verses), if you understand. Lo! You are the ones who love them but they love you not, and you believe in all the Scriptures [i.e., you believe in the Tawraat and the Injeel, while they disbelieve in your Book (the Qur’aan)]. And when they meet you, they say, ‘We believe.’ But when they are alone, they bite the tips of their fingers at you in rage. Say: ‘Perish in your rage. Certainly Allaah knows what is in the breasts (all the secrets).’ If a good befalls you, it grieves them, but some evil overtakes you, they rejoice at it…” [Aal ‘Imran 3:118-120].

Imaam Ahmad and Muslim reported that the Prophet (peace and blessings of Allaah be upon him) went out to (the battle of) Badr, and a man from among the mushrikeen followed him and caught up with him at al-Harrah. He said, “I wanted to follow you and join you, and have some of the war-booty with you.” (The Prophet (peace and blessings of Allaah be upon him)) said: “Do you believe in Allaah and His Messenger?” He said, “No.” He said, “Go back, I do not need help from a mushrik.”

From these texts it is clear that we are forbidden to appoint kaafirs to positions whereby they could find out the secrets of the Muslims and plot against them by trying to do all kinds of harm.

Putting them in administrative positions where they are bosses of Muslims and can humiliate them, run their affairs and prevent them from practising their religion. Allaah says (interpretation of the meaning): “… and never will Allaah grant to the disbelievers a way (to triumph) over the believers.” [al-Nisa’ 4:141]. Imaam Ahmad reported that Abu Moosa al-Ash’ari (may Allaah be pleased with him) said: “I said to ‘Umar (may Allaah be pleased with him). ‘I have a Christian scribe.’ He said, ‘What is wrong with you, may Allaah strike you dead! Have you not heard the words of Allaah (interpretation of the meaning), “O you who believe! Take not the Jews and the Christians as awliya’ (friends, protectors, helpers, etc.), they are but awliya’ to one another…” [al-Maa’idah 5:51]”? Why do you not employ a haneef [i.e., a Muslim]?’ I said, ‘O Ameer al-Mu’mineen, I benefit from his work and he keeps his religion to himself.’ He said, ‘I will never honour them when Allaah has humiliated them, and I will never bring them close to me when Allaah has expelled them from His mercy.’”

Similarly, we should not employ them in Muslim homes where they can see our private matters and they bring our children up as kaafirs. This is what is happening nowadays when kaafirs are brought to Muslim countries as workers, drivers, servants and nannies in Muslim homes and families.

Neither should we send our children to kaafir schools, missionary institutions and evil colleges and universities, or make them live with kaafir families.

Imitating the kaafirs in dress, appearance, speech, etc., because this indicates love of the person or people imitated. The Prophet (peace and blessings of Allaah be upon him) said: ‘Whoever imitates a people is one of them.”

It is forbidden to imitate the kaafirs in customs, habits and matters of outward appearance and conduct that are characteristic of them. This includes shaving the beard, letting the moustache grow long, and speaking their languages, except when necessary, as well as matters of clothing, food and drink, etc.

Staying in their countries when there is no need to do so. Allaah forbade the weak and oppressed Muslims to stay among the kaafirs if they are able to migrate. He says (interpretation of the meaning): “Verily! As for those whom the angels take (in death) while they are wronging themselves (as they stayed among the disbelievers even though emigration was obligatory for them), they (angels) say (to them): ‘In what (condition) were you?’ They reply, ‘We were weak and oppressed on earth.’ They (angels) say: ‘Was not the earth of Allaah spacious enough for you to emigrate therein?’ Such men will find their abode in Hell –what an evil destination! Except the weak ones among men, women and children, who cannot devise a plan, nor are the able to direct their way.” [al-Nisa’ 4:97-98].

Nobody will be excused for staying in a kaafir country except for those who are truly weak and oppressed and cannot migrate, or those who stay among them for a valid religious purpose such as da’wah and spreading Islam in their countries.

It is forbidden to live among them when there is no need to do so. The Prophet (peace and blessings of Allaah be upon him) said: “I disown the one who stays among the mushrikeen.”

Travelling to their countries for vacations and leisure purposes. But going there for a legitimate reason – such as medical treatment, trade, and learning specialized skills that cannot be obtained in any other way – is permitted in cases of need, and when the need has been fulfilled, it is obligatory to return to the Muslim world.

This permission is also given under the condition that the would-be traveller has sufficient knowledge to dispel his doubts, to control his physical desires, to demonstrate his religion, to be proud of being Muslim, to keep away from evil places, and to be aware and cautious of the plots of his enemies. It is also permissible, and even obligatory, to travel to their lands for the sake of da’wah and spreading Islam.

Praising them and their civilization and culture, defending them, and admiring their behaviour and skills, without taking note of their false ideology and corrupt religion. Allaah says (interpretation of the meaning): “And strain not your eyes in longing for the things We have given for enjoyment to various groups of them (disbelievers), the splendour of the life of this world that We may test them thereby. But the provision (good reward in the Hereafter) of your Lord is better and more lasting.” [Ta-Ha 20:131]. It is also forbidden to honour them, give them titles of respect, initiate greetings to them, give them the best seats in gatherings, and give way to them in the street. The Prophet (peace and blessings of Allaah be upon him) said: “Do not be the first to greet a Jew or a Christian (do not initiate the greeting), and if you meet one of them in the street, then push him to the narrowest part of the way.”

Forsaking the Islamic calendar and using their calendar, especially since it reflects their rituals and festivals, as is the case with the Gregorian (Western) calendar, which is connected to the supposed date of the birth of the Messiah (peace be upon him), which is an innovation that they have fabricated and that has nothing to do with the religion of ‘Eesa (Jesus). Using this calendar implies approval of their festivals and symbols.

In order to avoid all of that, when the Sahaabah (may Allaah be pleased with them) established a calendar for the Muslims during the time of ‘Umar (may Allaah be pleased with him), they ignored all the systems of the kuffaar and created a new calendar starting from the date of the Prophet’s Hijrah. This indicates that it is obligatory to differ from the kuffaar in this matter and others where it is the matter of distinct characteristics. And Allaah is the Source of Help.

Taking part in their holidays and festivals, helping them to celebrate them, congratulating them on these occasions or attending places where such celebrations are held. The phrase al-zoor [falsehood] in the aayah (interpretation of the meaning) “And those who do not witness falsehood…” [al-Furqaan 25:72] was interpreted as meaning the festivals of the kuffaar.

Using their names that have bad meanings. The Prophet (peace and blessings of Allaah be upon him) changed names whose meanings involved shirk, such as ‘Abd al-‘Uzza and ‘Abd al-Ka’bah.

Seeking forgiveness for them and asking Allaah for mercy for them. Allaah says (interpretation of the meaning): “It is not (proper) for the Prophet and those who believe to ask Allaah’s forgiveness for the mushrikeen, even though they be of kin, after it has become clear to them that they are the dwellers of the Fire (because they died in s state of disbelief).” [al-Tawbah 9:113]

These examples should give a clear picture of what is meant by the prohibition of forming close friendships with the kaafirs. We ask Allaah to keep our belief sound and our faith strong. And Allaah is the Source of Help.

Sheikh Muhammed Salih Al-Munajjid

Πηγή: https://islamqa.info/en/2179 (Υπάρχει και σε άλλους ιστότοπους όπως: http://islam.worldofislam.info/index.php/islam/131-jihad/1256-clarification-of-the-important-rule-it-is-haraam-to-take-kaafirs-as-close-friends-and-protectors)

 

«Αγοράστε αιχμάλωτες πολέμου για να σωθείτε από τη μοιχεία»…

Για τη σκλαβιά και τις σκλάβες του σεξ έχουμε γράψει αρκετές φορές. Υπάρχουν κάποιοι που τολμούν χωρίς ίχνος ντροπής να αμφισβητούν αυτή την πραγματικότητα, για λόγους που οι ίδιοι ξέρουν. Ας δούμε όμως τι είπε το 2011 μια πρώην υποψήφια βουλευτής -ή αν προτιμάτε, βουλεύτρια του Κουβέιτ, η οποία είναι νυν και όχι πρώην μουσουλμάνα και συμβουλεύτηκε διάφορους μουσουλμάνους νομοδιδασκάλους, κάποιους από αυτούς στη Μέκκα.

Όσοι γνωρίζουν ποιο είναι το Ισλάμ, δεν εξεπλάγησαν καθόλου από τα λεγόμενα της Salwa al Mutairi. Η γυναίκα δεν λέει ψέματα ότι όλα αυτά είναι «σύμφωνα με τη Σαρία»… Κάποιοι που επίσης γνωρίζουν το Ισλάμ αλλά δεν θέλουν να το μάθουν και οι άλλοι, έσπευσαν να την καταδικάσουν και να πουν ότι «εξέφρασε τις προσωπικές της απόψεις», ότι «είναι γραφική» και τα γνωστά παραπλανητικά. Βέβαια αν αύριο το Ισλάμ κυριαρχούσε παντού, κάποιοι από αυτούς θα έτρεχαν πρώτοι να αγοράσουν αιχμάλωτες πολέμου… Ευτυχώς δεν θα δούμε ποτέ κάτι τέτοιο, αφού το Ισλάμ δεν πρόκειται να κυριαρχήσει παντού.

Όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το Κουβέιτ – και ασφαλώς, και οι άλλες ισλαμικές χώρες – έχει «πολλούς ευσεβείς εμπόρους που ενδιαφέρονται γι’ αυτό το είδος εμπορίου». Γι’ αυτό οι «μαχητές» του «χαλιφάτου» πουλάνε Γεζίντι και άλλες δύστυχες γυναίκες σαν τα ζώα σε σκλαβοπάζαρα στην Τουρκία.

Ας δούμε όμως τι έχουν να πουν και κάποιες γυναίκες που «δεν πέθαναν από την πείνα» επειδή τις αγόρασαν μουσουλμάνοι και τις έσωσαν…

Για όποιον θέλει να εντρυφήσει περισσότερο στο θέμα μέσα από τις πηγές του Ισλάμ, υπάρχουν τα άρθρα:

Ο Μουχάμμαντ απέτρεπε τους βιασμούς κρατουμένων γυναικών;

Βιάστε χωρίς ενοχές… σαν να τρώτε ψάρια

Ισλάμ, δουλεία και επίδοξοι αναμορφωτές

Περισσότερα για το Ισλάμ, τη δουλεία και τις παλλακίδες

Χριστιανισμός, Ισλάμ και δουλεία

Ισλάμ και δουλεία

Μουχάμμαντ, ο παιδόφιλος «προφήτης» του Ισλάμ

Οι μουσουλμάνοι προσπαθούν να παρουσιάσουν τον Μουχάμμαντ ως τον τέλειο άνθρωπο, υπάρχουν όμως διάφορα προβλήματα που πρέπει να υπερπηδήσουν για να πείσουν τους δυτικούς ότι πράγματι ήταν τέτοιος. Ένα από αυτά είναι και το ότι ήταν παιδόφιλος: παντρεύτηκε την Άισα όταν εκείνη ήταν 6 ετών, και «ολοκλήρωσε το γάμο» όταν εκείνη έγινε 9… Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η νύφη ήταν μεγαλύτερη, ή ότι ήταν μεν εννέα ετών αλλά είχε περίοδο κι έτσι σύμφωνα με τα αραβικά δεδομένα ήταν γυναίκα, αλλά όπως θα δούμε, η ισλαμική γραμματεία κονιορτοποιεί αυτούς τους ισχυρισμούς.

Σαχίχ Μπουχάρι (δηλ. Συλλογή αυθεντικών χαντίθ του Μουχάμμαντ αλ-Μπουχάρι) αριθ. 3896: Ο πατέρας του Χισάμ διηγήθηκε: Η Χαντίτζα πέθανε τρία χρόνια πριν ο Προφήτης αναχωρήσει για τη Μεδίνα. Έμεινε εκεί για δύο χρόνια πάνω-κάτω και στη συνέχεια έγραψε το γαμήλιο συμφωνητικό με την Άισα όταν εκείνη ήταν κορίτσι μόλις έξι ετών, και ολοκλήρωσε τις συζυγικές τους σχέσεις όταν εκείνη ήταν εννέα ετών.[i]

Σαχίχ Μπουχάρι αριθ. 5158: Ο Urwa διηγήθηκε: Ο Προφήτης έγραψε (το γαμήλιο συμφωνητικό) με την Άισα όταν εκείνη ήταν έξι ετών και ολοκλήρωσε τον γάμο του μαζί της όταν εκείνη ήταν εννέα ετών και εκείνη παρέμεινε μαζί του εννέα χρόνια (δηλαδή, μέχρι τον θάνατό του).[ii]

Σαχίχ Μουσλίμ (δηλ. Συλλογή αυθεντικών χαντίθ του ιμάμη Μουσλίμ) αριθ. 3310: Η Άισα ανέφερε: Ο Απόστολος του Αλλάχ με παντρεύτηκε όταν ήμουν έξι ετών, και έγινα δεκτή στο σπίτι του, όταν ήμουν εννέα ετών.[iii]

Σαχίχ Μουσλίμ αριθ. 3311: Η Άισα ανέφερε πως ο Απόστολος του Αλλάχ την νυμφεύθηκε όταν εκείνη ήταν επτά ετών, και πως την πήγαν στο σπίτι του σαν νύφη όταν έγινε εννέα ετών, και οι κούκλες της ήταν μαζί της. Και όταν εκείνος (ο Προφήτης) απεβίωσε, εκείνη ήταν δεκαοκτώ ετών.[iv]

Αμπού Νταούντ αριθ. 2116: Η Άισα είπε: Ο Απόστολος του Αλλάχ με παντρεύτηκε όταν ήμουν επτά χρονών. (Ο αφηγητής Σουλεϊμάν δήλωσε: ή έξι χρονών.) Είχε επαφή μαζί μου όταν ήμουν εννέα χρονών. [v]

Σαχίχ Μπουχάρι 6130: Η Άισα αφηγήθηκε: «Συνήθιζα να παίζω με τις κούκλες μπροστά στον Προφήτη, και οι φίλες μου έπαιζαν επίσης μαζί μου. Όταν ο Απόστολος του Αλλάχ έμπαινε [στην οικία μου] , εκείνες συνήθως κρυβόντουσαν, όμως ο Προφήτης τις φώναζε πίσω και τους έλεγε να έρθουν και αυτές να παίξουν μαζί μου».[vi]

Το συγκεκριμένο χαντίθ, αλλά και άλλα όπου η Άισα παρουσιάζει στον Μουχάμμαντ τα παιχνίδια της, μεταξύ των οποίων είναι ένα φτερωτό άλογο[vii], (κι εκείνος γελά…) αποκαλύπτουν ότι η Άισα ήταν σε προεφηβική ηλικία και μετά την ολοκλήρωση του γάμου, καθώς στο Ισλάμ απαγορεύονται απόλυτα οι απεικονίσεις, και οι κούκλες μπορούν να κατέχονται και να χρησιμοποιούνται μόνο από μικρά παιδιά για παιχνίδι. Όταν ένα κορίτσι έχει περίοδο, θεωρείται γυναίκα και όχι παιδί, οπότε δεν της επιτρέπεται πια να παίζει με κούκλες. Επίσης, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι ο Μουχάμμαντ έκανε τα στραβά μάτια για τις κούκλες της Άισα ενώ αυτές δεν ήταν επιτρεπτές από ισλαμικής απόψεως: Σε άλλη περίπτωση που η Άισα αγόρασε ένα είδος με εικόνες που δεν ήταν παιχνίδι, αλλά μαξιλάρι με ζωγραφισμένες μορφές για να καθίσει ο Μουχάμμαντ, εκείνος πήρε έκφραση αποδοκιμασίας, αρνήθηκε να μπει στο σπίτι της και δήλωσε ότι οι άγγελοι δεν μπαίνουν σε σπίτια με εικόνες.[viii]

Ο γάμος αυτός είχε μια προϊστορία: Ο 50χρονος Μουχάμμαντ ονειρευόταν την μικρή Άισα πριν τη ζητήσει από τον πατέρα της, Άμπου Μπακρ, πιστό του οπαδό και «αδελφό του στο Ισλάμ», όμως εκείνος αρχικά δεν ήθελε να του τη δώσει:

Σαχίχ Μπουχάρι αριθ. 5078: Η Άισα αφηγήθηκε πως ο Προφήτης της είχε πει: «Σε είχαν παρουσιάσει μέσα σε όνειρό μου δύο φορές. Σε είδα ζωγραφισμένη σε ένα κομμάτι μετάξι και κάποιος μου είπε, «Αυτή είναι η σύζυγός σου». Όταν ξεσκέπασα την ζωγραφιά, είδα πως ήταν η δική σου μορφή. Είπα: «Αν αυτό είναι από τον Αλλάχ, τότε ας γίνει.»[ix]
Σαχίχ Μπουχάρι αριθ. 5081- Ο Προφήτης ζήτησε από τον Αμπου Μπακρ το χέρι της Άισα σε γάμο. Ο Άμπου Μπακρ του είπε: «Μα, αφού είμαι αδερφός σου.» Ο Προφήτης του είπε: «Είσαι όντως ο αδερφός μου, σύμφωνα με την θρησκεία του Αλλάχ και το Βιβλίο του, όμως εκείνη είναι νόμιμο να την νυμφευθώ.»[x]

Τελικά όμως, ο γαμπρός αναγκάστηκε να περιμένει τρία χρόνια λόγω ανωτέρας βίας:

Σαχίχ Μπουχάρι αριθ. 3894: Η Άισα αφηγήθηκε: Ο Προφήτης με νυμφεύτηκε όταν ήμουν κορίτσι έξι (ετών). Πήγαμε στην Μεδίνα και κατεβήκαμε στην περιοχή της φυλής Χάζραζ. Μετά αρρώστησα και μου έπεσαν τα μαλλιά. Αργότερα μάκρυναν τα μαλλιά μου [πάλι] και η μητέρα μου, η Ουμ Ρουμάν, με πλησίασε όταν έπαιζα σε μια κούνια με μερικές από τις φίλες μου. Μου φώναξε να πάω κοντά και εγώ πήγα, μη γνωρίζοντας τι ήθελε να κάνει σ’ εμένα. Με έπιασε από το χέρι και με ανάγκασε να σταθώ στην πόρτα της οικίας. Ήμουν με κομμένη την ανάσα εκείνη τη στιγμή, και όταν έγινε καλά η αναπνοή μου, πήρε λίγο νερό και έτριψε το πρόσωπο και το κεφάλι μου με αυτό. Μετά με πήρε μέσα στην οικία. Εκεί μέσα στην οικία είδα μερικές γυναίκες των Ανσάρι (Ανσάρι=βοηθοί. Εννοεί τις φυλές που βοηθούσαν τον Μουχάμμαντ, της Μπανού Χάζραζ συμπεριλαμβανόμενης) που μου είπαν: «Τις καλύτερές μας ευχές, και η ευλογία του Αλλάχ, και καλότυχη!» Μετά με εμπιστεύτηκε σ’ αυτές, και εκείνες με ετοίμασαν (για τον γάμο). Τελείως απροσδόκητα, ο Απόστολος του Αλλάχ ήρθε σ’ εμένα το πρωί και η μητέρα μου με παρέδωσε σ’ αυτόν, και ήμουν εκείνη την ημέρα ένα κορίτσι εννέα ετών. [xi]

Ας δούμε μερικά πράγματα για την παιδοφιλία:

«Το Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο των Ψυχικών Διαταραχών (DSM–IV) της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Ένωσης ορίζει την παιδοφιλία ως επαναλαμβανόμενες σεξουαλικά ερεθιστικές φαντασιώσεις, παρορμητικές επιθυμίες, ή συμπεριφορές που αφορούν σεξουαλικές πράξεις με ένα παιδί που συμβαίνουν σε μια περίοδο τουλάχιστον έξι μηνών. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο παιδόφιλος είναι τουλάχιστον δεκαέξι χρόνων και τουλάχιστον πέντε χρόνια μεγαλύτερος από το παιδί. Όσοι πάσχουν από παιδοφιλία έχουν μια παρόρμηση να καταχρώνται τα μικρά παιδιά.

Κατηγοριοποίηση παιδοφίλων

Οι παιδόφιλοι μπορούν να ταξινομηθούν με διάφορους τρόπους. Η παιδοφιλία μπορεί να χαρακτηριστεί είτε ως αποκλειστική ή μη αποκλειστική. Οι αποκλειστικοί παιδόφιλοι ελκύονται μόνο από παιδιά. Δεν δείχνουν κανένα ενδιαφέρον σε σεξουαλικούς συντρόφους που δεν είναι παιδιά προεφηβικής ηλικίας. Αυτή η επιθυμία συνεχίζεται ακόμη και όταν δεν είναι υπό την παρουσία παιδιών. Οι μη-αποκλειστικοί παιδόφιλοι έλκονται και από ενήλικες και από παιδιά. Ένα μεγάλο ποσοστό των ανδρών παιδοφίλων είναι ομοφυλόφιλοι ή αμφιφυλόφιλοι ως προς τα παιδιά, που σημαίνει ότι έλκονται από αρσενικά παιδιά ή και από αρσενικά και από θηλυκά παιδιά (Schiffer, 2008).»[xii]

Με βάση τα όσα γνωρίζουμε για τη σεξουαλική συμπεριφορά του Μουχάμμαντ, μπορούμε να τον κατηγοριοποιήσουμε ως μη-αποκλειστικό παιδόφιλο, ως επί το πλείστον ετεροφυλόφιλο (υπάρχει χαντίθ που τον παρουσιάζει να ρουφά τη γλώσσα ή τα χείλη ενός μικρού αγοριού, το οποίο δικαιολογημένα μπορεί να δημιουργήσει υποψίες για αμφιφυλοφιλία του ως προς τα παιδιά [xiii]). Η ερώτησή του προς νιόπαντρο οπαδό του, γιατί παντρεύτηκε μια ώριμη γυναίκα κι όχι μια παρθένα, με την οποία θα μπορούσε να παίζει, αποτελεί ένδειξη της προτίμησής του για μικρές κοπέλες (παρθενία και μικρή ηλικία πήγαιναν χέρι-χέρι εκείνη την εποχή).[xiv] Οι περισότερες σύζυγοι και παλλακίδες του ήταν πολύ νέες (ενδεικτικά αναφέρουμε την Σαφίγια, 17 ετών, και την Τζουαιρία, 20 ετών), και ακόμα και οι μεγαλύτερες ήταν μικρότερες από εκείνον. Μόνη εξαίρεση αποτέλεσε η πρώτη του σύζυγος, Χαντίτζα, όμως ο γάμος μαζί της δεν έγινε με τους ίδιους όρους που έγιναν οι άλλοι γάμοι του: Εκείνη πρότεινε τον γάμο, ήταν εργοδότριά του και από τις πλουσιότερες γυναίκες της περιοχής ενώ εκείνος ήταν φτωχός και άσημος, και το γαμήλιο συμφωνητικό τον υποχρέωνε να μην παντρευτεί άλλη γυναίκα όσο ήταν παντρεμένος μαζί της. Συνεπώς και να επιθυμούσε άλλες νεώτερες συζύγους τότε, δεν μπορούσε να το εκφράσει ώστε να καταγραφεί.

Κάποιοι μουσουλμάνοι ισχυρίζονται ότι αν ο Μουχάμμαντ ήταν παιδόφιλος, θα είχε πολύ περισσότερες μικρές συζύγους από την Άισα, και το γεγονός ότι παντρεύτηκε μόνο εκείνη δεν τον αποδεικνύει παιδόφιλο.  Και άλλα εξωπραγματικά ισχυρίζονται, όπως ότι ΕΠΡΕΠΕ να την παντρευτεί ώστε… τα μικρά κορίτσια που είχαν απορίες για το σεξ να ρωτάνε εκείνη! Όμως, δυστυχώς γι’ αυτούς

*ένας μη-παιδόφιλος ΔΕΝ μπορεί να διεγερθεί σεξουαλικά από ένα μικρό παιδί, ώστε να θέλει να το κάνει «σύζυγό του». Πολύ περισσότερο, ώστε να «ολοκληρώσει το γάμο» μαζί του… Τον καιρό εκείνο ο Μουχάμμαντ είχε και άλλη ενήλικη σύζυγο, λίγο μικρότερη από εκείνον, την Σάουντα Μπιντ Ζάμ’α, οπότε δεν ήταν στερημένος από γυναικεία συντροφιά.

* Η τεράστια διαφορά ηλικίας που είχε ο Μουχάμμαντ με την Άισα, το γεγονός ότι την ονειρευόταν ως σύζυγο πριν ακόμα τη ζητήσει από τον πατέρα της, και το ότι η παρόρμησή του να την παντρευτεί κράτησε πάνω από έξι μήνες – θυμηθείτε, την ονειρευόταν πριν τη ζητήσει και περίμενε τρία χρόνια ώσπου να γίνει καλά και να την πάρει στο σπίτι του – είναι υπεραρκετές ενδείξεις παιδοφιλίας. Επίσης δεν ήταν μόνο η μικρότερη, αλλά και η πιο αγαπημένη από τις συζύγους του:

Σαχίχ Μπουχάρι αριθ. 2581: Ο Urwa διηγήθηκε ότι η Άισα είπε: «Οι σύζυγοι του Αποστόλου του Αλλάχ ήταν σε δύο ομάδες». Ο Urwa πρόσθεσε: Η μία ομάδα απαρτιζόταν από την Άισα, την Χάφσα, την Σαφίγια και την Σάουντα. Η άλλη ομάδα απαρτιζόταν από την Ουμ Σαλάμα και τις υπόλοιπες συζύγους του Αποστόλου του Αλλάχ. Οι Μουσουλμάνοι γνώριζαν πως ο Απόστολος του Αλλάχ αγαπούσε την Άισα, γι’ αυτό, αν κάποιος είχε ένα δώρο που ήθελε να το δώσει στον Απόστολο του Αλλάχ θα το καθυστερούσε μέχρι ο Απόστολος του Αλλάχ να πάει στο σπίτι της Άισα. Η ομάδα της Ουμ Σαλάμα συζήτησε το ζήτημα αυτό μεταξύ τους, και αποφάσισαν να πάει η Ουμ Σαλάμα να παρακαλέσει τον Απόστολο του Αλλάχ να πει στον κόσμο να στέλνει τα δώρα του σ’ αυτόν, σε όποιο άλλο συζυγικό σπίτι τυχαίνει να βρίσκεται. Η Ουμ Σαλάμα είπε στον Απόστολο του Αλλάχ τι είχαν πει, αλλά αυτός δεν απάντησε. Τότε εκείνες (οι σύζυγοι) ρώτησαν την Ουμ Σαλάμα σχετικά. Εκείνη είπε, «Δεν μου είπε τίποτα». Της ζήτησαν να του ξαναμιλήσει. Του ξαναμίλησε όταν τον συνάντησε τη μέρα που ήταν η σειρά της, αλλά εκείνος δεν απάντησε. Της είπαν, «μίλα του ώσπου να σου δώσει μια απάντηση.» Όταν ήταν η σειρά της, του ξαναμίλησε. Τότε εκείνος της είπε: «Μην με πληγώνετε, σε ό,τι αφορά την Αΐσα, αφού οι Θεϊκές Αποκαλύψεις δεν μου έρχονται σε κανένα άλλο κρεβάτι, παρά μόνο σε εκείνο της Άισα.»[xv]

Επίσης, από όλες τις συζύγους η Άισα είχε το καθήκον να πλένει το σπέρμα από τα ρούχα του.[xvi]

* Ο Μουχάμμαντ απέρριψε δύο ενήλικες νύφες επειδή του φάνηκαν μεγάλες[xvii], όμως επεδίωξε να παντρευτεί και άλλα μικρά κορίτσια εκτός από την Άισα… Η ισλαμική γραμματεία είναι αδιάψευστος μάρτυρας για άλλες τρεις τέτοιες περιπτώσεις: Το ένα κορίτσι ήταν… βρέφος που θήλαζε, το άλλο, μωρό που μπουσουλούσε, και το τρίτο, μεγαλύτερο σε ηλικία, που μιλούσε, αλλά που είχε ακόμα παραμάνα για να θηλάζει! Το βρέφος που θήλαζε λεγόταν Ουμ Χαμπίμπα, κόρη του Αμπάς, και ο Μουχάμμαντ δήλωσε ότι αν μεγάλωνε όσο αυτός ζούσε ακόμη, θα το παντρευόταν.[xviii] Πραγματικά, αργότερα ο Μουχάμμαντ έκανε πρόταση γάμου, αλλά ανακαλύφθηκε ότι η ίδια τροφός που θήλασε αυτόν θήλασε και τον πατέρα της, κι έτσι σύμφωνα με την αραβική αντίληψη εθεωρείτο ανιψιά του οπότε δεν γινόταν να την παντρευτεί.[xix]

Το μωρό που μπουσουλούσε λεγόταν Ουμουλ Φαντλ. Ο Μουχάμμαντ δήλωσε επίσης ότι αν μεγάλωνε όσο αυτός ζούσε ακόμη, θα την παντρευόταν, αλλά πέθανε πριν εκείνη μεγαλώσει. [xx]

Το κοριτσάκι με την παραμάνα ήταν από μια εβραϊκή φυλή, και ο Μουχάμμαντ του ζήτησε να του δώσει τον εαυτό της σε γάμο ως δώρο. Εκείνη ρώτησε, «Μπορεί μια πριγκίπισσα να δώσει τον εαυτό της σ’ έναν συνηθισμένο άνθρωπο;» Ο Μουχάμμαντ σήκωσε το χέρι του να τη χτυπήσει, εκείνη φώναξε ότι ζητάει να τη σώσει ο Αλλάχ και ο Μουχάμμαντ είπε να τη στείλουν πίσω στους γονείς της. [xxi]

Λοιπόν, τι είδους άνθρωπος βλέπει μωρά που θηλάζουν και μπουσουλάνε, και σκέφτεται να τα παντρευτεί μόλις μεγαλώσουν; (Αν κρίνουμε από τον γάμο με την Άισα, μόλις πάνε 6 ετών;) Τι είδους άνθρωπος ζητά από κοριτσάκια με παραμάνες να του δοθούν σε γάμο; Η απάντηση είναι απλή: Μόνο ένας παιδόφιλος μπορεί να έχει τέτοιες φαντασιώσεις και επιθυμίες. Τελεία και παύλα.

Και καθώς το παιδοφιλικό στοιχείο στην προσωπικότητα του Μουχάμμαντ αποκαλύπτεται καθαρά, δεν είναι ν’ απορεί κανείς που, αντί να απορρίψει τους παιδοφιλικούς γάμους των Αράβων της εποχής του, έβαλε και τον θεό που επινόησε να τους αναφέρει ως επιτρεπτούς στο Κοράνι. Μόνο που δυστυχώς, η ανωμαλία αυτή του Μουχάμμαντ προκάλεσε ανείπωτη δυστυχία σε χιλιάδες αθώα θύματα, και θα συνεχίζει να το κάνει για όσον καιρό θα υπάρχουν άνθρωποι που θα δέχονται το Κοράνι ως αιώνιο λόγο του Θεού και τη Σούννα του «προφήτη» ως οδηγό για τη ζωή τους.

 

 ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[i] Sahih al-Bukhari 3896—Narrated Hisham’s father: Khadija died three years before the Prophet departed to Al-Madina. He stayed there for two years or so and then he wrote the marriage (wedding) contract with Aishah when she was a girl of six years of age, and he consummated that marriage when she was nine years old.

 

[ii] Sahih al-Bukhari 5158—Narrated Urwa: The Prophet wrote the (marriage contract) with Aisha while she was six years old and consummated his marriage with her while she was nine years old and she remained with him for nine years (i.e. till his death).

[iii] Sahih Muslim 3310—Aisha reported: Allah’s Apostle married me when I was six years old, and I was admitted to his house when I was nine years old.

[iv] Sahih Muslim 3311—Aisha reported that Allah’s Apostle married her when she was seven years old, and she was taken to his house as a bride when she was nine, and her dolls were with her; and when he (the Holy Prophet) died she was eighteen years old.

[v] Sunan Abu Dawud 2116—Aishah said: The Apostle of Allah married me when I was seven years old. (The narrator Sulaiman said: Or six years.) He had intercourse with me when I was nine years old.

[vi] Sahih al-Bukhari 6130—Narrated Aishah: I used to play with the dolls in the presence of the Prophet, and my girl friends also used to play with me. When Allah’s Messenger used to enter (my dwelling place), they used to hide themselves, but the Prophet would call them to join and play with me.

 

[vii] “…She (may Allah be pleased with her) said:» Then the side of the curtain which was over the dolls of ‘Aa’isha (may Allah be pleased with her) was uncovered. He (peace and blessings of Allah be upon him) said: What is this, O ‘Aa’isha? She said: My dolls. She then said: then he (peace and blessings of Allah be upon him) saw amongst them a winged horse which was tied up. He (peace and blessings of Allah be upon him) said: What is this? I said: A horse. He said: A horse with two wings? I said: Didn’t you hear that Sulaiman (Solomon – peace be upon him) had horses with wings? Then he (peace and blessings of Allah be upon him) laughed»[44. Abu Daawood 3/1373, no. 4914; Saheeh Sunan Abu Daawood 3/932, no. 4123/4932.].

 

[viii] Narrated ‘Aisha ra, the wife of the Prophet pbuh, who said: I bought a cushion having images on it. When Allah’s Messenger pbuh saw it, he stopped at the door and did not enter. She noticed the signs of strong disapproval on his face. She said «O Allah’s Messenger! I turn to Allah and His Messenger in repentance. What sin have I committed?» He said, «What is this cushion for?» I said, «I have bought it for you to sit and recline on.» Allah’s Messenger swt said «The makers of these images will be punished (severely) on the Day of Resurrection and it will be said to them, make alive what you have created.» He pbuh added, «Angels do not enter a house in which there are images.» (Bukhari, 7/545, no.844), Muslim 3/1159, no.5266)

 

[ix] Sahih al-Bukhari 3895—Narrated Aishah that the Prophet said to her, “You have been shown to me twice in my dream. I saw you pictured on a piece of silk and someone said (to me), ‘This is your wife.’ When I uncovered the picture, I saw that it was yours. I said, ‘If this is from Allah it will be accomplished.’”

 

[x] Sahih al-Bukhari 5081-Narrated ‘Urwa: The Prophet asked Abu Bakr for `Aisha’s hand in marriage. Abu Bakr said “But I am your brother.” The Prophet said, “You are my brother in Allah’s religion and His Book, but she (Aisha) is lawful for me to marry.”

 

[xi]     Sahih al-Bukhari 3894—Narrated Aishah: My marriage (wedding) contract with the Prophet was written when I was a girl of six (years). We came to Al-Madina and we dismounted at the place of Bani Al-Harith bin Khazraj. Then I got ill and my hair fell down. Later on, my hair grew (again) and my mother, Umm Ruman, came to me while I was playing in a swing with some of my girl friends. She called me, and I went to her, not knowing what she wanted to do to me. She caught me by the hand and made me stand at the door of the house. I was breathless then, and when my breathing became normal, she took some water and rubbed my face and head with it. Then she took me into the house. There in the house I saw some Ansari women who said, “Best wishes and Allah’s Blessing and good luck.” Then she entrusted me to them and they prepared me (for the marriage). Unexpectedly Allah’s Messenger came to me in the forenoon and my mother handed me over to him, and at that time I was a girl of nine years of age.

 

[xii] The American Psychiatric Association’s Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-IV) defines pedophilia as recurrent sexually arousing fantasies, impulsive desires, or behaviors involving sexual acts with a child and that occur over a period of at least six months. In most cases, the pedophile is at least sixteen years of age and at least five years older than the child. Those who suffer from pedophilia have a compulsion to abuse young children.

Categorizing Pedophiles

Pedophiles can be classified in several ways. Pedophilia can be characterized as either exclusive or non-exclusive. Exclusive pedophiles are attracted only to children. They show no interest in sexual partners who are not prepubescent children. This desire prolongs even when they are not in the presence of children. Non-exclusive pedophiles are attracted to both adults and children. A large percentage of male pedophiles are homosexual or bisexual in orientation to children, meaning they are attracted to male children or both male and female children (Schiffer, 2008). http://neuroanthropology.net/2010/05/10/inside-the-mind-of-a-pedophile/

 

[xiii] Narrated by Hisham Ibn Kasim, narrated by Huraiz, narrated by Abdul Rahman Ibn Abu Awf Al Jarashy, and narrated by Mua’wiya who said, “I saw the prophet (pbuh) sucking on the tongue or the lips of Al-Hassan son of Ali, may the prayers of Allah be upon him . For no tongue or lips that the prophet sucked on will be tormented (by hell fire). Musnad Ahmad – Hadith No. 16245

[xiv] Narrated Jabir bin Abdullah: While we were returning from a Ghazwa (Holy Battle) with the Prophet, I started driving my camel fast, as it was a lazy camel A rider came behind me and pricked my camel with a spear he had with him, and then my camel started running as fast as the best camel you may see. Behold! The rider was the Prophet himself. He said, ‘What makes you in such a hurry?» I replied, I am newly married » He said, «Did you marry a virgin or a matron? I replied, «A matron.» He said, «Why didn’t you marry a young girl so that you may play with her and she with you?» When we were about to enter (Medina), the Prophet said, «Wait so that you may enter (Medina) at night so that the lady of unkempt hair may comb her hair and the one whose husband has been absent may shave her pubic region. Sahih Bukhari 7:62:16

 

[xv] Sahih al-Bukhari 2581—Narrated Urwa that Aishah said: “The wives of Allah’s Messenger were in two groups.” Urwa added: One group consisted of Aishah, Hafsa, Safiyya and Sauda; and the other group consisted of Umm Salama and the other wives of Allah’s Messenger. The Muslims knew that Allah’s Messenger loved Aishah, so if any of them had a gift and wished to give to Allah’s Messenger, he would delay it till Allah’s Messenger had come to Aishah’s home and then he would send his gift to Allah’s Messenger in her home. The group of Umm Salama discussed the matter together and decided that Umm Salama should request Allah’s Messenger to tell the people to send their gifts to him in whatever wife’s house he was. Umm Salama told Allah’s Messenger of what they had said, but he did not reply. Then they (those wives) asked Umm Salama about it. She said, “He did not say anything to me.” They asked her to talk to him again. She talked to him again when she met him on her day, but he gave no reply. When they asked her, she replied that he had given no reply. They said to her, “Talk to him till he gives you a reply.” When it was her turn, she talked to him again. He then said to her, “Do not hurt me regarding Aishah, as the Divine Revelations do not come to me on any of the beds except that of Aishah.”

 

[xvi] Narrated ‘Aisha: I used to wash the semen off the clothes of the Prophet and even then I used to notice one or more spots on them. Sahih Bukhari 1:4:233

 

[xvii] Ghaziya (Umm Sharik) bint Jabir και Dubaa bint Amir.

 

[xviii] Musnad Ahmad, Hadith Number 25636: Muhammad saw Um Habiba the daughter of Abbas while she was fatim (age of nursing) and he said, “If she grows up while I am still alive, I will marry her.”

[xix] The History of Al-Tabari, Volume IX: 140: “He proposed to Umm Habib bt. al-‘Abbas b. ‘Abd al-Muttalib, but discovered that al-‘Abbas was his foster-brother; Thuwaybah had nursed them both.”

[xx] Ibn Ishaq: Suhayli, ii. 79:

“In the riwaya of Yunus Ibn Ishaq (it is) recorded that the apostle saw her (Ummu’lFadl) when she was a baby crawling before him and said, ‘If she grows up and I am still alive I will marry her.’ But he died before she grew up and Sufyan b. al-Aswad b. ‘Abdu’l-Asad al-Makhzumi married her and she bore him Rizq and Lubab…” (A Translation of Ishaq’s Sirat Rasul Allah by A. Guillaume)

[xxi] Sahih al-Bukhari Volume 7, Book 63, Number 182: Narrated Abu Usaid: We went out with the Prophet to a garden called Ash-Shaut till we reached two walls between which we sat down. The Prophet said, «Sit here,» and went in (the garden). The Jauniyya (a lady from Bani Jaun) had been brought and lodged in a house in a date-palm garden in the home of Umaima bint An-Nu’man bin Sharahil, and her wet nurse was with her. When the Prophet entered upon her, he said to her, «Give me yourself (in marriage) as a gift.» She said, «Can a princess give herself in marriage to an ordinary man?» The Prophet raised his hand to pat her so that she might become tranquil. She said, «I seek refuge with Allah from you.» He said, «You have sought refuge with One Who gives refuge. Then the Prophet came out to us and said, «O Abu Usaid! Give her two white linen dresses to wear and let her go back to her family.» Narrated Sahl and Abu Usaid: The Prophet married Umaima bint Sharahil, and when she was brought to him, he stretched his hand towards her. It seemed that she disliked that, whereupon the Prophet ordered Abu Usaid to prepare her and to provide her with two white linen dresses. (See Hadith No. 541).

 

Volume 7, Book 63, Number 183: Narrated Sahl bin Sad: similarly as above (182).

Το σχέδιο του Ισλάμ για κυριαρχία στον κόσμο και οι πρόσφατες εξελίξεις

Είναι γεγονός ότι δεν γράφουμε άρθρα για την κάθε ισλαμική ομάδα που επιχειρεί να πραγματώσει το σκοπό του Ισλάμ, που είναι η επικράτηση της ισλαμικής θεοκρατίας σε όλο τον κόσμο, ή τις ισλαμικές χώρες που για διάφορους λόγους χρηματοδοτούν και εκπαιδεύουν τέτοιες ομάδες κ.α. τέτοια θέματα (με ελάχιστες εξαιρέσεις, όπως τις «Εξομολογήσεις ενός πρώην ισλαμιστή«). Επειδή όμως πολλοί αναγνώστες, τόσο με σχόλια όσο και με ημέηλ, αναφέρονται στα θέματα αυτά και στις πρόσφατες εξελίξεις στις ισλαμικές χώρες, αποφασίσαμε να αναδημοσιεύσουμε δυο σχετικά άρθρα του Πάνου Μητρονίκα που θεωρούμε πολύ ψύχραιμες και εύστοχες αναλύσεις. Ελπίζουμε η ανάρτηση αυτή να ικανοποιήσει τους αναγνώστες μας και να βοηθήσει όσους παραπλανημένους έχουν γίνει πιόνια σε αυτό το διαβολικό παιχνίδι.

1) Το σχέδιο άλωσης της Δύσης μέσω ‘ήπιας πολιτισμικής Τζιχάντ’, με στοιχεία (από εδώ)

Η εμφάνιση του ISIL στις αρχές του 2014 και η σαρωτική του επικράτηση στο Ιράκ και την Συρία έφερε στην επιφάνεια μια πλευρά του Ισλάμ που η σύγχρονη δύση αγνοούσε. Την πλευρά του βάρβαρου Ισλάμ της Μεδίνας που λατρεύει τον πόλεμο, αναζητά την απόλυτη επικράτηση έναντι όλων, και προσβλέπει στην επιβολή της Σαρίας στον κόσμο σαν τον μόνο και απόλυτο νόμο του Θεού. Του Ισλάμ που για έναν αιώνα τώρα κάποιοι κρατούσαν πολύ καλά κρυμμένο από τον υπόλοιπο κόσμο αλλά τώρα φαίνεται να πιστεύουν ότι ήρθε η ώρα του να εμφανιστεί και να πρωτοστατήσει σε παγκόσμιο επίπεδο.

Πέραν όμως των γεγονότων που διαδραματίζονται αυτό το διάστημα στο Ιράκ και την Συρία με το ISIL, μια σειρά από άλλα γεγονότα που φαίνονται άσχετα με την πρώτη ματιά ή είναι άγνωστα στο ευρύ κοινό, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο Ισλαμικός κόσμος σήμερα ζει μια άλλη, πολύ σοβαρότερη, εσωτερική διαμάχη που αφορά άμεσα και την Δύση. Μια διαμάχη της οποίας το αποτέλεσμα θα παίξει καθοριστικό ρόλο στο πρόσωπο που θα παρουσιάζει το ίδιο το Ισλάμ από εδώ και πέρα.

Τα γεγονότα αυτά αφορούν δύο άξονες. Πρώτα έναν όλο και αυξανόμενο σε ένταση «πόλεμο» εξουσίας ανάμεσα στην Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, και δεύτερον σε μια πρωτοφανή για την Δύση ανάδυση Ισλαμιστών που ζητούν την επιβολή της Σαρίας σε δυτικές χώρες.

Ο «πόλεμος» εξουσίας Κατάρ και Σαουδικής Αραβίας

Λίγο μετά την ανάληψη επιχειρήσεων από το ISIL στο Ιράκ, οι χώρες του κόλπου βίωσαν μια κρίση όταν η Σαουδική Αραβία, τα ΗΑΕ και το Μπαχρέιν απέσυραν τους πρεσβευτές τους από το Κατάρ και απαίτησαν από αυτό να αποκηρύξει την «Μουσουλμανική Αδελφότητα» και να κλείσει το τηλεοπτικό δίκτυο Al Jazeera.

Η κρίση ανάμεσα στο Κατάρ και τον Σαουδαραβικό κύκλο βέβαια είχε ξεκινήσει να χτίζεται σιγά σιγά από το 2011 και την έναρξη του φαινομένου που αποκαλούμε «Αραβική Άνοιξη». Μια απρόσμενη εξέγερση με ανατροπές κυβερνήσεων και ραγδαία άνοδο του Ισλαμισμού που άρχισε από την Τυνησία, πέρασε στην Αίγυπτο, την Ιορδανία, το Μπαχρέιν και την Υεμένη, μετά στην Λιβύη και τέλος στην Συρία με τον εμφύλιο.

Ο κύριος λόγος πίσω από αυτόν τον «πόλεμο» Σαουδικής Αραβίας και Κατάρ δεν είναι άλλος από την «Μουσουλμανική Αδελφότητα» και τον ρόλο που διαδραματίζει σε αραβικό αλλά και παγκόσμιο επίπεδο.

Η Σαουδική Αραβία είναι σε άμεση κόντρα με την «Μουσουλμανική Αδελφότητα» από την ίδρυση της τελευταίας για μια σειρά από λόγους που μερικοί είναι σχετικοί ακόμα και με την ιστορική καταγωγή της ίδια της Σαουδικής Αραβίας από τον 18ο αιώνα και το κίνημα του Ουαχαμπισμού/Σαλαφισμού που βρέθηκε σε αντίθεση με την Οθωμανική τότε ηγεμονία, συνέχεια της οποίας είναι όπως θα δούμε η «Μουσουλμανική Αδελφότητα».

Η αναφορά όλων των λόγων είναι πέραν του σκοπού αυτής της ανάλυσης αλλά για όσους ενδιαφέρονται, μια καλή σύνοψη στα Αγγλικά μπορεί να βρεθεί στο άρθρο «Why the Saudis and Muslim Brotherhood hate each other», του Dr. Mordechai Kedar. [1]

Το Κατάρ από την άλλη, παρότι και αυτό μια χώρα της σφαίρας επιρροής της Σαουδικής Αραβίας και του Ουαχαμπισμού, έχει από την δεκαετία του ‘60 ισχυρούς δεσμούς με την «Μουσουλμανική Αδελφότητα», την οποία βλέπει ως εργαλείο εξάπλωσης της επιρροής του σε παγκόσμιο επίπεδο και παράλληλα ανταγωνισμού με το Ριάντ.

Το Κατάρ υποστήριξε την «Αραβική Άνοιξη», το ISIL, και την «Μουσουλμανική Αδελφότητα» παντού αντιθέτως με την Σαουδική Αραβία που την καταδίκασε, επενέβη στο Μπαχρέιν όταν η «Άνοιξη» χτύπησε την πόρτα του, βοήθησε στην ανατροπή της Αδελφότητας στην Αίγυπτο, και πρόσφατα χαρακτήρισε το ISIL τρομοκρατική οργάνωση.

Το καθεστώς της Σαουδικής Αραβίας έχει πολλά να φοβηθεί από μια δυναμική επικράτηση της «Μουσουλμανικής Αδελφότητας» ενώ το καθεστώς του Κατάρ έχει επενδύσει ακριβώς σε αυτή την επικράτηση και την αλλαγή που βιώνουμε στις μέρες μας και θα αναλύσουμε στην συνέχεια.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις σχέσεις Κατάρ και «Μουσουλμανικής Αδελφότητας» μπορεί κάποιος να ανατρέξει στα άρθρα που δίνονται στις παραπομπές [2] και [3].
Τι είναι η Μουσουλμανική Αδελφότητα

Η «Μουσουλμανική Αδελφότητα» (ΜΑ) ιδρύθηκε στην Αίγυπτο το 1928 από τον Hassan al Banna, όταν μετά την διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας το 1923 και την επιλογή του Κεμάλ να δέσει την Τουρκία με την Δύση σε ένα κοσμικό μοντέλο, η Ισλαμική κοινότητα (η γνωστή και ως Ούμμα) έμμεινε χωρίς Χαλιφάτο.

Ο στόχος της ΜΑ είναι διπλός και συνοψίζεται στα εξής:

1. Να επιβάλει την Σαρία σε παγκόσμιο επίπεδο
2. Να επανιδρύσει το παγκόσμιο Ισλαμικό Χαλιφάτο.

Το δόγμα της ΜΑ είναι το παρακάτω:

«Ο Αλλάχ είναι ο στόχος μας. Το κοράνι είναι ο νόμος μας. Ο Προφήτης είναι ο ηγέτης μας. Ο δρόμος μας είναι η Τζιχάντ (Ιερός πόλεμος). Ο θάνατος στο όνομα του Αλλάχ είναι η μεγαλύτερη μας φιλοδοξία»[4]

Η ΜΑ είναι ενεργή σε περισσότερες από 80 χώρες ανά τον κόσμο και σε κάθε μία από αυτές τις χώρες διαθέτει μια δομή με Οργανωτική Ομάδα, Νομική Ομάδα και Αρχηγό. Γενικός καθοδηγητής της ΜΑ είναι ο αρχηγός της «Διεθνούς Μουσουλμανικής Αδελφότητας» που βρίσκεται στο Κάιρο.

Η «Μουσουλμανική Αδελφότητα» στην Δύση

Σημείο καμπής για την κατανόηση της δομής, του ρόλου και της δράσης της ΜΑ στην Δύση αποτέλεσε ένα τυχαίο γεγονός τον Αύγουστο του 2004 στο Μέριλαντ των ΗΠΑ. Ένα γεγονός που οδήγησε σε μια τεράστια έρευνα από το FBI και τελικά στην δίκη του “Holy Land Foundation” (HLF). [5]

Η δίκη αυτή έφερε στο φως την ύπαρξη ενός μεγάλου δικτύου Ισλαμικών οργανώσεων, οργανισμών, ΜΚΟ και κοινωφελών ιδρυμάτων στις ΗΠΑ και την Ευρώπη, τα οποία σχετίζονταν άμεσα με την ΜΑ και είχαν σαν κύριο σκοπό την προώθηση με πλάγια μέσα των στόχων της.

Οδήγησε επίσης και στην ανακάλυψη τεράστιου όγκου δεδομένων σχετικά με το πώς λειτουργεί η ίδια η ΜΑ στις ΗΠΑ και τον δυτικό κόσμο, ποιο είναι το επιχειρησιακό της πλάνο, και ποιοι οι στρατηγικοί της στόχοι μέσα σε αυτό.

Η «πολιτισμική Τζιχάντ» και οι φάσεις του σχεδίου

Το ποιο κρίσιμο έγγραφο που βρέθηκε από το FBI κατά την διάρκεια της δίκης του HLF ήταν το επιχειρησιακό πλάνο της ΜΑ στις ΗΠΑ. Ένα έγγραφο με τον τίτλο: «An Explanatory Memorandum: On the General Strategic Goal for the Group». [6]

Το έγγραφο αυτό είχε την αποδοχή όλων των οργάνων της ΜΑ από το 1987 και καθόριζε την αποστολή και την στρατηγική της οργάνωσης ως εξής:

«Η διαδικασία της εποίκησης είναι μια διαδικασία Πολιτισμικής-Τζιχάντ με όλο το νόημα των λέξεων. Η ΜΑ πρέπει να κατανοήσει ότι η δουλειά της στην Αμερική είναι ένα είδος υπέρ-Τζιχάντ με στόχο την εξαφάνιση και καταστροφή του Δυτικού πολιτισμού εκ των έσω, σαμποτάροντας τον άθλιο οίκο τους από τα ίδια τους τα χέρια μαζί με τα χέρια των πιστών, έτσι ώστε να εξαφανιστεί (ο οίκος τους) και η θρησκεία του Θεού να κυριαρχήσει επί όλων των άλλων θρησκειών» [6]

Με άλλα λόγια η στρατηγική της ΜΑ αδελφότητας για την Δύση είναι το να οδηγήσει στην αυτοκαταστροφή μας μέσω της επιβολής μια ήπιας «πολιτισμικής τζιχάντ» που θα προκαλέσει στην κατάλυσης του δυτικού πολιτισμού από εμάς τους ίδιους και τις ηγεσίες μας.

Η διαδικασία αυτή προβλέπεται να γίνει σε στάδια όπως μας αναφέρει ένα άλλο πολύ σημαντικό έγγραφο από την ίδια δίκη με τίτλο: «Phases of the World Underground Movement Plan» [7] (προσοχή ο τίτλος αναφέρει, παγκόσμιο, όχι μόνο Αμερικανικό κίνημα).

Σε αυτό διαβάζουμε τα παρακάτω:

Φάση πρώτη: Φάση διακριτικής και κρυφής εγκατάστασης στην ηγεσία

Φάση δεύτερη: Φάση σταδιακής προβολής στο κοινό μέσω διαφόρων δραστηριοτήτων και ακτιβισμού (πετύχαμε μεγάλη επιτυχία στην εφαρμογή αυτού του σταδίου). Επίσης πετύχαμε ένα σημαντικό αριθμό άλλων στόχων όπως την διείσδυση διαφόρων τομέων της Κυβέρνησης, την προσάρτηση θρησκευτικών οργανισμών και επιφανών ακαδημαϊκών, την αποδοχή της κοινής γνώμης, και την ίδρυση μιας (κρυφής) σκιώδους Κυβέρνησης μέσα στην Κυβέρνηση.

Φάση τρίτη: Φάση κλιμάκωσης πριν από την σύγκρουση με τις ηγεσίες τους με χρήση των ΜΜΕ. Σε εξέλιξη.

Φάση τέταρτη: Ανοιχτή δημόσια αντιπαράθεση με τις κυβερνήσεις μέσω της εξάσκησης πολιτικής πίεσης. Εφαρμόζουμε επιθετικά αυτό το στάδιο. Εκπαίδευση στην χρήση όπλων εγχώρια αλλά και στο εξωτερικό σε προσμονή της ώρας μηδέν. Έχουμε σημαντικές δραστηριότητες σε αυτό το στάδιο.

Φάση πέμπτη: Κατάληψη της εξουσίας ώστε να εγκαθιδρύσουμε το Ισλαμικό κράτος κάτω από το οποίο όλες οι Ισλαμικές ομάδες θα ενωθούν.

Το έγγραφο από τα σχόλια δείχνει να αποτελεί κάποιον γενικότερο οδηγό πάνω στον οποίο το αμερικανικό τμήμα της ΜΑ είχε σημειώσει την δική του πρόοδο.

Πρέπει να αναφερθεί σε αυτό το σημείο ότι τα στάδια που βλέπουμε στο υλικό που ανακάλυψε το FBI δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσσουν καθότι η στρατηγική αυτή της ΜΑ είναι γνωστή και διατυπωμένη ανοιχτά από θεωρητικούς του Ισλαμικού χώρου και της ΜΑ από την δεκαετία του ‘60.

Η διαδικασία της παγκόσμιας εφαρμογής της Σαρία έχει διατυπωθεί στο βιβλίο Milestones (ορόσημα) [8] το 1964 και από τα ανωτέρω φαίνεται να ακολουθείτε κατά γράμμα.

Η σταδιακή εφαρμογή βασίζεται στην ισλαμική λογική, ότι όπως το Κοράνι παρουσιάστηκε στον Μωάμεθ σε ένα διάστημα 22 ετών και σταδιακά περνώντας από την μια φάση στην επόμενη ανάλογα με την ωριμότητα της κατάστασης, έτσι θα πρέπει να εξαπλωθεί και στις μέρες μας σε φάσεις, η Σαρία και η Ισλαμική παγκόσμια επικράτηση.

Περισσότερο υλικό σχετικά με την δίκη του HLF, την «Μουσουλμανική Αδελφότητα», τον ρόλο της, τις διασυνδέσεις της σε Αμερική και Ευρώπη, και την Σαρία, μπορεί να βρει κάποιος στην παραπομπή [13] που αποτελεί μια ολοκληρωμένη μελέτη πάνω στο θέμα με τίτλο «Σαρία, η απειλή για την Αμερική».

Η μελέτη αυτή συντέθηκε από μια ομάδα Αμερικανών ειδικών ασφαλείας (όλοι τους πρώην υψηλόβαθμοι στρατιωτικοί, μέλη των υπηρεσιών πληροφοριών και ασφαλείας, ακαδημαϊκοί, και σύμβουλοι ασφαλείας των Κυβερνήσεων των Δημοκρατικών και των Ρεπουμπλικάνων) και παρουσιάστηκε το 2010 στο Αμερικανικό Κογκρέσο. Πιθανώς αυτή η μελέτη να είναι και ο κύριος λόγος της «αλλοπρόσαλλης» και διστακτικής Αμερικανικής πολιτικής στην μέση ανατολή τα τελευταία χρόνια.

Αλ Κάιντα και Χαμάς, η άλλη όψη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας

Μόλις η βαρβαρότητα της επικράτησης του ISIL στο Ιράκ είχε αρχίσει να κυριαρχεί στα διεθνή ΜΜΕ, ένας πόλεμος ανάμεσα στο Ισραήλ και την Χαμάς στην Γάζα ήρθε να τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας.

Πολλά γράφτηκαν για το ακατανόητο της επίθεσης αυτής της Χαμάς στο Ισραήλ, αλλά αν κρίνουμε τα γεγονότα μέσα στο γενικότερο πλαίσιο της αλλαγής που βιώνουμε τότε ίσως και να βγάζουν περισσότερο νόημα.

Αντιθέτως με την παγκόσμια κοινή γνώμη που θέλει οργανώσεις σαν την Αλ Κάιντα και την Χαμάς (αμφότερες προερχόμενες από την ΜΑ) να αποτελούν απειλή μέσω των δικτύων τρομοκρατών που διαθέτουν, τα τελευταία χρόνια μια άλλη άποψη θέλει τον κυριότερο κίνδυνο που πηγάζει από αυτές τις οργανώσεις να είναι η ικανότητα τους να αποσπούν τις δυτικές ηγεσίες και την δυτική κοινή γνώμη από την «κρυφή» πολιτισμική Τζιχάντ που διεξάγει συστηματικά η ΜΑ.

Σύμφωνα με αναφορές του NEFA Foundation [11] το οποίο παρακολουθούσε την ισλαμική τρομοκρατία μετά την 11η Σεπτεμβρίου και είχε πάρει συνεντεύξεις και από πολλούς Ταλιμπάν, μια διαδικτυακή αναφορά Τζιχαντιστών το 2002 ανέφερε τα παρακάτω:

«Είναι γνωστό και έχει επικοινωνηθεί ανάμεσα στους πρωτοπόρους της θυσίας, ότι η Αλ Κάιντα υιοθέτησε ένα νέο πλάνο για να δελεάσει τους εχθρούς να την ακολουθήσουν στο Αφγανιστάν. Το πλάνο αυτό προϋποθέτει να επιτεθεί ευθέως στους Αμερικάνους και στους τρείς πυλώνες εξουσίας τους, την πολιτική, την οικονομική και την στρατιωτική, έτσι ώστε να πετύχει μια σειρά από σημαντικούς στόχους:

1) Να παραπλανήσει τις Αμερικανικές δυνάμεις σε έναν ασύμμετρο πόλεμο, για να αποδυναμώσει την ισχύ του αντιπάλου και να τον κάνει να χρεοκοπήσει.

2) Να αρχίσει έναν αγώνα ανάμεσα στους Αμερικάνους και τους άνδρες του ισλαμικού κράτους (όχι τους στρατούς των ηγεμόνων) σε μια μακριά και χωρίς όρια μάχη που θα ξεκινά από την Αμερική και θα εκτίνεται μέχρι το Αφγανιστάν και την Μαυριτανία, έτσι ώστε με αυτήν να επανέλθει το πνεύμα της ισλαμικής άμυνας στους νέους μουσουλμάνους που θα φέρουν τα όπλα.» [12]

Αν η παραπάνω αναφορά ευσταθεί, τότε πιθανότατα η δράση αυτών των ομάδων να έχει έναν πολύ διαφορετικό κοινό (και άγνωστο σε εμάς) σχεδιασμό. Πιθανότατα επίσης η τελευταία διένεξη της Χαμάς με το Ισραήλ να ήταν στα πλαίσια της δημιουργίας ενός αντιπερισπασμού που θα έδινε στο ISIL και άλλα τμήματα του γενικότερου σχεδίου τον απαραίτητο χρόνο ή απλά θα αποδιοργάνωναν τη Δύση περισσότερο.

Από την πολιτισμική τζιχάντ στην «Αραβική Άνοιξη» και το ISIL

Έχοντας πλέον τα δεδομένα μας για τους στόχους, τον τρόπο λειτουργίας και τις δράσης της ΜΑ ανά τον κόσμο αρχίζει να διαφαίνεται μια αλληλουχία κινήσεων που δίνει νέο νόημα στα όσα διαδραματίζονται στον Αραβικό κόσμο τα τελευταία 4 χρόνια.

Η «Μουσουλμανική Αδελφότητα» μετά από χρόνια ήσυχης και αδιαφανούς λειτουργίας σε παγκόσμιο επίπεδο, ξαφνικά αλλάζει στάση και «πηδάει» από την φάση της Μέκκας (το ήπιο και μετριοπαθές Ισλάμ με τους 150 οπαδούς) στη φάση της Μεδίνας (το Ισλάμ που κατέκτησε τον κόσμο από την Ισπανία μέχρι τα όρια της Κίνας σε 100 χρόνια).

Μέσα σε μια μόνο χρονιά (2011) όλες οι Αραβικές χώρες κατακτώνται κυριολεκτικά από τους Ισλαμιστές η μία μετά της άλλη. Καθεστώτα που κυριαρχούσαν για δεκαετίες στην Αίγυπτο, την Λιβύη, την Συρία, την Τυνησία και την Υεμένη τραντάζονται συθέμελα και εξαφανίζονται. Στην θέση τους εμφανίζονται ισλαμικές ομάδες με σχέσεις με την ΜΑ και στην Αίγυπτο η ίδια η ΜΑ.

Στο Μπαχρέιν η κατάσταση αντιστρέφετε από την δυναμική παρέμβαση της Σαουδικής Αραβίας. Στη Συρία, το καθεστώς Άσσαντ παλεύει ακόμα αλλά η εμφάνιση του ακόμα πιο ακραίου «κακού» παιδιού της ΜΑ του ISIL δείχνει να ξεκαθαρίζει την κατάσταση κι εκεί.

Δεν αποκλείεται μάλιστα, η όλη εμφάνιση του ISIL να είναι αποτέλεσμα αυτής της αντίστασης που βρήκε η ΜΑ στον Αραβικό κόσμο από την Σαουδική Αραβία. Και στο Μπαχρέιν, και στο ίδιο της το σπίτι την Αίγυπτο, όπου ανατράπηκε με πραξικόπημα υποστηριζόμενο από την Σαουδική Αραβία.

Αν ισχύει το ανωτέρω, τότε θα πρέπει να περιμένουμε και άλλα παρακλάδια του ISIL να ξεπηδήσουν σε όλες τις Αραβικές χώρες με τις οποίες η ΜΑ έχει ακόμα ανοιχτούς λογαριασμούς όπως η Υεμένη, η Αίγυπτος, η Ιορδανία, ο Λίβανος, η Λιβύη, το Μπαχρέιν και ακόμα και η ίδια η Σαουδική Αραβία.

Ξαφνική αλλαγή στάσης των Ισλαμικών κοινοτήτων στην Δύση

Το πιο πρόσφατο μεγάλο ξάφνιασμα για την Δύση μετά το ISIL ήρθε εντός των τειχών και δεν είναι άλλο από τη σχεδόν μαζική ενεργοποίηση των Ισλαμικών κινημάτων/ομάδων σε ορισμένες δυτικές χώρες με κύριο αίτημα την επιβολή της Σαρίας για τους ίδιους και τις περιοχές στις οποίες διαμένουν.

Αρχικά είχαμε την ανοιχτή έκκληση Ισλαμιστών στη Νορβηγία για δημιουργία Χαλιφάτου εκεί. [9] Παράλληλα σχεδόν την δυναμική απαίτηση των Ισλαμιστών στην Αγγλία για επιβολή της Σαρίας στις περιοχές τους στο Λονδίνο και αλλού. Απαίτηση που μάλιστα συνοδεύτηκε και με πράξεις όπως την δημιουργία ζωνών Σαρίας και ισλαμικών ομάδων αστυνόμευσης για αυτές τις περιοχές. [10]

Πρόβλεψη (και φόβος) του γράφοντος, είναι ότι αυτά είναι μόνο η αρχή και ότι ανάλογα γεγονότα θα εμφανιστούν και στις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές Χώρες σύντομα με πιο πιθανές υποψήφιες την Σουηδία, την Δανία, την Ολλανδία, το Βέλγιο, και ίσως και η χώρα μας.

Αναλόγως δε με τη στάση της Δύσης στα γεγονότα του Αραβικού κόσμου και την πιθανή εμπλοκή της σε αυτά πιο δυναμικά, είναι σχεδόν βέβαιο, ότι εκτός από τις απαιτήσεις θα ακολουθήσουν και ταραχές (ημέρες οργής των μουσουλμάνων) ή ακόμα και τρομοκρατικές επιθέσεις σε Ευρώπη και Αμερική.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ

Από τα δεδομένα που παραθέσαμε στην παρούσα ανάλυση, φαίνεται ότι το Ισλάμ περνάει σε μια νέα πιο δυναμική φάση. Πιθανότατα αυτή η αλλαγή «εκβιάζεται» κιόλας λόγω των συνθηκών και της μερικής αποτυχίας της φάσης κατάκτησης του Αραβικού κόσμου από την ΜΑ με την «Αραβική Άνοιξη». Μια φάση μάλλον αναγκαία αν ευσταθούν οι σχεδιασμοί της ΜΑ για παγκόσμια επικράτηση (πρώτα κοιτάς τα του οίκου του Ισλάμ και μετά τα του οίκου του πολέμου για να χρησιμοποιήσουμε και ισλαμικούς όρους).

Η στάση της Σαουδικής Αραβίας καθώς και της Δύσης στην Αίγυπτο πιθανότατα οδήγησαν την ΜΑ στην πυροδότηση του ISIL από τη μία και την μεταπήδηση της «πολιτισμικής Τζιχάντ» από την φάση τρία στην φάση τέσσερα του σχεδίου της από την άλλη.

Η επιλογή του Ιράκ και η εμπλοκή του Ιράν και του σιιτικού στοιχείου στην εξίσωση, φαίνεται να είναι και αυτή μια στρατηγική επιλογή της ΜΑ έτσι ώστε να διασπαστεί η δύναμη και η προσοχή της Σαουδικής Αραβίας και να περιοριστεί ο ρόλος της. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τις ΗΠΑ που αυτή την στιγμή καλούνται να συνεργαστούν με τους μέχρι χθες ορκισμένους εχθρούς τους. Οι ανίερες αυτές «συμμαχίες» με το Ιράν σμπαραλιάζουν τα δόγματα επιχειρήσεων των ΗΠΑ και Σαουδικής Αραβίας ενώ δημιουργούν διχασμό στην κοινή γνώμη και των δύο χωρών. Πολύ περισσότερο στον ακραία σουνιτικό πληθυσμό της Σαουδικής Αραβίας και του Αραβικού κόσμου γενικότερα.

Ερωτηματικό ακόμα αποτελεί ο ρόλος της Τουρκίας που με τον Ερντογάν στο τιμόνι έχει δεθεί στο άρμα της «Μουσουλμανικής Αδελφότητας» και του Κατάρ αλλά παράλληλα φαίνεται να θέλει και η ίδια έναν ηγετικό ρόλο στις εξελίξεις. Θα ακολουθήσει την ροή; Θα βρεθεί απέναντι στην ΜΑ και το ISIL; Θα παρατηρεί τις εξελίξεις φοβούμενη την αντίδραση της Δύσης και την πιθανή ευθυγράμμιση της με τους Κούρδους; Είναι μήπως η Τουρκία η στρατηγική εφεδρεία της ΜΑ για την ΕΕ; Οι καταστάσεις δείχνουν ότι πολύ σύντομα θα αναγκαστεί να πάρει θέση και πρόβλεψη του γράφοντος είναι ότι θα ταχθεί με την ΜΑ.

Η Δύση για πρώτη φορά βρίσκεται μπροστά σε ένα πολύ δύσκολο πρόβλημα που κάθε επιλογή δείχνει να οδηγεί μόνο σε μερική, και όχι απαραίτητα καλή, λύση. Το χειρότερο όμως είναι ότι πιθανώς θα κληθεί και για πρώτη φορά να υπερασπιστεί τα ίδια τα εδάφη της από ισχυρές πέμπτες φάλαγγες που βρίσκονται ήδη βαθιά εντός των τειχών της.

Αυτός ο παράγοντας ίσως τελικά και να αναγκάσει την Δύση στο να συμβιβαστεί σε ρόλο παρατηρητή του τι διαδραματίζεται στην μάχη ανάμεσα στην «Μουσουλμανική Αδελφότητα» και το βασίλειο των Σαούντ. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, αυτό θα αποτελέσει μια τεράστια επιτυχία για την ΜΑ και τους σχεδιασμούς της, ενώ το μόνο που θα καταφέρει θα είναι να αναβάλει την εμπλοκή για αργότερα και πιθανότατα με χειρότερους όρους.

Ίσως έχει έλθει ο καιρός για την Δύση να κληθεί να αντιμετωπίσει ενωμένη, με σοβαρότητα, σχεδιασμό και αποτελεσματικότητα το θέμα του Ισλάμ, εντός και εκτός των τειχών της. Μια αντιμετώπιση που μοιραία θα αλλάξει ραγδαία τις παγκόσμιες ισορροπίες και την ηρεμία που έχουμε συνηθίσει και θεωρούμε δεδομένη όλοι μας μετά το τέλος του Β’ ΠΠ.

[1] – http://www.israelnationalnews.com/Articles/Article.aspx/14994#.VACP3PmSxu4
[2] – http://www.csmonitor.com/World/Middle-East/2014/0418/Behind-Qatar-s-bet-on-the-Muslim-Brotherhood
[3] – http://www.thenational.ae/world/qatar/inside-doha-at-the-heart-of-a-gcc-dispute
[4] – Steven Emerson, “Report on the Roots of Violent Islamist Extremism and Efforts to Counter It: The Muslim Brotherhood,” Hearing before the Committee on Homeland Security and Governmental Affairs, United States Senate, July 10, 2008, accessed September 1, 2010, http://www.gpo.gov/fdsys/pkg/CHRG-110shrg942/html/CHRG-110shrg942.htmReport
[5] – US v HLF Trial http://www.investigativeproject.org/case/65
[6] – US v HLF, Government Exhibit, “An Explanatory Memorandum” May 1991
[7] – US v HLF, Government Exhibit, “Underground Movement Plan” http://www.centerforsecuritypolicy.org/upload/wysiwyg/article%20pdfs/Underground%20Movement%20Plan.pdf
[8] – Milestones by Sayyid Qutb: http://en.wikipedia.org/wiki/Ma’alim_fi_al-Tariq
[9] –Χαλιφάτο στην Νορβηγία: http://www.vg.no/nyheter/innenriks/islam-debatten/stoetter-is-halshugging/a/23275610/
[10] – Σαρία στο Λονδίνο: http://rt.com/news/sharia-law-conquer-london/
[11] – NEFA Foundation: http://en.wikipedia.org/wiki/Nine_Eleven_Finding_Answers_Foundation
[12] – “Salem al-Mekki: Bin Laden and I…and the Americans,” The NEFA Foundation.
[13] – Sharia, the threat to America: http://www.centerforsecuritypolicy.org/upload/wysiwyg/article%20pdfs/Shariah%20-%20The%20Threat%20to%20America%20(Team%20B%20Report)%2009142010.pdf

Το δεύτερο άρθρο του ίδιου συγγραφέα, που δημοσιεύουμε αποσπασματικά και υπάρχει ολόκληρο εδώ, τιτλοφορείται «Πολυπολιτισμικότητα, Ισλαμισμός και η ανόητη στάση της Δύσης» κι έχει ως θέμα του «τι είναι το Ισλάμ, γιατί είναι τόσο ελκυστικό σε μεγάλη μερίδα Μουσουλμάνων που ζουν ήδη στην Δύση, και μπορεί να είναι μέρος μιας γενικότερης «πολυπολιτισμικής» (ή ορθότερα πολυφυλετικής) κοινότητας;»

Τι είναι το Ισλάμ;

Αν μπορούσε κάποιος να δώσει έναν σύντομο και επιστημονικά ακριβή ορισμό για το Ισλάμ τότε αυτός είναι:

«Το Ισλάμ είναι ένα πολιτικό σύστημα φτιαγμένο για να ορίζει τις συμπεριφορές ανθρώπων μέσα σε μια κοινωνία, πάνω σε συγκεκριμένους, πολύ σαφείς και ανελαστικούς άξονες. Ο θρησκευτικός του χαρακτήρας είναι πολύ περιορισμένος και υπάρχει απλά και μόνο για να δικαιολογεί ή να προβάλει τον πολιτικό του χαρακτήρα.»

Το παραπάνω είναι προφανές αν κάποιος μελετήσει το δόγμα και τα κείμενα του τα οποία είναι το Κοράνι, η Σίρα (Sira / βιογραφία του Μωάμεθ) και τα Χαντίθ (σειρά από ιστορίες, γράμματα, μύθους, και άλλα έγγραφα γύρω από την ζωή του Μωάμεθ).

Οι περισσότεροι θεωρούν ότι το Ισλάμ περιορίζεται στο τι λέει το Κοράνι όμως αυτό δεν είναι αληθές, γιατί μέσα στο Κοράνι (στο οποίο υπάρχει μεν διάχυτο το θρησκευτικό στοιχείο αλλά και πολλές κοινωνικοπολιτικές παράμετροι), δεν υπάρχει καμιά αναφορά για τους 5 πυλώνες που καθορίζουν την ζωή του καλού Μουσουλμάνου. Αντιθέτως υπάρχουν πάνω από 90 αναφορές σχετικά με το ότι ο καλός Μουσουλμάνος πρέπει να μιμηθεί πιστά τον Προφήτη (τον Μωάμεθ) πράγμα που παραπέμπει ουσιαστικά στα άλλα δύο μεγαλύτερα κείμενα που χειρίζονται το θέμα της ζωής του.

Το Ισλάμ σε αριθμούς βάση των γραπτών ιερών κειμένων του είναι 14% Αλλάχ και 86% Μωάμεθ. 14% Θρησκεία, και 86% πολιτικό σύστημα και τρόπος ζωής. Και είναι έτσι για 1.400 χρόνια τώρα ενώ απαγορεύεται δια απαγχονισμού το να το αλλάξει κάποιος.

Το Ισλάμ γεννήθηκε στην Αραβική Μέση Ανατολή αλλά όχι σε κάποιο μέρος της όπως η Αίγυπτος, η Παλαιστίνη, ή η Συρία που είχαν πολύ ισχυρές Ελληνικές επιρροές και δεν θα αποτελούσε έκπληξη η δημιουργία μας νέας θρησκείας. Γεννήθηκε στην πιο άγρια και οπισθοδρομική περιοχή της Αραβικής χερσονήσου, σε μια περιοχή που κυριαρχούσαν οι φυλές και οι φατρίες και στις οποίες η μόνη πίστη κάποιου ήταν προς την ομάδα στην οποία ανήκει.

Το άτομο και η ανθρώπινη ζωή δεν είχαν καμιά αξία παρά μόνο την υποχρέωση να υπηρετούν την φυλή, μέσω της υποστήριξης της οποίας ήταν και ο μόνος δρόμος για να επιβιώσει κάποιος. Δεν υπήρχε εμπιστοσύνη, ούτε δίκαιο και ο μόνος ανασταλτικός παράγοντας για τις εχθροπραξίες ήταν ο φόβος εκδίκησης από την φυλή και οι βεντέτες.

Το Ισλάμ του Μωάμεθ ήρθε σε αυτόν τον κόσμο προσφέροντας μια νέα ταυτότητα για τους Άραβες σαν Μουσουλμάνους, μια ταυτότητα που καταργούσε την υπάρχουσα κοινωνική διάρθρωση και στην οποία όλοι είναι ίσοι ανεξάρτητα προέλευσης και τάξης. Υποσχέθηκε την ένωση τους πάνω από φυλές, κάστες και φατρίες, μια ένωση πραγματικών πιστών σε μια μονάδα (την «Ούμα») μέσω της υποταγής στον Αλλάχ και την ευλαβική προσήλωση στους κανόνες και τρόπους του ενός και μοναδικού προφήτη, του Μωάμεθ.

Πέραν του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο γεννήθηκε το Ισλάμ, ένα βασικό χαρακτηριστικό του δόγματος του που αποτελεί παράγοντα σύγχυσης για εμάς τους Δυτικούς, αλλά είναι βασικό να κατανοήσουμε, είναι η εγγενής δυαδικότητα και αντίφαση που παρουσιάζει το Κοράνι, η οποία δίνει και χώρο σε όρους όπως «ακραίο» και «μετριοπαθές» Ισλάμ.

Αυτό ισχύει γιατί στην πράξη το Κοράνι αποτελείται από δυο διαφορετικά τμήματα, το αρχικό της Μέκκας που ο Μωάμεθ ήταν ακόμα στην αρχή της διδασκαλίας του, αδύναμος και πολύ διαλλακτικός με τους γύρω του, και το μετέπειτα της Μεδίνας όπου ο Μωάμεθ μεταμορφώθηκε σε πολέμαρχο, απέκτησε δύναμη και επέβαλε την πίστη με το σπαθί.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της δυαδικότητας και αντίφασης που συναντάμε στο Ισλάμ είναι οι παρακάτω στοίχοι από το ίδιο το Κοράνι:

109:1 (Τμήμα Μέκκας) «Έχεις την θρησκεία σου και εγώ έχω την δική μου»
8:12 (Τμήμα Μεδίνας) «Θα σπείρω τον τρόμο στις καρδιές των απίστων (Kafir), θα κόψω τα κεφάλια τους, θα κόψω τις άκρες των δακτύλων τους»

Τα δύο αυτά εδάφια είναι προφανέστατα ασύμβατα μεταξύ τους και αδύνατο να συνυπάρχουν αρμονικά στο ίδιο ιερό κείμενο που αποτελεί άξονα του δόγματος. Ποιο είναι το σωστό; Τι θέλει ο Αλλάχ; Τι ήθελε να πει ο… ποιητής;

Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, το ίδιο το Κοράνι που αποτελεί τον απόλυτο κανόνα, ορίζει το πώς πρέπει να το ερμηνεύει αυτός που το διαβάζει, μέσω της «κατάργησης» (Abrogation). Η κατάργηση ορίζει ότι όταν δύο στοίχοι είναι αντικρουόμενοι, τότε ισχύ έχει ο πιο πρόσφατος (αυτός δηλαδή της Μεδίνας) έναντι του παλαιού (της Μέκκας).

Είναι προφανές λοιπόν, ότι δεν υπάρχουν δύο Ισλάμ αλλά μόνο ένα, και δεν είναι καθόλου μετριοπαθές. Προσοχή, μιλάμε για το Ισλάμ σαν δόγμα, όχι για τους Μουσουλμάνους σαν άτομα που μπορούν φυσικά να ασπάζονται ή όχι την ίδια την πίστη τους σε διαφορετικό βαθμό (και κρίνονται για αυτό από όσους αποκαλούμε «φανατικούς» αλλά στην ουσία είναι απλά οι σωστοί «ορθόδοξοι» Μουσουλμάνοι που ακολουθούν τα διδάγματα του Προφήτη κατά γράμμα όπως ορίζει το Κοράνι).

Η ιστορία του ίδιου του Ισλάμ επίσης μας δείχνει και ποιο τμήμα του Κορανίου είχε και πραγματικά απήχηση στους Άραβες. Στα 13 χρόνια της διδασκαλίας στην Μέκκα ο Μωάμεθ κατάφερε να έχει 150 πιστούς. Στα επόμενα 10 χρόνια της Μεδίνας με το σπαθί και μάχες κάθε 6 βδομάδες κατά μέσο όρο, κατέκτησε όλη σχεδόν την Αραβική χερσόνησο και το Ισλάμ έφτασε τους 100.000 πιστούς.

Ο τρόμος λοιπόν τρέφει το Ισλάμ, όχι η αγάπη και η ανοχή. Και αυτό ισχύει για όλες τις μορφές του μιας και οι δύο κύριες τάσεις του (Σουνίτες και Σιίτες) δεν έχουν διαφορές στο δόγμα, αλλά μόνο σε διαδικαστικής και κληρονομικής φύσης θέματα (ποιος έπρεπε να είναι ο διάδοχος του Μωάμεθ, πόση προίκα έπρεπε να πάρει η κόρη του, κ.λπ.) που μπροστά τους οι διαφορές των Χριστιανικών εκκλησιών φαντάζουν φιλοσοφία υψηλότατου επιπέδου.

Το Ισλάμ σήμερα

Αυτό που πρότεινε στους Άραβες ο Μωάμεθ τον 7ο αιώνα μ.χ. δεν ήταν άλλο από την υπόσχεση που δίνουν όλοι οι ηγέτες οργανώσεων που βασίζονται στην πίστη για μια νέα τάξη πραγμάτων. Η υπόσχεση αυτή ασκεί πολύ ισχυρή έλξη απέναντι σε όλους τους δυσαρεστημένους που ψάχνουν μια νέα ταυτότητα και ένα υψηλότερο ιδανικό. Η θρησκευτική χροιά υπήρχε μόνο και μόνο για να δώσει την απαραίτητη «μαγεία» που χρειάζεται μια πίστη για να ευδοκιμήσει, να είναι δυνατή και να δικαιολογεί μερικές φορές τα αδικαιολόγητα.

Σήμερα για εμάς τους Δυτικούς η απήχηση σε ένα τέτοιο κάλεσμα θα προκαλούσε στους περισσότερους σκεπτικισμό και ίσως γέλιο, αλλά βλέποντας την οποιαδήποτε Αραβική χώρα παρατηρούμε ότι οι ίδιες συνθήκες που επικρατούσαν στον κόσμο του Μωάμεθ δεν έχουν αλλάξει και πολύ για αυτές τις χώρες και στις μέρες μας. Οι κυβερνήσεις τους είναι οικογενειακές ή βασίζονται σε συγκεκριμένες φυλές και κάστες, ενώ οι κρατικές δομές και οι ένοπλες δυνάμεις τους στελεχώνονται σχεδόν αποκλειστικά από τους γιούς και τους συγγενείς αυτών των οικογενειών και όσων έχουν ισχυρούς δεσμούς με αυτές.

Κάτω από τους δυτικοποιημένους τίτλους πρωθυπουργών και προέδρων βλέπουμε τις παλιές φυλές και φατρίες να διοικούν αυτές τις χώρες με τον ίδιο τρόπο που έκαναν και 1400 χρόνια πριν το Ισλάμ τις βάλει σε δεύτερη μοίρα και ορίσει τα Χαλιφάτα. Για να διοικήσει ή και απλά να επιβιώσει κάποιος σε ένα τέτοιο περιβάλλον πρέπει να έχει την εύνοια τους. Για να την αποκτήσει πρέπει να ανταλλάξει χάρες.

Και έτσι επικρατεί διαχρονικά ο νεποτισμός, η διαφθορά και η κακή κρατική λειτουργία, όπως θα περίμενε κανείς και από ηγεσίες των οποίων η μόνη αξία είναι η πίστη στη φυλή και τίποτε άλλο (ΟΚ, αν θυμίζει και λίγο Ελλάδα σε μερικούς βάζοντας την λέξη κόμμα και οικογένεια έναντι της φυλής, τότε ας το δούμε και σαν τροφή για σκέψη σχετικά με την δική μας κατάσταση και το γιατί φαινόμενα όπως η ΧΑ έχουν τόσο μεγάλη απήχηση).

Σε αυτή λοιπόν την περιοχή έρχονται ξανά οι Ισλαμιστές τα τελευταία χρόνια να επαναφέρουν το μήνυμα του Μωάμεθ ότι μπορούν να ανατρέψουν όλη αυτή την διαφθορά και να ενώσουν τους πάντες κάτω από μια νέα ταυτότητα, αυτή του Ισλάμ.

Υπόσχονται «θεϊκή» δικαιοσύνη μέσω της Σαρίας, αδιάφθορες διοικήσεις από πραγματικούς πιστούς οι οποίες δεν θα είναι πια μαριονέτες στα χέρια των πλούσιων, των απίστων και των δυνατών. Και αν ζεις σε μια πόλη σαν το Κάιρο, το Ισλαμαμπάντ, ή τη Μοσούλη με ανύπαρκτες κρατικές δομές, διεφθαρμένους νόμους και διοίκηση, και έχεις μεγαλώσει με τα διδάγματα του Ισλάμ δεν μοιάζει καθόλου κακή ιδέα αυτή η υπόσχεση ακόμα και σήμερα.

Οι Ισλαμιστές φυσικά δεν μπορούν να προσφέρουν αυτό που υπόσχονται γιατί κατά κανόνα οι ηγεσίες τους είναι και αυτές το ίδιο διεφθαρμένες όπως όλη η υπόλοιπη Μέση Ανατολή, αλλά κερδίζουν πολλά από την αγανάκτηση του κόσμου με το να διαδίδουν αυτές τις ιδέες περί αδελφότητας και ανωτερότητας των Μουσουλμάνων και ιδανικών κοινωνιών (κάτι όπως και οι Αριστεροί και οι αυτοαποκαλούμενοι Προοδευτικοί στον Δυτικό κόσμο).

Αυτό είναι και το πρόβλημα με την κάθε προσπάθεια εφαρμογής της Δημοκρατίας στον Μουσουλμανικό κόσμο. Όταν πας να επιβάλεις την Δημοκρατία πάνω από ένα σύστημα φυλών και φατριών, τότε ουσιαστικά το μόνο που κάνεις είναι το να δώσεις εκπροσώπηση στους αρχηγούς και τους αρεστούς αυτών των φυλών. Και επειδή αυτοί είναι ήδη το status quo και όλο το κράτος, η Δημοκρατία δεν μπορεί ποτέ να τους μετακινήσει από τις θέσεις τους, μόνο να τους επισημοποιήσει σε αυτές.

Αυτό που κάνει όμως η Δημοκρατία σε αυτές τις χώρες είναι το να δώσει ισχύ στους Ισλαμιστές που κεφαλαιοποιούν την λαϊκή αγανάκτηση και οργή προσφέροντας την μόνη ενοποιητική ιδέα, εκεί που δεν υπάρχει καμιά άλλη εκτός ίσως από την ξενοφοβία και την έλλειψη ανεκτικότητας για οτιδήποτε εκτός του συνηθισμένου.

Αυτό έγινε και στην Γάζα όταν στις πρώτες Δημοκρατικές εκλογές ο λαός εξέλεξε πανηγυρικά την Χαμάς (η οποία φυσικά μετά κατήργησε σιωπηλά τις εκλογές μιας και ήταν προφανώς θέλημα Θεού να κυβερνά αυτή από εδώ και πέρα). Το ίδιο έγινε και στην Αίγυπτο με την άνοδο στην εξουσία δημοκρατικά της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.

Παρότι κάποιοι λίγοι Άραβες πειραματίστηκαν με τον εθνικισμό και τον παναραβισμό (Μπααθισμός) οι προσπάθειες αυτές απέτυχαν επίσης να φέρουν κάποια σημαντικότερη αλλαγή πλην της ισορροπίας ανάμεσα στις φυλές, και αυτό γιατί δεν υπάρχει πραγματική εθνική ταυτότητα για όλα αυτά τα Αραβικά κράτη που βλέπουμε σήμερα. Είναι όλα τους αποτέλεσμα αυθαίρετων διαχωρισμών από τους Άγγλους και Γάλλους αποικιοκράτες των αρχών του 20ου αιώνα ή βίαιων αποσχίσεων όπως το Πακιστάν και το Μπαγκλαντές και οι ίδιοι οι κάτοικοι τους το γνωρίζουν πολύ καλά. Αυτή είναι η πραγματικότητα τους.

Οι Ισλαμιστές της Δύσης

Βλέποντας όμως τον μεγάλο αριθμό Ισλαμιστών που προέρχονται από Δυτικές χώρες (οι περισσότεροι γεννημένοι και μεγαλωμένοι στην Δύση), καθώς και το ότι ουσιαστικά ο σύγχρονος Ισλαμικός φονταμενταλισμός φαίνεται να βρήκε τους ηγέτες του εκεί, κάποιος θα μπορούσε να αναρωτηθεί γιατί όλοι αυτοί οι «δυτικοποιημένοι» Μουσουλμάνοι φτάνουν να ασπάζονται τον Ισλαμισμό και μάλιστα κατά κανόνα πιο φανατικά και από τους αδερφούς τους της Μέσης Ανατολής;

Ο λόγος είναι απλός και αφορά το ότι οι πολυφυλετικές δυτικές κοινωνίες στις οποίες καλούνται να συνυπάρχουν καθημερινά με ανθρώπους άλλων θρησκειών, ιδεών, και τρόπων ζωής είναι ακόμα πιο περίπλοκες, αντικρουόμενες και διασπασμένες και από τις δομές φυλών και καστών των Αραβικών/Μουσουλμανικών χωρών. Και αυτό είναι κάτι πολύ δύσκολο για κάποιον που έχει μεγαλώσει με τα διδάγματα και τους τρόπους του Ισλάμ.

Επιπροσθέτως, με τη συνεχή υποχωρητικότητα των δυτικών κοινωνιών με στόχο να υποστηρίξουν ισότιμα στους κόλπους τους όλο αυτό το πολύχρωμο πολιτισμικό μωσαϊκό και να δημιουργήσουν μια «πολυπολιτισμικότητα» (ό,τι και αν είναι αυτό), οι κανόνες αλλάζουν συνέχεια και γίνονται όλο και πιο ασαφείς. Αυτό μπορεί να δείχνει καλό σε εμάς τους ανεκτικούς, ανοιχτόμυαλους και λίγο αφελείς δυτικούς, όμως σε συνδυασμό με το Ισλάμ που αποτελεί την θρησκεία και τον τρόπο ζωής των Μουσουλμάνων δημιουργεί ένα εκρηκτικό μείγμα μιας και το Ισλάμ υπάρχει ακριβώς για να ακυρώνει αυτές τις διαφορές και την «κακοφωνία» των πολλών απόψεων και τρόπων ζωής σε μια ισοπεδωτική και απλουστευτική ενότητα.

Η ιδέα ότι το Ισλάμ μπορεί να συνυπάρξει αρμονικά με μια ποικιλία άλλων θρησκειών και ιδεών είναι απλά ανόητη και ανέφικτη. Το Ισλάμ φτιάχτηκε ακριβώς για να εξαφανίσει αυτή την ποικιλία και την διαφορετικότητα σαν υπέρτατο σύστημα από τον Θεό. Είναι οξύμωρο να θέλεις κάποιος να το δει σαν μέρος αυτού του μωσαϊκού που το ίδιο το Ισλάμ απεχθάνεται και έχει ως στόχο να καταστρέψει.

Η έξαρση του Ισλαμικού φονταμενταλισμού στις δυτικές κοινωνίες δεν αντιστρέφεται με περισσότερη ανεκτικότητα και «πολυπολιτισμικότητα». Αντιθέτως ο Ισλαμισμός φαίνεται να είναι η αντίδραση σε όλη αυτή την διαφορετικότητα και την «πολυπολιτισμικότητα». Ο Μουσουλμάνος που καλείται καθημερινά να ελίσσεται ανάμεσα σε ένα παράλογο για αυτόν και ιδιαίτερα πολύπλοκο σύστημα κοινωνικών κανόνων, τρέχει στο παλιό καλό Ισλάμ για να βρει ηρεμία και νόημα γιατί το Ισλάμ έχει ένα πολύ απλό και απόλυτα σαφές σύστημα κανόνων για το πώς πρέπει ο καθένας να συμπεριφέρεται.

Το Ισλάμ στα ιερά του κείμενα παρέχει κανόνες για τους άνδρες, τις γυναίκες, τους πιστούς και τους άπιστους για το σύνολο των θεμάτων. Από το πώς πρέπει να συμπεριφέρονται μέχρι και πως θα καθαρίζουν τα δόντια τους (κάτι που παραβλέπουν πολλοί είναι ότι κάπου 60% των κειμένων του Ισλάμ αφορούν τους άπιστους και το πώς πρέπει να τους αντιμετωπίζει ο καλός Μουσουλμάνος, θέμα αν μη τι άλλο καθαρά πολιτικό).

Αλλά δεν είναι αυτός ο μόνος λόγος για έναν «δυτικό» Μουσουλμάνο να τρέξει σε αυτό. Το κύριο όφελος από το Ισλάμ είναι ότι αυτόματα κάθε Μουσουλμάνος είναι ανώτερος από κάθε άλλο άπιστο. Όχι μόνο ο Μουσουλμάνος μηχανικός, γιατρός ή επιστήμονας είναι καλύτερος από τον οποιοδήποτε άπιστο συνάδελφο του αλλά κάθε Μουσουλμάνος είναι ανώτερος από κάθε άλλο άπιστο γενικά. Καλύτερος και από κάθε άλλο Μουσουλμάνο αδερφό που έχει αφήσει τον εαυτό του να «δυτικοποιηθεί» υπέρ το δέον και να ξεχάσει τον σωστό δρόμο του Προφήτη.

Έτσι ο Ισλαμιστής της Δύσης βρίσκει ένα νέο νόημα στην ζωή του και αποκτά ηρεμία, μεγάλη αυτοπεποίθηση και αυτοσεβασμό με το να αφιερώνει τον εαυτό του στο πώς θα ανατρέψει και θα κατακτήσει αυτόν τον κόσμο των απίστων φέρνοντας τον υπό την απεριόριστη δικαιοσύνη, απλότητα και σοφία του Ισλάμ.

Την ίδια στιγμή φυσικά, σε κάποιες χώρες του κόλπου όπως η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, οι φατρίες που διοικούν διεφθαρμένα και φασιστικά τον τόπο χρηματοδοτούν όλους αυτούς τους φανατικούς της Δύσης έτσι ώστε πρώτον να τους κρατάνε μακριά από τους ίδιους, και δεύτερον ώστε να μπορούν να τους χρησιμοποιήσουν κατά της Δύσης όποτε κρίνουν ότι πρέπει το Ισλάμ να βγει πάλι από το καβούκι του.

Γιατί παρότι η Δύση δείχνει να το αγνοεί επιδεικτικά, το Ισλάμ έχει έναν μόνο στόχο εδώ και 1400 χρόνια, αυτόν της παγκόσμιας απόλυτης επικράτησης έναντι όλων των άλλων… και δεν έχει παρεκκλίνει καθόλου από αυτόν, άσχετα με το αν μετά την πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας βρέθηκε αδύναμο και ανίκανο να τον διεκδικήσει για έναν αιώνα (πράγμα που έχει συμβεί φυσικά και στο παρελθόν την περίοδο της Αυτοκρατορίας των Μογγόλων).

[1] – http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=35626
[2] – http://www.defence-point.gr/news/?p=77654

Πώς γίνεται κανείς αποστάτης από το Ισλάμ

Εδώ θα δείτε την ελληνική μετάφραση της σελίδας Η αποστασία στο στήριγμα του Ταξιδιώτη, που πρώτα είχε τον τίτλο Η αποστασία στο Reliance of the Traveller. Το ελληνικό κείμενο προστέθηκε κι εκεί, δίπλα στο αγγλικό πρωτότυπο, αλλά δεν φαίνεται ολόκληρο γι’ αυτό το μεταφέραμε μόνο του και εδώ.

Βιβλίο: The Reliance of the Traveller (To στήριγμα του Ταξιδιώτη) (Ολόκληρος ο τίτλος: ‘Umdat as-Salik wa ‘Uddat an-Nasik, Στήριγμα του ταξιδιώτη και εργαλεία του λάτρη/πιστού).

Συγγραφέας: Ahmad Ibn Naqib Al-Misri

Ένα κλασικό εγχειρίδιο του Ισλαμικού Ιερού Νόμου (της σχολής Shafi’i) από τον Ahmad Ibn Naqib Al Misri (769/1368), με το κείμενο, τα σχόλια και τα παραρτήματα μεταφρασμένα στα αγγλικά (σε μετάφραση Noah Ha Mim Keller).

Η συγκεκριμένη σουννιτική σχολή είναι κυρίαρχη στην Υεμένη, το Τζιμπουτί, την Ερυθραία, τη Σομαλία, τη Συρία, τα Παλαιστινιακά Εδάφη, την Ιορδανία, το Βόρειο Καύκασο, το Κουρδιστάν, τις Μαλδίβες, τη Μαλαισία, το Μπρουνέι, και σε τμήματα της Κάτω Αιγύπτου και της Ινδονησίας.

Επίσης, ακολουθείται από μειονοτικές κοινότητες στην Επαρχία Asir στη Σαουδική Αραβία, στην Ακτή Σουαχίλι, στη Σιγκαπούρη, στη Νότια Αφρική, την Ταϊλάνδη, το Βιετνάμ, την Καμπότζη, τις Φιλιππίνες, τη Σρι Λάνκα, την Αιθιοπία, Καζακστάν (από Τσετσένους) και τις ινδικές πολιτείες της Κεράλα, Καρνατάκα (Bhatkal, Mangalore και περιοχές Coorg), Μαχαράστρα (από μουσουλμάνους Κονκανι), και Ταμίλ Ναντού.

———————————-

2ο κεφάλαιο

8,0  Αποστασία από το Ισλάμ  «Ριντά»  (Ridda)

(Λόγος: Η αποχώρηση από το Ισλάμ είναι η πιο άσχημη μορφή απιστίας (κουφρ – kufr) και η χειρότερη.  Μπορεί να προκύψει δια του σαρκασμού, όπως όταν ειπωθεί σε κάποιον «Κόψε τα νύχια σου, είναι ‘σούννα’» και εκείνος απαντήσει «Δεν θα το έκανα, ακόμα και αν ήταν», σε αντίθεση με το όταν υπάρχει κάποια περίσταση η οποία τον απαλλάσσει από την διάπραξη αποστασίας, πχ όταν ξεφεύγει η γλώσσα του, ή όταν παραθέτει τα λόγια κάποιου, ή όταν ξεστομίσει κάτι από φόβο).

8,1

Όταν ένα άτομο που έχει φθάσει στην εφηβεία και έχει σώας τας φρένας πρόθυμα αποστατεί από το Ισλάμ, του αξίζει να θανατωθεί.

8.2

Σε μια τέτοια περίπτωση, είναι υποχρεωτικό για τον χαλίφη (ή τον αντιπρόσωπό του) να του ζητήσει να μετανοήσει και να επιστρέψει στο Ισλάμ. Αν το κάνει, γίνεται αποδεκτό. Αν όμως αρνηθεί, θανατώνεται αμέσως.

8.3

Αν είναι ελεύθερος, κανείς άλλος εκτός από τον χαλίφη ή τον αντιπρόσωπό του μπορεί να τον θανατώσει.  Αν κάποιος άλλος τον θανατώσει, ο φονιάς τιμωρείται (όρος 017)  (Λόγος: επειδή διεκδίκησε προνόμιο του χαλίφη και καταπάτησε τα δικαιώματά του, αφού αυτό είναι ένα από τα δικά του καθήκοντα).

8,4

Δεν υπάρχει καμμία αποζημίωση για την θανάτωση (Λόγος: ή οποιαδήποτε εξιλέωση, αφού θανατώνεται κάποιος που του αξίζει να πεθάνει).

8.5

Αν αποστατεί από το Ισλάμ και επιστρέφει σε αυτό αρκετές φορές, τότε (Λόγος: η επιστροφή του στο Ισλάμ, που συμβαίνει όταν δηλώσει τις δύο Μαρτυρίες της Πίστεως (όρος 8.7(12)) τότε αυτό γίνεται αποδεκτό, αν και εκείνος τιμωρείται. (όρος 017)

8.6

(Αν μια σύζυγος μέσα σε ολοκληρωμένο γάμο αποστατήσει από το Ισλάμ, το ζεύγος μένει χωριστά για ένα διάστημα αναμονής που αποτελείται από τρία διαστήματα μεταξύ εμμηνορυσιών.  Αν η σύζυγος επιστρέψει στο Ισλάμ πριν τελειώσει το διάστημα αναμονής, ο γάμος δεν ακυρώνεται αλλά θεωρείται πως συνέχιζε να υφίσταται για όλο το διάστημα. (dis: m7.4). )

8.7 :  Πράξεις που συνεπάγονται αποχώρηση από το Ισλάμ

(Λόγος: Μεταξύ των πραγμάτων που συνεπάγονται αποχώρηση από το Ισλάμ (είθε να μας φυλάει ο Αλλάχ από αυτά) είναι:

-1- η προσκύνηση ενός ειδώλου, είτε ειρωνικά από απλή αντίθεση, ή λόγω πραγματικής πεποίθησης, όπως εκείνη ενός ατόμου που πιστεύει ότι ο Δημιουργός είναι κάτι που έχει την προέλευσή του στον Χρόνο.  Στην περίπτωση αυτή παρόμοια με είδωλα είναι ο ήλιος ή η σελήνη, και παρόμοιο με την προσκύνηση είναι το να γονατίζει κανείς μπροστά σε άλλον εκτός του Αλλάχ, αν εννοεί την ευλάβεια προς αυτόν όπως την ευλάβεια που οφείλουμε στον Αλλάχ.

-2-  η πρόθεση να διαπραχθεί απιστία, ακόμα αν γίνει στο μέλλον. Και σαν αυτή την πρόθεση είναι ο δισταγμός να κάνει ή να μην κάνει έτσι – το άτομο έχει διαπράξει απιστία άμεσα.

-3-  η προφορά λόγων που υπονοούν απιστία, όπως «ο Αλλάχ είναι ο τρίτος των τριών» ή «εγώ είμαι ο Αλλάχ» – εκτός αν η γλώσσα του ατόμου είναι ανεξέλεγκτη, ή αν παραθέτει τα λόγια άλλου, ή αν είναι ένας από τους φίλους του Υψίστου Αλλάχ (wali, def: w33) και βρίσκεται σε κατάσταση πνευματικής μέθης και σε παντελή αφασία (Εξήγηση:  Είτε φίλος του Αλλάχ είτε όχι, κάποιος που είναι σε παντελή αφασία είναι σαν ένας παράφρων, και δεν θεωρείται νομικά υπεύθυνος (dis: k13.1(O:) ), διότι τα τελευταία παραδείγματα δεν αποτελούν απιστία.

-4-  η στηλίτευση του Αλλάχ ή του αγγελιοφόρου Του (η ευλογία και η ειρήνη του Αλλάχ επ’ αυτού)

-5- η άρνηση της ύπαρξης του Αλλάχ, της άναρχης αιωνιότητάς Του, της ατελείωτης αιωνιότητάς Του, ή η άρνηση οποιοδήποτε των χαρακτηριστικών Του τα οποία Του αποδίδουν ομόφωνα οι Μουσουλμάνοι. (dis: v1);

-6- ο σαρκασμός γύρω από το όνομα του Αλλάχ, της εντολής Του, της απαγόρευσής Του, της υπόσχεσής Του, ή της απειλής Του.

-7- η άρνηση οποιουδήποτε εδαφίου του Κορανίου ή ό,τι άλλο του ανήκει δια της ακαδημαϊκής ομοφωνίας (def: b7), ή η προσθήκη κάποιου εδαφίου που δεν του ανήκει.

-8- το να πει κανείς περιπαιχτικά «Δεν γνωρίζω τι είναι η πίστη»

-9- το να απαντήσει σε κάποιον που λέει «Δεν υπάρχει άλλη δύναμη ή ισχύς παρά μόνο μέσω του Αλλάχ», «Το να λες ότι δεν υπάρχει άλλη δύναμη ή ισχύς κτλ. δεν θα σε σώσει από την πείνα»

-10-  για έναν τύραννο, όταν ένας καταπιεσμένος άνθρωπος πει «Αυτό είναι κατόπιν απόφασης του Αλλάχ» να απαντήσει «Εγώ ενεργώ χωρίς την απόφαση του Αλλάχ».

-11- να πει κανείς πως ένας Μουσουλμάνος είναι άπιστος (καφίρ – dis: w47) με λέξεις που είναι δυσερμήνευτες που απλώς δηλώνουν πως είναι αχάριστος προς τον Αλλάχ για τις θεόσδοτες ευλογίες (n: στα Αραβικά, επίσης καφίρ – “kafir”);

-12  όταν κάποιος ζητήσει να διδαχθεί την Μαρτυρία της Πίστεως (Ar. Shahada, τα λόγια “La ilaha ill Allahu Muhammadun rasulu Llah” – δηλαδή «Δεν υπάρχει άλλος θεός εκτός του Αλλάχ, ο Μωάμεθ είναι ο Αγγελιοφόρος του Αλλάχ), και κάποιος Μουσουλμάνος αρνηθεί  να του το διδάξει

-13- η περιγραφή ενός Μουσουλμάνου ή κάποιου που θέλει να γίνει Μουσουλμάνος, με ορολογίες απιστίας (kufr)

-14- η άρνηση του υποχρεωτικού χαρακτήρα κάποιου πράγματος που σύμφωνα με την ακαδημαϊκή ομοφωνία των Μουσουλμάνων (ijma`, def: B7) είναι τμήμα του Ισλάμ, όταν αυτό είναι πολύ γνωστό ως τέτοιο – όπως λ.χ. η προσευχή  (salat) ή ακόμα ένα «rak’a» από μια εκ των πέντε υποχρεωτικών προσευχών, αν δεν υπάρχει κάποια δικαιολογία.

-15-  η πεποίθηση πως οποιοιδήποτε αγγελιοφόροι ή προφήτες του Αλλάχ είναι ψεύτες, ή η άρνηση πως αυτοί είναι απεσταλμένοι

[σημ:  ο `Ala’ al-din’ Abidin προσθέτει τα ακόλουθα:

-16- η στηλίτευση της θρησκείας του Ισλάμ

-17- η πίστη πως τα πράγματα αφ’ εαυτού τους ή δια της φύσεώς τους έχουν οποιαδήποτε επιρροή ανεξάρτητη από το θέλημα του Αλλάχ

-18- η άρνηση της υπάρξεως των αγγέλων ή των τζίνι (jinn – ορισμός: w22), ή των ουρανών

-19- ο σαρκασμός για οποιοδήποτε θέσπισμα του Ιερού Νόμου

-20- ή η άρνηση πως ο Αλλάχ σκόπευε όπως το μήνυμα του Προφήτη (ο Αλλάχ να τον ευλογεί και να του δίνει ειρήνη) να είναι η θρησκεία που θα ακολουθήσει όλος ο κόσμος (dis: w4.3-4) (al-Hadiyya al-`Ala’iyya (y4), 423-24). )

Υπάρχουν και άλλοι λόγοι, καθ’ ότι το θέμα είναι σχεδόν ανεξάντλητο.  Είθε ο Ύψιστος Αλλαχ να σώσει εμάς και όλους τους Μουσουλμάνους από αυτό.]

Βιάστε χωρίς ενοχές… σαν να τρώτε ψάρια

Αφιερώνουμε το άρθρο αυτό σε όσους εξαπατούν ότι τάχα το Ισλάμ σέβεται τις γυναίκες, και μάλιστα περισσότερο απ’ ότι ο Χριστιανισμός! Πρόκειται για άρθρο για τη σεξουαλική σκλαβιά που βρισκόταν στη διεύθυνση http://www.islam.tc/ask-imam/view.php?q=5482 του σάιτ Ask–Imam.com (Ask the Imam Online Q & A with Mufti Ebrahim Desai) και το έγραψε ο Mufti Ebrahim Desai. Αν κάνετε κλικ τώρα στο δεσμό αυτό θα δείτε το μήνυμα:

Sorry, that fatwa was not found or is unanswered.

Και δεν είναι καθόλου παράξενο που το απέσυραν… Απολαύστε το (το πρωτότυπο στα αγγλικά υπάρχει εδώ: https://greekmurtadeen.wordpress.com/diagrammena/)

Μουφτής Ιμπραχίμ Ντεσάϊ

ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποιος είναι ο Ισλαμικός νόμος σε σχέση με τις γυναίκες-δούλες;  Επιτρεπόταν να έχουν σχέσεις με αυτές τις γυναίκες-δούλες χωρίς επίσημη τελετή γάμου;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:  Πρωτίστως, πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν πως η δουλεία δεν ήταν κάτι που είχε εισαχθεί από το Ισλάμ. Αντιθέτως, ήταν κάτι που οι ρίζες του είχαν φυτευθεί πολύ πριν την έλευση του Ισλάμ.  Δεν θα ήταν υπερβολή να ειπωθεί πως η δουλεία είναι το ίδιο αρχαία όσο και ο πόλεμος, επειδή είναι μία από τις συνέπειες του πολέμου.

Έτσι, η δουλεία φαίνεται πως ξεπρόβαλλε το κεφάλι της με τους πρώτους πολέμους που έλαβαν χώρα πάνω στο πρόσωπο της γης. 

Ο πόλεμος είναι ένας παράγοντας που κάνει τους μαλακούς άνδρες αυστηρούς, τους ευγενικούς άνδρες σκληρούς και τους λεπτεπίλεπτους άνδρες σκληροτράχηλους.  Άνδρας που δεν αντέχει την θέα του αίματος κάτω από κανονικές συνθήκες γίνεται ικανός να χύσει το αίμα εκατοντάδων κάτω από την πίεση του πολέμου.  Όσοι δεν σκοτώνονταν σε μάχες γίνονταν αιχμάλωτοι πολέμου.

Οι σελίδες της Ιστορίας δείχνουν πως πολλές εναλλακτικές, αποδοτικές μέθοδοι χρησιμοποιούντο ανά τους αιώνες για να  χειριστούν τους αιχμαλώτους πολέμου.  Κάποιοι εκτελούντο, ενώ άλλοι ελευθερώνονταν, με ή χωρίς λύτρα.  Ύστερα, ήταν άλλοι που ούτε θανατώνονταν ούτε ελευθερώνονταν.  Αυτοί σκλαβώνονταν.

Όταν ήρθε το Ισλάμ και ευδοκίμησε, η δύναμή του αντικρούσθηκε από τους εχθρούς του Ισλάμ και προέκυψε η ανάγκη να εμπλακεί σε πόλεμο.  Μέχρι εκείνη την περίοδο, η σκλαβιά είχε ουσιαστικά διεθνές έθιμο.  Ήταν επίσης διαδεδομένη και στους Άραβες από τις ημέρες του σκότους και της άγνοιας.  Έτσι, η άμεση κατάργησή της θα προκαλούσε χάος και πανδαιμόνιο ανάμεσα στους Αραβικούς λαούς. Οπότε, έπρεπε να εφαρμοσθεί μια διαδικασία σταδιακής εκρίζωσης.  Πέραν αυτού, αν οι Μουσουλμάνοι άφηναν ελεύθερους όλους τους εχθρούς-αιχμαλώτους τους,  και ανέχονταν τους αδελφούς Μουσουλμάνους να αιχμαλωτίζονται και να σκλαβώνονται από τους εχθρούς, αυτό θα οδηγούσε σε μια σημαντική μείωση στην Μουσουλμανική στρατιωτική δύναμη και θα έδινε μεγάλο πλεονέκτημα στις εχθρικές δυνάμεις, κάτι που δεν συνέφερε τους Μουσουλμάνους.

Επί πλέον, είναι πολύ γνωστό πως οι τακτικές πολέμου που χρησιμοποιούνται από την μια πλευρά συχνά ανταπαντώνται από την αντίθετη πλευρά προκειμένου να διατηρηθεί μια ισορροπία δυνάμεων.  Έτσι, η πολεμική διπλωματία θεωρούσε αναγκαία την υποδούλωση των αιχμαλώτων.

Στους ιερούς πολέμους του Ισλάμ (Τζιχάντ) που ελάμβαναν χώρα, και οι γυναίκες κατά καιρούς συλλαμβάνονταν ως αιχμάλωτες πολέμου από τους Μουσουλμάνους πολεμιστές.  Αυτές οι γυναίκες κρατούμενες διανέμονταν μεταξύ των στρατιωτών ως μέρος από τα λάφυρα, μετά την επιστροφή τους σε Ισλαμικά εδάφη.  Ο κάθε στρατιώτης τότε είχε το δικαίωμα να έχει σχέσεις ΜΟΝΟ με την κοπέλλα-σκλάβα πάνω στην οποία του είχε δοθεί το ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ, και ΟΧΙ με τις σκλάβες που δεν του ανήκαν.

Αυτό το ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ του δινόταν από τον «Ameerul-Mu’mineen» (Αρχηγός του Ισλαμικού Κράτους).  Χάρη σε αυτό το δικαίωμα ιδιοκτησίας έγινε νόμιμο για τον ιδιοκτήτη μιας σκλάβας να έχει σεξουαλικές σχέσεις μαζί της.

Πιθανόν επιφανειακά να φαίνεται απεχθής η συνουσία με μια γυναίκα που δεν είναι η νόμιμη σύζυγος του ιδιοκτήτη, όμως μόλις η Σαρία νομιμοποιήσει κάτι, οφείλουμε να το δεχθούμε ως νόμιμο, είτε είναι του γούστου μας είτε όχι, και είτε γνωρίζουμε την υποκείμενη σοφία του είτε όχι.  Είναι απαραίτητο για ένα Μουσουλμάνο να είναι εξοικειωμένος με τους νόμους της Σαρία, αλλά δεν είναι απαραίτητο για εκείνον να εμβαθύνει σε κάθε νόμο προκειμένου να βρει την υποκείμενη σοφία των νόμων αυτών, διότι η γνώση της σοφίας ορισμένων νόμων ίσως να είναι πέραν της περιορισμένης αντίληψής του.   Έχει πει ο Allah Ta’ala μέσα στο Άγιο Κοράνι:  «Wa maa ooteetum min al-ilm illaa qaleelan» που σημαίνει περίπου «Σου έχει δοθεί ένα πολύ μικρό τμήμα της γνώσης». Έτσι, αν κάποιος δεν μπορέσει να κατανοήσει την υποκείμενη σοφία οποιουδήποτε νόμου της Σαρία, δεν πρέπει να το θεωρήσει ως ελάττωμα της Σαρία (ο Αλλάχ φυλάξοι!) αλλά αντιθέτως, είναι ελάττωμα της δικής του αντίληψης και έλλειψης κατανόησης, αφού κανένας νόμος της Σαρία δεν αντιτίθεται στην σοφία.

Παρά ταύτα, η σοφία πίσω από την άδεια που δίνει η Σαρία να συνευρίσκεται με γυναίκα σκλάβα είναι η εξής:

Η ΝΟΜΙΜΗ ιδιοκτησία που αποκτά ένας Μουσουλμάνος από τον «Ameerul-Mu’mineen» (τον αρχηγό του Ισλαμικού Κράτους) για μια γυναίκα-σκλάβα, αποτελεί και νόμιμη αναγνώριση να έχει συνουσία με την γυναίκα-σκλάβα που έχει στην κατοχή του, όπως η γαμήλια τελετή αποτελεί νόμιμη αναγνώριση να έχει συνουσία με την σύζυγό του.  Με άλλα λόγια, αυτή η ΝΟΜΙΜΗ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ είναι ουσιαστικά ένα ΥΠΟΚΑΤΑΣΤΑΤΟ της ΓΑΜΗΛΙΑΣ ΤΕΛΕΤΗΣ.  Μια ελεύθερη γυναίκα δεν μπορεί να γίνει «ιδιοκτησία», να αγορασθεί ή να πουληθεί όπως οι άλλες ιδιοκτησίες, έτσι η Σαρία θέσπισε μια «γαμήλια τελετή» κατά την οποία λαμβάνει χώρα μια επιβεβαίωση και έγκριση, που δίνουν στον άνδρα το δικαίωμα να έχει συνουσία μαζί της.  Ενώ από την άλλη, ένα κορίτσι-σκλάβα μπορεί να γίνει ιδιοκτησία και ακόμα μπορεί να αγορασθεί και να πουληθεί, οπότε, αυτό το δικαίωμα ιδιοκτησίας – το οποίο υποκαθιστά μια γαμήλια τελετή – δίνει το δικαίωμα στον ιδιοκτήτη να έχει συνουσία μαζί της.

Ένα παρόμοιο παράδειγμα μπορεί να βρεθεί στην σφαγή των ζώων: ήτοι, μετά από την επίσημη διαδικασία σφαγής όπου προφέρονται τα λόγια «Bismillahi Allahu Akbar» οι κατσίκες, οι αγελάδες κλπ γίνονται «Χαλάαλ» και νόμιμα για κατανάλωση,  ενώ τα ψάρια γίνονται «Χαλάαλ» με απλή απόκτηση, η οποία υποκαθιστά την σφαγή.

Με άλλα λόγια, όπως η νόμιμη απόκτηση ψαριών που αλιεύθηκαν μέσα από το νερό τα καθιστά «Χαλάαλ» για ανθρώπινη κατανάλωση – χωρίς την έναρξη επίσημης διαδικασίας σφαγής – ομοίως, η νόμιμη ιδιοκτησία μιας γυναίκας-σκλάβας την κατέστησε «Χαλάαλ» για τον σκοπό της συνουσίας με τον ιδιοκτήτη της – χωρίς την έναρξη μιας επίσημης γαμήλιας τελετης.

Εν ολίγοις, η άδεια για συνουσία με μια γυναίκα-σκλάβα δεν ήταν κάτι βάρβαρο ή απολίτιστο· αντιθέτως, ήταν σχεδόν το ίδιο καλή με μια γαμήλια τελετή.  Μάλιστα, η κατοχή μιας γυναίκας-σκλάβας μοιάζει με γαμήλια τελετή με πολλούς τρόπους, και τα δύο έχουν  πολλά κοινά στοιχεία μεταξύ τους.   Μια ομοιότητα είναι η εξής:

Όπως μια ελεύθερη γυναίκα δεν μπορεί να έχει ταυτόχρονα δύο συζύγους , μια γυναίκα-σκλάβα δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για συνουσία από δύο ιδιοκτήτες ταυτόχρονα.

Μια άλλη ομοιότητα είναι πως μια ελεύθερη γυναίκα της οποίας ο γάμος έχει διαλυθεί δεν μπορεί να παντρευτεί άλλον άνδρα αν δεν έχει ακυρωθεί ο προηγούμενος γάμος με διαζύγιο κλπ.

Εξ αιτίας των διαφορών μεταξύ συζύγων ο γάμος μερικές φορές φτάνει στο σημείο όπου γίνεται αδύνατο για το ζευγάρι να ζει σαν ανδρόγυνο, με αποτέλεσμα να εφαρμόζεται διαζύγιο προκειμένου να ακυρωθούν οι δεσμοί του γάμου κλπ.

Παρομοίως, αν μια γυναίκα-σκλάβα είχε προηγουμένως παντρευτεί σε εχθρικό έδαφος με μη-Μουσουλμάνο, και στη συνέχεια αιχμαλωτίζεται μόνο η ίδια, δηλαδή χωρίς τον σύζυγό της, τότε δεν επιτρέπεται σε κανένα Μουσουλμάνο να έχει σχέσεις μαζί της αν δεν έχει προηγουμένως ακυρωθεί ο προηγούμενος γάμος της – πράγμα που γίνεται με το να την φέρουν σε Ισλαμική χώρα και να την κάνουν νόμιμη ιδιοκτησία ενός Μουσουλμάνου.  Η εισαγωγή της σε Ισλαμικό έδαφος προϋποθέτει την ακύρωση του προηγούμενου γάμου της από τον Ισλαμικό νόμο, καθ’ ότι με τον σύζυγο σε εχθρικό έδαφος και η ίδια σε Ισλαμικό έδαφος, γίνεται ουσιαστικά αδύνατον για εκείνους να συναντηθούν και να ζήσουν ως ανδρόγυνο.  Αυτός είναι ο λόγος που δεν επιτρέπεται η συνουσία με γυναίκα της οποίας ο σύζυγος  έχει επίσης αιχμαλωτισθεί και σκλαβωθεί μαζί της.

Μια άλλη ομοιότητα μεταξύ των δύο περιπτώσεων είναι πως – όπως μια διαζευγμένη πρέπει να διανύσει μια περίοδο που ονομάζεται «Iddat» πριν της επιτραπεί να παντρευτεί άλλον άνδρα, ομοίως, μια γυναίκα-σκλάβα πρέπει να διανύσει μια περίοδο «Istibraa» πριν ο ιδιοκτήτης της μπορεί να έχει συνουσία μαζί της.

Μια άλλη ομοιότητα ανάμεσα στον γάμο και την ιδιοκτησία γυναίκας-σκλάβας είναι πως – όπως μια σύζυγος γίνεται εξαρτώμενη από τον σύζυγο και εκείνος οφείλει να της παρέχει στέγη, τροφή και ένδυση, ομοίως μια γυναίκα-σκλάβα γίνεται εξαρτώμενη από τον ιδιοκτήτη της και εκείνος οφείλει να της παρέχει στέγη, τροφή και ένδυση,  Ακόμα μία ομοιότητα είναι η εξής:

Όπως σε ένα γάμο οι στενοί συγγενείς της συζύγου γίνονται «Χαράαμ» για τον σύζυγο – δηλαδή, δεν μπορεί να νυμφευτεί την μητέρα, γιαγιά, αδελφή κλπ. της συζύγου του – ομοίως αν κάποιος έχει σεξουαλικές σχέσεις με μια γυναίκα-σκλάβα, οι δικοί της στενοί συγγενείς επίσης γίνονται «Χαράαμ» για τον ιδιοκτήτη.

Με όλες αυτές τις ομοιότητες, δεν έχει νόημα να θεωρούνται απεχθείς οι σαρκικές σχέσεις με μια γυναίκα-σκλάβα  ενώ η συνουσία με την σύζυγο δεν θεωρείται απεχθής.

Καταλάβατε τώρα ποιο είναι το Ισλάμ; Ο μουφτής μιλάει για «απεχθείς σαρκικές σχέσεις με μια γυναίκα-σκλάβα» αλλά δεν αναφέρεται στην απέχθεια που έχει η σκλάβα στο να ανεχτεί έναν άγνωστο που την έχει αιχμαλωτίσει και αποκόψει από την οικογένειά της… Η γνώμη της σκλάβας δεν μετράει, είναι σαν να μην υπάρχει καθόλου αυτός ο άνθρωπος. Ο μουφτής, αφού μας κάνει ολόκληρη εισαγωγή για το ότι δεν εισήγαγε το Ισλάμ τη σκλαβιά (απλά τη διαιωνίζει με το αζημίωτο) αναφέρεται στο αν ο «ευσεβής μουσουλμάνος» μπορεί να έχει ήσυχη τη συνείδησή του όταν χρησιμοποιεί σεξουαλικά τη σκλάβα του!

Προσέξτε για άλλη μια φορά, τι εύκολο που είναι στους μουσουλμάνους να ακυρώνουν γάμους ώστε να απολαμβάνουν «νόμιμα» (σύμφωνα με αυτούς…) μια παντρεμένη γυναίκα:

«Αν μια γυναίκα-σκλάβα είχε προηγουμένως παντρευτεί σε εχθρικό έδαφος με μη-Μουσουλμάνο, και στη συνέχεια αιχμαλωτίζεται μόνο η ίδια, δηλαδή χωρίς τον σύζυγό της, τότε δεν επιτρέπεται σε κανένα Μουσουλμάνο να έχει σχέσεις μαζί της αν δεν έχει προηγουμένως ακυρωθεί ο προηγούμενος γάμος της – πράγμα που γίνεται με το να την φέρουν σε Ισλαμική χώρα και να την κάνουν νόμιμη ιδιοκτησία ενός Μουσουλμάνου.»

Θαυμάστε και την παρομοίωση των γυναικών με τα ζώα που χρησιμοποιούμε για τροφή:

«Ένα κορίτσι-σκλάβα μπορεί να γίνει ιδιοκτησία και ακόμα μπορεί να αγορασθεί και να πουληθεί, οπότε, αυτό το δικαίωμα ιδιοκτησίας – το οποίο υποκαθιστά μια γαμήλια τελετή – δίνει το δικαίωμα στον ιδιοκτήτη να έχει συνουσία μαζί της.

Ένα παρόμοιο παράδειγμα μπορεί να βρεθεί στην σφαγή των ζώων: ήτοι, μετά από την επίσημη διαδικασία σφαγής όπου προφέρονται τα λόγια «Bismillahi Allahu Akbar» οι κατσίκες, οι αγελάδες κλπ γίνονται «Χαλάαλ» και νόμιμα για κατανάλωση,  ενώ τα ψάρια γίνονται «Χαλάαλ» με απλή απόκτηση, η οποία υποκαθιστά την σφαγή.»

Μπορεί δηλ. ο μουσουλμάνος να βιάσει τόσο νόμιμα, σαν να έτρωγε ψάρια! Αν και ίσως (ξανα)βρεθούν μουσουλμάνοι να υποστηρίξουν με θράσος χιλίων πιθήκων, ότι εδώ δεν έχουμε βιασμούς αιχμαλώτων γυναικών αλλά οι αιχμάλωτες θέλουν από μόνες τους να κάνουν σεξ με τους μουσουλμάνους «ιδιοκτήτες» τους.

Θαυμάστε και την πνευματική λοβοτομή που οφείλουν να παρουσιάζουν οι μουσουλμάνοι, την οποία τόσο παραστατικά περιγράφει ο εμβριθής νομοδιδάσκαλος του Ισλάμ:

«Μόλις η Σαρία νομιμοποιήσει κάτι, οφείλουμε να το δεχθούμε ως νόμιμο, είτε είναι του γούστου μας είτε όχι, και είτε γνωρίζουμε την υποκείμενη σοφία του είτε όχι.  Είναι απαραίτητο για ένα Μουσουλμάνο να είναι εξοικειωμένος με τους νόμους της Σαρία, αλλά δεν είναι απαραίτητο για εκείνον να εμβαθύνει σε κάθε νόμο προκειμένου να βρει την υποκείμενη σοφία των νόμων αυτών, διότι η γνώση της σοφίας ορισμένων νόμων ίσως να είναι πέραν της περιορισμένης αντίληψής του.   Έχει πει ο Allah Ta’ala μέσα στο Άγιο Κοράνι:  «Wa maa ooteetum min al-ilm illaa qaleelan» που σημαίνει περίπου «Σου έχει δοθεί ένα πολύ μικρό τμήμα της γνώσης». Έτσι, αν κάποιος δεν μπορέσει να κατανοήσει την υποκείμενη σοφία οποιουδήποτε νόμου της Σαρία, δεν πρέπει να το θεωρήσει ως ελάττωμα της Σαρία (ο Αλλάχ φυλάξοι!) αλλά αντιθέτως, είναι ελάττωμα της δικής του αντίληψης και έλλειψης κατανόησης, αφού κανένας νόμος της Σαρία δεν αντιτίθεται στην σοφία.»

Δηλ. δεν αρμενίζει στραβά το Ισλάμ. Ο γιαλός είναι στραβός! Όπως ακριβώς λένε και οι διάφορες καταστροφικές λατρείες, που καταλογίζουν κάθε στραβό σε ανεπάρκειες του οπαδού και όχι στα δικά τους δόγματα.

Περισσότερα για το Ισλάμ και τις γυναίκες στο μέλλον…

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ: Περισσότερα για το Ισλάμ, τη δουλεία και τις παλλακίδες

Γάμοι χριστιανών με μουσουλμάνους

Το κείμενο αυτό βασίζεται σε απαντήσεις που είχε δώσει ο GreekMurtadd σε σχετικά ερωτήματα χριστιανών γυναικών που σκέφτονταν να παντρευτούν μουσουλμάνους. Έχει εμπλουτιστεί με μεταφράσεις από τα λινκ που έδωσε και με σχόλια αναγνωστών του ιστολογίου μας. Αργότερα που ο GreekMurtadd θα επιστρέψει, μπορεί να το επεξεργαστεί ξανά.

Εύχομαι να ωφελήσει τους αναγνώστες μας που καταλήγουν σ’ αυτό το ιστολόγιο αναζητώντας στοιχεία για γάμους χριστιανών με μουσουλμάνους.

Chalil loves Jesus – 18 Ιουλίου 2010

—————

Διαδικαστικά στοιχεία για το γάμο μεταξύ χριστιανής και μουσουλμάνου (από εδώ):

(Απευθύνεται σε χριστιανή που σκέφτεται να παντρευτεί μουσουλμάνο.) «Αν ο γάμος γίνει σύμφωνα με τη σαρία μπορείς να κάνεις προγαμιαίο συμφωνητικό, τα πράγματα όμως περιπλέκονται γιατί μπαίνουν στη μέση άλλες λεπτομέρειες. Δεν θα συνιστούσαμε ποτέ σε μη μουσουλμάνα να παντρευτεί μουσουλμάνο σύμφωνα με τη σαρία.
Προγαμιαίο συμφωνητικό μπορεί να γίνει και σε συμβολαιογράφο, όπως κάνουν αρκετά διάσημα πρόσωπα τα τελευταία χρόνια, αλλά από ισλαμικής απόψεως δεν είναι ό,τι πιο έγκυρο.
Σε περίπτωση που παντρευτείτε σύμφωνα με τη σαρία, μπορείς να κρατήσεις το θρήσκευμά σου, τα παιδιά όμως που θα κάνετε πρέπει οπωσδήποτε να ανατραφούν ως μουσουλμάνοι. Το ερώτημα είναι, μπορείς εσύ ενώ πιστεύεις σε ένα άλλο θρήσκευμα να δώσεις στα παιδιά σου ισλαμική ανατροφή; Εσύ θα το κρίνεις αυτό.

Εάν κάνετε προγαμιαίο συμφωνητικό σε συμβολαιογράφο, το προσαρμόζετε στο νόμο της χώρας όπου κατοικείτε. Εάν παντρευτείτε σύμφωνα με τη σαρία με τον όρο να μην πάρει άλλη σύζυγο, τότε σε περίπτωση που θα το κάνει μπορείς είτε να το αποδεχτείς, είτε να κηρύξεις το γάμο άκυρο, επειδή ο σύζυγος αθέτησε το συμφωνητικό.

Αν διατηρήσεις το θρήσκευμά σου, σύμφωνα με τη σαρία δεν γίνεται να τον κληρονομήσεις όταν πεθάνει. Σε περίπτωση που πεθάνεις πρώτα εσύ, σύμφωνα με κάποιους λογίους μπορεί αυτός να κληρονομήσει εσένα, σύμφωνα με άλλους όμως ούτε αυτό γίνεται, βάσει του χαντίθ ότι ούτε οι μουσουλμάνοι κληρονομούν αλλόθρησκούς ούτε οι αλλόθρησκοι μουσουλμάνους. Βέβαια σύμφωνα με τις νομοθεσίες δυτικών χωρών μπορείτε να κληρονομήσετε ο ένας τον άλλο. Οπότε, και πάλι εξαρτάται από το πού θα κατοικείτε όταν συμβεί κάποιος θάνατος: σε ένα κοσμικό κράτος ή σε κράτος που οι νόμοι του βασίζονται στη Σαρία;»

Πώς αντιμετωπίζει ο Χριστιανισμός και το Ισλάμ τέτοιους γάμους (από εδώ):

Από χριστιανικής απόψεως δεν εγκρίνονται οι γάμοι με αλλοδόξους. Ο Παύλος έχει γράψει (B΄ Kορ. 6, 14-17).

“Mην κάνετε αταίριαστους δεσμούς γάμου με απίστους. Γιατί, ποια σχέση μπορεί να έχει η δικαιοσύνη με την ανομία; Ή τι κοινό υπάρχει ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι; Ποια συμφωνία μπορεί να γίνει ανάμεσα στο Xριστό και στο διάβολο; Ή τι έχει να μοιράσει ο πιστός με τον άπιστο; Mπορεί να υπάρχουν στον ίδιο τόπο ο ναός του Θεού – που είστε εσείς – και ο ναός των ειδώλων; Γι’ αυτό, λέει ο Kύριος: Φύγετε μακριά απ’ αυτούς και ξεχωρίστε.»

Ο Παύλος δέχεται να μην εγκαταλείπει ο Χριστιανός ή η Χριστιανή το γαμήλιο σύντροφο, ΟΤΑΝ ο γάμος έχει προηγηθεί της μεταστροφής στον Χριστιανισμό. Δηλ. όταν δεν ήταν χριστιανός όταν τελέστηκε ο γάμος: Α΄Κορ. 7:12-17:

12 Αν κάποιος έχει γυναίκα άπιστη, κι αυτή είναι σύμφωνη να συνοικεί μαζί του, ας μη την αφήνει.
13 Και η γυναίκα που έχει άνδρα άπιστο, κι αυτός είναι σύμφωνος να συνοικεί μαζί της, ας μη τον αφήνει.
14 Επειδή, ο άπιστος άνδρας αγιάστηκε διαμέσου τής γυναίκας• και η γυναίκα η άπιστη αγιάστηκε διαμέσου τού άνδρα• επειδή, διαφορετικά, τα παιδιά σας θα ήσαν ακάθαρτα• τώρα, όμως, είναι άγια.
15 Αλλά, αν ο άπιστος προβαίνει σε χωρισμό, ας χωρίσει. Ο αδελφός ή η αδελφή δεν είναι δουλωμένοι σε τέτοια• ο Θεός, όμως, μας προσκάλεσε σε ειρήνη.
16 Επειδή, τι ξέρεις, γυναίκα, αν πρόκειται να σώσεις τον άνδρα; Ή, τι ξέρεις, άνδρα, αν πρόκειται να σώσεις τη γυναίκα;
17 Αλλά, καθώς ο Θεός μοίρασε σε κάθε έναν, και καθώς ο Κύριος προσκάλεσε κάθε έναν, έτσι ας περπατάει• και έτσι διατάζω σε όλες τις εκκλησίες.”

Στηριγμένοι οι Πατέρες της Eκκλησία μας, όπως ο Mέγας Bασίλειος, σ’ αυτές κυρίως τις δύο αγιογραφικές προτάσεις όρισαν πως ακόμα και ο γάμος με χριστιανούς μη Ορθοδόξους απαγορεύεται, πόσο μάλλον αυτός με αλλοδόξους: «Δεν επιτρέπεται σε ορθόδοξο άνδρα να συνάψει γάμο με αιρετική γυναίκα ή και το αντίθετο» (Mεγ. Bασίλειος, Στ΄ 72). Kανόνες Oικουμενικών Συνόδων κι όχι μόνο, κατηγορηματικά αποφαίνονται: Oι Oρθόδοξοι, κληρικοί και λαϊκοί, δεν θα πρέπει να παντρεύουν τα παιδιά τους με αιρετικούς. «Mη δειν τους της Eκκλησίας αδιαφόρως πρός Γάμου κοινωνίαν συνάπτειν τά εαυτών παιδία αιρετικοίς» (Δ΄ Oικουμ. Σύνοδος κανών 14· Σύνοδος Λαοδικείας Kανόνες 10, 31, 33, 37· ΣT΄ Oικουμ. Σύνοδος Kανών 72 και Σύνοδος Kαρθαγένης Kανών 29). Tελευταία, «κατ’ οικονομίαν», ευλογείται ο γάμος ορθοδόξου με αιρετικό-σχισματικό, αν ο δεύτερος είναι βαφτισμένος χριστιανός και εφ’ όσον η χριστιανική ομολογία στην οποία ανήκει αποδέχεται το Iερό Bάπτισμα ως Mυστήριο. Kατά την έκδοση της άδειας της τέλεσης αυτού του γάμου, μ’ έναν προτεστάντη ή με έναν ρωμαιοκαθολικό λ.χ., ο ορθόδοξος μέλλων ή μέλλουσα σύζυγος, διαβεβαιώνει εγγράφως την Ιερή Μητρόπολη, εκεί όπου θα γίνει ο γάμος, πως τα παιδιά που θα προέλθουν από αυτόν το μικτό γάμο, θα τα μεγαλώσει σύμφωνα με το Oρθόδοξο δόγμα. Kάτι βέβαια που σε καμία περίπτωση δεν ελέγχεται ή δεν πιέζεται ο ορθόδοξος στη συνέχεια να κάνει, και που είναι αδύνατο να πραγματοποιηθεί σε γάμο με μουσουλμάνο γιατί κι αυτός έχει ακριβώς την ίδια δέσμευση: ότι τα παιδιά του θα γίνουν μουσουλμάνοι.
Γιατί όμως αυτή η απαγόρευση εκ μέρους του Χριστιανισμού; Δείτε λίγο εδώ (το κείμενο είναι για τις προγαμιαίες σχέσεις αλλά μας ενδιαφέρει για το θέμα μας):

http://www.oodegr.com/oode/koinwnia/oikogeneia/progamiaies2.htm

Εντός την Εκκλησίας, ο γάμος εντάσσεται στο σχέδιο της σωτηρίας. Ο στόχος, δεν είναι να ΩΦΕΛΗΘΕΙ κάποιος από τις σεξουαλικές χάρες του άλλου. Ούτε να ζήσουν απλώς μαζί “ευτυχισμένοι” δύο άνθρωποι. Ο στόχος του γάμου ως ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ, (ως “μύησης”, για να γίνει κατανοητή η έννοια της λέξης), είναι ΝΑ ΕΝΤΑΧΘΕΙ Ο ΓΑΜΟΣ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΘΕΩΤΙΚΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΤΟΥ ΖΕΥΓΑΡΙΟΥ. Με άλλα λόγια, εκτός από τους δύο, βάζουμε στη ζωή της οικογενείας μας ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΕΟ. Δεν ζούμε ερήμην του Θεού, ούτε τεκνοποιούμε χωρίς Αυτόν. Αλλά “εαυτούς και αλλήλους, και ΠΑΣΑΝ ΤΗΝ ΖΩΗΝ ΗΜΩΝ, Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα”. Λέμε δια της μύησης αυτής στον Θεό: “Θεέ μου, η πορεία μας προς τη Θέωση, στα πλαίσια της Εκκλησίας σου, είναι δεδομένη. Παρακαλούμε, να ευλογήσεις αυτή τη νέα κατάσταση της ζωής μας, ώστε πλέον, όχι ένας, αλλά ΔΥΟ μαζί, ενωμένοι ως ανδρόγυνο, να συνεχίσουμε αυτή την πορεία, που είναι και το κέντρο της ζωής μας, και ο στόχος μας”.
Ο στόχος λοιπόν, ΔΕΝ είναι ούτε η “ευτυχία” των δύο, ούτε “η τεκνοποιία”, ούτε “το σεξ”. Ο στόχος είναι Η ΘΕΩΣΗ. Ο ίδιος στόχος που είχαν οι δύο (υποτίθεται, εφ’ όσον ήταν Χριστιανοί) και πριν! Μόνο που τώρα, ο ίδιος αυτός στόχος, συνεχίζεται συντροφικά, όχι μόνο σε κοινή πορεία ΣΥΖΥΓΩΝ, αλλά ΚΑΙ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΑΔΕΛΦΩΝ!!!”

Κι ερχόμαστε στο πρακτικό του θέματος: Όταν ένα ζευγάρι παντρεύεται, με όποιο γάμο κι αν το κάνει (π.χ. πολιτικό) κάποια στιγμή είναι αναμενόμενο να κάνει παιδιά. Γνώμη μας είναι ότι τα παιδιά πρέπει να έρχονται στον κόσμο μόνο από πραγματική ένωση, όπου οι δυο γονείς τους είναι ΜΙΑ ΨΥΧΗ κι ΕΝΑ ΣΩΜΑ. Είναι δυνατόν αυτό να γίνει σε ένα γάμο μεικτό, όπου άλλα πιστεύει ο ένας κι άλλα ο άλλος και διαφωνούν στο τόσο βασικό θέμα της θρησκείας; Ας πούμε ότι οι γονείς δεν θα προσπαθήσουν να επιβάλουν ο καθένας το δικό του θρήσκευμα στα παιδιά, ή ότι οι δυο τους θα συμφωνήσουν ότι αυτά θα ακολουθήσουν το θρήσκευμα του ενός. Τι γνώμη θα έχουν τα παιδιά για τους γονείς τους και τη θρησκεία; Θα τρέμουν μήπως ο ένας από τους δυο, που δεν δέχεται την “αληθινή θρησκεία” (όποια κι αν πιστεύουν ότι είναι αυτή) θα πάει στην κόλαση; Θα αρχίσουν να τον αντιμετωπίζουν ως “άπιστο”; Ή θα περιφρονήσουν την έννοια της θρησκείας, για να αποφύγουν την εσωτερική σύγκρουση; Εμείς γνωρίζουμε δείγματα από την κάθε περίπτωση και δεν θα ευχόμασταν σε καμιά οικογένεια να γίνει έτσι. Επίσης γνωρίζουμε ότι η χριστιανή γυναίκα μπαίνει σε μια διαδικασία πίεσης να γίνει μουσουλμάνα. Αυτό δεν είναι απαραίτητο να γίνει με βία – αν και αυτό συμβαίνει – αλλά συμβαίνει. Ο κάθε μουσουλμάνος που παντρεύεται χριστιανή είναι υποχρεωμένος να προσπαθήσει να την επηρεάσει ώστε να δεχθεί το Ισλάμ. Το πώς θα το κάνει εξαρτάται από τον χαρακτήρα του, πάντως υπάρχουν σύζυγοι που χρησιμοποιούν ακόμη και τα παιδιά για να εξαναγκάσουν τη γυναίκα τους να αλλαξοπιστήσει.

Μερικοί λένε ότι το γεγονός ότι στους μουσουλμάνους επιτρέπεται να παντρευτούν εκτός από μουσουλμάνες, χριστιανές και Εβραίες συζύγους, αποδεικνύει ότι το Ισλάμ είναι ανεκτικό. Αυτά είναι απλά ανακρίβειες.
Κατ’ αρχήν ο μουσουλμάνος δεσμεύεται από τη Σαρία να μην παντρευτεί ειδωλολάτρισσα ή άθεη/αγνωστικίστρια, παρά μόνο μουσουλμάνα ή χριστιανή ή Εβραία (από το «λαό του βιβλίου»). Αν κάποιος έγινε μουσουλμάνος και η σύζυγός του δεν εμπίπτει στις τρεις αυτές κατηγορίες, οφείλει να τη χωρίσει.  Δείτε εδώ πώς απαντά έγκυρος θεολόγος του σουνιτικού Ισλάμ σε ερώτηση αν μπορεί να παραμείνει σε γάμο με ειδωλολάτρισσα κάποιος που έγινε μουσουλμάνος:

http://www.islam-qa.com/en/ref/9949

Δεν επιτρέπεται ένας μουσουλμάνος να παραμείνει σε συζυγική σχέση με μια γυναίκα που δεν είναι μουσουλμάνα, επειδή ο Αλλάχ λέει (ερμηνεία της έννοιας):

«Και μην παντρεύεστε Αλ Mushrikaat (ειδωλολάτρισσες) μέχρι να πιστέψουν (να λατρέψουν τον Αλλάχ μόνο) [al-Baqarah 2:221]

«Επίσης μην κρατάτε τις άπιστες γυναίκες ως συζύγους» [al-Mumtahanah 60:10]

«Δεν είναι νόμιμες (σύζυγοι) γι’ αυτούς που αρνούνται να πιστέψουν, ούτε αυτοί που αρνούνται να πιστέψουν νόμιμοι (σύζυγοι) γι’ αυτές» [al-Mumtahanah 60:10]

«Ο Ομάρ (ο Αλλάχ ας είναι ευχαριστημένος μαζί του) χώρισε δύο από τις συζύγους του που ήταν ειδωλολάτρισσες όταν αποκαλύφθηκε αυτό το εδάφιο. Ο Ibn Qudaamah αναφέρει στο al-Mughni ότι υπάρχει ijmaa (συναίνεση των λογίων) στο σημείο αυτό. Είπε: «Δεν υπάρχει καμία διαφορά απόψεων μεταξύ των μελετητών ότι οι γυναίκες τους απαγορεύονται (για γάμο).» (Al-Mughni 7 / 503)

Ο Αλλάχ έχει κάνει μια εξαίρεση στην περίπτωση των γυναικών από τους Λαούς του Βιβλίου [τους Εβραίους και τους Χριστιανούς]. Λέει (ερμηνεία της έννοιας):

«(Νόμιμες σε σας για γάμο) είναι αγνές γυναίκες από τους πιστούς και αγνές γυναίκες από αυτούς που είχαν την Αγία Γραφή (Εβραίοι και Χριστιανοί) πριν από τον καιρό σας» [al-Maaa’idah 5:05]

Η λέξη «αγνή» (muhsanaat) σημαίνει ότι δεν συμμετέχει σε zinaa (παράνομες σεξουαλικές σχέσεις).

Καθώς η γυναίκα που αναφέρεται στην ερώτηση δεν είναι μεταξύ των Λαών της Βίβλου, ο μουσουλμάνος σύζυγός της πρέπει να φοβηθεί τον Αλλάχ και την αφήσει, γιατί η σχέση του μαζί της είναι χαράαμ (απαγορευμένη) σύμφωνα με τη Σαρία, και η εμμονή σε αυτή είναι zinaa και είναι χαράαμ. Αν μια γυναίκα γίνει Μουσουλμάνα και ο σύζυγός της είναι άπιστος, ανεξάρτητα αν είναι μεταξύ των Λαών της Βίβλου ή όχι, η σύμβαση γάμου καθίσταται αμέσως άκυρη, από τα αποδεικτικά στοιχεία που προαναφέρθηκαν. Γίνεται απαγορευμένη για τον σύζυγό της επειδή έγινε μουσουλμάνα, και δεν είναι πλέον επιτρεπτή σ’ αυτόν, εκτός αν γίνει μουσουλμάνος κατά τη διάρκεια της iddah της (περίοδο αναμονής μετά το διαζύγιο). Και ο Αλλάχ ξέρει καλύτερα.»

Ενώ λοιπόν στον Χριστιανισμό επιτρέπεται κάποιος που έγινε χριστιανός να συνεχίσει το γάμο του με τον μη χριστιανό σύζυγο, εφόσον κι εκείνος συμφωνεί, στο Ισλάμ αυτό απαγορεύεται. Πού λοιπόν είναι η μεγαλύτερη ανεκτικότητα;

Ας δούμε περισσότερες λεπτομέρειες για τις γυναίκες που θεωρούνται κατάλληλες σύζυγοι για έναν μουσουλμάνο άνδρα:

http://www.jannah.org/sisters/intermarriage.html

Μουσουλμάνος άνδρας και μη μουσουλμάνα γυναίκα:

Γάμος με χριστιανές και Εβραίες: Οι γάμοι μεταξύ μουσουλμάνων ανδρών και ορισμένων μη μουσουλμάνων γυναικών είναι επιτρεπτοί. Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένοι περιορισμοί σε αυτούς τους γάμους, ιδίως όταν συμβαίνουν σε μη μουσουλμανικές χώρες, όπου ο ισλαμικός νόμος και η θρησκεία δεν επικρατούν.

Εδώ μεταφράζω το «fatwaa» του Maulana Muhammad Yousuf Ludhianvi, γνωστού μουσουλμάνου λογίου από το Πακιστάν, σε απάντηση μιας ερώτησης σχετικά με την θέση της Σαρία για γάμους στις ΗΠΑ με μη μουσουλμάνες γυναίκες. Αυτή η ερώτηση τέθηκε από Πακιστανό Μουσουλμάνο που ζει στις ΗΠΑ και εμφανίστηκε στη στήλη του Maulana που δημοσιεύεται κάθε Παρασκευή στην ημερήσια εφημερίδα «Jang». Αυτός ερμηνεύει τον ισλαμικό νόμο ως εξής:

1 – Οι μη μουσουλμάνες γυναίκες, τις οποίες μπορούν να παντρευτούν Μουσουλμάνοι άνδρες, είναι γυναίκες από τη χριστιανική και εβραϊκή θρησκεία που είναι κάτοικοι εθνών «Daar-ul-Islam»(έθνη όπου ο ισλαμικός νόμος υπερισχύει) και που γι’ αυτό ονομάζονται, «Dhi’mmi» (αυτοί που δίνουν φόρο υποτέλειας αντί για ελεημοσύνη σε ένα ισλαμικό κράτος), αλλά ΟΧΙ κάτοικοι του «dar al-kufr» (όπου υπάρχουν οι νόμοι των απίστων ή μη ισλαμικοί κανόνες). Με αυτές τις γυναίκες, ο γάμος επιτρέπεται, αλλά είναι «mukrooh tanzihi.» (Δεν μπορώ να το μεταφράσω σωστά).

2- Με χριστιανές ή εβραίες γυναίκες, που είναι κάτοικοι του «dar a-harb»****, το nikah (το συμβόλαιο του γάμου) θα είναι έγκυρο, αλλά θα είναι μια κατάσταση «mukrooh Tahrimi» (χειρότερη από ό, τι η tanzihi).
Η πράξη η οποία είναι «mukrooh tarhimi» είναι τόσο κοντά στην «χαράαμ» (αυτή που δεν επιτρέπεται καθόλου) που είναι σχεδόν «χαράαμ» και είναι «na’jaiz» δηλαδή όχι νόμιμη. Ο άνδρας που εμπλέκεται θα είναι υπεύθυνος για τη διάπραξη μιας πράξης η οποία είναι τόσο κοντά σε μια κατάσταση «αμαρτίας».

**** Ο Victor Danner περιγράφει το «Dar al-Islam» ως:

Ο οίκος του Ισλάμ, ή ο ισλαμικός κόσμος. Η Ισλαμική κοινότητα, όπου επικρατεί η υποταγή στο Θείο Θέλημα. Σε αντίθεση με το Dar-al-Harb (τη μη ισλαμική κοινότητα).

Να κάνουμε μια μικρή παρέμβαση για να εξηγήσουμε τον όρο Dar al-Harb (στα αραβικά: دار الحرب ), μια που ο αρθρογράφος αποφεύγει να το κάνει. Σημαίνει «οίκος του πολέμου» και σύμφωνα με το εγχειρίδιο της Σαρία «Reliance of the Traveller: The Classic Manual of Islamic Sacred Law Umdat Al-Salik” σελ. 647, οι ισλαμικές αρχές που η γη τους συνορεύει με τέτοιες εχθρικές περιοχές (dar al-harb) υποχρεούνται σε τζιχάντ κατά των εχθρών, διαίρεση των λαφύρων του πολέμου ανάμεσα στους πολεμιστές, και ξεχώρισμα ενός πέμπτου για παραλήπτες «που το αξίζουν».

Συνεχίζουμε με το άρθρο:

3 – Είναι απαραίτητο ότι οι γυναίκες θα πρέπει να ασκούν τη θρησκεία τους κατά τη στιγμή του γάμου και δεν θα είναι πρακτικώς «Mulhid» (άθεες). Ο γάμος με οποιαδήποτε γυναίκα, που δεν πιστεύει στο Θεό και στο μήνυμα του Θεού και δεν εξασκεί καμιά θρησκεία θα είναι άκυρος και σύμφωνα με τη Σαρία (τον ισλαμικό νόμο), ένα τέτοιο ζευγάρι εμπλέκεται σε αμαρτία.

4- Εάν οποιοσδήποτε μουσουλμάνος παντρεύεται μια γυναίκα από τους «Λαούς της Βίβλου», τα παιδιά θεωρούνται από τη Σαρία (ισλαμικό νόμο) ότι είναι μουσουλμάνοι.

Για παράδειγμα, συχνά στο «Dar al-harb» τα παιδιά ακολουθούν τη θρησκεία της μητέρας τους, και μερικές φορές ο γάμος γίνεται με συμφωνίες μεταξύ των ζευγαριών ότι τα μισά από τα παιδιά θα υιοθετήσουν τη θρησκεία της μητέρας και τα άλλα μισά θα ακολουθήσουν τη θρησκεία του πατέρα τους. Εάν ένας Μουσουλμάνος άνδρας συμφωνεί με οποιονδήποτε από αυτούς τους όρους δεχόμενος τα παιδιά να μην ανατραφούν ως μουσουλμάνοι, το άτομο θα πρέπει να θεωρηθεί ως «Murtid» (αυτός που αρνήθηκε το Ισλάμ – αποστάτης), επειδή έχει επιτρέψει να γίνουν «kaafir» (άπιστοι) τα παιδιά του που μπορούσαν να έχουν ανατραφεί στην Ισλαμική θρησκεία. Όποιος πρόθυμα και συνειδητά επιτρέπει / συμφωνεί τα παιδιά του να γίνουν «kaafir» θεωρείται «kaafir.» Είναι έξω από τον Ισλαμικό κύκλο. Αν είχε γάμο με οποιαδήποτε γυναίκα μουσουλμάνα πριν από το γάμο αυτό, η μουσουλμάνα είναι ελεύθερη από αυτόν (γιατί μια μουσουλμάνα δεν μπορεί να παραμείνει παντρεμένη με μη μουσουλμάνο).

5 – Δεδομένου ότι ορισμένοι από τους αφελείς νέους μουσουλμάνους μας, που ζουν στη Δύση, παντρεύονται με χριστιανές γυναίκες στις χώρες τους. Και δεδομένου ότι, συνήθως, τα τοπικά δικαστήρια επιτρέπουν στις γυναίκες να πάρουν την επιμέλεια των παιδιών και το διαζύγιο κανονίζεται υπέρ τους, οι νέοι μας είναι «khusar al-duniyaa wal’-aakhiraah», που σημαίνει περιπλανώμενοι ή χαμένοι σε αυτόν τον κόσμο και στον μετά θάνατον. Δεδομένου ότι, σύμφωνα με τη Σαρία, το «al-maa’roof ka’almashrrot», που σημαίνει όποια πρακτική είναι επικρατούσα ή κοινή στην κοινωνία, είναι αποδεκτή σε ένα συμβόλαιο γάμου.

Αυτό σημαίνει ότι ένας άνδρας μουσουλμάνος, με το γάμο υπό αυτές τις συνθήκες σε αυτές τις χώρες, συμφωνεί εν γνώσει του ότι η γυναίκα μπορεί, σε περίπτωση διαζυγίου, να πάρει την επιμέλεια των παιδιών και είναι ελεύθερη να τα μεγαλώσει αργότερα όπως η ίδια θέλει.

6 – Για όλους τους προαναφερθέντες λόγους, σε μη μουσουλμανικές χώρες, δεν επιτρέπεται σε μουσουλμάνους νέους να παντρευτούν χριστιανές γυναίκες. Για το λόγο # 3 (γυναίκα που δεν ασκεί μια θρησκεία), ο γάμος δεν είναι καν έγκυρος. Δεδομένου ότι ο λόγος # 4, οδηγεί σε «απιστία» και αυτός καθίσταται «αποστάτης», ο γάμος με κάθε γυναίκα μουσουλμάνα γίνεται άκυρος. Ο λόγος # 5 δεν υφίσταται, αν οι τοπικοί νόμοι δεν χορηγούν συνήθως την επιμέλεια στη γυναίκα ή αν ο μουσουλμάνος άνδρας δεν έχει συμφωνήσει σε κανένα «kufriaah» όρο (όπως η αποδοχή κάποια τα παιδιά να ανατραφούν ως μη μουσουλμάνοι).

«*******/

Όπως είναι σαφές, η θέση του Maulana Yousuf είναι εξαιρετικά αυστηρή όσον αφορά το θέμα του γάμου με μη μουσουλμάνες γυναίκες στη Δύση. Αλλά έτσι έχει η σοβαρότητα των καταστάσεων αυτών. Ένας λόγιος στο σχολείο hifz του Dar ul-Noor και του τζαμιού Al-Farooq Masjid στην Ατλάντα, ο Δρ Abdul Ghaffar, συνιστά ότι, εάν ένας μουσουλμάνος είναι ήδη παντρεμένος με μια μη μουσουλμάνα, θα πρέπει να παραμείνει παντρεμένος μαζί της. Θα πρέπει να είναι καλος και θερμός μαζί της και να τη διευκολύνει να κατανοήσει το πραγματικό Ισλάμ. Αυτός θα πρέπει να αντικατοπτρίζει το Ισλάμ στο χαρακτήρα του και να την ενθαρρύνει να γίνει Μουσουλμάνα οικειοθελώς πριν να γεννηθούν παιδιά σ’ ένα τέτοιο γάμο. Εκείνη την εποχή, ανακάλυψα ότι το τζαμί Al-Farooq δεν έχει πραγματοποιήσει ακόμα ΚΑΝΕΝΑ διαθρησκευτικό γάμο.

Η καλύτερη επιλογή υπό αυτές τις συνθήκες είναι να παρουσιάσουμε στη γυναίκα το Ισλάμ και την περιμένουμε να αποδεχτεί το Ισλάμ πριν το γάμο. Η επιβολή οποιωνδήποτε αυστηρών προϋποθέσεων αποδοχής του Ισλάμ πριν από το γάμο ΔΕΝ θα κάνει κανένα καλό. Διότι, αν μια γυναίκα είναι διατεθειμένη να δεχθεί το Ισλάμ απλώς για να παντρευτεί έναν μουσουλμάνο άνδρα που της αρέσει, το πιο πιθανό είναι να εγκαταλείψει το Ισλάμ, αν ο γάμος καταλήξει σε διαζύγιο ή ακόμη και αν ο γάμος γίνει δυσάρεστος γι’ αυτήν.

Θα πρέπει να επιθυμητό μια γυναίκα να δέχεται το Ισλάμ αποκλειστικά και μόνο για το λόγο ότι της αρέσει το Ισλάμ. Οποιαδήποτε αποδοχή του Ισλάμ με πίεση δεν είναι πιθανό να είναι μόνιμη ούτε είναι ιδιαίτερα κατάλληλη για έναν ευτυχισμένο γάμο.

Εάν η γυναίκα δεν είναι μουσουλμάνα από δική της επιλογή, στη συνέχεια, σε περίπτωση διαζυγίου, μπορεί να φύγει από το Ισλάμ και να είναι ελεύθερη να κάνει σχέση και να παντρευτεί μη μουσουλμάνο.

Η νέα οικογένειά της μπορεί εντέλει να αποφασίσει με ποιον τρόπο θα αναθρέψει τα παιδιά του μουσουλμάνου άνδρα. Η κατάσταση αυτή δεν θα πρέπει ποτέ να είναι αποδεκτή από κανέναν άνδρα μουσουλμάνο.

ΓΑΜΟΣ ΜΕ KUFFAR (ΑΠΙΣΤΟΥΣ):

Γάμοι μεταξύ Μουσουλμάνων και άθεων δεν είναι καθόλου ανεκτοί. Στις περιπτώσεις αυτές, ο άνδρας ή η γυναίκα θα πρέπει να αποδεχθεί το Ισλάμ πριν εισέλθει σε γάμο που διέπεται από το νόμο της Σαρία.»
…

ΓΑΜΟΣ ΜΕ ΕΒΡΑΙΑ: Σύμφωνα με τους Εβραίους, μια Εβραία μητέρα γεννά Εβραίο. Όπως λέει ένας από τους φίλους μου, το θέμα αυτό έχει προκαλέσει προβλήματα ειδικά στο Ισραήλ, όπου μια γυναίκα που παντρεύτηκε μουσουλμάνο νουθετήθηκε από τους Εβραίους και τελικά δέχτηκε το Ισλάμ για να αποφύγει την πίεση στην οικογένειά της. Όλοι οι κανόνες που ισχύουν για τις χριστιανές γυναίκες, ισχύουν και εδώ.»

Ένας αναγνώστης του ιστολογίου μας έχει κάνει το εξής σχόλιο
(εδώ):

«Ξέρεις ποια είναι η πλάκα με το Ισλάμ, θεωρούν πως είναι εντάξει να πάρεις (“ορθόδοξη”, δηλαδή του χασεδιτικού, κτλ κλάδου όχι όμως καινούριων) Ιουδαία σύζυγο (δες, προστατευόμενοι της Βίβλου). Εδώ είναι και η πλάκα. Ο λόγος γι’ αυτό προσάπτεται στο γεγονός της ανατροφής των τέκνων, καθώς θα μάθουν να σέβονται τους προφήτες. Άρα και τον Γιεσούα/Ισά. Αλήθεια; Πως μπορεί μία να είναι Ιουδαία και να θεωρεί τον Ιησού (όπως και τον Μπαρ Κοχμπά, κ.α.) προφήτη; Η άρνηση του Ιησού ως προφήτη ή θεού είναι βασικός πυλώνας του Ιουδαισμού. Αν θεωρείς τον Ισά προφήτη δε θεωρείσαι Ιουδαία, τέλος. Ένα καλό τεκμήριο για να βάλει σε σκέψη μερικούς μουσουλμάνους, για την ορθότητα των γραπτών τους.»

Όπως είδαμε και στο κείμενο από το δεύτερο λινκ, τη χριστιανή και την Εβραία ο μουσουλμάνος τις παντρεύεται υπό τον όρο ότι η μήτρα τους θα παράγει μουσουλμάνους για την ενδυνάμωση του Ισλάμ: θα κρατήσουν τη θρησκεία τους ιδιωτική τους υπόθεση και δεν θα προσπαθήσουν να τη διδάξουν στα παιδιά τους. Ορίστε τι ωραία που αναφέρεται ο ιμάμης εδώ στη “σοφία της Σαρία” που επιτρέπει στον μουσουλμάνο άνδρα να παντρεύεται μη μουσουλμάνα γυναίκα:

http://askimam.org/fatwa/fatwa.php?askid=172ecff9098aa6d9d31dbfd4e7bea063
Ένα σοφό πράγμα στη Σαρία που επιτρέπει σε έναν μουσουλμάνο άνδρα να παντρευτεί μια χριστιανή γυναίκα αλλά δεν επιτρέπει το αντίθετο, είναι το ότι ο άνδρας είναι υπεύθυνος για τις υποθέσεις του σπιτιού. Είναι σε θέση να ελέγχει ό,τι συμβαίνει κάτω από τη στέγη του. Όσο για τη γυναίκα, αυτή είναι συναισθηματικά αδύναμη και δεν έχει ισχυρό έλεγχο στις υποθέσεις του σπιτιού.[1]

Σε περίπτωση που η χριστιανή σύζυγος ενός μουσουλμάνου θέλει να αναθρέψει τα παιδιά χριστιανικά, ο μουσουλμάνος οφείλει να τη χωρίσει και να πάρει τα παιδιά. Δείτε εδώ:

http://www.zawaj.com/askbilqis/converted-to-islam-but-wife-is-christian/ «Όμως η σύζυγός σου είναι ενεργά εχθρική προς το Ισλάμ και βρίσκεται σταθερά σε άλλο μονοπάτι. Επιπλέον, βλάπτει την προσπάθειά σου να μορφώσεις την κόρη σου στο Ισλάμ. Αυτό είναι κρίσιμης σημασίας, επειδή η κόρη σου είναι στην τέλεια ηλικία για να της μιλήσεις για τον Αλλάχ, να της διδάξεις ισλαμική προσευχή, να την πας στο τζαμί, κτλ. Η συμβουλή μου είναι να χωρίσεις τη γυναίκα σου και να ζητήσεις την από κοινού επιμέλεια του παιδιού σου. Αν καταλήξεις να έχεις το παιδί για ορισμένο χρόνο, θα μπορείς τουλάχιστον να της μάθεις το Ισλάμ κατά το χρόνο που θα είναι μαζί σου.

Επιπλέον, μπορείς ν’ αρχίσεις να ψάχνεις για μια καλή μουσουλμάνα σύζυγο που θα είναι έτοιμη να χτίσει μαζί σου μια νέα οικογένεια βασισμένη στο να λατρεύετε μαζί τον Αλλάχ μόνο, και να αγωνίζεστε μαζί για πίστη και δικαιοσύνη και φόβο Θεού. Κάποια που να αναπτύσσεται μαζί σου στη θρησκεία και τρόπο ζωής, να κάνει μαζί σου την πρωινή προσευχή, να σε θαυμάζει (όπως θα τη θαυμάζεις κι εσύ), και να δίνει καλό παράδειγμα στα παιδιά σου. Είμαι σίγουρη ότι θα βρεις μεγάλη παρηγοριά κι ευτυχία σ’ αυτό,  αν είναι θέλημα του Αλλάχ.[2]

Ας δούμε και τι καταθέτει μια αναγνώστρια του ιστολογίου που γνωρίζει πώς έχει η κατάσταση στην Ελλάδα με τους γάμους μεταξύ μουσουλμάνων ανδρών και Ελληνίδων γυναικών (από εδώ):

«Πριν από λίγο καιρό που μίλησα με έναν σεΐχη παρόντων κι άλλων μουσουλμάνων που είναι παντρεμένοι με Ελληνίδες, μου είπαν όλοι με μια φωνή, οτι ο γάμος τους με τις Ελληνίδες έχει πάρα πολλά προβλήματα και επίσης προβληματίζονται πολύ για τα παιδιά τους που μεγαλώνουν εδώ και πολλοί απο αυτούς επιθυμούν να επιστρέψουν στις πατρίδες τους με τα παιδιά τους, ώστε να τα μεγαλώσουν σωστά (κατά αυτούς), με ή χωρίς τις εδώ συζύγους τους…»

Αν ο λόγος που το Ισλάμ επιτρέπει να παντρεύονται οι μουσουλμάνοι μη-μουσουλμάνες είναι τάχα η ανεκτικότητα, γιατί η μουσουλμάνα απαγορεύεται να παντρευτεί άντρα άλλου θρησκεύματος αλλά πρέπει οπωσδήποτε να πάρει μουσουλμάνο; Αν κάποιος ρωτήσει, πιθανώς θα του πουν κάποια προπαγανδιστική σαχλαμάρα ότι ο μη μουσουλμάνος «δεν τιμά όλους τους προφήτες» γι’ αυτό. ΟΥΤΕ και η Εβραία σύζυγος «τιμά όλους τους προφήτες» όπως εύστοχα παρατήρησε ο αναγνώστης μας. Τότε λοιπόν γιατί εκείνη είναι κατάλληλη για σύζυγος μουσουλμάνου ενώ ένας μη μουσουλμάνος δεν είναι κατάλληλος για σύζυγος μουσουλμάνας;

Ο πραγματικός λόγος είναι αυτός που είπε ο Μουχάμμαντ: ότι το Ισλάμ δεν μπορεί να υποταχθεί, αλλά μόνο να κυριαρχήσει, κι επειδή ο άνδρας θεωρείται αρχηγός της οικογένειας στον οποίο η γυναίκα είναι υποταγμένη, η γυναίκα-φορέας του Ισλάμ δεν είναι δυνατόν να υποταχθεί σε «άπιστο». Ενώ ο αρχηγός μουσουλμάνος άνδρας, μπορεί να έχει μη μουσουλμάνες συζύγους στην εξουσία του αφού αυτός είναι το αφεντικό που κυριαρχεί πάνω τους, κι εκείνες είναι υποδεέστερες και με περιορισμένη εξουσία ακόμη και μέσα στο σπίτι. Γι’ αυτόν το λόγο, αν ο άντρας μουσουλμάνος αλλάξει θρησκεία δεν επιτρέπεται στο Ισλάμ η μουσουλμάνα σύζυγος να μείνει μαζί του. Πρέπει να τον αφήσει και να πάρει τα παιδιά, για να τα μεγαλώσει ισλαμικά. Οπότε τα περί δήθεν μεγαλύτερης «ανεκτικότητας» του Ισλάμ από τον Χριστιανισμό είναι ψέματα.

Δείτε τις λεπτομέρειες από το λινκ που έχουμε δώσει πιο πάνω:

«Μουσουλμάνα γυναίκα και μη μουσουλμάνος άνδρας:

….. ….. Και να μην δώσετε (τις κόρες σας) για γάμο σε Al-Mushrikun μέχρι να πιστέψουν στον Αλλάχ μόνο και αληθώς ένας σκλάβος που πιστεύει είναι καλύτερος από το έναν (ελεύθερο) Mushrik, έστω και αν σας ευχαριστεί ….[ 2:221] **

**Al-Mushrikun=> παγανιστές, ειδωλολάτρες, πολυθεϊστές και δύσπιστοι ως προς την Μοναδικότητα του Αλλάχ και τον αγγελιοφόρο Του Προφήτη Μωάμεθ, ειρήνη και ευλογία του Αλλάχ σ’ αυτόν.

Το Ισλάμ θεωρεί ότι ο σύζυγος είναι η κεφαλή της οικογένειας και ως εκ τούτου επιτάσσει ότι η μουσουλμάνα δεν μπορεί να παντρευτεί ένα μη μουσουλμάνο επειδή θα είναι υπό την εξουσία ενός μη μουσουλμάνου συζύγου. Μπορεί να την εμποδίζει από την εκτέλεση των θρησκευτικών καθηκόντων της είτε πιέζοντάς την είτε κακοποιώντας την σωματικά.»

Ας κάνουμε εδώ μια παρένθεση για να αναρωτηθούμε, ΓΙΑΤΙ ο μουσουλμάνος αρθρογράφος φαντάζεται ότι ένας μη μουσουλμάνος θα κάνει τέτοια πράγματα στη μουσουλμάνα σύζυγό του; Πολύ απλά επειδή ένας μουσουλμάνος σύζυγος ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ να φέρεται έτσι στη σύζυγό του. Η μουσουλμάνα ΔΕΝ μπορεί να νηστέψει χωρίς τη συγκατάθεση του άντρα της και παρά τις γενικόλογες συμβουλές για ευγενική μεταχείριση της συζύγου, ένας μουσουλμάνος άντρας μπορεί να δέρνει τη γυναίκα του χωρίς να του ζητά το λόγο κανείς:

«Sunaan Abu Dawud, Βιβλίο 11, Αρ. 2142: Διηγήθηκε ο Umar ibn al-Khattab: Ο προφήτης (ειρήνη σ’ αυτόν) είπε: ένας άνδρας δεν θα ερωτηθεί για το λόγο που χτυπά τη σύζυγό του.[3]»

Ας δούμε τη συνέχεια του κειμένου:

«Αλλά δεν είναι αυτός ο μόνος λόγος για την επιβολή του περιορισμού. Η κατάσταση μετά θεωρείται πολύ επιζήμια για τη γυναίκα που εφαρμόζει το Ισλάμ και ακόμη χειρότερα για τα παιδιά σε αυτούς τους γάμους.

ΔΕΝ αναφέρονται όροι υπό τους οποίους επιτρέπεται σε μια μουσουλμάνα να παντρευτεί μη μουσουλμάνο σύζυγο ή να παραμείνει παντρεμένη με μη μουσουλμάνο αφότου αυτή δέχτηκε το Ισλάμ. Ως εκ τούτου, ακόμη και αν έχει την ελευθερία να εξασκεί το Ισλάμ μετά τον γάμο, δεν της επιτρέπεται να εισέλθει σε διαθρησκευτικό γάμο.»

Δείτε εδώ πώς συμβουλεύουν μια μουσουλμάνα που θέλει να παντρευτεί καθολικό, ο οποίος μάλιστα θα την άφηνε να κάνει τα παιδιά της μουσουλμάνους:

http://www.zawaj.com/askbilqis/i-want-a-christian-husband-to-let-me-raise-my-children-as-muslims/
Αδελφή, γιατί σκέφτεσαι να παντρευτείς κάποιον μη-μουσουλμάνο; Αν είχες πάθος με την πίστη σου, σίγουρα θα ήθελες έναν σύζυγο που μοιράζεται τα ίδια πιστεύω και τρόπο ζωής μ’ εσένα. Ίσως να περνάς φάση που η πίστη σου δεν είναι ισχυρή; …
Ο γάμος δεν μπορεί να βασιστεί απλώς σε ρομαντισμό, “αγάπη” και πάθος. Ένας πραγματικά σταθερός γάμος πρέπει να βασίζεται σε κοινές αξίες και πεποιθήσεις. Δεν είναι ότι σ’ αυτόν αρέσει το ποδόσφαιρο και σ’ εσένα το ράγκμπυ. Αυτός λέει ότι ο Θεός είναι τρεις κι εσύ λες ότι ο Θεός είναι ένας. Αυτό είναι αγεφύρωτο χάσμα και κινδυνεύεις να χάσεις το Ισλάμ σου αν μείνεις μαζί του. Είτε θα τον παντρευτείς και θα εγκαταλείψεις το Ισλάμ, είτε αυτή η πίεση θα σε καταβάλει και δεν θα μπορέσεις να μείνεις μαζί του αν παραμείνει χριστιανός. Τελικά, μόνο δυστυχία θα υπάρχει σ’ έναν τέτοιο γάμο.[4]

Γιατί δεν λένε τα ίδια σε έναν μουσουλμάνο που σκέφτεται να παντρευτεί χριστιανή, και η μόνη ένσταση είναι αν αυτό γίνει σε ένα μη ισλαμικό κράτος οπότε ο μουσουλμάνος δεν θα μπορεί να έχει τη χριστιανή (ή Εβραία) του χεριού του; Γιατί σκέφτονται αυτά που λένε και στη μουσουλμάνα που θέλει να παντρευτεί χριστιανό: Ότι η χριστιανή, είτε θα χάσει το Χριστιανισμό της αν μείνει με τον μουσουλμάνο σύζυγο, είτε θα αναγκαστεί να τον χωρίσει όμως τα παιδιά τους θα τα κρατήσει εκείνος και θα τα κάνει μουσουλμάνους. (Εκεί εξάλλου όπως είδαμε, είναι και η βασική ένσταση για τους γάμους με μη μουσουλμάνες σε μη ισλαμικές χώρες: ότι εκεί το δικαστήριο δίνει και στη μητέρα την επιμέλεια των παιδιών και το δικαίωμα να τα αναθρέψει με όποια θρησκεία θέλει.) Οπότε σε κάθε περίπτωση το Ισλάμ θα βγει κερδισμένο από το γάμο του μουσουλμάνου με την “άπιστη”, αν ο γάμος γίνει σύμφωνα με τη σαρία και σε ισλαμική χώρα.

Μια αναγνώστρια του ιστολογίου μας είχε επισημάνει σε χριστιανή που είχε αγαπήσει μουσουλμάνο και προσπαθούσε να τον κάνει χριστιανό τα εξής (από εδώ):

«Αν όντως είσαι τόσο συνδεδεμένη με τον Χριστιανισμό θα σου εισηγόμουνα να παντρευτείς ένα χριστιανό διότι σκέψου πως ο σύζυγος αυτός/ ο πατέρας των παιδιών σου/ το άλλο σου μισό αν πάθεις κάτι (Θεός φυλάξοι) θα αναλάβει αυτός την ανατρφή των παιδιών σου και αν δεν ξέρει καν να βάζει το σταυρό του και για σένα είναι σημαντικός ο θρησκευτικός παράγοντας, τότε μάλλον πρέπει να το ξανασκεφτείς και να σκεφτείς πιο λογικά για αποφυγή μελλοντικών προβλημάτων και εκπλήξεων».

Ο Greek Murtadd παλιότερα απάντησε σε προσωπικό μήνυμα μιας χριστιανής που είχε ήδη σχέση με μουσουλμάνο και ήθελε να τον παντρευτεί επισημαίνοντας τα παρακάτω:

Η πείρα δυστυχώς δείχνει ότι οι μουσουλμάνοι συχνά υποκρίνονται θρησκευτικές μεταβολές για να επιτύχουν αυτό που επιθυμούν και μετά αλλάζουν δραματικά. Επίσης, ότι γενικά οι άνθρωποι πριν παντρευτούν εμφανίζονται με το καλό τους πρόσωπο, και μετά όταν δέσουν το γάιδαρό τους παρουσιάζονται όπως είναι. Μετά το γάμο κανείς, χριστιανός ή μουσουλμάνος (απ’ όσο ξέρουμε) δεν έγινε καλύτερος. Πολλοί όμως έγιναν χειρότεροι, ή αποκαλύφθηκε ότι ήταν χειρότεροι. Οπότε κατά πάσα πιθανότητα το «καλό» πρόσωπο είναι αυτό που βλέπεις τώρα. Σου κάνει το πρόσωπο αυτό; Μπορείς να ζήσεις τη ζωή σου με αυτό; Να το κάνεις πατέρα των παιδιών σου και να δικαιολογείς τη στάση του σε αυτά; Εσύ αποφασίζεις. Και από τη στιγμή που ξέρεις ότι ο μουσουλμάνος δικαιούται να λέει ψέματα και να υποκρίνεται μεταστροφή, να πάρει μέχρι 4 γυναίκες, ακόμα και να έχει μερικές κρυφά από τις άλλες σε άλλη χώρα (το έχουμε δει αυτό…) και παράλληλα είναι υποχρεωμένος να κάνει τα παιδιά του μουσουλμάνους, δεν έχεις καμία δικαιολογία ότι δεν τα ήξερες αν αργότερα συμβεί το χ ή ψ δραματικό γεγονός.

Ένα απόφθεγμα λέει «με το γάμο οι δύο γίνονται ένας. Το θέμα είναι ΠΟΙΟΣ από τους δύο είναι αυτός ο ένας». Όποιος και να είναι, δηλαδή όποιος κι αν επηρεάσει περισσότερο τον άλλο φέρνοντάς τον στα δικά του νερά, δεν είναι δείγμα υγείας αυτό. Οι άνθρωποι πρέπει από την αρχή να ταιριάζουν για να έρθουν σε κοινωνία γάμου, όχι να ζουν μια ζωή γεμάτη συγκρούσεις και αμοιβαίες πιέσεις. Σίγουρα ο Θεός όταν έδωσε ευλογία για το γάμο, δεν θα είχε κατά νου ανθρώπους που θα πολεμούν για να εξουσιάσει ο ένας τον άλλο, και παιδιά που θα βλέπουν τους γονείς τους στα δυο άκρα και θα διχάζονται εσωτερικά. Η βάση της οικογένειας είναι οι ενωμένοι γονείς, κι ακόμα και οι ενωμένοι συγγενείς – γιατί έχουν τον τρόπο τους αυτοί να δυναμιτίζουν τα ζευγάρια. Είναι ωραίο πράγμα και καλό για τα παιδιά, η μια πεθερά να κοιτά τη νύφη υποτιμητικά επειδή «είναι άπιστη» κι η άλλη να θεωρεί το γαμπρό της ακάθαρτο, και ο καθένας να προσπαθεί να επηρεάσει τα εγγόνια προς τη δική του θρησκεία;

Η σεξουαλική ορμή είναι ένα από τα πράγματα που μας επηρεάζουν πολύ στη ζωή μας, και συχνά οι πιο αταίριαστες σχέσεις είναι και οι πιο παθιασμένες. Είναι καλό για μας να μπορούμε να τη βάζουμε στην άκρη αυτή την ορμή. Εξάλλου η θρησκεία μας είναι ασκητική, που μας ζητά να υποτάσσουμε τα πάθη μας όσο μπορεί ο καθένας, και η παρθενία πριν το γάμο δεν συνιστάται για λόγους κοινωνικούς, αλλά πνευματικούς. Προς Θεού, δεν λέω να μισούμε το σώμα μας, να φοβόμαστε το σεξ και να ψάχνουμε να παντρευτούμε άτομα που δεν μας συγκινούν ερωτικά… Αλλά κακά τα ψέματα, το σεξ πρέπει να έρχεται τελευταίο, όταν ταιριάξουν όλα τα υπόλοιπα, και όταν τα υπόλοιπα δεν ταιριάζουν να μην προχωράμε σ’ αυτό όσο κι αν το θέλουμε. (Το τέλειο είναι να έρχεται μετά την ευλογία του Θεού, αλλά δύσκολα οι άνθρωποι το καταφέρνουμε). Σε αντίθετη περίπτωση, όταν αρχίζουμε την ένωση  από το τέλος, το πάθος δεν μας αφήνει να σκεφτούμε καθαρά πριν πάρουμε την απόφαση για γάμο. Ο εθισμός στην ερωτική σχέση με ένα πρόσωπο είναι κάπως σαν ναρκομανία. Και το λέω εκ πείρας αυτό.

Ίσως είναι χρήσιμο για κάθε χριστιανή που θέλει να παντρευτεί μουσουλμάνο να διαβάσει ξανά τις συμβουλές που δίνουν οι μουσουλμάνοι στη μουσουλμάνα που θέλει να παντρευτεί χριστιανό, αντικαθιστώντας τις λέξεις σαν να συμβούλευαν χριστιανοί μια χριστιανή που θέλει να παντρευτεί μουσουλμάνο:

«Αδελφή, γιατί σκέφτεσαι να παντρευτείς κάποιον μη-χριστιανό; Αν είχες πάθος με την πίστη σου, σίγουρα θα ήθελες έναν σύζυγο που μοιράζεται τα ίδια πιστεύω και τρόπο ζωής μ’ εσένα. Ίσως να περνάς φάση που η πίστη σου δεν είναι ισχυρή;
…
Ο γάμος δεν μπορεί να βασιστεί απλώς σε ρομαντισμό, “αγάπη” και πάθος. Ένας πραγματικά σταθερός γάμος πρέπει να βασίζεται σε κοινές αξίες και πεποιθήσεις. Δεν είναι ότι σ’ αυτόν αρέσει το ποδόσφαιρο και σ’ εσένα το ράγκμπυ. Αυτός λέει ότι ο Θεός είναι ένας και μοναδικός, κι εσύ λες ότι ο Θεός είναι ένας και τριαδικός. Αυτό είναι αγεφύρωτο χάσμα και κινδυνεύεις να χάσεις τη χριστιανική σου πίστη αν μείνεις μαζί του. Είτε θα τον παντρευτείς και θα εγκαταλείψεις το Χριστιανισμό, είτε αυτή η πίεση θα σε καταβάλει και δεν θα μπορέσεις να μείνεις μαζί του αν παραμείνει μουσουλμάνος. Τελικά, μόνο δυστυχία θα υπάρχει σ’ έναν τέτοιο γάμο.»

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ GREEK MURTAD – 04/03/2018: Δεχόμαστε διάφορα μηνύματα με ερωτήσεις για νομικές πτυχές του διαζυγίου σε ισλαμικές χώρες. Δυστυχώς, ο χρόνος δεν επαρκεί για να απαντάμε σε όλα. Μέχρι να ασχοληθούμε με το θέμα του διαζυγίου σε ειδικό άρθρο, συνιστούμε όποιον και όποια ενδιαφέρεται να ανατρέξει στην διπλωματική εργασία της Νικολέττας Τζιανουδάκη με θέμα «O ΓΑΜΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΣΤΟ ΙΣΛΑΜΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ. ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΝΑΚΥΠΤΟΥΝ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΑΞΗΣ» εδώ http://ikee.lib.auth.gr/record/112371/files/%CE%A4%CE%96%CE%99%CE%91%CE%9D%CE%9F%CE%A5%CE%94%CE%91%CE%9A%CE%97.pdf

---

[1] One of the wisdoms of Shariah permitting a Muslim man to marry a Christian woman but not vice versa is that a man is in charge of the household affairs. He is able to control what takes place under his roof. As for a woman, she is emotionally weak and does not have a strong authority in the household affairs. (http://askimam.org/fatwa/fatwa.php?askid=172ecff9098aa6d9d31dbfd4e7bea063)

[2] But your wife is actively hostile to Islam and is firmly set on another path. Furthermore, she is damaging your attempt to educate your daughter in Islam. This is crucial, because your daughter is at the perfect age for you to begin talking to her about Allah, teaching her salat, taking her to the masjid, etc.

My advice is to divorce your wife and seek joint custody of your child. If you end up having the child part time, then you can at least teach her about Islam during the time she’s with you.

Furthermore, you can begin looking for a good Muslim wife who will be ready to build a new family with you based on worshiping Allah together, and striving together for imaan and taqwa. Someone who will grow with you in deen, pray Fajr with you, admire you (as you admire her), and set a good example for your children. I am sure that you will find great comfort and happiness in that, Insha’Allah. (http://www.zawaj.com/askbilqis/converted-to-islam-but-wife-is-christian/)

[3] Sunaan Abu Dawud Book 11, Number 2142: Narrated Umar ibn al-Khattab: The Prophet (peace_be_upon_him) said: A man will not be asked as to why he beat his wife.

[4] Sister, why are you considering marrying a non-Muslim? If you were passionate about your deen, surely you would want a husband who shares the same beliefs and way of life as yourself. Maybe you are going through a phase of low eemaan? …
Marriage cannot just be based on romance, “love”, and passion. A true stable marriage must be based on shared values and beliefs. It’s not just that he likes soccer and you like rugby; he says God is three and you say God is one. This is an unbridgeable gulf and you are in danger of losing your Islam if you stay with him. You will either marry and abandon Islam, or the stress of this will get to you over time and you will not be able to stay with him if he remains a Christian. Ultimately, there will be only unhappiness in a marriage like this. (http://www.zawaj.com/askbilqis/i-want-a-christian-husband-to-let-me-raise-my-children-as-muslims/)

Ποιος φταίει για τις νεκρές «παιδούλες νύφες»;

Στη σελίδα με τίτλο Ανήλικα κοριτσάκια παντρεύονται βιαστές και… βατράχους η Ομάδα γυναικών Αγάζηλος περιγράφει διάφορα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα μικρά κορίτσια σήμερα. Εκεί παραθέτει και τα ακόλουθα συνταρακτικά άρθρα:

Υεμενίτισσα «παιδούλα νύφη» [child bride] πεθαίνει από εσωτερική αιμορραγία

http://edition.cnn.com/2010/WORLD/meast/04/09/yemen.child.bride.death/

(CNN) – Μια 12χρονη Υεμενίτισσα νύφη πέθανε από εσωτερική αιμορραγία τρεις μέρες μετά το γάμο της, μετά την συνουσία με έναν μεγαλύτερο από αυτήν άνδρα, είπε το Ταμείο των Ηνωμένων Εθνών για τα Παιδιά.

Η κοπέλα ήταν παντρεμένη με έναν άνδρα, με τουλάχιστον δύο φορές την ηλικία της, δήλωσε η Sigrid Kaag, περιφερειακή διευθύντρια της UNICEF για τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική.

Ο θάνατός της είναι «μια οδυνηρή υπενθύμιση των κινδύνων που αντιμετωπίζουν τα κορίτσια όταν παντρεύονται πάρα πολύ νωρίς,» δήλωσε την Πέμπτη η Kaag.

Η Amal Basha, πρόεδρος του Αραβικού Φόρουμ Αδελφών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (Sisters Arab Forum for Human Rights), μιας υεμενίτικης ομάδας υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, προσδιόρισε την Παρασκευή το κορίτσι ως Elham Mahdi.

«Η Elham είχε παντρευτεί στις 29 Μαρτίου και πέθανε τρεις μέρες μετά» και έζησε στην επαρχία Hajjah της Υεμένης, είπε η Μπάσα.

Ο θάνατος του κοριτσιού είναι η τελευταία σε μια σειρά υποθέσεων γάμου παιδιών στην Υεμένη, όπου η ελάχιστη ηλικία γάμου είναι ακόμα υπό συζήτηση.

Απογοητευμένος από την πρόσφατη αποκάλυψη, αξιωματούχος της κυβέρνησης της Υεμένης αποκάλεσε την υπόθεση » μια σκληρή υπενθύμιση ότι η πρακτική του γάμου ανηλίκων πρέπει να λήξει.»

«Η κυβέρνηση έχει εργαστεί ακούραστα για να εδραιωθεί η ελάχιστη ηλικία γάμου, αλλά οι συντηρητικοί βουλευτές αντιστάθηκαν σε αυτό», δήλωσε ο αξιωματούχος, ο οποίος δεν είναι εξουσιοδοτημένος να μιλήσει στα μέσα ενημέρωσης. «Τα μέλη του συντηρητικού μπλοκ χρειάζεται να εντείνουν την ευθύνη για την προστασία των δικαιωμάτων και ελευθεριών των νέων. Οι ΜΚΟ πρέπει να συνεχίσουν την εκστρατεία για να ρίξουν φως σε αυτή την ατυχή πρακτική.»

Τον Σεπτέμβριο, ένα 12χρονο κορίτσι της Υεμένης που εξαναγκάστηκε σε γάμο πέθανε κατά τη γέννα. Το μωρό της πέθανε επίσης, σύμφωνα με την Οργάνωση Seyaj για την προστασία των παιδιών.

Η Fawziya Ammodi ήταν σε διαδικασία γέννας για τρεις μέρες πριν πεθάνει από σοβαρή αιμορραγία, είπε ο Ahmed al-Qureshi, πρόεδρος της οργάνωσης.

«Αν και η αιτία του θανάτου της ήταν η έλλειψη ιατρικής περίθαλψης, το πραγματικό ζήτημα ήταν η έλλειψη εκπαίδευσης στην Υεμένη και το γεγονός ότι εξακολουθούν να συμβαίνουν γάμοι παιδιών,» δήλωσε ο al-Qureshi.

Οι παιδούλες νύφες συνηθίζονται στην Υεμένη, όπου ο ΟΗΕ εκτιμά ότι το ένα στα τρία κορίτσια παντρεύεται πριν την ηλικία των 18. Τα περισσότερα παντρεύονται με ηλικιωμένους άνδρες με περισσότερες από μία συζύγους, σύμφωνα με μια μελέτη του Πανεπιστημίου της Sanaa.

Για τους γονείς του κοριτσιού, ο γάμος σημαίνει ότι οι κόρες δεν είναι πλέον ένα οικονομικό ή ηθικό βάρος. Τις περισσότερες φορές, οι γονείς παίρνουν μια υπόσχεση από το σύζυγο ότι θα περιμένει μέχρι το κορίτσι να μεγαλώσει κι άλλο για να ολοκληρώσει τον γάμο.

«Ο πρόωρος γάμος θέτει τα κορίτσια σε αυξημένο κίνδυνο εγκατάλειψης του σχολείου, έκθεσης στη βία, την κακοποίηση και την εκμετάλλευση, ή ακόμη και απώλειας της ζωής τους από την εγκυμοσύνη, τον τοκετό και άλλες επιπλοκές,» δήλωσε η UNICEF.

Το θέμα των παιδιών νυφών της Υεμένης έγινε πρωτοσέλιδο το 2008 όταν η 10χρονη Nujood Ali σταμάτησε το σχολείο και παντρεύτηκε. Ο σύζυγός της τη χτύπησε και τη βίασε μέσα σε λίγες εβδομάδες από την τελετή.

Για να ξεφύγει, η Nujood πήρε ένα ταξί – για πρώτη φορά στη ζωή της – για να πάει στο κεντρικό δικαστήριο όπου κάθισε σε έναν πάγκο και απαίτησε να δει έναν δικαστή.

Μετά από μια καλά δημοσιοποιημένη δίκη, της χορηγήθηκε διαζύγιο.

http://www.politicalscandalnews.com/article/Rapist%20husband%20of%20dead%20Yemeni%20child%20bride%20should%20die:%20family

Οικογένεια: Ο βιαστής σύζυγος της νεκρής παιδούλας νύφης της Υεμένης θα πρέπει να πεθάνει

Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων (AFP) Global Edition | 2010-04-11 12:10:12

Η οικογένεια ενός 13χρονου κοριτσιού της Υεμένης που πέθανε μετά από σεξουαλικό βιασμό από τον σύζυγό της λίγες ημέρες μετά τον κανονισμένο γάμο της απαιτεί την εκτέλεσή του.

Η Ilham al-Ashi πέθανε την Παρασκευή, πέντε ημέρες μετά τον γάμο της με τον Abed al-Hekmi, 24 ετών, σε μια υπόθεση η οποία έχει και πάλι έφερε στο προσκήνιο τα δεινά των λεγόμενων «νυφών του θανάτου» της Υεμένης.

Η ιατρική γνωμάτευση από το κύριο νοσοκομείο στην επαρχία Hajja, βόρεια της πρωτεύουσας, είπε ότι υπέστη μια βαθιά ρήξη στα γεννητικά όργανα.

«Απαιτώ την εφαρμογή του νόμου του Αλλάχ. Απαιτώ τιμωρία» είπε στο AFP η μητέρα του κοριτσιού, Nejma al-Ashi, αναφερόμενη σε εκτέλεση, η οποία είναι η ποινή για φόνο στη μουσουλμανική χώρα.

Στο χωριό Αλ-Asha με τις καλύβες – ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα απόλυτης φτώχειας σε μια από τις πιο φτωχές χώρες του κόσμου, η μητέρα είπε ότι η κόρη της ήταν «ωραία και γεμάτη υγεία» όταν παντρεύτηκε.

Η οικογένεια του συζύγου της σε ένα χωριό γειτονικό είπε λίγες ημέρες μετά το γάμο ότι η κόρη της «ήταν άρρωστη, που έπασχε από ελονοσία, καθώς και ότι τα πνεύματα την είχαν καταλάβει στο γάμο.»

«Εγώ απάντησα: Έχετε φόβο για το Θεό. Η κόρη μου δεν έχει κανένα πρόβλημα», πρόσθεσε.

Αλλά η κόρη της, το τελευταίο θύμα της διαδεδομένης συνήθειας του γάμου ανηλίκων στη φυλετικά δομημένη κοινωνία, είχε πρόβλημα για μέρες, σύμφωνα με το ιατρικό προσωπικό που την είχε δει νωρίτερα μέσα στην εβδομάδα.

Η Zahra Makyayeva, γυναικολόγος από το Ουζμπεκιστάν σε ιατρική κλινική, είπε ότι είδε την Άσι τη δεύτερη ημέρα του γάμου της, αφού ο σύζυγός της την έφερε, ζητώντας να «σπάσουν τον υμένα της» – αποδεικνύοντας ότι δεν είχαν ολοκληρώσει το γάμο τους.

Η γιατρός είπε ότι αρνήθηκε επειδή «ήταν απαγορευμένο» και συμβούλευσε τον σύζυγο να πάει σε ένα κυβερνητικό νοσοκομείο, τονίζοντας ότι η κοπέλα, που ήταν πολύ ντροπαλή για να επιτρέψει στη γιατρό να την εξετάσει, φαινόταν αδύναμη.

Όμως, αντί να πάει στο νοσοκομείο, ο Hekmi σταμάτησε στο φαρμακείο της κλινικής ζητώντας υπνωτικά χάπια ή ηρεμιστικά, αλλά όταν απέτυχε να του δοθούν τέτοια χάπια, ζήτησε ένα βελτιωτικό σεξουαλικής απόδοσης, το οποίο πήρε.

«Συνειδητοποιήσαμε ότι ήθελε να ναρκώσει το κορίτσι», είπε ο σεΐχης Ali al-Huda, ο ιδιοκτήτης της κλινικής.

Τρεις ημέρες αργότερα, ο Hekmi πήγε τη γυναίκα του πίσω στην κλινική, όπου διαγνώστηκε με κατακράτηση ούρων και βρέθηκε να έχουν κολπικούς τραυματισμούς και λοίμωξη, σύμφωνα με τη νοσοκόμα Fathiya Haidar.

«Της δώσαμε φαρμακευτική αγωγή και έφυγε. Το επόμενο πρωί ακούσαμε ότι πέθανε», είπε.

Ο αδελφός του κοριτσιού, Abdullah, ο οποίος είχε παντρευτεί την αδελφή του Hekmi την ίδια ημέρα στο πλαίσιο της παραδοσιακού εθίμου Sheghar, ή γάμου με ανταλλαγή, κατηγόρησε τον κουνιάδο του και την οικογένειά του ότι σκότωσαν την αδελφή του.

«Αυτοί τη σκότωσαν: ο σύζυγός της και η οικογένειά του. Έδεσαν την αδελφή μου και τη σκότωσαν», είπε, στεκόμενος δίπλα στην καλύβα του, όπου έζησε για λιγότερο από μία εβδομάδα με τη νύφη του, η οποία έχει πλέον επιστρέψει στην οικογένειά της.

Τα πεθερικά του ζήτησαν πίσω τη σύζυγό του, λέγοντας ότι η μητέρα της ήταν άρρωστη, αφού ανακάλυψαν ότι η αδελφή του ήταν νεκρή, είπε.

Ο Hekmi αργότερα πήγε στην οικογένεια της νύφης του, λέγοντάς τους ότι ήταν άρρωστη.

«Όταν φτάσαμε σ’ αυτήν, ήταν ακίνητη,» είπε η μητέρα της.

Η οικογένεια των Άσι αρνείται τώρα να λάβει το σώμα της από το νεκροτομείο του νοσοκομείου στο Hajja, κοντά στο Al-Asha, περίπου 220 χιλιόμετρα (137 μίλια) βορειοδυτικά της πρωτεύουσας. Θέλουν ο σύζυγος να τιμωρηθεί.

«Δεν θα πάρουμε το σώμα. Τι να κάνουμε με αυτό; Θέλουμε τιμωρία για το δολοφόνο της αδελφής μου», είπε ο άλλος αδελφός της Άσι, ο Mahdi.

Ο Hekmi εν τω μεταξύ παραμένει υπό κράτηση και, σύμφωνα με έκθεση της αστυνομίας, παραδέχθηκε ότι βίασε τη σύζυγό του όταν εκείνη αρνήθηκε να κάνει σεξ μαζί του.

Τον Σεπτέμβριο, μια 12χρονη σύζυγος πέθανε μαζί με το μωρό της σε μια δύσκολη γέννα.

«Αυτό αποδεικνύει ότι το δίκαιο και το κράτος δεν θα είναι σε θέση να προστατεύσουν τα νεαρά κορίτσια από τον πρόωρο γάμο αν δεν υπάρχει μια εκστρατεία ενημέρωσης σε συνδυασμό με κυρώσεις για όσους παραβιάζουν το νόμο που ζητούμε να επικυρωθεί», είπε στο AFP η δικηγόρος Shaza Nasser.

Ο νόμος που καθορίζει το ελάχιστο όριο ηλικίας για το γάμο στα 17 για τις γυναίκες και 18 για τους άνδρες έχει προκαλέσει διαμάχη στην Υεμένη και απέτυχε να εφαρμοστεί παρότι πέρασε στο κοινοβούλιο, αφότου οι συντηρητικοί βουλευτές ζήτησαν την αναθεώρησή του.

Η δικηγόρος, η οποία το 2008 κατόρθωσε να λάβει διαζύγιο για την Nojud Mohammed Ali, παντρεύτηκε σε ηλικία οκτώ ετών με έναν άνδρα 20 χρόνια μεγαλύτερο της, είπε ότι θα αναλάβει την περίπτωση της οικογένειας Ahsi και «θα απαιτήσει την εκτέλεση» του Hekmi.

Και η ομάδα Αγάζηλος καταλήγει στο συμπέρασμα:

Πολλές προλήψεις έχουν ακόμη να καταπολεμηθούν, μέχρι να μπορέσουν τα παιδιά να απολαύσουν με ασφάλεια την παιδική τους ηλικία. Και ο παράγοντας φτώχεια είναι κι αυτός καθοριστικός για την ασφάλεια των παιδιών, μια που ένας από τους λόγους που οι γονείς τους τα παντρεύουν τόσο μικρά, είναι και η δυσκολία να τα συντηρήσουν ώσπου να μεγαλώσουν κι άλλο.

Καταρχήν δεν θα διαφωνήσουμε με την ομάδα Αγάζηλος ότι η φτώχεια είναι μεγάλο πρόβλημα για την ασφάλεια των παιδιών. Πολλοί στην Υεμένη και άλλες ισλαμικές χώρες παντρεύουν νωρίς τις κόρες τους επειδή δεν έχουν να τις συντηρήσουν, ή επειδή δεν μπορούν να αντισταθούν στις προίκες που προσφέρουν οι γαμπροί.

Υπάρχει επίσης στις κοινωνίες αυτές η αντίληψη ότι όταν μια κοπέλα παντρεύεται μικρή προφυλάσσεται από τους πειρασμούς παράνομης σεξουαλικής επαφής, προλαβαίνει να κάνει περισσότερα παιδιά και γίνεται πιο υπάκουη νύφη από μια που παντρεύεται μεγαλύτερη.

Όμως το βασικό πρόβλημα αναφορικά με τις παιδούλες νύφες, είναι η θρησκεία. Η ομάδα Αγάζηλος προφανώς δεν γνωρίζει το παρασκήνιο της φράσης «Ο νόμος που καθορίζει το ελάχιστο όριο ηλικίας για το γάμο στα 17 για τις γυναίκες και 18 για τους άνδρες έχει προκαλέσει διαμάχη στην Υεμένη και απέτυχε να εφαρμοστεί παρότι πέρασε στο κοινοβούλιο, αφότου οι συντηρητικοί βουλευτές ζήτησαν την αναθεώρησή του.» Δεν γνωρίζει επίσης ότι υπήρχε παλιότερα στην Υεμένη νόμος που όριζε ότι τα κορίτσια πρέπει να παντρεύονται μόνο όταν συμπληρώσουν τα 15, αλλά και αυτός που είχε μικρότερο όριο ηλικίας καταργήθηκε το 1990. Λοιπόν, ο λόγος που ο πρώτος νόμος καταργήθηκε και κάποιοι βουλευτές ζήτησαν την αναθεώρηση του δεύτερου νόμου, είναι ότι δεν συμβαδίζει με τον θρησκευτικό νόμο: Η Σαρία ορίζει ότι το κορίτσι παντρεύεται σε όποια ηλικία θέλει ο πατέρας του, και εξέχοντες κληρικοί της Υεμένης δήλωσαν πρόσφατα ότι όποιοι είναι υπέρ του ορίου ηλικίας στο γάμο των κοριτσιών είναι αποστάτες. Και ξέρετε πώς τιμωρείται ο αποστάτης από το Ισλάμ, έτσι; Με θάνατο.

Μουσουλμάνες διαδηλώνουν κατά του ορίου ηλικίας στο γάμο

Θα μου πείτε, γιατί είναι αποστάτης από το Ισλάμ κάποιος που ορίζει ότι ένα κορίτσι δεν μπορεί να παντρευτεί πριν από τα 15 ή τα 17 του χρόνια; Επειδή απαγορεύει κάτι που επέτρεψε ο Αλλάχ! Όπως λέει ο Μαουντούντι, αναφερόμενος στο κορανικό εδάφιο 65:4 «κανένας μουσουλμάνος δεν έχει το δικαίωμα να απαγορεύσει κάτι που το Κοράνι έχει κρίνει ως αποδεκτό». Αυτό εξάλλου υποστήριζαν και οι χιλιάδες μαντηλοφορεμένες μουσουλμάνες που διαδήλωσαν έξω από το Κοινοβούλιο της Υεμένης στις 20 Μαρτίου: Τα πανώ τους έγραφαν «Μην απαγορεύετε αυτό που επέτρεψε ο Αλλάχ» και «Σταματήστε να παραβιάζετε τον ισλαμικό νόμο της Σαρία στο όνομα των δικαιωμάτων και των ελευθεριών». Και όπως είπε μια από αυτές, «Θεωρούμε αυτούς που ζητούν να βάλουν όρια στην ηλικία γάμου με νόμο ως εχθρούς του Αλλάχ, του προφήτη του και δικούς μας.» (Βλ. http://www.islamtribune.com/2010/03/21/yemen-women-oppose-proposed-child-marriage-ban.html)

Όσο για τον Abed al-Hekmi που με το βιασμό προκάλεσε το θάνατο της ανήλικης συζύγου του, έχει ισλαμική στήριξη για την πράξη του. Κατ’ αρχήν η μικρή της ηλικία δεν είναι απαγορευτική για συνουσία στο Ισλάμ, αφού όπως είπε και η Άισα, την οποία ο Μουχάμμαντ παντρεύτηκε στα 6 της χρόνια και ολοκλήρωσε το γάμο στα 9 της, «ένα κορίτσι που γίνεται 9 ετών είναι γυναίκα». Και ο μουφτής Ebrahim Desai όταν κάποιος 45χρονος υποψήφιος σύζυγος μιας 12χρονης τον ρωτά αν μπορεί να έχει συνουσία μαζί της μετά το γάμο ή πρέπει να περιμένει να φτάσει σε κάποια συγκεκριμένη ηλικία, λέει ξεκάθαρα ότι:

«σύμφωνα με τη Σαρία, αν ένα κορίτσι είναι ανήλικο (δεν έχει φτάσει στην εφηβεία), μπορεί να δοθεί σε γάμο από τον πατέρα της. Δεν υπάρχει όριο ηλικίας για να έχει κανείς σχέσεις με τη γυναίκα του, ακόμα κι αν είναι ανήλικη (δεν έχει φτάσει στην εφηβεία).[1]

Επίσης, το να μην συναινεί η σύζυγος σε σχέσεις με το σύζυγό της ντροπιάζει την οικογένειά της. Η ίδια η μητέρα που ζητά την τιμωρία του Abed al-Hekmi, παρότρυνε την κόρη της να δεχτεί τη συνουσία μαζί του για να μην τους ντροπιάσει.

Σύμφωνα με τη Σαρία, η σύζυγος δεν έχει δικαίωμα να αρνείται το σεξ στο σύζυγό της, εκτός αν είναι λεχώνα ή έχει περίοδο. Στο Ισλάμ δεν νοείται βιασμός στα πλαίσια του γάμου, και η πράξη που εμείς λέμε βιασμό θεωρείται δικαίωμα του συζύγου. Στη Hedaya (αναφ. 11, σελ. 141) διαβάζουμε:

«Μπορεί κανείς να απολαύσει μια σύζυγο διά της βίας»

…Όταν μια σύζυγος που κατοικεί στο σπίτι του άντρα της, αρνείται να του επιτρέψει τη συνουσία, καθώς εκείνος τη συντηρεί, μπορεί, αν θέλει, παρά την αντίστασή της, επειδή είναι στην εξουσία του, να την απολαύσει δια της βίας.[2]

Hind, 13 ετών: Η νύφη τό 'σκασε...αλυσοδεμένη

Ο βιαστής γαμπρός πάλι, ο οποίος προφανώς δεν είχε πρόθεση να γίνει φονιάς, είναι κι αυτός από την πλευρά του θύμα, μια που αισθανόταν υποχρεωμένος να αποδείξει τον ανδρισμό του, ότι μπορούσε να ξεπαρθενέψει τη γυναίκα του! Ο Μουχάμμαντ τον οποίο είχε ως πρότυπο, όπως κάθε μουσουλμάνος, κατάφερνε και ερχόταν σε επαφή με εννέα συζύγους σε μια νύχτα ενώ ήταν πάνω από 55 ετών[3], κι αυτός που ήταν μόλις 24 δεν θα κατάφερνε να έρθει σε επαφή ούτε με μία;

Οπότε φαίνεται καθαρά ότι ο βασικός υπαίτιος δεν είναι τόσο η φτώχεια και οι κοινωνικές συνθήκες, που σίγουρα παίζουν κι αυτές το ρόλο τους. Εξάλλου, παιδούλες νύφες υπάρχουν και στη Σαουδική Αραβία που είναι πλούσια χώρα… Ο βασικός υπαίτιος για τις παιδούλες νύφες και τα βάσανα που τραβάνε είναι το Ισλάμ, που με τη διδασκαλία του διαιωνίζει ως δήθεν εντολές του Θεού πρακτικές που η αραβική κοινωνία εφάρμοζε την εποχή που αυτό δημιουργήθηκε. Το Ισλάμ και η αφοσίωση σε αυτό, η οποία παρακινεί γυναίκες που και οι ίδιες κακοποιήθηκαν σεξουαλικά ως παιδιά, καθώς υποχρεώθηκαν σε σεξ χωρίς να είναι σωματικά και ψυχικά έτοιμες, να διαδηλώνουν απαιτώντας να συνεχίσουν να κακοποιούνται και οι κόρες τους!

Για περισσότερες παιδουλες-νύφες που ευτυχώς επέζησαν, δείτε εδώ την ιστορία της 13χρονης Hind, που εξαναγκάστηκε να παντρευτεί έναν 70χρονο για 1400 δολάρια και όταν τον εγκατέλειψε την έδεσαν με αλυσίδες για τιμωρία, και την 4η παιδούλα-νύφη (12 ετών) που πήρε διαζύγιο μετά την Nujood.

---

[1] http://www.askimam.org/fatwa/fatwa.php?askid=3292273c814b97cd24da5b61c7831c68

Fatwa #  6737  from Germany Date: Tuesday, October 1st 2002
Category
	Worldly Possessions
Title
	Second marriage possible under these conditions. i would like to marry a woman who is 12 years old, her father and she has also agreed. What is your advise?
Question
	I am 45 and married to already 15 years now after the sexual desire of my woman has nearly gone i am looking to marry again. And i would like to marry a woman who is 12 years old, her father and she has also agreed, my first wife told me that it could make problems if it will be a big different in age, and also some of my children are older than my second wife. What is your advise ? And is it allowed for me to have already sexual intercourse with these woman after we are married or to i have to wait till she reach at special age ?
Answer
	According to the Shari?ah, if a girl is a minor (did not attain puberty), she may be given in marriage by her father. There is no age limit to be intimate with one?s wife even if she is a minor. It is important for you, in your situation, to consider the age difference reservation expressed by your wife. and Allah Ta’ala Knows Best Mufti Ebrahim Desai

[2] “One can enjoy a wife by force”

“But not if she be refractory.”

“If a wife be disobedient or refractory and go abroad without her husband’s consent, she is not entitled to any support from him, until she return and make submission, because the rejection of the matrimonial restraint in this instance originates with her; but when she returns home, she is then subject to it, for which reason she again becomes entitled to her support as before. It is otherwise where a woman, residing in the house of her husband, refuses to admit him to the conjugal embrace, as she is entitled to maintenance, notwithstanding her opposition, because being then in his power, he may, if he please, enjoy her by force.””

[3] Sahih Bukhari Volume 1, Book 5, Number 268:

Narrated Qatada:

Anas bin Malik said, «The Prophet used to visit all his wives in a round, during the day and night and they were eleven in number.» I asked Anas, «Had the Prophet the strength for it?» Anas replied, «We used to say that the Prophet was given the strength of thirty (men).» And Sa’id said on the authority of Qatada that Anas had told him about nine wives only (not eleven).

Είναι η βιογραφία του Μουχάμμαντ από τον ιμπν Ισχάκ αξιόπιστη;

Άνθρωποι που έχουν ως αποστολή να εξωραΐζουν το Ισλάμ για να συγκρατούν τους ήδη οπαδούς του και να προσηλυτίζουν νέους, είναι αναγκασμένοι, για να επιτύχουν την αποστολή τους, να καταφεύγουν σε διάφορα παραμύθια. Παραποιήσεις της πραγματικότητας, αποκρύψεις στοιχείων, συκοφαντίες και κατηγορίες εντελώς αναπόδεικτες, και ξανασερβίρισμα άλλων παραμυθιών που έχουν ετοιμάσει άλλοι ισλαμιστές. Στο άρθρο αυτό θα ασχοληθούμε με ένα από αυτά τα παραμύθια.

Στη σελίδα του Άχμαντ Ελντίν με τον πολλά υποσχόμενο, αλλά εκτός πραγματικότητας τίτλο «Ξεμπροστιάζοντας την απατεωνιά και την ψευτιά του «greekmurtad»» που βρίσκεται εδώ βλέπουμε κάποια ηχητικά αρχεία. Ένα από αυτά έχει τίτλο

4) Η εγκυρότητα και η αξιοπιστία της βιογραφίας του Ibn Ishaq

Η «βιογραφία του Ibn Ishaq» είναι η παλαιότερη για τον Μουχάμμαντ, και αποτελεί το βιβλίο που, μαζί με το Κοράνι και τα χαντίθ, θεωρείται ως κορμός του Ισλάμ στις από παράδοση ισλαμικές χώρες.

Στο ηχητικό αρχείο 4 ακούμε τα εξής για το βιβλίο αυτό (διατηρούμε τα γραμματικά/συντακτικά λάθη του απολογητή):

Ας περάσουμε να δούμε μια άλλη τακτική του Greekmurtad για να λασπολογήσει το Ισλάμ. Αυτή η τακτική έχει να κάνει με την συχνή χρήση που κάνει του βιβλίου του Ιμπν Ισχάκ της βιογραφίας του προφήτη Μωάμεθ, που την έχει γράψει ο Ιμπν Ισχάκ και λέγεται Σιράτ αλ Ρασούλ (Sirat Al-Rasul). Είχαμε πει όσον αφορά για τον Ιμπν Ισχάκ σε παλιότερά μας άρθρα το εξής: ότι οι πηγές αυτού του βιβλίου του Ιμπν Ισχάκ «Σιράτ aλ Ρασούλ» είναι κυρίως από μια άποψη ιστορική και όχι οι διδασκαλίες του προφήτη Μωάμεθ, όχι Σούννα, όχι χαντίθ. Το βιβλίο του Ιμπν Ισχάκ έχει πολλά κενά στις αφηγήσεις και πολλές αναφορές του έχουν περάσει από αρνητική κριτική από παλαιότερους ιστορικούς του Ισλάμ. Και βεβαίως χωρίς αμφιβολία το βιβλίο του Ιμπν Ισχάκ θεωρείται μία από τις παλαιότερες βιογραφίες του προφήτη αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι και η εγκυρότερη από την οπτική  γωνία των χαντίθ και της Σούννα. Και δώσαμε για περισσότερη αναλυτική εξήγηση ένα λινκ όσον αφορά τη βιογραφία και το ποιος είναι ο Ιμπν Ισχάκ.
Ακόμα οι Σιουχ και Γουαλεμά συμφωνούν σ’ αυτό το κομμάτι. Ο αλ-Ντάχαμπι π.χ. είχε φτιάξει μια λίστα από λόγους γιατί ο ιμπν Ισχάκ θεωρείται αδύναμος όσον αφορά σε χαντίθ και σε ιστορίες όσον αφορά το πρόσωπο του προφήτη μας Μωάμεθ, ειρήνη και ευλογία σε αυτόν. Ο Άχμαντ Ιμπν Χάνμπαλ Ραχίμ Ουλά είπε ότι ο Ιμπν Ισχάκ έχει πει αρκετά λανθασμένα χαντίθ και δεν τον ενδιέφερε ακόμα αν τα χαντίθ αυτά τα μάζευε από έμπιστους από άτομα που άκουσαν τον προφήτη ή όχι, ή ήταν γνωστά για την αυθεντικότητά τους και την αλήθεια τους. Επίσης το ίδιο είπε και ο Ιμάμ Ιμπν Νουμάιρ, ο οποίος έλεγε και καταδίκασε τον Ιμπν Ισχάκ ότι λέει ψεύτικα χαντίθ, από άγνωστους αφηγητές. Και ο αλ-Ντάχαμπι έβγαλε το συμπέρασμα ότι, διαβάζοντας κάποια του ιμπν Ισχάκ τις ιστορίες και τα χαντίθ που είχε βγάλει, ότι έχει κάνει πολλά μα πολλά λάθη κατά τη διάρκεια όταν έκανε την αφήγηση μιας ιστορίας ή ενός χαντίθ που είχε μαζέψει. Τώρα, πώς η βιογραφία του Ιμπν Ισχάκ πρέπει να αντιμετωπιστεί; Είναι ότι κατέληξαν όλοι οι λόγιοι και οι επιστήμονες της ισλαμικής θεολογίας και της Σαρία ότι το βιβλίο του Ιμπν Ισχάκ πρέπει να αντιμετωπίζεται ότι εάν ο Ιμπν Ισχάκ άκουσε μια αφήγηση ενός χαντίθ από έναν έμπιστο και είπε ο ίδιος παραδέχτηκε ότι άκουσε, τότε το χαντίθ μπορεί να είναι αληθινό. Και βεβαίως ξαναπερνάει από άλλη μία κριτική. Αλλά αν ο ιμπν Ισχάκ είπε ότι το χαντίθ αυτό είναι ως εξής χωρίς να πει τους αφηγητές ποιοι, πώς, πότε και χρονολογίες, τότε αυτό το χαντίθ δεν μπορούμε να το πάρουμε σαν έγκυρο.

Για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους: Το αν μερικοί λόγιοι του Ισλάμ δεν αποδέχονται βιβλία ιστορίας, επειδή αυτά δεν επικεντρώνονται στη διδασκαλία του Μουχάμμαντ, είναι δικό τους πρόβλημα. Γνωρίζουμε και κατανοούμε ότι η πρακτική ενός ανθρώπου είναι εξίσου σημαντική με τη διδασκαλία του, καθώς από την πρακτική του φαίνεται το τι πραγματικά πρεσβεύει. «Από τους καρπούς τους θα τους αναγνωρίσετε» είπε ο Ιησούς Χριστός για τους ψευδοπροφήτες. Ένας άνθρωπος που πρεσβεύει την αγάπη αλλά συμπεριφέρεται με μίσος, προφανώς δεν είναι ειλικρινής στη διδασκαλία του, κα μόνο η γνώση του τι έκανε, σε συνδυασμό με το τι είπε, μπορεί να μας βοηθήσει να διακρίνουμε την ειλικρίνειά του και τα κίνητρά του.

Τα «κενά» στη βιογραφία του ιμπν Ισχάκ, που επικαλείται ο απολογητής του Ισλάμ οφείλονται στο ότι το πρωτότυπο έργο του Ιμπν Ισχάκ έχει χαθεί. Υπάρχει ό,τι διέσωσε από αυτό ο ιμπν Χισάμ, και στην αγγλική έκδοση ο William Muir έχει συμπληρώσει τα κενά με αποσπάσματα από την έγκυρη ιστορία του Τάμπαρι, βάζοντας πριν από το καθένα ένα κεφαλαίο Τ για να το ξεχωρίζουμε.

Ο Ιμπν Ισχάκ που γεννήθηκε σε οικογένεια που μελετούσε την ιστορία του Ισλάμ, ήταν ο μόνος ιστορικός που ήταν τόσο κοντά χρονικά στα γεγονότα που περιέγραφε (γεννήθηκε περίπου το 704 μ.Χ. και πέθανε το 767 μ.Χ., ενω ο Μουχάμμαντ πέθανε το 632 μ.Χ.), και γι’ αυτό δεν χρειαζόταν να αναφέρει τις πηγές του (αν και σε μερικές περιπτώσεις το κάνει). Πολλοί μεγάλοι ιστορικοί δεν αναφέρουν όλες τις πηγές τους επώνυμα (π.χ. ο Θουκυδίδης). Κανένας εξάλλου δεν ανέφερε πηγές στην εποχή του Ιμπν Ισχάκ! Δεν ήταν σαν τους Μπουχάρι, Μουσλίμ και λοιπούς που έπρεπε να βάλουν πηγές γιατί είχαν από χρονικής απόψεως απομακρυνθεί πολύ από τα γεγονότα. Άρα ο Ιμπν Ισχάκ δεν χρειάζεται να δώσει στην ιστορία του τίποτε άλλο, εκτός από αυτά που ήδη δίνει: την αφήγηση των γεγονότων όπως ΟΛΟΙ τα γνώριζαν εκείνη την εποχή. Αν οι ιστορίες του δεν ήταν αληθινές, το έργο του θα είχε δεχτεί κριτική από τους συγχρόνους του που γνώριζαν τα γεγονότα, όμως αυτό δεν έγινε: ο Ιμπν Ισχάκ θεωρείται αυθεντία, αποσπάσματά του χρησιμοποιεί αυτούσια ο Τάμπαρι και άλλοι, και το έργο του γίνεται αποδεκτό μέχρι σήμερα τόσο από τους λογίους αλλά και απλούς μουσουλμάνους στη Μέση Ανατολή και τις άλλες ισλαμικές χώρες, όσο και από όλους τους Δυτικούς ασιανολόγους. Οι μόνοι που τον είδαν με μισό μάτι ήταν οι Σιίτες, επειδή θεώρησαν ότι δεν προβάλει αρκετά τον αγαπημένο τους Αλί.

Όσο για τους λόγους που «κάποιοι» λόγιοι του Ισλάμ αμφισβητούν την αξιοπιστία μερικών διηγήσεων, προκαλούμε τον απολογητή να φέρει αποσπάσματα από τα αυθεντικά βιβλία των πιο παλιών από αυτούς (όχι του μεταγενέστερου Allama Shibli Nomani που γεννήθηκε το 1857, εκατοντάδες χρόνια μετά τα γεγονότα και μετά τον Ιμπν Ισχάκ…) και να παραθέσει ΚΑΙ το πρωτότυπο κείμενο στα αραβικά ή τα αγγλικά, να δουν όλοι ποιοι ήταν αυτοί οι περίφημοι λόγοι που επικαλείται και για τους οποίους μας μιλά τόσο γενικά. Για να τον βοηθήσουμε, οι λόγιοι αυτοί είναι ο σύγχρονος του Ιμπν Ισχάκ νομικός Malik, και ο μεταγενέστερος Ibn Hajar al-Asqalani (1372 – 1448) που βασίστηκε στον Μalik και ουσιαστικά, χρησιμοποίησε το ίδιο επιχείρημα με αυτόν. Σε αυτούς τους δύο και το επιχείρημά τους βασίζεται και η κριτική των υπόλοιπων, που αναφέρει ο φίλος μας.

Βέβαια, ο απολογητής του Ισλάμ ήδη έχει δώσει ένα δείγμα της αιτίας αυτών των αμφισβητήσεων: Σε άρθρο του που αναιρούμε εδώ σχολιάζει:

«η αναφορά φαίνεται να είναι μεροληπτική διότι την έχει καταγράψει από τους Ιουδαίους και Χριστιανούς. Η ιστορία δεν είναι αυθεντική σύμφωνα με  υπολοίπους ιστορικούς του Ισλάμ πολύ απλά γιατί δεν έχει καμία αξιόπιστη πηγή».

Για να κάνουμε κατανοητή την αμφίσημη αυτή δήλωση στους αναγνώστες που δεν γνωρίζουν το Ισλάμ, αυτό που «πολύ απλά» εννοείται εδώ είναι ότι οι χριστιανοί και οι Εβραίοι δεν είναι αξιόπιστες πηγές, διότι είναι άπιστοι, και αξιόπιστοι είναι μόνο οι μουσουλμάνοι (με μόνη εξαίρεση ορισμένους μουσουλμάνους που άλλοι μουσουλμάνοι τους καταλογίζουν αναξιοπιστία). Γι’ αυτό άλλωστε και κατά τους αιώνες όπου σημαντικά τμήματα χριστιανικών κι εβραϊκών πληθυσμών ήταν υπό ισλαμική υποδούλωση – συγγνώμη, «προστασία» – ο κάθε μουσουλμάνος κατηγορούσε χριστιανούς κι Εβραίους και η μαρτυρία του γινόταν δεκτή, ενώ οι ταλαίπωροι Διμμίτες δεν εισακούονταν στα ισλαμικά δικαστήρια. Και αυτός είναι ο βασικός λόγος που μερικοί ισλαμιστές, και μάλιστα ειδικοί της Σαρία κριτικάρουν τον Ιμπν Ισχάκ: Ότι έκανε τη δουλειά του πρώτα ως σοβαρός ιστορικός, που εξετάζει όλες τις πηγές που υπάρχουν, και μετά ως προκατειλημμένος και ρατσιστής ισλαμιστής (που προσθέτει τα σχολιάκια του υπέρ του «προφήτη», όπως έκανε ο ιμπν Ισχάκ σε πολλές περιπτώσεις).

Όσο για το ότι «όλοι οι λόγιοι και οι επιστήμονες της ισλαμικής θεολογίας και της Σαρία» θεωρούν το βιβλίο του ιμπν Ισχάκ μερικώς αναξιόπιστο, αυτό απλά δεν είναι αλήθεια. Θα παραθέσουμε ένα πολύ ισχυρό στοιχείο, που αποδεικνύει περίτρανα ότι συγκεκριμένες ιστορίες της Σίρα, τις οποίες αμφισβητούν οι σύγχρονοι απολογητές του Ισλάμ για να μην τρομάξουν τους Δυτικούς προσήλυτους, γίνονται πλήρως αποδεκτές από μεγάλους λογίους του Ισλάμ οι οποίοι μάλιστα τις χρησιμοποιούν στην επιχειρηματολογία τους.

Ο Taqi ad-Din Ahmad ibn Taymiyyah (1263 – 1328), μεγάλος λόγιος του Ισλάμ και δάσκαλος των Ibn Kathir (1301–1372), Ibn al-Qayyim (1292–1350), al-Dhahabi (1274–1348) και Muhammad ibn Abd-al-Wahhab (1703–1792) έγραψε στο ξακουστό βιβλίο του «as-Sarim al-Maslul ‘ala Shatim ar-Rasul» (Το σπαθί που τραβιέται εναντίον αυτών που προσβάλουν τον Προφήτη) σελ. 286 τα εξής:

«Και υπήρχε η κόρη του Marwaan η οποία σκοτώθηκε από αυτόν τον άνθρωπο, και ο Προφήτης (ειρήνη και ευλογίες του Αλλάχ να του παρέχονται) τον αποκάλεσε [τον δολοφόνο] υποστηρικτή του Αλλάχ και του Αγγελιαφόρου του. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι αυτός του οποίου η εκτέλεση καθίσταται αναγκαία λόγω της σκευωρίας του να αλλοιώσει τη θρησκεία δεν είναι όπως αυτός που εκτελείται εξαιτίας του ότι έχει αμαρτήσει κάνοντας zina (παράνομη σεξουαλική επαφή) και τα παρόμοια.»

Με δυο λόγια, ο ibn Taymiyyah αποδέχεται πλήρως την ιστορία με την δολοφονία της Asma bint Marwan, μιας μητέρας 5 παιδιών. την οποία δολοφονία διέταξε ο Μουχάμμαντ, και η οποία περιγράφεται στη βιογραφία του Ιμπν Ισχάκ και χαρακτηρίζεται από τον Άχμαντ Ελντίν ως «πλαστογραφημένη» που «δεν ισχύει».

Περιμένουμε τα δικά σας πραγματικά στοιχεία κατά της Σίρα, απολογητές του Ισλάμ. Πραγματικά στοιχεία, όχι ρατσιστικές κατηγορίες ότι ο ιμπν Ισχάκ μάζευε μαρτυρίες από Χριστιανούς κι Εβραίους!

Η μουσουλμανική «ανοχή» προς τους μη-μουσουλμάνους

Στο άρθρο αυτό συνοψίσαμε για σας τα όσα είπε πρόσφατα στο πρόγραμμα “Shariah and Life” («Σαρία και ζωή») στο al-Jazeera TV ο σεΐχης Yusuf al-Qaradawi, εξηγώντας σε ένα μουσουλμανικό κοινό ότι το Ισλάμ είναι μια θρησκεία ανοχής.

Ο Δρ al-Qaradawi ξεκίνησε τις παρατηρήσεις του αναφέροντας δύο κορανικούς στίχους: Ο πρώτος ήταν από τη sura Hud (11:118), όπου ο Μουχάμμαντ είπε ότι ο Αλλάχ θα μπορούσε να κάνει όλους τους ανθρώπους μουσουλμάνους, αν ήθελε. Ένας παρόμοιος στίχος βρίσκεται στη Yunus (10:99), όπου ο Αλλάχ υπενθύμισε στον Μουχάμμαντ ότι δεν θα μπορούσε να αναγκάσει τους ανθρώπους να γίνουν μουσουλμάνοι, δεδομένου ότι ο Αλλάχ ο ίδιος δεν το είχε κάνει.

Υπάρχουν τρία πράγματα που πρέπει να θυμάστε όταν ακούτε τέτοια κείμενα. Το πρώτο είναι ότι συνήθως γράφτηκαν στη Μέκκα, πριν ο Μουχάμμαντ γίνει στρατιωτικός ηγέτης, όταν στηριζόταν μόνο στο κήρυγμα του για να προσελκύσει οπαδούς (το αποτέλεσμα ήταν μια θεαματική αποτυχία). Μουσουλμάνοι μελετητές έχουν συμφωνήσει καθ’ όλη τη διάρκεια της ισλαμικής ιστορίας ότι πολλά, αν όχι όλα αυτά τα «ανεκτικά» εδάφια καταργήθηκαν από τα μεταγενέστερα και πιο μαχητικά τμήματα του Κορανίου τα γραμμένα στη Μεδίνα.

Το δεύτερο πράγμα που πρέπει να κατανοήσουμε είναι ότι οι στίχοι μέσα στο γενικό τους πλαίσιο συχνά διδάσκουν το αντίθετο της ανοχής και του ελέους. Η επόμενη στροφή στην Hud υπενθυμίζει στους ανθρώπους ότι οι μη-μουσουλμάνοι θα ριχτούν στην κόλαση, και οι στίχοι της σούρα Yunus πριν και μετά από τοεν λόγω απόσπασμα ενημερώνουν τους μη-μουσουλμάνους ότι θα είναι οι τελικοί χαμένοι και τα αντικείμενα της οργής του Αλλάχ.

Το τρίτο πράγμα που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε είναι ότι η πρωταρχική διδασκαλία του Μουχάμμαντ ήταν ότι μόνο το Ισλάμ είναι αποδεκτό από τον Αλλάχ. Το Al-Imran, ένα κεφάλαιο του Κορανίου που γράφτηκε αργότερα στη Μεδίνα, το αναφέρει αυτό στο 3:19, και στους γύρω στίχους περιγράφει το μαρτύριο των μη-μουσουλμάνων στη μετά θάνατον ζωή. Ο Αλλάχ μπορεί να επιτρέπει σε κάποιους να μην είναι μουσουλμάνοι, και σε ορισμένες περιπτώσεις, εμποδίζει κάποιους από το να δεχτούν το Ισλάμ, αλλά όλοι αυτοί θα καταλήξουν να υποφέρουν στην κόλαση.

Ο Δρ al-Qaradawi συνέχισε με την ανάλυσή του για την «μουσουλμάνικη ανοχή». Όπως συμβαίνει πάντα, μίλησε από την πλευρά του κανόνα της πλειοψηφίας, την άνετη θέση όσων βρίσκονται στην εξουσία. Οι Μουσουλμάνοι βλέπουν συνήθως την πραγματικότητα μόνο από την πλευρά τους· δεν μιλούσε από τη σκοπιά ενός Κόπτη στην Αίγυπτο, ενός καθολικού στο νότιο Σουδάν, ενός Εβραίου στην Καζαμπλάνκα, ή ενός Χαλδαίου στη Μοσούλη. Είναι κάπως σαν να ακούμε έναν Αμερικάνο ιδιοκτήτη δούλων να μιλά για τα ωφέλη της δουλείας των δούλων του, αντί να τους επιτρέπει να πουν τις δικές τους ιστορίες.

Σύμφωνα με τον al-Qaradawi, οι Μουσουλμάνοι πάντα αντιμετωπίζουν με το μεγαλύτερο έλεος αυτούς τους τυχερούς ανθρώπους στους οποίους έφεραν το φως του Ισλάμ. Ποτέ δεν προσπάθησαν να εξαφανίσουν αυτούς τους ανθρώπους ή τις πεποιθήσεις τους (αυτό είναι δύσκολο να το κατανοήσουμε, με βάση τη συνολική εξαφάνιση των Χριστιανών και των Εβραίων της Αραβίας, η των Ζωροαστρών του Ιράν, και των Βουδιστών του Αφγανιστάν). Το μεγαλύτερο παράδειγμα της ανοχής των  μουσουλμάνων, σύμφωνα με τον Σεΐχη, είναι ότι το Ισλάμ επιτρέπει σε χριστιανές και Εβραίες γυναίκες να παντρεύονται άντρες μουσουλμάνους. Αγνοεί το γεγονός ότι τα παιδιά αυτών των γάμων θα πρέπει να ανατραφούν ως μουσουλμάνοι, ότι οι μουσουλμάνες γυναίκες δεν επιτρέπεται να παντρευτούν μη μουσουλμάνους άνδρες, και ότι σε περίπτωση διαζυγίου ή θανάτου του συζύγου οι μη μουσουλμάνες σύζυγοι δεν επιτρέπεται να τον κληρονομήσουν. Η απλή αλήθεια είναι ότι οι γάμοι μεταξύ των μη-μουσουλμάνων γυναικών και των μουσουλμάνων συζύγων τους δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να αυξάνουν τη μουσουλμανική δύναμη και επιρροή.

Στη συνέχεια στην εκπομπή παίχτηκε απόσπασμα με τον Λιβανέζο καθηγητή χριστιανικής φιλοσοφίας Mushir Aoun. Ο Aoun υποστήριξε ότι η «ανοχή» είναι ένας ψευδεπίγραφος όρος στον αραβικό κόσμο, διότι το μόνο που σημαίνει είναι ότι η πλειοψηφία επιτρέπει στη μειοψηφία να έχει κάποια δικαιώματα, είτε πρόκειται για τη θρησκευτική μειονότητα των Αράβων χριστιανών ή για την πολιτική μειονότητα του Αράβων κοσμικών. Η ανοχή, σύμφωνα με τον Aoun, δεν μπορεί ποτέ να επιλύσει τις εντάσεις που υπάρχουν στον αραβικό και ισλαμικό κόσμο, διότι η ανοχή ξεκινά με την προϋπόθεση ότι η πλειοψηφία κατέχει την αλήθεια και είναι πρόθυμη να παραχωρήσει ορισμένη από αυτή την αλήθεια, προς όφελος της μειονότητας. Η μόνη λύση σύμφωνα με τον καθηγητή, είναι να οικοδομήσουμε ένα ίδρυμα χωρίς θρησκευτική επιρροή που δίνει απόλυτη ισότητα σε όλους τους ανθρώπους.

Ο σεΐχης έκλεισε το πρόγραμμα επαναλαμβάνοντας απλώς αυτό που είχε πει πριν από την παρέμβαση του καθηγητή: ότι το Ισλάμ δίνει δικαιώματα σε μη-μουσουλμάνους που ζουν σε μουσουλμανικές κοινωνίες. Δεν μας είπε βέβαια πόσο περιορισμένα είναι τα δικαιώματα αυτά, ούτε κάτω από ποιες προϋποθέσεις δίνονται… Φαίνεται ότι η έννοια του να ζουν όλοι οι άνθρωποι, Μουσουλμάνοι, Χριστιανοί, Εβραίοι, ή άθεοι, με απόλυτη ισότητα δικαιωμάτων σε μια κοινωνία όπου οι μουσουλμάνοι είναι πλειοψηφία, είναι κάτι που ο Yusuf al-Qaradawi και οι λοιποί αυθεντικοί ισλαμιστές δεν μπορούν καν να κατανοήσουν.