Σε θάνατο έγκυος για αποστασία!

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 25/6/2014: Η χριστιανή στην οποία αναφέρεται το άρθρο απελευθερώθηκε μετά τη διεθνή κατακραυγή. Αφού βέβαια πρώτα γέννησε μέσα στη φυλακή, δεμένη με αλυσίδες! Όταν προσπάθησε να εγκαταλείψει το Σουδάν αεροπορικά με την οικογένειά της, συνελήφθησαν όλοι… Στη συνέχεια ανακοινώθηκε ότι τους κράτησαν για κάποιες διατυπώσεις και ότι το κράτος του Σουδάν θα τη στείλει στο εξωτερικό για την ασφάλειά της. Ξέρετε πολλές θρησκείες όπου όταν τις αλλάξεις  χρειάζεσαι προστασία από το κράτος; Και μάλιστα ενώ στην πραγματικότητα δεν έχεις αλλάξει, αλλά ήσουν χριστιανή από παιδί και σε θεωρούν μουσουλμάνα απλά επειδή ήταν μουσουλμάνος ο πατέρας σου, που σε εγκατέλειψε όταν ήσουν πέντε ετών; Ισλαμική παράνοια…

———————————

Αναγνώστριες και αναγνώστες,

Πολλά θα μπορούσε να συζητήσει κανείς για το Ισλάμ. Αλλά το θέμα της αποστασίας είναι ίσως η πιο καθοριστική απόδειξη ότι το Ισλάμ έχει διαβολική προέλευση και είναι εχθρός, όχι μόνο της ελευθερίας του ανθρώπου, αλλά της ίδιας της ανθρώπινης ύπαρξης! Επειδή κάποτε ο Μουχάμμαντ τιμωρούσε με θάνατο όσους εγκατέλειπαν τη σέχτα-συμμορία του (όπως και όσους αντιτίθονταν σ’ αυτόν, σε πολλές περιπτώσεις…), μέχρι σήμερα όποιος τολμάει να αποχωρήσει από αυτή την καταστροφική λατρεία που αυτοαποκαλείται θρησκεία τιμωρείται με θάνατο επίσης! Θαυμάστε τι «φιλάνθρωποι» είναι οι μουσουλμάνοι δικαστές, που… τιμωρούν με 100 μαστιγώματα το γάμο της υποτιθέμενης μουσουλμάνας με χριστιανό και αναβάλουν την εκτέλεση μέχρι το αγέννητο παιδάκι γίνει δύο ετών! Οι ανεγκέφαλοι υποστηρικτές και απολογητές του Ισλάμ επιμένετε ότι «δεν υπάρχει καταναγκασμός στη θρησκεία»;

Εγκυμονούσα Χριστιανή γυναίκα στο Σουδάν καταδικάστηκε εις θάνατον για αποστασία

Του ALEXANDER SMITH

Μια έγκυος γυναίκα στο Σουδάν καταδικάστηκε εις θάνατον με απαγχονισμό την Πέμπτη, επειδή αρνήθηκε να απαρνηθεί τον Χριστιανισμό για χάρη του Ισλάμ, σύμφωνα με πληροφορίες μιας σημαντικής οργάνωσης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σε μια υπόθεση που έχει προκαλέσει διεθνή καταδίκη.

Η κα Μέριαμ Ιμπραχίμ, που είναι στον όγδοο μήνα εγκυμοσύνης, καταδικάστηκε από την Ισλαμοκίνητη κυβέρνηση με κατηγορίες αποστασίας (δηλαδή, το έγκλημα της εγκατάλειψης ή της κακολόγησης του Ισλάμ) – κάτι που τιμωρείται με θάνατο σε ορισμένες χώρες με πλειοψηφία Μουσουλμάνων. Οι ΗΠΑ, ο Καναδάς και το Ηνωμένο Βασίλειο έχουν επικρίνει την απόφαση αυτή.

Οι δικηγόροι της πληροφόρησαν την Διεθνή Αμνηστία πως οι θρησκευόμενοι κληρικοί στο δικαστήριο είχαν ρωτήσει την 27χρονη αν θα ανακαλούσε την πίστη της , όμως εκείνη απάντησε: «Είμαι Χριστιανή».

Η κα Ιμπραχίμ – που ήδη έχει ένα γιό 20 μηνών – είχε επίσης καταδικαστεί σε 100 μαστιγώματα για λόγους μοιχείας επειδή είναι παντρεμένη με Χριστιανό άνδρα από το Νότιο Σουδάν – την πλούσια σε πετρέλαια χώρα που πρόσφατα απέκτησε ανεξαρτησία. Ο γάμος με Χριστιανό απαγορεύεται από τον αυστηρό Ισλαμικό νόμο, ο οποίος αποτελεί τμήμα του συντάγματος του Σουδάν.

Ο πατέρας της κας Ιμπραχίμ ήταν Μουσουλμάνος μεν, αλλά φαίνεται πως ήταν απών τα περισσότερα από τα παιδικά της χρόνια . Είπε στο δικαστήριο στην πρωτεύουσα Χαρτούμ πως είχε ανατραφεί από την μητέρα της ως Ορθόδοξη Χριστιανή, όμως το δικαστήριο είπε πως δεν υπήρχαν αποδείξεις για αυτό πέρα από το 2005, και πως είχε μεταστραφεί από το Ισλάμ πρόσφατα.

Κατόπιν της καταδίκης της κας Ιμπραχίμ την Κυριακή, της δόθηκαν τρεις μέρες να απαρνηθεί την πίστη της ή να αντιμετωπίσει την ποινή του θανάτου. Η ερευνήτρια της Διεθνούς Αμνηστίας για το Σουδάν, κα Μάναρ Ίντρις, είπε πως οι δικηγόροι της κας Ιμπραχίμ σκοπεύουν να εφεσιβάλλουν την κατηγορία, όμως αναμένεται πως η ίδια θα παραμείνει στην φυλακή μαζί με το ανήλικο παιδί της.

Έχουν υπάρξει και άλλες περιπτώσεις ανθρώπων που έχουν καταδικαστεί εις θάνατον από τότε που εισήχθη η θανάτωση ως τιμωρία για την αποστασία στο Σουδάν το 1991. Όμως η κα Ίντρις είπε στο NBC News πως μέχρι στιγμής, όλοι οι εναγόμενοι είχαν προτιμήσει να απαρνηθούν την πίστη τους.
«Η κα Ιμπραχίμ είναι η πρώτη που αρνήθηκε να το κάνει» τους είπε.

Ο Αχμετ Μπιλάλ Οσμάν – Υπουργός Πληροφοριών του Σουδάν – είπε τα εξής στο πρακτορείο ειδήσεων AFP, πριν βγει η καταδικαστική απόφαση: «Δεν είναι μόνο το Σουδάν. Στην Σαουδική Αραβία, σε όλες τις Μουσουλμανικές χώρες, δεν επιτρέπεται επ’ ουδενί σε Μουσουλμάνο να αλλάξει την θρησκεία του.»

Η κα Ίντρις είπε πως το γεγονός ότι μια γυναίκα μπορεί να θανατωθεί «για την θρησκευτική της επιλογή, είναι αποτροπιαστικό! Η ‘μοιχεία’ και η ‘αποστασία’ είναι πράξεις που δεν θα έπρεπε να θεωρούνται καν ως εγκλήματα… πρόκειται για κατάφωρη καταπάτηση του νόμου περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων.»

Οι πρεσβείες στο Χαρτούμ των ΗΠΑ, του Καναδά, του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ολλανδίας εξέφρασαν την αντίθεσή τους στην υπόθεση αυτή με κοινό ανακοινωθέν.
«Καλούμε την κυβέρνηση του Σουδάν να σεβαστεί το δικαίωμα στην θρησκευτική ελευθερία, συμπεριλαμβανομένου και του δικαιώματος να αλλάξει την πίστη ή τα πιστεύω του», έλεγε το ανακοινωθέν.

Πρώτη δημοσίευση: 15 Μαΐου 2014, 11:28 π.μ.

Πηγή: http://www.nbcnews.com/news/world/pregnant-christian-woman-sudan-sentenced-death-apostasy-n105961

Η μουσουλμανική «ανοχή» προς τους μη-μουσουλμάνους

Στο άρθρο αυτό συνοψίσαμε για σας τα όσα είπε πρόσφατα στο πρόγραμμα “Shariah and Life” («Σαρία και ζωή») στο al-Jazeera TV ο σεΐχης Yusuf al-Qaradawi, εξηγώντας σε ένα μουσουλμανικό κοινό ότι το Ισλάμ είναι μια θρησκεία ανοχής.

Ο Δρ al-Qaradawi ξεκίνησε τις παρατηρήσεις του αναφέροντας δύο κορανικούς στίχους: Ο πρώτος ήταν από τη sura Hud (11:118), όπου ο Μουχάμμαντ είπε ότι ο Αλλάχ θα μπορούσε να κάνει όλους τους ανθρώπους μουσουλμάνους, αν ήθελε. Ένας παρόμοιος στίχος βρίσκεται στη Yunus (10:99), όπου ο Αλλάχ υπενθύμισε στον Μουχάμμαντ ότι δεν θα μπορούσε να αναγκάσει τους ανθρώπους να γίνουν μουσουλμάνοι, δεδομένου ότι ο Αλλάχ ο ίδιος δεν το είχε κάνει.

Υπάρχουν τρία πράγματα που πρέπει να θυμάστε όταν ακούτε τέτοια κείμενα. Το πρώτο είναι ότι συνήθως γράφτηκαν στη Μέκκα, πριν ο Μουχάμμαντ γίνει στρατιωτικός ηγέτης, όταν στηριζόταν μόνο στο κήρυγμα του για να προσελκύσει οπαδούς (το αποτέλεσμα ήταν μια θεαματική αποτυχία). Μουσουλμάνοι μελετητές έχουν συμφωνήσει καθ’ όλη τη διάρκεια της ισλαμικής ιστορίας ότι πολλά, αν όχι όλα αυτά τα «ανεκτικά» εδάφια καταργήθηκαν από τα μεταγενέστερα και πιο μαχητικά τμήματα του Κορανίου τα γραμμένα στη Μεδίνα.

Το δεύτερο πράγμα που πρέπει να κατανοήσουμε είναι ότι οι στίχοι μέσα στο γενικό τους πλαίσιο συχνά διδάσκουν το αντίθετο της ανοχής και του ελέους. Η επόμενη στροφή στην Hud υπενθυμίζει στους ανθρώπους ότι οι μη-μουσουλμάνοι θα ριχτούν στην κόλαση, και οι στίχοι της σούρα Yunus πριν και μετά από τοεν λόγω απόσπασμα ενημερώνουν τους μη-μουσουλμάνους ότι θα είναι οι τελικοί χαμένοι και τα αντικείμενα της οργής του Αλλάχ.

Το τρίτο πράγμα που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε είναι ότι η πρωταρχική διδασκαλία του Μουχάμμαντ ήταν ότι μόνο το Ισλάμ είναι αποδεκτό από τον Αλλάχ. Το Al-Imran, ένα κεφάλαιο του Κορανίου που γράφτηκε αργότερα στη Μεδίνα, το αναφέρει αυτό στο 3:19, και στους γύρω στίχους περιγράφει το μαρτύριο των μη-μουσουλμάνων στη μετά θάνατον ζωή. Ο Αλλάχ μπορεί να επιτρέπει σε κάποιους να μην είναι μουσουλμάνοι, και σε ορισμένες περιπτώσεις, εμποδίζει κάποιους από το να δεχτούν το Ισλάμ, αλλά όλοι αυτοί θα καταλήξουν να υποφέρουν στην κόλαση.

Ο Δρ al-Qaradawi συνέχισε με την ανάλυσή του για την «μουσουλμάνικη ανοχή». Όπως συμβαίνει πάντα, μίλησε από την πλευρά του κανόνα της πλειοψηφίας, την άνετη θέση όσων βρίσκονται στην εξουσία. Οι Μουσουλμάνοι βλέπουν συνήθως την πραγματικότητα μόνο από την πλευρά τους· δεν μιλούσε από τη σκοπιά ενός Κόπτη στην Αίγυπτο, ενός καθολικού στο νότιο Σουδάν, ενός Εβραίου στην Καζαμπλάνκα, ή ενός Χαλδαίου στη Μοσούλη. Είναι κάπως σαν να ακούμε έναν Αμερικάνο ιδιοκτήτη δούλων να μιλά για τα ωφέλη της δουλείας των δούλων του, αντί να τους επιτρέπει να πουν τις δικές τους ιστορίες.

Σύμφωνα με τον al-Qaradawi, οι Μουσουλμάνοι πάντα αντιμετωπίζουν με το μεγαλύτερο έλεος αυτούς τους τυχερούς ανθρώπους στους οποίους έφεραν το φως του Ισλάμ. Ποτέ δεν προσπάθησαν να εξαφανίσουν αυτούς τους ανθρώπους ή τις πεποιθήσεις τους (αυτό είναι δύσκολο να το κατανοήσουμε, με βάση τη συνολική εξαφάνιση των Χριστιανών και των Εβραίων της Αραβίας, η των Ζωροαστρών του Ιράν, και των Βουδιστών του Αφγανιστάν). Το μεγαλύτερο παράδειγμα της ανοχής των  μουσουλμάνων, σύμφωνα με τον Σεΐχη, είναι ότι το Ισλάμ επιτρέπει σε χριστιανές και Εβραίες γυναίκες να παντρεύονται άντρες μουσουλμάνους. Αγνοεί το γεγονός ότι τα παιδιά αυτών των γάμων θα πρέπει να ανατραφούν ως μουσουλμάνοι, ότι οι μουσουλμάνες γυναίκες δεν επιτρέπεται να παντρευτούν μη μουσουλμάνους άνδρες, και ότι σε περίπτωση διαζυγίου ή θανάτου του συζύγου οι μη μουσουλμάνες σύζυγοι δεν επιτρέπεται να τον κληρονομήσουν. Η απλή αλήθεια είναι ότι οι γάμοι μεταξύ των μη-μουσουλμάνων γυναικών και των μουσουλμάνων συζύγων τους δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να αυξάνουν τη μουσουλμανική δύναμη και επιρροή.

Στη συνέχεια στην εκπομπή παίχτηκε απόσπασμα με τον Λιβανέζο καθηγητή χριστιανικής φιλοσοφίας Mushir Aoun. Ο Aoun υποστήριξε ότι η «ανοχή» είναι ένας ψευδεπίγραφος όρος στον αραβικό κόσμο, διότι το μόνο που σημαίνει είναι ότι η πλειοψηφία επιτρέπει στη μειοψηφία να έχει κάποια δικαιώματα, είτε πρόκειται για τη θρησκευτική μειονότητα των Αράβων χριστιανών ή για την πολιτική μειονότητα του Αράβων κοσμικών. Η ανοχή, σύμφωνα με τον Aoun, δεν μπορεί ποτέ να επιλύσει τις εντάσεις που υπάρχουν στον αραβικό και ισλαμικό κόσμο, διότι η ανοχή ξεκινά με την προϋπόθεση ότι η πλειοψηφία κατέχει την αλήθεια και είναι πρόθυμη να παραχωρήσει ορισμένη από αυτή την αλήθεια, προς όφελος της μειονότητας. Η μόνη λύση σύμφωνα με τον καθηγητή, είναι να οικοδομήσουμε ένα ίδρυμα χωρίς θρησκευτική επιρροή που δίνει απόλυτη ισότητα σε όλους τους ανθρώπους.

Ο σεΐχης έκλεισε το πρόγραμμα επαναλαμβάνοντας απλώς αυτό που είχε πει πριν από την παρέμβαση του καθηγητή: ότι το Ισλάμ δίνει δικαιώματα σε μη-μουσουλμάνους που ζουν σε μουσουλμανικές κοινωνίες. Δεν μας είπε βέβαια πόσο περιορισμένα είναι τα δικαιώματα αυτά, ούτε κάτω από ποιες προϋποθέσεις δίνονται… Φαίνεται ότι η έννοια του να ζουν όλοι οι άνθρωποι, Μουσουλμάνοι, Χριστιανοί, Εβραίοι, ή άθεοι, με απόλυτη ισότητα δικαιωμάτων σε μια κοινωνία όπου οι μουσουλμάνοι είναι πλειοψηφία, είναι κάτι που ο Yusuf al-Qaradawi και οι λοιποί αυθεντικοί ισλαμιστές δεν μπορούν καν να κατανοήσουν.