Γιατί οι μουσουλμάνοι πιστεύουν ότι το κείμενο της Βίβλου έχει παραχαραχθεί;

Γιατί οι μουσουλμάνοι πιστεύουν ότι το κείμενο της Βίβλου έχει παραχαραχθεί;

1. Το Κοράνιο δηλώνει η Αγία Γραφή είναι μια πραγματική αποκάλυψη του Θεού και απαιτεί πίστη στη Βίβλο.

Βλ. τις σούρα 2:40-42,126,136,285· 3:3,71,93· 4:47,136· 5:47-51, 69,71-72; 6:91· 10:37,94· 21:7· 29:45,46· 35:31· 46:11.
α. Όλα αυτά τα παραπάνω κείμενα προϋποθέτουν ότι η αληθινή αποκάλυψη του Θεού ήταν διαθέσιμη στους ανθρώπους της εποχής του Μουχάμμαντ. Σούρα 3:71,93· 10:94· 21:71.

β. Ένας αληθινός μουσουλμάνος είναι υποχρεωμένος να πιστεύει σε όλες τις αποκαλύψεις του Θεού. Σούρα 2:136· 4:136· 29:46.

γ. Το Κοράνι δεν κάνει διάκριση μεταξύ των αποκαλύψεων του Θεού. Σούρα 2:136

2. Το Κοράνιο ισχυρίζεται ότι κανείς δεν μπορεί να αλλάξει το Λόγο του Θεού. Σούρα 6:34· 10:34.

ΑΛΛΑ,

3. Η Βίβλος και το Κοράνι δεν συμφωνούν.

Η Βίβλος και το Κοράνι διαφέρουν σε μεγάλο βαθμό σε θεμελιώδεις αρχές πίστης και πρακτικής.

ΑΛΛΑ,

4. Εφόσον η Αγία Γραφή υπήρχε πριν από το Κοράνιο, το βάρος της απόδειξης ότι η Βίβλος είναι ανακριβής και ότι το Κοράνιο είναι ορθό πέφτει στους μουσουλμάνους.

α. Η Αγία Γραφή ολοκληρώθηκε 500 χρόνια πριν αποκαλυφθεί το Κοράνι στον Μουχάμμαντ. Αν κάποιος έγραφε σήμερα ένα βιβλίο που έρχεται σε αντίθεση με ένα ιστορικό βιβλίο που έχει συνταχθεί το 1497 και περιγράφει ένα γεγονός που έλαβε χώρα την εποχή εκείνη, το πρόσωπο που έγραψε το δεύτερο βιβλίο θα πρέπει να είναι σε θέση να αποδείξει ότι το παλαιότερο βιβλίο ήταν εσφαλμένο, και επιπλέον να αποδείξει ότι τα περιστατικά που αυτό περιγράφει είναι αληθινά.

β. Το έγγραφο που έχει συνταχθεί κατά το χρόνο του γεγονότος δεν οφείλει να αποδείξει την αξιοπιστία του σε σχέση με τα μεταγενέστερα. Αυτό δεν είναι ούτε λογικό, ούτε σύμφωνο με τις αρχές της επιστήμης της Ιστορίας.

γ. Το να αποδείξουμε ότι το παλαιότερο έγγραφο δεν ήταν ακριβές απλώς αποδεικνύει ότι το παλαιότερο έγγραφο δεν είναι ακριβές. Όμως, δεν σημαίνει εξ ορισμού ότι το νεότερο έγγραφο λέει αλήθεια. Αυτό εξακολουθεί να χρειάζεται να αποδείξει ότι αυτά που περιγράφει είναι αλήθεια.

ΓΙΑΤΙ οι Μουσουλμάνοι λένε ότι η Βίβλος είναι παραχαραγμένη;

5. Το 1064, ΠΡΩΤΟΣ ο Ibn-Khazem καταλόγισε στη Βίβλο παραχάραξη και παραποίηση. Η κατηγορία αυτή διατυπώθηκε για να υπερασπιστεί το Ισλάμ έναντι του Χριστιανισμού, διότι ο Ibn-Khazem είχε συναντήσει διαφορές και αντιφάσεις μεταξύ της Βίβλου και του Κορανίου.

Επειδή πίστευε ότι το Κοράνι ήταν αλήθεια, κατά συνέπεια η Αγία Γραφή έπρεπε να είναι ψευδής.

Είπε:

«Δεδομένου ότι το Κοράνι πρέπει να είναι αλήθεια, πρέπει να είναι ψευδή τα επίμαχα ευαγγελικά κείμενα. Αλλά ο Μουχάμμαντ μας λέει να σεβόμαστε το ευαγγέλιο. Ως εκ τούτου, το παρόν κείμενο πρέπει να έχει παραποιηθεί από τους Χριστιανούς μετά την εποχή του Μουχάμμαντ».

Το επιχείρημά του δεν στηρίζεται σε κανένα στοιχείο ή ιστορικά γεγονότα αλλά μόνο στην προσωπική πίστη του, τη συλλογιστική του και την επιθυμία να προστατεύσει το Κοράνιο. Αυτό τον οδήγησε να διδάξει ότι: «Οι Χριστιανοί έχασαν το αποκεκαλυμμένο Ευαγγέλιο, εκτός από κάποια ίχνη που ο Θεός άφησε ανέπαφα ως επιχείρημα εναντίον τους.»

ΑΛΛΑ,

6. Πολλοί μεγάλοι ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ διδάσκαλοι ΔΕΝ πιστεύουν ότι η Βίβλος έχει παραχαραχθεί και ΔΕΧΟΝΤΑΙ τη γνησιότητα των τωρινών κειμένων της Καινής Διαθήκης (των τωρινών, επειδή αυτά που έχουμε τώρα είναι τα ίδια που υπήρχαν στην εποχή τους).

α. Ο Ali al-Tabari (πέθανε το 855) δεχόταν τα ευαγγελικά κείμενα.

β. O Amr al-Ghakhiz (πέθανε το 869)  δεχόταν τα ευαγγελικά κείμενα.

γ. O BUKHARI (810-870)  δεχόταν τα ευαγγελικά κείμενα.

(Συγκέντρωσε μερικές από τις πρώτες παραδόσεις του Ισλάμ και παρέθεσε το ίδιο το Κοράνι για να στηρίξει την πίστη του στο κείμενο της Βίβλου – Σούρα 3:72,78)

δ. O Al-Mas’udi (πέθανε το 956)   δεχόταν τα ευαγγελικά κείμενα.

ε. O Abu Ali Husain Bin Sina (πέθανε το 1037) δεχόταν τα ευαγγελικά κείμενα.

στ. O AL-GHAZZALI (πέθανε το 1111)   δεχόταν τα ευαγγελικά κείμενα.

(Ίσως ο μεγαλύτερος μουσουλμάνος μελετητής που έζησε μετά τον Ibn-Khazem αλλά δεν δέχθηκε τη διδασκαλία του.)

ζ. O Ibn-Khaldun (πέθανε το 1406)   δεχόταν τα ευαγγελικά κείμενα.

(έζησε μετά τον Ibn-Khazem αλλά δεν δέχθηκε τις διδασκαλίες του, παρά πίστευε τους προγενέστερους λογίους του Ισλάμ.)

η. O Sir Sayyid Ahmad Khan, ιδρυτής του Κολλεγίου Aligarh είπε:

«Κατά τη γνώμη υμών των Μωαμεθανών δεν έχει αποδειχθεί ότι ασκήθηκε παραχάραξη (tahrif-i-lafzi).»

θ. O Fakhruddin Razi λέει για λογαριασμό του Ibn Αμπάς, ανιψιού του Μουχάμμαντ: «Οι Εβραίοι και οι πρώτοι Χριστιανοί είχαν ενοχοποιηθεί για αλλοίωση του κειμένου της Taurat και του Injil. Όμως κατά τη γνώμη επιφανών διδασκάλων και των θεολόγων δεν ήταν εφικτό να αλλοιωθεί το κείμενο, διότι οι Γραφές αυτές γενικά ήταν γνωστές και είχαν κυκλοφορήσει ευρέως, αφού μεταφέρονται από γενιά σε γενιά».

Έτσι,

ΓΙΑΤΙ πιστεύετε ότι το κείμενο της Αγίας Γραφής έχει παραποιηθεί;

Γιατί πιστεύετε τον Ibn-Khazem περισσότερο από τη μαρτυρία του Κορανίου, το λόγο του Μουχάμμαντ, και αυτούς τους 10 μεγάλους μουσουλμάνους μελετητές που όλοι πίστευαν ότι τα κείμενα της Βίβλου να είναι γνήσια;

Πηγές:

Christians Answer Muslims, Gerhard Nehls, 1992

Can We Trust the Bible?, J Wijngaard

Κοράνιο, A. Yusuf Ali

Kitab al-Asnam, Ibn al-Kalbi, 1952

Sahih al Bukhari, 6η έκδοση. 1986

The Islamic Christian Controversy, LCA 1996

Το αρχικό κείμενο είναι μετάφραση της σελίδας http://www.answering-islam.org/Bible/jrwhy.html

Για περισσότερα δείτε: http://en.wikipedia.org/wiki/Tahrif

Για τη ζωή του Ibn-Khazem: http://www.muslimheritage.com/topics/default.cfm?ArticleID=476

28 Σχόλια

  1. Το ότι η Καινή Διαθήκη δεν παραχαράχθηκε μετά τον Μωάμεθ αποδεικνύεται επίσης από τα διαθέσιμα αρχαία χειρόγραφα της ΚΔ, τα οποία όχι απλώς είναι της εποχής του Μωάμεθ αλλά και πολύ προγενέστερα, φτάνουν σχεδόν στην εποχή της συγγραφής.

    Επομένως, η επιστήμη της παλαιογραφίας διαψεύδει παντελώς ένα τέτοιο επιχείρημα.

  2. […] Γιατί οι μουσουλμάνοι πιστεύουν ότι το κείμενο της Βίβ… Posted on Νοεμβρίου 3, 2010 by chalil-loves-Jesus […]

  3. ti logo eixan oi xristianoi na parapoihsoun ta keimena de katalavainw.alla ekei den mporoun na apantisoun oi skatoaraves.

  4. Οι Χριστιανοί έχουμε αφαιρέσει από την Καινή Διαθήκη, κατά την πέμπτη νομίζω οικουμενική σύνοδο, ένα ολόκληρο κεφάλαιο, που αναφερόταν στις πολλαπλές ενσαρκώσεις του ανθρώπου στον δρόμο προς την τελείωση. Αυτό το έκαναν για να πιέσουν τον άνθρωπο να προσπαθήσει να τελειοποιηθεί μέσα σε μια ζωή και να μη σκέφτεται ότι έχει όλη την αιωνιότητα μπροστά του.
    Βέβαια αυτό οδηγεί σε ατόπημα:αν ήταν έτσι θα έπρεπε να γεννιώνται όλη από την ίδια αφετηρία και έτσι η κρίση τους θα ήταν δίκαιη. Όμως άλλοι γεννιούνται άγιοι και άλλοι δολοφόνοι.
    Αυτό είδανε σαν σωστό να κάνουν εκείνη την εποχή.
    Πιστεύω ότι πρέπει να αποκαστήσουν με κάποιο τρόπο το αρχικό κείμενο, γιατί δεν βγαίνει νόημα και γιαυτό ο Χριστιανισμός χάνει έδαφος.
    Και υπάρχουν ακόμη και κάποιες προσθήκες σχετικά με την ανάληψη, που είναι σαν την μύγα μέσα στο γάλα.
    Αυτά βέβαια δεν έχουν σχέση με την αλλοίωση που λένε οι μουσουλμάνοι, για να φέρουν τις γραφές στα μέτρα τους.
    Η καινή διαθήκη περιέχει την μεγαλύτερη αποκαλυπτόμενη αλήθεια.
    Η φώτιση του Μωάμεθ ήταν ημιτελής, γιατί το ποσοστό αποκάλυψης που δίνεται είναι ανάλογα με το επίπεδο καθαρότητας που βρίσκεται ο φωτιζόμενος. Και ο Μωάμεθ δεν ήταν «και» ο άγιος. Γι αυτό και οι διαφορές με το ευαγγέλιο, το οποίο περιέχει καθαρή την αλήθεια και πέρα από τις αηδίες των παπάδων και των καρδιναλίων είναι η πιο όμορφη και ελεύθερη θρησκεία που υπάρχει σήμερα στη γη.

    • @Νίκο ουδέποτε έχει αφαιρεθεί κεφάλαιο από την Κ.Δ. και ουδέποτε η Κ.Δ. ανέφερε πολλαπλές ενσαρκώσεις. Έλεγξε τις πηγές σου να δεις ποιες είναι οι δικές τους πηγές. Και βρες και διάβασε τα πρακτικά της 5ης οικουμενικής συνόδου, να μη σε πιάνουν κορόιδο.

      • Η αληθινή γνώση δεν προέρχεται μέσα από βιβλία και πηγές αλλά προέρχεται από την ένωση με έναν ανώτερο νου, που είναι λίγο ή περισσότερο πιο κοντά στην Πηγή.
        Αν το σύμπαν φύγει από την λογική θα καταρρεύσει.
        Αν δεν υπάρχουν οι πολλαπλές ενσαρκώσεις θα πρέπει να ξεκινάμε από το ίδιο σημείο. Άν όλα γίνονται σε μια ενσάρκωση όπως πιστεύουμε οι Χριστιανοί -προσωπικά όχι, τότε όπως έγραψα παραπάνω:»αν ήταν έτσι θα έπρεπε να γεννιώνται όλη από την ίδια αφετηρία και έτσι η κρίση τους θα ήταν δίκαιη. Όμως άλλοι γεννιούνται άγιοι και άλλοι δολοφόνοι».
        Πόσο δρόμο λοιπόν πρέπει να διανύσει ο δολοφόνος και πόσο δρόμο είχε να διανύσει ο Άγιος Νικόλαος που από μωρό δεν έπινε γάλα τετάρτη και Παρασκευή;
        Σταματάει η έννοια της δικαιοσύνης. Είναι σαν σου βάζω εσένα πενήντα κιλά βάρος και να σου πω ας τρέξουμε μέχρι το τέρμα να δούμε ποιός θα φτάσει πρώτος. Είναι παράλογο. Και ο Θεός που μας έφτιαξε δεν είναι παράλογος. Είναι λογικός, γεμάτος άπειρη αγάπη.
        Και αυτό στο οποίο γίνεται το μάθημα είναι ο νους και το σώμα. Δεν είναι η ψυχή, που είναι προέκταση του Θείου κομματιού που έχουμε όλοι μέσα μας. Αυτή είναι αθάνατη. Δεν χρειάζεται μαθήματα η ψυχή, ο νους χρειάζεται να καταλάβει το ψεύτικο της ύλης και ν’ αρχίσει να βλέπει αλλιώς τις καταστάσεις και την στάση του στην ζωή.

        Αυτό δεν γίνεται εκ των πραγμάτων σε μια ζωή.

        Κοίτα τους δικούς σου, τους φίλους σου, τους γύρω σου. Οι περισσότεροι «φεύγουν» χωρίς να έχουν καταλάβει τίποτα. Πεισμωμένοι, μέσα σε μια κοσμοθεωρία που τους την έχουν «φυτέψει» μέσα στον νου τους την φυλάνε σαν θερμοπύλη, χωρίς -μέχρι το τέλος- να βγουν από αυτή και να νοιώσουν λίγη αλήθεια μέσα τους.
        Τι θα γίνει με όλους αυτούς που έχουν κολλήσει στην ύλη; Στην κόλαση; Χαχα. Νομίζω ότι ο Θεός είναι κάτι περισσότερο από αυτό.
        Όπως είπε ο Χριστός:» ουέ και αλίμονο Γραμματείς και Φαρισαίοι, γιατί και εσείς δεν φτάσατε αλλά εμποδίσατε και και τους άλλους να προχωρήσουν».
        Δηλαδή το αν θα ενωθούμε, εξαρτάται από το αν μας βοήθησαν αυτοί που γνωρίζουν; Όχι, απλώς έτσι θα πάμε πιο γρήγορα. Δεν το είπε γι’ αυτούς που έμειναν πίσω- αν και αυτό είναι ολόκληρο κεφάλαιο από μόνο του- αλλά πολύ περισσότερο για του ίδιους τους γραμματείς και Φαρισαίους που θα κρίνονταν γι ‘αυτή τους την εσκεμμένη απόκρυψη της γνώσης.
        Όπως λέει ο ραμακρίσνα: «όλοι θα φτάσουμε, άλλος το πρωί, άλλος το μεσημέρι, άλλος το απόγευμα και άλλος το βράδυ».

        • @Niko, τα σχόλια του Θ. Ρηγινιώτη μας καλύπτουν απόλυτα. Σκέψου όμως και ότι ο άγιος Νικόλαος που αναφέρεις, ήταν παιδί πιστών και ευλαβέστατων χριστιανών γονέων και από την κοιλιά της μάνας του ακόμα ζούσε σε ένα κλίμα προσευχής. Οπότε δεν είναι καθόλου παράξενο να είναι από μωρό διαφορετικός από άλλα παιδιά, που αναπτύχθηκαν αλλιώς, μέσα σε μανάδες που ενδιαφέρονταν για κουτσομπολιά και στολίδια και από πατεράδες που ενδιαφέρονταν για χρήματα, αξιώματα, ή ακόμα για το κρασί, τον ιππόδρομο, πόρνες, ευνούχους κτλ. Και ασφαλώς ο Θεός δεν περιμένει τα ίδια από έναν άγιο Νικόλαο και από κάποιον που του δίνουν κακές βάσεις, αλλά κρίνει τον καθένα διαφορετικά, ανάλογα με την προαίρεσή του και την αφετηρία του.

          • Η εξέλιξη ενός ανθρώπου δεν εξαρτάται από τους άλλους. Ο καθένας θα κριθεί κατ’ απόλυτο τρόπο για τις σκέψεις του και για τις πράξεις του.
            Κάθε σκαλοπάτι ανόδου το κερδίζει κάποιος μόνο με πολύ δουλειά.
            Αν κάποιος είναι κλέφτης και κάποια στιγμή μέσα στην πορεία του, καταλάβει ότι αυτό δεν μπορεί να το κάνει πλέον, αρχίζει η αφύπνισή του. Ίσως το ξανακάνει και το μετανοιώσει και πάλι και ξανά, μέχρι να το κερδίσει σταθερά και να μην ξανακυλίσει ποτέ πιά. Αυτό το έχει κερδίσει πλέον. Και θα προχωρήσει στο επόμενο. Σε όλο και λεπτότερα, μέχρι να φτάσει στην αγίωση που είναι το σκαλοπάτι όπου θα έχει απαλλαγεί ο άνθρωπος απ’ολα του τα πάθη, θα έχουν σταματήσει οι κακές σκέψεις και θα νοιώθει το Θείο φως, την Θεία παρουσία όλο και πιο καθαρά μέσα του.
            Το σημείο που βρίσκεται ο καθένας είναι η κληρονομιά του. Ειναι αυτηρά προσωπικό και δεν εξαρτάται από τίποτα και από κανέναν.
            Όμως για να εξελιχθεί ο κάθε άνθρωπος και να προχωρήσει στην κατάκτηση των παθών χρειάζεται η καθημερινή τριβή με τους συνανθρώπους μας. Με τον πατέρα μας, την μητέρα μας, τ’αδέλφια μας και όλους τους γύρω μας.
            Μέσα από τις καταστάσεις που ζούμε, γνωρίζουμε κάθε στιγμή που βρισκόμαστε.
            Οι άλλοι είναι ο καταλύτης της εξέλιξής μας, αλλά στην ουσία είμαστε πάντα εμείς.
            Καθένας ενσωματώνεται -σύμφωνα με το Θείο σχέδιο- στο ανάλογο περιβάλλον, ανάλογα στο σημείο που βρίσκεται η εξέλιξή του, με μοναδικό σκοπό να ζήσει αυτά που χρειάζεται για να προχωρήσει.
            Δεν μας «φτάχνει» το περιβάλλον αυτό που είμαστε. Είμαστε ήδη.

  5. Επιτρέψτε μου μια παρέμβαση…
    Κατ’ αρχάς, για να γίνει δεκτό έστω και ως υπόθεση ότι αφαιρέθηκε τμήμα της Κ.Δ., και μάλιστα με τέτοιο θέμα, χρειάζονται στοιχεία (με παραπομπές σε αρχαίες πηγές).
    Αν υπήρχε τέτοιο κομμάτι θα ερχόταν σε αντίθεση με άλλα σημεία της Αγ. Γραφής, που κάνουν λόγο για την ανάσταση των νεκρών, την αιώνια ζωή και την αιώνια κόλαση (που είναι, κατά τους ορθόδοξους αγίους, η διαφορετική βίωση του θείου Φωτός).
    Δυστυχώς, δεν θα φτάσουμε όλοι. Ο Ινδουισμός – επειδή αναφέρεστε στο Ραμακρίσνα – δεν αναφέρεται καθόλου σε κάποιο τέρμα αντίστοιχο με αυτά που δίδαξε ο Χριστός, ώστε τα λόγια των δύο να μπορούν να συσχετιστούν. Μιλάει για αφομοίωση στο απρόσωπο Μπράχμαν. Ούτε καν άνθρωποι δεν υπάρχουν – σε άλλη ζωή μπορεί να είμαστε άλλα όντα – ο δε παρών κόσμος είναι αυταπάτη, όχι πραγματικότητα.
    Προτείνω μια ματιά στο άρθρο «Μπαγκαβάντ Γκιτά και χριστιανισμός»: http://www.oodegr.com/oode/anatolikes/indouismos/bagavand_gita_1.htm
    Απόσπασμα περί μετενσάρκωσης:
    «Ο Θεός, ως Χριστός (Θεάνθρωπος), παίρνει αληθινό ανθρώπινο σώμα, το οποίο διατηρεί και θα διατηρεί αιώνια, και η θέωση των χριστιανών περιλαμβάνει και το σώμα τους, γι’ αυτό και, όπως είπαμε, από τα λείψανα των αγίων γίνονται θαύματα –αυτό είναι και ένας από τους λόγους που οι χριστιανοί δεν καίμε τους νεκρούς μας. Οι χριστιανοί άγιοι δεν είδαν πουθενά μετενσάρκωση και, αν υπήρχε, δε θα ήταν δυνατόν να επικοινωνούν με τους ανθρώπους άγιοι που έζησαν τον πρώτο ή το δεύτερο αιώνα μ.Χ. (ακόμη κι αν είχαν γίνει μποντισάτβα, δηλαδή όντα που μένουν με τη θέλησή τους ένα σκαλί πριν την εξαφάνιση, για να βοηθούν τους ανθρώπους να φτάσουν στη νιρβάνα –ιδέα που υπάρχει στο μαχαγιάνα βουδισμό– λογικό θα ήταν να τοποθετηθούν ξεκάθαρα κι όχι να εμφανίζονται με τη χριστιανική μορφή τους).»
    Τέλος, για τη μετενσάρκωση άρθρο: http://www.oodegr.com/oode/anatolikes/metens1.htm, και εκτενής έρευνα για τη σχέση της ιδέας της μετενσάρκωσης με το χριστιανισμό εδώ:
    http://www.oodegr.com/oode/anatolikes/genika/menens_nea_epoxi_1.htm
    Σας ευχαριστώ.

  6. Στην Αγία γραφή αναφέρονται καθαρά περιπτώσεις μετεσάρκωσης.
    Μια καθαρή περίπτωση είναι όταν ο Χριστός λέει για τον Ιωάννη τον βαπτιστή:Κατά Ματθαίον κεφ11-14εδάφιο «Και ει θέλετε δέξασθαι Αυτός εστί Ηλίας ο μέλλων έρχεσθαι…ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω…». και πάλι κατά Ματθαίον κεφ17-11-13εδάφιο:»Πρώτα θα έλθει ο Ηλίας και θα τα αποκαταστήσει όλα. Σας βεβαιώνω όμως πως ο Ηλίας ήρθε κιόλας μα δεν τον αναγνώρισαν και του έκαναν ό,τι ήθελαν. Ετσι και ο Υιός του ανθρώπου μέλλει να πάθει απ’αυτούς». Τότε κατάλαβαν οι μαθητές του πως τους μίλησε για τον Ιωάννη το Βαπτιστή.
    Επιμένω ότι πέρα από τον τύπο υπάρχει η ουσία, όπως λέει ο Χριστός: Ο » νόμος έγινε για τους ανθρώπους και όχι ο άνθρωπος για τον νόμο».
    Πάντα πρέπει να μπαίνει η λογική πριν απ’ όλα.
    Είναι δυνατόν να αναστηθούν τα σώματα των ανθρώπων που έχουν γίνει από πηλό και άνθρακα, για να εξυπηρετήσουν την κίνηση της ψυχής μέσα στους κόσμους της ύλης; Τα οποία έχουν λιώσει και έχουν ενσωματωθεί στην μητέρα γη, που διέθεσε τα υλικά για να γίνουν; Και όταν θ’αναστηθούν θα είναι στην κατάσταση πριν πεθάνουν ή θα γίνει ολική ανακατασκευή; Τι μακάβρια πράγματα είναι αυτά;
    Αυτά όλα είναι αλληγορικά και συμβολικά. Και τι να κάνουν τα σώματα; Για ποιό λόγο; Η κρίση γίνεται σε πνευματικές διαστάσεις. Και γίνεται συνεχώς.

    Ο Πατέρας μας είναι γνήσια και άπειρη αγάπη. Η ζωή εδώ είναι μια συνεχής δοκιμασία για να μπορέσει ο άνθρωπος σαν ξεχωριστή μονάδα να γνωρίσει την ύλη και στο τέλος να ξαναγυρίσει εκεί που ανήκει: στην αγκαλιά του Πατέρα, διατηρώντας την ατομικότητά του.
    Είναι ο συνεχής «πειρασμός» των αγίων που γίνεται με απίστευτους τρόπους μέσα στην καθημερινότητα με μοναδικό σκοπό το «καθάρισμα», την αγίωση και απαλλαγή απ’όλα τα φορτία της ύλης και αποπνευμάτωσης του ανθρώπου. Οταν σταμάταγαν να έρχονται πειρασμοί στους αγίους, έκλαιγαν γιατί τους ξέχασε ο Θεός και έμενε η πρόοδό τους πίσω.
    Η παραβολή του Ασώτου λέει αυτό ακριβώς. Την απομάκρυνση της ψυχής από τον Πατέρα όπου βρισκόταν πριν σε αρμονία, την κατακύλισή της στα κατάβαθα της ύλης, την αφύπνισή της και τον γυρισμό-επάνοδο εκεί όπου ήδη ήταν. Και ο Πατέρας θυσίασε τον μόσχο τον σιτευτό, ότι καλύτερο είχε από την άπειρη χαρά του για τον γυρισμό ενός παιδιού του, που ολοκλήρωσε τον κύκλο της γνωριμίας με την ύλη.
    Τι αιώνιες κολάσεις; Αυτά τα έχουν προσθέσει οι αγριοχριστιανοί (οι συνεχιστές της πίστης των Φαρισαίων), για να φοβίζουν τους πιστούς και να τους ελέγχουν. Είναι δυνατόν να περιέχει η αγάπη του Θεού φόβο; ένα άσχημο συναίσθημα; Τιμωρία αιώνια επειδή κάποιος έτυχε να γεννηθεί σε μιά οικογένεια δολοφόνων και δεν έμαθε ποτέ τίποτα άλλο; Η κόλαση είναι το σημείο απόστασης της ένωσης με Εκείνον. Αυτή είναι η κόλασή μας. Να υπάρχει η άπειρη ευδαιμονία και γλυκύτητα του πλησιάσματος σε Αυτόν και μεις να προτιμάμε να ζούμε μέσα στα σκ..΄
    Μόνο γλυκό, λευκό ζωντανό φως, άπειρη ζεστασιά και αγάπη, δείχνουν ότι είμαστε στον σωστό δρόμο. Είναι δυνατόν να είναι οι σκέψεις μας γεμάτες ακαθαρσίες, σκοτάδι, φόβο και να νομίζουμε ότι είμαστε στον σωστό δρόμο;
    ΟΛΟΥΣ θα μας καλοδεχτεί, όταν αποφασίσουμε να γυρίσουμε σε Κείνον. Οταν θα πιούμε και το τελευταίο ευρώ στα καταγώγια και θα κυλιστούμε στην πιο άθλια λάσπη που υπάρχει στη γη, όταν κοιμηθούμε με τα γουρούνια και τα χορτάσουμε όλα, Αυτός θα είναι πάντα εκεί να θυσιάσει το μόσχο τον σιτευτό, για τον γυρισμό μας. ΟΛΟΥΣ.

    • Αγαπητέ φίλε,
      Σε κάποιο από τους συνδέσμους που έδωσα στο προηγούμενο σχόλιό μου, δίνονται απαντήσεις στις δήθεν αναφορές της Αγ. Γραφής σε μετενσάρκωση (εδώ: http://www.oodegr.com/oode/anatolikes/genika/menens_nea_epoxi_1.htm).
      Αν όντως ο Χριστός είχε διδάξει μετενσάρκωση, τότε θα τη δίδασκαν και όλοι οι άγιοι διδάσκαλοι του Χριστιανισμού, οι οποίοι δεν είναι λιγότερο ειλικρινείς και φωτισμένοι – ενωμένοι με το Θεό – από τους ινδουιστές που εκτιμάς.
      Ούτε είναι δυνατόν να έπεσε τόσο σε χέρια απατεώνων η διδασκαλία του Χριστού ώστε ΟΛΟΙ να τη διαστρέβλωσαν κόβοντας το γεγονός ότι μιλούσε για μετενσάρκωση και όχι για αιώνια κόλαση (ο ίδιος ο Χριστός μιλάει για το πυρ το αιώνιον κτλ.).
      Όντως ο Πατήρ είναι μόνο αγάπη και Φως. Όμως δεν επιθυμούν όλοι αυτό το Φως. Πώς λοιπόν «όλοι» θα φτάσουν; Δε μας έχει προγραμματισμένους, ξέρεις.
      Η Ορθόδοξη διδασκαλία για την Κόλαση, ίσως άγνωστη στους περισσότερους (η άλλη όψη του θείου Φωτός): http://www.oodegr.com/oode/esxata/kol_par1.htm.
      Οι εμφανίσεις των αγίων της αρχαίας εποχής, που συνεχίζονται ώς σήμερα, και οι θείες εμπειρίες των αγίων όλων των εποχών – επίσης ώς σήμερα – είναι που αποδεικνύουν την αλήθεια για τη μετά θάνατον ζωή. Όντως ο άνθρωπος δε φωτίζεται από βιβλία, αλλά από την ένωσή Του με το Θεό. Η ένωση αυτή όμως γίνεται εν Χριστώ (το αποδεικνύει η πείρα των αγίων) και όχι κάνοντας διαλογισμό κτλ πάνω σε κάποιο «απρόσωπο θείο είναι» ή βυθιζόμενοι στον εαυτό μας.
      Σε παρακαλώ σχετικά να ρίξεις μια ματιά, αν θέλεις, στο άρθρο:
      Ο Δρόμος προς το Φως: Οι άγιοι διδάσκαλοι της Ορθοδοξίας και οι αντίστοιχοι των θρησκειών: http://o-nekros.blogspot.gr/2012/12/blog-post_8.html.
      Για την άμεση γνώση του Θεού από τους ανθρώπους: http://o-nekros.blogspot.gr/2010/08/blog-post_27.html.
      Επίσης, για τις πνευματικές εμπειρίες της ανατολής, χρήσιμο θα είναι για σένα, νομίζω, το αυτοβιογραφικό βιβλίο του Διονύσιου Φαρασιώτη «Οι γκουρού, ο νέος και ο γέροντας Παΐσιος» και του Κλάους Κένεθ «Χιλιάδες μίλια προς τον τόπο της καρδιάς».
      Τέλος, και η μελέτη του π. Σεραφείμ Ρόουζ «Η Ορθοδοξία και η Θρησκεία του Μέλλοντος» (ολόκληρη: http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/gerontikon/seraphim_rose_orthodoxy_and_the_religion_of_the_future.htm).
      Και οι τρεις παραπάνω συγγραφείς προέρχονται από τις ανατολικές θρησκείες ΠΡΙΝ γίνουν ορθόδοξοι.
      Όλα τα παραπάνω δεν είναι φανατισμός, αλλά απλή ενημέρωση για την αλήθεια. Προσωπικά ένα μόνο ξέρω, ότι δεν ξέρω τίποτα, όπως έλεγε κάποιος άλλος. Εκείνοι όμως οι πνευματικοί αγωνιστές ξέρουν πολλά. Και οι άγιοί μας, γνώστες όλων των πνευματικών καταστάσεων, εκείνοι είναι που μετέχουν στην αλήθεια και την κοινωνούν και σε μας.
      Άλλο ένα παράδειγμα, από τον ανατολικό μυστικισμό στην Ορθοδοξία, ο γέροντας Σωφρόνιος: http://o-nekros.blogspot.gr/2010/09/blog-post_20.html.
      Τέλος, ίσως είναι χρήσιμο το άρθρο «Νευροθεολογία: Εγκέφαλος και πνευματική εμπειρία»: http://o-nekros.blogspot.gr/2010/10/blog-post_9916.html.
      Συγγνώμη για τις τόσες βιβλιογραφικές παραπομπές, αλλά ίσως φανούν χρήσιμες. Υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να βλέπει κάποιος τα πράγματα. Αυτό το γνωρίζουμε πολύ καλά οι χριστιανοί, λόγω των αγίων μας, που τα έχουν δει απ’ όλες τις πλευρές.
      Ευχαριστώ για την υπομονή σου. Ακόμη κι αν τώρα όλ’ αυτά σε κάνουν να θυμώσεις, πιθανόν να σε ωφελήσουν μετά από χρόνια. Μην πετάξεις τίποτα λοιπόν. Ο Χριστός – το αιώνιο Φως, ο άρχοντας της Ειρήνης – ας είναι μαζί σου.

      • Αγαπητέ κύριε Ρηγινιώτη
        Στην παραπομπή που δώσατε -( http://www.oodegr.com/oode/anatolikes/genika/menens_nea_epoxi_1.htm ), δίνονται τρείς άσχετες αναφορές, που είναι για μικρά παιδιά.
        Ξαναδίνω αυτό που έγραψα παραπάνω και θα σας παρακαλέσω να απαντήσετε συγκεκριμένα. Πχ. δεν είναι έτσι γιατί εννοεί αυτό.
        «Μια καθαρή περίπτωση είναι όταν ο Χριστός λέει για τον Ιωάννη τον βαπτιστή:Κατά Ματθαίον κεφ11-14εδάφιο “Και ει θέλετε δέξασθαι Αυτός εστί Ηλίας ο μέλλων έρχεσθαι…ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω…”. και πάλι κατά Ματθαίον κεφ17-11-13εδάφιο:”Πρώτα θα έλθει ο Ηλίας και θα τα αποκαταστήσει όλα. Σας βεβαιώνω όμως πως ο Ηλίας ήρθε κιόλας μα δεν τον αναγνώρισαν και του έκαναν ό,τι ήθελαν. Ετσι και ο Υιός του ανθρώπου μέλλει να πάθει απ’αυτούς”. Τότε κατάλαβαν οι μαθητές του πως τους μίλησε για τον Ιωάννη το Βαπτιστή.»
        Μπορείτε να δώσετε μια δική σας εξήγηση στο συγκεκριμένο;ναι ή όχι; Με δικές σας σκέψεις και όχι με παραπομπές.
        Και αν θέλετε να συζητήσουμε και ένα ένα τα θέματα που θέσατε συγκεκριμένα όμως.
        Φιλικά πάντα.

        • @Niko, επέτρεψέ μου μια παρέμβαση: Ο Ιωάννης δεν μπορεί να είναι μετενσάρκωση του Ηλία γιατί
          α) ο Ηλίας δεν είναι νεκρός.
          β) ο Ηλίας εμφανίζεται μετά το θάνατο του Ιωάννη
          γ) στο κείμενο αναφορικά με τη γέννησή του υπάρχει ήδη η διευκρίνιση ότι θα έχει «το πνεύμα και τη δύναμη του Ηλία», οπότε η Αγία Γραφή απαντάει προκαταβολικά στο ερώτημά σου.

          Ορίστε κάποια σχετικά χωρία:
          Λουκάς 1
          5 ΚΑΤΑ τις ημέρες τού Ηρώδη, του βασιλιά τής Ιουδαίας, υπήρξε ένας ιερέας, με το όνομα Ζαχαρίας, από την εφημερία τού Αβιά· και η γυναίκα του ήταν από τις θυγατέρες τού Ααρών, και το όνομά της ήταν Ελισάβετ. 6 Και οι δυο τους ήσαν δίκαιοι μπροστά στον Θεό, περπατώντας σε όλες τις εντολές και τα δικαιώματα του Κυρίου, άμεμπτοι. 7 Και δεν είχαν παιδί, επειδή η Ελισάβετ ήταν στείρα, και οι δυο τους ήσαν προχωρημένοι στην ηλικία τους.
          8 Και ενώ αυτός ιεράτευε στην τάξη τής εφημερίας του μπροστά στον Θεό, 9 σύμφωνα με τη συνήθεια της ιερατείας, έπεσε σ’ αυτόν ο κλήρος να θυμιάσει, μπαίνοντας μέσα στον ναό τού Κυρίου· 10 και, έξω, ολόκληρο το πλήθος προσευχόταν κατά την ώρα τού θυμιάματος.
          11 Φανερώθηκε δε σ’ αυτόν ένας άγγελος του Κυρίου, που στεκόταν δεξιά από το θυσιαστήριο του θυμιάματος· 12 και ο Ζαχαρίας, βλέποντάς τον, ταράχτηκε, και έπεσε επάνω του φόβος. 13 Και ο άγγελος του είπε: Μη φοβάσαι, Ζαχαρία· επειδή, η δέησή σου εισακούστηκε· και η γυναίκα σου η Ελισάβετ θα γεννήσει σε σένα έναν γιο, και θα αποκαλέσεις το όνομά του Ιωάννη. 14 Και θα είναισε σένα χαρά και αγαλλίαση· και πολλοί θα χαρούν για τη γέννησή του. 15 Επειδή, θα είναι μεγάλος μπροστά στον Κύριο· και κρασί και σίκερα δεν θα πιει, και *θα γίνει πλήρης με Άγιο Πνεύμα από την κοιλιά, ακόμα, της μητέρας του.* 16 Και πολλούς από τους γιους Ισραήλ θα τους επαναφέρει στον Κύριο τον Θεό τους. 17 Κι αυτός *θάρθει πριν από το πρόσωπό του με πνεύμα και δύναμη του Ηλία*, για να στρέψει τις καρδιές των πατέρων στα παιδιά, και τους απειθείς στη φρόνηση των δικαίων, για να ετοιμάσει έναν προδιατεθειμένο λαό στον Κύριο.
          18 Και ο Ζαχαρίας είπε στον άγγελο: Πώς θα το γνωρίσω αυτό; Επειδή, εγώ είμαι γέροντας, και η γυναίκα μου προχωρημένη στην ηλικία της.
          19 Και ο άγγελος, απαντώντας, του είπε: Εγώ είμαι ο Γαβριήλ, αυτός που παραστέκεται μπροστά στον Θεό· και στάλθηκα να μιλήσω σε σένα, και να σου γνωστοποιήσω αυτά τα χαρμόσυνα νέα. 20 Και δες, θα είσαι μέσα σε σιωπή, και χωρίς να μπορείς να μιλήσεις, μέχρι την ημέρα κατά την οποία αυτά θα γίνουν· επειδή, δεν πίστεψες στα λόγια μου, τα οποία θα εκπληρωθούν στον καιρό τους.
          21 Και ο λαός περίμενε τον Ζαχαρία, και θαύμαζε ότι αργοπορούσε μέσα στον ναό. 22 Και όταν βγήκε έξω, δεν μπορούσε να τους μιλήσει· και κατάλαβαν ότι είδε οπτασία μέσα στον ναό· κι αυτός τούς έκανε νοήματα, και παρέμενε κουφός. 23 Και αφού τελείωσαν οι ημέρες τής υπηρεσίας του, πήγε στο σπίτι του.
          24 Και ύστερα από τις ημέρες αυτές, η γυναίκα του η Ελισάβετ συνέλαβε· και έκρυβε τον εαυτό της πέντε μήνες, λέγοντας, 25 ότι: Έτσι έκανε σε μένα ο Κύριος κατά τις ημέρες που επέβλεψε να αφαιρέσει το όνειδός μου ανάμεσα στους ανθρώπους.

          Ματθαίος 11
          7 Και ενώ αυτοί αναχωρούσαν, ο Ιησούς άρχισε να λέει στα πλήθη για τον Ιωάννη: Τι βγήκατε να δείτε στην έρημο; Καλάμι που σαλεύεται από τον άνεμο; 8 Αλλά, τι βγήκατε να δείτε; Άνθρωπον ντυμένον με πολυτελή ιμάτια; Δέστε, αυτοί που φορούν τα πολυτελή βρίσκονται στα παλάτια των βασιλιάδων. 9 Αλλά, τι βγήκατε να δείτε; Προφήτην; Σας λέω, ναι, και περισσότερο από προφήτην· 10 επειδή, αυτός είναι για τον οποίο είναι γραμμένο: «Δέστε, εγώ αποστέλλω τον αγγελιοφόρο μου πριν από την παρουσία τού προσώπου σου, ο οποίος θα προπαρασκευάσει τον δρόμο σου μπροστά από σένα». 11 Σας διαβεβαιώνω, *ανάμεσα σ’ εκείνους που γεννήθηκαν από γυναίκες δεν σηκώθηκε μεγαλύτερος από τον Βαπτιστή Ιωάννη·* όμως, ο μικρότερος στη βασιλεία των ουρανών είναι μεγαλύτερος απ’ αυτόν. 12 Και από τις ημέρες τού Βαπτιστή Ιωάννη μέχρι αυτή τη στιγμή, η βασιλεία των ουρανών βιάζεται, και οι βιαστές τήν αρπάζουν. 13 Επειδή, όλοι οι προφήτες και ο νόμος προφήτευσαν μέχρι τον Ιωάννη. 14 Και αν θέλετε να το δεχθείτε, αυτός είναι ο Ηλίας, που επρόκειτο νάρθει. 15 Όποιος έχει αυτιά για να ακούει, ας ακούει.

          Ματθαίος 17
          1 ΚΑΙ ύστερα από έξι ημέρες, ο Ιησούς παίρνει τον Πέτρο, και τον Ιάκωβο, και τον αδελφό του, τον Ιωάννη, και τους ανεβάζει σε ένα ψηλό βουνό, κατ’ ιδίαν. 2 Και μεταμορφώθηκε μπροστά τους· και το πρόσωπό του έλαμψε σαν τον ήλιο, και τα ιμάτιά του έγιναν άσπρα σαν το φως. 3 Και ξάφνου, φάνηκαν σ’ αυτούς ο Μωυσής και ο Ηλίας να συνομιλούν μαζί του. 4 Και αποκρινόμενος ο Πέτρος, είπε στον Ιησού: Κύριε, είναι καλό να είμαστε εδώ· αν θέλεις, ας κάνουμε εδώ τρεις σκηνές, μία για σένα, μία για τον Μωυσή, και μία *για τον Ηλία.*
          5 Ενώ αυτός ακόμα μιλούσε, ξάφνου, μια φωτεινή νεφέλη τούς επισκίασε· και ξάφνου, μια φωνή από τη νεφέλη, που έλεγε: Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός, στον οποίο ευαρεστήθηκα· αυτόν να ακούτε.
          6 Και ακούγοντας οι μαθητές έπεσαν με το πρόσωπό τους στη γη, και φοβήθηκαν υπερβολικά. 7 Και καθώς ο Ιησούς ήρθε κοντά τους, τους έπιασε, και είπε: Σηκωθείτε, και μη φοβάστε. 8 Και εκείνοι υψώνοντας τα μάτια τους, δεν είδαν κανέναν, παρά τον Ιησού, μόνον.
          9 Κι ενώ κατέβαιναν από το βουνό, ο Ιησούς παρήγγειλε σ’ αυτούς, λέγοντας: Μη πείτε σε κανέναν το όραμα, μέχρις ότου ο Υιός τού ανθρώπου αναστηθεί από τους νεκρούς.
          10 Και οι μαθητές του τον ρώτησαν, λέγοντας: Γιατί οι γραμματείς λένε ότι πρέπει πρώτα νάρθει ο Ηλίας;
          11 Και αποκρινόμενος ο Ιησούς είπε σ’ αυτούς: Ο Ηλίας έρχεται μεν πρώτα, και θα τα αποκαταστήσει όλα· 12 σας λέω, όμως, ότι ο Ηλίας ήρθε ήδη, και δεν τον γνώρισαν, αλλά έπραξαν σ’ αυτόν όσα θέλησαν· έτσι πρόκειται να πάθει απ’ αυτούς και ο Υιός τού ανθρώπου.
          13 Τότε, οι μαθητές κατάλαβαν ότι τους είπε για τον Ιωάννη τον Βαπτιστή.

          Εξηγεί δηλ. εδώ ο Κύριος, αναφερόμενος στην προφητεία του αρχαγγέλου Γαβριήλ για τον Ιωάννη, που έχω βάλει πιο πάνω σε αστερίσκους. Η οποία προφητεία είναι αυτή του Μαλαχία 4:6: αυτός θα επαναφέρει την καρδιά των πατέρων προς τα παιδιά, και την καρδιά των παιδιών προς τους πατέρες τους, μήποτε έρθω και πατάξω τη γη με ανάθεμα.

          Ορίστε και ο Ηλίας στην Αποκάλυψη κεφ. 11:

          3 Και θα δώσω στους δύο μάρτυρές μου να προφητεύσουν για 1.260 ημέρες, ντυμένοι με σάκους. 4 Αυτά είναι τα δύο ελιόδεντρα, και οι δύο λυχνίες, που στέκονται μπροστά στον Θεό τής γης. 5 Και αν κάποιος θέλει να τους βλάψει, βγαίνει από το στόμα τους φωτιά και κατατρώει τους εχθρούς τους· και αν κάποιος θέλει να τους βλάψει, έτσι πρέπει κι αυτός να θανατωθεί. 6 Αυτοί έχουν εξουσία να κλείσουν τον ουρανό, για να μη βρέχει βροχή κατά τις ημέρες τής προφητείας τους· και έχουν εξουσία επάνω στα νερά, να τα μετατρέπουν σε αίμα, και να χτυπήσουν τη γη με κάθε πληγή, όσες φορές αν το θελήσουν. 7 Και όταν τελειώσουν τη μαρτυρία τους, το θηρίο, αυτό που ανεβαίνει από την άβυσσο, θα κάνει μαζί τους πόλεμο, και θα τους νικήσει, και θα τους θανατώσει. 8 Και τα πτώματά τους θα βρίσκονται επάνω στην πλατεία της μεγάλης πόλης, που πνευματικά αποκαλείται Σόδομα και Αίγυπτος, όπου και ο Κύριός μας σταυρώθηκε. 9 Και οι άνθρωποι από τους λαούς και τις φυλές και τις γλώσσες και τα έθνη θα βλέπουν τα πτώματά τους για τρεις ημέρες και μισή, και δεν θα αφήσουν τα πτώματά τους να μπουν σε μνήματα. 10 Και εκείνοι που κατοικούν στη γη θα χαρούν γι’ αυτούς, και θα ευφρανθούν· και θα στείλουν δώρα ο ένας προς τον άλλον, επειδή αυτοί οι δύο προφήτες βασάνισαν εκείνους που κατοικούν επάνω στη γη.
          11 Και ύστερα από τις τρεις ημέρες και μισή, μπήκε μέσα σ’ αυτούς πνεύμα ζωής από τον Θεό· και στάθηκαν επάνω στα πόδια τους, και μεγάλος φόβος έπεσε επάνω σ’ εκείνους που τους κοίταζαν. 12 Και άκουσαν μια δυνατή φωνή από τον ουρανό που τους έλεγε: Ανεβείτε εδώ. Και ανέβηκαν στον ουρανό μέσα στη νεφέλη· και τους είδαν οι εχθροί τους.

          Ίσως αυτό να βοηθήσει στην κατανόηση του τι σημαίνει «πνεύμα του Ηλία». Είναι κάτι που ο Ιωάννης είχε χωρίς να είναι ο Ηλίας, όπως δεν ήταν ο Ηλίας ο Ελισσαιέ, που μετά την αναχώρηση του Ηλία απέκτησε «διπλάσια μερίδα»:

          Δ΄Βασιλειών 2
          1 ΚΑΙ όταν ο Κύριος επρόκειτο να ανεβάσει τον Ηλία στον ουρανό με ανεμοστρόβιλο, ο Ηλίας αναχώρησε μαζί με τον Ελισσαιέ από τα Γάλγαλα. 2 Και ο Ηλίας είπε στον Ελισσαιέ: Κάθησε εδώ, παρακαλώ· επειδή, ο Κύριος με έστειλε μέχρι τη Βαιθήλ. Και ο Ελισσαιέ είπε: Ζει ο Κύριος, και ζει η ψυχή σου, δεν θα σε αφήσω. Και κατέβηκαν στη Βαιθήλ.
          3 Και οι γιοι των προφητών, αυτοί που ήσαν στη Βαιθήλ, βγήκαν στον Ελισσαιέ, και του είπαν: Ξέρεις ότι ο Κύριος παίρνει σήμερα τον κύριό σου από πάνω από το κεφάλι σου; Και είπε: Κι εγώ το ξέρω· σωπάτε.
          4 Και ο Ηλίας τού είπε: Ελισσαιέ, κάθησε εδώ, παρακαλώ· επειδή, ο Κύριος με έστειλε στην Ιεριχώ. Κι εκείνος είπε: Ζει ο Κύριος, και ζει η ψυχή σου, δεν θα σε αφήσω. Και ήρθαν στην Ιεριχώ.
          5 Και οι μαθητές των προφητών, αυτοί που ήσαν στην Ιεριχώ, ήρθαν στον Ελισσαιέ, και του είπαν: Ξέρεις ότι σήμερα ο Κύριος παίρνει τον κύριό σου από πάνω από το κεφάλι σου; Και είπε: Κι εγώ το ξέρω· σωπάτε.
          6 Και ο Ηλίας τού είπε: Κάθησε εδώ, παρακαλώ· επειδή, ο Κύριος με έστειλε στον Ιορδάνη. Κι εκείνος είπε: Ζει ο Κύριος, και ζει η ψυχή σου, δεν θα σε αφήσω. Και πήγαν και οι δύο μαζί.
          7 Και πήγαν 50 άνδρες από τους γιους των προφητών, και στάθηκαν απέναντι από μακριά· κι εκείνοι οι δύο στάθηκαν δίπλα στον Ιορδάνη. 8 Και ο Ηλίας πήρε τη μηλωτή του, και τη δίπλωσε, και χτύπησε τα νερά, και χωρίστηκαν από εδώ και από εκεί, και διάβηκαν και οι δύο διαμέσου ξηράς.
          9 Και όταν διάβηκαν, ο Ηλίας είπε στον Ελισσαιέ: Ζήτησέ μου τι να σου κάνω, πριν αναληφθώ από σένα. Και ο Ελισσαιέ είπε: *Διπλάσια μερίδα από το πνεύμα σου ας είναι, παρακαλώ, επάνω μου*. 10 Κι εκείνος είπε: Σκληρό πράγμα ζήτησες· όμως, αν με δεις να αναλαμβάνομαι από σένα, θα γίνει σε σένα έτσι· αλλιώς, δεν θα γίνει.
          11 Κι ενώ περπατούσαν, καθώς ακόμα μιλούσαν, να, μια άμαξα φωτιάς, και άλογα φωτιάς, και τους διαχώρισαν και τους δύο, και ο Ηλίας ανέβηκε με ανεμοστρόβιλο στον ουρανό.
          12 Και ο Ελισσαιέ έβλεπε, και βοούσε: Πατέρα μου, πατέρα μου, άμαξα του Ισραήλ, και ιππικό του! Και δεν τον είδε ξανά· και έπιασε τα ιμάτιά του, και τα έσχισε σε δύο κομμάτια. 13 Και αφού σήκωσε τη μηλωτή τού Ηλία, που είχε πέσει από πάνω από εκείνον, επέστρεφε, και στάθηκε στο χείλος του Ιορδάνη. 14 Και παίρνοντας τη μηλωτή του Ηλία, που είχε πέσει πάνω από εκείνον, χτύπησε τα νερά, και είπε: Πού είναι ο Κύριος, ο Θεός του Ηλία; Και καθώς χτύπησε τα νερά, χωρίστηκαν από εδώ και από εκεί· και ο Ελισσαιέ διάβηκε.
          15 Και βλέποντάς τον οι γιοι των προφητών, αυτοί που ήσαν από απέναντι, είπαν: Το πνεύμα τού Ηλία επαναπαύθηκε επάνω στον Ελισσαιέ. Και ήρθαν σε συνάντησή του, και τον προσκύνησαν μέχρι το έδαφος.

          • greekmurtad θα ήθελα να σχολιάσω δυό πράγματα.
            Πρώτα θα ήθελα να αναφερθώ στην διαφορά της ύλης με το πνεύμα.
            Όσο ανεβαίνουμε η δόνηση μεγαλώνει και μεγαλωνει και…
            Η δόνηση της ύλης είναι η χαμηλότερη μέσα στην δημιουργία. Η αντιύλη δονείται ακόμα χαμηλότερα, αλλά δεν είναι του παρόντος.
            Η ύλη είναι πνεύμα που έχει αναγκαστεί-περιοριστεί να χαμηλοδονείται.
            Στην ουσία ύλη και πνεύμα είναι ένα αφού ο Θεός είναι πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, πως θα μπορούσε να είναι διαφορετικά;

            Ο νους μας δουλεύει και αυτός σε ένα εύρος συχνοτήτων. Εγρήγορση-συνείδηση, ύπνος-υποσυνείδηση. Και σε αυτές τις καταστάσεις πάλι μετακινείται ο νους μας σε διαφορετικές συχνότητες-μήκη κύματος-ταλαντώσεις-κύκλους ανά λεπτό.
            Όταν ο άνθρωπος κάνει πνευματικό αγώνα, αυτό που κάνει είναι ν’ανεβάζει τις δονήσεις του νου. Χαμηλές δονήσεις, κολλημένος στην βαριά ύλη (φαγητό, ηδονή, χρήμα, εξουσία) και υψηλές δονήσεις, πνευματικό ανέβασμα πλησίασμα προς κάτι ανώτερο, εκ των πραγμάτων. Όταν αφήσεις πίσω σου τα πάθη, αρχίσεις την αδιάλλειπτο προσευχή (της καρδιάς), ελέγχεις τις σκέψεις σου με την ιερά νήψη, αμέσως αρχίζεις και νοιώθεις μέσα σου περισσότερο την παρουσία του Θεού, αρχίζει να σε πλημμυρίζει το φως και όλα γίνονται διάφανα.
            Μέσα από πολύ πνευματικό αγώνα, ανεβαίνεις ακόμα περισσότερο. Αρχίζεις να βλέπεις αγγέλους (άγιος Παίσιος), αρχίζεις να έχεις το προφητικό (ενώνεσαι με τα μάτια της ψυχής που τα βλέπει όλα, ανοίγει η διόραση και νοιώθεις τα πάντα όσα έχουν οι άνθρωποι μέσα τους.
            Στην ουσία έχεις ανεβάσει τις δονήσεις του νου και αυτός συλλαμβάνει όσα πριν δεν μπορούσε να συλλάβει. Αυτά βρίσκονταν πάντα εκεί. Ο νους ήταν χαμηλά.

            Όπως τα μάτια βλέπουν μόνο ένα φάσμα δονήσεων-συχνοτήτων από 450-750nm μήκος κύματος και τ’αυτιά ακούνε ένα φάσμα δονήσεων-συχνοτήτων 20-20.000 hz κύκλους ανά δευτερόλεπτο και οτιδήποτε υπάρχει πέρα από αυτό φάσμα δεν το αντιλαμβάνονται, έτσι και ο νους αντιλαμβάνεται μόνο τις δονήσεις με τις οποίες δουλεύει ή τον έχουν μάθει να δουλεύει.

            Όμως ο νους είναι απεριόριστος. Μπορεί να μετατοπιστεί σε άπειρες συχνότητες, ακόμα και σε τέτοιο ύψος πνευματικό πλέον, που σχεδόν κάθε ίχνος χαμηλοδονούμενης ύλης να έχει εξαφανιστεί, όπως έχουν αποδείξει οι άγιοί μας, με ένα χαραχτηριστικό παράδειγμα-όπως έχω ξαναγράψει-τον άγιο Νικόδημο, που ενωμένος, με τα χέρια σε προσευχή και ακουμπισμένος σε άνα τραπεζάκι, τρέχανε ποτάμι τα δάκρυα, χαμένος μέσα στην ένωση, χωρίς να νοιώθει το σώμα του, τις ανάγκες του, γινόμενος πνεύμα, είχε συναντηθεί σε άπειρα πνευματικά ύψη με Εκείνον. Και περνώντας αυτός που μοίραζε ψωμί-βλέποντάς τον έτσι- του έβαζε ένα κομμάτι ψωμί στο στόμα. Την επόμενη ημέρα που πέρναγε, ήταν ακριβώς στην ίδια στάση με το κομμάτι ψωμί κολλημένο στο στόμα. Ποιά ύλη; αυτή είχε χαθεί εντελώς και ήταν ολόκληρος πνεύμα.

            Οπως αναφέρεται στην φιλοκαλία οι πολύ υψωμένοι άγιοι, είχαν φτάσει μέχρι και τον τρίτο ουρανό, αναφερόμενοι σε διαφορετικά δονητικά επίπεδα που ήταν σαφώς διαχωρισμένα μεταξύ τους. Αυτές είναι οι διαστάσεις που λείπουν από τις εξισώσεις των επιστημόνων και η μαύρη ύλη και ενέργεια που αποτελεί το 96% του σύμπαντος. Η μόνη διαφορά μεταξύ των διαστάσεων είναι το διαφορετικό φάσμα των δονήσεων που πάλλεται η κάθε μία.

            Πεθαίνοντας ο άνθρωπος, αφήνει το σώμα πίσω για ένα και μόνο λόγο, γιατί το εύρος των δονήσεων-συχνοτήτων που πάλλεται το σώμα με βάση τα σοιχεία που το αποτελούν δεν ταιριάζει με το εύρος των συχνοτήτων που έχει η επόμενη διάσταση που πάει η ψυχή. Και να ήθελε η ψυχή να το πάρει κοντά δεν γίνεται εκ των πραγμάτων, ένα υλικό σώμα να πάει σε μιά πιο πνευματική περιοχή-διάσταση, απαγορευτική για το είδος των συχνοτήτων που αντιπροσωπεύουν το υλικό σώμα.
            Οπότε καταλήγοντας το να αναληφθεί ο προφήτης Ηλίας με το σώμα του, είναι ένα παραμυθάκι για μικρά παιδάκια. Κανένα σώμα δεν μπορεί να γίνει τόσο πνεύμα που να μπορεί να μπεί στην επόμενη διάσταση. Και αν γίνει τόσο πνεύμα, σίγουρα δεν θα είναι πλέον υλικό, θα έχει εξαυλωθεί, οπότε δεν θα υπάρχει πια.
            Απορώ μόνο που σοβαροί άνθρωποι, δεν κάθονται να σκεφτούν, τόσο απλά πράγματα αλλά πιπιλίζουν ότι διαβάζουν, χωρίς να τα φιλτράρουν καθόλου με την λογική.
            Φεύγει λοιπόν ο προφήτης Ηλίας με το σώμα του και πάει που; προς τον ουρανό; δηλαδή προς το διάστημα; και μετά;
            Το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό σαν εικόνα, με όλα αυτά είναι ο σούπερμαν με τεντωμένο το χέρι!

  7. Χαιρετώ αγαπητοί φίλοι.

    Νομίζω ότι η πιο εμπεριστατωμένη εξήγηση για τον Ηλία βρίσκεται εδώ: http://www.impantokratoros.gr/agia_grafh_metensarkosh.el.aspx

    Η σχέση Ηλία – Ιωάννη

    Αλλά όσοι ισχυρίζονται πως η μετενσάρκωση είναι χριστιανική διδασκαλία, επικαλούνται ιδιαίτερα τα εδάφια από το ευαγγέλιο του Ματθαίου, στα οποία αναφέρεται το όνομα του προφήτη Ηλία. Το περιοδικό «Παραψυχολογία» στο οποίο αναφερόμαστε (σελ. 91) γράφει:

    «Για τον Ιωάννη το βαπτιστή είπε, και εάν θέλετε να το παραδεχθήτε, αυτός είναι ο Ηλίας ο οποίος μέλλει να έλθη (Ματθ. ια’ 14), ο Ηλίας ήδη ήλθε και δεν τον αναγνώρισαν αλλά του έκαναν ό,τι ήθελαν» (Ματθ. ιζ’ 12 και επίσης Μάρκ. θ’ 13). Τι πιθανές έννοιες μπορούν και οι δύο αυτές ρήσεις να έχουν παρά το ότι ο Ιωάννης ήταν μια μετενσάρκωση του προφήτη Ηλία;».

    Αν μελετήσουμε προσεκτικά το Ματθ. ια’ 9-14, θα δούμε πως ο Ιωάννης διακρίνεται από τον προφήτη Ηλία, ενώ κατά άλλο τρόπο ταυτίζεται με αυτόν.

    «Ούτος γαρ έστι περί ου γέγραπται ιδού εγώ αποστέλλω τον άγγελόν μου προ προσώπου σου, ος κατασκευάσει την οδόν σου έμπροσθέν σου. Αμήν λέγω υμίν, ουκ εγήγερται εν γεννητοίς γυναικών μείζων Ιωάννου του βαπτιστού… Και ει θέλετε δέξασθαι, αυτός έστιν Ηλίας ο μέλ­λων έρχεσθαι. ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω».

    Μεταξύ των γεννηθέντων από γυναίκες δεν εμφανίσθη­κε μεγαλύτερος από τον Ιωάννη το βαπτιστή. Ούτε ο Ηλίας, ούτε άλλος προφήτης! Αν θέλετε να το παραδε­χθήτε, αυτός είναι ο Ηλίας που έμελλε να έλθει· «ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω»· εκείνος που έχει πνευματικά αυτιά, ας ακούσει και ας αντιληφθεί το νόημα αυτών των λόγων. Δεν πρέπει λοιπόν κανείς να πάρει τους λόγους αυτούς κα­τά γράμμα. Πρέπει να τους δώσει πνευματικό νόημα!

    Έτσι ο Ηλίας ταυτίζεται και δεν ταυτίζεται με τον Ιω­άννη· ήλθε, αλλά και μέλλει να έλθει!

    «Ηλίας μεν έρχεται πρώτον και αποκαταστήσει πάντα· λέγω δε υμίν ότι Ηλίας ήδη ήλθε, και ουκ επέγνωσαν αυτόν, αλλ’ εποίησαν εν αυτώ όσα ηθέλησαν ούτω και ο υιός του ανθρώπου μέλλει πάσχειν υπ’ αυτών. Τότε συνήκαν οι μαθηταί ότι περί Ιωάννου του βαπτιστού είπεν αυτοίς» (Ματθ. ιζ’ 11-13).

    Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μας δίνει την ορθή ερμηνεία των εδαφίων αυτών. Ο Χριστός, λέγει, είπε πως «αυτός είναι ο Ηλίας που πρόκειται να έλθει»!..Όμως τώ­ρα λέγει πως ο Ηλίας «ήλθε». Και πάλι λέγει πως όταν θα έλθει ο Ηλίας θα τα τακτοποιήσει όλα. Δέν πρέπει να νο­μίζουμε πως τα λόγια αυτά αντιφάσκουν, λέγει ο Χρυσό­στομος. Γιατί όταν λέγει πως θα έλθει ο Ηλίας και θα αποκαταστήσει τα πάντα εννοεί τον ίδιο τον Ηλία και την επιστροφή των Ιουδαίων, που πρόκειται να γίνει τότε, κατά τον χρόνο πριν από τη δευτέρα παρουσία του Χριστού. Όταν όμως λέγει πως «αυτός είναι εκείνος που πρόκειται να έλθει», ονομάζει Ηλία τον Ιωάννη, λόγω της ομοιότη­τας του έργου του με το έργο του Ηλία.

    Ο Χρυσόστομος φέρει σαν παράδειγμα τους προφήτες, που κάθε βασιλέα που διέπρεψε, τον ονόμαζαν Δαυίδ, και τους Ιουδαίους τους ονόμαζαν άρχοντες των Σοδόμων εξαιτίας της συμπεριφοράς των (Ησ. α’ 10). «Διότι όπως ακριβώς εκείνος θα είναι πρόδρομος της δευτέρας παρου­σίας, έτσι και αυτός υπήρξε πρόδρομος της πρώτης παρου­σίας του» (Χρυσ, Εις Ματθ, Λόγος ΝΖΊ, ΕΠΕ 11, σ. 287-289). Οι άγιες Γραφές, λέγει ο Χρυσόστομος, ομιλούν για δύο παρουσίες του Χριστού· και γι’ αυτήν που έγινε και γι αυτήν που θα γίνει. Αλλά οι προφήτες υπενθυμίζουν και τις δύο. Της μιας, δηλαδή της δευτέρας, θα είναι πρόδρο­μος ο Ηλίας (Μαλαχ. δ’ 5), ενώ της πρώτης έγινε πρόδρο­μος ο Ιωάννης, τον οποίο ο Χριστός ονόμασε Ηλία· «όχι επειδή ήτο ο Ηλίας, αλλ’ επειδή επραγματοποίει τo έργο εκείνου. Όπως ακριβώς δηλαδή εκείνος θα γίνει πρόδρο­μος της δευτέρας παρουσίας, έτσι και αυτός υπήρξε πρό­δρομος της πρώτης» (Χρυσ, Εις Ματθ., Λόγος ΝΖ’ 1. ΕΠΕ 11. σ. 283-285)

    Στην ίδια ομιλία ο Χρυσόστομος ερμηνεύοντας τα εδά­φια Ματθ. ια’ 14 και Μαλαχ. γ’ 1. δ’ 4-5 υπογραμμίζει πως ο Χριστός είπε τους λόγους αυτούς για να δηλώσει ότι ο Ιωάννης ήτο ο Ηλίας και ο Ηλίας ήτο ο Ιωάννης επειδή και οι δύο είχαν την ίδια αποστολή και ότι και οι δύο έγι­ναν πρόδρομοί Του. Γι’ αυτό και δεν είπε απλώς «αυτός είναι ο Ηλίας», αλλά, εάν θέλετε να το παραδεχθήτε, αυτός είναι. Δηλαδή, αν εξετάσετε τα γεγονότα με καλή διάθεση. Δεν αρκέσθηκε σ’ αυτά , αλλά για να αποδείξει πως απαιτείται σύνεση, αφού είπε το «αυτός είναι ο Ηλί­ας», πρόσθεσε: «Αυτός που έχει πνευματικά αυτιά διά ν’ ακούη, ας τα ακούη αυτά» (Χρυσ. , Εις Ματθ., Λόγος ΛΖ’ 3, ΕΠΕ 10, σ. 571-573).

    Η ερμηνεία αυτή των εδαφίων στα οποία αναφερθήκα­με, κατοχυρώνεται απόλυτα και με το Λουκ. α’ 17: «Και αυτός προελεύσεται ενώπιον αυτού εν πνεύματι και δυνά­μει Ήλιου», δηλαδή θα ήταν μέτοχος του χαρίσματος και της δυνάμεως του Ηλία! Αλλωστε ο προφήτης Μαλαχίας προσθέτει και την πατρίδα εκείνου που αναμένεται να έλθει πριν από τη δευτέρα παρουσία του Χριστού, καθώς και το ειδικό έργο που πρέπει να εκτελέσει. Γράφει:

    Και ιδού έγώ άποστελώ υμίν Ήλίαν τον Θεσβίτην, πριν η έλθεϊν την ήμέραν Κυρίου την μεγάλην και επιφανή, ός αποκαταστήσει καρδίαν πατρός προς υίόν και καρδίαν ανθρώπου προς τον πλησίον αύτού, μη έλθών πατάξω την γην άρδην» (Μαλαχ. δ’ 4-5).

    Ο Ιωάννης δεν είναι βέβαια Θεσβίτης. ουτε θα είναι πρόδρομος της φοβερής δευτέρας παρουσίας του Χριστού, κατά την οποία ο Κύριος μέλλει να «πατάξη την γην άρδην». Κατά την πρώτη έλευση του Κυρίου, της όποιας πρόδρομος ήταν ο «Ιωάννης, δεν συνέβη κάτι τέτοιο. Ο Χριστός δεν ήλθε να κρίνει τον κόσμο, αλλά να σώσει τον κόσμο (Ιω. ιβ’ 47). Ακόμη η αποστολή του Θεσβίτη θα είναι να πείσει τους Ιουδαίους να πιστεύσουν στο Χριστό, ώστε να μη εξολοθρευθούν όλοι όταν θα έλθει ο Κύριος. Γι’ αυτό και υπογραμμίζεται πως θα τα αποκαταστήσει όλα (Ματθ. ιζ’ 11), δηλαδή, θα επαναφέρει στην ορθή πίστη τους Ιουδαίους που θα ζουν τότε (πρβλ. Ρωμ. ια’ 25-26).

    Ο Ηλίας δεν πέθανε, ανελήφθη (Δ’ Βασιλ. β’ 11)· δεν μπορεί λοιπόν να μετενσαρκωθεί, αφού δεν εγκατέλειψε την σάρκα του. Γιατί πώς θα μπορούσε να βρίσκεται ταυτό­χρονα σε δυό διαφορετικά σώματα; Πρέπει κι αυτός να πε­θάνει με φυσικό θάνατο, όπως όλοι οι άνθρωποι (Ψαλμ. πη’ 49). Πρέπει λοιπόν να έλθει και πάλι. Τούτο θα γίνει πριν από τη δευτέρα παρουσία, κατά την εποχή του Αντί­χριστου, θα κηρύξει στους Ιουδαίους και όταν εκπληρώ­σει την αποστολή του θα θανατωθεί· όμως θα αναστηθεί (Άποκ. ια’ 7-14. ιε’ 42-56).

    Ο Ηλίας εμφανίζεται πάνω στο όρος της Μεταμορφώ­σεως μαζί με τον Μωϋσή, υστέρα από τη γέννηση του Ιω­άννη. Αν τα συμπεράσματα των οπαδών της μετενσάρκω­σης ήσαν ορθά, τότε η αγία Γραφή έπρεπε να τον αναφέρει με το όνομα «Ιωάννης»· και οι μαθητές έπρεπε να έβλεπαν τον «Ιωάννη», όχι τον Ηλία!.

    Τα εδάφια λοιπόν που αναφέρονται στη σχέση ανάμεσα στον Ηλία και στον Ιωάννη τον πρόδρομο δεν δικαιώνουν τις απόψεις των αποκρυφιστών, πως τάχα η Καινή Διαθήκη κηρύττει το κάρμα και τη μετενσάρκωση. Ο αναμενόμενος Ηλίας δεν ήταν ο Ιωάννης ο πρόδρομος. Ο ίδιος το αρνήθηκε αυτό όταν ρωτήθηκε αν είναι ο Ηλίας: «Και ήρώτησαν αυτόν τί ουν; Ηλίας ει συ; και λέγει: ουκ ειμί»(Ίω. α’ 21).

    • Με συγχωρείς αλλά δεν βλέπω καμμία σχέση, σε αυτά που λέει ο άγιος Χρισόστομος με αυτά που λέει η Αγία Γραφή στο συγκεκριμένο θέμα. Απλώς παραθέτει μια προσωπική άποψη, αλατισμένη με αυτά που πίστευε.
      Θα γράψω κάτι που γνωρίζω ότι δεν είναι σωστό, αλλά δυστυχώς πρέπει να ειπωθεί.

      Μην πιστεύεται και μην δεχόσαστε όλα όσα διαβάζετε. Περάστε τα από την λογική πρώτα. Πάρτε μόνο αυτά τα στοιχεία που θα φέρουν μέσα σας μόνο φως.Οι άνθρωποι έχουν προσθέσει, αφαιρέσει, έχουν βάλει τα πάθη τους, τον φανατισμό και έχουν αλατίσει με αυτά τα πάντα.

      Και οι άγιοι δεν είχαν απαλλαγεί εντελώς από τα πάθη τους. Ένα ψήγμα θυμού, ένα ψήγμα εγωισμού και σταματάει να αναβλύζει η καθαρή αλήθεια και γίνεται μια χρωματισμένη αλήθεια.
      Τι είναι αυτό το πράγμα; Πρέπει να πιστεύουμε όλα όσα διαβάζουμε; Δεν θα υπάρχουν και λάθη ανθρώπινα και εσκεμμένα και φανατισμός και ψεύτικες αποκαλύψεις που κάποιοι νόμιζαν ότι ήταν αλήθεια; Όλα θα τα δεχτούμε σαν αλήθεια; Όλα θα τα πάρουμε μέσα μας;Δεν γνωρίζετε ότι υπάρχουν ανακρίβειες και σφάλματα χρονικά, μέσα στην Αγία Γραφή, από τον έναν ευαγγελιστή στον άλλον; Θα κάνουμε σαν τους μουσουλμάνους που δεν δέχονται ούτε το μεταφρασμένο κοράνι, γιατί δεν έχει την ισχύ αυτού που είναι γραμμένο στην αρχική γλώσσα;

      Γιατί να μην έχουν αφαιρεθεί χωρία; βάζει κανείς το χέρι του στην φωτιά ότι αυτό δεν έχει γίνει; το βάζει;

      Και γιατί τόσος φανατισμός για την μετεσάρκωση; τι θα γινόταν δηλαδή αν υπάρχει; τι σας χαλάει σε αυτό; Μόνο έτσι εξηγούνται όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Να πεθαίνουν τα παιδιά από πείνα,
      έμποροι ναρκωτικών να ζούνε σε βιλάρες και να πεθαίνουν χωρίς να τους πειράζει κανείς, τα διαφορετικά επίπεδα που βρίσκονται οι άνθρωποι, τις αδικίες που δεν εξηγούνται με κανένα άλλο τρόπο.

      Ξαναγράφω:»Η καινή διαθήκη περιέχει την μεγαλύτερη αποκαλυπτόμενη αλήθεια και ο Χριστιανισμός είναι η πιο όμορφη και ελεύθερη θρησκεία που υπάρχει σήμερα στη γη».

      Ας μάθουμε να ξεχωρίζουμε την ήρα από το σιτάρι όπου κι αν τα βρίσκουμε και ας επιζητούμε από τον διαχωρισμό, το μίσος και το σκοτάδι, την ένωση, την αγάπη και το φως.
      Ας πάρουμε την ουσία των γραφών και με αυτή να προχωρήσουμε όσο μπορούμε πιο ψηλά. Άνθρωποι μόνο με την Αγία Γραφή φτάσανε όπως γράφει μέσα στο βιβλίο «Οι περιπέτειες ενός προσκυνητή,»- απίστευτο έργο- αλλά θέλει να την διαβάζουμε συνεχώς και να παρακαλούμε συνέχεια να μας δοθεί αυτό που περιέχει. Κάποια στιγμή θα ανοίξουν τα πνευματικά μας μάτια και θα βλέπουμε μπροστά μας μόνο την Αλήθεια και όλα τα άλλα θα φεύγουν μόνα τους από μπροστά μας (ζητήστε και θα σας δοθεί, χτυπήστε και θα σας ανοίξουν) ή από την αυθάδειά σας που θα ζητάτε συνεχώς θα σας δοθεί η Αλήθεια, όπως έδωσε ο φίλος το καρβέλι με το ψωμί, επειδή το ζήτησε επίμονα, κι ας ήταν πολύ περασμένα μεσάνυχτα.

      Και όσο για το γιατί παρουσιάστηκε σαν Ηλίας στο όρος για σκέψου να παρουσιαζότανε σαν Ιωάννης που είχε πεθάνει πριν λίγο καιρό τι θα γινότανε. Και ήταν και ο Αβραάμ εκεί. Αυτός πάλι δεν είχε αναληφθεί. Τι συσχέτιση μπορεί να δώσει αυτό; για σκέψου.
      Και πάλι τι περίμενες να απαντήσει ο Ιωάννης, όταν τον ρώτησαν αν είναι ο Ηλίας; Ναι εγώ είμαι; τι θα του έκαναν μετά; Θα του έλεγαν «ά εντάξει, δεν τρέχει τίποτα, έτσι σε ρωτήσαμε, συνέχισε το καλό έργο;»
      Λίγη λογική δεν βλάπτει.

  8. @ Νίκο. Επειδή έχουν έρθει κατά συρροή τα μηνύματα από τη συζήτηση, θέλησα να κάνω δυο-τρία σχόλια προς τον Νίκο. Η αλήθεια είναι ότι δεν θυμάμαι από ακαδημαϊκές πηγές το ενδεχόμενο να μιλούσε ο Ιησούς για μετενσάρκωση. Αυτή η δοξασία φαίνεται πως υπήρχε μόνο στο περιθώριο του ιουδαϊσμού, σε αιρέσεις βαθιά επηρεασμένες από τον πλατωνισμό. Απεναντίας, τίποτα στα Ευαγγελία δεν μαρτυρεί μια τέτοια επίδραση. Εν προκειμένω, θα πρέπει ο σοβαρός μελετητής να λάβει υπόψη ότι η μετενσάρκωση είναι ένα σύστημα που εμπεριέχει την άρνηση/υποτίμηση της ύλης ως προσωρινής/κατώτερης κατάστασης λόγω της αμαρτίας, καθώς και την έλλειψη πραγματικής εσχατολογίας σε γραμμικό χρόνο, εφόσον η σωτηρία είναι ατομική υπόθεση και όχι συλλογική. Στη μετενσάρκωση δεν υπάρχει γενική ανάσταση και ζωή του μέλλοντος αιώνος. Και οι δύο αυτές πτυχές της μετενσάρκωσης, η υποτίμηση της ύλης και η ατομική σωτηρία, έρχονται σε μετωπική σύγκρουση με τα Ευαγγέλια και γενικά την Αγία Γραφή. Αν σε κάτι που είπα δεν είμαι αρκετά σαφής, θα χαρώ να κάνω διευκρινίσεις.

    • Αγαπητέ Φιλίστωρ
      Καμμία άρνηση-υποτίμηση της ύλης. Το πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, δεν μπορεί να αφήσει υπόνοιες για κάτι τέτοιο. Το πνεύμα και η ύλη είναι και τα δύο παιδιά του Θεού με την ίδια σημασία για Κείνον.

      Δεν υπάρχει η έννοια της αμαρτίας. Η αμαρτία είναι το επίπεδο των σκέψεων και των πράξεων που είτε σε φέρνει πιο κοντά στον Θεό ή σε κρατάει στάσιμο ή ακόμα και σε πηγαίνει βήματα πίσω στα δήθεν κατακτημένα πνευματικά επίπεδα (στην πραγματικότητα ποτέ δεν ήταν δικά σου). Μην περιμένεις να βλέπεις με αυτή την ματιά και αυτή τη σκέψη, τα κοριτσάκια που περνάνε δίπλα σου και να περιμένεις να είσαι και κοντά στον Θεό. Δεν γίνεται.
      Το ίδιο το επίπεδο που σε σπρώχνει να κάνεις τέτοιες σκέψεις είναι η «τιμωρία» σου. Αυτά είναι που σε κρατάνε μακριά από τον ίδιο τον Πατέρα σου και Πατέρα μου.
      Η ύλη είναι το σχολείο μας και το σχέδιο του Πατέρα είναι να περάσουμε μέσα από αυτή πριν ξαναγυρίσουμε πιο «γεμάτοι» κοντά του.
      Δεν βρισκόμαστε εδώ, να περνάμε όλα αυτά τα αίσχη (φαγητό, ηδονές, τουαλέτα, αρρώστιες, μίση, εξουσίες, θυμούς), επειδή «αμαρτήσαμε», αλλά γιατί ήταν μέσα στο Θείο σχέδιο (αλίμονο και αν δεν το ήξερε ο Πατέρας μας).
      Κάθε ψυχή μέσα από τις συνεχείς μετεσαρκώσεις, κατανοεί τον ρόλο της ύλης, φτάνει μέχρι τον κορεσμό και κάποια στιγμή τα βροντάει όλα κάτω και αποφασίζει να αποπνευματωθεί. Δεν θέλει πιά τίποτα από την ύλη. Ούτε χρήματα, ούτε τίποτα. Το μόνο που θέλει είναι να ΄ρθει πιο κοντά σε Κείνον και να νοιώθει πιο δυνατα την παρουσία του.
      Υπάρχει το ελευθέριο της βούλησης, γι αυτό και υπάρχει όλη αυτή η ανομοιομορφία γύρω μας. Ο καθένας με τον ρυθμό του. Τέλειο.
      Ο καθένας βρίσκεται σε ένα συγκεκριμένο σημείο, που κρίνεται από τις σκέψεις του και τις πράξεις του. Κανένας δεν μπορεί να κλέψει και κανένας δεν μπορεί να το χάσει.
      Γιατί δεν νομίζω να διαφωνίσει κάποιος, στο ότι αυτό το σύμπαν, που προεκτείνεται, κάποια στιγμή θα πεθάνει (όπως οι πλανήτες και οι ήλιοι) και κάποια στιγμή στο άπειρο μέλλον, ένα νέο σύμπαν θα αναδυθεί, ακόμα καλύτερο από το προηγούμενο;
      Και οι αθάνατες ψυχές που συνταξιδεύουν μέσα στην δημιουργία, θα ξαναξεκινήσουν από εκεί που είχαν μείνει, πνευματικά ή κολλημένες στην ύλη, μέχρι και αυτές σε κάποιο άπειρο μέλλον θα φτάσουν στην θέση που τους αρμόζει δίπλα στον Πατέρα και Θεό τους; ΜΟΝΟ με πνευματικό αγώνα αφού χορτάσουν και κορεστούν πρώτα από αυτά που έχει να τους προσφέρει η ύλη;
      Καμμία απολύτως σύγκρουση με τον Χριστιανισμό η μετεσάρκωση.
      Ίσα ίσα που μόνο έτσι γίνεται ο Χριστιανισμός, αυτό που ήταν:η Τέλεια Θρησκεία.

      • Κοίτα, αγαπητέ Νίκο, για να έχεις τόσο ισχυρά αισθήματα για αυτή την πίστη, ίσως είχες κάποια υπερβατική εμπειρία που σε έπεισε. Σε κάθε περίπτωση, το γεγονός ότι σου αρέσει εσένα ένας χριστιανισμός με μετενσάρκωση (όπως δεχόταν ο Ωριγένης) δεν σημαίνει ότι ο αρχικός χριστιανισμός όντως εμπεριείχε αυτό το σύστημα. Δεν είναι οι προσωπικές προτιμήσεις μας που καθορίζουν την ιστορία αλλά τα ιστορικά ντοκουμέντα. Τα ιστορικά ντοκουμέντα τα ανέφερα παραπάνω εν περιλήψει.

        • Αγαπητέ Φιλίστωρ
          Σε αυτή τη ζωή τίποτα δεν μπορούμε να το αποκλείουμε.

          Αν βασιζόμαστε στα ιστορικά γεγονότα, δεν θα είμαστε καν Χριστιανοί, αφού κανένας ιστορικός της εποχής δεν αναφέρεται στον Ιησού.
          Χριστιανός είμαι όχι γιατί με έκαναν οι γονείς μου χωρίς να με ρωτήσουν, αλλά συνειδητά πλέον, μέσα από την βιωματική αναζήτηση της Αλήθειας.
          Όπως είπα και παραπάνω θα ήσουν έτοιμος να καείς στην πυρά, αν σου ζητούσαν να υπερασπιστείς ότι όλα, όσα είναι γραμμένα στην Αγία Γραφή, είναι όλα Αλήθεια χωρίς να έχει μετακινηθεί το παραμικρό;
          Ιστορικό γεγονός είναι η μάχη στα Δερβενάκια, που την κατέγραψαν πολλοί άνθρωποι που βρίσκονταν εκεί και έτσι μπορούμε να κάνουμε συγκρίσεις για να βρούμε την αλήθεια.
          Εδώ δεν είναι ιστορικά τα γεγονότα. Στην συγγραφή. Μήν ξεχνάς πόσα έχουν απορριφθεί πριν καταλήξουν στα συγκεκριμένα. Γνωρίζεις τους λόγους που τα απέρριψαν και το ποιόν αυτών που τα απέρριψαν ή τους λόγους που εξυπηρέτησαν;
          Εμένα αυτό που με προβληματίζει, είναι η εμμονή να μην δέχονται οι άνθρωποι την πιθανότητα να συμβαίνει η μετενσάρκωση. Δέχονται ασχολίαστα όλα να συμβαίνουν μέσα στο πενιχρό διάστημα μιας ζωής, μέσα στα δισεκατομμύρια χρόνια που κυλάνε μέσα στην Δημιουργία.
          Βλέπουμε καθημερινά ανθρώπους να γεννιούνται μέσα σε δολοφονικές οικογένειες (μαφία, καρτέλ ναρκωτικών) και να συνεχίζουν πάνω σε αυτή τη βάση. Κανένας δεν αναρωτιέται πως αυτοί οι άνθρωποι θα βρουν την ευκαιρία να μεταστραφούν.
          Τι πιο απλό να υπάρχει μια νέα ζωή, με ένα νέο σώμα (φθαρτότατο όπως βλέπουμε-που παίρνει τα στοιχεία του, μέταλλα και ιχνοστοιχεία από την μάνα γη- και τα επιστέφει όταν φεύγει), που θα ξεκινάει από το σημείο που ήταν ή και λίγο πιο μπροστά (αν καταλάβει τα μαθήματα που θα πάρει στο μεσοδιάστημα πριν ξανακατέβει), ώστε να μπορέσει να καταλάβει κάποια στιγμή, ότι να δολοφονείς ανθρώπους και να χρησιμοποιείς ανθρώπους με τέτοιο τρόπο, δεν είναι ότι καλύτερο.
          Και σιγά σιγά μέσα από τον κορεσμό και τις χιλιάδες καταστάσεις που θα ζήσει, να κατανοήσει την λειτουργία των Θεϊκών νόμων να αρχίσει η μεταστροφή και ο δρόμος της ανόδου και της επιστροφής.
          Η λογική αυτό λέει.
          Το να γίνει αυτό μέσα στο διάστημα μιας ζωής 70-80 χρόνων,(στην καλύτερη, γιατί κάποιοι πεθαίνουν μωρά, που δεν έχουν προλάβει να κατανοήσουν ούτε την έννοια του καλού και του κακού), αυτό είναι το παράλογο.
          Και μέσα σε ένα σύστημα σαν τον Χριστιανισμό το παράλογο δεν χωράει.
          Ακόμη βέβαια κανένας δεν έχει σχολιάσει με προσωπικές σκέψεις τα χωρία του Ματθαίου που έχω γράψει πιο πάνω.

          • Αγαπητέ Νίκο,

            1) Το ότι κανένας ιστορικός δεν αναφέρεται στον Ιησού Χριστό είναι εσφαλμένο. Και γενικά, τα ιστορικά στοιχεία για τον Ιησού είναι από τα πλουσιότερα εν συγκρίσει με άλλες σημαίνουσες φυσιογνωμίες της αρχαιότητας (π.χ. τον Σωκράτη).
            2) Στην Παλαιά Διαθήκη υπάρχουν σημεία αμφισβητήσιμα αλλά είναι ελάχιστα και ήσσονος σημασίας. Το κείμενο της Καινής Διαθήκης είναι το καλύτερα διατηρημένο αρχαίο κείμενο στον κόσμο και σώζεται σχεδόν ατόφιο. Ως εκ τούτου, ναι, θα έδινα τη ζωή μου για την Αγία Γραφή.
            3) Δεν έχω καμία εμμονή κατά της μετενσάρκωσης. Δεν την πιστεύω διότι έρχεται σε αντίθεση με τον Λόγο του Θεού. Η μετενσάρκωση βασίζεται στον δυισμό (άυλη ψυχή-υλικό σώμα), διδάσκει την προΰπαρξη των ψυχών στον πνευματικό κόσμο και την προσωρινότητα του υλικού κόσμου ως αναμορφωτηρίου των ψυχών μέχρι την τελειοποίησή τους. Αυτές οι δοξασίες είναι αντιχριστιανικές για όποιον έχει στοιχειώδη γνώση της Γραφής.
            4) Η ευκαιρία μεταστροφής για όσους ποτέ δεν άκουσαν τον Λόγο του Θεού συνδέεται στενά στα Ευαγγέλια με την ανάσταση. Αυτός είναι ο απλός λόγος για τον οποίο ο Ιησούς «ιλασμός εστίν περί των αμαρτιών ημών ου περί των ημετέρων δε μόνον αλλά και περί όλου του κόσμου» (1 Ιωάννη 2:2)
            5) Για την περίπτωση του Ηλία μπορούν να λεχθούν τρεις πιθανές εκδοχές για την κατανόηση που είχαν οι τότε Ιουδαίοι: (1) Ή επρόκειτο για συμβολικό όνομα με βάση την προφητική ορολογία της Παλαιάς Διαθήκης (Μαλαχίας 4:5), (2) ή για τον ίδιο τον Ηλία αναστημένο, ή (3) για τον ίδιο τον Ηλία ερχόμενο από τον ουρανό, καθότι ενδέχεται ορισμένοι Ιουδαίοι να πίστευαν πως ο Θεός τον είχε πάρει στον ουρανό. Η περίπτωση της μετενσάρκωσης απορρίπτεται λόγω του σημείου 3, που έγραψα παραπάνω.
            6) Γενικά μιλώντας, κι εγώ είμαι υπέρμαχος του «βιωματικού» χριστιανισμού αλλά όχι στο πλαίσιο της υπερβατικής εμπειρίας, και μάλιστα της υπερβατικής εμπειρίας που καταπνίγει την αντικειμενική γνώση και τη λειτουργία της λογικής. Την υπερβατική εμπειρία επικαλούνται και οι πεντηκοστιανοί και οι μουσουλμάνοι και οι μορμόνοι και οι σαμάνοι και χίλιοι δυο άλλοι, ερχόμενοι όμως μεταξύ τους σε εντελώς αντιφατικά συμπεράσματα για τον Θεό. Και στην αρχαία Εκκλησία υπήρχε υπερβατική εμπειρία, ωστόσο η βιβλική χριστιανική πίστη είναι «εξ ακοής» (Ρωμαίους 10:16), δηλαδή βασίζεται στο κήρυγμα και στη διδασκαλία, στην επεξεργασία των πληροφοριών, στην απόκτηση γνώσης και στην εξαγωγή συμπερασμάτων. Με βάση την αντικειμενική γνώση που βασίζεται στον Λόγο του Θεού, ο χριστιανός είναι σε θέση να κρίνει τα «πνεύματα» (1 Ιωάννη 4:1-3), δηλαδή ιδέες που προέρχονται από υπερβατικές εμπειρίες. Η ανάλυση των διαθέσιμων γλωσσικών και ιστορικών ντοκουμέντων μπορεί να παίξει επικουρικό ρόλο στην κατανόηση της Βίβλου.

            • Αγαπητέ Φιλίστωρ
              1. Δώσε μας τα φώτα σου.
              2. Ο Διάβολος (διαβάλλω, αλλάζω, διαστρέφω την Αλήθεια-πραγματικότητα), είναι αυτός που μας τραβάει προς τα πάθη, προς τα υλικά (φαγητό, ηδονές, θυμό, αναβλητικότητα…).
              Για να ανέβει κάποιος τα πνευματικά σκαλοπάτια, πρέπει να νικήσει τα πάθη ή τον διάβολο ή την ύλη, καθώς ή στο ένα θα είσαι ή στο άλλο, ποτέ ταυτόχρονα.
              Το ίδιο πρέπει να συμβεί και με τον νου μας. Πρέπει να αποβάλλουμε τον διάβολο από αυτόν. Τις αισχρές σκέψεις, τις μελαγχολικές σκέψεις, την ζήλεια, τον θυμό και κάθε τι που αντιστοιχεί σε κάτι άσχημο.
              Πιστεύω να συμφωνήσουμε όλοι, ότι κάθε σκέψη μας, ή θα είναι γεμάτη φως, ή θα είναι γεμάτη σκοτάδι. Το φως αντιστοιχεί στην πνευματικότητα και πιο κοντά στον Θεό και το σκοτάδι στον διάβολο και πιο κοντά στα υλικά. Θα πω πάλι ότι η ύλη και ο διάβολος είναι και αυτά αγαπητά παιδιά του Θεού με την ίδια σημασία γι’ Αυτόν. Δεν διαχωρίζω, μόνο με την ίδια αγάπη, μιλάω και για τα δύο.
              Όπως λέει ο άγιος Παΐσιος, πρώτα μένει ο νους μόνο με καλές σκέψεις-κάποια στιγμή με πολύ μεγάλο αγώνα μόνιμα- στην συνέχεια κάποια στιγμή σταματάνε να υπάρχουν σκέψεις και μέσα σε αυτόν τον άδειο νου, ενσταλάζονται όλα τα Θεία νοήματα και η Αλήθεια.
              Κάθε λοιπόν άσχημη σκέψη, μας τραβάει κάτω και κάθε καλή, μας ανεβάζει προς τα πνευματικά πεδία.

              Ο Θεός είναι Αγάπη. Είναι ένωση. Είναι γλυκό ζωντανό λευκό φως. Λίγο να σε αγκαλιάσε δεν θες τίποτ’ αλλο στην ζωής σου.

              Η Παλαιά διαθήκη είναι γεμάτη μίσος, γεμάτη πάθη και ασχήμιες.
              Με έναν Θεό τιμωρό και εκδικητικό. Θα παρομοίαζα αυτόν τον Θεό με τον διάβολο. Στα σόδομα και τα γόμορρα αναιρεί το ελευθέριο της βούλησης και σκοτώνει δύο ολόκληρες πόλεις, επειδή δεν ήσαν θεοσεβείς όπως αυτός θα ήθελε. Αυτός δεν είναι Θεός αλλά δικτάτορας.Η Παλαιά Διαθήκη μου δημιουργεί σκέψεις που είναι σκοτεινές, άσχημες διαχωριστικές. Με τραβάει κάτω, δεν με ανεβάζει.
              Μέσα από την αγία νήψη, και την συνεχή αδιάλειπτο προσευχή (με την καρδιά), ο διαχωρισμός ανάμεσα στο σκοτάδι και το φως, γίνεται μόνος του. Το σκοτάδι πέφτει, σαν τα φύλλα το φθινόπωρο και μένει το γλυκό φως που σε φέρνει πιο κοντά σε Κείνον.
              Μην τα βάζουτε όλα μέσα μας. Ας κρατήσουμε μόνο την ουσία και μόνο αυτά που μας προχωράνε ψηλά.

              Όλα τα άλλα είναι ψεύτικα και προσθήκες.
              Μπράβο σου, που θα έδινες την ζωή σου.

              3.Δυϊσμός δεν είναι και στον Χριστιανισμό; Δεν είμαστε δημιουργήματα;
              Δεν έχουμε υλικά σώμα και ψυχή; Δεν δημιούργησε ο Θεός τις ψυχές μαζί με την Δημιουργία του; Γράψε, σε παρακαλώ ένα ένα τα σημεία που υπάρχει αντίθεση.
              4.Το μόνο που υπάρχει είναι οι σκέψεις μας και οι πράξεις μας. Κανένας δεν θα έρθει να σε λυτρώσει. Με μεγάλη πνευματική εργασία προχωράει ο άνθρωπος, όπως τόσοι και τόσοι άγιοι έφτασαν. Θα είναι μεγάλη αδικία άλλοι να σωθούν χωρίς να έχουν δουλέψει.
              Η μεγάλη διαφορά βρίσκεται στο ποσό της πνευματικής εργασίας και στις απολαβές. Λίγη εργασία (πραγματική όμως-εδω δεν μπορείς να λουφάρεις), και σου δίνονται πολλαπλάσια τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος.
              5. Αρχίζουμε και φεύγουμε από την λογική. Ανάσταση του Ηλία δεν θα πέρναγε απαρατήρητη. Και θα γινόταν σε μια συγκεκριμένη ηλικία. Ο ιωάννης ήταν ο ίδιος από την στιγμή που γεννήθηκε. Και δεν είχε πεθάνει και ποτέ. Και αν είχε πεθάνει και αναστηθεί πάλι με το ίδιο πρόσωπο θα εμφανιζόταν.
              Αρχίζουμε πάλι τις καταβάσεις σε στυλ σούπερμαν.
              Οταν λές στον ουρανό, θα εννοείς σε κάποιον ουρανό-όπως έγραψα παραπάνω:»οι φτασμένοι έφταναν μέχρι και τον τρίτο ουρανό και κάποτε τον άπιαστο έβδομο ουρανό (φιλοκαλία)».
              Απο αυτόν λοιπόν τον ουρανό-πνευματική διάσταση εξαπολύει ο Θεός τον Ηλία, διαπερνάει όλους τους πιο κάτω ουρανούς (μαζί με υλικό σώμα ή το αποκτάει κατά την κατάβαση;), μπαίνει στον τελευταίο ουρανό (τον υλικό) και ξαφνικά εμφανίζεται με σάρκα και οστά σε άνα σημείο, που αν κάνει το λάθος και είναι ανάμεσα σε ανθρώπους, θα έχουμε εμφάνιση τύπου ταξίδι στον χρόνο. Τι να πω τώρα;
              6. Εδώ τα έχουμε μπερδέψει αρκετά τα πράγματα. Μία είναι η πορεία.
              Με πνευματικό αγώνα ανυψώνεται ο νους και συλλαμβάνει τις πληροφορίες που αντιστοιχούν στο ύψος που έχει φτάσει. Ταυτόχρονο όσο πιο μεγάλο είναι το ύψος νοιώθει όλο και περισσότερο τον Θεό μέσα του.
              Οταν ο Θεός δημιούργησε τις ατομικές ψυχές, έβαλε μέσα τους ένα κομματάκι από τον ίδιο (αυτό είναι το πανταχού παρών και αυτό είναι το καθ’ομοίωση). Είναι αυτό το κομμάτι μια σταγόνα από τον ωκεανό Του. Περιέχει όλες τις ιδιότητές του (το κατ εικόνα).
              Εμείς προσπαθούμε να ενωθούμε με αυτό το κομμάτι μέσα μας (να βρούμε τον Θεό μέσα μας). Οπως είπε ο Χριστός:»μην ψάχνετε την Βασιλεία των Ουρανών εδώ ή εκεί. Η Βασιλεία Των Ουρανών είναι μέσα σας».
              Και:»μπορείτε να κάνετε κι εσείς αυτά που κάνω εγώ και ακόμα περισσότερα».
              Δηλαδή να αναστήσουμε νεκρούς, να θεραπεύσουμε τυφλούς, να κινήσουμε βουνά…
              Πότε θα γίνει αυτό; ΜΟΝΟ όταν με απίστευτη πνευματική εργασία-αποκόλληση από την ύλη-αποπνευματωθούμε σε τέτοιο ύψος που η ένωση με το μέσα σας οικούν Πνεύμα θα είναι τόσο μεγάλη, που από γιοί του ανθρώπου γίνουμε-επιτέλους-γιοί του Ζώντος Θεού.
              Σε αυτό το ανέβασμα-ένωση δεν χάνεται ο νους και η αντικειμενική αντίληψη της πραγματικότητας. Αν είχε χαθεί, ποιός θα ήταν εκεί για να μας πει τι έγινε; Εκτός αν εννοείς να έχει τρελλαθεί ο νους οπότε σίγουρα δεν θα έχει τίποτα να μας πει.

          • Αγαπητέ Νίκο, κάτι που φαίνεται παράλογο σ’ εμάς που έχουμε τόσο περιορισμένη λογική, δεν είναι απαραίτητα παράλογο. Ο Θεός σκέφτεται διαφορετικά από μας κι έχει τον τρόπο να κάνει το καλύτερο για το κάθε πλάσμα Του, χωρίς να του παραβιάσει την ελευθερία, πράγμα που κάνει η μετενσάρκωση. Γιατί αν εγώ ΔΕΝ θέλω να γίνω καλός και φωτισμένος και να ζήσω χιλιάδες φορές στον κόσμο αυτό, και η μετενσάρκωση (δηλ. ο Θεός που την έφτιαξε) με αναγκάζει να έρχομαι ξανά και ξανά ώσπου να κάνω αυτό, που ΔΕΝ το θέλω, τότε μιλάμε για τυραννία και για τύραννο. Και αν ο Θεός και τα πλάσματά Του είναι της ίδιας φύσης, πράγμα που καταπώς φαίνεται πιστεύεις, πια μιλάμε για κάποιον σαδομαζοχιστή που απολαμβάνει να πληγώνει κατ’ εξακολούθηση μέρη του σώματός του.
            Όταν λέμε «αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει επειδή δεν το καταλαβαίνω/είναι (δηλ. μου φαίνεται) παράλογο», δεν κάνουμε τίποτ’ άλλο παρά να αναγορεύουμε την περιορισμένη λογική μας ως κριτήριο για πράγματα που απλά δεν μπορούμε να κατανοήσουμε, γιατί μας ξεπερνούν.
            Αυτά που λες τα πίστευα κάποτε κι εγώ. Όχι τώρα πια… Και με την κριτική σου στην άρνηση της μετενσάρκωσης κάνεις το ίδιο που καταλογίζεις στον Χρυσόστομο: » Απλώς παραθέτεις μια προσωπική άποψη, αλατισμένη με αυτά που πιστεύεις».
            Κάτι πολύ λεπτό που όταν πίστευα όπως εσύ αδυνατούσα να καταλάβω, είναι το «πανταχού παρών και τα πάντα πληρών». Ο Θεός είναι μεν παντού και γεμίζει τα πάντα μέσα στην Δημιουργία Του. Όχι όμως διά της ουσίας Του, η οποία βρίσκεται έξω από τον δημιουργημένο κόσμο και δεν έχει ΤΙΠΟΤΑ κοινό με αυτόν. Υπάρχει διά των ενεργειών Του, ή ιδιοτήτων Του, που προέρχονται από Αυτόν όπως – για να στο πω χοντροκομμένα – η αναπνοή από το ανθρώπινο σώμα. Οι ενέργειες αυτές είναι άκτιστες δηλ. αδημιούργητες (αυτό είναι βασικό σημείο δογματικής μας διαφωνίας με τους Παπικούς, οι οποίοι λένε ότι είναι δημιουργημένες). Με αυτές μπορούμε να ενωθούμε και έτσι να θεωθούμε. Όπως το λέει π. Γεώργιος Καψάνης (βλ. http://www.impantokratoros.gr/theosi.el.aspx),

            «Με τις άκτιστες αυτές ενέργειές Του ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο και συνεχίζει να τον συντηρή. Δίδει ουσία και υπόστασι στον κόσμο μας με τις ουσιοποιητικές ενέργειές Του. Είναι παρών στην φύσι και συντηρεί το σύμπαν με τις συντηρητικές ενέργειές Του. Φωτίζει τον άνθρωπο με τις φωτιστικές Του ενέργειες. Τον αγιάζει με τις αγιαστικές ενέργειες. Τον θεώνει, τέλος, με τις θεωτικές ενέργειές Του. Άρα με τις άκτιστες ενέργειές Του ο άγιος Θεός μπαίνει στην φύσι, στον κόσμο, στην ιστορία, στην ζωή των ανθρώπων.

            Οι ενέργειες του Θεού είναι θείες ενέργειες. Είναι κι αυτές Θεός χωρίς να είναι η ουσία Του. Είναι Θεός και γι’ αυτό θεώνουν τον άνθρωπο. Εάν οι ενέργειες του Θεού δεν ήσαν θείες, άκτιστες ενέργειες, τότε δεν θα ήσαν Θεός, δεν θα μπορούσαν να μας θεώσουν, να μας ενώσουν με τον Θεό. Θα υπήρχε μία αγεφύρωτη απόστασις μεταξύ Θεού και ανθρώπων. Με το να έχη όμως ο Θεός θείες ενέργειες και με τις ενέργειες αυτές να ενώνεται μαζί μας, μπορούμε να κοινωνούμε μαζί Του και να ενωνώμαστε με την Χάρι Του, χωρίς να ταυτιζώμαστε με τον Θεό, όπως θα εγίνετο αν ενωνόμαστε με την ουσία Του.»

            Σχετικά με τον Ηλία, είχα ρωτήσει κάποτε κάποιον Αγιορείτη. Μου είχε πει ότι δεν αναλήφθηκε σωματικά στον ουρανό, αλλά μεταφέρθηκε σε κάποιο άλλο μέρος όπου συνεχίζει να ζει ασκούμενος. Και δεν είναι παράξενο που ο ζωντανός Ηλίας εμφανίστηκε μαζί με τον νεκρό Μωυσή στο Θαβώρ, γιατί ο Θεός μας δεν είναι Θεός νεκρών, αλλά ζώντων… Που από τη στιγμή που ήρθαν σε ύπαρξη ζουν για πάντα, με την ίδια ακριβώς προσωπικότητα και το ίδιο όνομα, και δεν αλλάζουν σώματα σαν πουκάμισα… Αλλά στην Ανάσταση θα λάβουν και πάλι σώματα ανάλογα με αυτά που είχαν, σώματα πνευματικά που δεν θα ασχολούνται με διατροφή και αναπαραγωγή, όπως φαντάζονται οι μουσουλμάνοι καλή ώρα, αλλά όπως λέει ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος (αν θυμάμαι καλά), θα είναι γρήγορα σαν τη σκέψη.

            Τελειώνοντας δεν μπορώ να μην αναφέρω ότι η μετενσάρκωση φρενάρει την πραγματική, εν Χριστώ, πνευματική εξέλιξη του ανθρώπου: Σε κάνει να φαντάζεσαι ότι έχεις άπειρο καιρό, αμέτρητες ζωές, να ξοδεύεις σε μπαρ και δεν ξέρω τι άλλο, μέχρι να «κορεστείς». Κι έτσι αφήνεις να περνάει η μία και μοναδική ζωή σου χωρίς να αγωνίζεσαι όπως πρέπει… Όμως δεν έχεις άπειρο χρόνο Νίκο, όπως δεν έχω κι εγώ και κανένας μας. Δεν γνωρίζουμε πόσο θα είμαστε εδώ και, σε αντίθεση με τα παιδάκια που φεύγουν από τον κόσμο πριν αμαρτήσουν και σώζονται, εμείς που παραμένουμε εδώ πρέπει να ζούμε κάθε στιγμή σαν να είναι η τελευταία, «εξαγοραζόμενοι τον καιρόν», και όχι βαυκαλιζόμενοι ότι δήθεν έχουμε πολλές ζωές στη διάθεσή μας… Όσο κι αν δεν σου αρέσει, αν ρωτούσες τον συγγραφέα του βιβλίου «Οι περιπέτειες ενός προσκυνητή» και τον γέροντα που είχε φτάσει σε θεωρία, τον οποίο αναφέρεις, αυτό θα σου έλεγαν.

            • Αγαπητέ Φιλίμων
              Η λογική που υπάρχει στον άνθρωπο, προέρχεται από το κομμάτι-πνεύμα του Θεού μέσα μας. Ο Θεός είναι λογικός, με την ίδια λογική έννοια όπως είναι και ο άνθρωπος (κατ’εικόνα και καθ’ομοίωση).
              Το σχέδιο του Θεού για τον άνθρωπο περιλαμβάνει την γνωριμία του με την ύλη-φτάνοντας στον κορεσμό και την επανοδό του σε αγγελική υπόσταση χωρίς, εννοείται το βραδυδονούμενο υλικό σώμα που δεν το χρειάζεται μέσα στους πνευματικούς ουρανούς (φαντάζεσαι τους αγγάλους να τρώνε και να πηγαίνουν τουαλέτα;)
              Οπότε η επάνοδος έχει προγραμματιστεί.
              Η ελευθερία της βούλησης λειτουργεί στο σημείο εκείνο, που έρχεται ο άνθρωπος να κάνει μια επιλογή:να το κλέψω αυτό ή να μην το κλέψω; εκεί είναι απόλυτα ελεύθερος να αποφασίσει ότι θέλει. Και κατά συνέπεια το μόνο που είναι ανοιχτό είναι το διάστημα της επανόδου.
              Ομως υπάρχει ένα ρεύμα μέσα στην Δημιουργία που είναι μόνο μιας κατευθύνσεως. Το ρεύμα της εξέλιξης που οδηγεί πρός τα πάνω ή προς τα μέσα. Και οι δύο κατευθύνσεις είναι το ίδιο.
              Ολες οι υπάρξεις και όλα μέσα στην Δημιουργία γίνονται καλύτερα και όχι χειρότερα.
              Η κατεύθυνση του πιο κοντά στον Θεό είναι καλύτερη από την απομάκρυνση. Το ρεύμα οδηγεί συνεχώς πιο κοντά σε Αυτόν και στην ένωση με το Πνεύμα του, που υπάρχει μέσα μας και όχι μακριά από αυτόν.
              Απο τον άνθρωπο του νεάντερνταλ ο άνθρωπος έχει γίνει καλύτερος και οπτικά και νοητικά. Ακόμα υπάρχουν διαφορές αλλά όλα δείχνουν την κατεύθυνση του ρεύματος. Στην σουηδία οι άνθρωποι είναι πιο πολιτισμένοι από τους πακιστανούς που σκοτώνουν και αποκεφαλίζουν ακόμα ανθρώπους.
              Κάποια στιγμή όμως στο μέλλον και αυτοί θα ακολουθήσουν το ρεύμα προς κάτι καλύτερο.
              Το ρεύμα δεν το σταματάς. Μόνο το ακολουθείς.
              Ολες οι δυσκολίες και οι στενοχώριες της ζωής είναι γιατί πηγαίνουμε κόντρα σε αυτό το ρεύμα. Αντίθετα από την αποπνευμάτωση, αντίθετα από την ένωση.
              Το ελευθέριο της βούλησης μόνο σε αυτή την επιλογή λειτουργεί.

              Η μόνη μου πίστη συνοψίζεται στην Καινή διαθήκη, αλλά και στην φιλοκαλία. Πνευματική άσκηση και ότι Αλήθειες αναβλύζουν από το ανάλογο ύψος που επιτρέπεται στον βαθμό με αυτό που έχω μέσα μου.
              Και μόνο αυτές που έχουν φως μέσα τους και ένωση. Και γλυκύτητα και ομορφιά και αγάπη.

              Καμμία σχέση. Ο Χριστός το είπε καθαρά. «Η Βασιλεία των Ουρανών είναι μέσα σας». Εχουμε ένα κομμάτι του Θεού μέσα μας αυτούσιο με όλες τις ιδιότητες Εκείνου και γι΄αυτό θα μπορέσουμε κάποτε να κάνουμε όλα όσα έκανε ο Ιησούς. Η ουσία του κανονικώτατα. Και το Αγιο του Πνεύμα διαποτίζει και τρέφει τα πάντα. Είμαστε μέσα στον Θεό και δεν κάθεται να μας παραλουθεί από μακριά όπως ο Ξέρξης την Ναυμαχία της Σαλαμίνας. Και στο κάτω κάτω τι σε νοιάζει εσένα αν είναι η ίδια η ουσία ή οι άχτιστες ενέργειές του; Εμείς το μόνο που θέλουμε είναι να πάμε λίγο πιο κοντά του και να τον νοιώθουμε μέσα μας, καθημερινά και μόνιμα (αμήν).
              Και μην κάθεσαι κι ασχολιέσαι με το το τι δέχεται ο ένας και ο άλλος. Βρες την ουσία των πραγμάτων. Κι αυτό για να σου δοθεί ο δρόμος είναι ένας:μέσα από πραγματική πνευματική άσκηση.
              Μόνο αυτό που θα βγεί από μέσα σου είναι Αληθινό. Αρκεί να ταιριάζει όμως και με την Καινή Διαθήκη. Αυτή είναι ο Χάρτης και το ανέβασμα είναι ο τόπος.
              Βεβαίως οι ψυχές είναι αθάνατες. Αλλά όχι τα σώματα. Για άνοιξε έναν τάφο μετά από έναν χρόνο.
              Τι να τα κάνουν τα σώματα στην Ανάσταση; έχεις κολλήσει με αυτά τα σώματα. Αγγελικά σώματα θα έχουν οι Ψυχές. Ενεργειακά σώματα που θα ταιριάζουν με τον ουρανό-διάσταση που θα βρίσκεται η καθεμία-ανάλογα με ττις σκέψεις της και τα έργα της στον υλικό κόσμο.
              Και στο τελευταίο που αναφέρεις είναι η αρχή η δική μου.
              Επίτηδες αφαίρεσαν το κομμάτι με την μετενσάρκωση ακριβώς γι αυτό που αναφέρεις:να μην πιστεύουν οι άνθρωποι ότι έχουν άπειρες ζωές μπροστά τους και τα φορτώσουν στον κόκορα.
              Αλλά αν έχεις προχωρήσει σε αυτά, έχεις ξεφύγει από τα μπαρ και έχεις κοιμηθεί με τα γουρούνια το μόνο που θέλεις είναι γυρίσεις σπίτι σου. Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω.

            • Παιδιά συγνώμη, έγινε λάθος και το ανέβασα δύο φορές. Αν μπορούσε να σβηστεί το ένα;

              • Ότι θέλει ο καθένας πιστεύει και δεν μπορείς να τον πείσεις δια το αντίθετο. Τι είναι λογική και πώς την βλέπει η ανθρωπότητα την λογική και το τι είναι λογική στο σύμπαν.. Αστρικά συστήματα πεθαίνουν και άλλα γεννιούνται.. Με αυτήν την λογική όλα είναι από ενέργεια η οποία ένα μέρος γίνεται ύλη και άλλο μέρος μένει αόρατη, σκέτη ενέργεια. Αυτή είναι μέρος αυτού πού λέμε ανθρώπινη ψυχή. Με τον θάνατο απελευθερώνεται από το υλικό σώμα και πηγαίνει από την πηγή πού προήλθε όχι στον θεό και μετά ξανά επιζητεί εκ νέου υλικό σώμα. Αυτό επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά μέχρι να φθάσει σε επίπεδο που να μπορέσει να αλλάξει διάσταση.. Εμείς μέχρι τώρα καταφέρνουμε να επανερχόμαστε σε τρισδιάστατες πλανητικές δυνάμεις..

  9. Ας δώσω κι ένα λινκ όπου βλέπουμε ότι δεν μπορεί να υπάρχει μετενσάρκωση, επειδή υπάρχει το αντίθετό της: http://www.oodegr.com/oode/dogma/psyxika/meta_8anaton_1.htm

  10. Κάπως καθυστερημένα επεμβαίνω στην συνομιλία σας, αλλά δεν πειράζει θα σας υποβάλω μια ερώτηση και αν έστω και ένας μου απαντήσει καλώς.. Γιατί, αν υπάρχει θεός διάλεξε ένα λαό αγράμματο, αποτελούμενο βασικά από βοσκούς στο σύνολο χωρίς ίχνος πολιτισμού και όχι κάποιο λαό με φιλοσόφους και με ανώτατο πολιτισμό! Και γιατί του τονίζει ειδικά του Αβραάμ (είμαι ο θεός σου και είστε ο λαός μου! Δεν αναφέρεται δια όλους τους λαούς! Και πώς οι Αιγύπτιοι που μετά από συνεχείς τιμωρίες που τούς υπόβαλε χρονικά,, κατά Αβραάμ,κατά Ιωσήφ, Μωυσή δεν τους προσηλύτισε!! Αυτό είναι τα σημεία να πιστέψουν σε ένα θεό, η μήπως και αυτοί είχαν επαφές με εξωγήινους όπως είχαν και πάρα πολλοί άλλοι λαοί κατά το απώτερο παρελθόν. Θεό η Θεούς τους αναφέρουν και εκείνοι!!!

Σχολιάστε