Οι Βυζαντινοί έχουν το νοστιμότερο αίμα. Ήρθαμε για να το πιούμε.

Τα τελευταία χρόνια οι προπαγανδιστές του Ισλάμ βάζουν τα δυνατά τους να μας πείσουν ότι το Ισλάμ είναι μια ειρηνική θρησκεία που τάχα δεν εξαπλώθηκε με το σπαθί αλλά με την πειθώ. Για να μας πείσουν χρησιμοποιούν τα επιχειρήματα ότι
1) Οι πρώτοι μουσουλμάνοι (η σύζυγος του Μουχάμμαντ η Χαντίζα, ο μικρός του εξάδελφος ο Αλή -ένα παιδάκι 11 ετών- και ο θετός του γιος πρώην σκλάβος, ο Ζαΐντ, και στη συνέχεια μερικοί ακόμα φίλοι του «προφήτη»), δεν έγιναν μουσουλμάνοι με το ζόρι.
2) Διάφοροι άλλοι άνθρωποι που γίνονται μουσουλμάνοι σήμερα, δεν γίνονται με το ζόρι αλλά «από μόνοι τους».

Φυσικά αυτά τα επιχειρήματα είναι άσχετα. Σίγουρα κάποιοι άνθρωποι γίνονται μουσουλμάνοι χωρίς βία. Κι εγώ χωρίς βία έγινα. Έγινα όμως χωρίς να γνωρίζω καλά ποιο είναι το Ισλάμ. Άλλοι που γίνονται μουσουλμάνοι δε γνωρίζουν στην αρχή αλλά και όταν μαθαίνουν, αυτό που μαθαίνουν ικανοποιεί τον ψυχισμό τους κι έτσι παραμένουν. Τέτοιοι προσήλυτοι υπάρχουν σε κάθε θρησκεία, λατρεία και σέχτα. Μερικοί γίνονται οπαδοί δαιμόνων, άλλοι εξωγηινων, άλλοι του Βούδα, άλλοι του Ινδουισμού. Άλλοι γίνονται μουσουλμάνοι για να παντρευτούν το πρόσωπο που θέλουν. Δεν είναι όμως αυτού του είδους οι μεταστροφές που έφεραν πολύ κόσμο στο Ισλάμ. Είναι τεκμηριωμένο ιστορικά ότι το Ισλάμ επεκτάθηκε με πόλεμο ή απειλή πολέμου, ή λόγω της οικονομικής εξαθλίωσης που έφερναν οι φόροι των μουσουλμάνων στους υπόδουλους λαούς. Επίσης είναι γνωστό ότι όταν κάποιος μουσουλμάνος απαρνείται το Ισλάμ κινδυνεύει με θάνατο. Αν είναι σε ισλαμικό κράτος πολύ δύσκολα σώζει τη ζωή του.
Συμπερασματικά, ποτέ στο Ισλάμ δεν παρατηρήθηκε αργή και σταθερή μεταστροφή όλο και μεγαλύτερου αριθμού ανθρώπων, όπως συνέβη με τον Χριστιανισμό, όπου αυτοί που γίνονταν χριστιανοί απειλούνταν με θάνατο κι όμως όλο και περισσότεροι άνθρωποι επέλεγαν να γίνουν χριστιανοί.

Αυτά τα θέματα θα αναπτυχθούν αργότερα από τον Greek Murtad. Εγώ δεν θα επεκταθώ πολύ. Θα σας παρουσιάσω ένα βίντεο με αγγλικούς υπότιτλους και από κάτω τους διαλόγους στα ελληνικά. Βγάλτε μόνοι σας τα συμπεράσματά σας για την ειρηνική εξάπλωση του Ισλάμ και για το πώς ακριβώς εννοούν τις μεταστροφές οι μουσουλμάνοι. Σε περίπτωση που σας έχουν πει ότι τάχα «δεν υπάρχει καταναγκασμός στη θρησκεία» επειδή το γράφει ένας στίχος του Κορανίου, διαβάστε κι εδώ.

http://www.youtube.com/watch?v=QB4hMMsT2fg

Αιγύπτιος κληρικός Hamdan Badr

[μέλος της οργάνωσης] Διεθνής Ένωση Μουσουλμάνων Λογίων (International Association of Muslim Scholars)

Al-Shabab TV (Αίγυπτος)

8 Δεκεμβρίου 2009

——————————

Ο Chaled (Ibn Al-Walid) πήγε στον διοικητή του Βυζαντινού στρατού,

που τον κοίταξε και είπε:

«Khaled, έχω ακούσει ότι αυτό που σας έκανε ν’αφήσετε τα σπίτια σας

ήταν η πείνα και η δίψα.

Πήγαινε πίσω με τους υπόλοιπους μουσουλμάνους.»

Εσύ και οι θεατές καλύτερα να δώσετε πολλή προσοχή.

«Πήγαινε πίσω με τους υπόλοιπους μουσουλμάνους, κι ο καθένας από σας θα πάρει τροφή, ποτό και ρούχα,

και θα τα παίρνετε αυτά κάθε χρόνο.»

Επειδή ήταν ο διοικητής, ήθελα να του  δώσουν λίγο… Θα μπορούσε να έχει τελειώσει τη δουλειά και να πάει πίσω… Κανένα πρόβλημα.

-Σωστά;

-Ναι, κανένα πρόβλημα.

-Γίνομαι σαφής;

-Ναι, οι θεατές μας το καταλαβαίνουν αυτό.

-Τι του είπε ο Khaled; Είπε: «Έχεις δίκιο Διοικητή!»

-Τι εντιμότητα.

-Σωστά.

«Ήταν η δίψα που μας έκανε ν’ αφήσουμε τα σπίτια μας.

Ακούσαμε ότι το Βυζαντινό αίμα είναι το νοστιμότερο, και ήρθαμε να το πιούμε.»

Μην το πάρετε στραβά αυτό. Δεν εννοεί ότι θα έπρεπε… [να πίνουμε αίμα]. Όχι.

Προτείναμε να μεταστραφούν στο Ισλάμ και να σωθούν, ή να πληρώσουν το φόρο Τζίζια,

αλλιώς θα τους κηρύσσαμε πόλεμο.

Αυτό δεν συνιστά επίθεση,

επειδή υπερασπίζουμε τα σύνορα του ισλαμικού κράτους.

Έχουμε διαταγή να επιβάλλουμε στους ανθρώπους να λατρεύουν τον Αλλάχ.

Είμαστε εντεταλμένοι να επιβάλλουμε στα πλάσματα να λατρέψουν τον Δημιουργό τους,

να σώσουμε όποιους θέλουν να σωθούν από το να λατρεύουν δούλους

έτσι ώστε να λατρέψουν τον Κύριο των Δούλων,

και να τους φέρουμε από την αδικία των άλλων θρησκειών στη δικαιοσύνη του Ισλάμ,

από τα στενά αδιέξοδα αυτού του κόσμου στην ευρυχωρία του κόσμου που πρόκειται να έρθει.

Αυτή είναι η αποστολή του κάθε μουσουλμάνου σ’ αυτή τη ζωή.

Ο Khaled ειπε αυτά τα πράγματα, κι ο άντρας γέμισε οργή.

Ο Khaled άρπαξε τα ηνία του αλόγου του,

και κάλπασε προς το στρατό των μουσουλμάνων,

φωνάζοντάς τους με την πιο δυνατή φωνή του:

«Φύσα, ω άνεμε του Παραδείσου!»

-Τι όμορφο.

– Τι ηγέτες…

Τι ωραία έκφραση. Πού είναι αυτοί οι ηγέτες; Θα ήθελα…

Θα θέλαμε τέτοιους ηγέτες, αλλά…

Θα μπορούσαν να πάρουν ένα μάθημα από τον Khaled…

Άρπαξε τα ηνία του αλόγου του και κάλπασε, φωνάζοντάς: «Φύσα, ω άνεμε του Παραδείσου!»

Ένας από τους μουσουλμάνους σ’ εκείνη τη μάχη πλησίασε τον Abu Obeida Ibn Jarrah,

και του είπε: «Abu Obeida,

θα ήθελες να δώσεις κάτι στον Προφήτη Μουχάμμαντ (στον Παράδεισο);»

Ξέρεις ποιος ήταν; Ήταν ο Omar Ibn-Al-Khattab.

Ήξερε ότι μέσα σε λίγα λεπτά, θα συναντούσε τον Προφήτη στον Παράδεισο.

Ο Ibn Obeida είπε: «Γιατί ρωτάς;»

Ο Ομάρ είπε: «Αποφάσισα να γίνω μάρτυρας για χάρη του Αλλάχ.»

Θα ήθελα το έθνος να ξυπνήσει και να γίνει πάλι αυτό που ήταν,

Να σταματήσει να ψάχνει για αγκάθια παντού και ν’ αρχίσει να ψάχνει για τριαντάφυλλα,

Να τα μυρίσει και να τα δώσει στους άλλους.

Μου θυμίζει την ιστορία για το πώς χάθηκε η Ανδαλουσία.

(Οι χριστιανοί) έστειλαν τους κατασκόπους τους,

Οι οποίοι συνάντησαν έναν νεαρό άντρα που έκλαιγε.

Τον ρώτησαν: «Γιατί κλαις, νεαρέ;»

Αυτός είπε: «Έρριξα δέκα βέλη κι ένα αστόχησε. Γι’ αυτό κλαίω.»

Έτσι οι κατάσκοποι γύρισαν στον Φερδινάνδο και την Ισαβέλλα,

Τους μονάρχες της Καστίλλης και της Αραγωνίας,

Και είπαν: «Όχι, δεν μπορείτε να τους νικήσετε.»

Δέκα χρόνια μετά, οι κατάσκοποι ξαναγύρισαν, και συνάντησαν έναν νεαρό άντρα να κλαίει.

«Γιατί κλαις;» τον ρώτησαν. «Η φιλενάδα μου με παράτησε» είπε αυτός.

Οι κατάσκοποι επέστρεψαν και είπαν: «Τώρα είναι ο καιρός!»