Μουχάμμαντ, ο παιδόφιλος «προφήτης» του Ισλάμ

Οι μουσουλμάνοι προσπαθούν να παρουσιάσουν τον Μουχάμμαντ ως τον τέλειο άνθρωπο, υπάρχουν όμως διάφορα προβλήματα που πρέπει να υπερπηδήσουν για να πείσουν τους δυτικούς ότι πράγματι ήταν τέτοιος. Ένα από αυτά είναι και το ότι ήταν παιδόφιλος: παντρεύτηκε την Άισα όταν εκείνη ήταν 6 ετών, και «ολοκλήρωσε το γάμο» όταν εκείνη έγινε 9… Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η νύφη ήταν μεγαλύτερη, ή ότι ήταν μεν εννέα ετών αλλά είχε περίοδο κι έτσι σύμφωνα με τα αραβικά δεδομένα ήταν γυναίκα, αλλά όπως θα δούμε, η ισλαμική γραμματεία κονιορτοποιεί αυτούς τους ισχυρισμούς.

Σαχίχ Μπουχάρι (δηλ. Συλλογή αυθεντικών χαντίθ του Μουχάμμαντ αλ-Μπουχάρι) αριθ. 3896: Ο πατέρας του Χισάμ διηγήθηκε: Η Χαντίτζα πέθανε τρία χρόνια πριν ο Προφήτης αναχωρήσει για τη Μεδίνα. Έμεινε εκεί για δύο χρόνια πάνω-κάτω και στη συνέχεια έγραψε το γαμήλιο συμφωνητικό με την Άισα όταν εκείνη ήταν κορίτσι μόλις έξι ετών, και ολοκλήρωσε τις συζυγικές τους σχέσεις όταν εκείνη ήταν εννέα ετών.[i]

Σαχίχ Μπουχάρι αριθ. 5158: Ο Urwa διηγήθηκε: Ο Προφήτης έγραψε (το γαμήλιο συμφωνητικό) με την Άισα όταν εκείνη ήταν έξι ετών και ολοκλήρωσε τον γάμο του μαζί της όταν εκείνη ήταν εννέα ετών και εκείνη παρέμεινε μαζί του εννέα χρόνια (δηλαδή, μέχρι τον θάνατό του).[ii]

Σαχίχ Μουσλίμ (δηλ. Συλλογή αυθεντικών χαντίθ του ιμάμη Μουσλίμ) αριθ. 3310: Η Άισα ανέφερε: Ο Απόστολος του Αλλάχ με παντρεύτηκε όταν ήμουν έξι ετών, και έγινα δεκτή στο σπίτι του, όταν ήμουν εννέα ετών.[iii]

Σαχίχ Μουσλίμ αριθ. 3311: Η Άισα ανέφερε πως ο Απόστολος του Αλλάχ την νυμφεύθηκε όταν εκείνη ήταν επτά ετών, και πως την πήγαν στο σπίτι του σαν νύφη όταν έγινε εννέα ετών, και οι κούκλες της ήταν μαζί της. Και όταν εκείνος (ο Προφήτης) απεβίωσε, εκείνη ήταν δεκαοκτώ ετών.[iv]

Αμπού Νταούντ αριθ. 2116: Η Άισα είπε: Ο Απόστολος του Αλλάχ με παντρεύτηκε όταν ήμουν επτά χρονών. (Ο αφηγητής Σουλεϊμάν δήλωσε: ή έξι χρονών.) Είχε επαφή μαζί μου όταν ήμουν εννέα χρονών. [v]

Σαχίχ Μπουχάρι 6130: Η Άισα αφηγήθηκε: «Συνήθιζα να παίζω με τις κούκλες μπροστά στον Προφήτη, και οι φίλες μου έπαιζαν επίσης μαζί μου. Όταν ο Απόστολος του Αλλάχ έμπαινε [στην οικία μου] , εκείνες συνήθως κρυβόντουσαν, όμως ο Προφήτης τις φώναζε πίσω και τους έλεγε να έρθουν και αυτές να παίξουν μαζί μου».[vi]

Το συγκεκριμένο χαντίθ, αλλά και άλλα όπου η Άισα παρουσιάζει στον Μουχάμμαντ τα παιχνίδια της, μεταξύ των οποίων είναι ένα φτερωτό άλογο[vii], (κι εκείνος γελά…) αποκαλύπτουν ότι η Άισα ήταν σε προεφηβική ηλικία και μετά την ολοκλήρωση του γάμου, καθώς στο Ισλάμ απαγορεύονται απόλυτα οι απεικονίσεις, και οι κούκλες μπορούν να κατέχονται και να χρησιμοποιούνται μόνο από μικρά παιδιά για παιχνίδι. Όταν ένα κορίτσι έχει περίοδο, θεωρείται γυναίκα και όχι παιδί, οπότε δεν της επιτρέπεται πια να παίζει με κούκλες. Επίσης, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι ο Μουχάμμαντ έκανε τα στραβά μάτια για τις κούκλες της Άισα ενώ αυτές δεν ήταν επιτρεπτές από ισλαμικής απόψεως: Σε άλλη περίπτωση που η Άισα αγόρασε ένα είδος με εικόνες που δεν ήταν παιχνίδι, αλλά μαξιλάρι με ζωγραφισμένες μορφές για να καθίσει ο Μουχάμμαντ, εκείνος πήρε έκφραση αποδοκιμασίας, αρνήθηκε να μπει στο σπίτι της και δήλωσε ότι οι άγγελοι δεν μπαίνουν σε σπίτια με εικόνες.[viii]

Ο γάμος αυτός είχε μια προϊστορία: Ο 50χρονος Μουχάμμαντ ονειρευόταν την μικρή Άισα πριν τη ζητήσει από τον πατέρα της, Άμπου Μπακρ, πιστό του οπαδό και «αδελφό του στο Ισλάμ», όμως εκείνος αρχικά δεν ήθελε να του τη δώσει:

Σαχίχ Μπουχάρι αριθ. 5078: Η Άισα αφηγήθηκε πως ο Προφήτης της είχε πει: «Σε είχαν παρουσιάσει μέσα σε όνειρό μου δύο φορές. Σε είδα ζωγραφισμένη σε ένα κομμάτι μετάξι και κάποιος μου είπε, «Αυτή είναι η σύζυγός σου». Όταν ξεσκέπασα την ζωγραφιά, είδα πως ήταν η δική σου μορφή. Είπα: «Αν αυτό είναι από τον Αλλάχ, τότε ας γίνει.»[ix]
Σαχίχ Μπουχάρι αριθ. 5081- Ο Προφήτης ζήτησε από τον Αμπου Μπακρ το χέρι της Άισα σε γάμο. Ο Άμπου Μπακρ του είπε: «Μα, αφού είμαι αδερφός σου.» Ο Προφήτης του είπε: «Είσαι όντως ο αδερφός μου, σύμφωνα με την θρησκεία του Αλλάχ και το Βιβλίο του, όμως εκείνη είναι νόμιμο να την νυμφευθώ.»[x]

Τελικά όμως, ο γαμπρός αναγκάστηκε να περιμένει τρία χρόνια λόγω ανωτέρας βίας:

Σαχίχ Μπουχάρι αριθ. 3894: Η Άισα αφηγήθηκε: Ο Προφήτης με νυμφεύτηκε όταν ήμουν κορίτσι έξι (ετών). Πήγαμε στην Μεδίνα και κατεβήκαμε στην περιοχή της φυλής Χάζραζ. Μετά αρρώστησα και μου έπεσαν τα μαλλιά. Αργότερα μάκρυναν τα μαλλιά μου [πάλι] και η μητέρα μου, η Ουμ Ρουμάν, με πλησίασε όταν έπαιζα σε μια κούνια με μερικές από τις φίλες μου. Μου φώναξε να πάω κοντά και εγώ πήγα, μη γνωρίζοντας τι ήθελε να κάνει σ’ εμένα. Με έπιασε από το χέρι και με ανάγκασε να σταθώ στην πόρτα της οικίας. Ήμουν με κομμένη την ανάσα εκείνη τη στιγμή, και όταν έγινε καλά η αναπνοή μου, πήρε λίγο νερό και έτριψε το πρόσωπο και το κεφάλι μου με αυτό. Μετά με πήρε μέσα στην οικία. Εκεί μέσα στην οικία είδα μερικές γυναίκες των Ανσάρι (Ανσάρι=βοηθοί. Εννοεί τις φυλές που βοηθούσαν τον Μουχάμμαντ, της Μπανού Χάζραζ συμπεριλαμβανόμενης) που μου είπαν: «Τις καλύτερές μας ευχές, και η ευλογία του Αλλάχ, και καλότυχη!» Μετά με εμπιστεύτηκε σ’ αυτές, και εκείνες με ετοίμασαν (για τον γάμο). Τελείως απροσδόκητα, ο Απόστολος του Αλλάχ ήρθε σ’ εμένα το πρωί και η μητέρα μου με παρέδωσε σ’ αυτόν, και ήμουν εκείνη την ημέρα ένα κορίτσι εννέα ετών. [xi]

Ας δούμε μερικά πράγματα για την παιδοφιλία:

«Το Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο των Ψυχικών Διαταραχών (DSM–IV) της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Ένωσης ορίζει την παιδοφιλία ως επαναλαμβανόμενες σεξουαλικά ερεθιστικές φαντασιώσεις, παρορμητικές επιθυμίες, ή συμπεριφορές που αφορούν σεξουαλικές πράξεις με ένα παιδί που συμβαίνουν σε μια περίοδο τουλάχιστον έξι μηνών. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ο παιδόφιλος είναι τουλάχιστον δεκαέξι χρόνων και τουλάχιστον πέντε χρόνια μεγαλύτερος από το παιδί. Όσοι πάσχουν από παιδοφιλία έχουν μια παρόρμηση να καταχρώνται τα μικρά παιδιά.

Κατηγοριοποίηση παιδοφίλων

Οι παιδόφιλοι μπορούν να ταξινομηθούν με διάφορους τρόπους. Η παιδοφιλία μπορεί να χαρακτηριστεί είτε ως αποκλειστική ή μη αποκλειστική. Οι αποκλειστικοί παιδόφιλοι ελκύονται μόνο από παιδιά. Δεν δείχνουν κανένα ενδιαφέρον σε σεξουαλικούς συντρόφους που δεν είναι παιδιά προεφηβικής ηλικίας. Αυτή η επιθυμία συνεχίζεται ακόμη και όταν δεν είναι υπό την παρουσία παιδιών. Οι μη-αποκλειστικοί παιδόφιλοι έλκονται και από ενήλικες και από παιδιά. Ένα μεγάλο ποσοστό των ανδρών παιδοφίλων είναι ομοφυλόφιλοι ή αμφιφυλόφιλοι ως προς τα παιδιά, που σημαίνει ότι έλκονται από αρσενικά παιδιά ή και από αρσενικά και από θηλυκά παιδιά (Schiffer, 2008).»[xii]

Με βάση τα όσα γνωρίζουμε για τη σεξουαλική συμπεριφορά του Μουχάμμαντ, μπορούμε να τον κατηγοριοποιήσουμε ως μη-αποκλειστικό παιδόφιλο, ως επί το πλείστον ετεροφυλόφιλο (υπάρχει χαντίθ που τον παρουσιάζει να ρουφά τη γλώσσα ή τα χείλη ενός μικρού αγοριού, το οποίο δικαιολογημένα μπορεί να δημιουργήσει υποψίες για αμφιφυλοφιλία του ως προς τα παιδιά [xiii]). Η ερώτησή του προς νιόπαντρο οπαδό του, γιατί παντρεύτηκε μια ώριμη γυναίκα κι όχι μια παρθένα, με την οποία θα μπορούσε να παίζει, αποτελεί ένδειξη της προτίμησής του για μικρές κοπέλες (παρθενία και μικρή ηλικία πήγαιναν χέρι-χέρι εκείνη την εποχή).[xiv] Οι περισότερες σύζυγοι και παλλακίδες του ήταν πολύ νέες (ενδεικτικά αναφέρουμε την Σαφίγια, 17 ετών, και την Τζουαιρία, 20 ετών), και ακόμα και οι μεγαλύτερες ήταν μικρότερες από εκείνον. Μόνη εξαίρεση αποτέλεσε η πρώτη του σύζυγος, Χαντίτζα, όμως ο γάμος μαζί της δεν έγινε με τους ίδιους όρους που έγιναν οι άλλοι γάμοι του: Εκείνη πρότεινε τον γάμο, ήταν εργοδότριά του και από τις πλουσιότερες γυναίκες της περιοχής ενώ εκείνος ήταν φτωχός και άσημος, και το γαμήλιο συμφωνητικό τον υποχρέωνε να μην παντρευτεί άλλη γυναίκα όσο ήταν παντρεμένος μαζί της. Συνεπώς και να επιθυμούσε άλλες νεώτερες συζύγους τότε, δεν μπορούσε να το εκφράσει ώστε να καταγραφεί.

Κάποιοι μουσουλμάνοι ισχυρίζονται ότι αν ο Μουχάμμαντ ήταν παιδόφιλος, θα είχε πολύ περισσότερες μικρές συζύγους από την Άισα, και το γεγονός ότι παντρεύτηκε μόνο εκείνη δεν τον αποδεικνύει παιδόφιλο.  Και άλλα εξωπραγματικά ισχυρίζονται, όπως ότι ΕΠΡΕΠΕ να την παντρευτεί ώστε… τα μικρά κορίτσια που είχαν απορίες για το σεξ να ρωτάνε εκείνη! Όμως, δυστυχώς γι’ αυτούς

*ένας μη-παιδόφιλος ΔΕΝ μπορεί να διεγερθεί σεξουαλικά από ένα μικρό παιδί, ώστε να θέλει να το κάνει «σύζυγό του». Πολύ περισσότερο, ώστε να «ολοκληρώσει το γάμο» μαζί του… Τον καιρό εκείνο ο Μουχάμμαντ είχε και άλλη ενήλικη σύζυγο, λίγο μικρότερη από εκείνον, την Σάουντα Μπιντ Ζάμ’α, οπότε δεν ήταν στερημένος από γυναικεία συντροφιά.

* Η τεράστια διαφορά ηλικίας που είχε ο Μουχάμμαντ με την Άισα, το γεγονός ότι την ονειρευόταν ως σύζυγο πριν ακόμα τη ζητήσει από τον πατέρα της, και το ότι η παρόρμησή του να την παντρευτεί κράτησε πάνω από έξι μήνες – θυμηθείτε, την ονειρευόταν πριν τη ζητήσει και περίμενε τρία χρόνια ώσπου να γίνει καλά και να την πάρει στο σπίτι του – είναι υπεραρκετές ενδείξεις παιδοφιλίας. Επίσης δεν ήταν μόνο η μικρότερη, αλλά και η πιο αγαπημένη από τις συζύγους του:

Σαχίχ Μπουχάρι αριθ. 2581: Ο Urwa διηγήθηκε ότι η Άισα είπε: «Οι σύζυγοι του Αποστόλου του Αλλάχ ήταν σε δύο ομάδες». Ο Urwa πρόσθεσε: Η μία ομάδα απαρτιζόταν από την Άισα, την Χάφσα, την Σαφίγια και την Σάουντα. Η άλλη ομάδα απαρτιζόταν από την Ουμ Σαλάμα και τις υπόλοιπες συζύγους του Αποστόλου του Αλλάχ. Οι Μουσουλμάνοι γνώριζαν πως ο Απόστολος του Αλλάχ αγαπούσε την Άισα, γι’ αυτό, αν κάποιος είχε ένα δώρο που ήθελε να το δώσει στον Απόστολο του Αλλάχ θα το καθυστερούσε μέχρι ο Απόστολος του Αλλάχ να πάει στο σπίτι της Άισα. Η ομάδα της Ουμ Σαλάμα συζήτησε το ζήτημα αυτό μεταξύ τους, και αποφάσισαν να πάει η Ουμ Σαλάμα να παρακαλέσει τον Απόστολο του Αλλάχ να πει στον κόσμο να στέλνει τα δώρα του σ’ αυτόν, σε όποιο άλλο συζυγικό σπίτι τυχαίνει να βρίσκεται. Η Ουμ Σαλάμα είπε στον Απόστολο του Αλλάχ τι είχαν πει, αλλά αυτός δεν απάντησε. Τότε εκείνες (οι σύζυγοι) ρώτησαν την Ουμ Σαλάμα σχετικά. Εκείνη είπε, «Δεν μου είπε τίποτα». Της ζήτησαν να του ξαναμιλήσει. Του ξαναμίλησε όταν τον συνάντησε τη μέρα που ήταν η σειρά της, αλλά εκείνος δεν απάντησε. Της είπαν, «μίλα του ώσπου να σου δώσει μια απάντηση.» Όταν ήταν η σειρά της, του ξαναμίλησε. Τότε εκείνος της είπε: «Μην με πληγώνετε, σε ό,τι αφορά την Αΐσα, αφού οι Θεϊκές Αποκαλύψεις δεν μου έρχονται σε κανένα άλλο κρεβάτι, παρά μόνο σε εκείνο της Άισα.»[xv]

Επίσης, από όλες τις συζύγους η Άισα είχε το καθήκον να πλένει το σπέρμα από τα ρούχα του.[xvi]

* Ο Μουχάμμαντ απέρριψε δύο ενήλικες νύφες επειδή του φάνηκαν μεγάλες[xvii], όμως επεδίωξε να παντρευτεί και άλλα μικρά κορίτσια εκτός από την Άισα… Η ισλαμική γραμματεία είναι αδιάψευστος μάρτυρας για άλλες τρεις τέτοιες περιπτώσεις: Το ένα κορίτσι ήταν… βρέφος που θήλαζε, το άλλο, μωρό που μπουσουλούσε, και το τρίτο, μεγαλύτερο σε ηλικία, που μιλούσε, αλλά που είχε ακόμα παραμάνα για να θηλάζει! Το βρέφος που θήλαζε λεγόταν Ουμ Χαμπίμπα, κόρη του Αμπάς, και ο Μουχάμμαντ δήλωσε ότι αν μεγάλωνε όσο αυτός ζούσε ακόμη, θα το παντρευόταν.[xviii] Πραγματικά, αργότερα ο Μουχάμμαντ έκανε πρόταση γάμου, αλλά ανακαλύφθηκε ότι η ίδια τροφός που θήλασε αυτόν θήλασε και τον πατέρα της, κι έτσι σύμφωνα με την αραβική αντίληψη εθεωρείτο ανιψιά του οπότε δεν γινόταν να την παντρευτεί.[xix]

Το μωρό που μπουσουλούσε λεγόταν Ουμουλ Φαντλ. Ο Μουχάμμαντ δήλωσε επίσης ότι αν μεγάλωνε όσο αυτός ζούσε ακόμη, θα την παντρευόταν, αλλά πέθανε πριν εκείνη μεγαλώσει. [xx]

Το κοριτσάκι με την παραμάνα ήταν από μια εβραϊκή φυλή, και ο Μουχάμμαντ του ζήτησε να του δώσει τον εαυτό της σε γάμο ως δώρο. Εκείνη ρώτησε, «Μπορεί μια πριγκίπισσα να δώσει τον εαυτό της σ’ έναν συνηθισμένο άνθρωπο;» Ο Μουχάμμαντ σήκωσε το χέρι του να τη χτυπήσει, εκείνη φώναξε ότι ζητάει να τη σώσει ο Αλλάχ και ο Μουχάμμαντ είπε να τη στείλουν πίσω στους γονείς της. [xxi]

Λοιπόν, τι είδους άνθρωπος βλέπει μωρά που θηλάζουν και μπουσουλάνε, και σκέφτεται να τα παντρευτεί μόλις μεγαλώσουν; (Αν κρίνουμε από τον γάμο με την Άισα, μόλις πάνε 6 ετών;) Τι είδους άνθρωπος ζητά από κοριτσάκια με παραμάνες να του δοθούν σε γάμο; Η απάντηση είναι απλή: Μόνο ένας παιδόφιλος μπορεί να έχει τέτοιες φαντασιώσεις και επιθυμίες. Τελεία και παύλα.

Και καθώς το παιδοφιλικό στοιχείο στην προσωπικότητα του Μουχάμμαντ αποκαλύπτεται καθαρά, δεν είναι ν’ απορεί κανείς που, αντί να απορρίψει τους παιδοφιλικούς γάμους των Αράβων της εποχής του, έβαλε και τον θεό που επινόησε να τους αναφέρει ως επιτρεπτούς στο Κοράνι. Μόνο που δυστυχώς, η ανωμαλία αυτή του Μουχάμμαντ προκάλεσε ανείπωτη δυστυχία σε χιλιάδες αθώα θύματα, και θα συνεχίζει να το κάνει για όσον καιρό θα υπάρχουν άνθρωποι που θα δέχονται το Κοράνι ως αιώνιο λόγο του Θεού και τη Σούννα του «προφήτη» ως οδηγό για τη ζωή τους.

 

 ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[i] Sahih al-Bukhari 3896—Narrated Hisham’s father: Khadija died three years before the Prophet departed to Al-Madina. He stayed there for two years or so and then he wrote the marriage (wedding) contract with Aishah when she was a girl of six years of age, and he consummated that marriage when she was nine years old.

 

[ii] Sahih al-Bukhari 5158—Narrated Urwa: The Prophet wrote the (marriage contract) with Aisha while she was six years old and consummated his marriage with her while she was nine years old and she remained with him for nine years (i.e. till his death).

[iii] Sahih Muslim 3310—Aisha reported: Allah’s Apostle married me when I was six years old, and I was admitted to his house when I was nine years old.

[iv] Sahih Muslim 3311—Aisha reported that Allah’s Apostle married her when she was seven years old, and she was taken to his house as a bride when she was nine, and her dolls were with her; and when he (the Holy Prophet) died she was eighteen years old.

[v] Sunan Abu Dawud 2116—Aishah said: The Apostle of Allah married me when I was seven years old. (The narrator Sulaiman said: Or six years.) He had intercourse with me when I was nine years old.

[vi] Sahih al-Bukhari 6130—Narrated Aishah: I used to play with the dolls in the presence of the Prophet, and my girl friends also used to play with me. When Allah’s Messenger used to enter (my dwelling place), they used to hide themselves, but the Prophet would call them to join and play with me.

 

[vii] “…She (may Allah be pleased with her) said:» Then the side of the curtain which was over the dolls of ‘Aa’isha (may Allah be pleased with her) was uncovered. He (peace and blessings of Allah be upon him) said: What is this, O ‘Aa’isha? She said: My dolls. She then said: then he (peace and blessings of Allah be upon him) saw amongst them a winged horse which was tied up. He (peace and blessings of Allah be upon him) said: What is this? I said: A horse. He said: A horse with two wings? I said: Didn’t you hear that Sulaiman (Solomon – peace be upon him) had horses with wings? Then he (peace and blessings of Allah be upon him) laughed»[44. Abu Daawood 3/1373, no. 4914; Saheeh Sunan Abu Daawood 3/932, no. 4123/4932.].

 

[viii] Narrated ‘Aisha ra, the wife of the Prophet pbuh, who said: I bought a cushion having images on it. When Allah’s Messenger pbuh saw it, he stopped at the door and did not enter. She noticed the signs of strong disapproval on his face. She said «O Allah’s Messenger! I turn to Allah and His Messenger in repentance. What sin have I committed?» He said, «What is this cushion for?» I said, «I have bought it for you to sit and recline on.» Allah’s Messenger swt said «The makers of these images will be punished (severely) on the Day of Resurrection and it will be said to them, make alive what you have created.» He pbuh added, «Angels do not enter a house in which there are images.» (Bukhari, 7/545, no.844), Muslim 3/1159, no.5266)

 

[ix] Sahih al-Bukhari 3895—Narrated Aishah that the Prophet said to her, “You have been shown to me twice in my dream. I saw you pictured on a piece of silk and someone said (to me), ‘This is your wife.’ When I uncovered the picture, I saw that it was yours. I said, ‘If this is from Allah it will be accomplished.’”

 

[x] Sahih al-Bukhari 5081-Narrated ‘Urwa: The Prophet asked Abu Bakr for `Aisha’s hand in marriage. Abu Bakr said “But I am your brother.” The Prophet said, “You are my brother in Allah’s religion and His Book, but she (Aisha) is lawful for me to marry.”

 

[xi]     Sahih al-Bukhari 3894—Narrated Aishah: My marriage (wedding) contract with the Prophet was written when I was a girl of six (years). We came to Al-Madina and we dismounted at the place of Bani Al-Harith bin Khazraj. Then I got ill and my hair fell down. Later on, my hair grew (again) and my mother, Umm Ruman, came to me while I was playing in a swing with some of my girl friends. She called me, and I went to her, not knowing what she wanted to do to me. She caught me by the hand and made me stand at the door of the house. I was breathless then, and when my breathing became normal, she took some water and rubbed my face and head with it. Then she took me into the house. There in the house I saw some Ansari women who said, “Best wishes and Allah’s Blessing and good luck.” Then she entrusted me to them and they prepared me (for the marriage). Unexpectedly Allah’s Messenger came to me in the forenoon and my mother handed me over to him, and at that time I was a girl of nine years of age.

 

[xii] The American Psychiatric Association’s Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-IV) defines pedophilia as recurrent sexually arousing fantasies, impulsive desires, or behaviors involving sexual acts with a child and that occur over a period of at least six months. In most cases, the pedophile is at least sixteen years of age and at least five years older than the child. Those who suffer from pedophilia have a compulsion to abuse young children.

Categorizing Pedophiles

Pedophiles can be classified in several ways. Pedophilia can be characterized as either exclusive or non-exclusive. Exclusive pedophiles are attracted only to children. They show no interest in sexual partners who are not prepubescent children. This desire prolongs even when they are not in the presence of children. Non-exclusive pedophiles are attracted to both adults and children. A large percentage of male pedophiles are homosexual or bisexual in orientation to children, meaning they are attracted to male children or both male and female children (Schiffer, 2008). http://neuroanthropology.net/2010/05/10/inside-the-mind-of-a-pedophile/

 

[xiii] Narrated by Hisham Ibn Kasim, narrated by Huraiz, narrated by Abdul Rahman Ibn Abu Awf Al Jarashy, and narrated by Mua’wiya who said, “I saw the prophet (pbuh) sucking on the tongue or the lips of Al-Hassan son of Ali, may the prayers of Allah be upon him . For no tongue or lips that the prophet sucked on will be tormented (by hell fire). Musnad Ahmad – Hadith No. 16245

[xiv] Narrated Jabir bin Abdullah: While we were returning from a Ghazwa (Holy Battle) with the Prophet, I started driving my camel fast, as it was a lazy camel A rider came behind me and pricked my camel with a spear he had with him, and then my camel started running as fast as the best camel you may see. Behold! The rider was the Prophet himself. He said, ‘What makes you in such a hurry?» I replied, I am newly married » He said, «Did you marry a virgin or a matron? I replied, «A matron.» He said, «Why didn’t you marry a young girl so that you may play with her and she with you?» When we were about to enter (Medina), the Prophet said, «Wait so that you may enter (Medina) at night so that the lady of unkempt hair may comb her hair and the one whose husband has been absent may shave her pubic region. Sahih Bukhari 7:62:16

 

[xv] Sahih al-Bukhari 2581—Narrated Urwa that Aishah said: “The wives of Allah’s Messenger were in two groups.” Urwa added: One group consisted of Aishah, Hafsa, Safiyya and Sauda; and the other group consisted of Umm Salama and the other wives of Allah’s Messenger. The Muslims knew that Allah’s Messenger loved Aishah, so if any of them had a gift and wished to give to Allah’s Messenger, he would delay it till Allah’s Messenger had come to Aishah’s home and then he would send his gift to Allah’s Messenger in her home. The group of Umm Salama discussed the matter together and decided that Umm Salama should request Allah’s Messenger to tell the people to send their gifts to him in whatever wife’s house he was. Umm Salama told Allah’s Messenger of what they had said, but he did not reply. Then they (those wives) asked Umm Salama about it. She said, “He did not say anything to me.” They asked her to talk to him again. She talked to him again when she met him on her day, but he gave no reply. When they asked her, she replied that he had given no reply. They said to her, “Talk to him till he gives you a reply.” When it was her turn, she talked to him again. He then said to her, “Do not hurt me regarding Aishah, as the Divine Revelations do not come to me on any of the beds except that of Aishah.”

 

[xvi] Narrated ‘Aisha: I used to wash the semen off the clothes of the Prophet and even then I used to notice one or more spots on them. Sahih Bukhari 1:4:233

 

[xvii] Ghaziya (Umm Sharik) bint Jabir και Dubaa bint Amir.

 

[xviii] Musnad Ahmad, Hadith Number 25636: Muhammad saw Um Habiba the daughter of Abbas while she was fatim (age of nursing) and he said, “If she grows up while I am still alive, I will marry her.”

[xix] The History of Al-Tabari, Volume IX: 140: “He proposed to Umm Habib bt. al-‘Abbas b. ‘Abd al-Muttalib, but discovered that al-‘Abbas was his foster-brother; Thuwaybah had nursed them both.”

[xx] Ibn Ishaq: Suhayli, ii. 79:

“In the riwaya of Yunus Ibn Ishaq (it is) recorded that the apostle saw her (Ummu’lFadl) when she was a baby crawling before him and said, ‘If she grows up and I am still alive I will marry her.’ But he died before she grew up and Sufyan b. al-Aswad b. ‘Abdu’l-Asad al-Makhzumi married her and she bore him Rizq and Lubab…” (A Translation of Ishaq’s Sirat Rasul Allah by A. Guillaume)

[xxi] Sahih al-Bukhari Volume 7, Book 63, Number 182: Narrated Abu Usaid: We went out with the Prophet to a garden called Ash-Shaut till we reached two walls between which we sat down. The Prophet said, «Sit here,» and went in (the garden). The Jauniyya (a lady from Bani Jaun) had been brought and lodged in a house in a date-palm garden in the home of Umaima bint An-Nu’man bin Sharahil, and her wet nurse was with her. When the Prophet entered upon her, he said to her, «Give me yourself (in marriage) as a gift.» She said, «Can a princess give herself in marriage to an ordinary man?» The Prophet raised his hand to pat her so that she might become tranquil. She said, «I seek refuge with Allah from you.» He said, «You have sought refuge with One Who gives refuge. Then the Prophet came out to us and said, «O Abu Usaid! Give her two white linen dresses to wear and let her go back to her family.» Narrated Sahl and Abu Usaid: The Prophet married Umaima bint Sharahil, and when she was brought to him, he stretched his hand towards her. It seemed that she disliked that, whereupon the Prophet ordered Abu Usaid to prepare her and to provide her with two white linen dresses. (See Hadith No. 541).

 

Volume 7, Book 63, Number 183: Narrated Sahl bin Sad: similarly as above (182).

Το σχέδιο του Ισλάμ για κυριαρχία στον κόσμο και οι πρόσφατες εξελίξεις

Είναι γεγονός ότι δεν γράφουμε άρθρα για την κάθε ισλαμική ομάδα που επιχειρεί να πραγματώσει το σκοπό του Ισλάμ, που είναι η επικράτηση της ισλαμικής θεοκρατίας σε όλο τον κόσμο, ή τις ισλαμικές χώρες που για διάφορους λόγους χρηματοδοτούν και εκπαιδεύουν τέτοιες ομάδες κ.α. τέτοια θέματα (με ελάχιστες εξαιρέσεις, όπως τις «Εξομολογήσεις ενός πρώην ισλαμιστή«). Επειδή όμως πολλοί αναγνώστες, τόσο με σχόλια όσο και με ημέηλ, αναφέρονται στα θέματα αυτά και στις πρόσφατες εξελίξεις στις ισλαμικές χώρες, αποφασίσαμε να αναδημοσιεύσουμε δυο σχετικά άρθρα του Πάνου Μητρονίκα που θεωρούμε πολύ ψύχραιμες και εύστοχες αναλύσεις. Ελπίζουμε η ανάρτηση αυτή να ικανοποιήσει τους αναγνώστες μας και να βοηθήσει όσους παραπλανημένους έχουν γίνει πιόνια σε αυτό το διαβολικό παιχνίδι.

1) Το σχέδιο άλωσης της Δύσης μέσω ‘ήπιας πολιτισμικής Τζιχάντ’, με στοιχεία (από εδώ)

Η εμφάνιση του ISIL στις αρχές του 2014 και η σαρωτική του επικράτηση στο Ιράκ και την Συρία έφερε στην επιφάνεια μια πλευρά του Ισλάμ που η σύγχρονη δύση αγνοούσε. Την πλευρά του βάρβαρου Ισλάμ της Μεδίνας που λατρεύει τον πόλεμο, αναζητά την απόλυτη επικράτηση έναντι όλων, και προσβλέπει στην επιβολή της Σαρίας στον κόσμο σαν τον μόνο και απόλυτο νόμο του Θεού. Του Ισλάμ που για έναν αιώνα τώρα κάποιοι κρατούσαν πολύ καλά κρυμμένο από τον υπόλοιπο κόσμο αλλά τώρα φαίνεται να πιστεύουν ότι ήρθε η ώρα του να εμφανιστεί και να πρωτοστατήσει σε παγκόσμιο επίπεδο.

Πέραν όμως των γεγονότων που διαδραματίζονται αυτό το διάστημα στο Ιράκ και την Συρία με το ISIL, μια σειρά από άλλα γεγονότα που φαίνονται άσχετα με την πρώτη ματιά ή είναι άγνωστα στο ευρύ κοινό, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο Ισλαμικός κόσμος σήμερα ζει μια άλλη, πολύ σοβαρότερη, εσωτερική διαμάχη που αφορά άμεσα και την Δύση. Μια διαμάχη της οποίας το αποτέλεσμα θα παίξει καθοριστικό ρόλο στο πρόσωπο που θα παρουσιάζει το ίδιο το Ισλάμ από εδώ και πέρα.

Τα γεγονότα αυτά αφορούν δύο άξονες. Πρώτα έναν όλο και αυξανόμενο σε ένταση «πόλεμο» εξουσίας ανάμεσα στην Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, και δεύτερον σε μια πρωτοφανή για την Δύση ανάδυση Ισλαμιστών που ζητούν την επιβολή της Σαρίας σε δυτικές χώρες.

Ο «πόλεμος» εξουσίας Κατάρ και Σαουδικής Αραβίας

Λίγο μετά την ανάληψη επιχειρήσεων από το ISIL στο Ιράκ, οι χώρες του κόλπου βίωσαν μια κρίση όταν η Σαουδική Αραβία, τα ΗΑΕ και το Μπαχρέιν απέσυραν τους πρεσβευτές τους από το Κατάρ και απαίτησαν από αυτό να αποκηρύξει την «Μουσουλμανική Αδελφότητα» και να κλείσει το τηλεοπτικό δίκτυο Al Jazeera.

Η κρίση ανάμεσα στο Κατάρ και τον Σαουδαραβικό κύκλο βέβαια είχε ξεκινήσει να χτίζεται σιγά σιγά από το 2011 και την έναρξη του φαινομένου που αποκαλούμε «Αραβική Άνοιξη». Μια απρόσμενη εξέγερση με ανατροπές κυβερνήσεων και ραγδαία άνοδο του Ισλαμισμού που άρχισε από την Τυνησία, πέρασε στην Αίγυπτο, την Ιορδανία, το Μπαχρέιν και την Υεμένη, μετά στην Λιβύη και τέλος στην Συρία με τον εμφύλιο.

Ο κύριος λόγος πίσω από αυτόν τον «πόλεμο» Σαουδικής Αραβίας και Κατάρ δεν είναι άλλος από την «Μουσουλμανική Αδελφότητα» και τον ρόλο που διαδραματίζει σε αραβικό αλλά και παγκόσμιο επίπεδο.

Η Σαουδική Αραβία είναι σε άμεση κόντρα με την «Μουσουλμανική Αδελφότητα» από την ίδρυση της τελευταίας για μια σειρά από λόγους που μερικοί είναι σχετικοί ακόμα και με την ιστορική καταγωγή της ίδια της Σαουδικής Αραβίας από τον 18ο αιώνα και το κίνημα του Ουαχαμπισμού/Σαλαφισμού που βρέθηκε σε αντίθεση με την Οθωμανική τότε ηγεμονία, συνέχεια της οποίας είναι όπως θα δούμε η «Μουσουλμανική Αδελφότητα».

Η αναφορά όλων των λόγων είναι πέραν του σκοπού αυτής της ανάλυσης αλλά για όσους ενδιαφέρονται, μια καλή σύνοψη στα Αγγλικά μπορεί να βρεθεί στο άρθρο «Why the Saudis and Muslim Brotherhood hate each other», του Dr. Mordechai Kedar. [1]

Το Κατάρ από την άλλη, παρότι και αυτό μια χώρα της σφαίρας επιρροής της Σαουδικής Αραβίας και του Ουαχαμπισμού, έχει από την δεκαετία του ‘60 ισχυρούς δεσμούς με την «Μουσουλμανική Αδελφότητα», την οποία βλέπει ως εργαλείο εξάπλωσης της επιρροής του σε παγκόσμιο επίπεδο και παράλληλα ανταγωνισμού με το Ριάντ.

Το Κατάρ υποστήριξε την «Αραβική Άνοιξη», το ISIL, και την «Μουσουλμανική Αδελφότητα» παντού αντιθέτως με την Σαουδική Αραβία που την καταδίκασε, επενέβη στο Μπαχρέιν όταν η «Άνοιξη» χτύπησε την πόρτα του, βοήθησε στην ανατροπή της Αδελφότητας στην Αίγυπτο, και πρόσφατα χαρακτήρισε το ISIL τρομοκρατική οργάνωση.

Το καθεστώς της Σαουδικής Αραβίας έχει πολλά να φοβηθεί από μια δυναμική επικράτηση της «Μουσουλμανικής Αδελφότητας» ενώ το καθεστώς του Κατάρ έχει επενδύσει ακριβώς σε αυτή την επικράτηση και την αλλαγή που βιώνουμε στις μέρες μας και θα αναλύσουμε στην συνέχεια.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις σχέσεις Κατάρ και «Μουσουλμανικής Αδελφότητας» μπορεί κάποιος να ανατρέξει στα άρθρα που δίνονται στις παραπομπές [2] και [3].
Τι είναι η Μουσουλμανική Αδελφότητα

Η «Μουσουλμανική Αδελφότητα» (ΜΑ) ιδρύθηκε στην Αίγυπτο το 1928 από τον Hassan al Banna, όταν μετά την διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας το 1923 και την επιλογή του Κεμάλ να δέσει την Τουρκία με την Δύση σε ένα κοσμικό μοντέλο, η Ισλαμική κοινότητα (η γνωστή και ως Ούμμα) έμμεινε χωρίς Χαλιφάτο.

Ο στόχος της ΜΑ είναι διπλός και συνοψίζεται στα εξής:

1. Να επιβάλει την Σαρία σε παγκόσμιο επίπεδο
2. Να επανιδρύσει το παγκόσμιο Ισλαμικό Χαλιφάτο.

Το δόγμα της ΜΑ είναι το παρακάτω:

«Ο Αλλάχ είναι ο στόχος μας. Το κοράνι είναι ο νόμος μας. Ο Προφήτης είναι ο ηγέτης μας. Ο δρόμος μας είναι η Τζιχάντ (Ιερός πόλεμος). Ο θάνατος στο όνομα του Αλλάχ είναι η μεγαλύτερη μας φιλοδοξία»[4]

Η ΜΑ είναι ενεργή σε περισσότερες από 80 χώρες ανά τον κόσμο και σε κάθε μία από αυτές τις χώρες διαθέτει μια δομή με Οργανωτική Ομάδα, Νομική Ομάδα και Αρχηγό. Γενικός καθοδηγητής της ΜΑ είναι ο αρχηγός της «Διεθνούς Μουσουλμανικής Αδελφότητας» που βρίσκεται στο Κάιρο.

Η «Μουσουλμανική Αδελφότητα» στην Δύση

Σημείο καμπής για την κατανόηση της δομής, του ρόλου και της δράσης της ΜΑ στην Δύση αποτέλεσε ένα τυχαίο γεγονός τον Αύγουστο του 2004 στο Μέριλαντ των ΗΠΑ. Ένα γεγονός που οδήγησε σε μια τεράστια έρευνα από το FBI και τελικά στην δίκη του “Holy Land Foundation” (HLF). [5]

Η δίκη αυτή έφερε στο φως την ύπαρξη ενός μεγάλου δικτύου Ισλαμικών οργανώσεων, οργανισμών, ΜΚΟ και κοινωφελών ιδρυμάτων στις ΗΠΑ και την Ευρώπη, τα οποία σχετίζονταν άμεσα με την ΜΑ και είχαν σαν κύριο σκοπό την προώθηση με πλάγια μέσα των στόχων της.

Οδήγησε επίσης και στην ανακάλυψη τεράστιου όγκου δεδομένων σχετικά με το πώς λειτουργεί η ίδια η ΜΑ στις ΗΠΑ και τον δυτικό κόσμο, ποιο είναι το επιχειρησιακό της πλάνο, και ποιοι οι στρατηγικοί της στόχοι μέσα σε αυτό.

Η «πολιτισμική Τζιχάντ» και οι φάσεις του σχεδίου

Το ποιο κρίσιμο έγγραφο που βρέθηκε από το FBI κατά την διάρκεια της δίκης του HLF ήταν το επιχειρησιακό πλάνο της ΜΑ στις ΗΠΑ. Ένα έγγραφο με τον τίτλο: «An Explanatory Memorandum: On the General Strategic Goal for the Group». [6]

Το έγγραφο αυτό είχε την αποδοχή όλων των οργάνων της ΜΑ από το 1987 και καθόριζε την αποστολή και την στρατηγική της οργάνωσης ως εξής:

«Η διαδικασία της εποίκησης είναι μια διαδικασία Πολιτισμικής-Τζιχάντ με όλο το νόημα των λέξεων. Η ΜΑ πρέπει να κατανοήσει ότι η δουλειά της στην Αμερική είναι ένα είδος υπέρ-Τζιχάντ με στόχο την εξαφάνιση και καταστροφή του Δυτικού πολιτισμού εκ των έσω, σαμποτάροντας τον άθλιο οίκο τους από τα ίδια τους τα χέρια μαζί με τα χέρια των πιστών, έτσι ώστε να εξαφανιστεί (ο οίκος τους) και η θρησκεία του Θεού να κυριαρχήσει επί όλων των άλλων θρησκειών» [6]

Με άλλα λόγια η στρατηγική της ΜΑ αδελφότητας για την Δύση είναι το να οδηγήσει στην αυτοκαταστροφή μας μέσω της επιβολής μια ήπιας «πολιτισμικής τζιχάντ» που θα προκαλέσει στην κατάλυσης του δυτικού πολιτισμού από εμάς τους ίδιους και τις ηγεσίες μας.

Η διαδικασία αυτή προβλέπεται να γίνει σε στάδια όπως μας αναφέρει ένα άλλο πολύ σημαντικό έγγραφο από την ίδια δίκη με τίτλο: «Phases of the World Underground Movement Plan» [7] (προσοχή ο τίτλος αναφέρει, παγκόσμιο, όχι μόνο Αμερικανικό κίνημα).

Σε αυτό διαβάζουμε τα παρακάτω:

Φάση πρώτη: Φάση διακριτικής και κρυφής εγκατάστασης στην ηγεσία

Φάση δεύτερη: Φάση σταδιακής προβολής στο κοινό μέσω διαφόρων δραστηριοτήτων και ακτιβισμού (πετύχαμε μεγάλη επιτυχία στην εφαρμογή αυτού του σταδίου). Επίσης πετύχαμε ένα σημαντικό αριθμό άλλων στόχων όπως την διείσδυση διαφόρων τομέων της Κυβέρνησης, την προσάρτηση θρησκευτικών οργανισμών και επιφανών ακαδημαϊκών, την αποδοχή της κοινής γνώμης, και την ίδρυση μιας (κρυφής) σκιώδους Κυβέρνησης μέσα στην Κυβέρνηση.

Φάση τρίτη: Φάση κλιμάκωσης πριν από την σύγκρουση με τις ηγεσίες τους με χρήση των ΜΜΕ. Σε εξέλιξη.

Φάση τέταρτη: Ανοιχτή δημόσια αντιπαράθεση με τις κυβερνήσεις μέσω της εξάσκησης πολιτικής πίεσης. Εφαρμόζουμε επιθετικά αυτό το στάδιο. Εκπαίδευση στην χρήση όπλων εγχώρια αλλά και στο εξωτερικό σε προσμονή της ώρας μηδέν. Έχουμε σημαντικές δραστηριότητες σε αυτό το στάδιο.

Φάση πέμπτη: Κατάληψη της εξουσίας ώστε να εγκαθιδρύσουμε το Ισλαμικό κράτος κάτω από το οποίο όλες οι Ισλαμικές ομάδες θα ενωθούν.

Το έγγραφο από τα σχόλια δείχνει να αποτελεί κάποιον γενικότερο οδηγό πάνω στον οποίο το αμερικανικό τμήμα της ΜΑ είχε σημειώσει την δική του πρόοδο.

Πρέπει να αναφερθεί σε αυτό το σημείο ότι τα στάδια που βλέπουμε στο υλικό που ανακάλυψε το FBI δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσσουν καθότι η στρατηγική αυτή της ΜΑ είναι γνωστή και διατυπωμένη ανοιχτά από θεωρητικούς του Ισλαμικού χώρου και της ΜΑ από την δεκαετία του ‘60.

Η διαδικασία της παγκόσμιας εφαρμογής της Σαρία έχει διατυπωθεί στο βιβλίο Milestones (ορόσημα) [8] το 1964 και από τα ανωτέρω φαίνεται να ακολουθείτε κατά γράμμα.

Η σταδιακή εφαρμογή βασίζεται στην ισλαμική λογική, ότι όπως το Κοράνι παρουσιάστηκε στον Μωάμεθ σε ένα διάστημα 22 ετών και σταδιακά περνώντας από την μια φάση στην επόμενη ανάλογα με την ωριμότητα της κατάστασης, έτσι θα πρέπει να εξαπλωθεί και στις μέρες μας σε φάσεις, η Σαρία και η Ισλαμική παγκόσμια επικράτηση.

Περισσότερο υλικό σχετικά με την δίκη του HLF, την «Μουσουλμανική Αδελφότητα», τον ρόλο της, τις διασυνδέσεις της σε Αμερική και Ευρώπη, και την Σαρία, μπορεί να βρει κάποιος στην παραπομπή [13] που αποτελεί μια ολοκληρωμένη μελέτη πάνω στο θέμα με τίτλο «Σαρία, η απειλή για την Αμερική».

Η μελέτη αυτή συντέθηκε από μια ομάδα Αμερικανών ειδικών ασφαλείας (όλοι τους πρώην υψηλόβαθμοι στρατιωτικοί, μέλη των υπηρεσιών πληροφοριών και ασφαλείας, ακαδημαϊκοί, και σύμβουλοι ασφαλείας των Κυβερνήσεων των Δημοκρατικών και των Ρεπουμπλικάνων) και παρουσιάστηκε το 2010 στο Αμερικανικό Κογκρέσο. Πιθανώς αυτή η μελέτη να είναι και ο κύριος λόγος της «αλλοπρόσαλλης» και διστακτικής Αμερικανικής πολιτικής στην μέση ανατολή τα τελευταία χρόνια.

Αλ Κάιντα και Χαμάς, η άλλη όψη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας

Μόλις η βαρβαρότητα της επικράτησης του ISIL στο Ιράκ είχε αρχίσει να κυριαρχεί στα διεθνή ΜΜΕ, ένας πόλεμος ανάμεσα στο Ισραήλ και την Χαμάς στην Γάζα ήρθε να τραβήξει τα φώτα της δημοσιότητας.

Πολλά γράφτηκαν για το ακατανόητο της επίθεσης αυτής της Χαμάς στο Ισραήλ, αλλά αν κρίνουμε τα γεγονότα μέσα στο γενικότερο πλαίσιο της αλλαγής που βιώνουμε τότε ίσως και να βγάζουν περισσότερο νόημα.

Αντιθέτως με την παγκόσμια κοινή γνώμη που θέλει οργανώσεις σαν την Αλ Κάιντα και την Χαμάς (αμφότερες προερχόμενες από την ΜΑ) να αποτελούν απειλή μέσω των δικτύων τρομοκρατών που διαθέτουν, τα τελευταία χρόνια μια άλλη άποψη θέλει τον κυριότερο κίνδυνο που πηγάζει από αυτές τις οργανώσεις να είναι η ικανότητα τους να αποσπούν τις δυτικές ηγεσίες και την δυτική κοινή γνώμη από την «κρυφή» πολιτισμική Τζιχάντ που διεξάγει συστηματικά η ΜΑ.

Σύμφωνα με αναφορές του NEFA Foundation [11] το οποίο παρακολουθούσε την ισλαμική τρομοκρατία μετά την 11η Σεπτεμβρίου και είχε πάρει συνεντεύξεις και από πολλούς Ταλιμπάν, μια διαδικτυακή αναφορά Τζιχαντιστών το 2002 ανέφερε τα παρακάτω:

«Είναι γνωστό και έχει επικοινωνηθεί ανάμεσα στους πρωτοπόρους της θυσίας, ότι η Αλ Κάιντα υιοθέτησε ένα νέο πλάνο για να δελεάσει τους εχθρούς να την ακολουθήσουν στο Αφγανιστάν. Το πλάνο αυτό προϋποθέτει να επιτεθεί ευθέως στους Αμερικάνους και στους τρείς πυλώνες εξουσίας τους, την πολιτική, την οικονομική και την στρατιωτική, έτσι ώστε να πετύχει μια σειρά από σημαντικούς στόχους:

1) Να παραπλανήσει τις Αμερικανικές δυνάμεις σε έναν ασύμμετρο πόλεμο, για να αποδυναμώσει την ισχύ του αντιπάλου και να τον κάνει να χρεοκοπήσει.

2) Να αρχίσει έναν αγώνα ανάμεσα στους Αμερικάνους και τους άνδρες του ισλαμικού κράτους (όχι τους στρατούς των ηγεμόνων) σε μια μακριά και χωρίς όρια μάχη που θα ξεκινά από την Αμερική και θα εκτίνεται μέχρι το Αφγανιστάν και την Μαυριτανία, έτσι ώστε με αυτήν να επανέλθει το πνεύμα της ισλαμικής άμυνας στους νέους μουσουλμάνους που θα φέρουν τα όπλα.» [12]

Αν η παραπάνω αναφορά ευσταθεί, τότε πιθανότατα η δράση αυτών των ομάδων να έχει έναν πολύ διαφορετικό κοινό (και άγνωστο σε εμάς) σχεδιασμό. Πιθανότατα επίσης η τελευταία διένεξη της Χαμάς με το Ισραήλ να ήταν στα πλαίσια της δημιουργίας ενός αντιπερισπασμού που θα έδινε στο ISIL και άλλα τμήματα του γενικότερου σχεδίου τον απαραίτητο χρόνο ή απλά θα αποδιοργάνωναν τη Δύση περισσότερο.

Από την πολιτισμική τζιχάντ στην «Αραβική Άνοιξη» και το ISIL

Έχοντας πλέον τα δεδομένα μας για τους στόχους, τον τρόπο λειτουργίας και τις δράσης της ΜΑ ανά τον κόσμο αρχίζει να διαφαίνεται μια αλληλουχία κινήσεων που δίνει νέο νόημα στα όσα διαδραματίζονται στον Αραβικό κόσμο τα τελευταία 4 χρόνια.

Η «Μουσουλμανική Αδελφότητα» μετά από χρόνια ήσυχης και αδιαφανούς λειτουργίας σε παγκόσμιο επίπεδο, ξαφνικά αλλάζει στάση και «πηδάει» από την φάση της Μέκκας (το ήπιο και μετριοπαθές Ισλάμ με τους 150 οπαδούς) στη φάση της Μεδίνας (το Ισλάμ που κατέκτησε τον κόσμο από την Ισπανία μέχρι τα όρια της Κίνας σε 100 χρόνια).

Μέσα σε μια μόνο χρονιά (2011) όλες οι Αραβικές χώρες κατακτώνται κυριολεκτικά από τους Ισλαμιστές η μία μετά της άλλη. Καθεστώτα που κυριαρχούσαν για δεκαετίες στην Αίγυπτο, την Λιβύη, την Συρία, την Τυνησία και την Υεμένη τραντάζονται συθέμελα και εξαφανίζονται. Στην θέση τους εμφανίζονται ισλαμικές ομάδες με σχέσεις με την ΜΑ και στην Αίγυπτο η ίδια η ΜΑ.

Στο Μπαχρέιν η κατάσταση αντιστρέφετε από την δυναμική παρέμβαση της Σαουδικής Αραβίας. Στη Συρία, το καθεστώς Άσσαντ παλεύει ακόμα αλλά η εμφάνιση του ακόμα πιο ακραίου «κακού» παιδιού της ΜΑ του ISIL δείχνει να ξεκαθαρίζει την κατάσταση κι εκεί.

Δεν αποκλείεται μάλιστα, η όλη εμφάνιση του ISIL να είναι αποτέλεσμα αυτής της αντίστασης που βρήκε η ΜΑ στον Αραβικό κόσμο από την Σαουδική Αραβία. Και στο Μπαχρέιν, και στο ίδιο της το σπίτι την Αίγυπτο, όπου ανατράπηκε με πραξικόπημα υποστηριζόμενο από την Σαουδική Αραβία.

Αν ισχύει το ανωτέρω, τότε θα πρέπει να περιμένουμε και άλλα παρακλάδια του ISIL να ξεπηδήσουν σε όλες τις Αραβικές χώρες με τις οποίες η ΜΑ έχει ακόμα ανοιχτούς λογαριασμούς όπως η Υεμένη, η Αίγυπτος, η Ιορδανία, ο Λίβανος, η Λιβύη, το Μπαχρέιν και ακόμα και η ίδια η Σαουδική Αραβία.

Ξαφνική αλλαγή στάσης των Ισλαμικών κοινοτήτων στην Δύση

Το πιο πρόσφατο μεγάλο ξάφνιασμα για την Δύση μετά το ISIL ήρθε εντός των τειχών και δεν είναι άλλο από τη σχεδόν μαζική ενεργοποίηση των Ισλαμικών κινημάτων/ομάδων σε ορισμένες δυτικές χώρες με κύριο αίτημα την επιβολή της Σαρίας για τους ίδιους και τις περιοχές στις οποίες διαμένουν.

Αρχικά είχαμε την ανοιχτή έκκληση Ισλαμιστών στη Νορβηγία για δημιουργία Χαλιφάτου εκεί. [9] Παράλληλα σχεδόν την δυναμική απαίτηση των Ισλαμιστών στην Αγγλία για επιβολή της Σαρίας στις περιοχές τους στο Λονδίνο και αλλού. Απαίτηση που μάλιστα συνοδεύτηκε και με πράξεις όπως την δημιουργία ζωνών Σαρίας και ισλαμικών ομάδων αστυνόμευσης για αυτές τις περιοχές. [10]

Πρόβλεψη (και φόβος) του γράφοντος, είναι ότι αυτά είναι μόνο η αρχή και ότι ανάλογα γεγονότα θα εμφανιστούν και στις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές Χώρες σύντομα με πιο πιθανές υποψήφιες την Σουηδία, την Δανία, την Ολλανδία, το Βέλγιο, και ίσως και η χώρα μας.

Αναλόγως δε με τη στάση της Δύσης στα γεγονότα του Αραβικού κόσμου και την πιθανή εμπλοκή της σε αυτά πιο δυναμικά, είναι σχεδόν βέβαιο, ότι εκτός από τις απαιτήσεις θα ακολουθήσουν και ταραχές (ημέρες οργής των μουσουλμάνων) ή ακόμα και τρομοκρατικές επιθέσεις σε Ευρώπη και Αμερική.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ

Από τα δεδομένα που παραθέσαμε στην παρούσα ανάλυση, φαίνεται ότι το Ισλάμ περνάει σε μια νέα πιο δυναμική φάση. Πιθανότατα αυτή η αλλαγή «εκβιάζεται» κιόλας λόγω των συνθηκών και της μερικής αποτυχίας της φάσης κατάκτησης του Αραβικού κόσμου από την ΜΑ με την «Αραβική Άνοιξη». Μια φάση μάλλον αναγκαία αν ευσταθούν οι σχεδιασμοί της ΜΑ για παγκόσμια επικράτηση (πρώτα κοιτάς τα του οίκου του Ισλάμ και μετά τα του οίκου του πολέμου για να χρησιμοποιήσουμε και ισλαμικούς όρους).

Η στάση της Σαουδικής Αραβίας καθώς και της Δύσης στην Αίγυπτο πιθανότατα οδήγησαν την ΜΑ στην πυροδότηση του ISIL από τη μία και την μεταπήδηση της «πολιτισμικής Τζιχάντ» από την φάση τρία στην φάση τέσσερα του σχεδίου της από την άλλη.

Η επιλογή του Ιράκ και η εμπλοκή του Ιράν και του σιιτικού στοιχείου στην εξίσωση, φαίνεται να είναι και αυτή μια στρατηγική επιλογή της ΜΑ έτσι ώστε να διασπαστεί η δύναμη και η προσοχή της Σαουδικής Αραβίας και να περιοριστεί ο ρόλος της. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τις ΗΠΑ που αυτή την στιγμή καλούνται να συνεργαστούν με τους μέχρι χθες ορκισμένους εχθρούς τους. Οι ανίερες αυτές «συμμαχίες» με το Ιράν σμπαραλιάζουν τα δόγματα επιχειρήσεων των ΗΠΑ και Σαουδικής Αραβίας ενώ δημιουργούν διχασμό στην κοινή γνώμη και των δύο χωρών. Πολύ περισσότερο στον ακραία σουνιτικό πληθυσμό της Σαουδικής Αραβίας και του Αραβικού κόσμου γενικότερα.

Ερωτηματικό ακόμα αποτελεί ο ρόλος της Τουρκίας που με τον Ερντογάν στο τιμόνι έχει δεθεί στο άρμα της «Μουσουλμανικής Αδελφότητας» και του Κατάρ αλλά παράλληλα φαίνεται να θέλει και η ίδια έναν ηγετικό ρόλο στις εξελίξεις. Θα ακολουθήσει την ροή; Θα βρεθεί απέναντι στην ΜΑ και το ISIL; Θα παρατηρεί τις εξελίξεις φοβούμενη την αντίδραση της Δύσης και την πιθανή ευθυγράμμιση της με τους Κούρδους; Είναι μήπως η Τουρκία η στρατηγική εφεδρεία της ΜΑ για την ΕΕ; Οι καταστάσεις δείχνουν ότι πολύ σύντομα θα αναγκαστεί να πάρει θέση και πρόβλεψη του γράφοντος είναι ότι θα ταχθεί με την ΜΑ.

Η Δύση για πρώτη φορά βρίσκεται μπροστά σε ένα πολύ δύσκολο πρόβλημα που κάθε επιλογή δείχνει να οδηγεί μόνο σε μερική, και όχι απαραίτητα καλή, λύση. Το χειρότερο όμως είναι ότι πιθανώς θα κληθεί και για πρώτη φορά να υπερασπιστεί τα ίδια τα εδάφη της από ισχυρές πέμπτες φάλαγγες που βρίσκονται ήδη βαθιά εντός των τειχών της.

Αυτός ο παράγοντας ίσως τελικά και να αναγκάσει την Δύση στο να συμβιβαστεί σε ρόλο παρατηρητή του τι διαδραματίζεται στην μάχη ανάμεσα στην «Μουσουλμανική Αδελφότητα» και το βασίλειο των Σαούντ. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, αυτό θα αποτελέσει μια τεράστια επιτυχία για την ΜΑ και τους σχεδιασμούς της, ενώ το μόνο που θα καταφέρει θα είναι να αναβάλει την εμπλοκή για αργότερα και πιθανότατα με χειρότερους όρους.

Ίσως έχει έλθει ο καιρός για την Δύση να κληθεί να αντιμετωπίσει ενωμένη, με σοβαρότητα, σχεδιασμό και αποτελεσματικότητα το θέμα του Ισλάμ, εντός και εκτός των τειχών της. Μια αντιμετώπιση που μοιραία θα αλλάξει ραγδαία τις παγκόσμιες ισορροπίες και την ηρεμία που έχουμε συνηθίσει και θεωρούμε δεδομένη όλοι μας μετά το τέλος του Β’ ΠΠ.

[1] – http://www.israelnationalnews.com/Articles/Article.aspx/14994#.VACP3PmSxu4
[2] – http://www.csmonitor.com/World/Middle-East/2014/0418/Behind-Qatar-s-bet-on-the-Muslim-Brotherhood
[3] – http://www.thenational.ae/world/qatar/inside-doha-at-the-heart-of-a-gcc-dispute
[4] – Steven Emerson, “Report on the Roots of Violent Islamist Extremism and Efforts to Counter It: The Muslim Brotherhood,” Hearing before the Committee on Homeland Security and Governmental Affairs, United States Senate, July 10, 2008, accessed September 1, 2010, http://www.gpo.gov/fdsys/pkg/CHRG-110shrg942/html/CHRG-110shrg942.htmReport
[5] – US v HLF Trial http://www.investigativeproject.org/case/65
[6] – US v HLF, Government Exhibit, “An Explanatory Memorandum” May 1991
[7] – US v HLF, Government Exhibit, “Underground Movement Plan” http://www.centerforsecuritypolicy.org/upload/wysiwyg/article%20pdfs/Underground%20Movement%20Plan.pdf
[8] – Milestones by Sayyid Qutb: http://en.wikipedia.org/wiki/Ma’alim_fi_al-Tariq
[9] –Χαλιφάτο στην Νορβηγία: http://www.vg.no/nyheter/innenriks/islam-debatten/stoetter-is-halshugging/a/23275610/
[10] – Σαρία στο Λονδίνο: http://rt.com/news/sharia-law-conquer-london/
[11] – NEFA Foundation: http://en.wikipedia.org/wiki/Nine_Eleven_Finding_Answers_Foundation
[12] – “Salem al-Mekki: Bin Laden and I…and the Americans,” The NEFA Foundation.
[13] – Sharia, the threat to America: http://www.centerforsecuritypolicy.org/upload/wysiwyg/article%20pdfs/Shariah%20-%20The%20Threat%20to%20America%20(Team%20B%20Report)%2009142010.pdf

Το δεύτερο άρθρο του ίδιου συγγραφέα, που δημοσιεύουμε αποσπασματικά και υπάρχει ολόκληρο εδώ, τιτλοφορείται «Πολυπολιτισμικότητα, Ισλαμισμός και η ανόητη στάση της Δύσης» κι έχει ως θέμα του «τι είναι το Ισλάμ, γιατί είναι τόσο ελκυστικό σε μεγάλη μερίδα Μουσουλμάνων που ζουν ήδη στην Δύση, και μπορεί να είναι μέρος μιας γενικότερης «πολυπολιτισμικής» (ή ορθότερα πολυφυλετικής) κοινότητας;»

Τι είναι το Ισλάμ;

Αν μπορούσε κάποιος να δώσει έναν σύντομο και επιστημονικά ακριβή ορισμό για το Ισλάμ τότε αυτός είναι:

«Το Ισλάμ είναι ένα πολιτικό σύστημα φτιαγμένο για να ορίζει τις συμπεριφορές ανθρώπων μέσα σε μια κοινωνία, πάνω σε συγκεκριμένους, πολύ σαφείς και ανελαστικούς άξονες. Ο θρησκευτικός του χαρακτήρας είναι πολύ περιορισμένος και υπάρχει απλά και μόνο για να δικαιολογεί ή να προβάλει τον πολιτικό του χαρακτήρα.»

Το παραπάνω είναι προφανές αν κάποιος μελετήσει το δόγμα και τα κείμενα του τα οποία είναι το Κοράνι, η Σίρα (Sira / βιογραφία του Μωάμεθ) και τα Χαντίθ (σειρά από ιστορίες, γράμματα, μύθους, και άλλα έγγραφα γύρω από την ζωή του Μωάμεθ).

Οι περισσότεροι θεωρούν ότι το Ισλάμ περιορίζεται στο τι λέει το Κοράνι όμως αυτό δεν είναι αληθές, γιατί μέσα στο Κοράνι (στο οποίο υπάρχει μεν διάχυτο το θρησκευτικό στοιχείο αλλά και πολλές κοινωνικοπολιτικές παράμετροι), δεν υπάρχει καμιά αναφορά για τους 5 πυλώνες που καθορίζουν την ζωή του καλού Μουσουλμάνου. Αντιθέτως υπάρχουν πάνω από 90 αναφορές σχετικά με το ότι ο καλός Μουσουλμάνος πρέπει να μιμηθεί πιστά τον Προφήτη (τον Μωάμεθ) πράγμα που παραπέμπει ουσιαστικά στα άλλα δύο μεγαλύτερα κείμενα που χειρίζονται το θέμα της ζωής του.

Το Ισλάμ σε αριθμούς βάση των γραπτών ιερών κειμένων του είναι 14% Αλλάχ και 86% Μωάμεθ. 14% Θρησκεία, και 86% πολιτικό σύστημα και τρόπος ζωής. Και είναι έτσι για 1.400 χρόνια τώρα ενώ απαγορεύεται δια απαγχονισμού το να το αλλάξει κάποιος.

Το Ισλάμ γεννήθηκε στην Αραβική Μέση Ανατολή αλλά όχι σε κάποιο μέρος της όπως η Αίγυπτος, η Παλαιστίνη, ή η Συρία που είχαν πολύ ισχυρές Ελληνικές επιρροές και δεν θα αποτελούσε έκπληξη η δημιουργία μας νέας θρησκείας. Γεννήθηκε στην πιο άγρια και οπισθοδρομική περιοχή της Αραβικής χερσονήσου, σε μια περιοχή που κυριαρχούσαν οι φυλές και οι φατρίες και στις οποίες η μόνη πίστη κάποιου ήταν προς την ομάδα στην οποία ανήκει.

Το άτομο και η ανθρώπινη ζωή δεν είχαν καμιά αξία παρά μόνο την υποχρέωση να υπηρετούν την φυλή, μέσω της υποστήριξης της οποίας ήταν και ο μόνος δρόμος για να επιβιώσει κάποιος. Δεν υπήρχε εμπιστοσύνη, ούτε δίκαιο και ο μόνος ανασταλτικός παράγοντας για τις εχθροπραξίες ήταν ο φόβος εκδίκησης από την φυλή και οι βεντέτες.

Το Ισλάμ του Μωάμεθ ήρθε σε αυτόν τον κόσμο προσφέροντας μια νέα ταυτότητα για τους Άραβες σαν Μουσουλμάνους, μια ταυτότητα που καταργούσε την υπάρχουσα κοινωνική διάρθρωση και στην οποία όλοι είναι ίσοι ανεξάρτητα προέλευσης και τάξης. Υποσχέθηκε την ένωση τους πάνω από φυλές, κάστες και φατρίες, μια ένωση πραγματικών πιστών σε μια μονάδα (την «Ούμα») μέσω της υποταγής στον Αλλάχ και την ευλαβική προσήλωση στους κανόνες και τρόπους του ενός και μοναδικού προφήτη, του Μωάμεθ.

Πέραν του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο γεννήθηκε το Ισλάμ, ένα βασικό χαρακτηριστικό του δόγματος του που αποτελεί παράγοντα σύγχυσης για εμάς τους Δυτικούς, αλλά είναι βασικό να κατανοήσουμε, είναι η εγγενής δυαδικότητα και αντίφαση που παρουσιάζει το Κοράνι, η οποία δίνει και χώρο σε όρους όπως «ακραίο» και «μετριοπαθές» Ισλάμ.

Αυτό ισχύει γιατί στην πράξη το Κοράνι αποτελείται από δυο διαφορετικά τμήματα, το αρχικό της Μέκκας που ο Μωάμεθ ήταν ακόμα στην αρχή της διδασκαλίας του, αδύναμος και πολύ διαλλακτικός με τους γύρω του, και το μετέπειτα της Μεδίνας όπου ο Μωάμεθ μεταμορφώθηκε σε πολέμαρχο, απέκτησε δύναμη και επέβαλε την πίστη με το σπαθί.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της δυαδικότητας και αντίφασης που συναντάμε στο Ισλάμ είναι οι παρακάτω στοίχοι από το ίδιο το Κοράνι:

109:1 (Τμήμα Μέκκας) «Έχεις την θρησκεία σου και εγώ έχω την δική μου»
8:12 (Τμήμα Μεδίνας) «Θα σπείρω τον τρόμο στις καρδιές των απίστων (Kafir), θα κόψω τα κεφάλια τους, θα κόψω τις άκρες των δακτύλων τους»

Τα δύο αυτά εδάφια είναι προφανέστατα ασύμβατα μεταξύ τους και αδύνατο να συνυπάρχουν αρμονικά στο ίδιο ιερό κείμενο που αποτελεί άξονα του δόγματος. Ποιο είναι το σωστό; Τι θέλει ο Αλλάχ; Τι ήθελε να πει ο… ποιητής;

Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, το ίδιο το Κοράνι που αποτελεί τον απόλυτο κανόνα, ορίζει το πώς πρέπει να το ερμηνεύει αυτός που το διαβάζει, μέσω της «κατάργησης» (Abrogation). Η κατάργηση ορίζει ότι όταν δύο στοίχοι είναι αντικρουόμενοι, τότε ισχύ έχει ο πιο πρόσφατος (αυτός δηλαδή της Μεδίνας) έναντι του παλαιού (της Μέκκας).

Είναι προφανές λοιπόν, ότι δεν υπάρχουν δύο Ισλάμ αλλά μόνο ένα, και δεν είναι καθόλου μετριοπαθές. Προσοχή, μιλάμε για το Ισλάμ σαν δόγμα, όχι για τους Μουσουλμάνους σαν άτομα που μπορούν φυσικά να ασπάζονται ή όχι την ίδια την πίστη τους σε διαφορετικό βαθμό (και κρίνονται για αυτό από όσους αποκαλούμε «φανατικούς» αλλά στην ουσία είναι απλά οι σωστοί «ορθόδοξοι» Μουσουλμάνοι που ακολουθούν τα διδάγματα του Προφήτη κατά γράμμα όπως ορίζει το Κοράνι).

Η ιστορία του ίδιου του Ισλάμ επίσης μας δείχνει και ποιο τμήμα του Κορανίου είχε και πραγματικά απήχηση στους Άραβες. Στα 13 χρόνια της διδασκαλίας στην Μέκκα ο Μωάμεθ κατάφερε να έχει 150 πιστούς. Στα επόμενα 10 χρόνια της Μεδίνας με το σπαθί και μάχες κάθε 6 βδομάδες κατά μέσο όρο, κατέκτησε όλη σχεδόν την Αραβική χερσόνησο και το Ισλάμ έφτασε τους 100.000 πιστούς.

Ο τρόμος λοιπόν τρέφει το Ισλάμ, όχι η αγάπη και η ανοχή. Και αυτό ισχύει για όλες τις μορφές του μιας και οι δύο κύριες τάσεις του (Σουνίτες και Σιίτες) δεν έχουν διαφορές στο δόγμα, αλλά μόνο σε διαδικαστικής και κληρονομικής φύσης θέματα (ποιος έπρεπε να είναι ο διάδοχος του Μωάμεθ, πόση προίκα έπρεπε να πάρει η κόρη του, κ.λπ.) που μπροστά τους οι διαφορές των Χριστιανικών εκκλησιών φαντάζουν φιλοσοφία υψηλότατου επιπέδου.

Το Ισλάμ σήμερα

Αυτό που πρότεινε στους Άραβες ο Μωάμεθ τον 7ο αιώνα μ.χ. δεν ήταν άλλο από την υπόσχεση που δίνουν όλοι οι ηγέτες οργανώσεων που βασίζονται στην πίστη για μια νέα τάξη πραγμάτων. Η υπόσχεση αυτή ασκεί πολύ ισχυρή έλξη απέναντι σε όλους τους δυσαρεστημένους που ψάχνουν μια νέα ταυτότητα και ένα υψηλότερο ιδανικό. Η θρησκευτική χροιά υπήρχε μόνο και μόνο για να δώσει την απαραίτητη «μαγεία» που χρειάζεται μια πίστη για να ευδοκιμήσει, να είναι δυνατή και να δικαιολογεί μερικές φορές τα αδικαιολόγητα.

Σήμερα για εμάς τους Δυτικούς η απήχηση σε ένα τέτοιο κάλεσμα θα προκαλούσε στους περισσότερους σκεπτικισμό και ίσως γέλιο, αλλά βλέποντας την οποιαδήποτε Αραβική χώρα παρατηρούμε ότι οι ίδιες συνθήκες που επικρατούσαν στον κόσμο του Μωάμεθ δεν έχουν αλλάξει και πολύ για αυτές τις χώρες και στις μέρες μας. Οι κυβερνήσεις τους είναι οικογενειακές ή βασίζονται σε συγκεκριμένες φυλές και κάστες, ενώ οι κρατικές δομές και οι ένοπλες δυνάμεις τους στελεχώνονται σχεδόν αποκλειστικά από τους γιούς και τους συγγενείς αυτών των οικογενειών και όσων έχουν ισχυρούς δεσμούς με αυτές.

Κάτω από τους δυτικοποιημένους τίτλους πρωθυπουργών και προέδρων βλέπουμε τις παλιές φυλές και φατρίες να διοικούν αυτές τις χώρες με τον ίδιο τρόπο που έκαναν και 1400 χρόνια πριν το Ισλάμ τις βάλει σε δεύτερη μοίρα και ορίσει τα Χαλιφάτα. Για να διοικήσει ή και απλά να επιβιώσει κάποιος σε ένα τέτοιο περιβάλλον πρέπει να έχει την εύνοια τους. Για να την αποκτήσει πρέπει να ανταλλάξει χάρες.

Και έτσι επικρατεί διαχρονικά ο νεποτισμός, η διαφθορά και η κακή κρατική λειτουργία, όπως θα περίμενε κανείς και από ηγεσίες των οποίων η μόνη αξία είναι η πίστη στη φυλή και τίποτε άλλο (ΟΚ, αν θυμίζει και λίγο Ελλάδα σε μερικούς βάζοντας την λέξη κόμμα και οικογένεια έναντι της φυλής, τότε ας το δούμε και σαν τροφή για σκέψη σχετικά με την δική μας κατάσταση και το γιατί φαινόμενα όπως η ΧΑ έχουν τόσο μεγάλη απήχηση).

Σε αυτή λοιπόν την περιοχή έρχονται ξανά οι Ισλαμιστές τα τελευταία χρόνια να επαναφέρουν το μήνυμα του Μωάμεθ ότι μπορούν να ανατρέψουν όλη αυτή την διαφθορά και να ενώσουν τους πάντες κάτω από μια νέα ταυτότητα, αυτή του Ισλάμ.

Υπόσχονται «θεϊκή» δικαιοσύνη μέσω της Σαρίας, αδιάφθορες διοικήσεις από πραγματικούς πιστούς οι οποίες δεν θα είναι πια μαριονέτες στα χέρια των πλούσιων, των απίστων και των δυνατών. Και αν ζεις σε μια πόλη σαν το Κάιρο, το Ισλαμαμπάντ, ή τη Μοσούλη με ανύπαρκτες κρατικές δομές, διεφθαρμένους νόμους και διοίκηση, και έχεις μεγαλώσει με τα διδάγματα του Ισλάμ δεν μοιάζει καθόλου κακή ιδέα αυτή η υπόσχεση ακόμα και σήμερα.

Οι Ισλαμιστές φυσικά δεν μπορούν να προσφέρουν αυτό που υπόσχονται γιατί κατά κανόνα οι ηγεσίες τους είναι και αυτές το ίδιο διεφθαρμένες όπως όλη η υπόλοιπη Μέση Ανατολή, αλλά κερδίζουν πολλά από την αγανάκτηση του κόσμου με το να διαδίδουν αυτές τις ιδέες περί αδελφότητας και ανωτερότητας των Μουσουλμάνων και ιδανικών κοινωνιών (κάτι όπως και οι Αριστεροί και οι αυτοαποκαλούμενοι Προοδευτικοί στον Δυτικό κόσμο).

Αυτό είναι και το πρόβλημα με την κάθε προσπάθεια εφαρμογής της Δημοκρατίας στον Μουσουλμανικό κόσμο. Όταν πας να επιβάλεις την Δημοκρατία πάνω από ένα σύστημα φυλών και φατριών, τότε ουσιαστικά το μόνο που κάνεις είναι το να δώσεις εκπροσώπηση στους αρχηγούς και τους αρεστούς αυτών των φυλών. Και επειδή αυτοί είναι ήδη το status quo και όλο το κράτος, η Δημοκρατία δεν μπορεί ποτέ να τους μετακινήσει από τις θέσεις τους, μόνο να τους επισημοποιήσει σε αυτές.

Αυτό που κάνει όμως η Δημοκρατία σε αυτές τις χώρες είναι το να δώσει ισχύ στους Ισλαμιστές που κεφαλαιοποιούν την λαϊκή αγανάκτηση και οργή προσφέροντας την μόνη ενοποιητική ιδέα, εκεί που δεν υπάρχει καμιά άλλη εκτός ίσως από την ξενοφοβία και την έλλειψη ανεκτικότητας για οτιδήποτε εκτός του συνηθισμένου.

Αυτό έγινε και στην Γάζα όταν στις πρώτες Δημοκρατικές εκλογές ο λαός εξέλεξε πανηγυρικά την Χαμάς (η οποία φυσικά μετά κατήργησε σιωπηλά τις εκλογές μιας και ήταν προφανώς θέλημα Θεού να κυβερνά αυτή από εδώ και πέρα). Το ίδιο έγινε και στην Αίγυπτο με την άνοδο στην εξουσία δημοκρατικά της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.

Παρότι κάποιοι λίγοι Άραβες πειραματίστηκαν με τον εθνικισμό και τον παναραβισμό (Μπααθισμός) οι προσπάθειες αυτές απέτυχαν επίσης να φέρουν κάποια σημαντικότερη αλλαγή πλην της ισορροπίας ανάμεσα στις φυλές, και αυτό γιατί δεν υπάρχει πραγματική εθνική ταυτότητα για όλα αυτά τα Αραβικά κράτη που βλέπουμε σήμερα. Είναι όλα τους αποτέλεσμα αυθαίρετων διαχωρισμών από τους Άγγλους και Γάλλους αποικιοκράτες των αρχών του 20ου αιώνα ή βίαιων αποσχίσεων όπως το Πακιστάν και το Μπαγκλαντές και οι ίδιοι οι κάτοικοι τους το γνωρίζουν πολύ καλά. Αυτή είναι η πραγματικότητα τους.

Οι Ισλαμιστές της Δύσης

Βλέποντας όμως τον μεγάλο αριθμό Ισλαμιστών που προέρχονται από Δυτικές χώρες (οι περισσότεροι γεννημένοι και μεγαλωμένοι στην Δύση), καθώς και το ότι ουσιαστικά ο σύγχρονος Ισλαμικός φονταμενταλισμός φαίνεται να βρήκε τους ηγέτες του εκεί, κάποιος θα μπορούσε να αναρωτηθεί γιατί όλοι αυτοί οι «δυτικοποιημένοι» Μουσουλμάνοι φτάνουν να ασπάζονται τον Ισλαμισμό και μάλιστα κατά κανόνα πιο φανατικά και από τους αδερφούς τους της Μέσης Ανατολής;

Ο λόγος είναι απλός και αφορά το ότι οι πολυφυλετικές δυτικές κοινωνίες στις οποίες καλούνται να συνυπάρχουν καθημερινά με ανθρώπους άλλων θρησκειών, ιδεών, και τρόπων ζωής είναι ακόμα πιο περίπλοκες, αντικρουόμενες και διασπασμένες και από τις δομές φυλών και καστών των Αραβικών/Μουσουλμανικών χωρών. Και αυτό είναι κάτι πολύ δύσκολο για κάποιον που έχει μεγαλώσει με τα διδάγματα και τους τρόπους του Ισλάμ.

Επιπροσθέτως, με τη συνεχή υποχωρητικότητα των δυτικών κοινωνιών με στόχο να υποστηρίξουν ισότιμα στους κόλπους τους όλο αυτό το πολύχρωμο πολιτισμικό μωσαϊκό και να δημιουργήσουν μια «πολυπολιτισμικότητα» (ό,τι και αν είναι αυτό), οι κανόνες αλλάζουν συνέχεια και γίνονται όλο και πιο ασαφείς. Αυτό μπορεί να δείχνει καλό σε εμάς τους ανεκτικούς, ανοιχτόμυαλους και λίγο αφελείς δυτικούς, όμως σε συνδυασμό με το Ισλάμ που αποτελεί την θρησκεία και τον τρόπο ζωής των Μουσουλμάνων δημιουργεί ένα εκρηκτικό μείγμα μιας και το Ισλάμ υπάρχει ακριβώς για να ακυρώνει αυτές τις διαφορές και την «κακοφωνία» των πολλών απόψεων και τρόπων ζωής σε μια ισοπεδωτική και απλουστευτική ενότητα.

Η ιδέα ότι το Ισλάμ μπορεί να συνυπάρξει αρμονικά με μια ποικιλία άλλων θρησκειών και ιδεών είναι απλά ανόητη και ανέφικτη. Το Ισλάμ φτιάχτηκε ακριβώς για να εξαφανίσει αυτή την ποικιλία και την διαφορετικότητα σαν υπέρτατο σύστημα από τον Θεό. Είναι οξύμωρο να θέλεις κάποιος να το δει σαν μέρος αυτού του μωσαϊκού που το ίδιο το Ισλάμ απεχθάνεται και έχει ως στόχο να καταστρέψει.

Η έξαρση του Ισλαμικού φονταμενταλισμού στις δυτικές κοινωνίες δεν αντιστρέφεται με περισσότερη ανεκτικότητα και «πολυπολιτισμικότητα». Αντιθέτως ο Ισλαμισμός φαίνεται να είναι η αντίδραση σε όλη αυτή την διαφορετικότητα και την «πολυπολιτισμικότητα». Ο Μουσουλμάνος που καλείται καθημερινά να ελίσσεται ανάμεσα σε ένα παράλογο για αυτόν και ιδιαίτερα πολύπλοκο σύστημα κοινωνικών κανόνων, τρέχει στο παλιό καλό Ισλάμ για να βρει ηρεμία και νόημα γιατί το Ισλάμ έχει ένα πολύ απλό και απόλυτα σαφές σύστημα κανόνων για το πώς πρέπει ο καθένας να συμπεριφέρεται.

Το Ισλάμ στα ιερά του κείμενα παρέχει κανόνες για τους άνδρες, τις γυναίκες, τους πιστούς και τους άπιστους για το σύνολο των θεμάτων. Από το πώς πρέπει να συμπεριφέρονται μέχρι και πως θα καθαρίζουν τα δόντια τους (κάτι που παραβλέπουν πολλοί είναι ότι κάπου 60% των κειμένων του Ισλάμ αφορούν τους άπιστους και το πώς πρέπει να τους αντιμετωπίζει ο καλός Μουσουλμάνος, θέμα αν μη τι άλλο καθαρά πολιτικό).

Αλλά δεν είναι αυτός ο μόνος λόγος για έναν «δυτικό» Μουσουλμάνο να τρέξει σε αυτό. Το κύριο όφελος από το Ισλάμ είναι ότι αυτόματα κάθε Μουσουλμάνος είναι ανώτερος από κάθε άλλο άπιστο. Όχι μόνο ο Μουσουλμάνος μηχανικός, γιατρός ή επιστήμονας είναι καλύτερος από τον οποιοδήποτε άπιστο συνάδελφο του αλλά κάθε Μουσουλμάνος είναι ανώτερος από κάθε άλλο άπιστο γενικά. Καλύτερος και από κάθε άλλο Μουσουλμάνο αδερφό που έχει αφήσει τον εαυτό του να «δυτικοποιηθεί» υπέρ το δέον και να ξεχάσει τον σωστό δρόμο του Προφήτη.

Έτσι ο Ισλαμιστής της Δύσης βρίσκει ένα νέο νόημα στην ζωή του και αποκτά ηρεμία, μεγάλη αυτοπεποίθηση και αυτοσεβασμό με το να αφιερώνει τον εαυτό του στο πώς θα ανατρέψει και θα κατακτήσει αυτόν τον κόσμο των απίστων φέρνοντας τον υπό την απεριόριστη δικαιοσύνη, απλότητα και σοφία του Ισλάμ.

Την ίδια στιγμή φυσικά, σε κάποιες χώρες του κόλπου όπως η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, οι φατρίες που διοικούν διεφθαρμένα και φασιστικά τον τόπο χρηματοδοτούν όλους αυτούς τους φανατικούς της Δύσης έτσι ώστε πρώτον να τους κρατάνε μακριά από τους ίδιους, και δεύτερον ώστε να μπορούν να τους χρησιμοποιήσουν κατά της Δύσης όποτε κρίνουν ότι πρέπει το Ισλάμ να βγει πάλι από το καβούκι του.

Γιατί παρότι η Δύση δείχνει να το αγνοεί επιδεικτικά, το Ισλάμ έχει έναν μόνο στόχο εδώ και 1400 χρόνια, αυτόν της παγκόσμιας απόλυτης επικράτησης έναντι όλων των άλλων… και δεν έχει παρεκκλίνει καθόλου από αυτόν, άσχετα με το αν μετά την πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας βρέθηκε αδύναμο και ανίκανο να τον διεκδικήσει για έναν αιώνα (πράγμα που έχει συμβεί φυσικά και στο παρελθόν την περίοδο της Αυτοκρατορίας των Μογγόλων).

[1] – http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=35626
[2] – http://www.defence-point.gr/news/?p=77654

Τα πόδια του Αλλάχ και ο ανθρωπομορφισμός του Ισλάμ

Για να καταλάβετε το κείμενο που παραθέτουμε πιο κάτω, έχετε υπόψη ότι saheeh (σαχίχ) όσον αφορά κάποιο χαντίθ, δηλ. κάποιο λόγο που συνήθως είναι του «προφήτη» Μουχάμμαντ, σημαίνει «αυθεντικό», mawqoof (μαουκούφ) σημαίνει κάποιο χαντίθ που αποτελεί δήλωση ενός Συντρόφου του Μουχάμμαντ, την οποία αυτός δεν απέδωσε απευθείας στον Μουχάμμαντ, ενώ isnaad σημαίνει «αλυσίδα αφηγητών», δηλ. ποιος αφηγήθηκε το χαντίθ σε ποιον, μέχρι να φτάσει το χαντίθ σε αυτόν που το κατέγραψε. Σύμφωνα με τους λογίους του Ισλάμ που έκαναν το «ξεσκαρτάρισμα» ανάμεσα στα χιλιάδες αχαντίθ, για να χαρακτηριστεί ένα χαντίθ αυθεντικό πρέπει να πληροί 5 προϋποθέσεις:

1) Καθένας από τους αφηγητές του να ήταν καλού χαρακτήρα

2) Καθένας από τους αφηγητές του να είχε καλή μνήμη

3) Η αλυσίδα αφηγητών να μην διακόπτεται από την αρχή ως το τέλος

4) Το χαντίθ να είναι βάσιμο και χωρίς ανωμαλίες στην αλυσίδα αφηγητών και στο κείμενό του

5) Το χαντίθ να είναι βάσιμο και χωρίς λάθη στην αλυσίδα αφηγητών και στο κείμενό του.

Μπορείτε να επιβεβαιώσετε ότι αυτά ισχύουν, επισκεπτόμενοι την έγκυρη ισλαμική ιστοσελίδα http://www.onislam.net/english/shariah/hadith/faqs/452206-what-is-a-hadith-sahih-and-its-isnad-is-sahih.html

Ας προχωρήσουμε λοιπόν στην ανάγνωση του κειμένου με τίτλο «Βεβαίωση πως ο Αλλάχ έχει δύο πόδια», (Affirmation that Allah has two feet) το οποίο μπορείτε να βρείτε στα αγγλικά στη σελίδα http://islamqa.info/en/166843. Πρόκειται για τον έγκυρο ισλαμικό ιστότοπο «IslamQuestionandAnswer», με γενικό επόπτη (General Supervisor) τον σεΐχη (Shaykh) Muhammad Saalih al-Munajjid. Στον οποίο κάποιος απηύθυνε την παρακάτω ερώτηση:

Είμαι ένας αναζητητής της γνώσης και είμαι μπερδεμένος: Οφείλουμε να βεβαιώνουμε πως ο Αλλάχ έχει δύο πόδια – όπως αναφέρεται μέσα στο mawqoof χαντίθ, το isnaad του οποίου καταλήγει με τα λόγια του IbnAbbaas: “Το kursiy (υποπόδιο) είναι η θέση των ποδιών”; Ή οφείλουμε να βεβαιώνουμε πως ο Αλλάχ έχει μόνο ένα πόδι, όπως λέει μέσα το χαντίθ: “… μέχρι ο Θεός της Δόξας τοποθετήσει το πόδι Του πάνω της…); Αν ο Αλλάχ έχει δύο πόδια, τότε θα τοποθετήσει ο Αλλάχ –ας είναι δοξασμένος και εξυψωμένος- και τα δύο Του πόδια πάνω στην Κόλαση, λαμβάνοντας υπ’ όψιν το γεγονός πως στα λόγια του Προφήτη (οι ευλογίες και η ειρήνη του Αλλάχ ας είναι επάνω του) το “πόδι Του” εμφανίζεται στην Γενική (ή ως Κτητική) και -όπως γνωρίζουμε- η γενική στον ενικό αριθμό είναι γενική σε νόημα;

Δοξασμένος ο Αλλάχ.

Η απάντηση του σεΐχη, που ταξινομήθηκε στην ενότητα «Βασικά δόγματα της πίστεως – Ταουχίντ (Μονοθεϊσμός) Ονόματα και χαρακτηριστικά του Αλλάχ»[1] έχει ως εξής:

Ένα από τα χαρακτηριστικά του Αλλάχ – ας είναι δοξασμένος και εξυψωμένος – είναι το πόδι.

Η απόδειξη για αυτό είναι η αναφορά που αφηγείται ο al-Bukhaari (6661) και Muslim (2848) από τον AnasibnMaalik, σύμφωνα με την οποία ο Προφήτης (οι ευλογίες και η ειρήνη του Αλλάχ ας είναι επάνω του) είπε: «Η Κόλαση συνεχώς θα λέει, ‘Είναι και άλλοι (να έρθουν);’ μέχρι ο Κύριος της Δόξας – ας είναι δοξασμένος και εξυψωμένος – να τοποθετήσει το πόδι Του επάνω της, και τότε αυτή θα πει, ‘Αρκετοί, αρκετοί, δια της δόξας Σου!’, και όλα τα τμήματά της θα ενωθούν μαζί.»

Οι Al-Bukhaari (4850) και Muslim (2847) αφηγήθηκαν πως ο AbuHurayrah (είθε να ευχαριστεί τον Αλλάχ) είπαν: «Ο προφήτης (οι ευλογίες και η ειρήνη του Αλλάχ ας είναι επάνω του) είπε: «Η Κόλαση και ο Παράδεισος φιλονικούσαν, και η Κόλαση είπε: ‘Εγώ έχω τύχει εύνοιας, με τους υπερήφανους και τους υπερόπτες.’ Ο Παράδεισος είπε: ‘Τι συμβαίνει με μένα, ώστε κανείς δεν θα εισέλθει μέσα μου παρά μόνο οι αδύναμοι, οι ταπεινοί και οι ποδοπατημένοι;’ Ο Αλλάχ, – ας είναι δοξασμένος και εξυψωμένος – είπε στον Παράδεισο: ‘Εσύ είσαι το έλεός Μου, δια του οποίου θα δείξω έλεος σε οποιονδήποτε από τους δούλους Μου θελήσω. Και ο καθένας σας θα είναι πλήρης.’ Όσο για την Κόλαση, δεν θα είναι πλήρης μέχρι ο Αλλάχ – ας είναι δοξασμένος και εξυψωμένος – να τοποθετήσει το πόδι Του επάνω της και πει ‘Αρκετά, αρκετά.’ Τότε θα είναι πλήρης και όλα τα μέρη της θα ενωθούν μαζί, και ο Αλλάχ δεν θα συμπεριφερθεί άδικα σε οποιοδήποτε μέρος της δημιουργίας Του. Όσο για τον Παράδεισο, ο Αλλάχ θα δημιουργήσει μια δημιουργία μόνο για αυτόν.»

Αυτό δείχνει πως επιβεβαιώνεται ότι ο Αλλάχ – ας είναι εξυψωμένος – έχει ένα πόδι.

Ο Ibn ‘Abbaas (είθε να ευχαριστεί τον Αλλάχ) είπε: «Το Kursiy (υποπόδιο) είναι η θέση των δύο ποδιών, και το μέγεθος του θρόνου δεν είναι δυνατόν να γίνει γνωστό.”

Αυτό αφηγήθηκε από τον IbnKhuzaymah στο at-Tawheed, 1/248, no. 154, τον IbnAbiShaybah στο al-‘Arsh, 61, τον ad-Daarimi στο ar-Radd ‘alaal-Muraysi, τον Abdullahibnal-ImamAhmad στο as-Sunnah, και τον al-Haakim στο al-Mustadrak, 2/282 (αυτός το ενέταξε στα saheeh σύμφωνα με τους όρους των δύο σεΐχηδων – τον al-Bukhaari και τον Muslim – και συμφώνησε μαζί του ο adh-Dhahabi. Παρομοίως χαρακτηρίστηκε ως saheeh από τον al-Albaani στο Mukhtasaral-‘Uluw, σελ. 102, και από τον AhmadShaakir στο ‘Umdatat-Tafseer, 2/163.

Ο AbuMoosaal-Ash‘ari (είθε να ευχαριστεί τον Αλλάχ) είπε: «Το Kursiy (υποπόδιο) είναι η θέση για τα δύο πόδια, και τρίζει όπως τρίζει μια σέλλα.»

Αυτό αφηγήθηκε από τον ‘Abdullahibnal-ImamAhmad στο as-Sunnah, τον IbnAbuShaybah στο al-‘Arsh, 60, και από τον IbnJareer, τον al-Bayhaqi και άλλους. Το isnaad του χαρακτηρίστηκε ως saheeh στο al-Fath, 8/47 και από τον al-Albaani στο Mukhtasaral-‘Uluw, σελ. 123-124

Οι δύο αυτές αναφορές επιβεβαιώνουν πως ο Αλλάχ – ας είναι δοξασμένος και εξυψωμένος – έχει δύο πόδια, και αυτό είναι η πίστη του Ahlas-Sunnah.

Ο Ιμάμης Abu ‘Ubaydal-QaasimibnSalaam (είθε ο Αλλάχ να τον ελεεί) είπε: «Αυτά τα χαντίθ που λένε πως ο Κύριός μας χαμογελά με την απόγνωση των δούλων Του όταν σύντομα αλλάξουν τα πράγματα, και πως η Κόλαση δεν θα γεμίσει μέχρι ο Κύριός σας να τοποθετήσει το πόδι Του επάνω της, και πως το Kursiy (υποπόδιο) είναι η θέση για τα δύο πόδια – αυτά τα χαντίθ, όπως αφηγούνται, είναι αληθινά κατά την γνώμη μας∙ είχαν αφηγηθεί από αξιόπιστους αφηγητές σε άλλους αξιόπιστους αφηγητές. Αν όμως μας ρωτήσουν για το νόημά τους, δεν τα εξηγούμε, και ούτε έχουμε δει ποτέ κανένα λόγιο να συζητά τα νοήματά τους.»

Αφηγήθηκε από τον al-Bayhaqi στο al-Asma’ wa’s-Sifaat, 2/198, τον Ibn ‘Abdal-Barr στο at-Tamheed, 7/149

Στο Fataawaal-Lajnahad-Daa’imah (2/376) αναφέρει: Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να βεβαιώνουμε αυτό που ο Αλλάχ έχει επιβεβαιώσει για τον εαυτόν Του, όπως δύο χέρια, δύο πόδια, δάχτυλα και άλλα χαρακτηριστικά που αναφέρονται στο Κοράνι και την Σούννα, με τρόπο που αρμόζει στον Αλλάχ – ας είναι εξυψωμένος – χωρίς να παραποιείται το νόημα, συζητώντας πώς, παρομοιάζοντάς Τον στην δημιουργία Του ή αρνούμενοι οποιοδήποτε από τα χαρακτηριστικά Του, επειδή Εκείνος – ας είναι εξυψωμένος – λέει (ερμηνεία της έννοιας):

“Πες, (Ω Μωάμεθ (ειρήνη σε αυτόν)): «Είναι ο Αλλάχ, ο Ένας.

Ο Allah-us-Samad (Ο Αυτάρκης Κύριος, τον Οποίον έχουν ανάγκη όλα τα δημιουργήματα, ο Οποίος ούτε τρώει ούτε πίνει).

Δεν γεννά, ούτε ήταν γεννητός;

Και δεν υπάρχει κανείς να είναι ίσος ή συγκρίσιμος με Εκείνον.”

[al-Ikhlaas 112:1-3]

“Δεν υπάρχει τίποτε σαν Εκείνον, και Εκείνος είναι ο Ακούων τα πάντα και ο τα πάντα βλέπων”

[ash-Shoora 42:11].

Έτσι παίρνουμε όλα αυτά (τα χαρακτηριστικά) ως αληθή πραγματικώ τω τρόπω και όχι μεταφορικά. Όσο το να πηγαίνουμε στα άκρα για να βεβαιωθούν χαρακτηριστικά που δεν αναφέρονται στο Κοράνι ή Σούννα, οφείλουμε να αποφεύγουμε να το διαπράττουμε αυτό.

Μόνιμη Επιτροπή για την Ακαδημαϊκή Έρευνα και έκδοση Fatwas :

Bakr Abu Zayd, ‘Abd al-‘Azeez Aal ash-Shaykh, Saalih al-Fawzaan, ‘Abdullah ibn Ghadyaan, ‘Abd al-‘Azeez ibn ‘Abdullah ibn Baaz.

Τέλος παράθεσης.

Ο Σεΐχης ‘Abdar-Rahmaanal-Barraak (είθε να τον διαφυλάξει ο Αλλάχ) είπε: Αυτό το χαντίθ επιβεβαιώνει πως ο Αλλάχ – ας είναι δοξασμένος και εξυψωμένος – έχει πόδι.   Τα Ahlas-Sunnah βεβαιώνουν πως ο Αλλάχ έχει εκείνο που αναφέρεται μέσα στο χαντίθ αυτό με αληθή τρόπο, όπως βεβαιώνουν όλα τα άλλα θεϊκά χαρακτηριστικά, όπως βεβαιώνουν ότι έχει δύο χέρια και δύο μάτια, και λένε πως Εκείνος – ας είναι δοξασμένος και εξυψωμένος – έχει δύο πόδια, όπως αναφέρεται μέσα στην πασίγνωστη αναφορά από τον Ibn ‘Abbaas που περιγράφει το Kursiy (υποπόδιο) και λέει πως είναι η θέση για τα πόδια, δηλαδή, τα πόδια του Κυρίου – ας είναι δοξασμένος και εξυψωμένος.

Η θεώρηση περί των ποδιών και των χεριών είναι η ίδια, και δεν υπάρχει χώρος για διαφοροποίηση.

Τέλος παράθεσης από το Sharh al-Waasitah, σελ. 172

Αυτό που αποδεικνύεται είναι πως ο Αλλάχ – ας είναι εξυψωμένος – θα τοποθετήσει το πόδι Του πάνω στην Κόλαση. Πιστεύουμε σε αυτό, αλλά σταματούμε στο σημείο αυτό και αποφεύγουμε να προχωρούμε πιο πέρα (στην συζήτηση). Δεν λέμε πως θα τοποθετήσει και τα δύο Του πόδια πάνω της, ακριβώς όπως δεν λέμε πως Εκείνος έγραψε την Τορά με τα δύο Του χέρια. Μάλλον προσκολλώμεθα σε ό,τι έχει αφηγηθεί, επειδή σε ό,τι αφορά τα θεϊκά χαρακτηριστικά, το ζήτημα βασίζεται πάνω σε tawqeef (δηλαδή, στο να περιορίζεται μόνο σε ό,τι έχει αφηγηθεί σε ηχητικά κείμενα).

Και ο Αλλάχ γνωρίζει καλύτερα.»

Όπως είδαμε λοιπόν, σύμφωνα με το Ισλάμ, ο Αλλάχ έχει δυο πόδια, δυο χέρια και δυο μάτια, με δυο λόγια στο Ισλάμ υπάρχει ανθρωπομορφισμός: «Ανθρωπομορφισμός νοείται η προσπάθεια του ανθρώπου να αποδώσει σε μη ανθρώπινα όντα, αντικείμενα, φυσικά ή υπερφυσικά φαινόμενα, ανθρώπινες ιδιότητες ή μορφή».[2] Τον ανθρωπομορφισμό τον γνωρίζουμε ήδη από τους αρχαίους Έλληνες, Ρωμαίους κ.α. ειδωλολατρικούς λαούς, αλλά δεν περιορίζεται στις δικές τους ειδωλολατρικές θρησκείες. Για την ακρίβεια, «και η Ιουδαϊκή θρησκεία και η Μουσουλμανική καίτοι απαγορεύουν την απεικόνιση του «Θείου», με ανθρωπομορφισμό τον εννοούν (να ομιλεί, να σκέπτεται και να αποφασίζει)».[3] Με δυο λόγια, η απαγόρευση απεικόνισης του Θείου που υπάρχει στο Ισλάμ και που παρουσιάζεται ως υψηλό πνευματικό χαρακτηριστικό αυτής της θρησκείας, είναι ένα προκάλυμμα του πόσο ανθρωπομορφική, βαθιά υλιστική και χονδροειδής είναι η προσέγγιση της θρησκείας αυτής προς το θείο, αφού σύμφωνα με αυτήν ο Θεός έχει «δύο χέρια, δύο πόδια, δάχτυλα και άλλα χαρακτηριστικά που αναφέρονται στο Κοράνι και την Σούννα» και «παίρνουμε όλα αυτά (τα χαρακτηριστικά) ως αληθή πραγματικώ τω τρόπω και όχι μεταφορικά».

Όλα αυτά όμως, έρχονται σε απόλυτη αντίθεση με τον Χριστιανισμό. Όπως σημειώνει ο π. Γεώργιος Φλωρόφσκι, ακόμα και «οι ανθρωπομορφίτες της αιγυπτιακής ερήμου», οι οποίοι κατηγορήθηκαν από τους οπαδούς του Ωριγένη ως αιρετικοί που, παρασυρόμενοι από την «ιουδαϊκή αδυναμία» (τον ανθρωπομορφισμό) φαντάζονται τον Θεό με ανθρώπινα χαρακτηριστικά, απλά την ώρα που προσεύχονταν εστιάζονταν στη μορφή που πήρε ο Λόγος του Θεού με την ενσάρκωσή Του.[4] Αυτό μπορεί να μην είναι το τέλειο, καθώς το ζητούμενο είναι στην προσευχή ο νους να είναι άδειος από οποιαδήποτε εικόνα, δεν είναι όμως και κατακριτέο, καθώς ο Θεάνθρωπος είναι όχι μόνο ο προαιώνιος Λόγος του Θεού, αλλά και το ιστορικό πρόσωπο Ιησούς Χριστός, με μητέρα και κανονικότατο ανθρώπινο σώμα, αλλά και όλα τα αδιάβλητα πάθη[5]: «…η ίδια η υπόσταση του Θεού Λόγου έγινε υπόσταση με σάρκα, και σχετικά μ’ αυτό ‘ο Λόγος σαρκώθηκε’, δηλαδή χωρίς μεταβολή, και
η σάρκα έγινε Λόγος χωρίς μεταβολή, και ο Θεός έγινε άνθρωπος· διότι ο Λόγος ήταν Θεός και ο άνθρωπος έγινε Θεός χάρη στην υποστατική ένωση.»[6]

Ασφαλώς, γνωρίζουμε ότι διάφοροι απολογητές του Ισλάμ μαζεύουν κακομεταφρασμένα εδάφια της Παλαιάς Διαθήκης από τα οποία προσπαθούν να εξάγουν τραβηγμένα από τα μαλλιά συμπεράσματα, ότι δήθεν και οι χριστιανοί έχουν ανθρωπομορφική θεώρηση του Θεού. Δυστυχώς όμως γι’ αυτούς, για τους χριστιανούς ισχύουν οι αρχές που διατυπώθηκαν αιώνες τώρα στο έργο «Έκδοσις ακριβὴς της ορθοδόξου πίστεως» του αγίου Ιωάννη του Δαμασκηνού:

«Γνωρίζουμε και ομολογούμε ότι ο Θεός είναι χωρίς αρχή και τέλος, αιώνιος, παντοτινός, αδημιούργητος, αμετάβλητος, αναλλοίωτος, απλός, ασύνθετος, ασώματος, αόρατος, αψηλάφητος, απερίγραπτος, άπειρος, απεριόριστος, ακατάληπτος, αχώρητος στο νου, αγαθός, δίκαιος, παντοδύναμος, δημιουργός όλων των κτισμάτων,παντοκράτορας, παντεπόπτης, προνοητής όλων, εξουσιαστής και κριτής.[7] {…} Επειδή όμως βρίσκουμε στην Αγία Γραφή να έχουν ειπωθεί πάρα πολλά για το Θεό με τρόπο ανθρωπομορφικό, πρέπει να γνωρίζουμε, εφόσον είμαστε άνθρωποι και έχουμε αυτή την παχιά σάρκα, ότι είναι αδύνατο να εννοήσουμε ή να μιλήσουμε για τις θείες, υψηλές και άϋλες ενέργειες της θεότητος, εάν δεν χρησιμοποιήσουμε ανάλογες σε μας εικόνες, τύπους και σύμβολα. Όσα, λοιπόν, λέμε με ανθρωπομορφικό τρόπο για το Θεό, τα λέμε με συμβολική σημασία, και έχουν κάποιο βαθύτερο νόημα· διότι το θείο είναι απλό και δεν παίρνει σχήματα.
Λέγοντας μάτια, βλέφαρα και όραση του Θεού, ας εννοήσουμε συμβολικά την εποπτεία του πάνω σ’ όλα και το αλάθητο της γνώσεώς του· διότι μ’ αυτή την αίσθηση (της οράσεως) αποκτάμε πιο τέλεια γνώση και μάθηση.
Λέγοντας αυτιά και ακοή, ας εννοήσουμε συμβολικά τη διάθεσή του να μας σπλαγχνιστεί και να δεχθεί τη δική μας δέηση· διότι κι εμείς μ’ αυτή την αίσθηση γινόμαστε ευδιάθετοι σ’ αυτούς που μας παρακαλούν και τους ακούμε με περισσότερο ενδιαφέρον. Όταν λέμε στόμα και ομιλία, να εννοήσουμε τη φανέρωση της θελήσεώς του, διότι και σε μας οι διαθέσεις της καρδιάς φανερώνονται με το στόμα και την ομιλία. Όταν λέμε φαγητό και πιοτό, ας εννοήσουμε τη δική μας συμμόρφωση στο θέλημά του· διότι κι εμείς με την αίσθηση της γεύσεως ικανοποιούμε την αναγκαία επιθυμία της φύσεώς μας. Όταν λέμε όσφρηση, ας εννοήσουμε την αποδοχή της σκέψεως και της αγάπης μας γι’ αυτόν, διότι κι εμείς μ’ αυτή την αίσθηση δεχόμαστε την ευωδία ευχάριστα.
Λέγοντας πάλι πρόσωπο ας εννοήσουμε την απόδειξη και την εμφάνισή του με τα έργα του, διότι και η δική μας εμφάνιση γίνεται με το πρόσωπο.
Λέγοντας χέρια, ας νοήσουμε την αποτελεσματικότητα της ενέργειάς του· κι εμείς τα πιο αναγκαία και σπουδαία τα πετυχαίνουμε με τα χέρια μας.
Λέγοντας δεξί χέρι, ας εννοήσουμε τη βοήθειά του για να έλθουν όλα καλά· διότι κι εμείς χρησιμοποιούμε το δεξί χέρι για τα πιο αξιοπρεπή και δίκαια και που χρειάζονται μεγάλη δύναμη.
Λέγοντας ψηλάφηση ας εννοήσουμε την πιο ακριβή και τέλεια γνώση και προσβολή των πιο λεπτών και κρυφών λογισμών· διότι και αυτούς που εμείς ψηλαφούμε δεν μπορούν να κρύψουν κάτι πάνω τους.
Λέγοντας επίσης πόδια και βάδην εννοούμε τον ερχομό και την παρουσία του, για να βοηθήσει όσους έχουν ανάγκη ή ν’ αντιμετωπίσουν τους εχθρούς ή για κάποια άλλη πράξη· διότι και σε μας η άφιξη γίνεται με τη χρήση των ποδιών. {…}
Και μ’ ένα λόγο, όλα όσα έχουν ειπωθεί για το Θεό με ανθρωπομορφικές εκφράσεις, έχουν κρυμμένη κάποια σημασία που διδάσκει τα υπερφυσικά με ανθρωπομορφικές εκφράσεις, εκτός μόνον αν ειπωθεί κάτι για την σωματική έλευση του Θεού Λόγου. Διότι Αυτός ανάλαβε όλη την ανθρώπινη φύση για τη σωτηρία μας, δηλαδή τη νοερή ψυχή, το σώμα και τα χαρακτηριστικά της ανθρωπίνης φύσεως, που είναι τα φυσικά και αδιάβλητα πάθη.»[8]

 

Στο μέλλον, πρώτα ο Θεός, θα αναφερθούμε στις αποτυχημένες προσπάθειες απολογητών του Ισλάμ να παρουσιάσουν την ιδέα περί Θεού που προωθεί το Κοράνι ως δήθεν ανώτερη από αυτήν που περιγράφει η Αγία Γραφή. Στο μεταξύ, οι μουσουλμάνοι που βλέπουν πόσο θεοπρεπέστερη είναι η χριστιανική αντίληψη περί Θεού από τις χονδροειδείς υλιστικές χειροποδολογίες του Κορανίου και της Σούννα, αλλά από εγωισμό και άλλους λόγους που αυτοί ξέρουν, δεν σκοπεύουν να πάψουν να τις προωθούν και να τις υπερασπίζονται, ας παρηγορηθούν: Κι αυτό όχι επειδή θα μπορούσε το Ισλάμ να πάσχει και από ζωομορφισμό εκτός από ανθρωπομορφισμό, να παρουσιάζει π.χ. τον Αλλάχ με κεφάλι σκύλου όπως οι αρχαίοι Αιγύπτιοι τον Αννούβι, ή επειδή ο Αλλάχ έχει τουλάχιστον δύο πόδια αντί για ένα… Αλλά επειδή ο πραγματικός Θεός που περιγράφουν και λατρεύουν οι Χριστιανοί, αυτός που τους ακολούθους Του οι ομόπιστοί τους συνηθίζουν να δολοφονούν κραυγάζοντας «Ο Θεός είναι μεγάλος!» δεν θα πάψει ποτέ να τους περιμένει, γεμάτος αγάπη, να έρθουν στην επίγνωση της Αλήθειας Του.

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1]Basic Tenets of Faith » Tawheed (Divine Unity) » Names and Attributes of Allaah.

[2]http://el.wikipedia.org/wiki/Ανθρωπομορφισμός

[3] Στο ίδιο.

[4] Φλορόφκσι Γεωργίου, Θέματα εκκλησιαστικής Ιστορίας, Θεσσαλονίκη 1979, εκδ. Πουρνάρα, σελ. 105-114

[5] «Πιστεύουμε ακόμη ότι (ο Χριστός) πήρε όλα τα φυσικά και αδιάβλητα (άμεμπτα) πάθη του ανθρώπου. Διότι προσέλαβε όλο τον άνθρωπο καί όλα τα γνωρίσματα του ανθρώπου, εκτός από την αμαρτία. Διότι αυτή δεν είναι φυσικό πράγμα ούτε ο Δημιουργός την έσπειρε μέσα μας, αλλά την αποκτήσαμε θεληματικά με την επίδραση του διαβόλου στην προαίρεσή μας, χωρίς να κυριαρχεί πάνω μας με βία. Φυσικά και αδιάβλητα πάθη είναι αυτά που δεν εξαρτώνται από τη θέλησή μας· όσα εισήλθαν στην ανθρώπινη ζωή μας εξαιτίας της καταδίκης λόγω της παραβάσεώς μας· για παράδειγμα η πείνα, η δίψα, ο κόπος, ο πόνος, τα δάκρυα, η φθορά, η αποφυγή του θανάτου, η δειλία, η αγωνία (από την οποία προέρχονται οιιδρώτες και οι θρόμβοι του αίματος), η βοήθεια από τους αγγέλους εξαιτίας της αδύναμης φύσεώς μας και τα παρόμοια, τα οποία υπάρχουν μέσα σε κάθε άνθρωπο από τη φύση του. Όλα, λοιπόν, τα προσέλαβε, για να τ’ αγιάσει όλα.» Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού, Έκδοσις ακριβὴς της ορθοδόξου πίστεως, ΚΕΦΑΛΑΙΟ 64, «Για τα φυσικά και αδιάβλητα πάθη» (βλ. http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/paterikon/iwannhs_damaskhnos_ekdosis_akribhs.htm).

[6] Στο ίδιο, κεφ. 5 «Για τη φύση και διαφορά, την ένωση και σάρκωση που θεωρείται στο γένος και στο άτομο, και πώς πρέπει να εννοούμε ‘τη μία φύση του Θεού Λόγου σαρκωμένη’».

[7] Στο ίδιο, κεφ. 2 «Γι’ αυτά που είναι δυνατόν να λεχθούν και γι’ αυτά που είναι άρρητα, και για όσα μπορεί να είναι γνωστά και όσα άγνωστα».

[8] Στο ίδιο, κεφάλαιο 11, «Γι’ αυτά που λέγονται για το Θεό ανθρωποπαθώς».

Είναι το Κοράνι «λόγος του Θεού»;

Οι μουσουλμάνοι θέλουν να μας πείσουν ότι το Κοράνι είναι λόγος του Θεού, αιώνιος και αναλλοίωτος. Όμως, ποιος μας το βεβαιώνει αυτό, ΕΚΤΟΣ από το ίδιο το Κοράνι; Το οποίο μάλιστα επαναλαμβάνει κουραστικά τέτοιους ισχυρισμούς σχεδόν σε κάθε σελίδα [1], σε μια ολοφάνερη προσπάθεια να πείσει τους αμφισβητίες με την διαρκή επανάληψη; Κανείς. Πρόκειται για κυκλικό συλλογισμό, μια από τις κοινές λογικές πλάνες που διαπράττουν μουσουλμάνοι. Όμως, δυστυχώς γι’ αυτούς που θέλουν να μας πείσουν, υπάρχουν δεκάδες λόγοι για τους οποίους το Κοράνι ΔΕΝ μπορεί να είναι θεία αποκάλυψη. Μερικοί βασικοί είναι ότι ΑΝ ήταν,

1)      Δεν θα ερχόταν σε αντίθεση με προγενέστερα ιερά βιβλία σε θέματα τόσο βασικά, όπως η σταύρωση και η ανάσταση του Χριστού , πράγμα που κάνει τους μουσουλμάνους να καταφεύγουν στον ισχυρισμό ότι η Αγία Γραφή έχει παραχαραχθεί. Δείτε μια λίστα διαφορών Αγίας Γραφής και Κορανίου εδώ (περιλαμβάνει και ιστορικά λάθη του Κορανίου).

2)      Δεν θα περιείχε θεολογικά λάθη, όπως τα λάθη σχετικά με το τι πιστεύουν οι Εβραίοι και οι Χριστιανοί (Σούρα 5:73,75; 9:30)

3)      Δεν θα περιείχε χονδροειδή επιστημονικά λάθη, όπως ότι τα άστρα είναι… βλήματα για να διώχνουν τους δαίμονες, ότι η γη είναι επίπεδη κ.α. πολλά, που μπορείτε να δείτε εδώ

4)      Δεν θα περιείχε διηγήσεις για αρχαίους λαούς που η ιστορική έρευνα και η αρχαιολογία αποδεικνύουν φανταστικές

5)      Και που – τι παράξενο! – είναι γραμμένες πριν αυτό «αποκαλυφθεί», από ποιητές, που – τι σύμπτωση! – ήταν σύγχρονοι και συγγενείς του Μουχάμμαντ και δεν έγιναν ποτέ μουσουλμάνοι…

6)      Δεν θα αντέγραφε τους χανίφες, τις Ιουδαιοχριστιανικές αιρέσεις και τα απόκρυφα χριστιανικά κείμενα.

7)      Δεν θα είχε ακυρωμένα εδάφια ούτε θα χρειαζόταν «αναθεώρηση» κάθε λίγο και λιγάκι, με εδάφια που αναιρούν τα προηγούμενα, όπως η περίπτωση όπου ο Μουχάμμαντ ήθελε να παντρευτεί την Ζεϊνάμπ, σύζυγο του υιοθετημένου γιου του (Σούρα 33:50)

Όσο για  την απελπισμένη προσπάθεια των μουσουλμάνων απολογητών, να κάνουν το Κοράνι πιο αξιόπιστο καθιστώντας αναξιόπιστη την Αγία Γραφή,  δεν έχει κανένα νόημα καθώς, όπως λέμε στο σχετικό άρθρο, «Το έγγραφο που έχει συνταχθεί κατά το χρόνο του γεγονότος δεν οφείλει να αποδείξει την αξιοπιστία του σε σχέση με τα μεταγενέστερα. Αυτό δεν είναι ούτε λογικό, ούτε σύμφωνο με τις αρχές της επιστήμης της Ιστορίας» και «Το να αποδείξουμε ότι το παλαιότερο έγγραφο δεν ήταν ακριβές απλώς αποδεικνύει ότι το παλαιότερο έγγραφο δεν είναι ακριβές. Όμως, δεν σημαίνει εξ ορισμού ότι το νεότερο έγγραφο λέει αλήθεια. Αυτό εξακολουθεί να χρειάζεται να αποδείξει ότι αυτά που περιγράφει είναι αλήθεια.»

Όμως, μπορείτε να δείτε τους παραπλανητικούς ισχυρισμούς αυτών των απολογητών να συντρίβονται εδώ και εδώ.

 

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1] Παραθέτουμε δειγματοληπτικά:

• «Αυτό το Κοράνι δεν θα μπορούσε να έχει επινοηθεί από κανέναν άλλον, παρά από τον Θεό» (10:37)
• «Αυτή δεν είναι μια πλαστή ιστορία, αλλά μια επιβεβαίωση των προγενέστερων Γραφών…» (12:112)
• «Αυτό το βιβλίο έχει πέρα από κάθε αμφιβολία αποκαλυφθεί από τον Κύριο του Σύμπαντος… Αυτοί λένε: ‘Αυτός το σκαρφίστηκε μόνος του;’» (32:1-2)
• «Όταν οι ξεκάθαρες αποκαλύψεις μας απαγγέλονται σ’ αυτούς, αυτοί λένε ‘αυτό δεν είναι τίποτ’ άλλο παρά μια κατασκευασμένη ψευδολογία’» (34:43)

 

Σε θάνατο έγκυος για αποστασία!

ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ 25/6/2014: Η χριστιανή στην οποία αναφέρεται το άρθρο απελευθερώθηκε μετά τη διεθνή κατακραυγή. Αφού βέβαια πρώτα γέννησε μέσα στη φυλακή, δεμένη με αλυσίδες! Όταν προσπάθησε να εγκαταλείψει το Σουδάν αεροπορικά με την οικογένειά της, συνελήφθησαν όλοι… Στη συνέχεια ανακοινώθηκε ότι τους κράτησαν για κάποιες διατυπώσεις και ότι το κράτος του Σουδάν θα τη στείλει στο εξωτερικό για την ασφάλειά της. Ξέρετε πολλές θρησκείες όπου όταν τις αλλάξεις  χρειάζεσαι προστασία από το κράτος; Και μάλιστα ενώ στην πραγματικότητα δεν έχεις αλλάξει, αλλά ήσουν χριστιανή από παιδί και σε θεωρούν μουσουλμάνα απλά επειδή ήταν μουσουλμάνος ο πατέρας σου, που σε εγκατέλειψε όταν ήσουν πέντε ετών; Ισλαμική παράνοια…

———————————

Αναγνώστριες και αναγνώστες,

Πολλά θα μπορούσε να συζητήσει κανείς για το Ισλάμ. Αλλά το θέμα της αποστασίας είναι ίσως η πιο καθοριστική απόδειξη ότι το Ισλάμ έχει διαβολική προέλευση και είναι εχθρός, όχι μόνο της ελευθερίας του ανθρώπου, αλλά της ίδιας της ανθρώπινης ύπαρξης! Επειδή κάποτε ο Μουχάμμαντ τιμωρούσε με θάνατο όσους εγκατέλειπαν τη σέχτα-συμμορία του (όπως και όσους αντιτίθονταν σ’ αυτόν, σε πολλές περιπτώσεις…), μέχρι σήμερα όποιος τολμάει να αποχωρήσει από αυτή την καταστροφική λατρεία που αυτοαποκαλείται θρησκεία τιμωρείται με θάνατο επίσης! Θαυμάστε τι «φιλάνθρωποι» είναι οι μουσουλμάνοι δικαστές, που… τιμωρούν με 100 μαστιγώματα το γάμο της υποτιθέμενης μουσουλμάνας με χριστιανό και αναβάλουν την εκτέλεση μέχρι το αγέννητο παιδάκι γίνει δύο ετών! Οι ανεγκέφαλοι υποστηρικτές και απολογητές του Ισλάμ επιμένετε ότι «δεν υπάρχει καταναγκασμός στη θρησκεία»;

Εγκυμονούσα Χριστιανή γυναίκα στο Σουδάν καταδικάστηκε εις θάνατον για αποστασία

Του ALEXANDER SMITH

Μια έγκυος γυναίκα στο Σουδάν καταδικάστηκε εις θάνατον με απαγχονισμό την Πέμπτη, επειδή αρνήθηκε να απαρνηθεί τον Χριστιανισμό για χάρη του Ισλάμ, σύμφωνα με πληροφορίες μιας σημαντικής οργάνωσης ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σε μια υπόθεση που έχει προκαλέσει διεθνή καταδίκη.

Η κα Μέριαμ Ιμπραχίμ, που είναι στον όγδοο μήνα εγκυμοσύνης, καταδικάστηκε από την Ισλαμοκίνητη κυβέρνηση με κατηγορίες αποστασίας (δηλαδή, το έγκλημα της εγκατάλειψης ή της κακολόγησης του Ισλάμ) – κάτι που τιμωρείται με θάνατο σε ορισμένες χώρες με πλειοψηφία Μουσουλμάνων. Οι ΗΠΑ, ο Καναδάς και το Ηνωμένο Βασίλειο έχουν επικρίνει την απόφαση αυτή.

Οι δικηγόροι της πληροφόρησαν την Διεθνή Αμνηστία πως οι θρησκευόμενοι κληρικοί στο δικαστήριο είχαν ρωτήσει την 27χρονη αν θα ανακαλούσε την πίστη της , όμως εκείνη απάντησε: «Είμαι Χριστιανή».

Η κα Ιμπραχίμ – που ήδη έχει ένα γιό 20 μηνών – είχε επίσης καταδικαστεί σε 100 μαστιγώματα για λόγους μοιχείας επειδή είναι παντρεμένη με Χριστιανό άνδρα από το Νότιο Σουδάν – την πλούσια σε πετρέλαια χώρα που πρόσφατα απέκτησε ανεξαρτησία. Ο γάμος με Χριστιανό απαγορεύεται από τον αυστηρό Ισλαμικό νόμο, ο οποίος αποτελεί τμήμα του συντάγματος του Σουδάν.

Ο πατέρας της κας Ιμπραχίμ ήταν Μουσουλμάνος μεν, αλλά φαίνεται πως ήταν απών τα περισσότερα από τα παιδικά της χρόνια . Είπε στο δικαστήριο στην πρωτεύουσα Χαρτούμ πως είχε ανατραφεί από την μητέρα της ως Ορθόδοξη Χριστιανή, όμως το δικαστήριο είπε πως δεν υπήρχαν αποδείξεις για αυτό πέρα από το 2005, και πως είχε μεταστραφεί από το Ισλάμ πρόσφατα.

Κατόπιν της καταδίκης της κας Ιμπραχίμ την Κυριακή, της δόθηκαν τρεις μέρες να απαρνηθεί την πίστη της ή να αντιμετωπίσει την ποινή του θανάτου. Η ερευνήτρια της Διεθνούς Αμνηστίας για το Σουδάν, κα Μάναρ Ίντρις, είπε πως οι δικηγόροι της κας Ιμπραχίμ σκοπεύουν να εφεσιβάλλουν την κατηγορία, όμως αναμένεται πως η ίδια θα παραμείνει στην φυλακή μαζί με το ανήλικο παιδί της.

Έχουν υπάρξει και άλλες περιπτώσεις ανθρώπων που έχουν καταδικαστεί εις θάνατον από τότε που εισήχθη η θανάτωση ως τιμωρία για την αποστασία στο Σουδάν το 1991. Όμως η κα Ίντρις είπε στο NBC News πως μέχρι στιγμής, όλοι οι εναγόμενοι είχαν προτιμήσει να απαρνηθούν την πίστη τους.
«Η κα Ιμπραχίμ είναι η πρώτη που αρνήθηκε να το κάνει» τους είπε.

Ο Αχμετ Μπιλάλ Οσμάν – Υπουργός Πληροφοριών του Σουδάν – είπε τα εξής στο πρακτορείο ειδήσεων AFP, πριν βγει η καταδικαστική απόφαση: «Δεν είναι μόνο το Σουδάν. Στην Σαουδική Αραβία, σε όλες τις Μουσουλμανικές χώρες, δεν επιτρέπεται επ’ ουδενί σε Μουσουλμάνο να αλλάξει την θρησκεία του.»

Η κα Ίντρις είπε πως το γεγονός ότι μια γυναίκα μπορεί να θανατωθεί «για την θρησκευτική της επιλογή, είναι αποτροπιαστικό! Η ‘μοιχεία’ και η ‘αποστασία’ είναι πράξεις που δεν θα έπρεπε να θεωρούνται καν ως εγκλήματα… πρόκειται για κατάφωρη καταπάτηση του νόμου περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων.»

Οι πρεσβείες στο Χαρτούμ των ΗΠΑ, του Καναδά, του Ηνωμένου Βασιλείου και της Ολλανδίας εξέφρασαν την αντίθεσή τους στην υπόθεση αυτή με κοινό ανακοινωθέν.
«Καλούμε την κυβέρνηση του Σουδάν να σεβαστεί το δικαίωμα στην θρησκευτική ελευθερία, συμπεριλαμβανομένου και του δικαιώματος να αλλάξει την πίστη ή τα πιστεύω του», έλεγε το ανακοινωθέν.

Πρώτη δημοσίευση: 15 Μαΐου 2014, 11:28 π.μ.

Πηγή: http://www.nbcnews.com/news/world/pregnant-christian-woman-sudan-sentenced-death-apostasy-n105961

Κοράνι και απόκρυφα χριστιανικά κείμενα

Όπως έχουμε ξαναγράψει, το Κοράνιο περιέχει ποίηση συγγενών του Μουχάμμαντ και διηγήσεις που η ιστορική μελέτη και η αρχαιολογική σκαπάνη αποδεικνύουν φανταστικές, παραμύθια κατάλληλα για μικρά παιδιά ή για καμηλιέρηδες που χρειάζονταν ψυχαγωγία στα μακριά ταξίδια τους. Το άρθρο του θεολόγου Θεοδώρου Ρηγινιώτη που ακολουθεί αποκαλύπτει την επιρροή των «αποκρύφων» στη συγγραφή του Κορανίου.

————————————————

Σε διαθρησκειακή εκδήλωση σχετική με το Ισλάμ και το χριστιανισμό, ένας ευγενέστατος κύριος, κατά το πλείστον αραβόφωνος, μου επισήμανε ότι το Κοράνι συμπληρώνει κενά των ευαγγελικών διηγήσεων δίνοντας λεπτομέρειες, όπως η ηλικία της Παναγίας όταν έμεινε έγκυος τον Ιησού, πού ζούσε κατά το διάστημα της εγκυμοσύνης της κ.λ.π.

Η επισήμανσή του ενίσχυσε την υποψία μου ότι πρέπει να κατατάξουμε το Κοράνι σε χώρο συγγενικό προς στα απόκρυφα χριστιανικά κείμενα.

Τα έργα που ονομάζουμε «απόκρυφα» είναι δύο ειδών:

Α) Ιερά βιβλία αποκρυφιστικών ομάδων (κυρίως παραφυάδων του Γνωστικισμού, μια πολύμορφης θρησκείας πολύ διαδεδομένης κατά τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες), που περιείχαν δήθεν «υπερφυσική αποκάλυψη» και ήταν απαγορευμένα για τους αμύητους (τα όντως «απόκρυφα»).

Β) Ορθόδοξα χριστιανικά κείμενα με ιστορίες (είτε πραγματικές, αντλημένες από την παράδοση και τη συλλογική μνήμη των χριστιανών, αποδεκτές από την Εκκλησία, είτε φανταστικές), που «συμπλήρωναν τα κενά» των ευαγγελικών διηγήσεων. Έδιναν δηλ. λεπτομέρειες για τη γέννηση και το βίο της Παναγίας, την παιδική ηλικία του Χριστού, την ταυτότητα των Τριών Μάγων, που προσκύνησαν το Χριστό τη νύχτα της γέννησής Του, τι έκαναν οι Μάγοι όταν επέστρεψαν στην πατρίδα τους, τι συνέβη στο μικρό Ιησού και την οικογένειά Του κατά τη φυγή στην Αίγυπτο, πώς ακριβώς έγινε η ανάσταση, ποιους νεκρούς συνάντησε ο Ιησούς στον άδη, ποιοι νεκροί αναστήθηκαν κατά το θάνατο του Ιησού στο σταυρό (Ματθ. 27, 52-53), τι είδε και άκουσε ο Παύλος όταν «ηρπάγη εις τον παράδεισο» (Β΄ Κορινθ. 12, 2-4), και ένα σωρό τέτοια. Ανάλογα απόκρυφα έχει και η Παλαιά Διαθήκη, που συμπληρώνουν διηγήσεις των παλαιοδιαθηκικών βιβλίων. Τα έργα αυτής της κατηγορίας δεν είναι στην πραγματικότητα «απόκρυφα» (δεν ήταν απαγορευμένα για κάποιους), αλλά οι φιλόλογοι τα ονομάζουν έτσι, γιατί ο όρος έχει γίνει τεχνικός και σημαίνει έργα γραμμένα κατά μίμησιν των κανονικών, είτε της ΠΔ είτε της ΚΔ.

Το Κοράνι συνδυάζει και τα δύο είδη. Περιέχει και «υπερφυσική αποκάλυψη» – μαζί με τη θεμελιώδη ιδέα των γνωστικών απόκρυφων ότι ο Χριστός δε σταυρώθηκε αληθινά – και διηγήσεις συμπληρωματικές (κατά φαντασίαν βέβαια) των βιβλικών διηγήσεων.

Ο Μητροπολίτης του Όρους Λιβάνου Ζορζ Κοντρ επισημαίνει:

«Εντούτοις, όποιος συγκρίνει με κριτικό μάτι, δίχως πίστη στην κορανική αποκάλυψη, διαπιστώνει πρόδηλες ομοιότητες με το βιβλικό κείμενο και τα χριστιανικά απόκρυφα. Τα δάνεια από τα απόκρυφα είναι τόσο φανερά, ώστε μπορεί κανείς να παραθέσει σε παράλληλη σύνοψη – και έχει γίνει στη δυτική μελέτη – κορανικά κείμενα και χριστιανικά απόκρυφα. Το κορανικό περιεχόμενο δείχνει κάτι παραπάνω από μια απλή ομοιότητα. Ο ουλεμάς, στον οποίο μετέφερα αυτές τις γραπτές αποδείξεις, μου είπε: “εμείς δεν έχουμε κανένα πρόβλημα, ο Θεός αποκάλυψε τα χριστιανικά απόκρυφα, το ίδιο και το Κοράνιο”».[1]

Βέβαια, αυτή η απάντηση δεν ευσταθεί, κατ’ αρχάς γιατί ένα βιβλίο, που δανείζεται στοιχεία από άλλα βιβλία, είναι προφανώς γραμμένο από άνθρωπο κι όχι ακριβές αντίγραφο ενός αιώνιου ουράνιου βιβλίου (είναι γνωστό ότι το Κοράνι αποκρυσταλλώθηκε στην παρούσα μορφή από επιτροπή γραμματέων, διορισμένη από τον τρίτο διάδοχο του Μωάμεθ, χαλίφη Ουθμάν, που επέλεξε ανάμεσα σε τέσσερις εκδοχές[2] – δε στέκομαι εδώ όμως, γιατί οι μουσουλμάνοι προφανώς αρνούνται ότι το κείμενο υπέστη επεξεργασία, ενώ μπορεί να αντιπαραθέσουν το μύθο ότι τα βιβλία της Καινής Διαθήκης επίσης επιλέχτηκαν ανάμεσα σε πολλά απόκρυφα, ενώ στην πραγματικότητα τα απόκρυφα γράφτηκαν αργότερα, κατά μίμησιν των βιβλίων της Καινής Διαθήκης, γι’ αυτό και περιέχουν φράσεις και ιδέες της). Για να προλάβω αντιδράσεις, διευκρινίζω πως η Αγία Γραφή, κατά τους χριστιανούς, γράφτηκε από ανθρώπους, εμπνεόμενους από τη χάρη του Αγίου Πνεύματος ώστε να διακρίνουν την αλήθεια από το ψεύδος, αλλά δεν υπαγορεύτηκε κατά λέξιν από ένα πνεύμα. Επιπλέον, τα απόκρυφα κείμενα περιέχουν πλήθος ιδεών, που το Ισλάμ δε θα μπορούσε ποτέ ν’ αποδεχτεί ως θεόπνευστες.

Σημειωτέον ότι η Αγία Γραφή (κατ’ εξοχήν η Καινή Διαθήκη) αποφεύγει να αφηγείται γεγονότα που δεν παίζουν ρόλο στην εκπλήρωση του θείου σχεδίου για την ενανθρώπιση του Χριστού και τη σωτηρία του ανθρώπου. Η ανθρώπινη περιέργεια όμως αναζήτησε τις παραλειπόμενες λεπτομέρειες και, όπου δεν τις βρήκε, τις επινόησε.

Οι διηγήσεις του Κορανίου για τον Ιησού περιέχουν ένα κυρίαρχο χαρακτηριστικό των απόκρυφων διηγήσεων: το υπερβολικό υπερφυσικό στοιχείο, που τονίζεται με έμφαση για εντυπωσιασμό των αναγνωστών ή ακροατών. Κατ’ αυτό, ο Ιησούς μίλησε από βρέφος και ανάγγειλε σοφά λόγια του Θεού (σούρα 19, 29-33). Το περιστατικό θυμίζει το απόκρυφο κατά Θωμάν ευαγγέλιο της παιδικής ηλικίας, που περιγράφει φανταστικά την παντογνωσία και τα θαύματα του Ιησού ως παιδιού (πράγματα που δεν αναφέρονται καθόλου στην ΚΔ), εκτρεπόμενο σε διηγήσεις χωρίς καμία σοβαρότητα (π.χ. ο Ιησούς κάνει θαύματα για παιχνίδι ή ακόμη και για εκδίκηση – θανατώνει ένα άλλο παιδί και μετά το ανασταίνει – προσβάλλει το δάσκαλό του με επίδειξη γνώσεων κ.τ.λ.).

Είναι αξιοσημείωτο ότι το Κοράνι κάνει αναφορές και σε πληροφορίες που περιέχονται σε απόκρυφα κείμενα. Δύο τέτοιες αναφορές είναι η φροντίδα της Μαριάμ από το Ζαχαρία και η διατροφή της απευθείας από το Θεό (αναφέρεται στο Πρωτευαγγέλιο του Ιακώβου και στο Κοράνι, 3, 35-37. 5, 110) και το θαύμα των χωματένιων πτηνών, που ο (μικρός) Ιησούς τα φύσηξε και έγιναν αληθινά πουλιά (αναφέρεται στο κατά Θωμάν ευαγγέλιο της παιδικής ηλικίας του Κυρίου και στο Κοράνι 3, 49-50).

Δύο παρατηρήσεις: α) οι γονείς της Μαριάμ στο Πρωτευαγγέλιο ονομάζονται Ιωακείμ και Άννα, β) η ζωή που προέρχεται από το φύσημα του Ιησού είναι κάτι αντίστοιχο με τη ζωή που προήλθε από το φύσημα του Θεού στον Αδάμ (Γένεσις, 2, 7), πράγμα που βασίζεται στην πεποίθηση ότι ο Ιησούς, εκτός από άνθρωπος, είναι και Θεός. Η φράση βέβαια του ισλαμικού κορανίου, ότι αυτό θα γίνει «με την άδεια του Αλλάχ», δεν υπάρχει καθόλου στο χριστιανικό κείμενο, που φυσικά είναι πολύ αρχαιότερο (του 2^ου ή του 3^ου αιώνα).

Μία άλλη αναφορά είναι ότι η πτώση του διαβόλου από τη θεία δόξα συνίσταται στο ότι αρνήθηκε να προσκυνήσει τον Αδάμ, όπως τον διέταξε ο Θεός (σούρα 2, 30-34. 17, 61-62, κ.α.). Η διήγηση αυτή – αν και δίνεται πιο λιτά – προέρχεται από το απόκρυφο Ευαγγέλιο του Βαρθολομαίου[3] και ας μου επιτραπεί να πω ότι δε βλέπω να έχει κάποια σοβαρότητα.

Από τα γνωστικά κείμενα, το Κοράνι έχει διατηρήσει την πεποίθηση ότι ο Ιησούς δε σταυρώθηκε, αλλά ο Θεός «έκανε τους εχθρούς Του να νομίζουν ότι Τον σταυρώνουν», ενώ στην πραγματικότητα Τον έκρυψε. Η πεποίθηση αυτή ήταν θεμελιώδης στο γνωστικισμό, που αρνιόταν ότι ο Ιησούς διέθετε αληθινό ανθρώπινο σώμα[4] – το Ισλάμ τη διατηρεί, επειδή πιστεύει πως ο Θεός είναι Θεός πολεμικής νίκης, συνεπώς δε μπορεί να επέτρεψε σ’ ένα μεγάλο προφήτη να υποστεί τόσα βάσανα. Ας σημειωθεί ότι στο ουράνιο ταξίδι (Meraj) που, κατά τη μουσουλμανική παράδοση, πραγματοποίησε ο Μωάμεθ καβάλα στον Μπούρακ, το ουράνιο άλογο, με οδηγό το Γαβριήλ, συνάντησε τον Ιησού στο 2ο από τους 7 ουρανούς[5].

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1] Μητροπολίτου Όρους Λιβάνου Ζορζ (Κοντρ), Η φύση του Ισλάμ, μετάφραση Ρόνι Μπού Σάμπα, εκδ. Μαΐστρος, Αθήνα 2009, σελ.27-28.

[2] «Ο Abū Bakr, ο πρώτος χαλίφης και ηγέτης του ισλαμικού κράτους από το 632 ως το 634 μ. Χ., ενδιαφέρθηκε για την περισυλλογή των προφητειών του Μωάμεθ. Όπως αναφέρει η παράδοση, ένας από τους γραμματείς του Προφήτη, ο ZaidIbnThâbit, έδωσε στον χαλίφη ό,τι είχε συγκεντρώσει από το κήρυγμα του Μωάμεθ. Ο Αμπού Μπακρ εμπιστεύθηκε το πολύτιμο αυτό υλικό στην Hafsa, μία από τις χήρες του Προφήτη και θυγατέρα του ‘Umar, ο οποίος αργότερα έγινε δεύτερος χαλίφης (634-644). Κατά την ηγεμονία του Όμαρ κυκλοφορούσαν τέσσερεις διάφορετικές εκδόσεις του ιερού βιβλίου. Ο τρίτος χαλίφης, o ‘Uthmân (644-656), προς αποφυγή περαιτέρω συγχύσεως, ανέθεσε σε μία επιτροπή να συλλέξει ό,τι γραπτό υπήρχε από τις προφητείες του Μωάμεθ, να επιλέξει μεταξύ των διαφόρων μορφών και να ετοιμάσει ενιαίο κείμενο. Στις εργασίες της επιτροπής αυτής κύριο ρόλο διαδραμάτισε ο μνημονευθείς Zaid, ο επονομαζόμενος «Γραμματεύς». Μετά την εργασία της επιτροπής, ένα μόνο κείμενο θεωρήθηκε αυθεντικό και δόθηκε εντολή να καταστραφεί κάθε άλλη γραφή ή παραλλαγή.

Η ενιαία αυτή μορφή του Κορανίου δεν έγινε δεκτή χωρίς αντιρρήσεις από τον μουσουλμανικό κόσμο. Οι κάτοικοι της Kofa διατηρούσαν δική τους γραφή μέχρι το τέλος της πρώτης χιλιετηρίδας. Ο Zaid, κατά μία παράδοση, διαμόρφωσε και άλλη συλλογή, για να άρει τις διαφορές των κειμένων, των χρησιμοποιούμενων από τους μουσουλμάνους της Συρίας και της Βαβυλωνίας. Τελικά επικράτησε κείμενο που διαμορφώθηκε από την επιτροπή. Η μορφή συνεπώς του σημερινού επίσημου κειμένου χρονολογείται από την εποχή του τρίτου χαλίφη, η οποία απέχει από τον θάνατο του Μωάμεθ δύο μόνο δεκαετίες» [Αναστασίου Γιαννουλάτου, ό.π., κεφ. 3, βλ. σελ. 97-114 (μεταφορά στη δημοτική Ταρίκ Σ.)].

[3] «Ο διάβολος όμως είπε: “Επίτρεψέ μου να σου πω πώς με έριξαν εδώ και πώς ο Θεός έπλασε τον άνθρωπο. Περιπλανιόμουν εδώ κι εκεί και ο Θεός είπε στο Μιχαήλ, “Φέρε μου χώμα και νερό από τις τέσσεριες γωνιές του κόσμου και νερό από τα τέσσερα ποτάμια του παραδείσου” κι αφού ο Μιχαήλ τα έφερε, δημιούργησε τον Αδάμ στην ανατολή, έδωσε μορφή στο άμορφο χώμα, άπλωσε τα νεύρα και τις αρτηρίες και διαμόρφωσε ένα αρμονικό σύνολο. Και του έδειξε εκτίμηση γιατί ήταν κατ’ εικόνα του. και τον προσκύνησε κι ο Μιχαήλ. Και όταν ήρθα από τα άκρα του κόσμου, ο Μιχαήλ μου είπε, “Προσκύνησε την εικόνα του Θεού, την οποία έπλασε καθ’ ομοίωσή του”. Εγώ όμως είπα, “Εγώ είμαι φωτιά από φωτιά. Ήμουν ο πρώτος άγγελος που δημιουργήθηκε· θα προσκυνήσω λοιπόν εγώ τον πηλό και την ύλη;”. Ο Μιχαήλ μου είπε, “Προσκύνησε γιατί αλλιώς θα οργιστεί μαζί σου ο Θεός”. Εγώ απάντησα, “Ο Θεός δεν θα θυμώσει μαζί μου. Εγώ όμως θα βάλω το θρόνο μου ενάντια στο δικό του και θα γίνω σαν κι αυτόν”. Τότε ο Θεός θύμωσε μαζί μου και με έριξε χαμηλά αφού πρώττα διεταξε ν’ ανοίξουν τα παράθυρα των ουρανών”» («Το Ευαγγέλιο το Βαρθολομαίου», στο Απόκρυφα Κείμενα Καινής Διαθήκης, τόμ. 1, Πύρινος Κόσμος, Αθήνα χ.χ., σελ. 112-113).

[4] Παραδείγματα: «Ο Βασιλείδης, πιθανώς Σύρος παρουσιάσθη εν Αλεξανδρεία ως διδάσκαλος (περί το 130)… Όπως και ο Σατουρνείλος, ούτω και ο Βασιλείδης τον Σωτήρα ωνόμαζε “νουν” (όνομα, ως είδομεν, ειλημμένον εκ της ελληνικής φιλοσοφίας), ώριζεν όμως σαφώς, ότι ούτος είναι η πρώτη απόρροια του θεού. Ο Σωτήρ ενεφανίσθη εν φαινομενικώ σώματι, ο δε θάνατος αυτού ήτο επίσης φαινομενικός. Αντ’ αυτού εσταυρώθη Σίμων ο Κηρυναίος, εις τον οποίον ο Σωτήρ έδωκε την μορφήν αυτού, αυτός δε έλαβε την μορφήν του Σίμωνος και ίστατο πλησίον του σταυρού…». Ο Βαλεντίνος: «Την σωτηρίαν των ανθρώπων ετέλεσεν ο Σωτήρ, αλλ’ η περί αυτού διδασκαλία είναι ασαφής. Πάντως ήτο θείον ον, το οποίον ενηνθρώπησε και έπαθε φαινομενικώς». Ο Μαρκίων: «Ενώ ο Μαρκίων εδέχετο φαινομενικόν σώμα του Χριστού και επομένως φαινομενικόν σταυρικόν θάνατον, απέδιδεν εις αυτόν πραγματικήν σωτηριώδη ενέργειαν» (αρχιμανδρίτου Βασιλείου Στεφανίδου, καθηγητού του πανεπιστημίου Αθηνών, Εκκλησιαστική Ιστορία, Παπαδημητρίου ⁶1998, σελ. 65-68).

[5] Βλ. Elias, Mufti A.H. «Jesus (Isa) A.S. in Islam, and his Second Coming», Islam.tc. Retrieved 2012-04-20, στο http://www.islam.tc/prophecies/jesus.html.

Πρόσβαλε τον «προφήτη», πρέπει να εκτελεστεί!

Μάθετε για την Αζία Μπίμπι στο YouΤube: http://www.youtube.com/watch?v=pRFTxiaz2tE-

Χριστιανοί του Πακιστάν: μεταξύ σιωπής και φόβου / του Φρανσουά Ντ’ Αλανσόν    Μάρτιος 07 2011

Les chrétiens pakistanais, entre le silence et la peur

© La Croix

Τρία από τα παιδιά της Αζία Μπίμπι στη Σεϊχουπούρα, όπου κρατείται η μητέρα τους

 

Η μπλε σιδερένια πόρτα παραμένει κλειστή στη γωνία του τοίχου. Εδώ βρίσκεται το σπίτι της Αζία Μπίμπι (Asia Bibi) της χριστιανής που έχει καταδικαστεί σε θάνατο για βλασφημία. «Η Αζία έβρισε τον Προφήτη (ευλογημένο το όνομά του), γι’ αυτό είναι φυλακή», μας πληροφορεί σκυθρωπός ο Φακίρ Μοχάμεντ (Fakir Mohammed), που μένει ακριβώς απέναντι. «Όλο το χωριό μαζεύτηκε για να την ακούσει κι εκείνη τα ομολόγησε όλα. Της είπαμε πως αν δεχόταν να γίνει μουσουλμάνα, θα της συγχωρούνταν όλα, αλλά εκείνη αρνήθηκε. Για όσα είπε, της αξίζει να τιμωρηθεί».

Περίεργη ατμόσφαιρα αλήθεια στο Ιτάν Βαλί, ένα χωριό της επαρχίας Πεντζάμπ, χαμένο μέσα στα σιταροχώραφα και τις καλλιέργειες ζαχαροκάλαμου, μια ώρα δρόμο από τη Λαχώρη, όπου κατοικούν 200 οικογένειες. Τα σπίτια είναι φτιαγμένα από πηλό και δε διαθέτουν τρεχούμενο νερό ή ηλεκτρικό.

Αντί να σκύψει το κεφάλι η Αζία Μπίμπι αντιμιλάει

Το χωριό ήταν ήρεμο ως τις 14 Ιουνίου 2009, όταν σε ένα χωράφι ξεσπάει ένας τσακωμός μεταξύ της Αζία Μπίμπι -όπως είναι το παρατσούκλι της Αζία Νορίν (Asia Noreen)- και τριών ακόμα γυναικών. Μαζεύουν «φάλσα», ένα ασιατικό φρούτο. Μια γυναίκα διψά. Η Αζία πάει σπίτι να φέρει νερό. Όταν γυρίζει, οι μουσουλμάνες συνάδερφοί της αρνούνται να πιουν από το ίδιο ποτήρι με εκείνη. Εκτός, της δηλώνουν, αν γίνει μουσουλμάνα: η Αζία θεωρείται «μιαρή».

Αντί να σκύψει το κεφάλι και να μην πει τίποτα, όπως οφείλουν να κάνουν οι μειοψηφικοί Πακιστανοί χριστιανοί-«παρίες», καθώς προέρχονται από μια χαμηλή ινδουιστική κάστα  που προσηλυτίστηκε στο χριστιανισμό όταν ανεξαρτητοποιήθηκε το Πακιστάν, η Αζία Μπίμπι αντιμιλάει: «και γιατί να εξισλαμιστώ; Ο Ιησούς Χριστός σταυρώθηκε για τις αμαρτίες  όλων των ανθρώπων. Τι έκανε ο Μωάμεθ;»

Οργισμένες οι τρεις μουσουλμάνες χτυπούν και σπρώχνουν την Αζία, που καταφεύγει στο σπίτι της, Η μια από τις γυναίκες, σύζυγος του γείτονά της Μοχάμεντ Τουφάιλ (Mohammad Tufail), έχει προηγούμενα με τη χριστιανή. Είναι ήδη τσακωμένες για μια ιστορία μιας ταΐστρας που την έσπασε μια κατσίκα. Τούτη τη φορά μπορεί να πάρει την εκδίκησή της: σπεύδει στον ιμάμη του χωριού και καταγγέλλει τη γειτόνισσά της.

Από τις τρεις χριστιανικές οικογένειες του χωριού, οι δύο έφυγαν

Πέντε μέρες αργότερα, η βεντέτα ξεσπάει. Υποκινούμενοι από μουσουλμάνους ιερείς και τα μεγάφωνα του τζαμιού, οι πρεσβύτεροι του Ιτάν Βαλί, συνοδευόμενοι από έναν όχλο χωρικών, κατευθύνονται στην κατοικία της βλάσφημης χριστιανής.

Κατηγορούμενη δημόσια για βλασφημία, η Αζία αρνείται να εξισλαμιστεί. Ορισμένοι θέλουν να τη διαπομπεύσουν, δένοντάς την από το λαιμό πίσω από ένα γαϊδούρι και περιφέροντάς την έτσι σε όλο το χωριό. Η αστυνομία επεμβαίνει. Φυλακίζεται «για την ασφάλειά της» στο κρατητήριο της Σεϊχουπούρα, της επαρχιακής πρωτεύουσας.

Η συνέχεια είναι γνωστή: η Αζία Μπίμπι κατηγορείται για βλασφημία με βάση τη σχετική διάταξη του άρθρου 295c του πακιστανικού ποινικού κώδικα και στις 8 Νοεμβρίου 2010 καταδικάζεται από τον τοπικό δικαστή Ναβίντ Ικμπάλ (Naveed Iqbal) σε θάνατο δι‘ απαγχονισμού .

Θλιβερός απολογισμός: από τις τρεις χριστιανικές οικογένειες του χωριού, οι δύο το εγκαταλείπουν. Υπό το κράτος των διαρκών απειλών, ο Ασίκ Μασίχ (Ashiq Masih), ο σύζυγος της Αζία, αναγκάζεται να ζει κρυμμένος με τα πέντε τους παιδιά. Ο ξάδερφός του πούλησε το σπίτι του κι έφυγε για τη Φαϊσαλαμπάντ. Η αδερφή του Ναντίμα (Nadjma) σκοπεύει να τον ακολουθήσει.

«Αφού είχε κρίνει «άδικο» το νόμο περί βλασφημίας, ο θάνατός του ήταν δικαιολογημένος»

Τρεις μήνες αργότερα, ο βασικός δράστης του δράματος διαβεβαιώνει πως έχει ήσυχη τη συνείδησή της. Λίγες εκατοντάδες μέτρα από το σπίτι της Αζία, δεσπόζει το τζαμί του χωριού, που πρόσφατα ανακαινίστηκε και επεκτάθηκε. Καθισμένα στο πάτωμα, τέσσερα πιτσιρίκια αποστηθίζουν στίχους του Κορανίου.

«Ο σύζυγος της Αζία έφυγε από το χωριό με τη θέλησή του. Κανείς δεν τον ανάγκασε», ισχυρίζεται ο ιμάμης Μοχάμεντ Σαλίμ (Muhammad Salim), 31 ετών, που έφθασε στο χωριό εδώ και πέντε χρόνια, αφού σπούδασε επί οκτώ έτη στο φονταμενταλιστικό ιεροδιδασκαλείο (μαντράς) «Χαΐρ-Ουλ» στο Μουλτάν, στο νότιο Πεντζάμπ. Κάθε μέρα, πλην Παρασκευής, 150 παιδιά ηλικίας 4 ως 15 ετών φοιτούν εδώ, στο κορανικό του σχολείο.

«Οι χριστιανοί οφείλουν να προσαρμοστούν στην πακιστανική νομοθεσία, που απαγορεύει κάθε αρνητικό χαρακτηρισμό κατά του Προφήτη», μας εξηγεί, ατάραχος ο Μοχάμεντ Σαλίμ. Όσο για το Σαλμάν Τασίρ (Salman Taseer), τον κυβερνήτη της επαρχίας που δολοφονήθηκε στις 4 Ιανουαρίου, είχε προσπαθήσει να ανατρέψει τη δικαστική ετυμηγορία και είχε χαρακτηρίσει «άδικο» τον νόμο περί βλασφημίας. Εξυπακούεται πως «ο θάνατός του ήταν δικαιολογημένος».

«Το παράπτωμά της είναι απόλυτα στοιχειοθετημένο»

Χάρη στην υπόθεση αυτή, ο νεαρός «γκαρί» (επικεφαλής της προσευχής) με τη φροντισμένη μαύρη γενειάδα και τα κομψά του ρούχα, απέκτησε μια κάποια φήμη, ένα όνομα. Εξάλλου είναι υπό το δικό του αίτημα που ο SSP (senior superintendent of police, αστυνομικός διευθυντής) συνέταξε την FIR (first investigative report, πρώτη ανακριτική έκθεση, ή αλλιώς την έκθεση των γεγονότων, που απαιτεί η δικαστική διαδικασία). Εκείνος παρότρυνε τους μάρτυρες (το σύνολο σχεδόν του κοινοτικού συμβουλίου) να καταθέσουν κατά της βλάσφημης.

«Οι ξένοι υπερασπίζονται την Αζία και διατείνονται πως είναι αθώα, αλλά οι κατηγορίες εναντίον της είναι απόλυτα στοιχειοθετημένες. Οι μάρτυρες επιβεβαίωσαν πως καταφέρθηκε εναντίον των μουσουλμάνων και του Προφήτη. Η ίδια η Αζία παραδέχτηκε τα γεγονότα και ζήτησε συγγνώμη. Μαθαίνω πως επανέλαβε την ομολογία της ενώπιον του δικαστηρίου της Σεϊχουπούρα, που χρειάστηκε πάνω από ένα χρόνο για να τεκμηριώσει τις κατηγορίες εναντίον της. Τώρα άσκησε έφεση στο ανώτατο δικαστήριο της Λαχώρης (LHC). Όσον με αφορά, είμαι απολύτως βέβαιος πως η ποινή της πρέπει να επικυρωθεί».

 

Πακιστανή χριστιανή στην αναστάσιμη Θεία Λειτουργία του 2010, στο Ισλαμαμπάντ

«Προκειμένου να αποφευχθούν καταχρήσεις, ο νόμος πρέπει να αλλάξει»

Στη Σεϊχουπούρα η Αζία σαπίζει στο κελί της, πίσω από τους κόκκινους τούβλινους τοίχους της φυλακής με τους εξώστες. Σε αυτή τη βιομηχανική πόλη των 350,000 κατοίκων, βορειοδυτικά της Λαχώρης, τα μέλη της χριστιανικής κοινότητας κρατούν χαμηλό προφίλ. Σχεδόν 1,800 χριστιανικές οικογένειες ζουν σκόρπιες στην πόλη, Η πλειοψηφία εργάζεται σε υποδεέστερες θέσεις εργασίας (οικοδόμοι, εργάτες καθαριότητας ή οικιακοί βοηθοί).

Την Κυριακή, καμιά εκατοστή ήρθαν στη Θεία Λειτουργία που τελεί ο π. Σαμουήλ Ντιλαβάρ (Samson Dilawar) στον ιερό ναό της Αγίας Θηρεσίας, που ανεγέρθηκε το 1905 από Βέλγους καπουτσίνους ιεραπόστολους. Στην αίθουσα του πρεσβυτερίου που είναι ακόμα διακοσμημένη με χριστουγεννιάτικες γιρλάντες, η ατμόσφαιρα μόνο εορταστική δεν είναι. Ο Χαλίντ Ματού (Khalid Mattoo), ο χριστιανός τοπικός υπεύθυνος του «συμβουλίου για τη διαθρησκευτική αρμονία», κραδαίνει ένα αντίγραφο της FIR. Στο κείμενο αναφέρονται οι βλάσφημες εκφράσεις που αποδίδονται στην Αζία Μπίμπι για την υγεία του Μωάμεθ, τις τελευταίες του ημέρες στη Γη και το γάμο «συμφέροντός» του με τη Χαντιτζά (Khadija), την πρώτη του σύζυγο. «Έκανα κι εγώ την έρευνά μου» μας διαβεβαιώνει ο Χαλίντ Ματού. «Αυτή η υπόθεση είναι ένα ακόμα παράδειγμα του πώς οι εξτρεμιστές αξιοποιούν το νόμο περί βλασφημίας ενάντια σε αθώους. Δεν αντιτιθέμεθα στην ουσία του νόμου, αλλά θέλουμε να τροποποιηθεί, ώστε να αποφεύγονται οι καταχρήσεις»

«Λέω στα τέσσερα παιδιά μου να κρατούν το στόμα τους κλειστό στο σχολείο»

Αβάσιμες προσδοκίες, που δεν τολμούν ούτε καν να τις εκφράσουν δημόσια. «Μετά τη δολοφονία του κυβερνήτη της επαρχίας, ζούμε σε καθεστώς τρομοκρατίας. Κανείς μας δεν τολμάει να πει ανοικτά τι σκέφτεται», υπογραμμίζει ο Κασίφ (Kashif), ένας χριστιανός 32 ετών που εργάζεται σε μια τοπική «μη-κυβερνητική οργάνωση» (ΜΚΟ) κι έχει εκλεγεί δημοτικός σύμβουλος. «Οι περισσότερο μουσουλμάνοι, συμπεριλαμβανομένων των αστυνομικών, βρίσκονται υπό την επιρροή των εξτρεμιστών». Όσοι διαφωνούν, προτιμούν τη σιωπή. Όσο για την εκκλησία μας, εκτός από το να προσεύχεται δεν κάνει και τόσα για την Αζία Μπίμπι και την οικογένειά της. Θα έπρεπε να της έχει παράσχει νομική συνδρομή, προστασία και οικονομική στήριξη».

Στη «χώρα των ευσεβών» το να είσαι μειοψηφία είναι μάλλον επικίνδυνο, και στοιχίζει ανασφάλεια, διακρίσεις και βίαιους εξισλαμισμούς. Το Δεκέμβριο, στην πόλη απήχθηκαν δύο νέα κορίτσια ηλικίας 13 και 17 ετών. Αλλού, ένας γαιοκτήμονας προσπαθεί να εκτοπίσει από τη γη του τέσσερις χριστιανικές οικογένειες, που κατοικούν εκεί εδώ και πολλές γενιές, με το πρόσχημα ότι δεν εργάζονται πια στη δούλεψή του.

«Κάθε μέρα» μας λέει η σαραντάχρονη Μάνσα Μάζι (Mansha Masi) που εργάζεται ως καθαρίστρια σε ένα δημόσιο Γυμνάσιο, «λέω στους τέσσερις γιους μου να κρατούν το στόμα τους κλειστό στο σχολείο και να μην μπλέκουν σε καυγάδες. Αλλά τους υποχρεώνω να συνεχίζουν τις σπουδές τους, παρά τις διακρίσεις που κυριαρχούν στην εκπαίδευση».

«Η μισαλλοδοξία γίνεται τρόπος ζωής»

Στις 20 Νοεμβρίου του 2010, ο μουσουλμάνος κυβερνήτης του Πεντζάμπ επισκέφθηκε την Αζία Μπίμπι στο κελί της, προς μεγάλη αγαλλίαση της χριστιανικής κοινότητας. «Ο Σαλμάν Τασίρ μου είχε ζητήσει να τον συνοδέψω στο επισκεπτήριό του», μου εξομολογείται ο 47χρονος Σαμψών Ντιλαβάρ (Samson Dilawar) ο εφημέριος του ιερού ναού της Αγίας Θηρεσίας. Εκ μέρους ολόκληρης της χριστιανικής κοινότητας, του μετέφερα τα αισθήματα ευγνωμοσύνης μας. Ατυχώς, μετά τη δολοφονία του τα πράγματα επιδεινώθηκαν κατά πολύ. Ένοπλοι, πάνω σε δύο αυτοκίνητα, πολυβόλησαν τις προάλλες την εκκλησία μας. Δέχτηκα τηλεφωνικές απειλές κατά της ζωής μου. Το χειρότερο είναι πως μέσα στη φυλακή η σωματική ακεραιότητα της Αζία Μπίμπι δεν είναι εξασφαλισμένη. Μπορεί να της συμβεί το οτιδήποτε, ανά πάσα στιγμή».

Στο γραφείο του επί της οδού «Ουόλτον Ρόουντ» της Λαχώρης, ο Πίτερ Τζέικομπ (Peter Jacob), ο εκτελεστικός διευθυντής της «εθνικής επιτροπής δικαιοσύνης και ειρήνης» της πακιστανικής ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας, εκφράζει την ανησυχία του για την αναιμική αντίδραση της κοινωνίας των πολιτών στη δολοφονία του κυβερνήτη. «Η μισαλλοδοξία γίνεται τρόπος ζωής. Δεν μπορούμε να κάνουμε δημόσιες παρεμβάσεις σε θέματα σαν τα δικαιώματα των θρησκευτικών μειονοτήτων του Πακιστάν, ούτε να οργανώνουμε τις εκδηλώσεις μας τόσο άνετα όσο στο παρελθόν».

«Η χώρα χάνει την θρησκευτική της ποικιλομορφία»

Σύμφωνα με τον ίδιο, αυτή η ατμόσφαιρα τρομοκρατίας επηρεάζει τους εθελοντές και τα στελέχη των χριστιανικών οργανώσεων. «Στο Καράτσι, έχουν δολοφονηθεί επτά συνεργάτες μου. Από έλλειψη θάρρους και ηλιθιότητα, στο ζήτημα του νόμου περί βλασφημίας η κυβέρνηση υπέκυψε στην πολιτική δυναμική που προκάλεσαν τα θρησκευτικά κόμματα και οι ακραίοι ισλαμιστές. Το καλύτερο που μπορούμε να ελπίζουμε για την Αζία Μπίμπι είναι να μετατραπεί στο ανώτατο δικαστήριο της Λαχώρης, το πολύ σε ένα χρόνο από σήμερα, η θανατική της ποινή σε ισόβια δεσμά. Δεν προκαταλαμβάνω τι θα αποφασίσει στη συνέχεια το ανώτατο δικαστήριο της χώρας, ούτε αποκλείω να της δοθεί τελικά χάρη από τον πρόεδρο».

Αυτός ο μαχητής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κατηγορεί την κυβέρνηση που εξελέγη το 2008 πως δεν έπραξε τίποτα για να αντιταχθεί στις αιτίες του θρησκευτικού εξτρεμισμού. «Οι πολιτικοί και στρατιωτικοί ηγέτες αγνοούν την ιδεολογική διάσταση ενός τέτοιου αγώνα. Η κυβέρνηση απέτυχε να εξηγήσει στον πληθυσμό την ανάγκη διαχωρισμού μεταξύ θρησκείας και πολιτικής. Δεν αναλήφθηκε καμία πρωτοβουλία για να απαλειφθούν οι θρησκευτικές διακρίσεις από το σύνταγμα, τη νομοθεσία και την κρατική πολιτική. Το αποτέλεσμα είναι πως η χώρα χάνει τη θρησκευτική της ποικιλομορφία. Οι μειονότητες βρίσκονται υπό εξαφάνιση, ανίκανες να προβάλουν την παραμικρή αντίσταση».

Στο κέντρο της Λαχώρης, ο καθεδρικός ναός της Αγίας Καρδιάς παραμένει το προσωρινό λιμάνι των 100,000 ρωμαιοκαθολικών της πρωτεύουσας του Πεντζάμπ. Το Μάρτιο του 2008, δέκα βιτρό του ναού καταστράφηκαν μετά από μια βομβιστική επίθεση αυτοκτονίας σε ένα γειτονικό κτίριο.

«Οι περισσότεροι παραμένουμε εδώ ζώντας υπό τρομερή πίεση»

Ο σ. Λόρενς Σαλντάνα (Lawrence Saldanha) επίσκοπος της περιοχής από τις… 11 Σεπτεμβρίου 2011, δεν κρύβει την αμηχανία του. «Δε γνωρίζω ποια μπορεί να είναι η λύση. Κανείς δε μας ακούει. Το υπουργείο μειονοτήτων καταργήθηκε στη νέα κυβέρνηση. Ο αγώνας κατά του εξτρεμισμού απαιτεί πολύ χρόνο και πολύ παιδεία. Η φτώχεια και η αμάθεια δεν ενθαρρύνουν τους ανθρώπους να σκέφτονται ανεξάρτητα».

Σύμφωνα με τον ίδιο, οι ντόπιοι χριστιανοί αισθάνονται πως δεν υπάρχει εδώ μέλλον για τα παιδιά τους. Οι λίγοι τυχεροί που βρίσκουν έναν τρόπο να  διαφύγουν στον Καναδά ή το Ηνωμένο Βασίλειο δεν επιστρέφουν. «Οι περισσότεροι από όσους παραμένουν εδώ, το κάνουν ζώντας υπό φοβερή πίεση. Το 2010 προσηλυτίστηκαν στο Ισλάμ περί τους 400 χριστιανούς. Η μόνη ελευθερία που μας απομένει, είναι της προσευχής».

Κάθε Σάββατο όμως, οι γάμοι συνεχίζονται στο επιβλητικό νεογοτθικό κτίριο, που αναγέρθηκε το 1907 σε σχέδια ενός Φλαμανδού αρχιτέκτονα. Στο τέλος της τελετής, οι νεόνυμφοι ραίνονται με ροζ ροδοπέταλα. Σκιά και φως: η ζωή συνεχίζεται.

Ο σύζυγος και δυο από τα παιδιά της Αζία.

Πηγή άρθρου: http://www.ppol.gr/cm/index.php?Datain=6744&cata_id=8&catb_id=9&LID=1

ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΤΕ ΜΗΝΥΜΑ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΑΖΙΑ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ: http://www.callformercy.com/

Ισλαμικά σχολεία, μαθήματα στο μίσος και τη βία

Να πώς φτιάχνονται οι φανατικοί και οι τρομοκράτες… Σας κάνει εντύπωση που οι δάσκαλοι χτυπάνε έτσι τα παιδιά; Ο ίδιος ο Μουχάμμαντ έδινε οδηγίες για τις τιμωρίες των παιδιών που δεν μάθαιναν να προσεύχονται σωστά.  Έλεγε να μαθαίνει το παιδί να προσεύχεται στα εφτά του χρόνια και αν στα δέκα δεν το κάνει, να το δέρνουν.*

—————–

*»It was narrated that Abu Hurayrah (may Allaah be pleased with him) said: The Messenger of Allaah (peace and blessings of Allaah be upon him) said: “Teach your children to pray when they are seven years old, and smack them if they do not do so when they are ten, and separate them in their beds.”

Narrated by Abu Dawood, 495; classed as saheeh by Shaykh al-Albaani in Saheeh al-Jaami’, 5868

Γιατί οι μουσουλμάνοι πιστεύουν ότι το κείμενο της Βίβλου έχει παραχαραχθεί;

Γιατί οι μουσουλμάνοι πιστεύουν ότι το κείμενο της Βίβλου έχει παραχαραχθεί;

1. Το Κοράνιο δηλώνει η Αγία Γραφή είναι μια πραγματική αποκάλυψη του Θεού και απαιτεί πίστη στη Βίβλο.

Βλ. τις σούρα 2:40-42,126,136,285· 3:3,71,93· 4:47,136· 5:47-51, 69,71-72; 6:91· 10:37,94· 21:7· 29:45,46· 35:31· 46:11.
α. Όλα αυτά τα παραπάνω κείμενα προϋποθέτουν ότι η αληθινή αποκάλυψη του Θεού ήταν διαθέσιμη στους ανθρώπους της εποχής του Μουχάμμαντ. Σούρα 3:71,93· 10:94· 21:71.

β. Ένας αληθινός μουσουλμάνος είναι υποχρεωμένος να πιστεύει σε όλες τις αποκαλύψεις του Θεού. Σούρα 2:136· 4:136· 29:46.

γ. Το Κοράνι δεν κάνει διάκριση μεταξύ των αποκαλύψεων του Θεού. Σούρα 2:136

2. Το Κοράνιο ισχυρίζεται ότι κανείς δεν μπορεί να αλλάξει το Λόγο του Θεού. Σούρα 6:34· 10:34.

ΑΛΛΑ,

3. Η Βίβλος και το Κοράνι δεν συμφωνούν.

Η Βίβλος και το Κοράνι διαφέρουν σε μεγάλο βαθμό σε θεμελιώδεις αρχές πίστης και πρακτικής.

ΑΛΛΑ,

4. Εφόσον η Αγία Γραφή υπήρχε πριν από το Κοράνιο, το βάρος της απόδειξης ότι η Βίβλος είναι ανακριβής και ότι το Κοράνιο είναι ορθό πέφτει στους μουσουλμάνους.

α. Η Αγία Γραφή ολοκληρώθηκε 500 χρόνια πριν αποκαλυφθεί το Κοράνι στον Μουχάμμαντ. Αν κάποιος έγραφε σήμερα ένα βιβλίο που έρχεται σε αντίθεση με ένα ιστορικό βιβλίο που έχει συνταχθεί το 1497 και περιγράφει ένα γεγονός που έλαβε χώρα την εποχή εκείνη, το πρόσωπο που έγραψε το δεύτερο βιβλίο θα πρέπει να είναι σε θέση να αποδείξει ότι το παλαιότερο βιβλίο ήταν εσφαλμένο, και επιπλέον να αποδείξει ότι τα περιστατικά που αυτό περιγράφει είναι αληθινά.

β. Το έγγραφο που έχει συνταχθεί κατά το χρόνο του γεγονότος δεν οφείλει να αποδείξει την αξιοπιστία του σε σχέση με τα μεταγενέστερα. Αυτό δεν είναι ούτε λογικό, ούτε σύμφωνο με τις αρχές της επιστήμης της Ιστορίας.

γ. Το να αποδείξουμε ότι το παλαιότερο έγγραφο δεν ήταν ακριβές απλώς αποδεικνύει ότι το παλαιότερο έγγραφο δεν είναι ακριβές. Όμως, δεν σημαίνει εξ ορισμού ότι το νεότερο έγγραφο λέει αλήθεια. Αυτό εξακολουθεί να χρειάζεται να αποδείξει ότι αυτά που περιγράφει είναι αλήθεια.

ΓΙΑΤΙ οι Μουσουλμάνοι λένε ότι η Βίβλος είναι παραχαραγμένη;

5. Το 1064, ΠΡΩΤΟΣ ο Ibn-Khazem καταλόγισε στη Βίβλο παραχάραξη και παραποίηση. Η κατηγορία αυτή διατυπώθηκε για να υπερασπιστεί το Ισλάμ έναντι του Χριστιανισμού, διότι ο Ibn-Khazem είχε συναντήσει διαφορές και αντιφάσεις μεταξύ της Βίβλου και του Κορανίου.

Επειδή πίστευε ότι το Κοράνι ήταν αλήθεια, κατά συνέπεια η Αγία Γραφή έπρεπε να είναι ψευδής.

Είπε:

«Δεδομένου ότι το Κοράνι πρέπει να είναι αλήθεια, πρέπει να είναι ψευδή τα επίμαχα ευαγγελικά κείμενα. Αλλά ο Μουχάμμαντ μας λέει να σεβόμαστε το ευαγγέλιο. Ως εκ τούτου, το παρόν κείμενο πρέπει να έχει παραποιηθεί από τους Χριστιανούς μετά την εποχή του Μουχάμμαντ».

Το επιχείρημά του δεν στηρίζεται σε κανένα στοιχείο ή ιστορικά γεγονότα αλλά μόνο στην προσωπική πίστη του, τη συλλογιστική του και την επιθυμία να προστατεύσει το Κοράνιο. Αυτό τον οδήγησε να διδάξει ότι: «Οι Χριστιανοί έχασαν το αποκεκαλυμμένο Ευαγγέλιο, εκτός από κάποια ίχνη που ο Θεός άφησε ανέπαφα ως επιχείρημα εναντίον τους.»

ΑΛΛΑ,

6. Πολλοί μεγάλοι ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ διδάσκαλοι ΔΕΝ πιστεύουν ότι η Βίβλος έχει παραχαραχθεί και ΔΕΧΟΝΤΑΙ τη γνησιότητα των τωρινών κειμένων της Καινής Διαθήκης (των τωρινών, επειδή αυτά που έχουμε τώρα είναι τα ίδια που υπήρχαν στην εποχή τους).

α. Ο Ali al-Tabari (πέθανε το 855) δεχόταν τα ευαγγελικά κείμενα.

β. O Amr al-Ghakhiz (πέθανε το 869)  δεχόταν τα ευαγγελικά κείμενα.

γ. O BUKHARI (810-870)  δεχόταν τα ευαγγελικά κείμενα.

(Συγκέντρωσε μερικές από τις πρώτες παραδόσεις του Ισλάμ και παρέθεσε το ίδιο το Κοράνι για να στηρίξει την πίστη του στο κείμενο της Βίβλου – Σούρα 3:72,78)

δ. O Al-Mas’udi (πέθανε το 956)   δεχόταν τα ευαγγελικά κείμενα.

ε. O Abu Ali Husain Bin Sina (πέθανε το 1037) δεχόταν τα ευαγγελικά κείμενα.

στ. O AL-GHAZZALI (πέθανε το 1111)   δεχόταν τα ευαγγελικά κείμενα.

(Ίσως ο μεγαλύτερος μουσουλμάνος μελετητής που έζησε μετά τον Ibn-Khazem αλλά δεν δέχθηκε τη διδασκαλία του.)

ζ. O Ibn-Khaldun (πέθανε το 1406)   δεχόταν τα ευαγγελικά κείμενα.

(έζησε μετά τον Ibn-Khazem αλλά δεν δέχθηκε τις διδασκαλίες του, παρά πίστευε τους προγενέστερους λογίους του Ισλάμ.)

η. O Sir Sayyid Ahmad Khan, ιδρυτής του Κολλεγίου Aligarh είπε:

«Κατά τη γνώμη υμών των Μωαμεθανών δεν έχει αποδειχθεί ότι ασκήθηκε παραχάραξη (tahrif-i-lafzi).»

θ. O Fakhruddin Razi λέει για λογαριασμό του Ibn Αμπάς, ανιψιού του Μουχάμμαντ: «Οι Εβραίοι και οι πρώτοι Χριστιανοί είχαν ενοχοποιηθεί για αλλοίωση του κειμένου της Taurat και του Injil. Όμως κατά τη γνώμη επιφανών διδασκάλων και των θεολόγων δεν ήταν εφικτό να αλλοιωθεί το κείμενο, διότι οι Γραφές αυτές γενικά ήταν γνωστές και είχαν κυκλοφορήσει ευρέως, αφού μεταφέρονται από γενιά σε γενιά».

Έτσι,

ΓΙΑΤΙ πιστεύετε ότι το κείμενο της Αγίας Γραφής έχει παραποιηθεί;

Γιατί πιστεύετε τον Ibn-Khazem περισσότερο από τη μαρτυρία του Κορανίου, το λόγο του Μουχάμμαντ, και αυτούς τους 10 μεγάλους μουσουλμάνους μελετητές που όλοι πίστευαν ότι τα κείμενα της Βίβλου να είναι γνήσια;

Πηγές:

Christians Answer Muslims, Gerhard Nehls, 1992

Can We Trust the Bible?, J Wijngaard

Κοράνιο, A. Yusuf Ali

Kitab al-Asnam, Ibn al-Kalbi, 1952

Sahih al Bukhari, 6η έκδοση. 1986

The Islamic Christian Controversy, LCA 1996

Το αρχικό κείμενο είναι μετάφραση της σελίδας http://www.answering-islam.org/Bible/jrwhy.html

Για περισσότερα δείτε: http://en.wikipedia.org/wiki/Tahrif

Για τη ζωή του Ibn-Khazem: http://www.muslimheritage.com/topics/default.cfm?ArticleID=476

ΤΕΚΜΗΡΙΑ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Το παρακάτω κείμενο  το έβαλε ως σχόλιο αναγνώστης μας εδώ λέγοντας ότι έχει δημοσιευθεί σε φόρουμ μουσουλμάνων.  Δεν γνωρίζουμε πολλά για τη σιινδόνη του Τορίνο, αλλά γνωρίζουμε ότι ο Χριστός έχει αναστηθεί και είναι μαζί μας στην αιωνιότητα είτε η σινδόνη είναι γνήσια είτε όχι.  Δημοσιεύουμε το σχόλιο ως αυτοτελές άρθρο με την ευχή κάθε μουσουλμάνοςνα γνωρίσει τον Κύριο Ιησού Χριστό, το αληθινό Φως.

ΤΕΚΜΗΡΙΑ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Σε αυτή την ταπεινή παρέμβασή μου, συγχωρέστε με, θα επιχειρήσω να σας παράσχω, πρώτα ο Θεός, ελάχιστα τεκμήρια για το κορυφαίο γεγονός της ανθρώπινης ιστορίας, τη σταύρωση και την ανάσταση του Θεανθρώπου Ιησού. ΔΕΝ ελπίζω ότι θα «σας πείσω», αν και κανείς δεν ξέρει πώς θα βλαστήσει στον καθένα ο σπόρος του Θεού, όμως σας δίνω κάποιες πληροφορίες, ώστε ο καθένας που αγωνιά πραγματικά για την Αλήθεια και για τη δική του σωτηρία, να μπορεί να ΕΡΕΥΝΗΣΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ και να καταλήξει σε ΔΙΚΑ ΤΟΥ συμπεράσματα, πέρα από κάθε θρησκευτική ή άλλη προπαγάνδα.

Α. Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ [απόσπασμα από εκτενέστερο άρθρο μου]

Πώς γίνεται ο Υιός του Θεού και, κατά τους χριστιανούς, Θεός, να θανατώνεται από τους ανθρώπους;
Σύμφωνα με το Κοράνι, ο Ιησούς δε σταυρώθηκε, αλλά «φάνηκε να σταυρώνεται», ενώ στην πραγματικότητα ο Θεός Τον διέσωσε και Τον ανέβασε κρυφά στους ουρανούς (σούρα 4, 157-158). Ο Ιησούς, κατά το Ισλάμ, δε μπορεί να σταυρώθηκε, γιατί ένας εκλεκτός του Θεού είναι παράλογο και αδύνατο να εγκαταλειφθεί απ’ Αυτόν στα χέρια των εχθρών του και να υποβληθεί σε βασανιστικό θάνατο.

Ι

Η ιδέα αυτή όμως είναι αντίθετη με την ίδια την Αγία Γραφή, αλλά και με την ιστορία των πιστών στο Θεό, που συχνά βασανίζονταν και θανατώνονταν, παρά την πίστη τους. Ξεκινώντας από τον αθώο Άβελ, γιο του Αδάμ, προχωρούμε στο λαό του Θεού (τον παλαιό Ισραήλ), που υποδουλώθηκε τόσα χρόνια στους Αιγύπτιους (και ασφαλώς πολλοί αθώοι πέθαναν πριν την εμφάνιση του Μωυσή –ανάμεσά τους και αμέτρητα νεογέννητα αγόρια, που θανατώθηκαν την εποχή που γεννήθηκε ο Μωυσής) και περνάμε στους ίδιους τους προφήτες, οι οποίοι κατά κανόνα καταδιώχθηκαν και πολλοί θανατώθηκαν βασανιστικά: ο Ιερεμίας λιθοβολήθηκε, ο Ιεζεκιήλ σύρθηκε δεμένος στην ουρά ενός αλόγου, ο Ζαχαρίας σφάχτηκε «ανάμεσα στο ναό και το θυσιαστήριο» (Ματθ. 23, 35) και άλλοι αλλιώς, σε βαθμό που ο Ιησούς να χαρακτηρίζει την Ιερουσαλήμ πόλη «που σκοτώνει τους προφήτες και λιθοβολεί τους απεσταλμένους προς αυτήν» (Ματθ. 23, 37)! Αλλά και για τους δικούς Του απεσταλμένους ο Ιησούς προφητεύει ότι θα μαστιγωθούν και θα σταυρωθούν ή θα θανατωθούν με διάφορους τρόπους (Ματθ. 23, 34), πράγμα που τονίζει ιδιαίτερα στους μαθητές Του (π.χ. Ματθ. 10, 16-31, κ.α.). Στην επί του όρους ομιλία Του (Ματθ. 5, 10-12) χαρακτηρίζει «μακάριους» (ευτυχισμένους) εκείνους που θα καταδιωχθούν «όπως οι προφήτες» εξ αιτίας της πίστης τους σ’ Αυτόν.
Έτσι προειδοποιούνται οι χριστιανοί κάθε εποχής ότι τους περιμένουν σκληροί διωγμοί, ενώ αναιρείται και η εσφαλμένη υπόθεση ότι οι χριστιανοί διώκονται επειδή είναι αμαρτωλοί, καθώς και ότι οι μουσουλμάνοι νίκησαν τους χριστιανούς επειδή τους ευλόγησε ο Θεός, του Οποίου κατέχουν την αληθινή πίστη (σούρα 5, 18, απευθυνόμενο στους χριστιανούς: «Γιατί τότε σας παιδεύει για τις αμαρτίες σας;»). Αντίθετα: οι πιστοί του αληθινού Θεού βασανίζονται σ’ αυτή τη ζωή, τις περισσότερες φορές δεν υπερισχύουν, φαίνονται αδύναμοι, θύματα των εχθρών τους, που είναι και εχθροί του Θεού. Όμως μέσα σ’ αυτή την αδυναμία, αν κρατήσουν την πίστη και την αγάπη (αν «αντέξουν ώς το τέλος», όπως λέει ο Ιησούς, Ματθ. 24, 13), κερδίζουν την αγιότητα. Όταν ο απόστολος Παύλος ζήτησε από τον Ιησού να τον θεραπεύσει από τον κακό άγγελο που τον βασάνιζε, Εκείνος του απάντησε ότι η δύναμή Του (του Ίδιου του Ιησού, που εδώ εμφανίζεται καθαρά ως Θεός) τελειοποιείται μέσα στην αδυναμία ή την ασθένεια (Β΄ Κορ. 12, 8-9).
Έχοντας λοιπόν έναν τέτοιο Σωτήρα, το πιο φυσικό είναι να πέσει και ο ίδιος θύμα των εχθρών του, να βασανιστεί έως θανάτου και έτσι να νικήσει τους εχθρούς του και τον ίδιο το θάνατο. Ο Χριστός ΔΕ ΣΤΑΥΡΩΝΕΤΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΝΙΚΗΘΗΚΕ. Σταυρώνεται, γιατί αρνείται να διαφύγει ή να αμυνθεί (Ματθ. 26, 51-54). Με τη σταύρωσή Του όμως κατορθώνει το ακατόρθωτο: επανέρχεται στη ζωή και ανοίγει την πόρτα της ανάστασης για όλους τους ανθρώπους. Ο Ίδιος προλέγει ότι στο τέλος της ιστορίας όλοι οι άνθρωποι θα αναστηθούν. Αυτή η ανάσταση οφείλεται στο ότι Εκείνος (ο νέος Αδάμ, ο πνευματικός μας πρόγονος) αναστήθηκε. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο ήρθε στον κόσμο: όχι μόνο να μας φέρει το θέλημα του Θεού (όπως οι προφήτες) αλλά να σώσει τον κόσμο, ως Θεός. Και τον σώζει με τη σταύρωση και την ανάστασή Του.
Εννοείται ότι πεθαίνει ως άνθρωπος, όχι ως Θεός. Επειδή όμως είναι ο Ίδιος και Θεός και άνθρωπος, μπορούμε να πούμε ότι πεθαίνει ως Θεάνθρωπος.
Συνεπώς, καμιά παραδοξότητα δεν υπάρχει στο ότι ο Μεσσίας σταυρώθηκε.

ΙΙ. ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΤΑΥΡΩΣΗ

Την ίδια ιδέα με τους μουσουλμάνους αδελφούς μας είχαν και οι Εβραίοι της εποχής του Χριστού (πράγμα που φανερώνει ότι οι μουσουλμάνοι έχουν παραμείνει στο προκαταρκτικό στάδιο της αποκάλυψης του Θεού, στην Παλαιά Διαθήκη, αρνούμενοι να προχωρήσουν στην Καινή Διαθήκη): όταν ο Ιησούς, μετά την ανάστασή Του, συνάντησε δύο μαθητές Του έξω από τα Ιεροσόλυμα –και τους εμφανίστηκε με άλλη μορφή, για να Τον αναγνωρίσουν στην κατάλληλη στιγμή– εκείνοι Του είπαν πως είναι θλιμμένοι γιατί σταυρώθηκε ο Ιησούς. Τότε ο Ιησούς τους χαρακτήρισε «ανόητους και βραδυκίνητους στην πίστη προς τα λόγια των προφητών» και ΤΟΥΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕ ΤΙΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ που έλεγαν ότι ο Χριστός θα βασανιστεί και θα πεθάνει, αρχίζοντας από το Μωυσή (Λουκ. 24, 25-27).
Έχουμε λοιπόν μια αναίρεση των ισχυρισμών του κορανίου βασισμένη στην ίδια την Αγία Γραφή, την οποία οι αδελφοί μας μουσουλμάνοι σέβονται ως θεόπνευστη. Ας δούμε μερικές από αυτές τις προφητείες, ξεκινώντας κι εμείς από το Μωυσή:
Στη Γένεση, 3, 15, όπως είπαμε (την οποία έγραψε ο Μωυσής), ο Θεός αναφέρεται στο «σπέρμα της γυναίκας», που θα συντρίψει το κεφάλι του όφη (του διαβόλου) και εκείνος θα του πληγώσει τη φτέρνα. Η προφητεία αυτή ονομάζεται «πρωτευαγγέλιο» και είναι η πρώτη αναφορά του Θεού στο Μεσσία. Η πληγή στη φτέρνα ερμηνεύεται ως ένα ασήμαντο τραύμα, όπως ήταν (για τον παντοδύναμο Υιό του Θεού) η σταύρωση.
Ο προφήτης Ησαΐας, κεφ. 53, γράφει ξεκάθαρα ότι ο Μεσσίας θα βασανιστεί και θα σώσει τον κόσμο με το βασανισμό Του («σηκώνει τις αμαρτίες μας και υποφέρει για μας… τραυματίστηκε για τις αμαρτίες μας… οδηγήθηκε σαν πρόβατο στη σφαγή… από τις αμαρτίες του λαού μου οδηγήθηκε στο θάνατο…» κ.τ.λ.). Στο Ησαΐα 12, 6, ο «άγιος του Ισραήλ» (ο Θεός) είναι Εκείνος που «υψώθη εν μέσω της Σιών», δηλαδή ο Χριστός (βλ. Ησ. 52, 13: «ο παις μου υψωθήσεται και δοξασθήσεται και μετεωρισθήσεται σφόδρα» = ο δούλος μου θα υψωθεί και θα δοξαστεί και θα κρεμαστεί πολύ). Ο Ίδιος ο Χριστός ερμηνεύει την «ύψωση» ως σταύρωση (Ιω. 8, 28, και 12, 32-34). Προσοχή: ο Μεσσίας, κατά τον Ησαΐα, έρχεται για να σώσει τον κόσμο και όχι απλώς για να διδάξει ή για να μεταφέρει σ’ εμάς το θέλημα του Θεού.
Αλλά και ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, ο υιός του Ζαχαρία, χαρακτηρίζει το Μεσσία «αμνό του Θεού» (αρνάκι του Θεού), που σηκώνει την αμαρτία του κόσμου (Ιω. 1, 29), εννοώντας προφανώς ότι θα θυσιαστεί, όπως το αρνάκι, που ήταν το κατ’ εξοχήν ζώο για θυσίες. «Αρνίον εσφαγμένον» Τον ονομάζει και η Αποκάλυψη (Αποκ. 5, 6, και σε πολλά άλλα σημεία), ενώ οι άγιοί Του «έχουν λευκάνει τις στολές τους στο αίμα Του» και νίκησαν το διάβολο «διά το αίμα του αρνίου» (Αποκ. 7, 14, και 12, 11)
Ο Ιησούς αρκετές φορές προειδοποίησε τους μαθητές Του για τη σταύρωσή Του (π.χ. Ματθ. 16, 21-28, Λουκ. 18, 31-33, κ.α.). Στο Ματθ. 26, 31, αναφέρεται στην προφητεία «πατάξω τον ποιμένα και διασκορπισθήσονται τα πρόβατα της ποίμνης» (Ζαχαρία 13, 7).
Ο προφήτης Ζαχαρίας, 11, 12-13, μιλάει για τα τριάντα αργύρια (αργυρά νομίσματα), που εισέπραξε ο Ιούδας όταν πρόδωσε τον Ιησού. Ο άγιος ευαγγελιστής Ματθαίος αναφέρεται στην προφητεία (Ματθ. 27, 9), μόνο που την ενώνει με την προφητεία του Ιερεμία, 18, 2, που μιλάει για τον «αγρόν του κεραμέως», τον οποίο αγόρασαν με τα τριάντα αργύρια οι Εβραίοι αρχιερείς, όταν τα επέστρεψε ο Ιούδας.
Υπάρχουν ωστόσο και πολλές άλλες αναφορές στους Ψαλμούς, που αναφέρονται προφητικά στη σταύρωση και εκπληρώθηκαν στον Ιησού, όπως Ψαλμ. 68, 22 («μου έδωσαν χολή για τροφή και στη δίψα μου με πότισαν ξύδι», βλ. Ματθ. 27, 48), Ψαλμ. 21, 2 («Θεέ μου, Θεέ μου, πρόσεξέ με, γιατί με εγκατέλειψες;», βλ. Ματθ. 27, 46), Ψαλμ. 21, 19 («μοίρασαν μεταξύ τους τα ρούχα μου και έβαλαν κλήρο για τα ενδύματά μου», Ιω. 19, 23-24), κ.ά. (για τη θεία έμπνευση των Ψαλμών βλ. σούρα 4, 163).
Ο Ιησούς κραύγασε πάνω στο σταυρό «Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες;», γιατί στην ανθρώπινη ζωή Του πέρασε όλα τα βάσανα που περνάει ο άνθρωπος, μεταξύ των οποίων και την αίσθηση ότι ο Θεός τον έχει εγκαταλείψει. Με αυτό τον τρόπο καθαγίασε τα βάσανα των ανθρώπων και τα μετέτρεψε σε δρόμο για να πλησιάσουμε το Θεό (αν τα υπομείνουμε με πίστη και υπομονή, όπως Εκείνος).
Επίσης, στην Παλαιά Διαθήκη περιλαμβάνονται πολλές ΠΡΟΤΥΠΩΣΕΙΣ του θανάτου του Ιησού και της σωστικής σημασίας του. «Τύπος» ή «προτύπωση» στην Αγία Γραφή είναι ένα πρόσωπο ή γεγονός της Παλαιάς Διαθήκης, που διαμορφώθηκε από το Θεό έτσι, ώστε να αντιστοιχεί σε ένα πρόσωπο ή γεγονός της Καινής Διαθήκης, το οποίο έμπρακτα συμβολίζει. Ο Ίδιος ο Ιησούς, όπως θα δούμε, αναγνώριζε αυτή την ερμηνεία ως σωστή. Το ίδιο και ο απόστολος Παύλος (βλ. π.χ. επιστολή προς Εβραίους, κεφ. 7 και 9 κ.λ.π.). Ας δούμε μερικές από αυτές τις αναφορές:
Ο φόνος του Άβελ, γιου του Αδάμ (Γένεσις, 4, 1-8): ο αθώος βοσκός θανατώθηκε από τον αδελφό του λόγω φθόνου, όπως ο Ιησούς (που είναι «ο ποιμήν ο καλός», Ιω. κεφ. 10, ο οποίος μάλιστα «θέτει την ψυχή του υπέρ των προβάτων», στίχ. 15) θανατώθηκε για τον ίδιο λόγο από τους αδελφούς Του, τους ανθρώπους.
Η θυσία του Αβραάμ (Γένεσις, 22, 1-13): όπως ο πατριάρχης Αβραάμ προσφέρθηκε να θυσιάσει το μοναχογιό του, ο οποίος μάλιστα πήγε για τη θυσία μόνος του, χωρίς βία, και μετέφερε και στους ώμους του τα ξύλα για τη φωτιά, έτσι και ο Θεός θυσίασε το Μονογενή Υιό Του για τη σωτηρία των ανθρώπων, ο Οποίος μάλιστα πήγε οικειοθελώς να θανατωθεί, κουβαλώντας στους ώμους Του το σταυρό του μαρτυρίου.
Ο αμνός του Πάσχα, δηλαδή το αρνάκι που έσφαξαν οι Εβραίοι το βράδυ πριν φύγουν από την Αίγυπτο: με το αίμα του σημάδεψαν τις πόρτες τους, ώστε ο εξολοθρευτής άγγελος, που θα σκότωνε τα πρωτότοκα παιδιά των Αιγυπτίων, να μη μπει στα σπίτια τους (Έξοδος, 12, 21-28). Έτσι κι ο Ιησούς θυσιάστηκε ως αμνός (βλ. και Ησαΐα, κεφ. 53) και με το Αίμα Του έσωσε το λαό Του (την ανθρωπότητα) από τον αιώνιο θάνατο. Γι’ αυτό και ο Ιωάννης είπε για το Χριστό: «Να ο αμνός του Θεού, που σηκώνει την αμαρτία του κόσμου». Γι’ αυτό επίσης οι Εβραίοι επί αιώνες έτρωγαν το Πάσχα αρνάκι, και μάλιστα χωρίς να του σπάσουν τα κόκαλα, επειδή και του Χριστού τα οστά στο σταυρό δεν έσπασαν (Ιω. 19, 33-37, βλ. και στην Παλαιά Διαθήκη, Αριθμοί, 9, 12, Ψαλμ. 33, 21). Γι’ αυτό, τέλος, ο Ιησούς σταυρώθηκε κατά την παραμονή του εβραϊκού Πάσχα, όπως και ο αμνός της Εξόδου σφάχτηκε την παραμονή του πρώτου Πάσχα, δηλαδή της απελευθέρωσης από την Αίγυπτο με τη διάβαση της Ερυθράς Θάλασσας.
Η ύψωση του φιδιού στην έρημο (Αριθμοί 21, 6-10): κατά το μακρύ ταξίδι της επιστροφής από την Αίγυπτο στη Χαναάν οι Εβραίοι αντιμετώπισαν πολλά προβλήματα. Ένα απ’ αυτά ήταν οι νυχτερινές επιθέσεις θανατηφόρων φιδιών. Ο Θεός διέταξε το Μωυσή να κατασκευάσει ένα χάλκινο φίδι και να το υψώσει πάνω σε μια ράβδο. Όποιος δαγκωνόταν από φίδι, έστρεφε το βλέμμα του στο υψωμένο χάλκινο φίδι και θεραπευόταν από το δηλητήριο (αυτό αποδεικνύει και ότι δεν είναι άτοπο να κάνει θαύματα ο Θεός μέσω εικόνων ή άλλων αντικειμένων). Ο Ίδιος ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός αναφέρθηκε σ’ αυτό τον τύπο: «όπως ο Μωυσής ύψωσε το φίδι στην έρημο, έτσι πρέπει να υψωθεί ο υιός του ανθρώπου» (Ιω. 3, 14-17 –με πλήρη αναφορά στη σωτηρία του κόσμου διά του Χριστού, του Μονογενούς Υιού του Θεού). Ο Ιησούς ονόμαζε τον εαυτό Του «υιό του ανθρώπου» (=άνθρωπο) με βάση το Δανιήλ 7, 13.
Το «σημείον του Ιωνά του προφήτου»: ο Ιωνάς, ως γνωστόν, παρέμεινε τρεις ημέρες στην κοιλιά του θαλάσσιου κήτους και κατόπιν βγήκε στη στεριά σώος και αβλαβής. Ομοίως, και ο Ιησούς θα παρέμενε «εν τη καρδία της γης» τρεις ημέρες και τρεις νύχτες και κατόπιν θα επανερχόταν (όπως και επανήλθε) στη ζωή σώος και αβλαβής. Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΙΗΣΟΥΣ αναφέρθηκε στην προτύπωση του Ιωνά στο Ματθ. 12, 38-40.
Ας αναφέρουμε τέλος ότι ο Ιησούς πολλές φορές μίλησε για το θάνατό Του και τη σωστική σημασία του. Στο Ιω. 12, 23-24, καταγράφεται ο λόγος Του ότι «ήρθε η ώρα να δοξαστεί ο υιός του ανθρώπου, γιατί ο κόκκος του σίτου» (σπόρος του σιταριού), «αν δεν πεθάνει πέφτοντας στη γη, μένει μόνος, αν όμως πεθάνει φέρνει πολύ καρπό». Στο Ματθ. 21, 33-44, καταγράφεται η παραβολή Του για τους «κακούς γεωργούς», διαχειριστές ενός αμπελιού, που θανάτωσαν όχι μόνο τους απεσταλμένους του ιδιοκτήτη του αμπελιού (προφήτες), αλλά και τον ίδιο το γιο του. Στο Ιω. 10, 15, όπως είπαμε, αναφέρεται ο λόγος Του για τον «καλό ποιμένα» (βοσκό), που δίνει τη ζωή του για να σώσει τα πρόβατά Του από το λύκο (σημειωτέον ότι στην Παλαιά Διαθήκη ποιμήν του λαού ονομάζεται ο Θεός, ενώ στην Καινή ο Χριστός – άλλη μια απόδειξη ότι ο Χριστός είναι Θεός).

Β. ΤΕΚΜΗΡΙΟ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ: ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ

Οι χριστιανοί αναφέρουν την ύπαρξη μυστηριώδους φωτοχυσίας στον Τάφο του Ιησού και φλόγας που ανάβει θαυματουργικά ήδη από τον 1ο αι. μ.Χ. Για την ακρίβεια ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης (4ο αι. μ.Χ.), στο έργο του «Δεύτερος λόγος περί αναστάσεως», αναφέρει ότι οι απόστολοι Πέτρος και Ιωάννης –τα ίδια τα ξημερώματα της ανάστασης– είδαν μέσα στον τάφο τα σάβανα του Ιησού, ενώ ήταν ακόμη σκοτάδι (για το σκοτάδι βλ. Ιω. 20, 1), επειδή ο τάφος μέσα ήταν λουσμένος στο φως. Το ίδιο αναφέρει και ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός τον 8ο αι. μ.Χ., μοναχός στη μονή του αγ. Σάββα, έξω από τα Ιεροσόλυμα. Κατά κάποιους μάλιστα, από αυτό εμπνεύστηκε το στίχο «Νυν πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε και γη και τα καταχθόνια», που βρίσκεται στην ακολουθία της νύχτας του Μ. Σαββάτου, ποίημα δικό του.
Άλλες πρώιμες μαρτυρίες για το Άγιο Φως:
Το 2ο αι. μ.Χ., παρουσία του πατριάρχη Νάρκισσου, σημειώθηκε έλλειψη λαδιού και δε μπορούσαν να ανάψουν το καντήλι («λυχνάρι») για τη λειτουργία του Πάσχα. Ένας άντρας γέμισε το καντήλι νερό από την πηγή του Σιλωάμ. Το καντήλι άναψε θαυματουργικά με το νερό και παρέμενε αναμμένο, καθ’ όλη την διάρκεια της Πασχάλιας Λειτουργίας (Ευσέβιος, Ιστορία της Εκκλησίας, 4ος αι., Βιβλίο ΣΤ’, κεφ. 9, 1-3).
Ο Μέγας Θεοδόσιος (4ος αι.), κάποτε επισκέφθηκε κρυφά την Ιερουσαλήμ, και αμέσως μετά, ΟΛΑ τα λυχνάρια των εικόνων άναψαν. «Το θαύμα αυτό εξέπληξε τον Πατριάρχη, αλλά άγγελος του αποκάλυψε πως αυτός που προσευχόταν δεν ήταν απλός άνθρωπος, αλλά ο άγιος βασιλέας Θεοδόσιος» (Επίσκοπος Πορφύριος (Ουσπένσκυ), Το βιβλίο του είναι μου, Μέρος 3, S-Pb., 1896, σελ. 299-300). [Ας σημειωθεί εδώ ότι ο Μ. Θεοδόσιος, παρά τα λάθη του, δεν ήταν ένας «σκληρός φανατικός», όπως τον νομίζουν πολλοί, αλλά ένας άνθρωπος με ειλικρινή πίστη, που υπήρξε, μετά το Μέγα Κωνσταντίνο, ο πρώτος αυτοκράτορας που δεν δίωξε την Ορθοδοξία (εκτός από τους δευτερεύοντες αυτοκράτορες που βασίλεψαν πάρα πολύ λίγο).]
Ο μοναχός Barnard τον 9ο αιώνα (865 μ.X.) μιλάει εκτενώς για το Άγιο Φως, όπως το ξέρουμε και σήμερα: «Είναι περιττό να γράψω πολλά για τον τάφο αυτό, επειδή ο Bede λέει αρκετά γι’ αυτόν στην δική του Ιστορία (της Αγγλικής Εκκλησίας). Όμως αξίζει να αναφερθεί πως αυτό που συμβαίνει το Μεγάλο Σάββατο, την Παραμονή του Πάσχα. Το πρωί αρχίζει η λειτουργία μέσα στην εκκλησία αυτή. Μετά, όταν τελειώσει, μπαίνουν ψάλλοντας το «Κύριε Ελέησον» μέχρι να έρθει άγγελος και να ανάψει με φως τα κανδήλια που κρέμονται πάνω από τον τάφο. Ο Πατριάρχης μεταδίδει αυτό το Φως στους επισκόπους και τον υπόλοιπο λαό, και ο καθένας έχει φως, εκεί που στέκεται.» Mabilon. Acta Sancta. Τόμος. III. P. II. Σελ. 473.

ΙΣΛΑΜΙΚΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ:

Εκτενείς περιγραφές του θαύματος του αγίου Φωτός κάνουν και οι Άραβες συγγραφείς Ahmed ibn al-Kassa (θ. 936 μ.Χ.) στο έργο του “Signs of Quibla” (Σημεία του Κίμπλα), Abu l-Abbas Ahmad (θ. 947 μ.Χ.), al-Biruni (1000 μ.Χ.) κ.ά., ενώ η Ιερουσαλήμ ήταν ακόμη στα χέρια των μουσουλμάνων Αράβων και οι χριστιανοί που ζούσαν εκεί ήταν Ορθόδοξοι. Φυσικά, ΠΡΙΝ από τις σταυροφορίες και την κυριαρχία των παπικών («ρωμαιοκαθολικών») σταυροφόρων στους Αγ. Τόπους (η α΄ σταυροφορία κηρύχτηκε τον 11ο αι., δηλ. το 1095 μ.Χ.).
Ο al-Biruni π.χ. γράφει: «Οι Χριστιανοί έχουν ήδη σβήσει τα φανάρια τους και τις δάδες τους από πριν, και περιμένουν, μέχρι να δουν μια καθαρή λευκή φωτιά, που κάνει το κανδήλι να ανάβει. Με την φωτιά αυτή ανάβουν τα κανδήλια μέσα στα τεμένη και τους ναούς. Μετά γράφεται μια αναφορά προς τον Χαλίφη σχετικά με την ώρα που κατέβηκε η φωτιά. Αν γινόταν αμέσως μετά την μεσημβρινή ώρα, αναμενόταν γόνιμη χρονιά, αλλά αν καθυστερούσε μέχρι την εσπέρα ή αργότερα, τότε θα αναμενόταν άγονη χρονιά. Η ίδια πηγή αναφέρει επίσης πως κάποιος κυβερνήτης είχε φέρει μαζί του ένα τεμάχιο χάλκινου σύρματος αντί φυτιλιού, για να μην μπορέσει να αναφλεγεί και να φανεί έτσι πως το όλο φαινόμενο απέτυχε. Όμως κατέβηκε το πυρ, και ο χαλκός πήρε φωτιά. Η κάθοδος αυτής της φωτιάς από ψηλά, σε μια μέρα που επαναλαμβάνεται μετά από συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, γίνεται αφορμή να μένουμε έκπληκτοι….» (άρα ήταν αυτόπτης μάρτυρας).
Ο Μητροπολίτης Καισαρείας Αρέθας, στο μήνυμά του προς τον Εμίρη της Δαμασκού (αρχές 10ου αι.) γράφει: «Κάθε χρόνο μέχρι τώρα, την ημέρα της αγίας Του Αναστάσεως, ο Πανάγιος και Πολύτιμος Τάφος Του κάνει θαύματα…. (όντας όλα τα φώτα της Ιερουσαλήμ σβηστά και)….. με την θύρα (του Παναγίου Τάφου) σφραγισμένη….και οι Χριστιανοί να στέκονται τριγύρω του, μέσα στον Ναό της Αναστάσεως […], φωνάζοντας «Κύριε Ελέησον!», ξαφνικά εμφανίζεται μια αστραπή φωτός και ανάβει το καντήλι, και στην συνέχεια όλοι οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ παίρνουν από το φως αυτό και ανάβουν τα δικά τους τα κεριά…».
Εντυπωσιακή αναφορά στο θαύμα του Αγίου Φωτός κάνει ο κληρικός Νικήτας, το 947 μ.Χ., σε επιστολή του προς τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Ζ΄ τον Πορφυρογέννητο.
Ας σημειωθεί τώρα ότι οι σταυροφόροι, που ήταν παπικοί, δεν αγαπούσαν καθόλου το θαύμα του αγίου Φωτός, γιατί το άναβαν πάντοτε οι Ορθόδοξοι, πράγμα που αποδυνάμωνε την κυριαρχία του καθολικισμού στους Αγ. Τόπους, που επιδίωκαν αυτοί. Έτσι, ο στρατιωτικός ιερέας του πρώτου βασιλέα της Ιερουσαλήμ Βαλδουίνου Fulcher (Fulk) της Σαρτρ, έγραψε ότι το Άγιο Φως δεν εμφανίστηκε μέχρι να απομακρυνθούν οι Λατίνοι μοναχοί και κληρικοί από την εκκλησία του Αγίου Κουβουκλίου. Avdulovsky F.M., Holy Fire Coming From Holy Sepulchre of Our God and Savior Jesus Christ on The Great Saturday in Jerusalem. («Το Άγιο Φως το Προερχόμενο από τον Πανάγιο Τάφο του Θεού και Σωτήρος Ημών Ιησού Χριστού κατά το Μεγάλο Σάββατο») Μόσχα, 1887, σελ. 37-41.
Ο Αρμένιος ιστορικός του 12ου αι. Ματθαίος Εδέσσης μάς λέει πως το 1102 το Άγιο Φως αρνήθηκε να εμφανιστεί, αφού οι Φράγκοι (σταυροφόροι) είχαν αρπάξει τους Αγίους Τόπους από τους τοπικούς ιερείς και είχαν βγάλει τους Έλληνες έξω από τα μοναστήρια με τις κλωτσιές. Οι νεόφερτοι «πήραν το μήνυμα», και αποκατέστησαν τους διωγμένους. Το Φως εμφανίστηκε, με μια μέρα καθυστέρηση.
Οι μαρτυρίες αυτές, καθώς και άλλες, μεταγενέστερες, περιλαμβάνονται στις μελέτες:
Όλγα Τερζή, «Ιστορική μελέτη για το Άγιο Φως»: http://www.impantokratoros.gr/7F53C195.el.aspx.
Κατερίνα Ν. (μετάφραση): «Πρώιμες μαρτυρίες περί του Αγίου Φωτός»: http://www.oodegr.com/oode/asynithista/thavmata/agio_fws1.htm (μτφρ. από το αγγλικό, που δημοσιεύεται εδώ: http://www.holyfire.org/eng/history.htm).
Βλ. ακόμη: Λυκούργου Μαρκούδη, «Μαρτυρία περί του Αγίου Φωτός»: http://www.oodegr.com/oode/asynithista/thavmata/agio_fws_martyria1.htm.
Θα πρέπει επίσης να λάβουμε υπόψιν την περίπτωση του αγίου μάρτυρα Τούνομ, Άραβα εμίρη, που, στις 18 Απριλίου 1579, είδε το Άγιο Φως να βγαίνει από την κολώνα της πλαϊνής πύλης του Ναού της Αναστάσεως (όπου είχαν συγκεντρωθεί οι Ορθόδοξοι διωγμένοι από τους Τούρκους), έπεσε από το μιναρέ χωρίς να πάθει κακό, διακήρυξε ότι η Ορθοδοξία είναι η αληθινή πίστη και εκτελέστηκε από τους πρώην ομοθρήσκους του μουσουλμάνους.

ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ

Τέλος, πρέπει να αναφέρουμε ότι, ανεξάρτητα από τις αρχαίες πηγές, οι σημερινές μαρτυρίες για την τέλεση του θαύματος (όχι μόνο για το ότι εμφανίζεται χωρίς να το ανάψει ανθρώπινο χέρι, αλλά και ότι δεν καίει) είναι αρκετές για να λύσουν κάθε απορία αν πρόκειται για «θαύμα ή μύθο». Περιορίζομαι να παραπέμψω σε συγκλονιστικό βίντεο αφιέρωμα («Άγιο Φως – μαρτυρίες και εμπειρίες»), με πλάνα και μαρτυρίες, που δημοσιεύτηκε πέρυσι στο διαδίκτυο στην ιστοσελίδα http://www.oodegr.com και από τότε έχει μεταφραστεί σε πέντε έξη γλώσσες. Το βίντεο δημοσιεύεται εδώ: http://www.oodegr.com/english/ekklisia/holylight.htm.
Βέβαια κάποιοι θα μπουν εδώ και θα παπαγαλίσουν ό,τι λέει ο Καλόπουλος, για απάτη με φώσφορο κ.τ.λ. Απάτη δεν θα μπορούσε να γίνει υπό μουσουλμανική και παπική (των σταυροφόρων) κατοχή, και μάλιστα επί τόσους αιώνες, χωρίς να ανακαλυφθεί και τιμωρηθεί ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ «απατεώνας». Για τον ένθερμο ερευνητή, παραπέμπω και εδώ: http://www.oodegr.com/oode/asynithista/thavmata/expaganus_agio_fws_1.htm.
Μια αυτοψία θα πείσει κάθε ειλικρινά ενδιαφερόμενο – του χρόνου, αδελφοί, εύχομαι να κάνετε Πάσχα στον Άγιο Τάφο.

Γ. ΤΕΚΜΗΡΙΟ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΩΣΗΣ: Η ΣΙΝΔΟΝΗ ΤΟΥ ΤΟΡΙΝΟ

Πιθανότατα οι μουσουλμάνοι αδελφοί μας θα είναι ήσυχοι ως προς τη σινδόνη του Τορίνο (με τη μορφή του Ιησού πάνω της), αφού ξέρουν ότι η χρονολόγηση με άνθρακα 14 την τοποθέτησε ανάμεσα στο 13ο και το 14ο αιώνα μ.Χ. Όμως, στη θέση τους δεν θα ήμουν και τόσο ήσυχος. Η χρονολόγηση αυτή είναι αμφισβητήσιμη για ΠΟΛΛΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ (θα το δούμε παρακάτω), ενώ υπάρχουν επίσης ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ που αποδεικνύουν ότι το σεντόνι προέρχεται από τον 1ο αι. μ.Χ. και μάλιστα από την Παλαιστίνη, ενώ συνδέεται και με την περίοδο του Πάσχα.
Επίσης, μαρτυρίες για την ύπαρξή του υπάρχουν το αργότερο από το 10ο αι. μ.Χ., που αυτό και μόνο αρκεί για να καταρρίψει την εγκυρότητα της χρονολόγησης με άνθρακα.
Δημοσιεύω δύο αρθράκια:

Ι

Σινδόνη του Τορίνο: αλήθεια ή απάτη;
Πηγή: http://www.diakrisis.gr/articles.php?lng=gr&pg=86

Έπειτα από τρεις δεκαετίες επιστημονική εξέταση, η Σινδόνη είναι ακόμα το επίκεντρο της αντιλογίας. Ενώ η επιστημονική άποψη και αυτή των ΜΜΕ γενικά το απορρίπτουν ως σάβανο του Χριστού, η επιστημονική και ιστορική απόδειξη συνεχίζει να αφθονεί. Ο Bill Geating συνοψίζει τα τελευταία δεδομένα.
Η Σινδόνη του Τορίνου είναι ένα αρχαίο κίτρινο λινό ύφασμα που φέρει την εικόνα ενός μουσάτου άνδρα καλυμμένου με σταγόνες αίματος, η θέση του οποίου ταιριάζει σε θάνατο από σταύρωση. Φιλοξενείται στο Τορίνο της Ιταλίας για περισσότερο από 400 χρόνια και πολλοί πιστεύουν ότι είναι η εικόνα του Ιησού.
Το μέγεθός του είναι 4,35 μέτρα μακρύ, 1,1 μέτρα πλατύ, και η Σινδόνη είναι υφασμένη από λινό με ύφανση ψαροκόκαλου από ίνες κοινού λιναριού που χρησιμοποιούνταν την εποχή του Χριστού. Η εικόνα της Σινδόνης είναι η εμπρόσθια και η οπίσθια όψη ενός Καυκάσιου άνδρα, περίπου 30 ετών, γύρω στα 1,80 ύψος και βάρος περίπου 77 κιλά.
Σε όλη την εικόνα υπάρχουν κηλίδες αίματος που ανταποκρίνονται σε θάνατο από σταύρωση. Επίσης φαίνονται τρύπες από καψίματα και μερικές σταγόνες νερού από την πυρκαγιά του 1532.
Ιστορικές μελέτες ανιχνεύουν την Σινδόνη στο 1356 μ.Χ. όταν εκτέθηκε στην Liery της Γαλλίας από τον Geoffrey De Charney. Το 1452 το ύφασμα πουλήθηκε στον Δούκα του Σαβόϋ, και το 1578 μεταφέρθηκε στο Τορίνο της Ιταλίας όπου παραμένει μέχρι σήμερα.
Η ιστορία της Σινδόνης πριν τον Μεσαίωνα είναι νεφελώδης. Ένα πιθανό σενάριο προτείνει ότι μετά τον θάνατο του Χριστού (ή το 70 μ.Χ. που καταστράφηκε η Ιερουσαλήμ) μεταφέρθηκε στην Έδεσσα της Τουρκίας (σύγχρονη Urfa). Γνωστό σαν το Μανδήλιον ή Εικόνα της Έδεσσας ήταν διπλωμένο για να φαίνεται μόνο το πρόσωπο μέσα σε μια ανοιχτή θήκη.
Το 944 μ.Χ. ο Βυζαντινός Αυτοκρατορικός Στρατός εισέβαλε στην Έδεσσα [Θ.Ρ.: η οποία, αν και βυζαντινή πόλη, βρισκόταν υπό αραβική κατοχή από το 638 μ.Χ.] με το σκοπό να ξαναποκτήσουν το ύφασμα και μετά να το παραδώσουν στην Κωνσταντινούπολη. Η Τέταρτη Σταυροφορία (1204) λεηλάτησε την Κωνσταντινούπολη και η Σινδόνη του Τορίνου ουσιαστικά εξαφανίστηκε μέχρι τον 14ο αιώνα. Πιθανόν ήταν στην κατοχή των Ναïτών ιπποτών, ένα διεθνές τάγμα σταυροφορίας από πολεμιστές μοναχούς, όταν αυτό επανεμφανίστηκε με τον De Charney το 1353.
Η επιστημονική και εξονυχιστική έρευνα της Σινδόνης επικεντρώθηκε στο κατά πόσον η απεικόνιση είχε δημιουργηθεί φυσικά ή τεχνητά. Πάνω από 500.000 ώρες επιστημονικής εξέτασης από 63 επιστημονικούς κλάδους έχουν εφαρμοστεί στην Σινδόνη. Περισσότερο εκτεταμένη ήταν η ανάλυση του 1978 από 40 επιστήμονες όλο το 24ωρο για 5 μέρες. Αυτοί συμπέραναν ότι η απεικόνιση ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ!
Δεν υπήρχε κανένα άξιο λόγου ίχνος χρώματος, μπογιάς, βαφής ή σταγόνες πάνω στο ύφασμα. Ούτε η εικόνα έδειχνε την κατεύθυνση που φυσιολογικά δημιουργείται από τα περάσματα της βούρτσας. Ούτε υπήρχε κανένα Περίγραμμα της εικόνας καθώς θα ήταν απαραίτητο για να δημιουργήσουν μια ζωγραφική παράσταση. Ούτε βρέθηκε καμιά απόδειξη «στερέωσης» του υφάσματος που συμβαίνει όταν εφαρμοστεί οποιαδήποτε υγρή ουσία. Η εικόνα φαίνεται να είναι καθαρά επιφανειακή, διαπερνώντας μόνο τις δύο κορυφαίες μικρο-ίνες.
Οι σταγόνες αίματος πάνω στο μέτωπο και τα μαλλιά ταιριάζουν με πληγές από αγκαθωτό στεφάνι. Πάνω από 100 σημάδια μαστιγώματος στην πίσω πλευρά, ταιριάζουν το μαστίγωμα που έκανε το ρωμαϊκό μαστίγιο (Flagum). Το αίμα που κυλούσε κάτω από τα χέρια και στα πόδια δείχνουν τρύπημα που προέρχεται από καρφιά. Η ροή του αίματος κάτω από τα χέρια ταιριάζει τη ροή της βαρύτητας που συμβαίνει κατά την σταύρωση. Η απουσία απεικονίσεων του αντίχειρα και στα δύο χέρια, δείχνει ότι είχε τρυπηθεί ο καρπός του χεριού και όχι τα χέρια. Ένα καρφί στον καρπό του χεριού θα τρυπούσε το μεσαίο νεύρο, προκαλώντας το σπάσιμο του αντίχειρα στην παλάμη.
Η φωτογράφηση της Σινδόνης το 1898 αποκάλυψε το κρυμμένο «αληθινά θετικό» που έκανε την εικόνα της Σινδόνης ένα φωτογραφικό αρνητικό. Η ανάλυση της εικόνας που έγινε το 1978 αποκάλυψε ότι τα τρισδιάστατα χαρακτηριστικά της Σινδόνης, δείχνουν ότι το ύφασμα έχει πάνω του μια πραγματική τρισδιάστατη ανθρώπινη μορφή, που είναι αδύνατον να δημιουργηθεί με ζωγραφική.
Πρόσφατες μελέτες από τους Ισραηλινούς βοτανολόγους Avinoan Danin και Uri Baruch, μαζί με τους Αμερικανούς Alan και Mary Whanger, αποκάλυψε ισχυρή απόδειξη ότι η προέλευση της Σινδόνης είναι μέσα από την περιοχή της Ιερουσαλήμ. Ακόμη, το ύφασμα περιέχει αναρίθμητους κόκκους γύρης και απεικονίσεις φυτών. Με το μικροσκόπιο, αναγνωρίστηκαν με σιγουριά, τουλάχιστον 30 τύποι κόκκων γύρης.
Απεικονίσεις φυτών, αν και πιο δύσκολο να αναγνωριστούν, περιλαμβάνουν τα Zygophyllum dumosum, Gundelia tournefortii, Cistus creticus και Capparis aegyptia. Όλα μαζί, είναι μοναδικά σε μόνο μια περιοχή πάνω στη γη –τα βουνά της Ιουδαίας και την έρημο του Ισραήλ. Η ταυτόχρονη άνθηση τον Μάρτιο και Απρίλιο των 8 φυτών που αναγνωρίστηκαν πάνω στην Σινδόνη, ανταποκρίνονται στη βιβλική αφήγηση του θανάτου του Χριστού. Ένα από αυτά τα λουλούδια (Capparis aegyptia) αρχίζει να ανοίγει το μεσημέρι και φθάνει σε πλήρες άνοιγμα λίγο πριν την δύση του ήλιου. Στις 3 ή 4 μμ, το άνοιγμα των μπουμπουκιών τους, ταιριάζει με την ώρα του θανάτου του Χριστού.
Το 1988, η Σινδόνη του Τορίνου χρονολογήθηκε με τον άνθρακα 14 από τρία διαφορετικά εργαστήρια. Και τα τρία το χρονολόγησαν μεταξύ του 1260 μ.Χ. και του 1390 μ.Χ. Ακόμη, έχουν εγερθεί ανησυχίες σχετικά με την ακρίβεια των μετρήσεων. Ζωντανοί μύκητες και βακτήρια έχουν ανακαλυφθεί πάνω στο ύφασμα, δημιουργώντας ένα «βιο-πλαστικό στρώμα» το οποίο μπορεί να παροδηγήσει την χρονολόγηση με τον άνθρακα 14. Ο Harry Grove, που διεύθυνε το τεστ με τον άνθρακα 14, δήλωσε ότι το μικρόβιο είναι μια «ανάπτυξη που θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά… αυτό αξίζει περισσότερο λεπτομερή έρευνα».
Το τμήμα της Σινδόνης που χρησιμοποιήθηκε για το ραδιομετρικό τεστ, γνωστό σαν «Γωνία του Ραέ», ήρθε από ένα σημείο ευαίσθητο σε μόλυνση, εξαιτίας της μεταχείρισης που υπέστη η Σινδόνη σε όλους τους αιώνες. Είναι επίσης πιθανόν ότι η πυρκαγιά του 1532 δημιούργησε μια σημαντική αύξηση στην συσσώρευση άνθρακα 14, και ως εκ τούτου να αύξησε τον ραδιομετρικό υπολογισμό.
Αν και η επιστήμη δεν έχει ακόμη προσδιορίσει τον μηχανισμό με τον οποίο δημιουργήθηκε η απεικόνιση της Σινδόνης, έχει προταθεί κάποιος τύπος ροής ουδετερονίων από ραδιενέργεια. Επίσης αυτή η διαδικασία θα παράγει πρόσθετο άνθρακα 14, λοξοδρομώντας την χρονολόγησή του.
Οι αλλαγές στο πρωτόκολλο του τεστ με τον άνθρακα 14 το 1988 περιλάμβαναν:
Εξέταση από ένα τμήμα της Σινδόνης.
Χρησιμοποίηση μόνο τριών εργαστηρίων, αντί των αρχικών επτά.
Το τμήμα της Σινδόνης «Γωνία του Ραέ» που ήταν γνωστό πως είχε μολυνθεί από πυρκαγιά και ανθρώπινο άγγιγμα, αντί ενός καθαρότερου τμήματος.
Συγκεντρωμένη μαζί, όλη αυτή η απόδειξη εγείρει σοβαρές αμφιβολίες για την εγκυρότητα του τεστ του 1988.
Εάν η Σινδόνη χρονολογηθεί ακριβώς τον 14ο αιώνα, τότε απαιτείται η γνώση, η ικανότητα και η δεξιοτεχνία πάρα πολλών πεδίων από έναν πλαστογράφο του Μεσαίωνα. Αυτός ο καλλιτέχνης χρειάζονταν εκτεταμένη γνώση στην ανατομία και φυσιολογία μέχρι να μπορεί με ακρίβεια να απεικονίσει τις λεπτομέρειες της σταύρωσης, όπως και γνώση των φωτογραφικών αρνητικών και των τρισδιάστατων εικόνων. Επίσης θα απαιτούνταν βαθιά γνώση της χημείας του αίματος και των προσθέσεων με μικροσκόπιο ντόπιων ποικιλιών γύρης από συγκεκριμένη τοποθεσία.
Κατά πόσον η Σινδόνη είναι ένα ταφικό ύφασμα της Παλαιστίνης του 1ου αιώνα ή μια πλαστογραφία της μεσαιωνικής Ευρώπης, μελετείται ακόμη. Κατά πόσον είναι το πραγματικό σάβανο του Χριστού είναι πέρα απʼ τον ορίζοντα της επιστήμης. Ακόμη, η εικόνα της Σινδόνης και οι κηλίδες αίματος, μπορούν να μας βοηθήσουν να φανταστούμε τα τρομερά παθήματα του Χριστού. Ότι είναι άδειο αυτό το σάβανο, μας υπενθυμίζει την ανάστασή Του.
Μια αριστουργηματική αναπαραγωγή ή το πραγματικό σάβανο, αυτό μπορεί να μιλήσει σε όλους όσους έχουν ακουμπήσει την πίστη τους σε Αυτόν.
«Δεν είναι εδώ, επειδή αναστήθηκε, όπως το είχε πει. Ελάτε, δείτε τον τόπο όπου ήταν τοποθετημένος ο Κύριος» (Ματθαίος 28:6).
BILL GEATING
Μετάφραση κατόπιν αδείας από το περιοδικό BIBLE AND SPADE-Winter 2000. Τίτλος πρωτότυπου: Shroud of Turin 2000.

ΙΙ

ΣΥΝΟΨΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΙΝΔΟΝΗΣ
Πηγή: http://www.diakrisis.gr/articles.php?lng=gr&pg=87

Οι κριτικοί σωστά έχουν κατηγορήσει ότι είναι αδύνατον για κάτι τόσο ασυνήθιστο, όσο η Σινδόνη, να έχει διαφύγει της προσοχής για 13 αιώνες, μόνο για να εμφανιστεί στην κατοχή ενός κατώτερου Γάλλου ευγενούς το 1355. Η Σινδόνη φαίνονταν να έχει έρθει από το πουθενά σε έναν αιώνα πασίγνωστο για πλαστογραφίες. Αλλά το 1969, ο Βρεττανός συγγραφέας και ιστορικός ερευνητής Ian Wilson παρατήρησε δυνατές ομοιότητες μεταξύ της Σινδόνης και των μεσαιωνικών περιγραφών της πιο διάσημης εικόνας των αρχών του Μεσαίωνα- “Την Αχειροποίητη Εικόνα της Έδεσσας”.
Η καταγεγραμμένη ιστορία της Εικόνας της Έδεσσας άρχισε τον 6ο αιώνα στην χριστιανική πόλη της Έδεσσας, στην σύγχρονη ανατολική Τουρκία. Πιστεύονταν ότι ήταν ένα ύφασμα στο οποίο ο ζωντανός Ιησούς είχε αποτυπώσει το πρόσωπό του, η Εικόνα σκόπιμα στάλθηκε σε έναν βασιλιά της Έδεσσας. Ήταν τόσο μακρύ, ώστε έπρεπε να “διπλωθεί στα τέσσερα” για να τοποθετηθεί στο πλαίσιο υποστήριξης. Εάν η Σινδόνη του Τορίνου διπλώνονταν για να αποκρύψει το σώμα και να φαίνεται μόνο το πρόσωπο, θα ήταν πολύ όμοια με τις αρχαιότερες απεικονίσεις της Εικόνας της Έδεσσας που έχουν βρεθεί.
Συγγραφείς του Μεσαίωνα λένε ότι η Εικόνα δεν ήταν έργο τέχνης, αλλά το αμυδρό “ιδρωμένο” αποτύπωμα του Ιησού. Επίσης λέγανε ότι υπήρχε αίμα πάνω σε αυτό. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά μπορούν να παρατηρηθούν σήμερα πάνω στην Σινδόνη. Ο Wilson στο βιβλίο του «Η Σινδόνη του Τορίνου» (1978), σημειώνει ότι μετά που την εικόνα της Έδεσσας την πήραν οι Βυζαντινοί στην Κωνσταντινούπολη το 944, άρχισαν ήσυχα να παραδέχονται ότι είχαν την Σινδόνη σαν ένα από τα αποκτήματά τους. Αυτός ήταν πιθανόν ένας από τους θησαυρούς που κλάπηκαν στην Τέταρτη Σταυροφορία (1204) και αργότερα εμφανίστηκε στην Γαλλία. Έτσι, η Εικόνα της Έδεσσας φαίνεται στενά συνδεδεμένη με την Σινδόνη του Τορίνου.
Οι περισσότεροι ιστορικοί έδωσαν λίγη προσοχή στην θεωρία του Wilson, πιστεύοντας ότι η εικόνα της Έδεσσας ήταν απλά ένα ζωγραφισμένο πρόσωπο πάνω σε ένα μικρό ύφασμα. Αλλά οι αποδείξεις συνεχίζουν να βγαίνουν στην επιφάνεια. Ειδική εξέταση στο φως των φωτογραφιών της Σινδόνης δείχνει γραμμές από παλιά τσακίσματα, κάτι που ισχυρά υποστηρίζει ένα παλαιό «δίπλωμα στα τέσσερα». Επίσης υπάρχουν αναφορές από συγγραφείς των αρχών του Μεσαίωνα που πίστευαν ότι η Εικόνα της Έδεσσας είχε την εικόνα ενός πλήρους σώματος.
Τελικά, πρόσφατα στην Βιβλιοθήκη του Βατικανού, αναγνωρίστηκε μια ομιλία του Γρηγόριου, αρχιδιακόνου της Αγίας Σοφίας (του μεγάλου καθεδρικού ναού στην Κωνσταντινούπολη) που ήταν ειδικός στην ιστορία της Εικόνας της Έδεσσας. Την νύχτα 16 Αυγούστου 944, η εικόνα της Έδεσσας, μόλις είχε «ελευθερωθεί» από την Έδεσσα, την έφεραν στο παλάτι του αυτοκράτορα στην Κωνσταντινούπολη. Αυτή ήταν μια από τις λίγες καταγεγραμμένες δημόσιες εμφανίσεις της Εικόνας. Η ομιλία του Γρηγόριου σε αυτό το περιστατικό δυνατά υπονοεί ότι η εικόνα αφαιρέθηκε τουλάχιστον εν μέρει από το κάλυμμά της (ένα είδος πλαισίου κορνίζας) και ξεδιπλώθηκε τόσο πολύ ώστε να μην αποκαλύπτει μόνο το πρόσωπο, αλλά επίσης ένα ματωμένο πληγωμένο πλευρό. Στην ομιλία του, ο Γρηγόριος λέει ότι το αίμα και ο ιδρώτας του προσώπου έπεφτε σταγόνα –σταγόνα από το πλευρό του Ιησού. Αυτός επίσης αναφέρει «αίμα και νερό εκεί» σαν εάν να έδειχνε στο πληγωμένο πλευρό για το ακροατήριό του. Εάν η Εικόνα της ΄Εδεσσας είχε ένα πληγωμένο πλευρό, αυτή αποτελούνταν από περισσότερο από την εικόνα ενός προσώπου και ηχεί αξιοσημείωτα σαν την Σινδόνη του Τορίνου. Μια τέτοια σύνδεση θα έσπρωχνε την ιστορία της Σινδόνης πίσω στον 6ο μ.Χ. αιώνα, ένας πρόσθετος λόγος για να αμφιβάλλουμε την χρονολόγηση με τον άνθρακα-14 το 1988.
JOHN LONG
Μετάφραση κατόπιν αδείας από το περιοδικό BIBLE AND SPADE-Winter 2000. Τίτλος πρωτότυπου: Closing in on the shroudʼs history.

ΙΙΙ
Συνιστώ σε κάθε ενδιαφερόμενο τη μελέτη του Αθανάσιου Κ. Δημητριάδη «Αναφορά στη Σινδόνη του Τορίνου», εκδ. Τήνος 1998, όπου, με πλήθος βιβλιογραφικών παραπομπών, αναφέρονται λεπτομερώς τα προβλήματα αξιοπιστίας της χρονολόγησης με άνθρακα 14, αλλά και η καταγγελία του θέματος από τον καθηγητή του παν/μίου του Dermstadt Βέρνερ Μπουλστ σε διεθνές συνέδριο στο πανεπιστήμιο της Μπολόνια το 1989 (βλ. εκτενώς το σχετικό κεφάλαιο, σελ. 38-54).
Εκεί αναφέρονται και άλλα τεκμήρια της παλαιότητας και αυθεντικότητας της σινδόνης, όπως ο εντοπισμός νομισμάτων της ΕΠΟΧΗΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ, τοποθετημένων στα μάτια του σώματος. Τα νομίσματα φάνηκαν το 1977, όταν η εικόνα του προσώπου αναλύθηκε με εξοπλισμό διαστημικής τεχνολογίας (σελ. 26-27). Η τοποθέτηση νομισμάτων στα μάτια των νεκρών ήταν ταφικό έθιμο της εποχής εκείνης.
Εκεί επίσης αναφέρονται οι πρώιμες μαρτυρίες για τη σινδόνη (σελ. 72-84). Λίγα λόγια γι’ αυτό, εκτός από όσα ειπώθηκαν ανωτέρω:
Το Ιερό Μανδήλιο (που καθώς φαίνεται ήταν η σινδόνη, διπλωμένη έτσι μέσα σε θήκη, που φαινόταν μόνο το πρόσωπο του Κυρίου) εντοιχίστηκε σε μια κόχγη του τείχους της Έδεσσας από τον επίσκοπο της πόλης, όταν ξέσπασε διωγμός κατά των χριστιανών το 2ο αιώνα, από τους διαδόχους του πρώτου χριστιανού βασιλιά Άβγαρου. Ανακαλύφθηκε όταν κατέρρευσε το τείχος, το 550 μ.Χ., σε μια περσική επίθεση. Τότε οι χριστιανοί αρχίζουν να ζωγραφίζουν το Χριστό όπως Τον ξέρουμε σήμερα από τις ορθόδοξες εικόνες, εξαιτίας προφανώς της μορφής που είναι αποτυπωμένη πάνω στο ύφασμα, που το θεωρούσαν «μαντήλι», λόγω της θήκης όπου ήταν διπλωμένο.
Μετά το 10ο αιώνα, που η εικόνα έρχεται στην ΚΠολη, προφανώς αποκαλύπτεται ότι είναι σεντόνι. Μαρτυρίες προς τούτο:
Στις αρχές του 12ου αι. αρχίζει να ζωγραφίζεται η σκηνή του «Επιτάφιου Θρήνου», εμφανώς επηρεασμένη από τη μορφή που απεικονίζεται στη σινδόνη. Παράλληλα εμφανίστηκαν οι «επιτάφιοι», τα υφάσματα που τοποθετούνται στο συμβολικό τάφο του Χριστού τη Μ. Παρασκευή (και σήμερα στους ναούς). Κοινό χαρακτηριστικό τους η ολόσωμη μορφή του Ιησού με τα χέρια σταυρωμένα, όπως η μορφή της σινδόνης.
Γύρω στο 1192 (εκατό χρόνια πριν τη χρονολογία που έδωσε για τη σινδόνη ο άνθρακας 14) χρονολογείται η εικόνα του Κώδικα Pray, στη Βουδαπέστη, με τον ενταφιασμό του Ιησού ΑΚΡΙΒΩΣ ΟΠΩΣ φαίνεται στη σινδόνη: Τον ξαπλώνουν σε ένα σεντόνι με «ύφανση ψαροκόκαλου», με ιδιαίτερα σημάδια που υπάρχουν ΚΑΙ στη σινδόνη, ενώ το σώμα του Κυρίου έχει τα χαρακτηριστικά και τη στάση της μορφής της σινδόνης.
Εκτός αυτών, ο Γάλλος στρατιωτικός Ρομπέρ ντε Κλαρί, το 1203, αναφέρει ότι στην Παναγία των Βλαχερνών, στην ΚΠολη, «φυλασσόταν η Σινδόνη, στην οποία είχε τυλιχθεί ο Κύριός μας, και η οποία υψωνόταν όρθια κάθε Παρασκευή, έτσι που να μπορεί κανείς να δει καθαρά τη μορφή του Κυρίου».
Αλλά και η «Δωδεκάβιβλος» του Δωσίθεου (τόμ ΙΑ΄, κεφ. Β΄, σελ. 20, έκδ. Βασ. Ρηγοπούλου) αναφέρει ότι επί Μιχαήλ Παφλαγόνος έγινε λιτανεία στην ΚΠολη, όπου λιτανεύθηκαν «τα σπάργανα του Σωτήρος». Σπάργανα = τα «εντάφια σπάργανα», δηλ. το σάβανό Του, αυτό που βρέθηκε στο τάφο μετά την ανάσταση του Ιησού! (Βλ. κατά Ιωάννην, 20, 5-7).